kastje
kijken
TBR en gevangenisstraf met elkaar in conflict
®w flfe poiftierechter
Jl
o
KAMERLID HERMES BIJ OPENING „DE DIE”
0
Vergadering
Algemene Raad
Bejaardenwerk
SS
rif
R z
.Ji
x,.:
o
ORANJEBITTER
Café ’DE HALVE MAAN’
1
El
VISSER ELECTROTECHNIEK B.V. BEVERWIJK
Kort IJmondnieuws
t
50 ct per glas
in
met nico scheepmaker
g
OTF - Wf
O J
9
DINSDAG
1975
APRIL
PLAATSELIJK NIEUWS
OP KONINGINNEDAG:
Hagelingerweg 36 - Santpoort
x
Fusie
r
Beroepsvorming
Bestuur
Ketting
De Electrische installatie in het scholencomplex „De Die”
is uitgevoerd door
Ministerie
Winkeldiefstallen
Tunesië
Sokken
SIMCA
(Van onze rechtbank-
verslaggeefster)
4
Racefiets
WC
OH
'\|i
II
Laarzen
HAARLEM „Een griezelige vi-
cieuze cirkel”. Zo typeerde de advo-
caat mr. Boekman in de zitting van
de Haarlemse politierechter mr.
Vink, de situatie waarin zijn cliënt,
een jongen van 23, zit. Twee dingen
spelen hierin die met elkaar in con-
flict zijn: een tbr (ter beschikking-
stelling van de regering, een door
de rechtbank opgelegde maatregel
tot verpleging in een kliniek) en ge-
vangenisstraf.
„Horletoet”
ADVERTENTIE)
Nog vele problemen op komst
bij integratie beroepsonderwijs
(Van een onzer verslaggeefsters)
*5 y
(ADVERTENTIE)
r
zitten?
i graag!
Als voorzitter van de scholengemeen
schap „De Die” beperkte ir. L. Stoelinga
zich in zijn welkomstwoord in hoofd-
zaak tot enkele woorden van grote er-
r kentelijkheid. Niet alleen voor allen die
betrokken zijn geweest bij de totstand-
De vraag was wat de invloed van de
rechterlijke macht dan kan zijn, wat de
zin van de volgende gevangenisstraf kan
Je kunt je vergissen in je aansteker
en iedereen kent de gewaarwording van
de vreemde aansteker die plotseling in
je zak zit. Maar het loopt wat in de
gaten als je een aansteker van 148
tijdens cafébezoek in je sokken stopt.
Het was dus duikeljjk geen wegwerp-
lance waarmee het grootwinkelbedrijf
over zijn spullen waakt. Mr. Vink was
het eens met deze eis en zijn vonnis was
gelijkluidend.
set wel:
;en van
idellen!
De heer Hermes zag die ontwikkeling
als onvermijdelijk. Uitstel van beroeps
keuze is al een algemeen aanvaarde
zaak. Uitbreiding van de algemene vor
ming wordt naar zijn mening steeds
noodzakelijker, nu de huidige samenle
ving zo complex en ingewikkeld is ge
worden, dat meer kennis en inzicht no
dig zijn om als volwaardig burger mee
te kunnen doen en niet gemanipuleerd
te worden.
1
In Velsen-Noord start de winkeliers-1
vereniging Doka donderdag met een
nieuw „lentespel”, een actie, waaraan 23;
winkeliers uit vrijwel alle branches zijn;
betrokken. De winkeliersactie duurt tot
en met 29 mei en er zijn 180 prijzen
beschikbaar.
I il j
Sinds het lager beroepsonderwijs vier
jarig is geworden, met een onderbouw
die vooral gericht is op algemeen vor
mend onderwijs en een bovenbouw, ge
richt op de beroepsvorming, werden de
mogelijkheden tot vorming van scholen
gemeenschappen groter, omdat het ge
makkelijker werd de leerstof uniform te
maken in de onderbouw.
Hij herhaalde een aantal trefwoorden
uit zijn betoog. Die werden op grote
borden binnen gedragen door een groep
je leerlingen en van die borden (scha
kels) werd zeer technisch een ket
ting gemaakt met voorbewerkt materi
aal. De heer Hermes sloot de ketting
met de schakel „De Die”, daarmee een
zinvolle symbolische en originele hande
ling verrichtend, waarmee het scholen
complex officieel werd geopend.
Voor 25 slaagde een 26-jarige Haar
lemmer in december vorig jaar erin een
racefiets te kopen. Hij was er heilig van
overtuigd dat hij daarbij niets fout deed.
Hij zag Wat jongens sleutelen aan <_en
oude, kapotte racefiets op het Leidse-
plein. Dacht: die jongens willen wel ’n
patatje hebben. Bood 25 voor de fiets
en kreeg ’m toen meeEn geen haar
aan z’n hoofd die eraan dacht dat dit
wel erg goedkoop was, en naar diefstal
riekte. Terecht, want het ding was ge
stolen bij de Kennemer Sporthal. De
eigenaar taxeerde hem wat hoger: 300!
Mr. Van Riel eiste voor schuldheling
(geen opzet, maar een wel erg onvoor
zichtige aankoop) 125, mr. Vink legde
100 op.
Enfin, zo wemelt het van de onwaar-;
schijnlijkheden (iemand van de Poolse
geheime dienst die een landgenoot zou
uithoren in het trappehuis van diens
woning, waar alle bewoners hadderi
kunnen meeluisteren!), met als onver
mijdelijk gevolg dat je nergens meer in.
gelooft: niet in de huwelijksrituelen in
Koeweit, niet in de overgrote noblesse
van dokter Kelno, en niet in het verhaal
van Leon Uris
koming van het gebouw. In het kader
van de onderwijsintegratie zijjn name
lijk inmiddels twee huishoudscholen en
twee lagere technische dus vier scholen
met vier directies, vier lerarenkorpsen
en twee besturen gefuseerd in twee
scholengemeenschappen onder één be
stuur.
Die samenvoeging, die heel wat conse
quenties heeft, is in zeer goede harmonie
verlopen. De directies kwamen na inten
sief overleg met afgeronde voorstellen
waar het bestuur van harte ja op kon
zeggen. Diep respect had de heer Stoelin
ga voor de wijze waarop deze zaak, die
zoveel voetangels en klemmen had en
waar ook zoveel persoonlijke belangen bij
in het geding waren, is geregeld, naar
zijn overtuiging in het belang van goed
onderwijs. Wat de prachtige nieuwe
scholenaccommodatie betreft, gaf hij de
leerlingen het advies: „Doe er je voor
deel mee, want tenslotte draait alles om
jullie toekomst”. Ook tweede Kamerlid
Hermes sprak in het kader van samen
werking en samenvoeging zijn waarde
ring uit voor de moed en het inzicht van
schoolbesturen, schoolleiding en de do
centen, temeer daar er in de naaste
toekomst nog zoveel problemen wachten
op onderwijskundig terrein.
Lx'
Met schakels van trefwoorden vormden
de leerlingen een keten, die Tweede-
Kamerlid A. Hermes sloot met de ‘scha
kel „De Die”. Op de foto-inzet de heer
Hermes tijdens zijn openingstoespraak.
zijn. Wellicht een onderbreking voor de
duur van de straf, wellicht kan de straf
in de kliniek worden dóorgebracht
maar steeds weer, zolang de jongeman
in de Van der Hoevenkliniek belandt zal
er het gevaar van ontsnappen zijn, ge
volgd door mssschien weer nieuwe in
braken. „En straks staan we weer
hier” merkte mr. Boekman gelaten op.
Mr. Vink was het met hem eens dat dit
wel een zeer onbevredigende gang van
zaken is.
koks ook mannen. Zelden hebben we
zo’n massale receptie meegemaakt, waar
zo vlot en goed werd „bediend” en het
feit, dat die honderden jonge mensen er
allemaal bij waren maakte de opening
toch extra feestelijk. Het is tenslotte
hun school.
L *r’’
bedacht, die ten slotte leidden tot de
onthulling van de namen die aan de
verschillende afdelingen in het immense
gebouw zijn gegeven. We noteerden er
een paar: „Horletoet”, „Blindedarm”, ,,’t
Lange end”,, „Overloop”, „Kraaiennest”,
„Middengolf” en „Vraagbaek”.
Een aardig stukje onderwijsintegratie
manifesteerde zich al bij deze opening.
Er moesten vele tientallen genodigden
worden ontvangen: vertegenwoordigers
van hert ministerie, van de inspectie, van
de gemeentebesturen, van de gemeente
lijke onderwijsafdelingen, schoolbestuur,
enzovoort. Uit de leerlingen was een
„filmdienst”, een „koffiedienst” en nog
vele andere „diensten” gevormd en het
liep allemaal meer dan voortreffelijk.
De huishoudschool had voor fraai opge
maakte en lekkere „hapjes” gezorgd in
een grote verscheidenheid. Koffie,
drankjes en hapjes werden zowel door
de jongens als door de meisjes rondge
deeld. Tenslotte zijn de meeste obers en
Om de waarheid te zeggen had ik mij
nog niet erg verdiept in de achtergron
den van de nieuwe driedelige serie „Q B
VII”, waarvan de TROS gisteren het
eerste deel uitzond. Ik had begrepen dat
het om een proces ging tussen een
gewezen Poolse kamparts die zelf gevan-i
gene was, en een jood die hem beschul
digt van het steriliseren van gevangenen,
De titel sloeg op de afkorting van de
kamer van het Londense gerechtshof
waar het proces gevoerd werd. Qe
schrijver was Leon Uris, bekend van
de bestseller „Exodus”, terwijl regisseur
Tom Gries al twee Emmy Awards had
verworven voor zijn tv-werk, de laatste
voor de regie van „Q B VII”.
De reclassering heeft zich tevens voor
de mah ingezet in verband met zijn
verblijfsvergunning. De officier eiste een
maand voorwaardelijk en 250 boete,
daarbij rekening houdend met die ver
blijfsvergunning, met het feit dat hij nu
weer werk heeft, en ook met de noncha-
w,»» oaw»-- x#
J'Os.W' 1
Het nieuwe bestuur van de twee scho
lengemeenschappen „De Die” (technische
school en huishoudschool Debora Bae-
ke”) en „De Brink” (techn. school St. Eloy
en de LÏA-huishoudschool te Beverwijk)
zal per 1 augustus bestaan uit ir. L.
Stoelinga, voorzitter, J. N. Hendriks, J. J.
Hogervorst, W. C. Dessing en M. P. van
Lieshout. Per die datum wordt de heer
N. J. A. Straatman officieel directeur van
„De Nie”. De scholengemeenschap „De
Brink” krijgt de heer P. Buzing als
directeur.
Van de gelegenheid om maandag de
school „De Die” te bezichtigen is een
zeer druk gebruik gemaakt. Donderdag
vieren de leerlingen feest en vrijdag
krijgen zij een vrije dag. Een perso
neelsfeest sluit de feestweek op vrijdag
avond af.
Maar helaas, na drie minuten kijken
wist ik al met verpletterende zekerheid
dat in „Q B VII” in het geheel geen
sprake was van een historische recon
structie. Alles was mis, niks deugde. En
wat nog het minst van alles deugde was
de unverfroren anti-communistische
strekking van het verhaal van Uris, die
je dacht ik alleen nog maar in Amerika
kon verkopen, maar toch blijkbaar ook
door de TROS voor zoete koek was
aangenomen. Anti-communisme is op
zichzelf een verstandige en respectabele
levenshouding vind ik zelf, maar de
absurde voorstelling van zaken in deze;
serie zou zelfs de meest dissidente Pooi;
of Rus in schateren doen uitbarsten.
,11 HOSIER
En dan gaat het niet alleen om de
grote lijnen, bijvoorbeeld om het typische
bestsellers-idee dat de Poolse regering
er alles voor over zou hebben om de
van oorsprong Poolse arts dr. Kelno op
valse beschuldigingen door Engeland aan'
Polen te laten uitleveren, alleen maai,
omdat hij een fervente anti-communist;
is. Maar wat doet hij daar in Engeland
voor kwaad? Niets immers? En wat
heeft hij yoor kwaad kunnen doen aan
de Poolse communisten in de oorlog?
Hij zat immers vijf jaar gevangen,
althans had vijf jaar lang niet met een
vrouw geslapen? Zoiets kan natuurlijk
verschillende oorzaken hebben (de vrou
wen wilden niet, hij is homoseksueel, hij
kon de slaap niet vatten), maar in dit
geval kwam het door zijn vijfjarig ver
blijf in een concentratiekamp na ziüt
strijd tegen de moffen en daarna tegen
zijn communistische landgenoten, die zijq
geliefde Polen hadden bezet. Rusland en;
Hitler deelden Polen op 28 september!
1939, de Russen annexeerden daarbij een
gebied met ongeveer dertien miljoen in
woners (de huidige Nederlandse bevolking
dus), een ondergrondse strijd daartegen
is zeer wel denkbaar. Maar Kelno kon
er maar kort aan hebben deelgenomen)
te kort om vele jaren later nog zo’n;
begeerde buit te zijn voor de communis
ten, te meer omdat hij blijkbaar geen,
politicus was, alleen maar een anti-'
communistische arts.
Dat was ook de mening van de offi
cier, mr. Wooldrik. Het eerste wat hij
had gedaan, zo zei hij, was het ministe
rie bellen maar, daar was het enige wat
men kon zeggen dat het verdachte dan
wat moeilijker gemaakt moest worden
te ontsnappen. Termen tot een andere
selectie, zag men niet. „Wij hebben er
geen invloed op, en verdachte probeert
er invloed op te hebben door steeds weg
te lopen”, aldus mi. Wooldrik. Uitgaande
van die situatie komt de beveiliging van
de maatschappij wel op de tocht te
staan, merkte hij op. De bedoeling van
de jongeman begreep hij en hij had er
begrip voor maar nu worden er an
deren lastig door gevallen, en daarom
had hij deze strafzaak geëntameerd. Hij
vroeg twee maanden.
Mr. Vink had duidelijk geen vrede
met deze oplossing. Hij vond dat «le
officier toch nog maar eens in Den Haag
aan de bel moet trekken en wilde de
zaak uitstellen tot 7 mei. Mr. Wooldrik,
enigszins moedeloos, ervan overtuigd dat
het ministerie niet van de Van der
Hoevenkliniek zou afstappen: „Ik zal
m’n best doen, maar ik verwacht er
weinig van”.
aansteker zoals de officier constateerde,
die 100 boete vroeg waar mr. Vink zich
bij aansloot. De verdachte weet overi
gens zijn fout geheel aan de drank, en
vroeg nog het adres van de bestolenen
om zijn excuses te kunnen maken.
Het personeel van een Haarlemse
schoenenzaak moet wel raar hebben
staan te kijken toen ze een 21-jarige
Haarlemmer als klant hadden. Hij mat
zich nieuwe laarzen aan, paste ze, en
wandelde er toen de zaak mee uit
met achterlating van zijn oude laarzen,
onder het uitroepen van de woorden „nu
staan we gelijk”. Die oude laarzen had
hij er namelijk voor bijna tweehonderd
gulden gekocht en die waren wat al te
snel kapot. Dit was zijn manier om
verhaal te halen. Hij kreeg conform de
eis 200 boete.
In de andere zaken op deze zitting
trad mr. Van Riel op als officier van
justitie. Hij werd onder andere gecon
fronteerd met een reeks winkeldiefstal
len, waarin de verdachten, meest dames,
voor het grootste deel verstek lieten
gaan. Wél aanwezig was een 26-jarige
man die voor over de tweeduizend gul
den bij een groot warenhuis meenam
aan artikelen in de loop der tijd. Hij
kon dit doen doordat hij er werkte.
Toen hij betrapt werd met kinderpyja-
maatjes bij de uitgang deed men huis
zoeking en vond men talloze artikelen,
waarvan het overgrote deel nog volko
men nutteloos en ongebruikt in de kast
lag. De reclasseringsmaatschappelijk
werker kon geen andere verklaring voor
deze hebzucht geven dan misschien de
plotselinge rijkdom van bezitten die hem
gelukkig maakte.
swa
:>x'
-Serf
mi .'i
SWK W..WW S.WSÉ ,s- mm
ss- M»
HEEMSKERK. Bij de officiële ope
ning van het scholencomplex aan De
Velst van de scholengemeenschap „De
D’ei’ voor lager techn. onderwijs en huis-
houdonderwijs, is zeer nadrukkelijk de
grote schare leerlingen zelf betrokken.
Zij waren maandagmorgen allemaal
aanwezig in de aula, waar Tweede Ka
merlid A. J. Hermes, oud-onderwjjswet-
houder van B veer wijk, zyn visie zou
geven op de nieuwe ontwikkelingen in
het beroepsonderwijs. Ouders, omwonen
den en andere belangstellenden kregen
gedurende de verdere dag de gelegeheid
om met begeleiding van leerlingen en
staf het fraaie en doelmatige gebouwen
complex te bezichtigen.
Een van de redenen waarom ik be
langstellend naar deze serie uitkeek was
de hoofdrol van Anthonie Hopkins, die
in „Oorlog en vrede” Pierre Bezoechov-
speelde- Bovendien houd ik in het alge
meen gesproken van zulke historische
reconstructies, waarbij de waarheid wel
iswaar altijd wat wordt aangelengd met
enige „Dichtung”, maar het getoonde
toch meer met de werkelijkheid gemeen
pleegt te hebben dan bij „bedachte”
series het geval is.
Verdachte kreeg in ’73 tbr. Het regieme
in de Van der Hoevenkliniek beviel hem
niet en sindsdien slaagde hij er al tien
I keer in weg te lopen. Vooral een teveel
1 aan vrijheid binnen de kliniek verdroeg
I hij niet en hij had nooit het gevoel dat
- er werkelijk iets aan hem gedaan werd.
Wél echter zich bewust van de noodzaak
t, van tbr, zag hij zijn verwachtingen de
bodem ingeslagen. Hij vluchtte. Inbra-
ken eind ’74 en begin ’75, klein kraak-
werk in scholen, in deze contreien,
F brachten hem in het Haarlems Huis van
Bewaring. Waar hij in zijn voorarrest,
aldus mr. Boekman, gelukkig is met een
geregeld leven. „Gevangenisstraffen ra
ken ’m nauwelijks”.
In het jaarverslag over 1974 stelt
i vooriztter C. P. Bossers van de Stichting
Samenwerkingsorgaan voor Bejaarden-
werk vast, dat het afgelopen jaar voor de
stichting van grote betekenis is geweest.
Met ingang van 1 oktober 1974 verleen-
I de het ministerie van CRM het acht jaar
I tevoren opgerichte samenwerkingsorgaan
een rijkssubsidie, op grond waarvan de
E stichting in de persoon van mevrouw W
J Brand - van Weer een projektleidster
F gecoördineerd bejaardenwerk kon aan-
stellen. Deze projektleidster nu moet de
t stichtingsdoeleinden een vorm gaan
t trachten te geven, waarbij in eerste
t aanleg zowel het dienstencentrum als
het sociëteitswerk een hoge prioriteit
K genieten-
Voorzitter Bossers spreekt in het jaar-
j verslag, waarin het effect van de op
grond van de rijksbijdrage ontwikkelde
|js stichtingsactiviteiten uiteraard nog nau-
K welijks zichtbaar is, de verwachting uit
B dat het Samenwerkingsorgaan voor Be-
t j aarden werk zich mede door de inbreng
t en medewerking van de aangesloten in-
t stellingen in de komende jaren een
J steeds duidelijker eigen plaats in de
I Beverwijkse samenleving zal verwerven.
Na de bespreking van het jaarverlsag
en hert ontwerp huishoudelijk reglement,
I werd de vergadering van de Algemene
Raad besloten met een thema-bespre-
king over de visie op bejaarden en het
t bejaardenwerk en -beleid aan de hand
t van de diaserie „Oudjes Kijken”. De
i serie werd ingeieid door drs. M. Benja-
mins, adviseur bejaardenwerk bij het
GIMD Noord-Holland.
In het bijzijn van een groepje leerlin
gen, een docent en enkele genodigden
werden vervolgens in het hele gebouw
overal „deelopeningen” verricht, waar
voor allerlei ludieke handelingen waren
(Van een onzer verslaggeefsters)
BEVERWIJK. —In „Huize Scheij-
beeck” vergaderde gisteravond in voor-
jaarszitting de Algemene Raad van de
Stichting Samenwerkingsorgaan voor
Bejaardenwerk Beverwijk. Naast het be
stuur van het vorig jaar tot een stich
ting omgevormde samenwerkingsorgaan,
hebben in deze raad vertegenwoordigers
van alle bij de stichting aangesloten
instellingen en groeperingen op het ter-
t rein van het bejaardenwerk zitting. Het
Stichtingsbureau is sedert 1 januari 1975
gevestigd in een lokaal van het tijdelijke
I' „Slof”-onderkomen aan de Beverwijkse
f Moensstraat.
5
In Tunesië mag je ook niet met een
borreltje op achter het stuur rijden. Dat
vernamen we ook op deze zitting van
een Tunesische tolk. De verdachte, 23
jaar oud, ongeletterd, had nooit iets
begrepen van onze 1 november wet, en
werd toen meteen promillage van 1,6 op
de brommer aangehouden. Maar hele
maal onwetend kon hij dus niet zijn,
want in zijn eigen land mag het ook
niet. Al vertelde de tolk ook wel dat
men wat minder streng daar is. De
verdachte mocht met een week voor
waardelijk en 150 boete conform de eis
naar huis.
Bezorgdheid is er volgens de heer
Hermes vooral over de beroepsvorming.
Men voorspelt een aantasting van het
vakmanschap, nu de beroepsopleiding
zich ook in het derde en vierde leerjaar
ontwikkelt in de richting van een brede
algemeen oriënterende opleiding in een
bepaalde beroepensector, zonder een dui
delijke vakopleiding voor een specifiek
beroep.
--
mtniuw
aldus de heer Hermes, die wel de indruk
zei te hebben, dat er aan de aard en het
karakter van de lessen in algemene
vorming nog het een en ander moet
veranderen. In het voortgezet onderwijs
zou het daarbij niet meer alleen gaan
om een leerproces, maar ook om een
vormingsproces. Via deze beschouwing
kwam de heer Hermes bij de ontwikke
ling naar de middenschool, die naar zijn
mening te veel wordt gezien als een
vervanging van het huidige voortgezet
onderwijs. Dat zou geenszins het geval
behoeven te zijn, mits men duidelijk
opties behoudt op de bovenschool, ofwel
het voortgezet onderwijs na de midden
school.
De heer Hermes zei ervan overtuigd te
zijn, dat in deze opzet het beroepsonder-
„Het recht om mee te beslissen kan
alleen maar goed worden uitgeoefend
indien men tot oordelen bevoegd is, dus
over kennis en inzicht beschikt. Al is
het maar het inzicht, dat men over
bepaalde zaken het oordeel aan anderen
moet overlaten, omdat men zelf daar
voor de vereiste deskundigheid mist”,
wijs na een aantal jaren geïntegreerd
voortgezet onderwijs alle kansen zal
kunnen krijgen en dat voldoende aan
dacht geschonken zal kunnen worden
aan een gerichte vakopleiding met een
behoorlijke dosis vakonderwijs. Tegen
deze achtergronden concludeerde de
heer Hermes, dat het geïntegreerd lager
beroepsonderwijs, zoals dat wordt nage
streefd binnen de scholengemeenschap
„De Die”, in de komende jaren nog voor
zware opgaven zal worden gesteld. Hij
ging nader in op de aard van de te
verwachten problemen, met als tref
woorden niveaudifferentiatie, beroeps
mobiliteit, flexibiliteit, het nieuwe vak
„algemene technieken”, beroepsoriënta
tie, etcetera.
Met als conclusie: dat de integratie
van het lager beroepsonderwijs voor de
leerlingen een zegen kan zijn, maar voor
de docenten vooralsnog ook een kruis en
voor het bestuur een grote zorg. Voor
het vele moeilijke werk dat wacht wens
te de heer Hermes bestuur en docenten
tenslotte Gods zegen toe.
Misschien zouden de Amerikanen zich)
althans cinematografisch, wat minder
met ons in Europa moeten bemoeien. Dë
Denen waren in 1952 ook al in alle
staten van verontwaardiging over de
manier waarop hun Hans Christian An-;
dersen (een naam die geen mens ter
wereld meer kan uitspreken zonder met
een in de melodie van het liedje té
vervallen) door Samuel Goldwyn en
Charles Vidor was gemaltraiteerd. We;
hadden gisteren de keus tussen de ene
veramerikanisering en de andere. Het
wordt tijd dat we zelf weer eens de;
handen uit de mouwen steken.
