I
Kerstreis voor
onze lezers
p
s
I
I.
i)
UvAOS
j.pÜRÉWRWs:*
nal
ia"
sG.
f
en
on-
iik-
van
Ide.
-te*-'-
"te
71.71
hangt
-
W
-jva? -
-
te-
-
Zelfs zónder Margarida is Albufeira
de parel van
de Algarve
3H
o
„functio
en
op
Ssi: -
Hotel Rocamar in Albufeira.
V”SS
i
Een villa in Aldeia do Golf.
j
van
ilinge
nhuis
iwijk,
t een
daar-
Iding,
in het
a ge-
gaar-
anka,
inder-
I Per
tan 1,
VIA VILAMOURA DOOR het groe
ne binnenland, waar de sinaasappelbo
men in november hun oranje vruchten
dragen. De Algarve wordt wel de tuin
van Europa genoemd. Een legende wil
dat de vruchtenbomen die rond Albu
feira te vinden zijn, terug te voeren
zijn op een ontevreden, door heimwee
bevangen Moorse woestijn, die naar de
sneeuw van thuis, het Atlasgebergte,
verlangde. Haar echtgenoot zou toen
duizenden Amandelbomen hebben la
ten planten, waarvan de witrose bloe
sem in januari de aarde kleurde. Ver
der naar Praia da Rocha, vlakbij het
17.000 inwoners tellende Portimao. Van
de badplaatsen langs de Algarve is het
de bekendste. Jammer alleen dat de
bouwers hier wel de gelegenheid heb
ben gekregen de betonmolens op volle
toeren te laten draaien en kolossen van
hotels en appartementen neer te zetten,
die de villa’s, die er nog tussen resten
maar weinig ademruimte laten. Maar
nogmaals, gelukkig js zo’n beeld een
uitzondering aan Algarves kust.
ige,
itieve
8SB
Bij het haventje vind ik de mannen,
rond de visafslag slaan ze hun vrije
dag stuk. Op een rooster sissen de
tentakels van een inktvis en een fles
gaat rond. Een man met een trompet
ALGARVE’s kust strekt zich uit
over een lengte van ongeveer 200 kilo
meter (de breedte van de provincie is
gemiddeld 50 kilometer). In het oosten
vormt de rivier Guadiana de natuurlij
ke grens met Spanje. Het meest zuid
westelijke punt is de kaap Cabo de Sao
Vincente. De kust valt in tweeën uit
een: vlak duinlandschap met stranden
ten oosten van de hoofdstad Faro
waar ook de luchthaven is gevestigd
en ten westen daarvan de „rots-Algar-
ve”, een landschap dat ’n grote schoon
heid herbergt, met vele tientallen kleine
stranden, die als privé-lustoorden in de
rotsen lijken uitgehouwen.
volksaard in de Algarve verschilt van
die van de rest van Portugal, niet zo
vreemd, want de verbindingen met de
rest van het land zijn niet talrijk,
waardoor de inwoners van de Algarve
zich zelfstandig hebben kunnen ont
wikkelen. De provincie wordt in het
noorden namelijk begrensd door berg
ketens, die weer als voordeel hebben
dat ze het klimaat gunstig beïnvloeden
en de strenge noordewind buitenshuis
houden.
DE AVOND VALT als we via slin
gerende binnenwegen en een smalle
Romeinse brug terug naar Albufeira
rijden. Margarida loodst me naar Rui
na. een sfeervol eethuis aan de haven.
„Setn alho” kan je zeggen wanneer je
liever geen knoflook hebt, maar dat is
zonde. We aten er een smakelijke vis
soep, „Caldeirada”, te vergelijken met
de Franse Bouillabaisse.
MOGELIJKHEID I
Verblijf in villa- Prijzen vanaf f 498.
Verlenging per week 100. De prijs is
gebaseerd op accommodatie in een vil
la van 4-6 personen.
Voor villa’s voor 3 of 2 personen is
een toeslag vereist.
Voor het eerste ontbijt na aankomst
is een voedselpakket aanwezig.
Kinderen tot en met 11 jaar krijgen
een korting van ƒ200. Voor peuters
van 0 en 1 jaar wordt sléchts 50 in
rekening gebracht.
MOGELIJKHEID II
Verblijf in Hotel Rocamar in Albu
feira. Een week logies met ontbijt 553
Maar ook de Moren, die vanaf het
jaar 711 vijf eeuwen lang de heer
schappij over de provincie voerden
hebben bovendien architectonisch
hun sporen achtergelaten.
HUIS
manifesteert zich als de plaatelijke
Satchmo. Een ander begeleidt hem met
klanken die hij aan een stuk bamboe
ontlokt. De noten dringen zonder moei
te door tot de kleine cafeetjes aan de
haven, waar ik ook Rafael ontmoette
en de glazen met geoefende gebaren
naar de lippen in de verweerde gezich
ten worden geheven. Op een muurtje,
buiten, wisselen anderen verhalen, met
in hun rug de avondzon, die een streep
oranje kleurt op het groen-blauw van
de oceaan. Voor de kust, bij een hotel,
deint een rubberboot op het kalm gol
vende water. Een twintigtal meeuwen
strijkt neer op een door de eb nat
achtergelaten strook wit zand. Het is
zes uur. Rafael, ik geloof dat ik je
begin te begrijpen.
TYo
Mensen in de Algarve (boven): de eer
ste twee foto’s werden gemaakt in Al
bufeira; de vrouw met ’t kind wachtte
op de paardemarkt van Portimao ge
duldig tot haar man klaar was met
zijn handel. Naast haar gaan de ge
pofte kastanjes van de hand, ook weer
in Albufeira, en grijnst een tuinman in
Aldeia do Golf vriendelijk naar de
fotograaf. Daaronder het schilderach
tige Albufeira en een „alle-talen-wel-
kom” in Albufeira. Hiernaast, con
trasterend met de bovenste foto’s, een
jonge moderne Portugese, de Marga
rida van vandaag
ALBUFEIRA, EEN ZONDAG, mid
den november. De stralen van een
warme zon prikken plagend door het
wat schraler wordende groen, waar de
mensen op het dorpsplein samengroe
pend schaduw zoeken. Voornamelijk
vrouwen en kinderen. En niet meer
dan twee toeristen. De gepofte kastan
jes vinden gretig aftrek. De twee ven
ters doen elkaar zo op het eerste
gezicht te zien geen concurrentie aan:
ze rekenen allebei voor van krante-
papier vervaardigde „tuut” 2,5 Escu
do, dat is een kwartje. De meisjes doen
met hun geliefden rondjes, gechappe-
ronneerd door een johger zusje. Schoen
poetsers zorgen dat de wereld zich
weer kan spiegelen.
xX.
f
DE ALGARVE HEEFT dit zomer
seizoen een flinke veer moeten laten.
Want juist de Engelsen, die het als
vakantieland en overnachtingsoord
ontdekten en moeten hebben, bleven
thuis. De jonge Haarlemmer Bernard
Felix, die assdstent-manager is van het
luxueuze hotel Da Balia, vijf kilome
ter van Albufeira en eigendom van de
Nederlandse Scheepvaart Unie bevestigt
me dat. En hoewel november dan al
geen vakantiemaand bij uitstek is had
het hotel (180 kamers) verleden week
maar 35 gasten.
’t
om ook wordt het wel eens voorzichtig
vergeleken met Saint Tropez.
Al jaren geleden had de Britse pop
zanger Cliff Richard er- een vakantie-
appartementhij is nu weer gevlo
genen ook de bekende Haagse tv-
acteur Manfred de Graaf is er sinds
kort in de buurt neegesteken.
IN PORTIMAO bruist het leven op
een paardemarkt. De handelaars dra
gen overwegend smetteloos zwarte
pakken, met eronder een wollen vest,
alsof de zon, het is rond het middag
uur, niet op z’n heetst schijnt. Om
een tafel drommen mensen samen. De
dobbelsteen rolt er, een mini-gokje
voor wie dat wil, en waarschijnlijk
ingegeven door de casino’s die de laat
ste tijd aan de kust worden gebouwd.
Een staat er in Villamoura. De markt
is een van die onverwachte verrassin
gen die je op een tocht door het land
kunt aantreffen. Als we Portimao uit
rijden staat er bij de Rio Aarade een
bord dat ons (ook) in het Hollands
„Goeie reis” wenst. In elke plaats óp
de muren veel propagandabiljetten van
de „partido socialiata” en de „partido
communista”. Herinneringen aan de re
volutie. Een ander biljet, maar dan van
het ministerie van financiën, roept op
vooral belasting te betalen en daarmee
mee te bouwen aan een nieuw Portu
gal.
LANGS DEZE STRANDJES en door
het boeiende achterland maakte ik een
zwerftocht met mijn gids, die, louter
toevallig, ook al is uitgerust met de
toevallige naam Margarida. Zo’n avon-
tuurlijke tocht kan het best gemaakt
worden per huurauto. Hoewel er bus-
sen rijden zijn die vaak vol en tijd
schema’s bestaan in zuidelijke landen
maar al te vaak alleen op papier. Ook
is er een treinverbinding tussen Lagos
met zijn natuurschoon en zijn indruk
wekkende barokke, uit de 17e eeuw
daterende, kerk Santo Antonio en de
Spaanse grens.
„De eisen die de regering stelt zijn
hoog”, zei me ook de Nederlander Hans
Kranendock die tweeënhalfjaar gele
den met zijn gezin in Albufeira neer
streek en er nu voor verwende tweede-
huis-bezitters riante villa-paleisjes te
kent. Ik ontmoette hem in een zaakje
bij de haven met de oer-Nederlandse
naam „Kees bar”. De eerste Neder
landse „natte streek” aan de oceaan,
die gedreven wordt twee broers uit
Wassenaar. Het is een van de vele
café’s discotheeks, restaurants en klei
ne eethuisjes die het plaatsje telt. Daar-
(half pension 610). Een week verlen
ging 130 (half pension 185).
Kinderen krijgen korting: 0 en 1
jaar 80 percent; van 2 tot 7 jaar 50
percent en van 8 tot 11 jaar 20 per
cent.
Bij beide arrangementen zij nde vlieg
reis Schiphol-Faro, alle transfers ter
plaatse en een uitgebreid kerstdiner op
25 december inbegrepen.
Het is mogelijk een kleine personen
wagen te huren voor ƒ200 per week,
alle kilometers vrij. Het vertrek van
zowel de hotel- als de vliegreis is op
zaterdag 21 december; terugkeer 28
december of 4 januari.
Nadere inlichtingen en reserveringen
bij Algarve Agencies in Rotterdam, tel-
010-125821.
MARGARIDA VOERDE me naar
Louie, dat beroemd is om zijn origineel
versierde schoorstenen en niet ver ver
wijderd ligt van Vilamoura, een com
plete nieuwe stad, die met Portugees,
maar vooral veel buitenlands geld uit
de grond wordt gestampt. Het strand is
er onderbroken voor een jachthaven
met 500 aanlegplaatsen. Hotelgiganten
als Sheraton en Holiday Inn bouwen
er hun paleizen en veel dichter bij de
grond blijven de parken met particu
liere villa’s, die via organisaties als
..Algarve Agency” in verhuur worden
gebracht. Volgens Brian Stephens, de
Engelse manager van deze organisatie
in Portugal, is 32 percent van de
toeristen in de Algarve Portugees.
RAFAEL SLAAT OP zijn knieën
van het lachen. Tranen rollen als berg
stromen over zijn beaderde wangen,
wanneer hy me, nahikkend, in de
kleine visserskroe verzekert: „Heus
waar, echt, het is werkelijk gebeurd”.
Het is in Albufeira, het levendige
witte plaatsje in de Afgarvc, de meest
zuidelijke provincie van Portugal. Het
plezier van de oude vissr geldt het
verdriet van een Engelsman die een
We drinken een Vinho Verde, de
frisse „groene wijn” van het land. La
ter een espresso op het kleine terras
Oceana aan het water. Twee Escudos,
dat is twintig cent, per kop. Een visser
„beveelt” ons „aguardente de medron-
ho” aan. een ongewone brandy. Na het
zoveelste glas en ha begrepen te
hebben dat Margarida een Portugese is
begint hij een verhaal te vertellen
over een Engelsman. Voordat hij twee
zinnen gevorderd is, barst ik in lachen
uit. Het is het verhaal van Rafael
mislukte poging deed een plaatselijke
schone, Margarida te verschalken. He
vig verliefd geworden op een korte
vakantie, werd hy terug in Brittannië
verteerd door een heftig verlangen
naar een weerzien met de donkere
goedlachse Portugese.
EN OFSCHOON zijn minnebrieven
nimmer beantwoord werden, verfiet hij
huis en haard en scheepte zich in op
het eerste het beste schip dat de kant
van het Iberische schiereiland uitging.
Maar Margarida, zo vertelt de visser
met twinkelende ogen, was, licht ont
vlambaar als altyd, gevlogen met al
weer een nieuwe aanbidder. „En toch
is die Engelsman gebleven”, zégt Ra
fael en spuwt met' kracht een door
weekte peuk in de hoek van het mor
sige fokaal. „Want weet je”, bast hij
me toe op een manier die absoluut
geen tegenspraak duldt, „weet je hij
kwam er al gauw achter dat er veel
meer vrouwen zijn, maar op de hele
wereld maar een Albufeira en dat is
dan toevallig ook nog de parel van de
Algarve”.
RAFAEL MAG best trots zijn
zijn Albufeira, zoals zijn vader dat was
en diens vader, die ook al de Atlanti
sche Oceaan als werkterrein kende na
uren op zee zijn booL- geladen met
sardienen en tonijn, naar de wal terug
stuurde. Het 9000 zielen tellende
plaatsje kijkt uit op die oceaan. De
huizen zijn trapsgewijs tegen de rotsen
of daar bovenop geplant- Ik denk vaak
aan het gesprek met Rafael terug als
ik daags na de ontmoeting door de
plezierige geplaveide straten van het
stadje zwerf, en vanaf een rotspunt de
vissersboten in de haven tel.
ALBUFEIRA IS in de afgelopen ja
ren uitgegroeid tot een populair vakan
tieoord, voor vooral Engelsen. Dat be
tekent niet dat het is uitgegroeid tot
een Torremolinos of een Benidorm in
Spanje waar de hotels en appartemen
tengebouwen zij aan zij staan en het
beton de eigenlijke vissersplaatsjes ver
pletterde. De hotels die er zijn, zijn
gering in getal, want de Portugese
regering heeft voor de Algarve nimmer
op massatoerisme gemikt, wat als be
langrijk voordeel heeft dat ook de
eigenlijke bevolking niet onder de voet
wordt gelopen en normaal
neert”.
NU AL STAAT vast dat enkele tien
duizenden Nederlanders de kerstdagen
en de jaarwisseling in den vreemde
zullen doorbrengen. Met een slechte
zomer achter de rug en de mogelijk
heid met maar een paar snipperdagen
een redelijk lange vakantie te hebben,
spoeden zich al heel wat mensen naar
de reisbalies.
TEGEMOETKOMEND aan die vraag
organiseert ook onze krant 1- en 2-
weekse vakanties naar de Algarve, de
meest zuidelijke provincie van Portu
gal, waar de winter mild wordt geno
ten.
We reserveerden speciaal voor onze
lezers een aantal luxueuze villa’s in
Aldeia do Golf, een onderdeel van het
Vilamoura-project en kamers in het
moderne hotel Rocamar in het cen
trum van de levendige vissers- en
badplaats Albufeira.
MET ZIJN VROUW Pamela en zijn
kinderen woont hij al verschillende
jaren in de AJgarve en is er verrukt
over de bevolking. „Ze zijn erg vrien
delijk, hulpvaardig, en gastvrij”, zegt
hij, „maar ze kunnen ook weinig flexi
bel zijn wanneer ze eenmaal een
standpunt hebben ingenomen”. De
’4
o )y>
REDACTIE: UDO. J. BUYS
j
-r-’
