Nieuw muzikaal project van fluitist
Louis Jordan
Frank Martin bezield
overleden
en stralend gedanst
Thijs van Leer: „Dit wordt
bijzonder a-commercieel
FACTORY: dansbare pleziermuziek
POPPEPPERS
rs
Soosagenda
intercodam
ui
Hl
ONGEWONE AVOND IN CONCERTGEBOUW
E
6
DONDERDAG
FEBRUARI
1975
KUNST
17
door Kees Tops
)-
Oem Kalsoem begraven
r
Miles Davis
Ballads
Intellectueel
lig,
ider
I
516
049
965
182
Er zijn andere tegels.
Echter, mooier, en
toch niet zoveel
duurder. Wij hebben
er lang naar moeten
zoeken. Voor u ligt
de zaak veel een
voudiger: u vindt ze
in onze show-room.
iur-
)rn-
om
Amstel 135,
Amsterdam
(naast Carré).
ma t/m vrij 09-00-1700
za 10.00-16.00 uur.
R
AMSTERDAM Bij alle belangrijke gebeurtenissen in het Amster
dams Concertgebouw was de Zwitserse componist Frank Martin aanwezig,
en nu hij er niet meer is (hij overleed in november 1974) is er duidelijk
een leegte voelbaar. Hij woonde met zijn Nederlandse vrouw al bijna der
tig jaar in Naarden en maakte het Nederlandse muziekleven niet alleen
intensief mee, maar voegde met zijn composities, die wat vormbeheersing,
inventiviteit en voorname aristocratie betreft altijd van niveau zijn, een
verrijkend element toe aan het repertoire.
GEEL „Dit is geen poging om
me van Focus te distanticiëren. In
tegendeel, ik ben erg enthousiast
over ons nieuwe repertoire. Het is
alleen, dat ik nog iets uit een andere
hoek kwijt wil”. Woorden van Thijs
van Leer naar aanleiding van een
geheel nieuw project, waaraan hij
al geruime tijd werkt, maar dat in
het gunstigste geval pas in het
voorjaar wordt gelanceerd. Een
project dat niets te maken heeft
met het geluid van Focus of met
zijn solowerk tot nu toe. Thijs heeft
geen flauw idee of het zal aanslaan
bij het publiek, noemt het zelfs a-
commercieel, maar maakt in ieder
geval één ding duidelijk. Het is
nieuw.
I
I
I
"I
I
I w
I w#-
SL
Htv
I
(Van onze kunstredactie)
TOON VRANKEN
Thijs van Leer: „Ik weet niet goed wat intellectuele muziek is’’.
ene
(ADVERTENTIE)
lijl
SSi
Andere
tegels
dat is momenteel buitengewoon interes
sant. Dus dat zal er wel niet van komen.
Ik heb trouwens ook nog mijn andere
solowerk: de opvolger van „Introspecti
on”, waar ontzettend veel vraag naar is”.
Tenslotte, over de levensvatbaarheid
van zijn etnische muziek: „Ik heb geen
idee wat het gaat doen. Het is heel a-
commercieel. Muziek die niet direct her
leidbaar is- Maar niet a-tonaal. Het is
wel te vatten”.
av.: open huis; zondagmi.: film- en
documentair programma.
De Ark, Kerkplein 5, Velsen-Zuid,
vr. en zat.: soos.
Disco Dubois, Berlagelaan 45, elke
zondagmi.: disco-.
’t Augustijntje, Kleine Houtstraat
zat. en zondagmi.: jazz-sessions.
Club Bluesette, A. G. Krusemanstr.
34, Oost, vr., zat. en zo: bar-dancing-
disco.
Tamberlain, Grote Houtstr., elke
av. beh. ma. en di.: discotheek.
Can-Can, Stoofsteeg 1, elke avond:
bar-dancing-disco.
Moulin Rouge, KI. Houtstraat, elke
av.bar-dancing-disco.
Paradiso, Weteringschans, Amster
dam, vrijdag: Engelse rockgroep Ju
das Priest; zaterdag: Engelse formatie
Jack Straw.
PEN, Kanaalstraat 257, IJmuiden,
vrijdag: film; zaterdag: Barrelhouse
Blues Band; zondag: discodansen.
ut Cafaatje, Spaarndamseweg 19
(bij jachtwerf), vr.av.: Carnaval met
disco; za.av.: Carnaval met duo „in
cognito”.
Turfschip, Turf steeg 2a, zat.: kof
fiebar met speelfilm: „Time to run”.
naar
1 38
Tite,
pro-
be-
hoe-
?den
lati-
het
lak-
zien
MA-
oe-
die-
inen
•den
bij-
•den
aan
alad
met
cm
stei
ge
rde
vor-
;eld.
ote-
rui-
Uit-
ten-
zien
wee
Jordan kreeg voor het eerst bekend
heid toen hij in de jaren ’30 zanger bij
verschillende bigbands werd. Hij trad
toe tot de groep van Chick Webb die na
de dood van Webb door Ella Fitzgerald
werd geleid.
Hij vormde later een eigen groep van
vijf man die de Tympany Five werd
gedoopt en een grote attractie in de
Amerikaanse nachtclubs werd. Behalve
met Ella Fitzgerald heeft Louis Jordan
gezongen met Al Jolson, Bing Crosby,
Dinah Shore. Hij heeft verschillende ke
ren in Europa opgetreden.
LOS ANGELES. Louis Jordan, be
roemd jazzmusicus die grote naam
maakte met zijn gezongen versies van
Caidonia en Is you is or is you ain’t my
baby?, is naar gisteren is bekendge
maakt, dinsdag in zijn woning in Holly
wood overleden. Louis Jordan is 66 jaar
oud geworden.
hun keuze konden uitkiezen. Ook
TIOLI was daarbij en vertegenwoordi
ger John Oomkes kan dan ook uit
eigen ervaring zeggen: „Factory is
gewoon een avond plezier hebben.”
„Ze hebben de Focus-muziek altijd
intellectueel genoemd. Ik weet niet goed
wat dat is. Bij fuga’s van Bach zéggen
ze dat ook altijd. Muziek is een kwestie
van puur gevoel. En van mathematisch
construeeren, maar ook dat is nog ge
voel”.
Zie je je met je nieuwste project de
planken op gaan?
„Niet zolang Focus interessant is, en
Frank Martin heeft de première van
zijn Trois Danses voor hobo, harp,
strijkkwintet en strijkorkest op het
Abonnementsconcert in de Grote Zaal
niet mogen beleven. Maar hij wist
dat het gebeuren zou en dat zijn dochter
Teresa, specialiste in de flamencodans,
daarbij als danssoliste zou optreden. In
de geest wist hij hoe het zou moeten
klinken en hoe het effect van de dans
zich daartegen zou projecteren. Hij
schreef het speciaal voor haar, Teresa,
die in hem de interesse voor de Spaanse
flamenco had gewekt, zo, dat de Trois
Danses op het complexe flamenco-ritme
gebaseerd zijn. Voor Martin was dit een
nieuw element dat hij op zijn eigen
creatieve manier aanwendde tot een
werk van zijn persoonlijke stijl en in
houdelijke waarde.
De eerste dans „Seguiriya” heeft de
karakteristieke ritmische structuur van
de flamenco, een soort 5/4 maat, maar
door de Spanjaard met ritmische vrij
heid toegepast. De tweede, „Soledad”,
dans van de eenzaamheid, is geen be
staand flamenco-type, maar een vinding
van Martin zelf, die echter wel helemaal
de geest ademt van de Spaanse dans. De
derde dans „Rumba” is weer een vrije
interpretatie van een bekend ritmisch
figuur van Spaanse origine.
Een tipje van de sluier heeft Thijs
onlangs opgelicht in Willem Duys’ „Mu
ziek Mozaiek”. Een minliscuul tipje nog
maar. Gelegenheid tot het geven van
interviews met de schrijvende pers heeft
zich nog helemaal niet voorgedaan en
zal zich tot april-mei ook niet voordoen,
want Thijs heeft het razend druk. Deze
week toert hij met Focus door Spanje
en onmiddellijk daarna vertrekt het ge
zelschap naar Los Angelos om de nieu
we Focus-elpee op te nemen. Vlak voor
zijn vertrek naar Spanje kon hij nog net
een uurtje vrijmaken om een en ander
toe te lichten.
Het is niet gemakkelijk, zo niet onmo
gelijk, precies te omschrijven wat de
nieuwe muziek inhoudt, aldus Thijs,
maar enige richtlijnen kan hij wel aan
geven.
„Het zijn liedjes, die ik in nauwe
samenwerking met Paul Buckmaster
heb gemaakt. Paul Buckmaster is de
arrangeur die zich heeft beziggehouden
met de allernieuwste muziek van Miles
Davis en die hem ook sterk heeft beïn
vloed. Het bijzondere van onze composi
ties is nu, dat zij gebaseerd zijn op
vormen van etnische muziek- Soorten
van volksmuziek dus, uit India, de Bal
kan en Rusland, maar ook bijvoorbeeld
Bretonse muziek. Die liedjes klinken al
lemaal vrij simpeltjes, maar er zit veel
meer in dan je verwacht. En het is
bepaald niet het allergemakkelijkst om
te verwezenlijken. Het ziet er moeilijk
uit. Het zal veel hoofdbrekens kosten”.
studio in.
Over Kooymans gesproken. De
nieuwe Earring-single zal niet „Kill
me” heten maar „Ce soir”. „Kill me
ce soir?” Voulez vous coucher
avec moi ce soir?”. Zoek het maar
uit.
ging er totaal in op en bracht de con
trasterende elementen van de muziek
effectief tot uitdrukking in haar dans-
creatie. Zo ongewoon was haar verschij
ning op het podium in het metier van de
dans, dat het de aandacht voor de mu
ziek wat op de achtergrond drong. Maar
de muziek zal ook zonder het dansele-
ment in zijn oorspronkelijke klankver-
weving een boeiend gegeven kunnen zijn
voor de concertzaal.
Een belangrijke solistische partij was
die van de hobo, inspiratiebron van de
dans, schitterend gespeeld door Werner
Herbers. Het harpspel van Vera Badings
glansde met fijne flonkering door de
materie heen. De zaal was na afloop
even heel stil van verrukking, maar
reageerde daarna met grote spontaniteit
op deze waardige hommage aan Frank
Martin.
„De man die het Focus-project runt,
voelde dat ik naast Focus nog iets an
ders op mijn lever had. Ben Bunders
van Philips heeft ons toen aan elkaar
voorgesteld en daar is een grote vriend
schap uit gegroeid, ook persoonlijk. Ik
was al met die etnische muziek bezigge-
weest en had een paar dingen klaarge
maakt. Die vielen vanzelf af. Met iets
anders waar ik al wat van had, zijn we
toen doorgegaan en die richting ben ik
uiteindelijk ingeslagen”.
De muziek van Factory, alles eigen
werk, is zeer vrolijk van aard. Er
wordt veel plezierige rock gebracht,
af gewisseld met opbeurende jigs. De
kombinatie van swingende happy
rock en tot squaredansen uitnodigen
de folkrock doet het erg goed. Daar
aan helpt de presentatie pok een
handje. Het gedrag van deze kwajon
gens op het toneel is van een verras
sende brutaliteit. Andy, die staat te
swingen achter zijn orgel en Laurie,
die een Keith Moon-manier van
drummen heeft (vier, vijf armen?)
Dansbare pleziermuziek. Factory
heeft zich er vanaf de start op toege
legd. Gesteund door positieve com
mentaren van mensen als Roger Dal-
try en Robin Gibb, gesteund ook door
de stijgende lijn die steeds sneller
zichtbaar werdmeer optredens en
steeds verder van huis.
De viermansformatie is deze maand
in Nederland voor een toernee langs
Toen de Weense dirigent Josef Krips
deze muziek bij de Martins thuis hoorde,
besloot hij enthousiast dit werk met het
Concertgebouworkest in Amsterdam in
februari ’75 uit te voeren, met Teresa als
soliste. Maar ook Josef Krips is overle
den en in zijn plaats dirigeerde nu
Roberto Benzi het concert. De orkest-
groep bevond zich op de achtergrond
van het podium, zodat een vrij grote
ruimte voor Teresa beschikbaar was.
Een realistische lege ruimte, die plotse
ling tot leven en beweging kwam, toen
Teresa daarin als ranke schoonheid,
stralend en bezield, fier en zelfbewust in
haar dans een fascinerende dimensie
toevoegde aan de muziek. Haar enig
rekwisiet was een prachtige mantilla die
zij in de tweede dans met raffinement
benutte om haar gebarenspel te verle
vendigen.
Een niet bedwang te houden stroom van
honderdduizenden Egyptenaren heeft
zich gisteren bijkans meester kunnen
maken van het stoffelijk overschot van
Oem Kalsoem tijdens haar begrafenis in
Cairo. De zeer geliefde Arabische zan
geres overleed maandag op 76-jarige
leeftijd.
TIOLI, wijkcentrum Laan van An
gers, zatav.: Carnaval; zondagmiddag:
Engelse formatie Factory.
Upstairs, Zomervaart 170, zondag-
av.: discussie met detective over zijn
werk.
Arnoldushoeve, Hoofdweg, Hoofd
dorp, zaterdagav.: MASS ADA, rock
met veel Santana- en Zuidameri-
kaanse invloeden.
’t Plein, Balkanplein 4, zatmi. en -
Die richting heeft het een en ander te
maken met de beïnvloeding van Thijs
door Miles Davis, door recent werk van
de groep Wheather Report (met name
het album „Mysterious Traveller”) en
uiteraard het contact met Buckmaster,
die weer met Davis heeft samengewerkt.
Het grijpt allemaal in elkaar, want
Wheather Report is voortgekomen uit de
band van Davis.
Thijs: „Wheather Report is natuurlijk
sterk beïnvloed door Miles Davis. Ze
beschouwen hem als de belangrijkste
muziekvernieuwer. Zo beschouw ik hem
ook. Ik volg alles wat hij doet. Hij is de
enige die zich contstant vernieuwt. Hij is
ook degene die de twee grootste jazz-
kwintetten heeft gehad: het ene met
John Coltrane en het andere met John
McLaughlin. Het is gewoon griezelig-
Al vier jaar bestaat de popgroep
Factory, die al die tijd voornamelijk
draait op de gebroeders Qunta: Tony
op leadguitar, viool en zang en Andy
op orgel, piano, twaalfsnarige gitaar
en eveneens zang. Drummer maar
ook zanger Laurie Cooksey is stam
gast in de Factory. Het bassistenpro
bleem hoopt het trto definitief opge
lost te hebben met het aantrekken
van de eveneens met vokale kwalitei
ten uitgeruste Steve Kinch, die nu
drie maanden bij de groep zit.
Griezelig goed1.
„Verder ben ik beïnvloed door Jan
Akkermans. Door zijn opvattingen over
muziek en door vijf jaar met hem te
spelen. En de laatste tijd ook door Bert
Ruiter. Hij heeft voor de nieuwe Focus-
plaat ook het een en ander geschreven.
Zeer goede composities. Trouwens, het
repertoire is helemaal vernieuwd. Het
zijn niet meer van die grote lappen met
stijlcitaten. Het is nu meer „Go”; in de
astrale richting, maar met beide benen
op de grond”.
Zij was alles in één: choreografe,
danseres en interprete van de muziek
die haar vader voor haar schreef. Zij
was daar duidelijk intens bezield van,
Hoe gaat het in grote lijnen klinken?
„An sich zijn het allemaal ballads. We
hebben er geen naam voor. Het is een
aantal songs met teksten, die door Rose-
lie (zijn vrouw red.) zijn geschreven.
Ik kan ze niet omschrijven. Ze zijn in
ieder geval niet politiek en niet religieus.
Als je het mij vraagt, zijn ze prachtig.
De meeste thema’s zijn vrij langzaam.
Zij worden afgewisseld met lange passa
ges instrumentale funk. Voornamelijk
fluit- en toetsensolo’s”.
„Een groot orkest onder leiding van
Paul Buckmaster, maar met een elektri
sche basis. Bert Ruiter (Focus) speelt in
ieder geval bas. Hopelijk wil hij ook wat
zingen. Hij heeft een erg goede stem.
Zelf durf ik het vokale gedeelte niet
goed aan. Maar ik heb nog wel een paar
ideeën voor geschikte mensen- Daar
hoort Roselie ook bij. Het zou fantas
tisch zijn, als zij het zou doen. Ik heb de
demo’s van piano en stem klaar. Die
neem ik mee naar Los Angelos in de
hoop de plaat te kunnen opnemen direct
na de werkzaamheden met Focus. De
musici voor de begeleidingsgroep kunnen
we dan daa rof in New York opsnorren.
Het zal een samenraapsel worden”.
Het contact tussen Thijs van Leer en
Paul Buckmaster kwam tot stand vorig
jaar tijdens het MIDEM-platencongres
in Cannes.
In 1066 landde Willem de Verove
raar bij Hastings om Engeland te gaan
bezetten. In 1975 lopen vier jongens
in Hastings rond met dezelfde ideeën.
Alleen is hun manier van veroveren
een andere. Ging ruige Willem met
harde hand door het ganse land, dit
kwartet, zich Factory noemend, heeft
een heel wat zachtzinniger wijze om
Engeland plat te krjjgen. Factory
doet het met muziek.
een twaalftal clubs, huizen en socië
teiten. Factory speelde op de groe-
penpresentatie in Londen waar Ne
derlandse vertegenwoordigers van
clubs etcetera zelf de groepen van
The Hollies. Twaalf jaar oud, één
van de alleroudste nog in leven zijn
de popgroepen ter wereld en nog
steeds goed in de markt „I’m down”
is hun laatste hit en die staat dan
ook op de net uitgebrachte elpee
„Another Night”.
Een ander oudje is The Guess
Who. Canadezen die nu alweer tien
jaar meedraaien. Niet zo sterk als
The Hollies, maar toch. De heren
komen eind deze week voor het eerst
naar Nederland op uitnodiging van
AVRO’s Toppop. Reden is het snelle
stijgen van de single „Dancin’ Fooi”.
Van de oprichters waaronder Jim
Kale en Randy Bachman (nu van
Bachman-Turner-Overdrive) zitten
zanger-pianist Burton Cummings en
drummer Garry Peterson nog altijd
in de groep die wordt aangevuld door
Don Troiano (lead-gitaar) en Bill
Wallace (bas). Later dit jaar komen
de heren naar Europa terug voor
live-optredens.
We blijven bij de oudjes die het
nog steeds goed doen. James Brown.
Op leeftijd al, maar nog altijd „The
Godfather of Soul” en „The Hardest
Working Man in Showbusiness” ge
noemd- Brown heeft een ambitieus
projekt aangepakt in de vorm van
een elpee die geheel gewijd is aan het
keiharde wereldgebeuren. „Reality”
heet de plaat dan ook.
En dan iets heel nieuws uit de
veteranenhoek. Harry „Cuby” Muskee
en Eelco Gelling van de roemruchte
Cuby and the Blizzards hebben nu
eindelijk hun „Red, White Blue
Band” rond. Frank Nuyens speelt
slag en zingt, Louw Leeuw bast en
zingt, Herman van Boeijen zingt en
drumt, Eelco speelt uiteraard solo en
Harry speelt gitaar en mondharmoni-
ka en zingt. Half april gaan ze voor
vijftien concerten op toernee door
Nederland, daarvoor al gaan ze met
George Kooymans als producer de
•1.
I 7
