JAN RUYTER VAN KRITISCHE GEMEENTE IJMOND:
I
Kroon beslist
afwijzend over
avondschool
Officier eist drieënhalf jaar voor
doodrijden van Heemskerkse politieman
kastje
KijKen
|<EUR B.V.>|
BOUWMARKT
Industriebond
somber over
propagandaclub
Junckers
deens.
parket
Pt
met nico scheepmaker
Koudenhorn 54
Raadsman: „Verkeerswetgeving opzijgeschoven”
V R IJ D A G
FEBRUARI
1 4
1975
PLAATSELIJK
NIEUWS
4
Pennestreek
Bijbel
Dennendal
Tegenstellingen
Voorhoede
Bekentenis
Situatie
Leugen
Sherry
1
GROTE SORTERING
PLAVUIZEN
WAND- EN VLOERTEGELS
ALLE SOORTEN WAND
EN SIERPLEISTERS
Div. soorten open haarden
VOOR AL UW
ELEKTRAWERK
BRANDENBURG”
(Van onze rechtbankverslag-
geefster)
HAARLEM Op 1 november
van het vorig jaar verkeerde de
Nederlandse bevolking in een
koortsaehtige stemming, doordat de
nieuwe wet tegen het rijden onder
invloed inging. Natuurlijk zouden er
die dag controles zijn, dat voelde
iedereen op zijn klompen aan. Het
ongelooflijk trieste van juist die
nacht waarin iedereen zo extra op
zijn qui vive was, is geweest dat op
de Rijksstraatweg in Heemskerk
een automobilist dwars door de
daar aangebrachte versperringen
voor de controle reed, en daarbij
een brigadier van de Heemskerkse
gemeentepolitie doodreed.
Gedrag
BEVERWIJK Geweld. De
meeste mensen zullen bij het horen
van dit woord denken aan wat het
meest aanspreekt: het lijfelijke ge
weld. In het klein, op straat, of in
het groot in oorlogen. Om het plas
tisch uit te drukken: de met een
fietsketting kapotgeslagen voor
tanden of de door een bombarde
ment verminkte benen.
(ADVERTENTIE)
(Van onze correspondent)
(ADVERTENTIE)
Wat vindt u van dit atelier, vraagt hij
en geeft zelf het antwoord: het is een
rotzooi! Het moet nodig opgeruimd wor
den, en hij pakt stoffer en blik, zwaait
Bovendien is in Beverwijk een ge
meentelijke school voor dit onderwijs
gevestigd, waar eveneens plaatsruimte is.
Dat geldt dan ook voor uw zelfpor
tretten, veronderstelt Piet Hoenderdos
en Verweij beaamt dat: me dunkt dat ik
er geen doekjes om heb gewonden, zegt
hij, eraan toevoegend: „Ik wilde me nu
als teddy-beertje lanceren”.
Bouwmaterialen
P.y.C.-artikelen
Wand-en
vloertegels
Open haarden
Ijzerwaren
Verfwaren
Elektra art.
Sanitair
Tuinartikelen
van deelneming met het tragische onge
val, vond echter dat we hier niet moeten
kijken naar het feit dat het slachtoffer
een agent was: het had iedereen kunnen
zijn. Want, zo was in grote lijnen zijn
theorie: verdachte was dronken, hij had
iedereen in die toestand dood kunnen
rijden. Volgens hem moeten de rechters
dan ook niet in het wetboek van straf
recht naar doodslag kijken, maar naar
de Wegenverkeerswet.
over
over
claim op de mensen die bij je in dienst
zijn in een hiërarchisch systeem, een heel
verouderde visie”. Vechten hiertegen, dat
noemt hij „eerlijk geweld”.
bijna altijd ook door ervaring omdat het
altijd wel ergens in je omgeving ge
beurt”.
Openingstijden: dagelijks van 8.00 -18.00 uur.
zaterdags van 8.30 17.00 uur.
tel. 023-321212.
JAN RUYTER
geweld
(ADVERTENTIE)
Veilig, door goede kwaliteit.
Bedrijfszeker, door deskundig
ontwerp.
Snelle service.
Landelijk erkend installateur
Oosterdninweg 20 - IJmuiden
Telefoon 02550—13405
Drieëneenhalf jaar gevangenisstraf en
twee jaar ontzegging van de rijbevoegd
heid eiste de Haarlemse officier van
justitie mr. Bijl de Vroe gisteren tegen
de 22-jarige Beverwijker die verdacht
wordt van dit misdrijf. Hij vroeg de
gevangenisstraf voor doodslag, en han
teerde niet het artikel uit de wegenver
keerswet dat hoogst roekeloos rijgedrag
met alcoholgebruik dat leidt tot iemands
dood strafbaar stelt. Het strafmaximum
van drie jaar hiervoor had zijn eis ook
niet toegelaten. De ontzegging van de
rijbevoegdheid voor 2 jaar vroeg hij
voor het doorrijden na het ongeluk. Dat
is het maximum, maar voor de officier
hadden het er rustig tien mogen zijn.
De situatie op de plek van het ongeval
was ook nog een gegeven in het geheel
van feiten. Het was er overzichtelijk en
goed verlicht. Elf agenten waren Ingezet.
Bakens en lichten waarschuwden de
weggebruikers. Het slachtoffer stond op
het moment dat hij werd aangereden
auto’s te turven. Er waren 275 wagens
voorbij gegaan die avond, allemaal zon
der problemen.
regelmaat was moeilijk vast te stellen.
Dan was er nog de mogelijkheid van een
combinatie van alcohol en medicijnen,
maar ook dit vond de officier niet
duidelijk blijken. Hij wees ook op wat
na het ongeval was gebeurd. Verdachte
was toen met zijn ouders naar de vriend
in Castricum van wie de auto was
gegaan, waar het plan rijpte om maar
net te doen alsof de auto gestolen was.
De vriend zal nog voor het doen van
valse aangifte terecht moeten staan.
De verdediger mr. Seunke pleitte, als
gezegd, tegen de doodslag in voor de
overtreding van de wegenverkeerswet.
Daarbij hanteerde hij de getuigenverkla
ringen als bewijzen dat verdachte wel
onder invloed reed, hij had 12 glazen
sherry on. In die toestand werden in het
café grapjes gemaakt over de controles.
Dat kon verdachte wel doen, hij had op
dat moment geen auto, pas later leende
hij die. Dat hem als dronken man de
sleuteltjes werden gegeven was volko
men fout vond mr. Seunke.
In het rapport stond dat het zeer
twijfelachtig is of hij wel in staat was
to rijden op dat moment. De dronke-
manstoestand ontneemt volgens mr.
Seunke een element aan de „doodslag”.
Nu ontbreekt de wil, het oogmerk tot
De televisie had haar grote ogenblik
gisteren voor het laatst bewaard, in „Het
heilig vuur” van de TROS. Ook Hank
Onrust die dit kunstprogramma in be
heer heeft, had deze unieke tien minu
ten als laatste onderdeel van zijn pro
gramma zolang mogelijk voor ons ver
borgen gehouden. En toen kwam het:
een versleten pantoffel in beeld, rustend
op de leuning van een rechte stoel. En
een bedachtzame stem die zei, dat de
groene stoel en het atelier de twee
onmisbare dingen in zijn leven waren.
De camera liet ons vervolgens zien wie
er aan die pantoffel vast zat: de 75-
jarige Haarlemse schilder Kees Verweij
die zich in de volgende minuten ontpop
te als een ongekende, zeg maar gerust;
gigantische persoonlijkheid, om wie ik in
de meest letterlijke zin tranen met tui
ten heb moeten lachen.
In de kerk ging de
stuk langzamer. „De
geen gelijke tred met
van de nationale kerk. Men ging voorbij
aan mensen die tegen de ontwikkelingen
waren, zich stil hielden maar wel lang-
Minder fascinerend en ook minder om
te lachen was het gesprek dat Henk van
der Meijden in „TV-privé” met Liesbeth
List had. Maar het was wel een goed
gesprek, met de al bekende openhartig
heid gevoerd, waarbij Van der Meijden
zijn ook al bekende gretigheid naar
pikante details weer uitvoerig etaleerde:
„Bijna blind?”, „Waar is je moeder aan
gestorven?”, „Wat had je voor ziekte?”
,Hoe was het in het weeshuis?” en&
Maar je hoort dan wel wat, tenminste.
in zijn ogen echt wel. „Je staat ervan te
kijken wat er bijvoorbeeld toch nog
binnenkomt bij zo’n actie als voor Por
tugal bijvoorbeeld”. De grote midden
groep is vooral apathisch in zijn mening.
„Het bestaan van De Telegraaf is agres
sie, is misdadig, daar heb ik geen goed
woord voor over. Maar zijn lezerspubliek
is niet zo gemeen als die krant schrijft’'
Een bron van agressie ligt volgens
hem in het feit dat er mensen in deze
maatschappij rondlopen die geen ruimte
voor zichzelf voor hun eigen meningen
vinden, ze zitten vol angsten en onvre-
des. „Onopgeloste polarisatie” noemt hij
het. Als we als het ware opgedeeld zijn
in richtingen waartussen de tegenstellin
gen niet opgelost kunnen worden wekt
dat agressie. Door confrontatie van onze
meningen moeten we groeien naar een
situatie van pluriformiteit, denken langs
verschillende wegen (we hebben niet
allemaal dezelfde uitingsmogelijkheden)
naar een ideaal.
Hij wijst op de ontwikkeling die in de
jaren 60 begonnen is in kerk en maat
schappij. Er werd gepolariseerd, groepen
kwamen tegenover elkaar te staan. Het
Je zit, zegt hij constant in die druk
van die microstructuur en de nauwelijks
te peilen macrostructuur. „Wat mensen
als Ford en Kissinger met één penne-
streek kunnen uithalen dat is huivering
wekkend”. Hij vindt oprecht dat we
naar eer andere samenleving toe moe
ten, hoe vaag en afgesleten dat begrip
ook moge zijn. Voorwaarde is volgens
hem dat je anderen een stem geeft, dat
je een uitlaapklep geeft voor de agressie
in die veelvormigheid, dat je waarborgen
zoekt tegen dat grotè geweld”.
En wat kan men zelf doen, dicht bij
huis? „Je doet niets door in een hoekje
bij de televisie met gewelddadige films
te blijven zitten. We moeten praten,
vanuit informatie tot andere inzichten
zien te komen”.
De officier wees op verdachte’s gedrag
die nacht: hij was in staat met de van
een vriend geleende auto naar een
vriendin te rijden die op zijn luid ge-
claxonneer niet opendeed. Hij reed recht
en voordat hij bij de afzetting arriveer
de gebeurde niets. Als hij dan zo onder
invloed was, zo meende de officier van
justitie dan had het toch al eerder mis
moeten gaan.
Er was ook sprake van medicijnen die
bij geregeld gebruik een tijdlang invloed
op de rijvaardigheid konden hebben. Die
De bijbel biedt Jan Ruijter aankno
pingspunten voor zijn mening over de
„tegenstellingen” de polarisatie. De bijbel
zo stelt hij, praat niet van verzoening
als het gladstrijken van tegenstellingen.
De bijbel zegt dat je pas je tegenstellin
gen duidelijk kan maken bij het uit
vechten van conflicten: „Hij zegt om het
zo maar even uit te drukken: je bent
een mens je gaat maar op de vuist, je
confronteert je maar. Maar de tegenstel
ling mag nooit het laatste woord zijn. Je
moet proberen het eens te worden, naar
die pluformiteit toe te gaan
Compromis en verzoening zijn woor
den die hij opzijschuift. Hij praat over
het Heilige Jaar, de Paus heeft gezegd:
verzoen je met mij. „Dat is onbijbels De
Bijbel kent het conflictmodel”. Als je
nog één stap verder doet zo stelt hij,
dan kun je zeggen dat een gladde ver
zoening minder waard is dan het aan
durven van het conflict. Naastenliefde
vindt hij een even foute terminologie;
het is je vijand liefhebben.
Zijn theorie lijkt me moeilijk in de
praktijk van bijvoorbeeld een bestuursli
chaam te verwezenlijken. Je kunt na
tuurlijk blijven vergaderen over prakti
sche dingen, meent hij, maar je weet dat
je daar geen ruzie over wilt. Een beter
voorbeeld vindt hij het dieperliggende
conflict dat je met iemand kunt krijgen.
Je mocht hem altijd maar opeens doet
hij iets dat je niet pikt. Je kunt zeggen:
zo is hij nou eenmaal en dan rustig
verder leven. Nee, zegt Jan Ruijter ga er
naar toe, praat erover. En als je merkt
dat hij zo blijft, praat er dan nog eens
over. En als hij dan doorgaat, en achter
je rug om kwaad over je spreekt, wel
laat hem dan in dodelijke rust.negeer
hem. „Dan is de polarisatie niet opge
lost”.
„Geweld” valt onmiddellijk te verbin
den met „angst” Jan Ruijter: „Er is van
alles in die microstructuur waarin we
leven dat angst kan inboezemen. Crisis
verschijnselen. angst voor je werk, voor
geweld op straat, voor verkeer.vooral
dat laatste: als je toch weet dat je alles
in de opvoeding van je kind zo goed
mogelijk probeert te doen en één on
doordacht moment kan een abrupt einde
zijn.dat is onverteerbaar en toch
doen we daar met z’n allen aan mee. Je
hebt er weet van door statistieken, maar
Ik hoop, voor al diegenen die dit
unieke tv-interview gemist hebben dat
„Het heilig vuur” het de volgende keer
nog eens herhaalt. Tenslotte heeft Kees
Verweij het zelf ook twee keer mogen
zien!
Maar er is evenzeer geweld bij hem
die de agressieve „zware jongen” de
doodstraf toewenst en er is ook geweld
in gesprekken, verbaal geweld. Er is
geweld in gezinnen, tussen man en
vrouw, tegen kinderen.
Het Haarlemse „Teach-in Komitee”
nodigde enkele enigszins betrokken men
sen uit om in een cyclus van vijf
maandagavonden vanuit hun gezichts
hoek en werkterrein een visie op het
doden, het „willens en wetens” dit doen.
De officier sprak nog van een wilsele-
ment: het moment van aarzeling bij het
gas terug nemen. Mr. Seunke zag dit
moment als ’n flits in verdachte’s bene
velde brein, het maakte hem echter niet
zo bewust dat hij nu koos voor doorrij
den. Voor voorwaardelijke opzet, zei de
verdediger, moet je het risico op de koop
toe hebben genomen. Daar was verdach
te te ver voor heen.
Er is een wegenverkeerswet voor deze
gevallen en hier doodslag gaan hanteren
neemt het bestaansrecht van de desbe
treffende wegenverkeerswetartikelen
weg, aldus mr. Seunke. Als men dan de
wegenverkeerswet hier zou willen han
teren als rechtbank dan vroeg hij te
letten op het blanco strafregister van
zijn cliënt, en de situatie waarin hij veel
dronk, denkend dat hij toch zou worden
opgehaald door zijn ouders. Er is geen
kans op herhaling volgens de raadsman,
en geen onvoorwaardelijke gevangenis
straf kan ooit opwegen tegen de straf
dit leed altijd met je mee te moeten
dragen.
Uitspraak 27 februari.
Opeens stond hij op, hij had iets
opgeschreven dat hij aan het slot van de
opnamen wilde zeggen: hij wilde altijd
de Parnassus bestijgen en nu heeft hij
de top bereikt, kijkt naar beneden en de
diepte is duizelingwekkend. De juiste
woorden weet ik niet meer, maar zoiets.
Hij toont de camera de datum die hij
heeft opgeschreven: donderdag 6 oktober
1975. De onzekerheid bij zijn tegenpartij
groeit zienderogen. Hij stelt voor naar
het atelier te gaan, en we komen in een
grote ruimte, gevuld met een chaotische
Chaos van voorwerpen.
Want wat gebeurde? Interviewer Piet
Hoenderdos vroeg wat hij dan eigenlijk
deed in die stoel? Pauze. „Slapen”, ant
woordde Verweij. Stilte. Onderuit ge
zakt, met die voet in de hoogte, richtte
hij de blik op de camera en keek. Keek
terug dus. „I am a camera”.Vele
seconden verstreken. Ook nog iets an
ders dan slapen, bijvoorbeeld denken
vroeg Piet Hoenderdos. Stilte. „Dat is te
moeilijk, dat gaat te ver”, zei Verweij en
keek weer terug.
BEVERWIJK. Vanavond vergadert
de Industriebond NKV, afdeling Bever
wijk in Huize Terpsichoré aan de Zee
straat. De afdaling is erg somber over de
toekomst van de propagandaclub, die
sterk aan het vergrijzen is. Men heeft
dringend behoefte aan uitbreiding en
verjonging van het propaganda-apparaat.
Er zijn in 1974 vijftien nieuwe leden
ingeschreven. De heren K. Bakker, N.
Dekker, Th. Ruijgvoom en F. Waumans
zijn herkiesbaar als bestuurslid. De jaar
vergadering begint om 20.30 uur.
BEUKEN, EIKEN, ESSEN, SYLVAKET
20 SOORTEN EN PATRONEN
SHOWROOM Kampersingel 22 Haarlem
Telefoon 023 - 31 91 20
■ÉWiK ook op zaterdag geopend
1 (10-16 uur)
HAARLEM Parkeerruimte aanwezig.
I.
DEN HAAG.De gemeente Velsen
krijgt geen toestemming om in haar
scholenplan een avond-mavo op te ne
men. Een beroep van B. en W. van
Velsen tegen een beschikking van de
staatssecretaris, van onderwijs is door de
Kroon ongegrond verklaard.
verandering een
prediking hield
de ontwikkeling
die tegen de ontwikkelingen
zaam opschoven. Wel polarisatie geen
pluriformiteit”. Als hij terugblikt ziet
hij hoe een groep die behalve afschaf
fing van het celibaat bijvoorbeeld ook
een liturgievernieuwing bepleitte gecon
fronteerd werd met één machtsmiddel
van de kerk: de celibaatsverplichting.
Machtsmisbruik, noemt hij het. „Een
De officier van justitie baseerde zijn
bewijsvoering voor doodslag op deze ge
gevens en concludeerde dat van rijden
onder invloed geen sprake was. Ver
dachte’s verklaring dat hij niets gezien
had noemde hij een grove leugen. Hij
ging ervan uit dat verdachte bewust de
keuze tot doorrijden had genomen. „Wat
bezielde hem?” vroeg de officier zich af.
Besloot hij op duidelijk zichtbare men
sen in te rijden en ze van het leven te
beroven? Dat vond mr. Bijl de Vroe wat
al te gruwelijk. Hij dacht dat het besluit
was genomen in een toestand van enig
drankgebruik, gepaard gaande aan grote
overschilligheid, zo van „aan mijn lijf
geen controle” en emoties over een
vriendin. Even was daar het idee te
stoppen toen hij de versperring zag
maar toen kwamen de andere gevoelens
weer boven en wonnen.
Willens en wetens reed hij op de
agenten in, was de conclusie van het
Openbaar Ministerie. Misschien geen di
recte opzet tot doden, maar dan toch
zeker voorwaardelijke opzet. Op dat mo
ment bij die snelheid had hij de tragi
sche gevolgen met aan zekerheid gren
zende waarschijnlijkheid moeten onder
kennen.
De camera richt de blik op het schil
derij waarop een teddy-beertje staat af-
gebeeld, met een kwaadaardige papegaai
aan zijn voeten. Als de interviewer
vraagt wat die papegaai betekent, stort
het sarcasme als een lawine over hem
heen, gevolgd door de opmerking: „Ik
was onder deze mokerslagen al lang
verdwenen”. Wat ik toen nog niet wist
was, dat Kees Verweij het de jongens
van het begin af aan al bijzonder moei
lijk had gemaakt. Het eerste oriëntatie-
gesprek duurde negen uur, en toen ze
dan later kwamen om te filmen, wilde
hij hen er eerst weer uitgooien, en later
wilde hij alleen maar nonsensicale ant
woorden geven. Het eindresultaat is hem
eerst nog voorgedraaid, de eerste keer
vond hij het maar niks, toen het nog
een tweede keer voor hem was afge
draaid toonde hij zich toch erg tevreden
meldde Hank Onrust me. Maar die jon
gens hebben wel staan zweten bij de
oude ongezeggelijke schilder, die zijn
bijdrage afsloot met een hautaine blik it
de richting van zijn interviewer en
mompelde: „Jullie brengen het er nu
levend af, maar dit is toch geen partij
voor mij, dit soort mensen”.
De staatssecretaris hanteert voor ma-
vo-avondscholen een minimum van
tachtig leerlingen. Weliswaar gaat het
aantal te verwachten leerlingen ruim
schoots boven dit aantal uit aldus de
Kroon toch kan niet voorbij worden
gegaan aan het feit dat in Velsen al
neutraal bijzonder middelbaar voorgezet
onderwijs wordt gegeven; namelijk aan
een dependance van het Erasmuscollege
te Haarlem. Deze dependance kan aan
het gevraagde onderwijs voldoen.
De eis viel na een requisitoir waarin
de officier enkele woorden wijdde aan
de nagedachtenis van het slachtoffer.
Zwaar woog voor de officier dat het
hier de dood van een agent betrof,
omgekomen tijdens zijn werk. Een aan
tasting van onze rechtsorde, waarin de
agent die ter wille van onze veiligheid
optreedt recht op bescherming moet
kunnen doen gelden was de mening van
mr. Bijl de Vroe. De raadsman mr.
Seunke, wiens pleidooi evenzeer sprak
„Niet opgeloste tegenstellingen bron van agressie”
ermee in de rondte, schoonmaakgeluiden
uitstotend als ware hij Sjef van Oekel
zelve en verklaart het atelier vervolgens
voor opgeruimd. „Ik ben een spiegel die
leeft”, zegt hij, als Hoenderdos hem
vraagt welke betekenis de spiegel voor
hem heeft. Hij vertelt dat hij zijn por
tretschilderingen meestal terugkreeg
omdat de geportretteerden meenden dat
zij niet leken. Een portret van hem
geeft de mens weer zoals hij werkelijk
is, zegt hij ongeveer.
Pratend over vernieuwende bewegin
gen die wel het vertrouwen wonnen con
stateert hij dat dan meestal de voorhoe
de al weer veel verder is. „Er schijnt
zo’n 7 pet te zijn die nooit meegaat. Net
als in de mode: je hebt altijd mensen
die gewoon, ongeacht alles in een oude
trui blijven rondlopen”.
Er is toch constateer ik. een grote
groep die laten we zeggen als zwijgende
meerderheid, ook bepaald niet voor
oploopt. Jan Ruijter legt uit dat bij die 7
pet niet de „laten we zeggen Tros- en
Telegraafmensen” zitten. Die veranderen
Verdachte zelf had aanvankelijk nadat
hij was aangehouden ontkend. Pas in de
nacht van 2 op 3 november bekende hij
dat hij inderdaad die bewuste nacht met
de Mercedes van een vriend een aanrij
ding had gekregen. Hij wist daar echter
niets meer van en moest naar zijn eigen
zeggen op dat moment dronken zijn
geweest.
Hij was die avond wel in cafees
geweest in Castricum. Eén man die hem
eerder op de avond had gezien vond dat
hij pertinent dronken was. Anderen zei
den dat niet te kunnen beoordelen. Een
meisje vertelde dat hij zwaar op haar
hing. Algemeen had men wel de indruk
van enig drankgebruik en een grote
onverschilligheid. Men praatte
drankcontroles in het algemeen,
deze in het bijzonder. Verdachte deed
schamper, in de trant van „daar heb ik
maling aan, daar stop ik niet voor”. Een
„geintje” zoals een cafébezoeker het
noemde?
Toen was daar opeens de Mercedes.
Met een snelheid van tegen de 100 km.
reed hij op de barricades in. Een geluid
als van een mitrailleur weerklonk toen
hij de kegels omverreed. De agenten
hoorden hem even, in een fractie van
een seconde gas terug nemen. Toen gaf
hij vol gas, schepte de brigadier terwijl
een andere agent nog net opzij kon
springen. Een wonder dat er niet meer
doden waren, vond officier.
Een heleboel lukte half, of niet. Jan
Ruijter haalt bijvoorbeeld Dennendal
aan. „Er zijn daar conflicten ontstaan
om niet ter zake doende feiten Als men
daar met loyale medewerking had kun
nen beginnen hadden beide groepen een
kans gehad”. Hij wijst op de man die op
de forumavond geëmotioneerd opsprong
en zijn directe ervaring met de politie in
het Dennendalconflict weergaf een
onuitwisbare afschuweilijke ervaring
voor hem. Ruijter: dat is nou geweld.
Wat daar is gebeurd”.
thema „geweld” te geven. Maandagavond
17 februari staat het model van een
gewelddadige samenleving centraal in de
bijeenkomst, die in de aula van mr. Joh.
Enschedéschool aan de Oude Zijlvest 27
wordt gehouden. Onder leiding van ge
spreksleider Jan Ruijter proberen G.
Hoefnagels (criminoloog) en Jac Roemen
(publicist) tot een gedachtenwisseling
met het publiek te komen.
Jan Ruyter is voorganger van de li
turgische viering en coördinator van
activiteiten en actiegroepen van de Kri
tische Gemeente IJmond.
Hij wil wel een gesprek over het
thema, maar dan liefst op dezelfde ma
nier als waarop hij in het forum zit
vanuit zijn eigen specifieke gezichtsveld.
Het is duidelijk dat daarbij een sterk
accent op de kerk komt te liggen.
kwam in golven, provo, veranderingen
in de gezondheidszorg, de celibaatskwes-
tie. In sommige sectoren slaagde men
erin he* handelingsproces lichaam te
geven: een Angola-Comité, een Medisch
Comité Vietnam. Zij kozen in die situa
tie van polarisatie bewust voor een een
zijdige benadering en hun verantwoor
delijkheidsgevoel, hun politieke keuze is
betrouwbaar gebleken: het zijn namen
geworden, ze werden geaccepteerd.
