Weinig mensen in Engelberg weten
r
6
b
dat Tom Okker topsporter is
fe
i
vy
Li
Op duizend
meter hoogte
ontspant
tennisser
zich
in
sneeuw
w
r
I
o
Muziek
nemen—
door Pieter Mul
0
Kloosterling
Chalet
Ontspannen
nieuwjaar.
xo
1
1974
2 8
DECEMBER
ZATERDAG
Ups EN..,
....DOWNS
a»
DIT OPMMJZNDE
DAG
PIETJ
KLIMMEN 7’
ÉN DflLEN...
fc
l
De dampende hete chocolademelk smaakt Tom Okker opperbest. Vijf
maal heeft hij de skipiste van de Brunni „genomen” en een warm drankje
wil er dan tegen het einde van de ochtend wel in. Een lange rustperiode
is hem echter niet gegund want ondanks de aanwezigheid van echtgenote
Annemarie in het bergrestaurant eist dochtertje Nathalie voortdurend de
aandacht van haar vader. „Daddy” is eindelijk thuis en de helblonde
Nathalie wenst daarvan te profiteren. Nederlands enige echte beroeps
tennisser weet dat zijn dochter, enigst kind, een aardje naar haar vaartje
heeft en reageert prompt op de smeekbedes van Nathalie. Voor het eerst
sinds het begin van het voorbije jaar is de nu dertigjarige Okker bevrijd
van tennisbeslommeringen en in staat vrouw en dochter het volle pond te
geven. Tom is thuis in Engelberg.
„Een chalet lijkt me ook wel wat maar
een kleintje kost hier zo’n half miljoen
gulden. De grond is geweldig duur
bovendien loont het niet als je weet hoe
weinig we hier eigenlijk zijn”.
van koningstijgers en een parketvloer
waarvoor in de hal het schoeisel uitgaat.
„Mentaal en lichamelijk ben je in
december echt toe aan een periode
zonder tennis. Ik niet alleen, ook de
anderen. Die laatste toernooien zijn niet
zo bar interessant meer, je speelt alleen
maar voor het prijzengeld. Je wilt zo
snel mogelijk naar huis.”
En als gezegd, de Zwitsers in Engelberg
kennen hem nauwelijks. „Dat is de
enige bezienswaardigheid van het dorp”,
wijst Okker op het forse complex van de
Benedictijner monniken als we in de
kabelbaan naar beneden glijden. De
kloosterling die er een rondleiding
verzorgt informeert na afloop
nieuwsgierig wat de bezoeker uit
Nederland in Engelberg doet. Zijn reactie
illustreert de positie van de rustende
toptennisser. „U bent op bezoek bij
meneer Okker, zegt u? Nee, daar heb ik
nog nooit van gehoord”. Een uitspraak
die in huize Okker lachend en met
instemming wordt ontvangen. „We zijn
ook nog nooit in dat klooster geweest”.
Okker, wiens seizoen over twee weken
in Porto Rico begint, is blij met de
onbekendheid die hij in Engelberg geniet.
Maar heel weinig mensen weten dat hij
topsporter is al is het natuurlijk wel zo
plezierig dat daarbij ook de directeur
van de plaaselijke VW is. Een gratis
abonnement voor hem en zijn vrouw op
alle (prijzige! skiliften is natuurlijk een
aangename zaak. Net als de stevige
korting die de Nederlandse importeur
van skikleding aan hem verschaft als
de man Okkers naam mag gebruiken
voor reclamedoeleinden. Tot Okkers
geluk komt het seizoen pas goed op dreef
als hij al weer uit Zwitserland is
vertrokken. „Die busladingen mensen
die je over je hoort praten, daar hou ik
niet zo van”.
„Om precies te zijn: het is acht jaar
geleden dat ik voor het laatst heb
geskied. Er zitten natuurlijk linke kanten
aan die sport, maar het is me nooit
contractueel verboden geweest. Ik wilde
zelf het risico niet nemen maar ik kreeg
er wel weer zin in. Ben ik ziek, dan
wordt er niet getennist, pech gehad.”
Voor Okker enkele weken terug de witte
hellingen weer onder zich door liet
schieten nam hij wel een paar lessen. Wat
niet mocht verhinderen dat hij kort daarop
bij een smak de schouderbanden van
zijn slagarm verrekte. Het overbekende
risico, om van erger maar niet te
spreken, maar elke winter op de skibob
(een soort scooter zonder wielen waarbij
de „berijder” skietjes met een remmend
profiel onder zijn schoenen heeft) gaat
ook vervelen. De verveling krijgt haar
grote kans als het geen geschikt weer is
erop uit te trekken. Voor Nathalie, het
perpetuum mobile, is het ook niet alles
een hele dag binnen te zitten en voor
haar ouders bijgevolg evenmin. Tom is
geen groot lezer hij beperkt zich tot
de International Herald Tribune, de
Telegraaf en een enkele pocket en de
televisie staat ook weinig in de
belangstelling. „Laatst zag ik een
documentaire over de Baader-Meirihof-
groep. Ze willen het die mensen ook
steeds makkelijken maken”
Daarentegen behoren platen draaien
ondermeer Sinatra, Elton John, Shirley
Bassy en Paul McCartney en
verschillende spelletjes (waaronder het
Amerikaanse backgamon, een variant op
trie trac) tot de geliefkoosde middelen
om de uren te doden. Vooral de muziek
neemt een belangrijke plaats in want er
gaat de vrij korte dag (niet te vroeg uit
bed, wel tijdig erin) geen ogenblik voorbij
zonder dat de radio of platenspeler
wordt benut. Winkelen in Luzern, op
dertig kilometer afstand, en fotograferen
komen ook op het activiteitenlijst voor.
Nathalie haar Nederlands is doorspekt
met Duits en, vooral, Engels is al
talloze malen door „daddy” op de plaat
vastgelegd. „Aan het eind van de zomer
is ze met Annemarie drie maanden in
Toronto geweest. Voor World Tennis
Team speelde ik een hele tijd achtereen
in Canada en Amerika. In Toronto had
ik voor ons drieën toen een flat gehuurd.
Bij kortere trips ver weg zijn ze meestal
bij mijn schoonmoeder in Hazerswoüde.”
SPORTJAAR KENMERkTe
ARBEID]
ADELT
Daar in Engelberg, duizend meter hoog
gelegen, ontspant Okker zich. Wat weer
iets heel anders is dan tot rust komen
Engelberg, een klein dorp in het hart
van Zwitserland. Een gemeenschap van
drieduizend zielen, „maar dan zonder
toeristen” zoals een van de fraai
uitgedoste oorspronkelijke bewoners zich
haast te vermelden.
In het hoogseizoen van de wintersport,
dat kort voor Kerstmis begint,
verdrievoudigt het inwonertal.
Voornaamste reden: de besneeuwde
hellingen van de omringende reuzen
Brunni en Titlis de laatste ruim
drieduizend meter hoog die Engelberg
al eeuwen in een stenen greep hebben.
I s
Engelberg is inderdaad enorm in trek.
De hoofdzakelijk in grijs opgetrokken
appartementen bewijzen het. Het eerste
onderkomen dat de familie Okker die
ook nog een maand doorbrengt in de
woning op Sint Maarten er verwierf
is dan ook een groot deel van het jaar
verhuurd. Met aan eeii van de muren een
schilderij dat door zijn moeder is
vervaardigd. Zoals er ook in de nü door
zijn gezin bewoonde flat een schilderij
van zijn moeder hangt. „Die artistieke
gave heeft mijn zus Kea noch ik van
haar geërfd”. Andere opvallende zaken
in zijn woning: een schitterende poster
want dat begrip komt in Okkers
woordenboek niet voor. „Ruhe, Ruhe”,
maant Annemarie herhaaldelijk want
waar het ook om gaat, het kan manlief
niet' snel genoeg gaan. Of het nu met eten
is, met een spelletje of het „bakkie” van
tien voor half elf jagen doet Tom
voortdurend. „Het bakkie” is dan de
kabelbaan die de familie snel en
comfortabel naar de gewenste hoogte
op de Brunni of de Titlis brengt. En
voor het eerst sinds al die jaren dat de
Okkers Engelberg als woonplaats hebben
staat Neerlands beste tennisser aller
tijden weer op de lange latten.
VOORAL COK’
om KOMêN
EN
Vijf jaar nu behoren Tom, Annemarie
en wat korter Nathalie tot die paar
duizend inwoners. Zij het dan dat de
familie Okker alleen in de maand
december permanent in de
vestigingsplaats te vinden is want de
kostwinner doet ook buiten de tennisbaan
zijn bijnaam van Vliegende Hollander
eer aan. Misschien dat die ene maand
aanwezigheid de Zwitserse autoriteiten
jaren achter elkaar te kort scheen
om de toptennisser als inwoner te
beschouwen. „Ik heb tenminste bericht
gekregen dat ik voor het eerst geen
ander nummerbord op mijn auto krijg.
Tot nu toe kreeg ik elk jaar een ander”,
lacht Okker.
Thuis tussen de besneeuwde hellingen
in Engelberg komt Okker bij van de
vermoeidheid die de trips door alle
werelddelen in zijn lichaam en geest
hebben vastgezet. De wintersport speelt
een belangrijke rol in het leven van de
Okkers, te beginnen dik tien jaar geleden
toen Tom en Annemarie elkaar voor het
eerst ontmoetten tijdens een vakantie
in het besneeuwde Oostenrijk. Beide
leerlingen van de eindexamenklas op
verschillende middelbare scholen (hij in
Haarlem, zij in Zeist) verloren elkaar
niet uit he oog en trouwden vijf jaar
terug. Niet lang daarna verhuisde het
tweetal naar Zwitserland: het weer mag
daar aangenaam zijn als Tom vrijaf heeft,
het belastingklimaat is dat permanent.
Een niet onbegrijpelijke verplaatsing
want Okker begon het sportief en
financieel net aardig te rooien.
Inmiddels heeft hij in zijn Zwitserse
woonplaats twee flats in eigendom want
de komst van oogappel Nathalie (bijna
vier jaar geleden) maakte de eerste flat
te klein.
‘fe.
8
■|k> h, j
