Mozarts „La Clemenza di
Tito” als boeiend concert
Essays van
Sephiroth Dance Theatre:
Solsjenitsin
zinloze spraakverwarring
Willeke
Schönberg middelpunt van
geslaagd doolhof-concert
Boeiend spel voor drie vrouwen van David Hare
Prijsverhoging
van boek met
9 procent
Willy van Hemert bezorgt
NCRV grootste TV-serie
schildert
Matinee op de vrije zaterdag
Geen authenticiteit in „Dynastie der kleine luyden”
Aangeleerde techniekjes
IN AMSTERDAMSE CONCERTGEBOUW
Grote belangstelling
voor rouwdienst
gg
theemancipatie
van Vittorio de Sica
9
MAANDAG
KUNST
1974
1 8
NOVEMBER
r
I
F
ARNHEM önder de titel
„Geen mannen meer” heeft de to
neelgroep Theater vrijdagavond in
het Theater aan de Rijn de Neder
landse première gegeven van een
Engels stuk waarvan de oorspron
kelijke, veel minder duidelijke titel
„Slag” is. De letterlijke vertaling
van „Slag” is slak of sintel, het
schrale overblijfsel van een ver
brandingsproces. De auteurDavid
Hare, die dit stuk op zijn 22ste jaar
schreef, doelde daarmee op wat er
uiteindelijk overblijft van het idea
lisme en het enthousiasme waarmée
drie jonge vrouwen een particuliere
Engelse meisieskostschool hebben
onbezet als een soort kweeknlaats
van feministen, een vrouweliik
reservaat waaruit elke mannelijke
invloed zou worden geweerd.
AMSTERDAM De muzikale
omwandeling in het Amsterdamse
Concertgebouw heeft zondagmid
dag belangrijke zaken aan de orde
gesteld, die grote bewondering
verdienen en het waard maken
hieraan publiciteit te geven. Het
betrof hiei het Doolhofconcert uit
de progressieve serie-C. Onze
rondwandeling begon met het
orgelrecital in de Grote Zaal van
Huub ten Hacken, organist van de
kathedraal in Den Bosch. Vanwege
het Schönberg-jaar stond deze com
ponist hier centraal op de program
ma’s, in casu op het orgel met „Va
ria tionen über ein Rezitatif”.
Schönberg geeft in 1949 in een ar
tikel zijn visie op het orgel van de
toekomst: „Het moet niet groter
zijn dan een flinke schrijfmachine
en liefst draagbaar om met anderen
in huiselijke kring te kunnen musi
ceren”. Maar zijn bewuste „Varia-
tionen” uit 1941 zijn gedacht voor
een groot orgel en daarin laat hij
de organist met royale geste veel
registers opentrekken.
(ADVERTENTIE)
(Van onze rtv-redactie)
tele-
bele
jol
de
:in-
luiz
:de-
an-
de
Ier-
f-
re:
TOON VRANKEN
SIMON KOSTER
3or
De opvoering hier stond onder regie
van de Amerikaan Roger Simon, die het
stuk ook in Londen en New York heeft
geregisseerd en voor de enscènering ook
op die opvoeringen kon teruggrijpen.
Voor de drie rollen stonden hem bij
Theater Sjoukje Hooymaayer, Margreet
Blanken en Josee Ruiter ter beschikking.
iaft:
film.
(K)
vor
our-
Oost
atief
our-
ler-
id-
les
18.30
pro-
ian-
nma
Iers.
19.45
ijn-
'om-
naal
Ak-
'Ifer,
ilm-
itair
tage.
zeis-
(K)
(K)
Jene
sion,
il en
aba-
Du
22.00
der
nen-
aaal,
:ht.
ge-
do-
our-
(K)
In-
21.30
Do-
23.00
toch
ider.
door
mt”
aor”
istie
v-
ROTTERDAM. Zaterdagavond ging
in de Lantaren de Nederlandse première
van Sephiroth Dance Theatre. Het is een
in Engeland werkende groep van men
sen uit Canada, de Verenigde Staten,
Egypte, en ook nog Engeland zelf, die
pretendeert moderne dans te brengen.
Het eerste nummer getuigde van grote
zelfkennis. Onder de naam „May I intro
duce” kregen we daarin vier mensen te
zien, die tegelijkertijd met verbeten ge
zichten teksten reciteerden, die we door
de gelijktijdigheid natuurlijk nauwelijks
konden verstaan. Daarbij stond een van
de mannen te tappen, de ander deed
mime-gebaren, een van de dames draai
de klassieke pirouetten en de andere
dame deed moderne dansbewegingen.
ROME (Reuter). In Rome hebben
zaterdag bijna 10.000 bewonderaars van
Vittorio de Sica een rouwdienst bijge
woond in de basiliek van San Lorenzo.
Karakterkomedie „Geen mannen
bij Toneelgroep Theater
AMSTERDAM Hoewel er veel be
zwaren zijn aan te voeren tegen het
uitvoeren van een opera in concertvorm,
was het toch verheugend „Titus” van
Mozart, zaterdagmiddag in het Concert
gebouw te kunnen beluisteren, ten eerste
omdat deze laatste opera van Mozart
zelden wordt opgevoerd, waardoor deze
prachtige muziek nutteloos in de kast
blijft liggen, en ten tweede omdat wij
een zestal operasolisten hebben gehoord,
die zonder uitzondering boven de mid
delmaat uitstaken.
waarde ontleent. Daartegenover staat als
zwakke plek dat de aanwezigheid van de
school, waarover voortdurend wordt ge
praat, alleen door wat achtergrondgelui
den wordt gesuggereerd en geen ogen
blik voelbaar wordt. Zelfs het geleidelijk
leeglopen van de school, waardoor het
gedrag van de leraressen toch in grote
mate wordt bepaald, komt niet tot uiting
in de handeling maar alleen in een paar
korte stukjes dialoog.
Voor David Hare zal dit aspect echter
geen rol hebben gespeeld, want hem
ging het voornamelijk om het interes
sante gegeven van drie karakters in de
greep van een idealisme zonder binding
met de werkelijkheid en daardoor ge
dwongen tot gedraginen die zich steeds
verder van de werkelijkheid verwijde
ren. Aan die bedoeling heeft hij met
veel talent en een doordringend psycho
logisch waarnemingsvermogen vorm ge
geven.
DEN HAAG. (ANP) Minister Lub
bers (Economische Zaken) heeft ermee
ingestemd dat de prjjzen van herdrukte
en in voorraad ztfnde boeken op grond
van gestegen kosten worden verhoogd.
De snelle veranderingen in onze tijd
zijn zo verwarrend, de spanningen zo
hevig dat het voor jonge mensen bijzon
der moeilijk moet zijn, daar een goede
uitdrukkingsvorm voor te vinden. Mis
schien zijn deze jonge mensen wel drif
tig op zoek naar zo’n uitdrukkingsvorm,
maar wat ik er van te zien kreeg was
uitsluitend het beoefenen van een aantal
aangeleerde techniekjes die door hun
gemengd gebruik slechts een spraakver
warring opleverden.
Het zal overdreven zijn te beweren,
dat er bij het toepassen van al die
technieken niet af en toe aardige mo
menten vielen te registreren, maar over
het algemeen bleef het toch een verve
lende aangelegenheid. Daarbij komt ook
nog, dat ik zelden een groep op het
toneel zag, die zelf zo veelvuldig over
tuigend gaapte als deze.
Het is nuttig de vinger aan de pols te
houden van alle vernieuwingen die er in
de kunst plaatshebben. Misschien zitten
daar grote verrassingen bij. Deze groep
had beter zijn reisgeld naar ons land
Regisseur Willy van Hemert (uiterst
rechts) poseert hier bij twee van de
medewerkers aan de serie Dynastie der
Kleine Luyden. Links Lennaert Nijgh
die de hoofdrol van Jan Janszoon speelt
en Rick van der Linden die de muziek
componeerde.
De muziek van „La Clemenza di Ti
to” (de vergevingsgezindheid van de Ro
meinse keizer Titus Vespasianus) is ze
ker niet minder mooi dan die van „Die
Zauberflöte” of „Cosi fan Tutte”
opera’s die regelmatig worden opgevoerd
dat is dan ook niet de reden dat
„Titus” slechts zelden te zien is. Het
voornaamste bezwaar is dat wij in deze
tijd geen castraatzangers meer hebben
die de rollen op het toneel kunnen
uitbeelden. Er komen namelijk in deze
opera twee castraatrollen voor: „Sextus”
(de vriend van keizer Titus) en diens
vriend „Annius”. Deze rollen worden
tegnewoordig door mezzo-sopranen ge
zongen, omdat deze stemsoort nog het
meeste lijkt op het geluid van de castra
ten uit de tijd van Mozart.
Helemaal voldoende is deze vervan
ging niet omdat de vrouwenstemmen in
de laagte te weinig draagkracht hebben.
Er zijn een paar azngeressen die de
stemomvang van een castraat kunnen
benaderen en één daarvan is de beroem
de Brigitte Fassbaender (Wenen). Helaas
moest zij wegens ziekte op deze zater
dagmiddag verstek laten gaan en het
mag wel een wonder heten, dat de
Italiaanse zangeres Maria Casula op het
laatste moment bereid gevonden werd
de rol van „Sextus” van Fassbaender
over te nemen.
werd verwoest,
maar waarvoor thans weer een nieuw
Het kunstwerk
Het is een historisch verhaal,, waarvan
de hoofdpersoner. - een geslacht van
Jannen, dat de gewone man of de kleine
luyden verpersonifieert - echter geheel
aan de fantasie van Willy van Hemert
zijn ontsproten. De eerste Jan noemt
zichzelf de Hollander en is de stamvader
van het geslacht. Hij is een vondeling,
die in 1270 door een novice van de abdij
Elten wordt opgevoed. Zijn leven speelt
zich af in heel de Nederlanden, maar
er is een duidelijke band met Naer-
dinclant of Gooiland, het grondgebied,
dat vroeger aan de Eltense abdij toe
behoorde en later aan Floris de Vijf
de werd verkocht. Jan de Hollander
maakt van dichtbij ook de moord op de
graaf „der Keerlen God”, mee. Later
trek’t hij met zijn vrouw naar Gent. Hij
is onder meer soldaat, wever, scheeps
kok, marskramer en bedelaar, voor hij
op 52-jarige leeftijd overlijdt. Zijn zoon
Jan Janszoon begint een loopbaan als
Onder degenen die de bekende filmre
gisseur en acteur de laatste eer bewezen,
bevonden zich zijn weduwe, de Spaanse
actrice Maria Mercador, de Italiaanse
filmster Sophia Loren en haar echtge
noot, de filmproducent Carlo Ponti, de
neo-realistische regisseur Roberto Ros
sellini en de filmsterren Marcello Ma-
stroianni, Claudia Cardinale, Elsa Marti
nelli, Franco Nero en Lamberto Maggio-
rani, de arbeider die de Sica destijds
uitzocht voor de hoofdrol in Fietsendie
ven, een van zijn bekendste rolprenten.
De Sica die de afgelopen week op 73-
jarlge leeftijd in Parijs aan longkanker
overleed, werd later bijgezet in het fa
miliegraf op het kerkhof van Verano.
Laatstgenoemde bleek geen gelukkige
keuze te zijn voor de hondsmoeilijke rol
van Joanne, die zij veel te nadrukkelijk
en dan nog met een grotendeels ko
mische nadruk op Joanne’s neigingen tot
excentriciteit en hysterie speelde, zo
dat de figuur meer op een mal, aanstel
lerig schoolkind leek dan op een psy
chisch verwrongen jonge vrouw.
Bovendien sprak zij haar tekst zo vlug
en ongearticuleerd, dat een deel ervan
niet te verstaan was (hier wreekt zich
het aantrekken van buitenlandse regis
seurs die de Nederlandse taal niet of
onvoldoende beheersen en over de ver
staanbaarheid dus niet kunnen oorde
len). Sjoukje Hooymaayer gaf, ondanks
een verstuikte enkel, zeer beheerst en
met veel overtuiging gestalte aan de
goedwillende, tot het bittere einde vol
hardende schoolleidster met lesbische
neigingen; en Margreet Blanken maakte
een bijzonder vermakelijke maar daarbij
toch geloofwaardige figuur van Elise, de
meest vrouwelijke van het drietal.
De vertaler, Loek Schaareman, had
zich klaarblijkelijk uitgesloofd om voor
de seksuele toespelingen in de Engelse
taal toch vooral de vulgairste Neder
landse equivalenten te vinden.
PARIJS(AP). Aan het einde van de
maand zal een boek verschijnen met
essays over het leven in de Sowjet-Unie
door de verbannen schrijver Alexander
Solsjenitsin en zes andere Russische dis
sidenten, zo heeft Solsjenitsins uitgever
in Parijs zaterdag bekend gemaakt.
Het boek, dat de titel „Van onder de
keien vandaan” krijgt, zal de „proble
men van het maatschappelijk en geeste
lijk leven” in de Sovjet Unie behande
len, aldus de uitgever, de Ymca Press.
Ymca was de eerste uitgeverij die
Solsjenitsins Goelag Archipel in boek
vorm op de markt bracht en daarmee de
Russische autoriteiten een aanleiding gaf
om de schrijver te verbannen.
Het nieuwe boek zal eerst in het
Russisch verschijnen, maar binnenkort
ook in het Frans, Engels Duits en Itali
aans worden vertaald.
Om het goede voorbeeld te geven,
hebben de drie dolle Mina’s voor zich
zelf elke seksuele gemeenschap met
mannen afgezworen. Maar hun plan
mislukt volkomen, omdat eigenlijk al
leen de jongste van de drie, de geëxal
teerde Joanne, die barstens vol is van
wilde en slecht begrepen marxistische
leuzen, in dat ideaal van een vrouwen
wereld blijft geloven. De twee anderen,
Ann en Elise, hunkerend naar contact
met mannen, zoeken ten slotte enige
compensatie daarvoor in een lesbische
verhouding. Maar ze vinden er geen baat
bijde onderlinge relaties van het drie
tal worden hoe langer hoe buitenissiger
en verdringen alle aandacht voor de
leerlingen. Elise beweert dat zij door
haar verhouding met Ann zwanger is
geworden en Joanne graaft een vlucht-
tunnel om uit het gebouw te „ontsnap
pen”. Geen wonder dat er elke dag
leerlingen door verontwaardigde ouders
worden weggehaald en ten slotte blijven
de drie leraressen ontgoocheld achter,
zonder een enkele leerling en nog
slechts met de „sintels” van hun voor
malig idealisme.
Toen ik „Slag” vier jaar geleden, vlak
na de première, in het Londense buurt-
schouwburgje Hampstead Theatre Club
zag, troffen mij vooral de scherpe, on
conventionele karakterontleding van de
drie vrouwen en het geraffineerd opge
bouwde, steeds wisselende spel van hun
onderlinge liefde- en haatverhouding, als
j Llsmantm .srzü jt jfz 'Jn
gebouw gereedkomt.
wordt m het weekeinde aangeboden.
HILVERSUM. „De dynastie der
kleine luyden”, waarmee de NCRV dins
dag 19 november begint, is de omvang-
rijkste drama-serie, die deze omroep ooit
heeft vervaardigd. Dit seizoen zullen in
een 14-daagse frequentie de eerste zeven
delen van elk anderhalf uur lengte
worden uitgezonden. Als deze succes
hebben, dan volgen de resterende afle
veringen (de NCRV denkt aan nog eens
zeven, auteur-regisseur Willy van He
mert zegt acht) in het volgende seizoen.
In zijn spoor volgde Kees van Baren
met „Musicaper Organo” een gedurfd
modern concert, dat vol speelse verras
singen de nieuwe mogelijkheden van het
orgel aftast. Met een korte en krachtige
improvisatie over een thema van
Schönberg uitte organist Ten Hacken tot
besluit van zijn recital in Messiaense
gloed zijn bewondering voor Schönberg.
De volgende aanlegplaats was de Klei
ne Zaal, die bij de tweede uitvoering die
middag opnieuw zitplaatsen tekort
kwam om de toehoorders te ontvangen.
Programma: „Fischerhaus-serenade” van
Hans Erich Apostel, liederen voor so
praan en instrumentaal ensemble van
Anton Webern en „Introductie en Ada
gio” van Peter Schat. Het instrumentaal
ensemble was een selectie uit het Con
certgebouworkest. In de „Fischerhaus-
serenade” is Hans Apostel zo gegrepen
door het 12-toons-systeem, dat hij het
getal 12 tot in het absurde wil doorvoe
ren, maar met de 12-toons-schrijfwijze
bij het componeren neemt hij het niet
zo nauw en blijkt de natuur sterker dan
de natuur! Resultaat een aardige speel-
muziek, even voortreffelijk als ludiek
uitgevoerd.
Peter Schat stond op de lijst met een
strijkkwartet (1969), een rustig bezonken,
gematigd modern werk uit de tijd dat
het Elektronisch Circus nog lang niet
aan de orde was.
Hoogtepunt was het optreden van de
sopraan Dorothy Dorow, een veelzijdige
zangeres en een beroemd specialiste van
het moderne repertoire. In de liederen
van Webern: twee op gedichten van
Rilke (opus 8) en vier liederen (opus 13)
op poëzie van Karl Kraus, en gedichten
Eindelijk wordt thee recht
gedaan, 3M Duikertjes.
v -j.Makkëlijk, lekker eó niet duur.
De prijzen van herdrukken van sinds
1 september 1973 verschenen boeken
mogen stijgen met maximaal 15 procent
(voor herdrukken van eerder, maar na 1
september 1970, verschenen boeken gel
den, afhankelijk van de verschijningsda
tum, hogere maximum percentages).
De prijzen van in voorraad zijnde, voor
1 september 1974 verschenen, boeken
mogen omhoog met een percentage va
riërend van 0 tot 15 procent, met dien
verstande dat de gemiddelde prijsverho
ging van deze in voorraad zijnde boeken
per uitgeverij niet meer bedraagt dan 8
procent.
Een en ander zal op een gemiddelde
prijsstijging van rond 9 procent van
deze categorieën boeken neerkomen. De
prijzen van boeken, die na 31 augustus
1974 voor het eerst zijn verschenen of
die na deze datum als herdrukken van
voor 1 september 1970 verschenen uitga
ven opnieuw verschijnen, zijn onderwor
pen aan de bepalingen van de prijzenbe-
schikking goederen en diensten 1974. Deze
prijzen mogen tot 1 september 1975 niet
verder verhoogd worden.
voor andere doeleinden kunnen gebrui
ken. Voor de volledigheid deel ik nog
mee, dat Sephiroth is samengesteld uit
acht mensen en ook nog voorstellingen
zal geven in het Amsterdamse Shaffy-
theater en het Haagse HOT.
CONRAD VAN DE WEETERING
•instrument van het ensemble in toon
hoogte genoteerd. Voor Schönberg een
uitbreiding van nieuwe klankmogelijk
heden.
De componist selecteerde drie maal
zeven gedichten uit Albert Gireaud’s
„Pierrot Lunaire” iq de vertaling van
Otto Hartleben. Een klein instrumentaal
ensemble met Stanley Hoogland aan de
vleugel vormde een artistieke eenheid
met de soliste. Zij heeft een zeer blanke
stem met een persoonlijke uitstraling,
elke emotie resoneert in die fijne voka-
liteit. Zij schakelt van een zuivere so-
praanhoogte onmerkbaar over de
spreektechniek van de discussie en haar
voordracht was fascinerend.
Rest ons nog te vermelden dat in de
solistenfoyer een instructieve film van
Jean-Marie Straub over Schönberg te
zien viel. Daarmee was dan onze interes
sante rondgang door het Doolhofconcert
gesloten.
Dat zij in het begin wat gehinderd
werd- door nervositeit azl niemand haar
kwalijk genomen hebben, maar eenmaal
ingezongen, slaagde zij erin om deze zeer
moeilijke partij met glanzende virtuosi
teit te zingen. De partij van „Annius”
ligt wat hoger en biedt niet zoveel
moeilijkheden de Ierse zangeres Ann
Murray kweet zich zeer goed van haar
taak.
De twee echte vrouwenrollen, Vitellia
en Servilia, werden gezongen door de
Amerikaanse zangeres Jane Marsh (nu
in Düsseldorf) en de sopraan Jill Go
mez, die op het eiland Trinidad geboren
werd en in Londen studeerde. Op welk
een hoog peil de zangkunst stond in
Mozart’s tijd is wel op te maken uit
deze partijen. Beide zangeressen hebben
hun partijen schitterend gezongen, hoe
wel mijn voorkeur neigt naar Jill Go
mez.
Harald Ek de Zweedse tenor, die
triomfen viert in Hamburg, en Lieuwe
Visser, die wij nu nog bij de Nederland
se Operastichting kunnen horen, zongen
de rollen van Keizer Titus en Publius
(commandant van de lijfwacht). Zij
werden herhaalde malen met veel en
thousiasme toegejuicht en daar was alle
reden voor. De begeleiding was in han
den van het Nederlands Kamerorkest
onder leiding van de voortvarende David
Zinman en ook daarover kan ik alleen
maar in lovende bewoordingen schrijven.
Bob van Asperen (Clavecimbel) en
Harro Ruysenaars (Cello) zorgden voor
de begeleiding van de recitatieven. Het
was een bijzonder mooi opera-concert,
dat ik graag nog eens zou willen horen,
maar ik mag dit verslag niet eindigen
zonder met nadruk de naam van George
Pieterson genoemd te hebben, die met
zijn clarinet- en bassethoomsoli de zan
gers evenaarde, zoniet overtrof.
J. H. MOOLENIJZER
meer”
De terugtocht naar de Grote Zaal
betrof het meest exclusieve programma
punt van de matinee. De melodramati
sche liedercyclus van Schönberg „Pierrot
Lunaire”, solisten Anne Haenen, directie
Reinbert de Leeuw. Voor Schönberg
geldt hier niet als uitgangspunt de
spreekstem met muziek, maar muziek
met een „Sprechmelodie”. De stem als
steenhouwer in Utrecht en daar begint
dan het tweede Jannenverhaal.
Willy van Hemert: „Ik wil geen histo
ricus zijn. Ik weet van de geschiedenis
waarschijnlijk evenveel of weinig als de
gemiddelde Nederlander. Ik heb dan ook
flink moeten studeren, voordat ik hier
aan begon. Maar er zullen ongetwijfeld
nog wel wat historische onvolkomenhe
den in de serie zitten. Elke aflevering
beslaat vijftig jaar of een gemiddeld
mensenleven. De eerste serie van zeven
eindigt in 1566 bij de beeldenstorm. De
bedoeling is echter, dat de tweede reeks
in onze dagen eindigt. Elk verhaal be
gint ook in 1974-1975 en blikt dan te
rug”.
Willy van Hemert is in augustus 1973
begonnen te schrijven. De opnamen van
de eerste zeven delen startten in maart
1974 en namen zeveneneenhalve maand
in beslag. Het is wel een duur en
indrukwekkend drama-project gewor
den: elke aflevering kostte meer dan een
ton en de hele serie telde 200 figuranten.
Opmerkelijk is verder, dat Willy van
Hemert, zoals hij dat onder meer ook bij
Bartje deed, eirg veel gebruik maakt van
amateur-acteurs of in elk geval men
sen met niet al te veel spelervaring. Zo
vervult Bob Bouber de hoofdrol in vier
van de zeven afleveringen. Bob mag dan
telg zijn uit een beroemd acteursge-
slacht, praktische èrvaring heeft hij niet.
Hij was vroeger popzanger (ZZ en de
maskers) en is nu leider van een revue-
groep. Drie Jannen worden gespeeld
door Lennaert Nijgh, Theo Pont en Wim
van de Heuvel en elke Jan wordt als
kind neewezet door Bart-Jan Brouwer,
Ook Nijgh heeft nauwelijks drama-
ervaring. Zijn enige toneelrol was tien
jaar geleden als gast bij een Haarlems
landjuweel Al koestert hij bepaald geen
plannen om acteur te worden, hij vindt
het een leuke en nuttige ervaring. Au
teur Nijgh wil zelf drama gaan schrij
ven en daarom is deze tv-rol een prach
tige leerschool.
Er komen overigens toch wel spelers
van grote reputatie in van Hemerts
serie, onder anderen Ko van Dijk, Bob de
Lange, Leo den Hartogh, Eric Schneider.
Voor de muziek tekende popmusicus
componist Rick van der Linden.
uit „Die Chinesische Flöte,” vertaald
door Hans Eethge. In deze liederen weet
Webern het vermogen tot subtiele decla
matie en instrumentaliteit zeer knap in
de vocaliteit te verenigen. De poëtische
intensiteit van Dorothy Dorow’s lied-
voordracht vond in de doorzichtige ver
wevenheid van het instrumentaal en
semble inspiratieve impulsen. Een pro
gramma in zijn geheel subtiel gereali
seerd onder leiding van Willem Frederik
Bon, die als modern componist zelf,
vertrouwd is met dé sfeer en achter
grond van deze muzieken.
Filmactrice Willeke van Ammelrooy
leverde zaterdag haar bijdrage aan een
wandschildering dat dertig bekende
Nederlanders maken voor de Mytyl
school in de havenstad die onlangs door
het vuur grotendeels
