Internationaal
filmfestival
loopt goed
Jongeren kiezen boek meest
om spanning en avontuur
Kunstdiefstal
De wonderlijke wereld
van Peter Gabriel
Blijvend misverstand
rond ,Het Fenomeen
I
i
Baal speelt „Dame met de camelia’s”
Russ Meyer komt
Onderzoek naar leesgewoonten van de jeugd
Aantrekkelijke show van Genesis
Bernard Haitink moet
rust houden
VAN ULSEN SPEELT VAN MEEGEREN
22e Internationaal
vocalistenconcours
in Den Bosch
Carol Linssen is
Schilderijendiefstal
opgehelderd
overspannen
„Het autokerkhof”
te godslasterlijk
voor Maastricht
WOENSDAG
2 6
FEBRUARI
13
1975
KUNST
ft
(Van onze correspondent)
N
IER
)e-
t-
Thuis beginnen
AMSTERDAM Jongeren tus
sen 9 en 24 jaar lezen boeken voor
al om de spanning en het avontuur.
Gemiddeld lezen zij een boek per
week. De bibliotheek noemen zij een
gewaardeerde methode om de be
schikking over boeken te krijgen.
Bij het kopen van een boek in de
boekhandel gaat een kind van zijn
eigen oordeel uit. Aan de „buiten
kant” (flaptekst en voorplaat) van
een boek wil het kunnen zien wat
voor boek het in handen heeft. Een
jongere wil voor een jeugdboek
niet meer dan een bedrag van 5,-
tot 7,50 uitgeven.
RESTAURANT
HAARLEM Toen dertig jaar
geleden Han van Meegeren zichzelf
ontmaskerde als de schilder van
Vermeers „De Emmaüsgangers”
schaterlachte heel Nederland om de
joker die kunstcritici en andere
deskundigen kregen toegespeeld.
Zij hadden deze en andere verval
singen van Van Meegeren als echt
onderkend en authentiek ver
klaard. Miljoenen waren er neerge
teld voor die zogenaamde Oude
Meesters waarvan „De Emmaüs
gangers” als het nationale pronk
stuk te kijk had gestaan in museum
Boymans te Rotterdam. De ontmas
kering werd een barre tragedie met
een traumatische nasleep.
Weinig drempelvrees
I
Zuivere toon ontbreekt in
romantisch melodrama
JAC HEIJER
KEES TOPS
(ADVERTENTIE)
het
de
zijn
en
van
Ne-
niet
De arrestant had zijn benen gebroken
toen hij van een zes meter hoge muur
was gesprongen nadat hij om de politie
te ontvluchten uit zijn auto was ge
sprongen.
Volgens het onderzoek zijn het in de
eerste plaats de ouders en in mindere
mate de school, die van invloed zijn op
de „leesbereidheid” van het kind op
latere leeftijd. De leeservaring die het
kind tussen het zesde en zestiende jaar
opdoet, is waarschijnlijk van beslissende
betekenis voor een positieve houding van
de jongere tegenover lezen.
het onderzoek noemt als factoren die
het lezen bevorderen: het voorlezen en
het vertellen van verhaaltjes, het cadeau
geven van boeken aan kinderen, het
daadwerkelijk belangstelling tonen voor
wat het kind leest, het vertrouwd ma
ken van het kind met de boekhandel en
de bibliotheek door het daarheen regel
matig mee te nemen.
Terwijl heel kleine kinderen (4-9 jaar)
De kandidaten dienen te kiezen uit
een aantal stijlprogramma’s, waarvan zij
er zelf minstens twee dienen te vertol
ken. Het concours omvat een voorselec
tie, een demi-finale en een finale, waar
in uiteindelijk de winnaars worden ge
toetst.
Het bestuur van het centrum heeft
de voorstelling die voor a.s. donderdag
gepland was verboden mede op grond
van de rauwe taal die in het stuk
volgens het bestuur gesproken wordt.
Over het besluit van het bestuur van
het centrum bestaat onder de medewer
kers in Maastricht verdeeldheid. Cor
Stedelink van het Stadstoneel Rotterdam
noemde het verbod van het centrum
getuigen van kortzichtigheid.
De kunstwerken, waarvan de meeste
twee jaar geleden uit een museum wa
ren gestolen, werden aangetroffen in de
kofferruimte van de auto van een man
die na de achtervolging kon worden
gearresteerd. Er was een Pissaro bij ter
waarde van een miljoen gulden.
In alle groepen werden jongens en
meisjes met zowel een hoge als een lage
„leesbereidheid” aangetroffen. Iemand
met een hoge leesbereidheid leest graag,
zich laten voorlezen en plaatjes kijken,
gaan zich onder 9-12-jarigen duidelijke
voorkeuren voor vrijetijdsbestedingen
aftekenen. Daarbij neemt het lezen van
boeken de belangrijkste plaats in.
Kinderen in de leeftijd van 13-17 jaar
die volledig dagonderwijs volgen, vullen
hun vrije tijd vooral met sportbeoefe
ning, boeken lezen, TV-kijken en, in
mindere mate, uitgaan en naar de radio
luisteren. Dezelfde leeftijdsgroep die
partieel onderwijs volgt, kijkt het liefst
TV en luistert naar de radio. Het vrije-
tijdspatroon van de werkende jongeren
vertoont een overeenkomstig beeld. Bij
hen, en vooral bij de jongens, komt
echter het lezen van de krant daar als
een belangrijke vorm van vrijetijdsbe
steding bij.
De 9-12-jarigen en degenen die parti
eel onderwijs volgen, bescouwen het le
zen als iets dat is opgedragen, een ver
plichting. Werkende jongeren zeggen in
U— „1 41 X-, xl sx 4-XX rji i rx'<xxxvy
naarmate ze ouder werden. De
13-17-jarigen met dagonderwijs
daarover een tegengestelde me-
(Van onze correspondent)
DEN BOSCH. Het internationaal
vocalistenconcours, dat elk jaar wordt
georganiseerd door de Stichting ’s-Herto-
genbosch Muziekstad, zal dit jaar van 30
augustus tot en met 10 september voor
de 22e keer worden gehouden.
zeggen, dat hij ook als enige verant
woordelijk is voor teksten en muziek
van de groep. Die worden doorgaans
door alle vijf leden gemaakt. Voornaam
ste kenmerk van het geheel is het ge
bruik van verrassende wendingen, zowel
wat harmonieën als ritmen betreft. En
ook de, hoewel in zijn bereik beperkte
stem van Gabriel past in dat kader.
Behoeft men zich dus op de plaat bij
Genesis al niet te vervelen, op het toneel
is de beer helemaal los. De groep be
schikt over een van de beste geluidsin
stallaties die ik ooit gehoord heb. Zonder
een kraaknootje; droog en helder zo
hoort het. En men is en ook dat
beschouw ik als een deugd zeer be
heerst in het gebruik van de elektronica
Met name Tony Banks is een van de
weinigen die de synthesizer goed ge
bruiken.
Wat tenslotte muzikaal sterk opviel
was de vokale kwaliteit van de uitste
kende drummer Phil Collins. Zijn (twee
de) stem sluit zeer goed aan bij die van
Peter Gabriel en daarmee is de sluit
steen wel geplaatst. Genesis benadert de
perfectie.
(Van onze correspondent)
DEN HAAG. De acteur Carol Lins
sen van toneelgroep Appel is overspan
nen. Hij zal zeker drie weken niet
kunnen werken. Linssen heeft kortgele
den zijn solo-voordracht van „Onder het
melkwoud” van Dylan Thomas in pre
mière gebracht in ’t Scheveningse Thea
ter aan de Haven. Hij zou met deze
produktie deze maand optreden in ach
tereenvolgens Rotterdam, Utrecht, Lei
den, Breda, Delft, Tholen en Amsterdam.
In de kritieken naar aanleiding van
„Onder het melkwoud” werd Linssens
vakbekwaamheid in het algemeen hoog
geprezen; de bedoelingen van de schrij
ver zou hij echter niet helemaal hebben
waargemaakt.
haar ervaringen, beantwoordt Margue
rite deze liefde. Maar de maatschappe
lijke omstandigheden, ten tonele gevoerd
in de figuur van vader Duval, maken
zo’n oprechte liefde onmogelijk. En
Marguérite sterft aan de liefde en de
tering. (De recente film „Effi Briest”
van R. Fassbinder laat heel exact zien
hoe tering een maatschappelijke ziekte
was voor de vrouw die er niet in slaagt
uit het 19e eeuwse levenspatroon te
breken- Maar dit terzijde).
Rijnders heeft zelf het drama vertaald
en daarbij gepoogd een 19e eeuwse
Franse vormelijkheid te bereiken. Men
spreekt elkaar aan met gij en u, en
brengt zinnen uit als „wij zijn haar
wachtende”. In de mond van een moder
ne comediènne als Elsje de Wijn klinkt
dat uiterst ironisch. In zo’n geval krijgt
het melodrama een vermakelijke knip
oog mee. Deze wordt versterkt door
allerlei regievondsten, zoals in de entre
mets waarin Elja Pelgrom en Rudolf
Lucieer het romantische ballet parodië
ren, of in de vernuftigheden die men
met verschillende zetstukken uithaalt
(een tafelblad dat met een handomdraai
in een bloemenwei verandert).
Daar staan de zeer ernstige scènes
tegenover, met name die tussen Els Inge
borg Smits en Bart Kiene als het lief
despaar. Smits ziet er prachtig ziekelijk
uit als Marguérite en in haar ogen is
vaak iets van tragiek te zien. Maar haar
ruggetje is te stijfjes en haar armbewe
gingen zijn te ongecontroleerd, om deze
unieke toneelrol (de rol van Sarah
Bernhardt, van Greta Garbo) volledige te
maken. Het spel van Bart Kiene is van
constanter kwaliteit; zijn gezicht laat
uitstekend de wisseling zien van ver
liefdheid en wanhoop. Vooral door hem
zijn de intieme scènes tussen het paar
zonder meer ontroerend. Maar zijn tekst
is vaak onverstaanbaar, evenals zijn zin
gen. De regisseur heeft enkele aria’s uit
Verdi’s La Traviata (dat van hetzelfde
stuk uitgaat) ingelast; een weinig geluk
kige vondst omdat ze de krachten van
de spelers te boven gaan. Willem Breu
ker heeft ook muziek voor deze produk
tie geschreven, die er beter in past.
De kostuums van Hadassah Kann en
Leonie Polak hebben hetzelfde twee
slachtige, dat de regie kenmerkt. De kle
dij van Kiene en Smits zijn eenvoudig
en mooi, zwart en wit, weldoordacht,
Maar de andere spelers zijn naar mijn
smaak lelijk uitgedost. De vrouwen dra
gen in tegenstelling tot Marguérite wijde
crinolines, geheel in stijl anno 1850,
maar nogal willekeurig van kleur. Mede
daardoor krijgt het milieu van Margué
rite Gautier een te ordinair aanzien. Al
werd hun liefde gekocht, Gautier en
haar vriendinnen waren courtisanen van
een betere klasse.
belangrijke mate minder te zijn gaan
lezen
groep
heeft
ning.
Ongeveer 15 procent van de partieel
leerplichtigen en de werkende jongeren
leest geen boeken (te saai, andere bezig
heden). Naarmate kinderen ouder wor
den, lezen ze boeken niet alleen meer
om de spanning en de afleiding (lachen),
maar ook om „iets aan de weet te
komen”. Velen voelen zich aangetrokken
tot een boek waarover een stuk op de
televisie is geweest. Ook de werkende
jongeren willen uit een boek „iets le
ren”. Partieel leerplichtigen hebben
vooral avonturenboeken en stripverha
len in bezit (jongens) en beeldromans,
dokters- en liefdesromans (meisjes). De
werkende jongen bezit relatief veel de
tectiveromans en oorlogsboekenhet
werkende meisje veel humorstische
boeken, liefdesromans, meisjesboeken en
streekromans.
leent boeken uit de bibliotheek en bezit
zelf meer dan 15 boeken, terwijl hij
bovendien langer dan anderhalf uur
achtereen kan lezen.
De 9-12-jarigen krijgen veel boeken
cadeau, maar ze gaan ook naar de
bibliotheek (dit in tegenstelling tot de
zeer jeugdigen, die boeken alleen maar
cadeau krijgen).
Deze gegevens blijken uit een onder
zoek dat in opdracht van de Stichting
Speurwerk betreffende het boek is uit
gevoerd door het Nederlands Centrum
voor Marketing Analyses en Sociaal We
tenschappelijk Onderzoek BV te Am
sterdam. Dit onderzoek onder 500 kin
deren c.q. jongeren tussen 9 en 24 jaar,
heeft tot doel het verkrijgen van meer
inzicht in de houding van de jeugd ten
aanzien van het kopen, lenen en lezen
van boeken. Er werd een splitsing ge
maakt tussen 9-12-jarigen, 13-17-jarigen
met volledig dagonderwijs, een zelfde
leeftijdsgroep die alleen partieel onder
wijs geniet, en de 18-24-jarigen die een
volledige dagtaak hebben (werkende
jongeren).
(Van onze correspondent)
ROTTERDAM. Film International
draait uitstekend en lijkt met nagenoeg
uitsluitend uitverkochte voorstellingen
ruim 150 procent meer publiek te zullen
trekken dan vor- jaar het geval was-
Het is een zeer dynamisch festival, waar
ieder moment onverwachte extra film
voorstellingen worden ingelast en andere
voorstellingen op losse schroeven komen
te staan. Meest sensationeel op het mo
ment is de aankondiging dat de Ameri
kaanse cineast Russ Meyer vrijdag naar
Rotterdam zal komen om de wereldpre
mière te presenteren van Supervixen.
zijn nieuwste. Meyer ging vijf jaar gele
den nog door voor de „koning van de
naaktfilms”, sindsdien wordt hij in zich
uitbreidende kringen vooral bewonderd
om het superrealisme, waarmee hij de
Amerikaanse samenleving afbeeldt.
Grote Houtstraat 21
Elke dag
een andere dagschotel
slechts 3.90
Het concours staat open voor zangers
en zangeressen van alle nationaliteiten,
mits zij zijn geboren na 31 december
1942. De jury bestaat dit jaar uit: Manus
Willemse (Nederland, voorzitter), Coby
Riemersma (Nederland), Hertha Topper
(West-Duitsland), Marilyn Tyler (Ameri
ka), Erik Werba (Oostenrijk), Frederic
Anspach (België), David Johnston (Enge
land) en Nicola Cvejic uit Joego-Slavië.
Maar toen ook werd het grote misver
stand geboren dat dus Van Meegeren
een groot kunstenaar was, een fenome
naal schilder die ten onrechte jarenlang
verguisd was. Hij had toch maar jan en
alleman om de tuin geleid, ze hadden
toch maar zijn werk bewonderd en hon
derden mensen hadden urenlang in de
rij gestaan - en onder hen Van Meege
ren zelf - om te genieten van het
geschilderde mysterie van „De Emmaüs
gangers”.
Dat misverstand is onuitroeibaar ge
bleken. Zijn bewonderaars, hoe klein
ook in getal, weigeren te geloven dat
Van Meegeren als schilder nooit of zel
den (maar dan niet zo best) zichzelf is
geweest maar altijd een ander. Een van
hen is Marie-Louise Doudart de la Grée,
die „Het Fenomeen” heeft geschreven,
waarin zij Van Meegeren in een langdu
rige monoloog ten tonele voert.
Henk van Ulsen moet ook door dat
fenomeen gegrepen zijn anders zou hij
zijn vertellend talent aan dat misver
stand niet verspild hebben. Het is bo
vendien een tragische bijkomstigheid - is
het wel zo bijkomstig? - dat velen uit
het talrijk opgekomen publiek, gistera
vond in de stadsschouwburg, nu toch
zullen geloven dat aan Han van Meege
ren een groot kunstenaar verloren is
gegaan.
Van Meegeren blijft een dankbare fi
guur om over te discussiëren en iedereen
heeft het recht te blijven vechten voor
de erkenning van Van Meegeren. Maar
ik heb toch heel veel in te brengen
tegen de manier waarop Marie-Louise
MAASTRICHT (ANP) Omdat
toneelstuk „Het autokerkhof” van
Spaanse schrijver Ferdando Arrabal vol
gens het bestuur van Cultureel centrum
in Maastricht godslasterlijke scenes be
vat, is terelfderure besloten de voor
stelling van het Stadstoneel Rotterdam
in de Maastrichtse stadsschouwburg geen
doorgang te laten vinden.
Desnoods zouden oprechtheid en paro
die elkaar kunnen afwisselen, maar
daarvoor ontbreekt het de voorstelling
te zeer aan precisie. Misschien zijn Rijn
ders en de overigens talentvolle groep
niog niet toe aan zoiets ongehoords als
het zuiver spelen van romantisch melo
drama anno 1975. Daar is zoiets als
ouderwetse allure voor nodig. Die ont
brak ïn houding en gebaar en nog erger
in de tekstbehandeling, die onvoldoende
was.
Ik ben het niet eens met de opvatting,
dat melodrama definitief in de motten
ballen hoort. In een stuk als „De dame
met de camelia’s" zit zeer veel waars.
Een jongeman, Armand Duval, wordt
verliefd op een dure hoer, Marguérite
Gautier. Óndanks haar levenswijze en
Drempelvrees voor de boekhandel be
staat volgens de resultaten van het on
derzoek nauwelijks. Kinderen uit de so
ciaal zwakkere milieus komen er welis
waar weinig, maar dat is vooral het
gevolg van het feit dat men meent er
niets te zoeken te hebben. De bibliotheek
is daarentegen in vrijwel alle lagen van
de bevolking een vertrouwd instituut.
Slechts een enkeling heeft er nooit ge
bruik van gemaakt.
Bijna twee derde van alle ondervraag
den geeft te kennen wel eens een boek
te kopen. De neiging tot kopen neemt
wat toe met de leeftijd, wat waarschijn
lijk moet worden toegeschreven aan het
beschikbaar hebben van meer middelen.
Bij de aankoop van boeken wordt
door jongens meer gelet op uiterlijke
kwaliteiten van het boek (harde kaft, oog
hebben voor niet te kleine afmeting) dan
door meisjes, die meer de esthetische
aspecten van het uiterlijk (lettertype,
enz.) waarderen. Kinderen met een hoge
leesbereidheid geven eerder een laag dan
een hoog bedrag aan boeken uti. Maar zij
doen een dergelijke uitgave wel vaker
dan anderen.
In Nederland is Russ Meyer bekend
door de zeer geprezen film Mudhoney,
de minder gewaardeerde Vixen en de
nog steeds niet door de filmkeuring
toegelaten, in kleine kring desondanks
zeer befaamd geworden film Beyond the
valley of the Dolls.
Een andere verrassing is de ingelaste
vertoning van Visa de Censure no. x,
het regiedebuut van Pierre Clementi,
hoofdrolspeler in ontelbare links-geën-
gageerde films van Pasolini, Bunuel en
Makavejev.
Ook op Film International dreigt de
filmkeuring enige spaken in de wielen te
steken. De twee „dirty movies” van John
Waters, Pink Flamingo’s en Femal Trou
ble, gemaakt juist omwille van hun
groteske verwerpelijkheid die in wilde
humor dient om te slaan, konden geen
genade vinden in de ogen van de keur
ders. Voor Film International is het
vertoningsverbod nauwelijks een punt.
Geïnteresseerden kunnen zich ter plaatse
lid laten maken van de Rotterdamse
Filmliga en in zogenaamde besloten
voorstellingen dan de films zien.
Eerder ging de wereldpremière
Faraldo’s nieuwste, gedeeltelijk in
derland opgenomen film Tabarnac
door, omdat de Franse autoriteiten de
film hadden afgekeurd voor vertoning
buiten Frankrijk, omdat in het verhaal
van de film twee rechercheurs van poli
tie voorkomen die zich laten verleiden
tot het roken van een stickie.
Doudart de la Grée dat doet. Zij stapelt
simplisme op simplisme, verkoopt rancu
neuze grappen die het heel gemakkelijk
doen en zoekt vaak haar toevlucht bij
een intellectualistisch woordenspel dat
op de keper beschouwd niet veel om de
hakken heeft.
Ontegenzeggelijk heeft Van Meegeren
vanaf zijn jongste jaren een rot leven
gehad, hij heeft zijn idealen niet vervuld
gezien, achterklap heeft hem nagezeten,
hij moest - figuurlijk gesproken - lopen
in schoenen die hem niet pasten, maar
daarmee is nog niet bewezen dat hij een
oorspronkelijk en uit zichzelf creatief
kunstenaar was. En dat bewijs heeft de
schrijfster daarmee willen leveren. Van
een psychogische benadering van de
mens van Meegeren, van een scherpe
analyse van zijn karakter is geen sprake.
Alles wat ten gunste van hem lijkt te
pleiten, krijgt een extra accent, alles
wat tegen hem pleit wordt bovendien
ten voordele van hem geïnterpreteerd.
Het fenomeen Van Meegeren heeft
mij altijd erg geboeid. Ik heb de verha
len over hem destijds verslonden, zijn
rechtszaak heb ik van nabij gevolgd en
de crematie op Westerveld heb ik bijge
woond. Ondanks dat ik overtuigd was
van dat misverstand had ik toch een
bepaalde sympathie voor hem, een beet
je medelijden met hem en zeker mede
leven. Maar het fanatisme van een Dou
dart de Ia Grée zou in staat zijn, ook
dat nog te vernietigen.
Maar goed, het was de bedoeling dat
ik over dit theatergebeuren zou schrij
ven. Daarover kan ik kort en bewonde
rend zijn. Welke bezwaren ik ook heb
tegen de tekst en de bedoelingen, ik heb
ongemeen geïnteresseerd naar Henk van
Ulsen zitten luisteren. Het is in ieder
geval zijn verdienste dat hij er geen
drama van gemaakt heeft. Hij was een
Peter Gabriel (links) en bassist-gitarist
Michael Rutherford, in Carré gefotogra
feerd door Ronald van Caem.
BENEVAGIENNA, ITALIË (AP).
Uit twee kerken in het bergstadje Be-
nevagienna in de noordelijke Italiaanse
provincie Piemonte zijn kunstvoorwerpen
en relieken met een geschatte waarde
van 1,6 miljoen dollar gestolen, zo heeft
de politie dinsdag bekend gemaakt.
Onder de gestolen kunstvoorwerpen
zijn een aantal schilderijen en gouden
en zilveren kandelaars, aldus de politie.
AMSTERDAM (ANP). Dirigent
Bernard Haitink zal op medisch advies
enige tijd rust moeten houden. De reeks
concerten, die hij met ’t Concertgebouw
orkest van 26 februari tot en met 9
maart in het Concertgebouw zou leiden,
is overgenomen door David Zinman.
Hierdoor is alleen het aangekondigde
programma van 26 en 27 februari enigs
zins gewijzigd. De overige programma’s
blijven onveranderd.
MONTE CARLO (Rtr). De politie
heeft na een spectaculaire achtervolging
in de straten van Monte Carlo schilde
rijen ter waarde van ca. vijf miljoen
gulden achterhaald.
Peter Gabriel, zanger en fluitist van
Genesis, speelde de hoofdrol in het geva
rieerde spel van licht, ritme, klank en
kleur. Met uiterst gecontroleerde, soms
merkwaardig schokkende bewegingen en
een zeer goede mimiek flitste hij over
het toneel Nu weer stond hij onder een
reusachtige stoffen cilinder, dan weer
achter de bassist, om tenslotte op te
duiken onder het orgel de dwarsfluit
in de hand. Dit alles overigens zeer
functioneel binnen de muziek.
De muziek werd, zoals gebruikelijk bij
Genesis, opgediend in themavorm, dat
wil zeggen dat op het ouwetje „Musi
cal Box” na één muzikaal verhaal
werd verteld en wel het verhaal van een
jongeman die in New York terecht komt
en daar op zoek gaat naar liefde. Die
vindt hij en prachtige muzikale cli
max bedrijft hij, dus tot zover is er
"niets aan de hand. Maar dan gaan er
vreemde dingen gebeuren, geheel in de
stijl van de bizarre, sprookjesachtige
fantasie van Genesis. Ik heb niet de
pretentie het hier na te kunnen vertel
len, dus laat ik volstaan met te melden
dat er hoogst merkwaardige figuren in
voorkwamen, tot iemand wiens lichaam
geheel met akelige puisten is bedekt toe
(die dan ook in een dergelijke vermom
ming werd gespeeld door Peter Gabriel).
Dat Gabriel alle theatertoeren voor
«ijn rekening neemt, wil overigens niet
AMSTERDAM „De dame met
de camelia’s”, het bekende melo
drama van Alexandre Dumas jr uit
1852, heeft een oprecht zuivere
toon nodig om nog te kunnen ont
roeren. In de voorstelling, die to
neelgroep Baal ervan geeft (de pre
mière was gisteren in Shaffy), is
die toon er toch wel, maar slechts
af en toe. De voorstelling laat niet
blijken, waar regisseur Gerard Jan
Rijnders en zijn spelers naar toe
willen. Is het menens? li er van
parodie op het genre sprake?
Bart Kiene en Els Ingeborg Smits als Armand Duval en Marguérite Gautier.
AMSTERDAM. Twee uur lang
ronddolen in de wonderlijke wereld van
Peter Gabriel. Dat kon het publiek in
het nagenoeg uitverkocht Carré gistera
vond naar hartelust doen tijdens het con
cert of liever, gezegd het muzikale theater
van de Britse groep Genesis. Het was
namelijk niet slechts muziek, wat het
vijftal naar Amsterdam had meege
bracht. Het optreden werd omlijst met
vele visuele verrassingen: een lichtshow,
met dia’s, rook en vuur, vermommingen
en trucs. En dat alles, samengevoegd
met de uitstekende muziek, leverde een
alleszins aantrekkelijke show op.
drama van gemaakt heeft. Hij
boeiende verteller die aan de hand van
groot geprojecteerde dia’s zijn (Van
Meegerens) leven in woord en beeld
bracht.
Van Ulsen kan dat. Zeker als hij de
hulp heeft van een regisseur als Joes
Odufré die schijnbaar achteloos met
lichteffecten speelt maar juist daardoor
verrassende situaties weet te scheppen.
Het publiek was Henk van Ulsen - hij
viert zijn zilveren toneel jubileum - dui
delijk dankbaar. En het heeft misschien
niet geweten dat het applaudisseerde
voor een kunstenaar, die zichzelf was en
is, en geen ander. Dat is nou het ver
schil met Han van Meegeren.
WIM HELVERSTEIJN.
I
