Glitter tussen schuifdeuren
Sayer heeft zichzelf gevonden
Dromen
doen we allemaal
li
gij
Schitterend concert in Amsterdams Concertgebouw
Merle Oberon
trouwt met
Nederlander
Frysk Orkest
weigert
modern werk
Je droomt elke nacht een
uur. Vier of vijf verhalen.
Dat is bewezen. Niet ieder
een herinnert zich er iets
van, maar dromen doen
we allemaal. En de geleer
den zeggen dat je er niet
zonder kunt. Zonder dro
men zou je hele gevoels
leven in de war raken.
Watje overdag niet
verwerkt, doe je ’s nachts.
Onbewust
Wat zit er achter al die
dromen? Driften, begeer
ten, angsten, verlangens,
idealen? Dat kan allemaal
Eén ding staat vast: als je
slaapt, ben je volkomen
vrij. Niets en niemand remt
je. Je bent jezelf
Gek eigenlijk, dat we
anders zo zelden onszelf
zijn. Waarom zijn we zo
onvrij, zo geremd?
Waarom zouden we daar
overdag niet eens over
praten? „amemOx
Ujf
Angel Jack, Hibiscus met familie in Mickery
JONGE THEATERPERSOONLIJKHEID IN CARRE
Arnhems carnaval
Enkele kerken in uw omgeving
Landelijk adies: Postbus 7\ Baarn.
tegen „decadente”
liedjes
WOENSDAG
I
Bouwes'
Bowling Centrum
Zandvoort
GROOTS GEKOSTUMEERD
CARNAVALSBAL
AMSTERDAM Het is eigen
lijk niet te geloven. Mensen die in
het middenpad staan te swingen op
de muziek van Mahavishnu John
McLaughlin. Muziek waarvan we
gewend zijn dat ze zo complex is,
zo ingewikkeld van ritme. Toch ge
beurde het gisteravond rond mid
dernacht in het Amsterdamse Con
certgebouw en daar was dan ook
wel aanleiding voor. The Mahavish
nu Orchestra pakte namelijk onver
wacht uit met vooral na de
pauze voor haar doen ongebrui
kelijk swingende muziek met als
klap op de vuurpijl nog een scheut
pure funk toe. Het had er alle
schijn van dat de nieuwe bezetting,
na een ongelukkige start als gevolg
van de nogal scherpe kritiek op de
elpee ..Apocalypse”, duidelijk wou
maken dat zij wel degelijk lekker
draait. Hoe dan ook, McLaughlins
huidige band staat meer dan ooit
met beide benen op de grond.
AMSTERDAM Begin decem
ber 1973 stond Leo Sayer in het
voorprogramma van Roxy Music
als een zingende clown in het Am
sterdamse Concertgebouw. Met het
bijbehorende kostuum, het gezicht
bleekwit gegrimeerd en de weer
barstige krullen onder een kapje.
Later raakte hij met enkele hits
snel populair en dezer dagen had
Leo Sayer dan zijn eigen concert in
het goedbezette theater Carré.
Witte gympjes, spijkerbroek en ma
rineblauw jasje, na een kwartier
een openvallend hemd. Het clowns-
image is definitief verdwenen, Leo
Sayer heeft zichzelf gevonden.
KUNST
i o!
-X
Mahavishnu Orchestra staat met
beide benen op de grond
KEES TOPS
e
Nu zijn ze terug met een voorstelling
CEES STRAUS
(Van onze kunstredactie)
(ADVERTENTIE)
JAC HEIJER
(Foto Ronald van Caem)
(ADVERTENTIE)
Leo Sayer: niet langer in clonwskos-
tuum.
Ondanks die professionele theaterglin-
stering blijven de amateurtrekjes voort
durend zichtbaar: ritsen die niet dicht
kunnen, gaten in netkousen, jurken die
in pruiken blijven haken, spelers die te
vroeg opkomen of tussen de coulissen
gluren naar het publiek. Dat houdt de
perverse mogelijkheden van zo’n show
aandoénlijk onschuldig. Het is theater
dat geen theater is; de vrouwen zijn
meestal geen vrouwen, maar mannen of
kinderen; de zangeressen kunnen niet
zingen; de dansers niet dansen. Kortom,
alles wat je ziet, ziet er uit als iets dat
er niet is. Glitter dus.
Een beeld van de finale van Razzma
tazz. The Angels of Light zingen „Glory,
glory hallelujah”.
dartelt als een grappige dwaas over het
hij behouden. Hij staat geen moipent stil,
artelt als een grappige dwaas over het
podium en is nog steeds goed voor een
dolle grimas. Dat alles gevoegd bij de
muzikale talenten kan Sayer in staat
stellen uit te groeien tot een behoorlijke
theaterpersoonlijkheid. Te meer omdat
hij zich onttrekt aan het specifieke pop-
kader. Wat Sayer doet is in feite ouder
wetse variété, aangepast aan moderne
eisen.
organiseert in samenwerking met de
carnavalsvereniging DE SCHARRE-
KOPPEN op zaterdag 8 februari
1975 een
e u even
ebruari,
t u wilt,
ersheid.
ichtgeel
n rieten
chon en
an onze
stekend
uw is de
rnet een
ier7.95
;er: 84.-
ierl.95
Zhènes,
:r 16.95
Castel,
Favori.
ier4.95
LEEUWARDEN. De musici van
het Frysk Orkest hebben gezamenlijk
besloten een compositie van Louis
Andriessen niet uit te voeren. Het
stuk, getiteld Hoe het is, zou vana
vond in Groningen worden uitge
voerd, maar na de actie van de
orkestleden heeft de orkestraad het
stuk van het programma afgevoerd,
in de compositie komen een aantal
valse partijen voor. Tjjdens de uit
voering zouden de musici hun instru
menten daarvoor moeten ontstemmen
en zij achten dat een te groot risico.
Bovendien zou het te veel tijd kosten.
die bestaat uit een reeks Amerikaanse
showbizz-songs, bijeengehouden door een
soort sprookje. Een goede fee vervult de
wensen van een klein meisje, dat achter
eenvolgens terecht komt in New Orle
ans, New York, Hollywood en tenslotte
in het eeuwige paradijs.
De goede fee is Angel Jack’s bloedei
gen moeder en de meeste meisjes in de
show zijn z’n kleine zusjes. Voeg daar
nog wat broodmagere travestie-vriendjes
en een vriendinnetje bij en het familie
feestje tussen de schuifdeuren is com
pleet. Het bijzondere zit ’m niet in de
zang en dans, want die zijn erbarmelijk
maar in de verbazingwekkende wisseling
van hoofdtooien en costuums. Angel
Jack en Hibiscus hebben de vreemdsoor-
tigste uitmonsteringen ontworpen, stuk
voor stuk overladen met de kleurigste
glitters. Een lust voor ’t oog.
De carnavalsvereniging onderschrijft
hiermee de actie van Limburgse kaste
leins om de carnavalsmuziek uit het
noorden te boycotten. In Arnhem is men
nog niet zo ver gegaan om de totale
carnavalsmuziek 1974-1975 te boycotten.
Wel meenemen dat de decadentie in de
carnavalsmuziek hoogtij viert en dat hoe
langer hoe meer de „meest platvloerse”
liedjes worden uitgebracht.
Voor wie zijn twee langspeelplaten
Silverbird en Just a Boy kent, bracht
Sayer bekend werk. Oh wot a life,
Tomorrow, The Bells of St. Mary’s Train
(binnenkort op single) en Another Time
werden vrijwel zonder uitzondering met
veel applaus begroet. Waarbij zich het
nieuwe fenomeen voordeeld, dat er zowel
op de aankondiging als tijdens de intro
een blijk van waardering volgde. Een
enthousiast publiek derhalve.
Maar om het allemaal wat concreter
te zeggen: het was voor de ware muziek
liefhebber een feest; een muziekfeest
om van te smullen. Voor de pauze al
direct een sterke binnenkomer in „Eter
nity’s Breath”, een van de beste compo
sities (met vokalen) van de nieuwe elpee
„Visions of the Esmerald Beyond”. Daar
na een ouwetje van „Birds of Fire”, het
tweede album van de vroegere bezetting,
gevolgd door de introductie van de leden
van de band (op een lekker sjouwend
deuntje).
Er waren momenten waarop drama
tiek zichtbaar werd, zoals in het met
falset-stem gezongen The Dancers. Sayer
weet dan plotseling sterk te ontroeren,
maar het duurt te kort jammer genoeg.
Behalve in zijn goed getimede act, ligt
Sauer’s sterkste kracht in zijn (auto)bio
grafische teksten, die in al hun simpel
heid vaak erg origineel zijn. Eenzaam
heid, heimwee naar een beter leven en
tekortschietende liefde zijn troef. Mis
schien zijn het onderwerpen die lood
zwaar klinken, maar Sayer brengt ze
met veel zelfspot en gevoel voor relati
visme. Dat maakte zijn optreden tot een
zeer genoeglijk avondje.
De Haagse formatie Livin’ Blues trad
voor de pause op. Rond gitarist Ted
Oberg is een geheel vernieuwde groep
ontstaan, die nu simpele rock met een
bluesluchtje er aanmaakt. Wat commer
ciëler als vroeger (ook bij de familie
Oberg moet de kachel branden), maar
helaas daardoor ook minder interessant.
Zanger Johnny Frederiksz is een aan
winst aan wie het ook nu gespeelde
hitsucces Boogie Woogie Woman voor
een goed deel is toe te schrijven. Het
overige repertoire (The Breeze, Coming
Home, Black Spider Woman) moet nog
veel aan hechtheid en vooral aan gevoel
voor show winnen.
Dat is niet zo maar een loze kreet.
McLaughlin heeft nu eenmaal als gita
rist zijn wortels in de zeer progressieve
jazz en als Mahavishnu zijn hoofd in de
magische wolken van Sri Chinmoy. Die
combinatie zou temeer daar (volgens
McLaughlins filosofie) alles wat met
hem te maken heeft één is tot gevolg
kunnen hebben dat er voor de eenvoudi
ge concertbezoeker geen touw meer aan
vast te knopen is. Maar nee hoor. Zeer
aardse muziek kwam er uit de speakers,
zonder dat er overigens afbreuk werd
gedaan aan de bijzondere composities,
waarvan alleen hij het recept schijnt te
kennen.
AMSTERDAM. In Mickery is veer
tien dagen te zien „Razzmatazz” een
show van The Angels of Ligth. Het is
een groepje jongens en meisjes rond
Angel Jack en Hibiscus, achter welke
namen zich twee jongelieden uit San
Francisco schuilhouden. In 1973 waren
ze in Amsterdam, o.a. het Holland Festi
val te zien, meta een glittershow over
moeder aarde.
Wat meespeelt is ook het feit dat
Andriessen met zijn stuk wil aanto
nen dat een symfonie-orkest eigenlijk
een overbodig instituut is. Maar hij
heeft om dat aan te tonen wel een
symfonie-orkest nodig.
Oorspronkelijk zou het uit 1969 da
terende werk in 1970 door het Con
certgebouworkest worden uitgevoerd.
Door de toenmalige Notekrakeractie
een beweging waarbinnen Peter
Schat en Louis Andriessen een belang
rijke rol speelden kwam de uit
voering te vervallen. In hetzelfde
jaar heeft toen het Utrechts Symfo
nie Orkest de première verzorgd,
waarbij zeker niet alle aan wijzigin
gen van de componist zijn opgevolgd.
Willem Frederik Bon, die het Frysk
Orkest in het bewuste s uk zou lei
den, toonde zich ontstemd over wat
hij noemde de botte weigering van de
musici en de orkestraad.
Medewerking verlenen verder:
De Hofkapel DE KWALLETRAPPERS
Het bekende orkest COR HALLE
Carnavalstrio KOOS VAN DER HEEFT
Prins Willam de 8e en de Raad van Elf
aanvang 20.11, zaal open half acht.
FANTASTISCHE
PRIJZEN VOOR DE MOOISTE
KOSTUUMS,
Kaartverkoop:
Receptie Hotel Bouwes Palace
Bouwes Bowling Centrum
Sigarenmagazijn Bluys, Kleine Krocht 2
Sigarenmagazijn De Krocht, Grote Krocht
V.V.V. Zandvoort
Feestartikelen Jan Monnikendam,
Ged. Raamgracht 7, Haarlem en op 8
februari vanaf 7 uur aan de zaal.
Prijs per kaart f 12,50 (INKLUSIEF 4
CONSUMPTIES)
Overige consumpties f 2,—
Speciale overnachtingsarrangementen in
Bouwes Palace.
WEET JE WETJE EN NEEM IN BOUWES
PALACE EEN BEDJE!
Begeleid door een voortreffelijke
band, waarin pianist Dave Rose de be
langrijkste man bleek te zijn, begon Leo
Sayer zijn concert dat precies een uur
zou durenmet Giving it all away. Een
song die Sayer oorspronkelijk voor Ro
ger Faltrey schreef. Het feit dat de
Who-zanger er hit potentie in zag, inspi
reerde Sayer er uiteindelijk toe om znij
liedjes nu eens maar zelf te gaan uit
voeren, Een andere hit, The show must
go on, grootgemaakt door Three Dog
Night, maar eveneens van de hand van
Sayer, zou de avond afsluiten.
Gitarist John McLaughlin en violist
Jean-Luc Ponty tijdens hun optreden
met Mahavishnu Orchestra in het Con
certgebouw gefotografeerd door Ronald
van Caem.
De 63-jarige Merle Oberon is voor de
vierde keer getrouwd. Haar eerste man
was wijlen de Britse filmmagnaat Sir
Alexander Korda. Vervolgens trouwde
ze met cameraman Lucien Ballard en
daarna met de Italiaanse fabrikant Bru
no Pagliai.
De 38-jarige Wolders speelde een rol
in „Interval” uit 1973, waarin Merle
Oberon eigen geld gestoken had. De film
was geen succes en de actrice zei in een
interview dat hij haar verlies had op
geleverd.
ARNHEM. (ANP) De Arnhemse
carnavalsvereniging de On-ganse heeft
de verschillende orkesten die de viering
van het feest in Arnhem opluisteren
opdracht gegeven om liedjes als „De
Arabieren” (Vader Abraham) en „De
Worstjes” (Ria Valk) en andere liedjes
van „dubieuze strekking” niet ten gehore
te brengen.
„Be happy”, het laatste nummer voor
de pauze, gaf eigenlijk als eerste de
gelegenheid om volop de kriebels te
krijgen van de (in de goede betekenis)
door merg en been gaande, elkaar af
wisselende uithalen van McLaughlin en
de virtuoze violist Jean-Luc Ponty. Dat
is het sterke van de nieuwe formatie:
die schijnbaar onverstoorbare violist die
het met zijn razendsnelle loopjes voor
de volle honderd procent tegen
McLaughlin kan opnemen.
Maar de grote verrassing barstte pas
los na de pauze. „Cosmic Strut”, een
uistekende compositie van drummer Mi
chael Walden, leidde een aaneensluitend
stuk muziek in van zo’n drie kwartier,
waarin niet alleen de beste composities
HOLLYWOOD. (Reuter) De Ameri
kaanse filmactrice Merle Oberon is in
Hollywood in het geheim in het huwe
lijk getreden met de Nederlandse acteur
Robert Wolders, haar tegenspeler in
haar nieuwste film, zo heeft haar agent
dinsdag bekendgemaakt.
van drie albums verwerkt waren, maar
dat van begin tot eind puntgaaf werd
uitgevoerd. Met name de gedeelten van
het ten onrechte verguisde „Apocalypse”
kwamen, hoewel nu zonder symfonie
orkest gespeeld, goed uit de verf en
vooral dat sterkt me in mijn mening dat
Mahavishnu Orchestra-nieuwe stijl nu
zeer goed is ingespeeld.
Ieder lid van de band de strijkers-
groep gezamelijk) kreeg van McLaughlin
volop de gelegenheid zijn kunnen te to
nen. De jonge bassist Ralphe Amstrong
maakte er een ludieke show van, maar
stond tegelijkertijd erg fraaie basloopjes
te produceren. Bij wijze van uitzonde
ring gaf Michael Walden een drumsolo
die goeddeels in het ritme te volgen was.
En ik geloof wel dat ik mag vaststellen
dat saxofonist Russell Tubbs wel eens
van Bennie Taupin heeft gehoord.
Absoluut hoogtepunt Ponty’s psyche
delische toer, op touw gezet met boos
ters en wah-wah-pedalen. Het klonk
allemaal wonderschoon. De toegift
„Can’t stand your funk” (niet letterlijk
op te vatten) deed de deur dicht. Over
bodig te concluderen dat het een schitte
rend concert was. Het heeft me de
grooste moeite gekost het woord „per
fect” niet te gebruiken.
eekend
sakker.
>p onze
:deling.
1 geluk!
Toch liet Sayer blijken op een aantal
punten tamelijk beperkt te zijn. Zeker in
vergelijk met zijn uitstekende plaat
werk, als dat een maatstaf mag zijn.
Zijn stem klinkt in de zaal vaak zonder
verrassingen en mist aanzienlijk de dra
matiek die hem bij de goede teksten
juist van pas kon zijn.
1
■F nT’
