Elisabeth bekijkt
Le Corbier
vanuit de lucht
Franse sneeuw
is niet duur
Alpe d’Huez
Pastoor Renten geeft wat Hollands aan
Wedstrijden
op kunstbaan
iO
l
I
NN
NOVEMBER
1974
i M
a
II —g.
WOENSDAG 6
41
-
Fj
men
zich afvragen.
Frans
de
Watt.
i alle
men
k
HET IS EEN FORMIDABELE ERVARING als het kleine éénmotorige toestel zich
met gemak verheft van het dikke sneeuwpakket dat als startbaan dient en op weg
gaat naar de poedertaarten met hun grillige pieken in de verte. De pilote, de jonge
Parisienne Elisabeth de Laubriere trekt de stuurknuppel naar zich toe en de neus
van het vliegtuigje boort zich in de ijle lucht boven de gloednieuwe wintersport
plaats Le Corbier, dat door uitgekiende architecten als een stukje Bijlmer op een
rotsplateau in de Alpen werd neergeplant. „Ben je bang”, vraagt de charmante
aviatrice als ze ziet dat ik bij de manoeuvre m’n fototoestel even vergeet en me
vaster in m’n stoel klem. Een glimlach speelt om haar lippen als ze me met haar
grote groen-bruine ogen vorsend aankijkt. Maar Elisabeth houdt de machine onder
controle en maakt een half uurtje later met het grootste gemak een zachte landing
op de sneeuw. „Vooral in het begin verschilt het heel wat van gewoon vliegen, op
een veld”, zegt ze terwijl ze strak voor zich uit tuurt, „maar het is gauw gewend en
dan is het precies hetzelfde”.
Le Corbier vanuit de lucht gezien: een beetje Bijlmer, maar op de grond een
efficiënt functionerend wintersportstation.
Kampioene Fabienne Serrat is de
plaatselijke trots.
geleden door zijn bisschop in Grenoble
naar de sneeuw van Alpe d’Huez werd
gezonden om zich daar over de zielzorg
te gaan bekommeren.
Ie en
iels en
0 Volt,
>leet
paar
noten
il in
tot
lig en
Maar, zoals al gezegd, Alpe d’Huez is
inmiddels aan zijn pastoor gewend. Het
Ook brouwer Heineken werd voor de
kerkbouw geïnteresseerd en schonk en
kele centimes voor elke fles bier die in
het Alpendorp door het keelgat ging.
Ook vandaag de dag is het daardoor niet
moeilijk in Alpe d’Huez een etablisse
ment te vinden, waar Neerlands goud
het glas vult.
restaurants, bars, winkels, sauna, zwem
bad en ga maar door.
„HET IS HIER ideaal voor families”,
zegt Noël, „de kinderen lopen je nooit in
de weg, want daar zijn speciale klasjes
voor of ze worden opgevangen. En wie
niet wil skiën, kan in het zwembad
oppen
er-
de
BAARDIGE JAAP Reuten wil graag
mensen om zich heen hebben en hield
daar dan ook rekening mee toen hij aan
de bouw van zijn kerk Notre Dame
des Neiges begon. „De mensen zijn in
het begin erg sceptisch geweest. Ik heb
een paar keer de mis gedaan in een
bioscoop, maar daar ben ik van terug
gekomen, want je kan er geen ambiance,
geen sfeer krijgen. Toen heb ik een
architect gezocht en hem gevraagd een
cultureel centrum te bouwen waar je
ook de eucharistie in kunt vieren”, ver
telt hij.
I-
of
Ir
jen,
3'
<en,
duiken, schaatsen, wandelen of curling
gaan spelen. Langlaufen kan trouwens
ook.”
DE PLAATS IS inmiddels aan père
Jaap gewend, hoewel het geweeklaag
niet van de lucht was toen hij een
nachtcluborkestje „van een paar zwar
ten” had gevraagd bij de inwijding te
komen spelen, negerzanger John Willi
ams in de eerste nachtmis (1969) liet
zingen „150 mensen kwamen later
opdagen om er over te praten” en
rustigjes in de gewijde omgeving boks
wedstrijden organiseerde tussen Franse
en Duitse scholen.
PASTOOR REUTEN heeft in die tien
jaar dat hij nu in het Dauphiné-dorp
woont geducht van zich laten spreken.
In het hart bouwde hij een moderne
kerk, haalde door de wijze waarop hij
„En dat ben ik niet geworden omdat ze
de pastoor daarvoor wilden hebben”, zegt
hij, „maar cmdat ik gewoon vaak be
schikbaar ben.”
Le Corbier met zijn wijdse zonovergo
ten sneeuwbalcon is er een goed voor
beeld van. Bij de eerste confrontatie viel
Le Corbier, letterlijk en figuurlijk, wat
koud op me. Een stukje nieuwbouwwijk
wat me een beetje het idee van een
forens bij thuiskomst gaf. Daar moet je
dan overheen en je even in de filosofie
van de bouwers vastbijten. Daarna komt
de erkenning dat alle voorzieningen zeer
efficient neer zijn geplant. En uniek
door de opzet dat de skiërs ten allen
tijde hotel of appartement op de skies
kunnen verlaten.
is hem niet te doen geweest om te
shockeren, vertelt hij me als hij in het
rommelige woongedeelte van de kerk
een fles wijn opentrekt. „Ik heb later
veel begrip gekregen. Ik deed het alle
maal niet om populair te zijn, maar om
de mensen erbij te betrekken en ze aan
het denken te zetten.”
*s Avonds zie ik hem in een razend
snelle afdaling vanaf het chalet, met in
beide handen een brandende fakkel. In
een vurig spoor volgen de skileraren van
het station hem met ieder één fakkel.
Glunderend komt hij naar beneden,
schopt de bindingen los en wandelt
Saint Moritz in, de nachtclub. „Zie je
wel, hoe makkelijk”, lacht hij, „we heb
ben hier alles bij elkaar.”
JAAP REUTENS Franse leven begon
toen hij 25 jaar geleden in een tijd
schrift las dat de bisschop van Grenoble
gebrek had aan priesters. Hij reisde na
zijn eindexamen gymnasium af en meld
de zich aan het groot-seminarie in Gre
noble. Daar ook werd hij in 1955 tot
priester gewijd. Achtereenvolgens was
hij kapelaan in St. Laurent du Pont
waar nog onlangs een aantal jongeren
slachtoffer werd van een brand in een
nachtclub en Grenoble voor hij naar
Alpe d’Huez verhuisde, waar hij als
pastoor over vijf parochies waakt Daar
door komt hij zelf ook nog wel eens op
de lange latten terecht. „Want”, zegt hij,
„als de weg dicht is moet ik er met de
ski’s naar toe.”
liet de zon wat verstek gaan, een reuze
pech, want, zo verzekerde Francois Pas-
quier me, normaal laten de slanke Fran-
Caises zich weinig preuts topless door de
zon koesteren, of het nu op het terras is
van het gezellige trefpunt La Patinoire
of op het mini terrasje bij het witte
vliegveldje, vanwaar de geroutineerde
Henri Giraud liefhebbers naar de glet-
scher of het nabij gelegen Les deux
Alpes vliegt.
EN DAT BETEKENT dat de oorden
opper-functioneel zijn. De skiliften be
ginnen voor de deur van het apparte
ment of hotel en de auto kan na aan
komst op het parkeerterrein worden
achtergelaten omdat alle voorzieningen
bij en naast elkaar geprojecteerd zijn:
Radovic serveert intussen een enorm
stuk vlees van het spit en hij zou geen
Oosteuropeaan zijn, wanneer hij het
maal niet zou besluiten met een in de
sneeuw gekoelde wodka, het glas in een
teug leegde en het met een kreet over
de balustrade van het terras in de diepte
liet verdwijnen.
JAAP REUTEN IS niet de enige boei
ende figuur in het levendige Alpendorp.
Neem nu Henri Serrano, de breed la
chende patron van Le Wyc des Neiges.
’s Zomers houdt hij het op Saint Tropez
aan de Zuidkust, maar ’s winters tovert
hij in Alpe d’Huez tegen een redelijke
prijs eenvoudige maar smakelijke ge
rechten op tafel. En met een brokje
entertainment, want Henri komt steeds
weer in de vreemdste vermommingen
uit de keuken stormen. Tot groot ver
maak van Jaap Reuten ook als priester,
maar dan met een „bijbel” in zijn hand
die vermoedelijk immer op de index
blijft.
Dat is bulten kijf, want wintersporters
die de voorkeur geven aan knusse, schil
derachtige boerenbergdorpjes, met kerk
jes, chalets en arresleetjes vinden dat
niet in de SNO-plaatsen. Daar staat
tegenover dat, zoals skikampioene Isa
belle Mir me laatst zo treffend zei, de
sneeuwzekerheid er maximaal is en dat
de accommodatie enkel en alleen op de
skisport is afgestemd. Monsieur Moillo,
de geestelijke vader van Les Menuires
verdeelde de Franse skigenoegens laatst
Pastoor Jaap Reuten by de kerk die hy bouwde in het hart van het levendige
Alpe d’Huez.
in drie categorieën en zei: „Wij verte
genwoordigen de derde wintersportgene-
ratie: de eerste generatie ontstond in de
tradionele bergdorpen, de tweede breidde
die op moderne wijze uit en wij, de
derde genratie. bouwen waar nooit eer
der gebouwd is.”
VERDEELD OVER HOTELS, apparte
menten en chalets staan er in Alpe
d’Huez 15.000 bedden klaar. In de nieu
we wintersportbrochure van het Frans
Verkeersbureau wordt een 10-daags ar
rangement per trein en vol pension ge
noemd voor 476. Voor 17 dagen is die
prijs 716. Vanaf elk station in Neder
land. Reisbureau De Magneet biedt ap
partementen aan (2 tot 4 personen) van
200 per week. Het Alpendorp is een
tikkeltje mondain, maar is erg gezellig
en zeer levendig. Tijdens mijn bezoek
MET ZIJN VEERTIG hotels en 12.000
bedden bouwt het energiek aan de toe
komst. Het ligt op 1650 meter hoogte en
de plaatselijke VW-man weet te vertel
len dat Les 2 Alpes (35 skiliften) vooral
bij jongere mensen favoriet is. „Mis
schien zijn we hier wat sportiever”,
eigent hij zich toe en zegt over de
kwaliteit van de plaats: „We zijn nu een
jongen van 19 jaar, maar binnen drie
jaar zijn we meerderjarig, een man,
geloof me, dan zullen jullie van ons
horen.” De Franse Toeristen Service
heeft ook naar Les Deux Alpes een
programma. Het plezierige is dat in de
hotelprijs het onbeperkt gebruik van
alle kabelbanen, skiliften en pendeldien
sten is inbegrepen.
die „exploiteerde” vooral in de beginpe
riode veler misnoegen op de hals en zag
kans behalve op de kansel ook toeris
tisch nog een woordje mee te gaan
spreken door zijn benoeming tot vice-
president van het bureau van toerisme.
Op de kunstskibanen in het
Noordhollandse Bergen werden zon
dag 3 november de eerste series
geskied om het Nederlands kampi
oenschap op kunstskibanen. Het
evenement dat om 1 uur begint,
wordt georganiseerd in samenwer
king met ski-club Ubbergen-bij Nij
megen. De tweede serie wordt in
april ’75 in Nijmegen gehouden, ’s
Morgens van 9 tot 12 zijn de trai
ningen. „De leden van II Primo
hebben dit voorjaar onze oude bor-
stelbaan vervangen door een nieuwe
soort skimat, waarop het uitstekend
skiën is”, vertelde Cees de Boer van
de Nederlandse skiclub II Primo.
OOK NOËL DOMPNIER uit Le
Corbier kan zich opwinden over de
in ons land levende gedachte dat
Frankrijk en zeker de Franse win
tersport peperduur is. Het tegendeel
is waar. Zelfs in het hoogseizoen is
het mogelijk om in plaatsen als
Chamonix of Alpe d’Huez te ver
blijven voor 400 Franse Francs per
week, (één franc is ongeveer 57
cent). De accommodatie bestaat dan
uit een middenklas hotel met volle
dig pension. Een abbonnement op
de skiliften komt op niet meer dan
170 francs per persoon voor zeven
dagen. En is trouwens in een reeks
plaatsen bij de hotelprijs inbegre
pen.
DAT ALLES ERVAREN overi
gens steeds meer Nederlanders. In
het seizoen ’70/’71 werden in de
Franse skioorden nog maar 3200
gasten geteld. In het afgelopen sei
zoen was hun aantal opgelopen tot
8000. Dit jaar, zo verwacht ook Jean
Gallot, de directeur van het Natio
naal Frans Verkeersbureau in Am
sterdam, zullen er zeker 10000 Ne
derlanders de Franse sneeuw als
skigebied zoeken.
Bij zijn bureau. Prinsengracht 670
in Amsterdam (telefoon 020-247534)
is op het ogenblik ook gratis een
nieuwe wintersportbrochure ver
krijgbaar. Uit het overzicht blijkt
dat het aantal Nederlandse reisbu
reaus dat Frankrijk in hun winter-
sportprogramma’s opneemt gegroeid
is tot 14 in de komende winter. Er
is een grote variëteit in de aanbie
dingen.
IN DE DIEPTE ligt het station, de zon
geeft het een vriendelijk gezicht. Domp-
nier ziet me kijken en merkt tevreden
op: „Hier in de zuidelijke Alpen is het
altijd mooi weer. Ik wil niet onaardig
zijn tegenover m’n collega’s, maar het is
nu eenmaal zo.”
ALPE D’HUEZ ligt op 1860 meter
hoogte en is, ontdekt in de jaren 30, een
voorloper te noemen van de huidige
Franse wintersportplaatsen. Met de lift
is vandaar een hogere piek van 3350
meter bereikbaar. Het beschikt over 49
gemarkeerde pistes met een lengte van
100 kilometer en 39 liften. Met een
beetje geluk ontmoet je in een snelle
afdaling ook nog de lieftallige Fabienne
Serrat, die wereldkampioen werd en
door het dorp op handen gedragen
wordt. Haar ouders drijven er hotel Les
Gentianes. Fabienne kreeg van haar
dorpsgenoten een auto cadeau maar
mocht er niet in rijden omdat ze toen
haar het goud werd omgehangen nog
maar zeventien was.
LE CORBIER vanuit de lucht geeft
een goed beeld van de wijze waarop de
zogenaamde SNO-stations gebouwd zijn.
SNO staat voor Stations Nouvelles Ordi-
nateur. Een groep van nu elf stations
met gedurfde architecturen in hout, glas
en beton en voor het merendeel in de
Savoie en Haute-Savoie. Het SNO-avon-
tuur van een aantal invloedrijke finan
ciers die kantoor houden in Parijs begon
een jaar of tien geleden toen de skisport
in Frankrijk snel populair werd. SNO-
pioniers trokken met helicopters en op
ski’s de afgelegen sneeuwvelden in de
Franse Alpen in op zoek naar vergeten
plaatsen, die door doorgewinterde bou
wers werden omgetoverd in hypermo
derne skistations. Bewust werd gemikt
op grote hoogte. De eerste centra liggen
alle rond de 1600 meter, met sneeuwze
kerheid tussen kerstmis en pasen, maar
men ging nog hogerop: Tignes, op 2100
meter boven de zeespiegel wordt het
hoogst gelegen skioord van Europa. Op
de nabij gelegen Grande Motte (3300
meter) kan men zelfs in augustus de
latten onderbinden. Houder van het
hoogterecord is nu al weer Val Thorens
op 2300 meter. Voor hoe lang kan
„WIJ HEBBEN HIER OOK nog een
Nederlandse pastoor in huis”. Francois
Pasquier-Doumer, de vlotte jonge VVV-
chef van het mooie Alpe d’Huez in de
Franse Alpen deelt me dat enthousiast
mee wanneer ik, net gearriveerd, om
inlichtingen kom vragen over het mon
daine wintersportoord en hij hoort dat
ik Hollander ben. Niet veel later wordt
de landgenoot me „getoond”, het is de
45-jarige Jaap Reuten, die tien jaar
IEMAND IN een traditioneel
skioord zei me: „Wij verkopen niet het
zelfde. Het is hier geen industrie. In de
SNO-stations zijn alle studio’s hetzelfde,
maar hier is alles anders. Het is een
absoluut ander produkt”.
SNO IS ROYAAL met de kampioenen,
vandaar dat ook in Le Corbier het
vreemdelingenverkeer door zo’n crack
wordt beheerd. Het is Noël Dompnier,
een donkere veertiger, die zelf uit St.
Jean de Marienne komt, het miniscule
dorpje aan de voet van het plateau. Hij
neemt me mee naar Chalet 2000
vanzelfsprekend op die hoogte waar
de Joegoslaaf Bato Radovic uit Monte
negro met gastvrije hand regeert en er
elke dag weer skiërs te gast heeft die na
een ochtend in de bergen even uitpuffen
voor ze aan de afdaling beginnen.
Dompnier knikt naar een, zo te zien,
zeventiger die een glas kir (crème de
cassis met witte wijn de Savoie) in het
keelgat iaat verdwijnen en even later de
berg afsuist. „Skieën is niet aan een
leeftijd gebonden”, zegt hij, „ik heb
laatst nog les gegeven aan iemand van
81, maar die man had dan wel een
goede fysieke conditie”.
-
nrê*
REDACTIE: UDO. J. BUYS
-
J:
I
.?.a
