Muziek-Express
Engelse groepen
in ri|en
Nederland
naar
de PEN
TOP DE POP POP DERTIEN
Jazzmusicus kwam 30 jaar geleden om het leven
■V memo
STATIONSRESTAÜRANT
5
MIMOSA
CHRYSAL
ook voor uw
kerstboom
:mode (V):
nieuwsv
Decennium
LEO UNCER
IN DEINING
Soosagenda
in
iiflL
3B
ONDERDAG
-
Koeien melken
Parachutes
Kent önze automatiek
HAARLEM
voor:
L
r
k
Verjaardag
Zet uw kerstboom op
Mimosa-Chrysal.Dan vallen
de naalden niet meer uit!
Verkrijgbaar bij
uw bloemist.
I.
r,
T
KUNST
DECENNIUM
Wings tekenden
elke
av:
(ADVERTENTIE)
Glenn Miller: nog steeds druk beluisterd
BENDIEN - NAARDEN - HOLLAND
(ADVERTENTIE)
(ADVERTENTIE
-A_
3
GLENN MILLER
niet het eeuwige leven
gezellige sfeer
vlotte bediening
populaire prijzen
prima keuken
heerlijke dagschotels
voortreffelijke menu’s
zondags geopend
laat staan dat er een wereldomvattende
distributie bestond.
j
i
I
J
1-
F»
T
T
s
3
3
1
:i
n
t;
r
T
r
r
i
r
1
De lange, gebrilde trombonist kón al
lerminst een muzikaal genie genoemd
worden. Veeleer was hij een streber, een
zakenman die een fabuleuze carrière
maakte in de muziek, een keiharde baas
voor zijn musici. Hij was iemand die
zijn doel bereiken kon.
Van „In the mood”, dat toen al een
lange voorgeschiedenis had (jazzliefheb
bers herkennen het als „Tar Paper
Stomp” uit 1930 van Wingy Manone, en
dit schijnt weer gebaseerd te zijn op een
stokoude Franse Quadrille), zei een re
censent in 1939: „Het is een saai num
mer, dat vast en zeker zal floppen".
Binnen enkele maanden gingen er meer
dan twee miljoen exemplaren van over
de toonbank. Een hoog aantal, gezien de
tijd en de omstandigheden van een
Europees afzetgebied, zoals Amerika dat
nu kent, was immers nog geen sprake,
Vrijdagavond in Deining, Ripperda-
straat 13a in Haarlem, de Leo Unger
Group die deze zomer een hit scoorde
met „Run to the Sunshine”. Unger
fungeert al tien jaar als één van
Neerlands bluesvogels, won in 1965
het Loosdrecht Jazzfestival en werkte
tot vorig jaar solo. Met zijn groep
maakt hij behalve softpop ook een
grote dosis sfeer. Samenstelling: Leo
Unger, gitaar en zang, Petra Unger,
zang en percussion, Hans Vanden-
burg, gitaar en mandoline, Leo de
Jong, bas en Louis Blonk, drums.
Zaterdagavond en Tweede Kerstdag
is er in Deining disko.
Het is nu 30 jaar geleden, dat majoor
Alton Glenn Miller - leider vai de
American Band of the Allied Expeditio
nary Forces, ook bekend als de 418th
Army Air Forces Band - van Twin
Wood Farm, een RAF Mosquito-basis bij
Bedford (150 km ten noorden van Lon
den) naar het pas bevijde Parijs vertrok.
Hij zou daar persoonlijk de voorberei
ding gaan treffen voor het kerstconcert
dat in de Olympia gepland was.
Om die Engelse bands een stevig
aantal optredens te verzekeren en om
tegelijkertijd de clubs en sozen te
overtuigen dat de bands goed zijn,
nam Versteeg een logisch maar duur
besluit: dertig Nederlanders vlogen
eind november op zijn kosten vier
dagen naar Londen, allen bestuursle
den van in Engelse bands geïnteres-
serde instellingen. In Londen had een
partner van Versteegh inmiddels drie
auditiedagen in een grote zaal in
Tottenham georganiseerd. John Oom-
kes, lid van de stuurgroep van de
Haarlemse sociëteit TIOLI, was ook
mee: „Geweldig georganiseerd. Ik kan
niet anders zeggen. In drie dagen tijd
kregen we 24 bands voorgezet, hard
werken hoor van ’s ochtends 11 tot
In 1940 verdiende de band circa 10.000
dollar per week en lag het jaar inkomen
van de leider boven de 800.000 dollar.
Een aanzienlijk deel van dat bedrag
werd gevormd door de royalties van de
ruim drie miljoen grammofoonplaten die
jaarlijks werden verkocht. Het jaar
daarop werkte het orkest mee aan de
eerste film die rond de band was opge
trokken: Sun Valley Serenade (met Son
ja Henie). Gage 100.000 dollar.
1. (3) (4)4- Lonely this Christmas - Mud; 2. (2) (7)4- Long tall glasses - Leo
Sayer; 3. (4) (4) You ain’t seen nothing yet - Bachman-Turner overdrive; 4.
(5) (3) I can help - Billy Swan; 5. (10) (3)4- My special prayer - Percy Sledge;
6. (17) (3)4 Juke box jive - The Rubettes;; 7. (11) (3) Dance the Kung Fu -
Carl Douglas; 8. (1) (9) Sing a song of love - George Baker Sei.; 9. (9) (3)
Tennessee town - Teach In; 10. (29) (2)4- Killer Queen - Queen; 11. (20) (2)4
Lady of the night - Donna Summer; 12. (8) (6) Teeny bopper band - Catapult;
13. (-) (1)4 The Three’Bells - Nana Mouskouri.
Een zeer bijzonder initiatief van de
Delftse organisator Aad Versteeg. Hij
ging er vanuit dat in Nederland vele
centra en dergelijke bestaan die geen
grote groep kunnen contracteren en
aan buitenlands werk al helemaal
niet toekomen. Nu zijn in Engeland
de groepen onderverdeeld in A, B, en
C, een kwalificatie die niets over de
kwaliteit maar alleen i ets over de
mate van bekendheid wil zeggen.
Versteeg mikte op de C-groepen, we
tend dat ze te betalen en vaak toch
erg goed zijn.
Ray Noble hem begin 1935 vroeg een
Amerikaans orkest samen te stellen voor
een engagement in de Rainbow Room
van het Rockefeller Center („65 verdie
pingen dichter bij de sterren”, luidde de
slogan van deze luxe-ballroom). Het was
bij Noble, dat Miller zijn vermaarde
sax-sound „ontdekte”. Om een speciale
klankkleur te bereiken, placht hij de
viermans saxofoonsectie door tropettist
Peewee Irwin te laten leiden.
Toen deze vertrok, bleek het bereik
van Irwins vervanger niet groot genoeg,
zodat de arrangeur besloot de trompetpar
tij door een klarinet te laten spelen; één
octaaf hoger dan de saxen. Later ver
klaarde hij: „Dit soort orkestraties is
echt niet zo nieuw, zeker niet in de
klassieke muziek. Ook Rimsky-Korsa-
koff maakte er bijvoorbeeld vaak ge
bruik van”. Ravel was overigens zijn
lievelingscomponist; Jimmy Lunceford
en Count Basie zijn Jazz-idolen.
Inmiddels had Glenn Miller in april
1935 zijn eerste opnamen onder eigen
naam gemaakt. Maar evenmin als zijn
tweede orkest, dat hij in 1937 formeerde,
had deze groep succes. In maart 1938
stelde hij editie nummer drie samen en
een vol jaar bleef het sappelen. Een
tournee door North Carolina had een
rampzalig verloop en van zijn vriend
Tommy Dorsey, die inmiddels zelf een
bekend orkestleider geworden was,
moest Glenn 5000 dollar lenen om de
eindjes aan elkaar te knopen. Miller
overwoog wederom zijn band op te hef
fen en nu definitief in de studio’s te
duiken.
de patriot, bewonderaar van Teddy
Roosevelt, vond het spelen in legerkam
pen niet voldoende en had vrijwillig
dienst genomen met als doel het moreel
van de troepen te versterken.
Eind november 1944 kwam, na veel
geharrewar, de permissie los voor een
tournee van zes weken door Frankrijk.
In allerijl werden 130 programma’s op
genomen voor al geplande radiouitzen-
dingen. Drie dagen nadat Miller van zijn
basis vertrokken was, klaarde het weer
op en kon de AEF Band met haar
instrumentarium in drie Dakota’s over
gevlogen worden. In Parijs bleek dat de
leider nimmer gearriveerd was, en na
een grondig onderzoek moest manager
Don Haynes tijdens het kerstconcert in
de Olympia, dat ook rechtstreeks in de
Verenigde Staten uitgezonden werd, ver
klaren dat majoor Glenn Miller sinds 15
december officieel als vermist geboekt
stond.
Toen kwam die gedenkwaardige 35e
verjaardag van Miller, op 1 maart
1939. De band repeteerde in de Haven
Studio toen het nieuws binnenkwam.
Het Glen Island Casino in New Rochelle
had besloten het orkest voor het zomer
seizoen te contracteren. In het verleden
had deze ballroom, die bezocht werd
door „het betere publiek” al de start
betekend voor de groepen van Glen
Gray (de Casa Loma Band), De Dorsey
Brothers en Charlie Barnet. De teerling
was duidelijk geworpen - en Miller had
ho«e ogen gegooid.
Op 1 augustus nam de band „In the
mood” op. met als gevolg dat de naam
van Glenn Miller enkele weken later
een nationale bekendheid kreeg- In okto
ber 1942 was een stampvolle zaal hui
lende teenagers in Passaic, New Jersey,
getuige van het laatste concert van het
orkest: Miller was zojuist benoemd tot
kapitein in de krijgsmacht. Glenn Miller,
J Grote Houtstraat 26-30 e
Haarlem. 9
(Van onze correspondent)
AMSTERDAM „In the mood” staat ook komende weken vermoede
lijk op het programma van de Arbeidsvitaminen. Zesendertig jaar nadat
de opnametechnicus van het Bluebird-label het eenvoudige riffnummer in
de wasplaat vastlegde, werkt het mee onze nationale economie nog enigs
zins op gang te houden. En als het „In the mood” niet is, klinken ’s och
tends wel de romantische klanken van de „Moonlight Serenade” (1939)
door naai-atelier en langs lopende band, van „Pennsylvania 6-5000” (1940),
of „American Patrol” (1942).
Zeer speciale wensen?
Bij Vogelzang behoeft u
nimmer dat „gevoel" te J
hebben, dat u wel wat
moeilijk bent. Als u geen
J speciale wensen had, kon J
Vogelzang wel sluiten.
AI dagenlang was het weer slecht, het
zicht was 60 meter en het normale vlieg
verkeer lag plat. Na een dag wachten
kon Miller met overste Norman Beassel
meevliegen. Don Haynes, manager van
de band, hoorde dat de orkestleider bij
het instappen vroeg: „Waar zijn de pa
rachutes?”. Beassel antwoordde daarop:
„Verdorie Miller, wil je eeuwig blijven
leven?”- Dat waren de laatste woorden
van de officieren - even later steeg de
Norseman op en verdween uit het ge
zicht. In het vliegtuigje - leeg krap
anderhalve ton - ontbrak het behalve
aan parachutes ook aan een radiozender
en een ijsbestrijdingsinstallatie.
Het toestel noch zijn inzittenden be
reikten Parijs. De mist, die op vrijdag
boven Zuid-Engeland en Het Kanaal
hing, heeft met het verstrijken der jaren
de vorm aangenomen van een roman
tisch waas, een mysterieuze sluier. Een
geheimzinnige nevel, die het imago van
Glenn Miller, Moonlight Serenader par
excellence, beroemdste bandleider van
zijn tijd, alleen maar versterkt heeft.
r
Hij was al enkele jaren een goed
betaalde studiomusicus in New York,
toen de Engelse bandleider en componist
Mimosa-Chrysal
is ook geschikt
voor het in bloei
trekken van
mimosa,
seripg,
Krl kastanjetakken,
"lyCsi* forsythia,
sierkers
en andere
heestertakken.
Maar eerst in TIOLI nog wat werk
van dichterbij. Zaterdagavond aan
staande een speciale Kerstavond met
veel sfeer en muziek van Hellhound,
Tranquillitatis en Piers Hayman.
Hellhound heeft onlangs een nieuwe
zanger aangetrokken, Sjaak van Am
stel, wat de groep gelegenheid geeft
wat meer aan tweestemmige zang
(samen met Tom Huissen) te doen.
Hellhound treedt van kwart over tien
tot twaalf uur op.
Vrijdagavond speelt in het PEN in
IJmuiden de Haarlemse formatie
Alpha, vijf man en een uitgebreid
instrumentarium waarmee fijne mu
ziek wordt gemaakt. Zaterdagavond
Decennium, de groep die in één klap
furore maakte met een uur optreden
in VARA’s Nederpopsien.
Daarvoor speelt boven in het
Jeugdkaffee het Engels-Nederlandse
folkduo Piers Hayman-Johnny Kui
per. Van kwart over acht tot kwart
voor tien Tranquillitatis, de progres
sieve, melodieuze groep die onlangs
de Haarlemse Talentenjacht won. De
formatie met drums, solo, zang, syn
thesizer, orgel, piano, dwarsfluit en
bas bestaat nu twee jaar.
Zangeres Jerney Kaagman, zanger
Boudewijn de Groot en popgroep
Golden Earring zijn als nummer één
te voorschijn gekomen uit een popu-
lariteits-poll die het muziekblad „Mu
ziek Express” onder zijn honderddui
zend lezers heeft gehouden. Het per
centage stemmen dat Jerney Kaag
man, zangeres bij Earth and Fire
verwierf, bedraagt 42. Ze laat daarbij
Patricia Paay 14 percent) en Astrid
Nijgh (8) ver achter zich. Opmerke
lijk is dat ook de Haarlemse zanger
Robert Long, vorig jaar nog onbe
mind bij de lezers van ME, nu tot de
meest belovende zanger wordt uitge
roepen. Hij kreeg 36 percent van de
stemmen. Trace, de nieuwe groep van
Rick van der Linden, blijkt de meest-
belovende popgroep te zijn van va
derlandse origine. Rick van der Lin
den zelf staat op de eerste plaats in
de categorie pianist-organist met 43
percent.
Jan Akkerman is nog steeds tot de
allerbeste gitaristen in dit land te
rekenen. Hoewel hij dit jaar weinig
van zich heeft doen spreken, kozen 52
percent van de lezers hem tot de
beste gitarist. George Kooymans van
Galden Earring werd een goede twee
de. Hoe groot de belangstelling voor
de Earring is, mag ook blijken uit de
volgende feiten: Rinus Gerritsen
werd eerste onder de basgitaristen,
Cesar Zuiderwijk idem onder de
drummers, Instant Poetry werd de
beste single en Barry Hay tweede in
de groep overige instrumentalisten
achter Thijs van Leer.
Tenslotte een paar algemene cate
gorieën: Peter Koelewijn wordt be
schouwd als veruit de beste producer,
de Nederlandse top-40 (door de TROS
uitgezonden) is het meest beluisterde
radioprogramma, terwijl Lex Harding
die niet eens te besluisteren is mo
menteel, nog altijd de beste diskjoc-
key wordt genoemd. En misschien
een verrassing voor velen: niet Ad
Visser, niet Rob Out of Mies Bouw
man is de grootste televisie-persoon-
lijkheid maar Sjef van Oekel.
Wat het buitenlandse gedeelte van
deze poll betreft, het beeld wat hier
wordt gekregen lijkt niet geheel in
Glenn Miller heeft er betrekkelijk
lang over gedaan om aan de top te
komen. Geboren in 1904 in Clarinda,
Iowa, verdiende hij zijn eerste trombone
door voor twee dollar per week koeien
te melken. Op zijn 21e maakte hij zijn
eerste arrangementen voor het inmiddels
al lang en breed vergeten orkest van
Boyd Senter- Hij is altijd een beter
arrangeur dan trombonist gebleven.
De zaal had
dus als de
Oomkes: „Wij hebben een half cir
cuit genomen, dus zes groepen, want
anders heb je elke veertien dagen een
groep en dat zou misschien iets teveel
worden. In het circuit zitten ook een
paar grote zoals Paradiso en ’t Paard
van Troje en je zou kunnen zeggen
dat wij daarvan meeprofiteren. De
groten hebben nu eenmaal kleintjes
nodig om de gaten te vullen, zodat
het ook voor de organisator en de
band zelf interessant wordt. Op zon
dagmiddag 12 januari hebben we de
eerste Engelse groep in TIOLI:
Mynd.”
’s avonds 6 uur. De zaal had een
draaiend podium, dus als de ene
groep nog stond te spelen kon de
andere vast opbouwen. Aan het eind
hebben we in een vergadering alle
maal gestemd en toen bleek dat maar
zes goeie bands in aanmerking kwa
men. Daarom zijn toen uit ons mid
den drie vertegenwoordigers gekozen
die net vertrokken zijn met Aad
Versteeg naar Engeland om nog zes
bands uit te zoeken, Erg open alle
maal, erg leuk.”
TIOLO, Schalkererf (niet Laan van
Angers deze week), zat.: Hellhound,
Tranquillitatis, Piers Hayman/Johnny
Kuiper.
PEN, Kanaalstr- 257, IJmuiden, vr.:
Alpha, zat: Decennium.
Deining, Ripperdastr. 13a, vr-: Leo
Unger Group; zat: disco.
Paradiso, Weteringschans, Amster
dam, vr.: Van Oekels disko show; zat:
Engelse groep Rock Rebellion.
’t Augustijntje, Kleine Houtstr.,
zatmi: café-chantant; zonmi: jamses
sions.
Disco Dubois, Benlagelaan 45, elke
zomi: disco.
Tamberlain, Grote Houtstraat, elke
av: disco, beh. ma en di.
Can-Can, Stoofsteeg 1,
bar-dancing-disco.
Moulin Rouge, Kleine Houtstr., elke
av: bar-dancing-disco.
Club Bluesette, A. C. Krusemanstr.
34, Oost, vr., zat. en zo.: bar-daricing-
disco-
De Ark, Kerkplein 5, Velsen-Zuid,
vr. en zat-: soos.
Turfschip. Turfsteeg, za.: koffiebar
met groep Quintessence.
Twaalf Engelse C-groepen zullen
de eerste maanden van 1975 alle 24
dagen in Nederland verblijven om
evenzovefe optredens te verzorgen in
clubs, sociëteiten en centra. De groe
pen zijn in Engeland ter plaatse uit
geselecteerd door dertig vertegen
woordigers van de sozen en centra
die aan het circuit meedoen.
Melodieuze, swingende stukken van
drummer Ger Brands, sologitarist
Sjaak Kessels, basgitarist Koos Kos
ter, sologitarist Pieter Koster en or
ganist Frits van Uden. Negram
maakte er al een elpee van.
overeenstemming met wat de inhoud
van het betrokken blad voorstelt. De
grote belangstelling voor de teeny-
bopperbands als Mud. Slade en Sweet
die Muziek Express middels artikelen
en foto’s zo vaak toont, komt in deze
poll minder terug dan verwacht zou
kunnen worden. Kiki Dee en Albert
Hammond zijn de beste zangeres, res
pectievelijk zanger, Deep Purple de
beste popgroep. In deze laatste cate
gorie prijken de Rolling Stones nog
altijd op een goede tweede plaats,
maar Mud doet het met 14 percent
op de derde plaats veel minder. De
Osmonds vorig jaar nog op de tweede
plaats, reiken nu niet verder dan een
magere gedeelde zesde plaats-
Meestbelovende artiest is ook Kiki
Dee, terwijl er ook veel verwacht
wordt van de Sparks, voor Ten CC
en Nazareth- Eric Clapton, vorig jaar
nog nummer drie, is ditmaal tot de
populairste gitarist verkozen. Opmer
kelijk feit: in de klasse basgitaristen
werd Paul McCartney eerste, daar
mee Suzie Quatro en Bill Wyman
achter zich latend.
McCartney and
met Band on the run ook voor de
bestbevonden elpee, maar Ten CC
zorgde met Wallstreet Shuffle voor
een nummer één single. Een plaats
die ze moeten delen met George
McCrae’s Rock your baby. Grootste
buitenlandse tv-persoonlijkheid is Ar
chie All in the Family Bunker,
maar hij wordt hevig concurrentie
aangedaan door Ilja Richter.
Hoewel werkelijk grote verrassin
gen op deze poll in de minderheid
zijn (Stones, Beatles en andere groe
pen van het eerste uur blijken toch
minder dan gedacht zou worden ter
rein te verliezen) kan toch wel ge
zegd worden dat de smaak van het
ME-lezerspubliek (dat wel eens toon
aangevend voor het jonge poppubliek
wordt genoemd) langzamerhand beter
en volwassener is geworden.
Als zelfs figuren als Lou Reed, Neil
Young en Jethro Tull op deze lijsten
verschijnen die in de regel hun
publiek eerder rond de dertig dan
tussen de 14-20 jaar vinden dan
gaat het de goede kant uit!
