Duo Sparnaay-de Haas
voor concert in Velsen
Bewoner van bouwkeet vond zijn
behuizing grondig vernield
Si
Transavia
Win een abonnee voor Umuider Courant
of Bevenvijkse Courant
EEN GEMAKKELIJKE OPGAVE
Bon
ii
verliest
kort geding
fel
|gg
IM;
w 1
Conflict rond optreden en reactie van politie
metnico scheepmaker
MODERNE MUZIEK IN BURGERZAAL
Autodief werd op
heterdaad betrapt
1
PLAATSELIJK NIEUWS
DINSDAG
1 1
FEBRUARI
1975
door Ko van Leeuwen
Ook carnaval
Slaapplaats vragen
Niemand last
T
f
□e:
W/E E'
EE; e
VELSEN/DRIEHUIS Er is
een conflict gerezen tussen de po
litie van Velsen en een IJmuide-
naar die sinds enkele jaren in gezel
schap van zijn honden in een voor
malige bouwkeet woont. De 29-
jarige Frans Sas heeft zijn bouw
keet gestationeerd aan het eind van
een doodlopend weggetje, de Kapel-
weg, en daar leeft hij met zijn drie
bouviers voldoende van de ge
ordende samenleving verwijderd
om geen directe last te kunnen ver
oorzaken. Last ondervindt hijzelf
wel. Zijn afgelegen behuizing
is al meer het mikpunt van jeugd-
baldadigheid geweest. Maar nu is
het hem duidelijk teveel geworden,
omdat men in het afgelopen week
einde zijn onderkomen dusdanig
vernield heeft, dat hij er zonder in
grijpende reparaties voorlopig niet
meer kan wonen. Maar meer nog
verdriet Sas de reactie van de po
litie. Hij zegt aangifte te zullen doen
bij de officier van Justitie.
,..E I
E<
eL.,,'
BI 5
Schiphol
en
WWW
de
i
i
Beverwijkse Courant.
op Umuider Courant
(Van een onzer verslaggeefsters)
VELSEN. De basklarinettist Harry
Sparnaay en de pianist >"olo de Haas
Krijgt Uw buurman Umuider Courant/Beverwijkse Courant nog niet in de
bus? Vertel hem dan dat elk van deze kranten beter is dan een verre vriend!
Kennen Uw kennissen de grootste nieuwsbrengers van de Regio nog niet?
Doe daar dan iets aan!
Is Uw zoon pas getrouwd en dus het huis uit? Zorg dan dat hij Umuider
Courant/Beverwijkse Courant in huis krijgt!
Kortom: Geef ’t niet op voordat U een nieuwe abonnee heeft opgegeven!
Wij van onze kant zijn niet kinderachtig:
U ontvangt maar liefst twee geschenken; een kaartspel qn eyi asbak!
Overigens is het misschien wel aardig
om te weten dat die haas uit de diep
vries kwam en toen twee dagen in de
studio had liggen verslonzen, tot Rudi
Falkenhagen het onaangename karwei
moest verrichten Mart Gevers ermee in
te zepen. Een hard vak, de toneelspeel-
Af en toe maakte ik trouwens een
uitstapje naar „Aktua”, waarin we zowel
dominee Seinen, die zijn alimentatie van
tegen de duizend gu’den voor vrouw en
drie kinderen niet kan betalen, als zijn
vrouw zelf te zien kregen. Omdat er
blijkbaar veel telefoontjes waren bin
nengekomen vermeldde Aktua het tele
foonnummer 070-685611 van de Stichting
Organisatie Gescheiden Mensen, als opk
later nog het gironummer 207253 van de
Vrienden van Agua de Dioa.
snippen
ergoed.
zelijke
s housse
in een.
r zijn
:uren op
>nd.
.95 p.m.
Voor zijn tweede aflevering van „De
Verlossing” gebruikte Walter van der
Kamp 25 bladzijden, zodat hij, met pog
één aflevering te gaan (zoals dat! in
sportreportages heet), nog over 45 pagi
na’s beschikt, ofwel de helft van de hele
roman. Dat gereken is op zichzelf wel
aardig, maar natuurlijk niet essentieel.
De gedupeerde Frans Sas bij zijn ver
nielde bouwkeet, waarin hij sinds en
kele jaren woont. Hij wijst op een flink
gat aan de achterzijde van zijn wagen,
waar een klinker dwars doorheen ge
smeten is. Achter hem de ravage van het
schuurtje waarin zijn drie bouviers een
onderkomen vonden.
IJMUIDEN. Een poging tot diefstal
van een auto in IJmuiden is mislukt,
doordat de eigenaar de dader op heter
daad betrapte. Hij waarschuwde de poli
tie, die de dader in de kraag kon grij
pen. Het bleek een 19-jarige Deen te
zijn, opvarende van een schip, dat in de
haven ligt.
Na de pauze worden drie composities
van eigentijdse toondichters gespééld, te
weten: „Invariant voor basklarinet, pia
no en geluidsband”, in 1971 voor het duo
Sparnaay-de Haas gecomponeerd door de
Tsjech Vaclav Kucera; „Chimaera voor
basklarinet en geluidsband” van de
Spanjaard Enrique Raxach en tenslotte
„Looking Ears” voor basklarinet, piano
en geluidsband van de Nederlander Ton
Bruynel.
Als zo’n scène met veel gedoe al op
niets gebaseerd is, dan zal bijvoorbeeld
die scène met de dode haas die Poi, in
zijn grote woede, in het gezicht van
Sideria duwde, ook wei niet van Els
schot afkomstig zijn, denkt u nu mis
schien, maar dat hebt u toch mis. Want
die scène staat letterlijk zo in „De
Verlossing” en is dan ook door Walter
van der Kamp getrouw naar de letter en
de geest in beeld gebracht. Want dat is
het verrassende in Elsschots proza: soms
beperkt hij zich tot de uiterste eenvoud
en schrijft hij een scène niet uit, en
soms doet hij dat wel en op een radica
le, beeldende wijze!
Polo de Haas, die vrijdag 21 februari met Harry Sparnaay een concert geeft in de
burgerzaal van het stadhuis, waar werken worden gespeeld voor basklarinet, piano
en bij sommige stukken geluidsband.
zullen op vrijdag 21 februari een concert
geven in de burgerzaal van het stadhuis.
Het duo zal zowel traditionele als mo
derne muziek ten gehore brengen. Mu
ziek van oudere componisten, maar ook
speciaal voor hen gecomponeerde stuk
ken waarbij gebruik wordt gemaakt van
de nieuwe elektronische klankmedia.
voorstellen dat die politieagenten nogal
schrokken toen hij met die honden aan
kwam.”
De eerste samenwerking van Harry
Sparnaay en Polo de Haas dateert van
september 1971. Na een succesvolle deel
name aan het Gaudeamus-concours
werd de samenwerking intensief voort
gezet. Harry Sparnaay heett zich gespe
cialiseerd op het bespelen van de bas
klarinet, een instrument dat voorheen
zelden solistisch voor kamermuziek werd
gebruikt. Mede door Sparnaay’s invloed
is daar verandering in gekomen. Dusda
nig zelfs dat veel componisten speciaal
voor dit instrument bestemde werken
zijn gaan schrijven.
Er kunnen tientallen bladzijden in een
boek onverfilmbaar blijken en één blad
zijde kan een hele film opleveren. De
hele droomscène met de pastoor en de
aartsbisschop bijvoorbeeld, die ik een
ontsporing vind omdat het bijzonder alt-
modisch is om kijkers anno 1975 nog op
zo’n ingewikkelde manier duidelijk te
willen maken dat er van een droom
sprake is zoiets deed je 40 jaar gele
den, toen de mensen nog niet zo door
kneed waren in de codes van het filmen.
Zelf is Sas ten einde raad over de
ravage en de schade die hem is aange
daan. „Niemand heeft hier last van mij”,
zegt hij mat, als hij in gezelschap van
zin drie ruige maar vriendelijke bouviers
zijn verhaal doet.
Sas: „Ik kwam om half één thuis;
toen zag ik dat het voorhek uit de grond
gerukt was. De deur was gewoon uit de
scharnieren getrokken en een stel klin
kers die ik op een stapeltje had liggen
om een straatje te maken, lagen overal
verspreid. In de wagen lagen de stenen
ook. Dwars door de houten wand ge
gooid en door de ruiten. De deur van de
wagen was ook geforceerd en openge
wrongen. Er is een koperen stallantaarn
gestolen, die in de wagen lag. Op één
raam na, zijn alle ruiten stukgeslagen.
Het schuurtje van de honden hebben ze
ook vernield. Achter de wagen had ik
een tapel houten ramen met glas liggen
om daar een platglas broeikasje van te
maken, die zijn nu allemaal kapot ge
gooid.”
De gedupeerde bouwkeetbewoner ging
onmiddellijk na de ontdekking naar een
vriend, de IJmuidenaar P. Zwart. Deze
bekeek met hem de vernielingen en
raadde Sas aan om de politie te bellen.
Dan vertelt hij zijn ervaringen aan de
Velsense politie-
Frans Sas: „Ik belde bij m’n moeder
de politie. Die zeiden dat ik daarvoor
persoonlijk op het bureau moest komen.
Toen ben ik naar het bureau gegaan om
aangifte te doen. Daar zeiden ze dat er
Als de inspecteur intern de zaak heeft
onderzocht, zegt hij: „Meneer Sas kwam
met een melding dat er een steen door
z’n wagen was gegooid, tijdens zijn af
wezigheid. Dat kon die dag geweest zijn,
maar ook de dag daarvoor. Er is toen
gezegd dat hij aangifte bij de recherche
moest doen en de volgende dag terugko
men en dat hij de wagén zolang moest
dicht timmeren. Maar hij zei dat hij
naar z’n moeder toe wilde om daar te
slapen en vroeg of er een politieman bij
zijn wagen de wacht kon houden, zodat
er niet nog meer zou gebeuren- Later op
het bureau zei hij dat hij niet naar z’n
moeder kon, omdat hij daar al in geen
jaren meer kwam. Door de telefoon is
hem toen gezegd: Mocht er een wagen
vrij zijn, dan komen we nog. Maar het
was erg druk, want het was ook carna
val.”
Toen de gedupeerde Sas later weer
belde zou hij aangekondigd hebben dat
hij opnieuw naar het bureau kwam,
maar dat we hem dan niet moesten
insluiten voor eventuele belediging.
„Toen is hem gezegd”, aldus inspecteur
Nieuwenboer, „Als je komt, dan ga je er
weer uit. We kennen hem namelijk wel.
Inmiddels belde een derde in de ge
meente namens Sas, maar Sas kwam
toch, met z’n drie honden. Hij begon
toen met een stok door het loket te
zwaaien. Er vielen over en weer woor
den en toen maakte hij aanstalten om te
slaan. De dienstdoende politieman ging
toen de ruimte binnen waar Sas stond,
dat is maar een klein hokje van 2 bij 2,5
meter. Hij zei toen: „Nou, Frans, eruit.
We hebben je zaak geregeld. Toen heeft
die politieman z’n pistool gepakt. Nou,
als die man z’n pistool pakt en hij houdt
dat gewoon in z’n hand, dan lijkt me
dat een heel reële zaak.” -
Naam nieuwe abonnee
Adres
Woonplaats
Na de proefperiode (14 dagen) wil hij/zij een
maandabonnement
kwartaalabonnement
De geschenken gelieve u te zenden aan:
Naam
Adres Woonplaats
(Deze bon invullen en in open envelop, zonder postzegel, zenden aan
lssJJmuider Courant/Beverwijkse Courant, Antwoordnummer 416, Haarlem.)
Hiltermann sprak bijvoorbeeld van
een aanvechtbare en onzinnige visie,
maar dat zei hij niet op die sofa. Op die
sofa zei Arafat bijvoorbeeld. „Waarom
sluit u in Nederland uw ogen voor onze
tragedie?” Waarop Hiltermann, ook op
die sofa gezeten, antwoordde. „Waarom
denkt u dat wij hier zijn?” Nou, Arafat
dacht natuurlijk omdat de Nederlanders
op de dwalingen huns weegs wilden
terugkeren, maar Hiltermann waakte er
wel voor hem deze misvatting uit het
hoofd te praten voordat hij buiten het
schootsveld van de Palestijnen was.
Maar 'Toed het was toch wei interessant
om Arafat de vraag te horen stellen
waarom hij, die in Jeruzalem geboren
was, minder recht had in die stad- te
wonen dan Golda Meir, die in Ruslahd
was geboren.
kunst. Maar ook een dankbaar vak, lijkt
me, als je zoveel honderdduizenden
mensen iets goeds kunt voorschotelen,
en dat is met „De Verlossing” heel
nadrukkelijk het geval. Er waren in
deze tweede aflevering een paar goede
rolletjes bijgekomen (Henk van Buufen
als de oude man en Joekie Broedelet als
Treezeken) en tegenover de maar matig
overtuigende rod van Hugo Metsers
stond een uitnemende rol van Piet Ka
merman.
„Toen ben ik met m’n honden weer
naar het politiebureau gegaan om daar
slaapplaats te vragen. Dat weigerden ze.
Ik wilde niet weggaan en toen zeiden ze:
Als je niet gaat, dan schoppen we je d’r
uit. Toen zeg ik: Geef me dan een stoel,
dan kan ik daar op slapen. De wacht
commandant zei: Je moet nou opsode
mieteren. Toen ik toch niet- weg wilde
gaan, kwamen ze met z’n zessen naar
me toe. De wachtcommandant trok zijn
revolver. Zo’n klein zwart dingetje en
die spande hij. Ik hoorde em klikken.
Toen zei die: D’r uit of ik schiet één van
je honden neer. Toen ik niet wilde,
trokken ze me aan m’n jas naar buiten-”
Sas vertelt dat hij een stok bij zich
had en zich daarmee wilde verweren:
„Ik had een wandelstok en daar dreigde
ik de wachtcommandant toen mee te
slaan. Een andere agent riep teen: Dat is
een dreigement, daar kunnen we hem
voor in de cel gooien. Maar de wacht
commandant riep toen: Laat hem maar
gaan, hij is toch niet wijzer.”
„Toen zei ik: Zijn jullie nou de politie,
die de mensen moeten beschermen en ik
maakte opmerkingen over de politie. De
wachtcommandant herhaalde toen zijn
dreigement om m’n hond neer te schie
ten. Hij richtte zijn pistool op m’n felste
hond, Nadja. Ik heb gezegd dat ik een
aanklacht zou indienen bij de burge
meester en bij de Officier van Justitie
en bij de minister. Ik heb ook gezegd
dat ik naar de krant zou gaan.”
Frans Sas toont zich verbolgen. Hij
vraagt zich af of de politie bij iedereen
zo zou reageren. „Moet ik dan alles
maar bij me laten gebeuren? Ze kunnen
alles vernielen van me, en de politie
komt niet eens.”
Inspecteur M. J. Nieuwenboer van de
gemeentepolitie te Velsen antwoordt, ge
confronteerd met de uitlatingen van Sas
over de wijze waarop hij door de politie
zou zijn behandeld en te woord gestaan:
„Ik weet dat er problemen zijn geweest
en dat hij onder geen voorwaarde hét
bureau wenste te verlaten. Ik kan me
Dergelijke composities zullen tijdens
het concert ook worden gespeeld. „Het
Lied voor basklarinet en piano” van
Francois Rasse, verder compositie van
de Pool Adam Mitcha en van de Zwitser
Paul Kont. Solistisch vertolkt Polo de
Haas twee stukken van de Franse com
ponist Eric Satie: „Petite ouverture 4
danser” en „Embryons dessechées.
De woonwagen waarin Frans Sas
woont, is afgeschermd door een keurig
zelfgefabriceerd hekwerk om het geheel
aan de ogen van toevallige voorbijgan
gers te onttrekken. Ook dat hek heeft
het behoorlijk moeten ontgelden. Ver
scheidene palen zijn uit de grond ge
wrikt, planken werden gebroken en van
de keurige afscheiding bleef een onaan
zienlijk spijkerwerk over, dat nu door
Sas met prikkeldraad provisorisch is
dichtgemaakt.
Die hele droomscène was op niets anders
gebaseerd dan op de mededeling bij
Elsschot, dat Pol bij Van Hemeldonck
was blijven logeren.
Over de vermeende bedreiging van de
wachtcommandant één van de honden
neer te schieten spreekt de inspecteur
niet. Wel zegt hij: „Iedere nacht speelt
zich nogal wat af en als u dat eens zou
meemaken, dan zou u inzien dat het vak
van politieman maar weinig aantrekke
lijk is. Maar mijns inziens heeft
betrokken politieman in alle redelijkheid
gehandeld en is hij bijzonder zorgvuldig
opgetreden, waarbij ook een flink stuk
zelfbeheersing aanwezig was.”
In de nacht van vrijdag op zaterdag
ontdekte de 29-jarige IJmuidenaar Frans
Sas met schrik dat zijn onderkomen, een
oude bouwkeet die aan de rand van een
sloot langs de spoorlijn bij Driehuis
staat, ten prooi was gevallen aan toch
wel erg angstaanjagende vernielzucht.
Tijdens afwezigheid van de bewoner
heeft men met enkele tientallen grove
straatklinkers, zogenoemde „kinderhoofd
jes”, de bouwkeet van alle kanten be
stookt- De keien moeten met kracht op
de wagen zijn gesmeten, want de ach
terwand werd finaal doorboord. Ook de
ruiten moesten het ontgelden en een
hok, waarin de drie bouviers van Sas
normaal verblijven, werd geheel ver
nield.
Vervelend was intussen wel, dat ik de
jubileumvoorstelling van „Op losse groe
ven” moest laten schieten. In de zaal
zat, helemaal achteraan, in een verbor
gen hoekje als een soort „revisor” drs. L.
J. Leeman, de opvolger van mr. Landré
bij de TROS. Zijn eerste blijk van
aanwezigheid, voor zover ik weet.
Maar „De Palestijnen” van mr. Hilter
mann kon ik weer wel in ogenschouw
nemen. Toen ik Yasser Arafat en Hilter
mann daar zo samen op een sofa zag
zitten moest ik onwillekeurig denken
aan een gezegde over twee opticiens die
weten wat een montuur kost of zoiets
(de juiste bewoordingen zijn mij even
ontschoten). Op den duur bleek toch dat
Arafat in het gesprek zelf het beste wist
hoe duur zo’n montuur is, maar dat
Hiltermann later, bij zijn thuiskomst,
weer veel beter bleek te weten wat de
kostprijs is van zo’n ding, zoals mensen
’s avonds in bed altijd op het rake
antwoord komen dat zij overdag aan
hun afdelingschef hadden willen toevoe
gen.
op dat moment geen wagen beschikbaar
was, maar dat ze er over een half uurtje
wel zouden zijn. Toen ben ik terug
gegaan naar de wagen. Na een uur was
er nog niemand en toen heb ik weer
gebeld bij iemand in de P. C. Hooft-
laan. De wachtcommandant zei toen dat
ze voor zoiets onbenulligs niet konden
komen.”
(Van onze rechtbankverslaggeefster)
HAARLEM. De luchtvaartmaat
schappij Transavia Holland BV mag niet
zelf de afhandeling van haar vliegtuigen
op de luchthaven Schiphol gaan verzor
gen. De president van de Haarlemse
rechtbank mr L. H. Schimmelpenninck
besliste gisteren in kort geding dat de
luchthaven niet onrechtmatig handelt
door haar medewerking hieraan te wei
geren.
Transavia heeft een contract met de
Aero-gronddienst op Schiphol over de
afwikkeling van haar vliegtuigen. Op 1
maart loopt dat contract af. Een nieuw
contract zou tevens verhoging van de
prijzen betekenen en Transavia over
woog dat het beter zou zijn zelf de
afhandeling te verzorgen. Toen Schiphol
weigerde spande Transavia een kort ge
ding aan.
De president meende dat Schiphol
noch in strijd met haar rechtsplicht
handelde, noch in strijd met de in het
maatschappelijk verkeer betamelijke
zorgvuldigheid. Nergens uit enige wet of
voorschrift blijkt dat Schiphol de plicht
heeft Transavia zelf de afhandeling te
laten verrichten. Volstaan kan worden
met het bieden van ruimte, accommoda
tie en faciliteiten aan één of meer
ondernemingen die dit werk op aan
vaardbare wijze tegen redelijke prijzen
verrichten.
Mr. Schimmelpenninck was van me
ning dat Schiphol ook niet onzorgvuldig
handelde door toe te staan dat Aero
Gronddienst gebruik zou maken van een
feitelijke monopoliepositie. Argumenten
van Transavia over te hoge kosten en
slechte afhandeling waren niet voldoen
de hard gemaakt. De president stemde
ermee in dat belangen van veiligheid en
optimaal gebruik van de ruimten bij het
besluit zwaarder hebben gewogen dan
het belang van Transavia. De lucht
vaartmaatschappij toonde zich zeer ver
rast met de uitspraak en beraadt zich op
nader te nemen maatregelen.
ilÜUuuu.
■i
