Kale markt door slecht
weer
Haven
sluizen o havens
Peuterspeelzaal voor Velsen-Oost
I
Hl^^BMBB
„Soms komen er problemen naar voren die je haren te berge doen rijzen”
I
I
a...
Hl
Geef bonbons
van
hazenberg
U steelt er
harten mee
F
gif
ge
29 NOVEMBER
V k IJ D A G
door Ko van Leeuwen
In ’t schuurtje
Veel meer mis
Baldadigheid
Niet als verklikker
i
1
mantelspeoalist
Bi
VELSEN „Alleen al het
woord POLITIE schrikt af. Dat
is nu eenmaal zo. Nu misschien
minder dan vroeger. Daarom ligt
de aanduiding KINDERPOLITIE
ook niet zo gelukkig. Er wordt
altijd gedacht dat de kinderpoli
tie een kind dat van huis is weg
gelopen, om welke reden dan
ook, onmiddellijk bij kop en oren
pakt om het naar dat huis terug
te brengen. Nou, dat is helemaal
niet zo”.
„Je leest tegenwoordig veel
over alternatieve hulpverlening,
zoals dat bij Release in Haarlem
bijvoorbeeld gebeurt, maar wij
handelen hier eigenlijk precies
hetzelfde. We willen wel eens af
van de algemene gedachte dat de
politie er alleen maar is om die
ven te vangen. Zonder dat rot
tige woordje politie zou je
zeker in ons werk veel méér
kunnen doen. Als de mensen die
alternatieve hulpverlening voor
staan eens goed wisten hoe wij
werken ’t zou een openbaring
voor ze zijn
FLAATSELIJK NIEUWS
;g«!8B^,gg SilB -!!=8gB%
1
Kinderpolitie kampt met slecht image
„Het
moet
(Van een onzer verslaggeefsters)
H
Zo’n voorval is het signaal en vaak
zijn wij de biechtvader”.
Modieuze
k klokkende
t\ mantel op
de nieuwe
lengte.
In zwarte
en bruine
flannel
M: 34/46
i
Haarlem-Centrum. Grote Hout
straat 180; Winkelcentrum
Schalkwijk, Rivièradreef 26
De nieuwe peuterspeelzaal zal vallen
onder de Stichting Peuterspeelzalen. Te
vens maakte de wethouder van onder
wijs, drs. A. M. Roessingh, bekend dat
aan de peuterspeelzalen in Velsen een
subsidie met terugwerkende kracht is
toegekend, die geldt over de jaren 1973
en 1974. Als voorschot is 8000 gulden
uitbetaald, in afwachting van een nadere
berekening.
thuis is vreselijk belangrijk. Als er
narigheid is, ligt dat vaak aan de
gezinssituatie. De kinderpolitie zou ei
genlijk nog beter gezinspolitie kun
nen heten. We hebben wel vaste
adressen waar je steeds weer terug
komt, maar over het geheel valt het
wel mee. We willen vooral veel aan
preventie doen. Als kinderen ergens
op betrapt zijn en de politie is er bij
geweest, dan vertellen ze dat weer op
school en meestal hoor je nooit meer
van ze”.
In datzelfde jaar werd de Schieland,
een stoomdrifter, naar Frankrijk ver
kocht en heeft nog jaren van Boulogne
uit aan de visserij deelgenomen onder de
naam Notre Dame des Suffrages.
Verhoef: „Het zijn altijd moeilijke
zaken. Je hebt met normen te maken.
Neem een begrip als openbare schen
nis. Ja, hoe ligt dat nou precies? Op
de televisie zie je ook bloot. Daar
vallen misschien dingen onder waar
van we tegenwoordig zeggen, ach.
maar als een vent zichzelf achter een
boom staat te bevredigen en hij doet
dat ook bewust dat een kind dat
moet zien.dan moet dat op zo’n
kind een vreselijke indruk maken.
Dat is schokkend voor dat kind.
Het Ticht, zo werd donderdagavond tij
dens de vergadering van de commissie
onderwijszaken bekend gemaakt. Men
wil hiervoor de ruimte gebruiken die bij
de bouw van de flat is vrijgelaten en
was bedoeld als gemeenschapsruimte.
Onlangs heeft staatssecretaris mr.
J. F. Glastra van Loon (Justitie) een
commissie ingesteld die zich zal bera
den over het vervolgingsbeleid in
kinderstrafzaken. Het is de bedoeling
te komen tot landelijke eenheid.
Van de commissie zijn adviezen te
verwachten omtrent landelijke richt
lijnen. Deze zullen een procedure in
houden voor het overleg tussen de
officier van justitie, de kinderrechter
en de raad voor de kinderbescher
ming, over de behandeling van kin
derstrafzaken. Verder zullen er crite
ria worden aangegeven voor het op
maken van processen-verbaal, rap
porten en mutaties in kinderstrafza
ken.
Uit de monden van twee politie
functionarissen die zich in Velsen
bezig houden met kinderzaken, teken
de een onzer verslaggevers op hoe de
kinderpolitie hier haar taak opvat.
De Noordzee Exploitatie Mij beëindig
de haar bestaan in 1930 en de schepen
gingen toen over naar de Exploitatie
Mij. Zuiderhaaks waarvan de heer W.
Kermer Jr. de directeur was. De schepen
bleven onder dezelfde naam in bedrijf
Verhoef: „Deze figuren vereenza
men. Ze kennen d’r niemand in. Je
komt ze heel moeilijk op ’t spoor.
Zo’n man schaamt zich ook diep voor
de omgeving. Dit zijn trouwens ge
beurtenissen waar je zelf ook erg
mee bezig bent. De pure ellende van
zo’n man, waarmee je in je werk
geconfronteerd wordt. Het zal je kind
maar wezen, zeggen de mensen over
de slachtoffers. Het zaf je kind maar
wezen, zo moeten ook ouderen weer
denken over de man die de daad
pleegde”.
aan als de dader gepakt wordt, hon
derd vijftig gulden boete krijgt en alles
verder bij het oude blijft. Daar is het
probleem zelf niet mee opgeruimd.
En veel kunnen we hier al zelf
bereiken door als mens tegenover
mens te praten. Als we onze rappor
ten opslaan, dan staat daar vaak:
„Bemiddeld tussen de partijen”, meer
niet. Maar dat kan dan vele uren in
beslag genomen hebben”.
Mevrouw Andriesen: „We hebben
hier wel eens een paar dagen met
iemand zitten praten voor we er uit
waren. Op eigen verzoek van die
mensen. Dan kwamen er problemen
naar voren die je haren te berge
deden rijzen”.
„Maar is die schenner eenmaal
door ons gevonden, dan help je hem
ook niet met gevangenisstraf. Er zit
vaak een wereld van eenzame ellende
achter. Hij had al lang eerder moeten
praten. Met z’n huisarts bijvoorbeeld.
Maar dat durft ie niet. Als hij wil
kunnen wij hem een zetje geven.
Daarom maken wij dan de entree
voor hem. We bellen die huisarts op.
Het marktplein bood donderdag een
voor een marktdag ongewone aanblik.
Zoals we al berichtten maakten de
weersomstandigheden het onmogelijk de
kraampjes op te bouwen. Zoals deze foto
aantoont hadden slechts enkele markt
kooplieden het slechte weer getrotseerd
en besloten toen ze eenmaal in IJmuiden
op het Marktplein waren, toch maar
met de handel door te gaan. Maar be
paald druk hebben zij het niet gehad.
Het middengedeelte bleef naargeestig
leeg en kaal. Veel vaste klanten van de
markt, die er op hadden vertrouwd dat
geen stormwind de handelaren zou de
ren, kwamen tot de conclusie, dat een
markthandelaar ook maar een gewoon
mensenkind is net als ieder ander. En
xwendien waarom zou men risico ne
men?
Mevrouw Andriesen: „De kinderen
moeten weten dat ze hier gerust te
recht kunnen. Laten ze maar komen.
Maar ook volwassenen zijn welkom.
Er zijn hier al heel wat rapporten
opgemaakt van mensen die zich ein
delijk eens wilden uitspreken over
een geval wat ze van nabij kenden.
Op hun verzoek wordt hun naam dan
niet eens in het rapport genoemd. Ze
mogen ook niet de indruk' krijgen dat
ze dan als verklikker te boek staan”.
Verhoef: „Meestal wordt het op
school gemerkt. Als een kind steeds
vaker met opvallende blauwe plek
ken naar school komt”.
IJMUIDEN. Donderdag gearri
veerd: Pergo, Gainsborough, IJmuiden;
Friesland, Svensborg, Velsen; Normand
Flower, Cont Plat, IJmuiden; Stoykiy
Sleep, Noordzee, Beverwijk; Tor Belgia,
Gothenburg;
Donderdag vertrokken: Tavana, Rot
terdam Twadika, Hamburg; Borussia,
Antwerpen; Altair Rotterdam; Ilius, Rot
terdam, IJmuiden; Normand Flower,
'Cont Plat, IJmuiden; Mariann, Piombi
no, IJmuiden; Otto, Bremen, Japan Mi
mosa, Mena al Ahmadi, IJmuiden; Lotte
Scheel, Famagusta, Velsen; Kostino,
Antwerpen, Beverwijk.
Vrijdag gearriveerd: Sea Odin, Pres
ton; Louise, Par; Normand Flower, Cont.
Plat, IJmuiden; Rhone, Hamburg; Dia-
bas, Bremen, Borre, Kristiansand, Vel
sen; Barauni, Tubarao, IJmuiden; Rijn
stroom, Harwich.
Vrijdag vertrokken: Skaufast, Tubar-
rao; Toensberg, Antwerpen; Normand
Flower, Cont. Plat, IJmuiden; Tor Belgia,
Gothenburg.
Mevrouw Andriesen: „Je moet het
heel omzichtig uitzoeken. Het belang
van het kind staat steeds voorop”.
Verhoef: „We zijn eigenlijk een
soort E.H.B.O.. We hebben niet de
pretentie dat we alles weten, maar
we weten wel waar je voor alle
gevallen terecht moet. We verwijzen
wel’.
Mevrouw Andriesen: „We hebben
hier eens een meisje gehad van 18
jaar. Daar hoefden we geen dokter
bij te hebben. Ze had dikke blauwe
ogen, tanden door de lip, bebloed.
Een kind van twaalf kan ook komen.
Maar men denkt dat 't niet kan. De
politie is zeker geen heilig huisje, ’t is
eigenlijk een lelijk huisje”.
Verhoef: „Daar heeft de politie zelf
een stuk schuld aan”.
Mevrouw Andriesen knikt instem
mend. Staat op. Schenkt koffie in en
trakteert op gevulde koek. In het
gesprek over de bescherming van het
kind komen we bij zedendelicten.
Verhoef: „Meestal begint het werk
voor ons daar met het verhoor van
het kind. Heel voorzichtig. Als je
maar ’t geringste gevoel hebt, dat het
kind het zich teveel aantrekt.dat
het er dus nadeel van kan hebben,
dan houden we er onmiddellijk mee
op. Zo’n kind moet eerst op verhaal
kunnen komen”.
Mevrouw Andriesen: „Wanneer een
kind met zoiets thuis komt, kunnen
de ouders er beter zelf niets aan
doen. Laten ze meteen naar de politie
komen, daar hebben ze meer met die
zaken te maken gehad. Goedbedoelde
suggestieve vragen kunnen al veel
kapot maken”.
-•»
er al zo volwassen uitzien zeggen we
dat niet meer. Het begrip leeftijd zegt
op zichzelf helemaal niets”.
Verhoef: „We werken voor 90 per
cent op klachten. Het is ondoenlijk
om ook nog zelf te gaan speuren
waar ellende zit”.
VELSEN. In Velsen-Oost is een
initiatief ontwikkeld om een peuter-
speelzaaltje te openen in een flat aan
IJMUIDEN De stoomtrawler
die in 1903 onder de naam Ports
mouth BL. 110 door de werf van
Smith’s Dock Company te North
Shields werd opgeleverd aan de
Western Steam Trawling Company
te Bristol, is in 1924 naar IJmuiden
gekomen. Maar voor het zover was,
behoorde het schip niet meer thuis
in Bristol, want het was eigendom
geworden van de North Lincoln
shire Steam Fishing Company te
Milford Haven zonder dat de naam
was gewijzigd. Dat het schip naar
IJmuiden is gekomen danken we
aan de Nooordzee-Exploitatie Maat
schappij, waarvan de heer Joh.
Klein Hzn directeur was en werd
in 1924 onder de naam Ita IJM 22
in de vaart gebracht onder schipper
J. Dekker. De rederij kwam in dat
jaar in het bezit van 7 trawlers en
de namen van de andere 6 luidden
als volgt: Inie IJM. 5, schipper W.
Visser; Olga IJM. 20, schipper E.
Bron; Corrie IJM. 21, schipper E.
van der Plas; Westland IJM. 232,
schipper H. Visser; Delfland IJM.
244, schipper W. Gravemakre en de
Schieland IJM. 336, schipper A.
Bron.
Verhoef: „Baldadigheid, ik kan er
geen zinnig woord over zeggen. In
sommige buurten is nauwelijks speel-
gelegenheid. Dan komt een kind eer
der tot lastveroorzaken. De houding
van de ouders is heel belangrijk. Het
komt steeds meer voor dat de ouders
op een klacht van ons heel laconiek
antwoorden: We zijn verzekerd. En
daarmee is de kous voor hen dan af”
Mevrouw Andriesen: „Je kunt geen
oorzaak voor een buurt aanwijzen.
We hebben twee buurten die ook
sociaal gezien structureel niets met
elkaar verschillen. Nou, in één van
die buurten is het altijd mis en uit de
andere hoor je nooit een klacht”.
Verhoef: „Waar ligt nou de oor
zaak? Een psycholoog zou er eens
aan moeten.in die andere buurt is
net zo min speelruimte”.
Hij komt terug op het gezin. „Als ’t
tussen de ouders onderling al niet
klikt, wat verwacht je dan van een
goeie opvang van zoon of dochter. Er
wordt van de jeugd veel negatiefs
gezegd, maar ik vind de jeugd veel
eerlijker dan volwassenen. De jeugd
windt er geen doekjes om, goed, maar
dan weet je waar je aan toe bent.
Wij proberen.ja.dat klinkt mis
schien wel afgezaagd, maar zo ligt
het toch.wij proberen in de huid
te kruipen van die minderjarige die
we hier krijgen. Je moet je eigen
mentaliteit als kind niet vergeten. Ik
heb vroeger ook wel eens appels
gestolen”.
„Je krijgt hier meisjes van veer
tien. Dat zijn beslist geen kinderen
meer. Dat zijn vrouwtjes.
Mevrouw Andriesen: „Je krijgt hier
volwassen vrouwen van veertien jaar.
Dat zijn niet de uitzonderingen.
Laatst hadden we hier eens twee
meisjes. Van buiten de gemeente. Die
waren ook veertien jaar en dat wa
ren nou nog echt kinderen. We zeiden
tóen ook tegen elkaar: Hoe is het
mogelijk! (heftiger) Bij de meisjes die
WW*
maar het duurde niet lang of de meeste
schepen werden opgelegd omdat het vis
serijbedrijf in een zeer moeilijke periode
verkeerde. De Olga werd in 1936 voor de
sloop verkocht en de Delfland werd
afgevoerd wegens verkoop naar Katwijk.
Dit schip kreeg de naam Zeearend
KW-103 en werd later tot motorschip
verbouwd. De Inie, die jaren opgelegd
was geweest ging in 1938 naar Ierland
en werd de Irelands Eye met Dublin als
thuishaven.
De Corrie ging naar de Mij. De Daad
en verongelukte in de oorlog tijdens de
uitoefening van de visserij. De Ita IJM.
22 ging in 1940 over naar de N.V.
Visserij Mij. Fram en kon nog in 1941
ter visserij van IJmuiden uit maar werd
in 1942 gevorderd door de bezetter. Het
schip werd ingedeeld bij de Holland
Hafenschutz Den Helder als HD 05 en
onderging de gebruikelijke verbouwing.
Toen de oorlog ten einde was bleek
dat de trawler deze had overleefd en op
19 augustus 1945 arriveerde de Ita in
IJmuiden. Er ging nog al wat tijd mee
heen voordat het schip bedrijfsklaar was
en in 1946 kon er de visserij weer mee
worden uitgeoefend.
We zien het schip op de foto zoals het
in oktober 1948 naar zee is gegaan. De
bruto inhoud heeft 179 reg ton bedragen,
de lengte 33,53 m, de breedte 6,40 m en
de holte 3,47 m. De 3 cil triple expansie
machine was van het fabrikaat MacColl
Pollock te Sunderland en had een
capaciteit van 350 pk. De stoomtrawlers
van dit type kregen aan het begin van
de jaren vijftig met moeilijkheden te
kampen. Het werd steeds moeilijker om
voor deze schepen een bemanning te
krijgen omdat de resultaten geleidelijk
minder werden. Steeds meer motorsche
pen kwamen in bedrijf en op zekere dag
kwam de Ita met zovele anderen voor
de kant te liggen en dat betekende het
einde voor de trawler die bijna 50 jaar
dienst had gedaan. De Ita, die in 1903 als
Portsmouth als visserij schip was begon
nen, werd in mei van het jaar 1952 voor
de sloop verkocht.
ARIE VAN DER VEER.
Mevrouw Andriesen:
van buitenaf komen”.
Verhoef: „Omdat je dan een
signaal krijgt. Een gebeurtenis op
zich betekent het signaal dat er veel
meer mis is. Bij een geval van kin
dermishandeling hebben we er niets
Mevrouw Andriesen van de kinder
politie in Velsen zit ontspannen in
haar stoel. Naast haar bureau zit de
heer Verhoef, die sinds enkele jaren
met haar samenwerkt. Op het
schrijfbureau ligt „Ouders van nu”
tussen de keurig gerangschikte papie
ren. Mevrouw Andriesen spreekt heel
vriendelijk, maar beslist, over de wij
ze waarop haar tak van dienst te
werk gaat. Problemen waarmee de
kinderpolitie geconfronteerd wordt
zijn aan de orde. Vooral een reeks
van diepmenselijke zaken, want er
mag dan wel vooral landelijk een
toename van de jeugdcriminaliteit
worden geconstateerd, toch bestaat
het belangrijkste deel van het werk
van de kinderpolitie niet uit de be
strijding daarvan.
Mevrouw Andriesen: „Ach, die
jeugdcriminaliteit, de moeilijkheden
daar liggen vooral op het sociale
vlak. De opvang van de kinderen
Mevrouw Andriessen: „Vroeger
kwam de man die ontucht pleegde
oznder meer hier in ’t schuurtje. Dan
naar Haarlem. Rechter, gevangenis,
hele gezin naar de knoppen. Had
nauwelijks de kans om met thuis te
praten”.
Verhoef: „Rotte dingen voor ons.
Stel je voor, ik moet naar zo’n gezin.
Een moeder, paar kinderen en dan
vertellen dat haar man een kind
gepakt heeft.ik ga liever vertellen,
dat ’r man een bromfiets ga’ Eet
heeft. Maar zo’n vrouw moet ’fas
ten. Die man moet na het gebeurde
wél dóór met z’n vrouw”.
„Wanneer het een kind betreft dat
strafrechtelijk nog minderjarig is,
lichten we de ouders in. Dat is een
even zware gang. Dan proberen we
de verhouding ouders-kind eerst in
orde te brengen. Het is ontzettend
belangrijk dat de ouders toch te allen
tijde achter dat kind blijven staan”.
Mevrouw Andriesen: „Vooral onze
collega’s van de recherche brengen
man en vrouw dan ook hier bij
elkaar. Dan kunnen ze hier tegen
elkaar praten”.
Verhoef: „Als ze dat éne probleem
kwijt zijn, komt vaak ook de rest
naar buiten. Maar voor alles, een
exhibitionist zit met een groot pro
bleem dat alleen hem zelf betreft.
Die man trapt zichzelf steeds dieper
de grond in. Moet het allemaal zélf
verwerken. Kan er met niemand over
praten. Als zo iemand hier is, stort ie
vaak helemaal in elkaar. Z’n hele
persoon is dan in ’t geding”.
Mevrouw Andriesen: „Het gaat om
z’n existentie. Vaak is het een volko
men gebrek aan relaties. Zelfs over
een gewone moord wordt door de
dader nog wel eens gesproken, hiero
ver nooit”.
Het gesprek komt weer op alterna
tieve hulpverlening.
Mevrouw Andriesen: „Niet iedereen
heeft daar zo direct behoefte aan”.
Verhoef: „Ik geloof dat een alter
natieve hulp in feite met het omge
keerde probleem zit, waar wij hier
mee zitten. Erg lang haar en een spij
kerpak schrikt ook mensen af. Op
dezelfde manier waarop het politie
bureau en het uniform weer andere
mensen afschrikt. (Mevrouw Andrie
sen en de heer Verhoef dragen overi
gens geen uniform). Maar ik denk dat
de mensen zichzelf al selecteren. Zo
als indertijd de situatie bij het PEN-
jeugdcentrum. Iemand d,ié daar hulp
nodig had kwam niet naar de kinder
politie. Het lag in de lijn dat ze naar
Release of zo gingen. Zo heeft ook
dat z’n functie. Dat erken ik volledig.
Maar het moet niet inhouden dat wij
er alleen zijn om dieven te vangen;
om ze zo gauw mogelijk in het
schuurtje te hebben”.
Mevrouw Andriesen: „Een kind
van zestien jaar, dat het thuis moei
lijk heeft, daar wordt mee gepraat.
In eerste instantie staan we altijd
achter het kind, want dat kan ner
gens op terugvallen. Dat is altijd de
zwakste partij. Nou, toen bleek dat
het thuis echt niet meer ging, is er
ook met de ouders gepraat. Zo’n kind
kon beter naar een kosthuis. De ver
houdingen met thuis werden daar
door juist weer normaal. Nu kwam
dat kind weer geregeld thuis. Met
verjaardagen en feestdagen wilde het
zelf weer naar huis. De verhoudingen
waren weer goed. Daar ben je dan
vreselijk blij om”.
Een veel voorkomend probleem
vormt de kindermishandeling. Ook al
omdat dergelijke zaken maar voor
een klein deel aan de oppervlakte
komen.
JU
s iSpfei
Bh
u
oYTTf
