Geel voor het
nationale elftal
Guus Brox: Feyenoord moet wel elk jaar
kampioen worden om rond te komen
Nederlandse trainers niet favoriet
Iedereen moet zoveel mogelijk in zijn waarde gelaten worden
ng
ive
Wonder
door Mare Serné
Water en vuur
■R
Brug slaan
Verdrietig
ZATERDAG
8
MAART 1975
25
ia
1
--
750
1
- -ï
lik
f
Kinderachtig
Rood randje
zullen dat eventuele protest echter beleefd maar glimlachend naast zich
BB
i
r
dit
ing
1
5iiS|s
■PS1E
:om-
ed
an
STOPPER
S
ter
ep
len
Er zijn natuurlijk raakvlakken
rik
ten
lUt,
I.
be-
Als
Op de eerste plaats lonkt Feyenoord naar Barcelona-trainer Rinus
Michels. Brox appelleert weliswaar aan het feit dat hij evenals Kohn nog
bij zijn vereniging onder contract staat maar hij noemt Michels „een bege-
renswaardig trainer”. Je weet tenslotte nooit hoe de situatie aan het einde
van dit seizoen bij Barcelona is en of Michels zelf wel wil. Dat vormt waar
schijnlijk ook de voornaamste reden dat Brox zich op geen enkele manier
op dit punt wil vastleggen. Trouwens: er zijn onderhandelingen met Boskov.
Volgens hem was het Okker verbo
den de naam van zijn sponsor zo
breeduit te etaleren, omdat dat de
aandacht zou afleiden van de veel
grotere letters rondom het midden-
neerleggen. Na de ervaringen met de van voetbal bezeten Wiel Coerver
heeft vooral Brox zijn buik vol van Nederlandse oefenmeesters. In het
tweeëneenhalf uur durende gesprek met de Feyenoord-manager maakt
Brox meer dan één keer duidelijk dat Feyenoord in eerste instantie op zoek
is naar een buitenlander. Hoewel Brox zich nauwelijks laat verleiden tot
het noemen van namen wordt wel duidelijk dat er eigenlijk maar twee
trainers zijn die wat Nederland betreft in aanmerking komen. Hoewel één
daarvan, Twente’s Spitz Kohn, tenslotte nog een Luxemburger is.
van gaan maken in de trant van:
Ik speel morgen tegen Haarlem of
ilk voetbal morgen tegen Den
Haag. Wij spelen als Feyenoord
tegen een andere club. Het is,
zeker in zo’n enorm voetbalbedrijf
als Feyenoord, een kwestie van
samenspel.” En enkele ogenblikken
later: „Noem ze allemaal maar op
die trainers die we gehad hebben.
Kment, Happel, Peeters, Coerver
etc. Voordat zij bij Feyenoord
kwamen hadden ze nog nooit als
trainer een kampioenschap meege
maakt. En als ze bij Feyenoord
weggaan worden ze ook niet meer
kampioen. Zelfs Happel niet. Zon
der nou die taak van die trainer
te bagatelliseren, integendeel want
die is zeer belangrijk, ga ik dan
wel van het standpunt uit dat al
die trainers die Feyenoord kampi
oen hebben gemakat in een goede
voetbalconstellatie terecht zijn ge
komen Anders was dat nooit ge
lukt.”
Brox hamert erop dat iedereen
moeten vallen. Dat risico kunnen
wij niet nemen. Mede daardoor
kunnen wij nu niet naar Indone
sië. En dan spreek ik nog niet
eens over het krankzinnige idee
dat een elftal dat bijvoorbeeld
derde eindigt en dus de hele com
petitie vrij constant heeft gespeeld
nu nog eens een nacompetitie
moet spelen om een plaatsje te
veroveren in de Europa Cup. Waar
ben je dan mee bezig. Aan de ene
kant wil de KNVB wel alle mede
werking van de topclubs om een
zo sterk mogelijk Nederlands elf
tal te krijgen maar aan de andere
kant wordt op de topclubs roof
bouw gepleegd met zo’n extra na
competitie.”
Het is duidelijk dat Coerver, het
is een publiek geheim dat de ver
houding tussen hem en Brox wa
ter en vuur is, dat wel geprobeerd
heeft. Te vaak uitte hij kritiek op
de medische begeleiding en op an
dere zakelijke aspecten. Het
mondde tenslotte uit in het indie
nen van zijn ontslag nog voordat dit
seizoen tis afgelopen. Brox, hoewel
hij dat niet openlijk zegt, kan zich
ergeren aan dit soort zaken. Met
Happel, de legendarische Oosten
rijkse tacticus onder wie Feyen
oord zijn grootste successen be
haalde, heeft hij dit soort moei
lijkheden nooit gekend Daarom
weet Brox: „Je kunt er als trainer
tenslotte nooit een privé-zaakje
langen op het spel staan. Ondanks
de steun van het legendarische
Feyenoord-legioen, wat Feyenoord
één van de sterkste financiële ver
enigingen van Europa maakt, moet
Feyenoord ieder jaar - evenals
Ajax - kampioen worden om via
internationaal voetbal de enorme
begroting sluitend te krijgen. Brox
ontluistert daarmee meteen het
sprookje van Ajax-penningmeester
Timman, die herhaaldelijk ver
klaard heeft dat Ajax, in de grote
succes-jaren, enkel en alleen zijn
begroting afstemde op de competi
tiewedstrijden en daarmee uit
kwam. Brox: „Ajax heeft met de
salarissen dn Nederland voorop ge
lopen Wij zijn vlak daarna geko
men en ik kan me niet voorstellen
dat PSV met de steun van Philips
tussen technisch- en zakelijk
leid. Brox: „Dat klopt ja.
Coerver tegen ons aan het einde
van het vorige seizoen zegt: Israel,
Wery en Boskamp wil ik kwijt en
Kreuz en Olsen wil ik erbij heb
ben dan bekijken wij of het mo
gelijk is om dat budgetair uit te
voeren. Wat dat betreft richten
wij ons uiteraard naar de adviezen
van die trainer. Je moet af en toe
alleen eens een brug slaan. Pas
geleden heb ik met acht spelers
een persoonlijk gesprek gehad om
dat je dan verder komt dan met
een groepsbespreking. De omstan
digheden vereisten dat omdat de
klad er een beetje inzat. Dat vind
ik dan geen inbreuk op het tech
nische beleid.”
Temeer niet daar er enorme be
kleder van Okker overigens mijn lof
niet onthouden. Hoewel hij kennelijk
op zijn uiterlijk was gekozen (hij
leek echt op Okker, al weten we
natuurlijk niet hoe vaak Okker zich
al door deze Gerard de Lange heeft
laten vervangen, zodat we langzamer
hand zijn gaan denken dat dit nette,
vrij onbewogen, blanco hoofd van die
Gerard eigenlijk aan ons aller Tom-
metje toebehoort), verweerde hij zich
kranig tegen Arthur Ashe, ook al kon
je merken dat het hem op den duur
aan routine ontbrak. Maar voor een
invaller en stuntman tenniste hij
toch uitstekend.
zoveel mogelijk in zijn waarde
moet worden gelaten. Hij stelt:
„Ik maak het met de spelers ook
wel eens mee dat wanneer wij
met de bus naar een uitwedstrijd
gaan iemand dan naar mij toe
komt en zegt: „Zeg mijnheer Brox
kunt u niet even naar die chauf
feur toelopen en zeggen dat hij
verkeerd rijdt Er is een veel kor
tere weg. Dan zeg ik: Moet je eens
goed luisteren jongen dat is de
taak en de verantwoordelijkheid
van die chauffeur Ik neem aan
dat die echt wel weet waar hij
mee bezig is.”
Als het even meezit dan kan de Nederlandse vereniging van oefenmees
ters (WON) aan het einde van dit seizoen weer een krachtig protest laten
klinken. De kans dat de bij Feyenoord vertrekkende Wiel Coerver zal wor
den opgevolgd door een werkloze Nederlandse oefenmeester met een
A-licentie valt namelijk te verwaarlozen. Feyenoord en zijn manager Guus
Brox, hoewel deze 58-jarige zakelijke leider van de Rotterdamse vereniging
zich niet zo zeer als een manager maar meer als een directeur beschouwt.
FC AmsterdamFC Den Haag is
een minuut of vijf oud als Aad
Mansveld op het middenveld een
Amsterdamse aanval onderbreekt,
met de bal aan de voet er opeens
tussen uit trekt, door een gat in de
Amsterdamse verdediging heen
breekt, een vrij veld voor zich krijgt
en aanstalten maakt om op dezelfde
manier voor 0-1 te zorgen als Arno
Steffenhagen in de wedstrijd Roda
JCAjax deed. Maar wat gebeurt?
Theo Husers achterhaalt Mansveld in
zoverre, dat hij hem enkele meters
voor het strafschopgebied nog door
middel van „tripping” ten val kan
brengen. Kans verkeken, een vrije
schop levert nu eenmaal meestal wei
nig op, dank zij de hecht opgebouwde
muurtjes.
Wat zagen we dus? Husers ontman
Mansveld een zeer reële scoringskans,
en deed dat bovendien op een gevaar
lijke manier: menige speler heeft al
een knietje overgehouden aan zo’n
tikje tegen de hak op het moment
dat hij op volle snelheid en zonder er
op verdacht te zijn op het doel afste
vent. Husers ontnam daardoor niet
alleen de FC Den Haag-spelers een,
goede kans op een voorsprong en een
winstpremie, maar hij bedierf ook in
hoge mate het spel, want zulke door
braken, om van doelpunten maar te
zwijgen, vormen nu eenmaal de char
me van het voetbal, daar komen
we voor. Bovendien beroofde hij de
Hagenaars wellicht van hun winst
premie. Ik ken het verschil niet tus
sen de winstpremie en de premie bij
een gelijkspel bij FC Den Haag, maar
stel dat dat 100 gulden bedraagt, dan
maakte het dus in principe weinig
verschil of Husers dat bedrag door
tripping aan de Hagenaars ontfutsel
de, of dat hij door insluiping in hun
kleedkamer uit elk colbertje 100 gul
den ontvreemde.
Het minste wat je dan als scheids
rechter kan doen is: een gele kaart
gang gaan, en het resultaat was ver
nietigend, juist omdat het overeen
kwam met de feiten op het veld: een
rode kaart voor Abe van der Ban, en
geel voor René en Willy van de
Kerkhof, Lubse, Karte, Jongbloed en
Van der Lem. Nico Jansen bleef het
geel dit keer bespaard. Hij mocht niet
meedoen, omdat hij in eerdere wed
strijden al twee gele kaarten had
moeten incasseren.
Sommige dingen kunnen mij intens
verdrietig maken. Neem bijvoorbeeld
Gerard de Lange. Hij speelde in het
ABN-tennistoernooi in de finale te
gen Arthur Ashe en verloor. Dat
laatste maakte mij minder verdrietig
dan het feit, dat Willem Duys het
wilde doen voorkomen dat „onze na
tionale held” Tom Okker tegen Ashe
speelde. Toen de camera zich echter
wat dichterbij waagde, zag ik duide
lijk in kleine, bijna onleesbare let-
terjtes („als u dit kunt lezen, bent u
te dicht bij!”) Gerard de Lange op de
linkerborsthelft van de finalist staan.
Er was dus kennelijk sprake van een
„stand-in”, een stuntman, die zoals
dat ook in avonturenfilms gebruike
lijk is, de gevaarlijke en moeilijkste
karweitjes voor de hoofdrolspeler
moest opknappen.
Ik wil die stuntman en plaatsbe-
veld waarmee de ABN-bank, Shell,
Heineken, Sony, Het Vrije Volk, de
AVRO en dat soort bekende firma’s
ons murw proberen te maken. Okker
en Ashe mochten nog blij zijn dat
het oogluikend werd toegestaan dat
zij de aandacht van die merknamen
afleidden door hun getennis!
Ik zou nog eventueel in die theorie
willen geloven als mijn tegenstanders
daar niet aan hadden toegevoegd dat
de vermeende Tom Okker op allerlei
kinderachtige manieren geprobeerd
had onder dat reclameverbod uit te
komen. Hij zou namelijk zo gema
noeuvreerd hebben met een tasje en
een handdoek waarop de naam Ge
rard de Lange was aangebracht
(blijkbaar een handel in tassen en
handdoeken), dat de honderdduizen
den kijkers in de huiskamer die
naam wel moesten opmerken, waar
door zij automatisch de begeerte in
zich voelden opkomen ook zo’n mooie
handdoek van die firma te kopen.
Kijk, dat geloof ik niet, dat gaat
me net iets te ver. Ik kan me voor
stellen dat je je tot zulke nogal
kinderachtige sluikwegen verlaagt als
je financieel volkomen aan de grond
zit en geen brood meer voor je kin
deren kan kopen, maar we weten
allemaal dat de echte Tom Okker een
man in bonus is, misschien wel een
miljonair net als Caransa, en ik heb
Caransa nooit met een handdoek zien
manoeuvreren waarop „Loe Lap"
stond, in de hoop dat hij daar nog
een paar extra grijpstuivers mee zou
kunnen verdienen. Waarom zou Tom
Okker, die toch een hele nette vent is
zo te zien, zich dan wel gedragen als
een standwerker op het Waterloo-
plein? Dat kan en wil ik niet geloven.
Ik voor mij houd het er liever op dat
we de echte Gerard de Lange zagen
tennissen en dat Tom Okker intussen
in Connecticut speelde.
Ik moet hier eerlijkheidshalve aan
toevoegen, dat er ook nog een andere
theorie is, waar ik weliswaar zelf
niet in geloofd, maar die ik u toch
niet wel onthouden. De theorie wil,
dat het wel Tom Okker zelf was die
speelde (maar wie was dan de „Tom
Okker" die volgens mijn inlichtingen
gelijktijdig voor het WTC in Connec
ticut tenniste?), maar dat hij via die
naam op de borst reclame wilde ma
ken voor ene Gerard de Lange. De
voor de hand liggende gedachte, dat
hij dat dan beter had kunnen doen
door de naam aanzienlijk groter op
zijn borst te naaien, zoals de AZ’67-
spelers hun eigen naam duidelijk
leesbaar op hun shirtje hebben staan,
en door af en toe in de microfoon
langs het tennisveld luide „Een hoe
raatje voor Gerard de Lange!” te
roepen, was volgens de voorstanders
van de Okker-theorie wat al te sim
plistisch.
FC Twente (dat tegen Velez Mostar
overigens wel dertig overtredingen
bestraft zag tegen zeventien van de
Joegoslaven, terwijl de scheidsrechter
toch alom lof oogstte), kan je zeggen
dat het Nederlandse voetbal woens
dag in zijn totaliteit de gele kaart
kreeg voorgehouden. Geel met een
hoofdletter G, afgebiesd met het rode
randje van Abe van der Bans rode
kaart.
Daar kunnen we dan nog bij optel
len dat René van de Kerkhof door
idioot inlopen op Henrique, erin
slaagde deze keeper zodanig te blesse
ren dat hij het veld moest verlaten.
Daar zijn wij Nederlanders ook altijd
erg goed in: Jan Mulder bezorgde
twee jaar geleden CSKA-doelman
Jordanov een blessure waardoor deze
moest uitvallen, Schoenmaker pres
teerde dit seizoen hetzelfde bij Barce-
lona-doelman Mora, eveneens door te
onbesuisd inlopen. Jordanov, Mora,
Henrique.Trieste oogst van de
kaalslag waartoe het Nederlandse
voetbal, onder invloed van de Rinus
Michels-doctrine („voetbal is oorlog”),
langzamerhand is afgezakt.
We krijgen de rekening nu met
enige vertraging gepresenteerd, omdat
voordien dereputatie van Ajax en
Feynoord de buitenlandse scheids
rechter nog enig ontzag inboezemde.
Nu Ajax en Feyenoord in het Europa-
cupvoetbal zijn weggevallen, kunnen
de scheidsrechters weer normaal hun
Eigenlijk is het een wonder dat
Feyenoord nog één van de voor
naamste gegadigden voor de lands
titel is dit jaar na een schitte
rend oefenprogramma, ondermeer
werden door de fysiek sterke Fey-
enoord-ploeg onder moordende
temperaturen enkele toernooien in
Spanje gewonnen, volgden dit sei
zoen enkele onbenullige competi-
tienederlagen, de blamerende uit
schakeling tegen CF Barcelona en
de ruzie met trainer Coerver die
momenteel alleen nog maar de
hoogst noodzakelijke werkzaamhe
den verricht. Brox: „We vertrou
wen als vereniging op de ervaring,
zelfdiscipline en karakter van onze
profs. Wij hebben ook niet zoveel
problemen met onze spelers. Spe
lers als Van Hanegem en Jansen
hebben zo’n beetje alles meege
maakt in het nationale- en inter
nationale voetbal. Toch voetballen
die twee, en daarbij wil ik de
anderen beslist niet tekort doen,
met de inzet van twee spelers die
pas zijn begonnen. Gezien het ka
rakter van die twee Wimmen had
ik ook niet anders verwacht moet
ik zeggen”
Toch heeft een speler als Rijs-
bergen aangekondigd over con
tractverlenging te willen praten.
Anders verlaat hij Feyenoord.
Brox: „Wij praten tussentijds niet
over contracten omdat wij vinden
dat dit tijdens de competitie rit-
meverstorend kan werken. Rijs-
bergen krijgt een aanzienlijk beter
contract aangeboden dan hij heeft.
Dat verdient hij ook. Anderzijds
kunnen we ons ook wel eens be
kocht voelen. Dat we geld in. een
speler investeren die dat niet
waard blijkt te zijn. Met Rijsber-
gen hebben we nu een voetballer
die mede door de WK meer waard
is geworden. Dat wordt dan geho
noreerd. Maar juist omdat we met
zoveel sterren spelen krijg je wel
eens teleurstellingen. Feyenoord
is een grote club. Met een grote
naam. Dat merk ik dagelijks aan
de enorme fan-mail die er binnen
stroomt uit heel de wereld. Dan
maakt het een ietwat kruideniers-
achtige indruk dat Cor Coster
voor de televisie in het sportpro
gramma FC Avondrood verklaart
dat hij tijdens de onderhandelin
gen over een uniek contract voor
Willem van Hanegem door de
Feyenoord-bestuurders van de ta
fel werd gekeken en niet eens een
kopje koffie kreeg aangeboden.
Brox: „Ik ben daar niet altijd bij
geweest. De meeste onderhandelin
gen over Van Hanegems contract
liepen via Gerard Kerkum. Maar
ik kan me, gezien de manier
waarop wij onze gasten altijd ont
vangen, niet voorstellen dat Cor
Coster niet eens een kopje koffie
gehad zou hebben. We zijn zelfs
nog een keer met hem gaan eten”
Michels’ automatische overwicht
op de vedetten, zijn enorme kennis
van het Nederlandse en internati
onale voetbal, zijn successen met
Ajax, Barcelona en het Neder
lands elftal en, niet in de laatste
plaats, het enthousiasme waarmee
Feyenoorders als Jansen, Van Ha
negem, De Jong en Rijsbergen
over de aanpak van Michels spra
ken na de voor het Nederlandse
voetbal onvergetelijke weken tij
dens de wereldkampioenschappen
in West Duitsland, het zijn alle
maal factoren dtie Brox goed heeft
afgewogen.
Maar ook Kohn lijkt nog niet
van de kandidatenlijst afgevoerd.
Hij heeft namelijk één groot voor
deel. In tegenstelling tot het me
rendeel van zijn collega’s heeft
Kohn nog nooit één onverstandig
woord over zijn clubleiding ge
zegd. Waar andere oefenmeesters
bij Twente moord en brand zou
den hebben geschreeuwd als weer
een vedette (achtereenvolgens de
broertjes Van de Kerkhof, Schrij
vers en Notten) uit geldgebrek
verkocht moest worden heeft
Kohn dit altijd als een gegeven
geaccepteerd en nooit geprobeerd
om de loop der gebeurtenissen op
een wat domme wijze terug te
draaien. En dat zijn zaken die
Guus Brox. in 1948 werd hij be
stuurslid, in 1959 administrateur
en in 1964 tenslotte manager, erg
kan waarderen. Hij heeft daar ook
een interessante theorie over.
Brox: „Ik vind in het algemeen
dat de Nederlandse trainer zich
teveel met zaken ophoudt waar
hij zich beter niet mee kan be
moeien. Als zij zich alleen met de
training bemoeien dan hebben zij
werk en verantwoording zat. Ze
ker bij een club als Feyenoord is
de verantwoordelijkheid van een
trainer niet gering. Hij werkt na
melijk bij ons met mensen waar
Feyenoord miljoenen in heeft
geïnvesteerd Bovendien heeft hij
bij ons zulk uitstekend materiaal
dat het voor een vent die een
beetje creatief is uitstekend wer
ken is. Hij kan uitdokteren waar
een bepaalde voetballer kan spelen
of waar die voetballer eventueel
anders kan voetballen, kortom zo
zijn er tientallen zaken waar ik
als niet trainer niet voldoende
verstand van heb, om uit te pro
beren. Dan moet zo’n trainer niet
ook nog eens een stuk van de
zakelijke kant opeisen. Dat kan
éêri man namelijk niet aan. Net zo
min als ik naast mijn normale
werkzaamheden ook nog eens de
spelers zou kunnen gaan trainen”.
niet de derde club is die onze
salarissen betaalt. Ik kan u eerlijk
zeggen dat internationaal voetbal
een must is. Daarom vind ik al
dat gepraat over recettedeling van
de rijke met de arme clubs om
daardoor een betere verhouding te
krijgen ook zo’n onzin. Die clubs
moeten dan eerst zich eens goed
realiseren wat onze lasten zijn.
Als we drie weken stilstaan dan
kunnen we niet tegen onze spelers
zeggen ga maar een uitkering bij
de WW halen. De kosten en lasten
van het voetbalbedrijf Feyenoord
gaan door. Daarom is die hele
nacompetitie ook een lacher Lu
cratieve wedstrijden en toernooien
moeten wij nu laten lopen omdat
we in de huidige situatie niet ze
ker zijn of wij één, twee of drie
zullen worden. Ik kan u de aan
bieding die wij uit Indonesië heb
ben gehad zo laten zien. Maar dan
moeten de spelers gevaccineerd
worden in een periode dat in de
competitie de beslissingen nog
Dat was afgelopen zondag. Drie
dagen later heeft FC Amsterdam, en
in iets mindere mate PSV, aan den
lijve ondervonden dat de internatio
nale normen minder ruim zijn dan de
Nederlandse. Met uitzondering van
geven. De scheidsrechter die de over
treder in zo’n geval onverbiddelijk
het veld uitstuurt zou helemaal mijn
achting verdienen (ik ben graag be
reid dan een collecte te organiseren
voor het oprichten van een stand
beeld voor de goede man) maar een
zo logische handelwijze mogen we
voorlopig nog niet van onze arbiters
verwachten. Scheidsrechter Jan Kei
zer volstond dan ook met een vrije
schop voor FC Den Haag en vond het
niet eens nodig Husers openlijk te
„schrobberen”.
Geen wonder dat de wedstrijd
steeds harder werd. De spelers voelden
instinctief aan dat de grenzen wat
ruimer werden genomen, dus dat zij
zich heel wat konden veroorloven.
Later in de wedstrijd deed zich trou
wens een soortgelijk geval voor. Nu
was het Abe van der Ban die plotse
ling door de Haagse verdediging brak.
Aad Kila achtervolgde hem, deed
vallend nog een greep naar Abe’s
shirtje, maar Van der Ban rukte zich
los, passeerde nog een obstakel en
scoorde: 1-1.
In dit geval had Jan Keizer dus
geluk: het recht zegevierde zonder
dat de rechter zich ermee behoefde te
bemoeien. Maar eigenlijk zou het
„recht” natuurlijk pas werkelijk ge
zegevierd hebben als het Kila wel
gelukt was Van der Ban aan zijn
shirtje onderuit te halen. Volgens het
aloude principe: oog om oog, tand om
tand, Husers om Kila, Aad om Abe,
verkeken kans om verkeken kans,
rotstreek om rotstreek.
jj
