DE VOO WORDT HET ZOVEELSTE ZUILTJE
Lex Harding:
als irritant
Vroeger was ik Tineke van Veronica, nu ben ik Tineke Vos
1
1
f
mannetje”
„Ik sta bekend
lil»
I
S
J
J
1U
door Kees Tops
door Cees Straus
s
ff
Gortdroog
Mooiste jaar
Beslagen ten ijs
Omroepsfeertje
-O
W 1
■a
F
>3
ZATERDAG
3 O
NOVEMBER
19 74
19
a. W
IN EEN STATIGE VILLA aan de Oude Enghweg in
Hilversum werkt een handjevol disc-jockeys en tech
nici van wijlen Radio Veronica aan de opbouw van de
Veronica Omroep Organisatie (VOO). Omroepen is er
voor hen vooralsnog niet meer bij. Ex-programmalei-
der Rob Out nu directeur van de VOO vliegt rap
over de toetsen van zijn schrijfmachine. Creatief werk
heeft plaats gemaakt voor administratief werk. Het
zelfde geldt voor Hans Mondt en Lex Harding. Het
parool is brieven tikken, programmaschema’s opstellen,
organiseren en kosten berekenen. Tom Collins haakte
kort geleden af. Hij kreeg een punthoofd van alle pa
pieren romslomp en werkt nu free-lance. De anderen
gaan verbeten door.
5
>61
I
'9
„Het doel heiligt de middelen”, zegt Lex Harding.
„Dat papierwerk is niet eens zo erg vervelend, maar
het is mijn vak niet. Ik wil radioprogramma’s maken.
Nu zit ik berekeningen te maken om het Veronica-blad
gezond te houden. Ik moest me ineens gaan bezighou
den met financiën. Dat interesseerde me geen reet.
Maar ja, je bent nu verantwoordelijk voor je leden. Al
krijg ik er wel eens een sik van”.
HET WEGVALLEN van Veronica wordt door Tineke Vos net zo goed
als door het publiek gevoeld. Ze heeft nog steeds een gevoel van heimwee
naar haar oude werk, dat onlangs nog versterkt werd toen een groot aan
tal van haar vroegere colega’s naar huize Vos, een sfeervol verbouwde en
met veel goede smaak ingerichte boerderij aan de Eemdijk in Bunschoten,
kwam voor een soort reünie.
Tineke is vanaf het begin, 14 jaar geleden, bij Veronica werkzaam ge
weest. Had het voor haar en Veronica langer mogen duren? Op het eerste
deel van de vraag antwoord ze ontkennend.
Tineke: „Na een jaar of tien vond ik het wel goed, voor Koffietijd is
zo’n periode lang genoeg. Zou het nooit meer willen doen. Ik heb het nu
bij één station gedaan, bij een ander ga je vergelijken. Dan wordt het
altijd minder. Dat merk ik nu al. Bij Veronica had je vaste tijden en vaste
luisteraar^. Nu werk ik onder geheel andere omstandigheden”.
y* -1
r'
rgjjpW
Ti W
-
duo
:md:
Je krijgt er wel eens een sik van.
r».
stem”.
Je doet nu ook tv.
Ik ben gewoon Tinus dus.
een uur
'J
Hoewel je 10 jaar voor Koffietijd lang
genoeg vond, ben je toch doorgegaan.
Natuurlijk is er wel een verschil in
beeld: je gaat in beelden denken. Dat is
net aantrekkelijke van televisie ooven
steeds in een totaalzender met de Vero-
nica-opzet cn met Hilversum IV”.
op „een negen twee”, later op 538
meter. Eind augustus kwam daar een
einde aan en dat betekende voor
gezien het groot aantal reacties
velen het wegvallen van een gezellig
brokje (achtergrond)muziek. Het ach
terhoedegevecht dat Radio Mi Amigo
nu langs duistere paden levert mag
geen naam hebben en ook Hilversum
III is door de verzuiling geen echt
alternatief voor wie in de radio pre
tentieloze ontspanning zoekt.
„Nee. dan wordt het veel te beladen.
Ik ga gewoon doen wat ik leuk vind.
Als dat journalistiek heet, vind ik het
goed. Ik ben eigenlijk een zeer eenvou
dig tiepje, woon in de polder en wil
lekker werken”.
Tineke is in het team van Eén op
zondag de enige niet-joumaliste. Toch
mag geoordeeld worden dat ze het jour
nalistieke werk goed doet. Ze is overi
gens niet van plan haar ambities op dit
gebied uit te bouwen.
Lex Harding is ervan overtuigd dat
het huidige omroepbestel niet deugt. Er
an 2
ge-
hier,
?r 5.
te
ister
1)
dat
met
nte-
oor-
Laak
ver-
Vijk
eren
het
raai
e A,
?n
1.
DAT VERONICA WEG is, betreur ik
ten zeerste. Ik vind het een schandalige
affaire. Twee van dergelijke stations zijn
broodnodig in ons land. Je moet toch
een keuze hebben? Het geld is er voor
en we hebben de zenders. Je kan Hilver
sum III toch geen totaalstation noemen.
Iedereen verdedigt zijn eigen omroep,
draagt zijn eigen boodschap uit. Zolang
deze structuur gehandhaafd blijft, kan
er nooit een verandering ten goede ko
men”.
De vele medewerkers van Veronica
zitten inmiddels verspreid bij de di
verse orr.coepen, ze keerden het radio-
vak de rug toe of ze doen een
radio: je kan iets laten zien. Luisteren is
leuk, maar kijken ook. Ik ontdek nu op
mijn 32ste de televisie pas, ik kijk naar
anderen hoe zij het doen. Vroeger keek
ik eigenlijk alleen maar naar datgene
wat er gebracht werd. Ik voel me er wel
in thuis. Eén op zondag geeft me de
kans rond te tasten, het vak te leren”.
De aanpak in Eén op zondag is weinig
/tncisch.
Ellie Nieman en Rikkert Zuider-
veld of een zanger als „Ben ik te
min” Armand.
Lex: „Nu zenden ze actualiteitenru
brieken uit met van die zijkmuziek.
Waarom gooien ze er geen goede plaat
doorheen? De luisteraar moet zich maar
aanpassen. En dan een boekbespreking.
Mijn God! Allemaal moeilijke termen en
elitair gelul. Ik heb een redelijke oplei-
ONLANGS HEEFT de Raad van
State het beroep behandeld van de
VOO, de Veronica Omroep Organisa
tie, tegen de afwijzing van minister
Van Doorn om de voormalige pira
tenzender rauio- en televisiezendtijd
toe te kennen.
Het wachten is nu op de uitspraak,
die in het gunstigste geval er toe
kan leiden dat de VOO aspirant-
omroep wordt. Dat betekent een paar
uurtjes radio en televisie in de week.
Voorlopig blijft het nog stil wat de
popmuziek betreft op de middengolf.
Veronica heeft het 14 lange jaren we
ten vol te houden op die golf, eerst
ren vonden het vreemd. Ik kan niet over
mijn eigen kwaliteiten praten. Het is
wel zo dat ik al enkele jaren als eerste
uit de bus kom bij populariteitspolls. Ik
heb me na het verdwijnen van Veronica
bij verschillende mensen laten ontvallen
dat ik door wou gaan met radiowerk. En
ik weet zeker dat dat aan andere mensen
is doorgegeven. Er kwam geen enkele
reactie op. Ik heb me nooit zo bemoeid
met het omroepwereldje. In feite ken ik
niemand daar. En het is bij de omroep
nu eenmaal zo dat je niet gevraagd
wordt.
„Maar ik begrijp het wel. Ik sta bij de
omroepen bekend als een irritant man
netje. Als bestuurslid van de VOO heb
ik zo eens wat uitspraken gedaan. Hoe
ik over de omroepen denk. Je begrijpt
dus, ik lig daar niet zo makkelijk. Trou
wens, Hilversum 3 interesseert ze niet.
De hele radio interesseert ze niet.”
Gedurende het gehele gesprek is het
duidelijk: Lex Harding is VOO. En
daarvan weer speciaal radio. In 1967
ging zijn eerste programma de lucht in,
vanaf Radio 227.
Lex: „Dat was het mooiste jaar. Alle
piraten waren er nog; London, Caroli
neToen was er een vreselijke con
currentie. Moordend! Dat was pionieren.
Ik studeerde economie en dat zag ik niet
meer zo zitten. Op de toenmalige Radio
De medewerkers van de VOO zijn al
enige tijd bezig met het opstellen van
programmaschema’s voor een totaalpro
gramma, teneinde „de VOO hard te
maken en bij een tweede aanvraag beter
beslagen ten ijs te komen”. Over concre
te resultaten daarvan laat Lex in dit
stadium nog niets los. Voorts is op de
zolder van het VOO-pand een studio
met montagetafel ingericht, om eigen
vervaardigde films te monteren. Techni
cus Ad Bouman heeft er al films over
Veronica en over Volendam op zitten. Er
zijn plannen voor een drietal documen
taires.
Lex Harding: „We maken er een over
atoomenergie, een over Amsterdam en
een over werkende jongeren. Het is een
soort oefening voor ons. We werken er
zelf aan mee, maar er kunnen ook
derden worden ingeschakeld. Het zal
alleen een beetje moeilijk worden, om
dat ze waarschijnlijk nooit worden uit
gezonden. Als ik dus een interview wil
maken met minister Lubbers en ik zeg
dat, dan denkt die man: wat moet ik
met die Jan Lui”.
„Ik dacht de eerste keer dat het
enorm verschillend zou zijn van radio
werk, dat ik het daardoor ook niet goed
zou doen. Maar het gekke is: ik vergeet
de camera en ik heb gewoon het f voel
dat ik voor een radio-microfoon z't Wel
zit ik vooraf aan de uitzending in span
ning, maar dat heb ik ook nog steeds bij
de radio.
wordt naar zijn mening geen rekening
gehouden met de wens van luisteraar en
kijker, de programma’s op Hilversum 3
blijven ver onder de maat en de presen
tatie in het algemeen vindt hij gort
droog.
LEX HARDING is een van de weinige
disc-jockeys die na het beëindigen van
de Veronica-uitzendingen niet zijn bena
derd door andere omroepen. Dat is
vreemd, want Lex staat bekend als een
bekwame kracht met de nodige ervaring.
Lex: „Laten we het zo zeggen: ande-
ding gehad, maar ik hoor woorden die ik
nog nooit gehoord heb.
„De hele opzet is achterhaald. De pro
gramma’s moeten meer gedifferentieerd
worden. Er zijn nu drie radiozenders.
Daarop wordt alles door elkaar uitge
zonden. Als ik een stukje klassiek wil
horen heb ik een spoorboekje nodig.
Daarom moet er een klassieke zender
komen. Natuurlijk. En een popzender en
een informatiezender.”
„Het is meer signaleren dan kritiek
leveren. Vergeet niet dat het een NOS-
programma is. Het oppervlakkige wer
ken valt wel mee. De kijker zelf een
oordeel laten vellen door alleen te signa
leren, dat is voor mij aantrekkelijk. Een
journalist var een krant zal eerder
„Ik heb die laatste vier jaar zeer
plezierig gewerkt. Het was een bewuste
keuze om het af te maken, mijn vorm
van steun voor het station”.
In de VOO ziet ze nauwelijks of geen
kansen meer. „De nieuwe omroep die je
dan krijgt, heeft niets meer met Veroni
ca te maken. Veronica en de omroepen
verhielden zich ongeveer als een kruide
nier tot een supermarkt, om de werk-
<nr enigszins te beschrijven, De VOO
•wui nei wrrtian xuuijc. nt seiuoi nog
MEER DAN BIJ Veronica, die toch
altijd een wat geïsoleerde positie kreeg
opgedrongen in Hilversum, wordt Tineke
geconfronteeerd met het specifieke Hil-
versumse omroepsfeertje. „Dat sfeertje
laat me koud. Ik heb mijn huishouden
en gezin, dat is ontzettend belangrijk.
Daarnaast heb ik mijn werk. Ik heb
natuurlijk liever een uur op de radio
dan dat ik de ramen sta te wassen. Ik
heb een man (producer Tony Vos-red.)
die het vak begrijpt. Wat moet ik dan
op dolle feestjes van de incrowd en
rondhangen in kroegen?”.
Ze heeft geen idee hoe ze tegenwoor
dig op haar deels nieuwe publiek over
komt. „Als ik vasthoud aan de mensen
die al jaren in het vak zitten, dan gaat
het prima.
IJdel? Iedere vrouw is ijdel, natuur
lijk. Maar ik zie het al als een concessie
dat ik vóór de uitzending naar de grime-
kamer moet om me te laten optutten.
Ik ga er cok niet in een gecultiveerd
pak zitten. Daar heeft nog nooit iemand
wat van gezegd in de studio- Ik ben
gewoon een vrouw die er prima wil
uitzien. Geen avondjurk of een nette
jurk zal ik er voor aanschaffen. Ik zou
mezelf niet zijn.
Ik heb ook nooit geambieerd voor om-
roepster. Dat zijn qua uiterlijk van die
nette dames, dat ben ik niet zo. Ik ben
gewoon Tinus dus”.
beroep op de WW. Op deze pagina
komen twee van Veronica’s allerpo-
pulairste medewerkers aan het
woord. Tineke Vos, presentatrice van
het dichtbeluisterde Koffietijd, heeft
werk gekregen bij de NOS. Voorlopig
doet ze een uur radio tijdens de
vrijdagnacht. In december komen er
vijf uur bij, begin volgend jaar waar
schijnlijk nog meer. Op zondagavond
werkt ze mee aan het rechtstreeks
uitgezonden televisie-programma Eén
op zondag, waar ze behalve „Het
inschenken van frisdrank’’ ook de
rubriek amusement doet, middels bij
voorbeeld het verzorgen van items als
over een kamermuziekgezelschap, het
Het verstrekken van informatie kan
volgens Lex Harding een stuk beter.
„Informatieve programma’s moeten op
een levendige basis worden gebracht.
Dus zo, dat er niet alleen maar een
stroom van gegevens de pijp uit wordt
gestuurd, maar dat er een twee-rich-
tingsverkeer ontstaat. Zoals Koos Poste-
ma die nachtuitzendingen deed, dat was
te gek. Het Algemeen Dagblad opbellen
en om het laatste nieuws vragen. En als
iemand het ergens niet mee eens is: bel
maar op. Dat is goede levendige radio”.
een oordeel vellen- Ik wil bij de kijkers
horen, dat is ook de opzet van Eén op
zondag.
Ik leer er meer van dan van
lang in de maand een kwis presenteren.
Daarom doe ik ook zo graag het monta
gewerk, dat is ontzettend leuk. Ik wil
nog steeds de regiekant op. Ik zou meer
de aanpak willen doen, hoe een pro
gramma er uit ziet”.
Dolfijn was een enorm verloop onder de
deejays. En ze flikten het om in een
week reclame-spots voor een hele
maand uit te zenden. Daardoor verloren
ze alle opdrachten en Dolfijn was op de
fles. Daarvoor in de plaats kwam 227. Ik
heb er van maart tot juli gezeten. Het
schip had een heel slechte accommodatie,
maar het was de mooiste tijd. In okto-
ber 1967 kwam ik bij Veronica als
nieuwslezer en in april daarop begon ik
in Hilversum. Joost ging toen net weg,
dus ik viel met mijn neus in de boter.
Het was eigenlijk het echte begin van
Veronica, dat jaar”.
„Ik wil trouwens gelijk wel zeggen
dat ik niet in het geheim voor Mi Amigo
werk (Henk van der Meyden suggereer
de dat in Privé red.). Ik zou niet
weten hoe dat zou moeten met mijn
En, met verdraaide stem: „Mi
Amigo bakt nu ook zijn eigen wafels.
Haha!”
HET VERSCHIL In werksfeer t -ssen
Veronica en de NOS is aan de orde
gekomen. „Je zit er ten eerste in een
groter gebouw met veel meer mensen.
Ik voel me er een beetje verloren tus
sen. Ik werk nu geheel voor mezelf
bovendien. Bij Veronica was er meer
teamverband, je had een vaste ploeg die
voor het station werkte en een grote
groep luisteraars die je kende. De band
met de collega’s was erg groot. Nu mis
ik die band, heb lang het gevoel gehad
van ontreddering, het alleen staan. Ik
ben er eenzamer van geworden. Vroeger
was ik Tineke van Veronica, nu ben ik
Tineke Vos”.
Heeft Tineke het best getroffen
met haar nieuwe werkgever ze
had haar baan al daags na het uit de
ether verdwijnen van Veronica Lex
Harding zit nog steeds zonder radio
werk. Voer een van onze beste disk-
jockeys stond er geen omroep met
de armen wijd open om hem onder
dak te verschaffen. Lex Harding
houdt zich momenteel bezig met
werk voor de VOO, maar het blijft te
betreuren dat voor zijn vakmanschap
geen beter emplooi is te vinden.
V 114
i'
r
.JgS
-
4- -
r
- A?/ i»
