MUZIKALE
EMIGRANT
FILMS
Symfonie van klank en beweging
Goldrfusz>orgel
Concert op het
Trefzekere impressie
en droom bij Cor Dik
T
4»
ik»:
WASTE OF TIME III VAN WILL SPOORS MIME^GROEP
JAZZ
lat
Expositie
JgLyvijzer
11
9
MEI
1975
V R U D A G
Georges Moustaki in Haarlem
Rufus
Vier vuisten
Voor de kinderen
Amateurs
Schaften
Cabaret
nd
Prolongaties
N achtvoorstellingen
Towering Inferno
r I
IMas
Speler probeert uit ligstoel te komen. Beeld uit Waste of Time III (foto Marco Kalisch).
GEORGES MOUSTAKI
CHARLES BOOST
Na de restauratie bezit het
Pim Peters en Pauline van
Rhenen in „Schaften”.
van
en
Het stuk speelt zich af op de
binnenplaats van een Engelse
Een moraal die gelukkig met
veel humor en verpakt in al
lerlei onderhoudende scènetjes
wordt geserveerd.
JONGEREN Orkes Bloemen-
daal geef volgende week maan
dag de jaarlijkse uitvoering in
„Ernst is belangrijk” van Oscar
Wilde te zien gespeeld door de
Koninklijke Vlaamse Schouw
burg, een vaste gast in Haarlem
Op dinsdag 13 mei speelt de
letterlievende vereniging J. J.
Cremer „Pas op dat je geen
woord zegt” van Dimitri Eren
kei Frank. De regie is in han
den van Jaap Houtkamp.
het gemeentehuis van Bloemen-
daal in Overveen. Aanvang 20
uur
TOT EN MET ZATERDAG-
avond is in de Haarlemse stads
schouwburg nog het blijspel
element, dat vooral moet bijdragen aan
de dromerige sfeer. Die wordt door Cor
Dik bereikt door zijn onderwerpen niet
al te duidelijk te omschrijven en door de
totaliteit van het kleurgebruik. Het zijn
bezonken en toch lichte kleuren, opge
nomen in een gamma dat niet teveel
contrasten kent, waardoor een rustige en
intieme sfeer van de doeken afstraalt.
In wat landschappen, bijvoorbeeld een
geaquarelleerde „Storm op komst”, is de
expressie wat heviger, maar alles blijft
toch binnen de perken van een beschou
welijke instelling, die Cor Dik tot een
dromerige realist stempelt.
HEIN STEEHOUWER
IN VEERTIEN bioscopen, waaronder
Rembrandt in Haarlem en City I in
Amsterdam wordt de nieuwe Nederland
se film „Rufus” gedraaid, waarover el
ders in deze krant uitvoerig geschreven
wordt. In de huidige trend van gokfilms
(„The Sting”) heeft Samuel Meyering
een Nederlandse pokerfilm gemaakt met
Rijk de Gooyer als eenzame gokker die
veel wint maar ook veel verliest. Met
hem zijn Cox Habbema, Pleuni Touw.
Yoka Beretti en John van Dreelen.
Een portret van Adriaan Roland Holst
door Cor Dik.
Na afloop bestaat de mogelijk
heid om de speeltafel te bezich
tigen en zal Bij de Vaate in
formaties over het Willibrord-
orgel geven. De middag is ge
heel gratis.
Wat Terson wil laten zien,
aldus Simon Koster in zijn re
censie na de première in Arn
hem, is de problematiek van
werkende jongeren die op een
enkele na nog niet goed weten
wat ze willen worden en daar
om maar een leerlingenbaan in
een fabriek hebben aangeno
men.
VOLGENDE WEEK donder
dag en vrijdag speelt de Hoofd
stad Operette in de Haarlemse
schouwburg weer „Grafin Ma-
riza” op muziek van Emmerich
Kalman. De 30-jarige Hoofd
stad Operette heeft er een
groot succes mee, zodat weer
twee voorstellingen in Haarlem
welkom zijn.
DE REDERIJKERSkamer
Alberdingk Thijm speelt zon
dagavond in de Haarlemse
schouwburg „Een engel kwam
voorbij” een bekend blijspel
van het Franse schrijversduo
Barillet en Gredy. Jan Wiertse-
ma heeft de regie.
WERKPLAATS
duivel uit Leiden
werken van de kunstenaar Pol
Jong (etsen, tekeningen) en Ly
dia Luyten (wandkleden) in de
Haarlemse galerie Bont Art,
Jansstraat 63. De tentoonstelling
wordt zondagmiddag om 14 uur
geopend door Henk Overduin,
medewerker van het Frans
Halsmuseum en duurt tot en
met 7 juni.
Bon Art is dagelijks, behalve
op maandag, geopend van 13-18
uur, bovendien op dinsdag- en
donderdag van 19.30-22.30. Ie
dere zondag van 14-18 uur.
Jong en Luyten zullen zondags
aanwezig zijn in de galerie.
HAARLOHEIM, Smedestraat
23, prolongeert zaterdagavond
het cabaret Turn Turn, dat al
twee zaterdagen eerder was te
zien en telkens uitverkocht
bleek. Paul Scheelings noemt
dit seizoen het meest geslaagde
van z’n zeven seizoenen. Haar-
loheim was vrijwel permanent
uitverkocht. Op 10 mei sluit het
seizoen.
ONDANKS alle zorgen over
nabije toekomst gaat de
Jazz Club vrolijk
het programmeren
concerten.
HAARLEM. Wat in het werk van
Cor Dik het meeste opvalt is het trefze
ker hanteren van een impressionistisch
penseelgebruik en het verlangen om de
realiteit te ervaren als een aanleiding tot
een dromerige beeldvorming. Zijn olie
verven, maar ook wat aquarellen en
tekeningen hangen t.e.m. 21 mei in de
hal van het gebouw Noord-Holland van
de Provinciale Planologische Dienst.
Schijnbaar eenvoudig lijkt het, maar het
komt uit de handen van een poëtische
schilder, die de realiteit kennelijk als
bespiegelend ervaart.
onder leiding van Steve McQueen al
bezig tegen het zich uitbreidende vuur te
vechten op een hogere verdieping en
omdat de directie geen paniek wenst,
wordt met de evacuatie van hotelgasten
en feestvierders te laat begonnen.
„Towering Inferno” is goed opgebouwd
in zijn beklemmende spanning en is een
technisch meesterwerk in het suggereren
van dreigend gevaar en gevaarlijke red
dingsacties, waarbij uiteindelijk zelfs he
licopters worden ingezet. Een knap stuk
je sensatiewerk van John Guillermin die
ook „The Posseidon Adventure” maakte.
In Lido.
orgel weer de originele disposi
tie, inclusief de in deze en vori
ge eeuw aangebrachte veran
deringen.
machinefabriek, waar een deel
van het personeel in de schaft
tijd een luchtje komt scheppen.
Het bestaat dan ook uit een
aaneenschakeling van zulke
rusttijden die door de leerlin
gen vooral als speelkwartiertjes
worden gebruikt.
GEORGES MOUSTAKI,
op het ogenblik in Frankrijk
veruit de populairste chan
sonnier, zal zaterdag (20.15)
een concert geven in het
Haarlemse Concertgebouw.
Moustaki heeft een beperkt
aantal uitstekende lang
speelplaten op zijn naam
staan en geniet bij de ken
ners van het Franse lied in
ons land een grote reputatie.
ORGELKRING Bollenstreek
verzorgt zaterdagavond (20.15
Een dramatische ontwikke
ling bezit het stuk niet; maar
het geeft wel een boeiend beeld
van de veranderingen die zich
in de loop van enige maanden
in de groep leerlingen voordoen
en die logisch uit de karakter
tekening van de individuele fi
guren volgen. Men kan er een
soort van sociale „moraal” in
vinden: om iets in het leven te
bereiken moet je ernaar stre
ven je eigen toekomst op te
bouwen en bereid zijn er de
nodige moeite voor te doen.
DE VERPLAATSTE Open-
Podiumavond word nu maandag
(20.15 u) in he Haarlemse Con-
cergebouw gegeven. Er is een
uivoerig programma, waarop
componisten staan vermeld als
Distler, Buxtehude, Haydn,
Handel, Liszt, Bortkjewitsch,
Scarlatti,
Schubert.
Onder de zeer levendige en
speelse regie van René Lobo is
een over het algemeen prij-
zenswaardige opvoering tot
stand gekomen, aldus Simon
Koster. Al zijn de spelers ouder
dan de leerjongens die ze uit
beelden, er valt aan de voor
stelling veel plezier te beleven,
vooral dankzij het uitstekende
spel van Pim Peters als de
luidruchtige maar innerlijk le
ge Bagley, Hhns Pauwels als
aspirant-voetballer, Wik Jongs-
ma als aspirant-zeeman, Guy
Lavreysen als de zichzelf over
schattende Fulcher, Margreet
Blanken en Bea Meulman als
pop-fans die voor een avon
tuurtje voelen.
Buxtehude, 1
Bortkjewitsch,
Mendelssohn en
Een heel apart op-
De bange
exposeert
VOOR DEGENEN die het slot van
Keetje Tippel onbevredigend vonden,
heeft regisseur Paul Verhoeven een
nieuwe scène bedacht. We zien daarin de
actrice Dora van de Groen. Keetje Tip
pel draait onverdroten voort in Luxor.
Studio behaalt ongeveer dtezelfde succes
sen met Rooie Sien en Frans Hals zit
eveneens op de Hollandse toer met een
hervertoning van Turks Fruit. Roxy
houdt ’t met Goldfinger ook op een
reprise- Eén van de oudere James Bond
films, maar Agent 007 is dan al duide
lijk op zijn retour.
EEN LANGE rij kruizen is de titel
van een wat rauwe western die Palace
het weekeinde in de nacht toont. Frans
Hals doet er niet voor ondër met Knok
ploeg van het hoofdbureau en ook
Luxor tekent voor agressie en sadisme
in Meester in de misdaad. Een betere
keuze maakte Roxy, waar Louis Malle’s
verfijnde erotiek wordt getoond in Le
Soufle au Coeur. Lido haalt herinnerin
gen op aan de goede oude tijd van rock
and roll in Let the good Times roll.
boeken, een man met golfsticks
en een opgerolde grasmat enz.
Lampen gaan aan en uit, stoe
len verschuiven zonder dat er
iemand in de buurt is, broodpa-
pier en boterhammen blijven
zich steeds roeren en er ont
staan aan de lopende band
vluchtige herkenbare situaties,
soms gewoon vervelend, soms
ergerlijk, soms dramatisch en
soms meelijwekkend.
Ook humor komt er in het
stuk voor, al ontaardt dat nooit
in dijenkletserij. Toch moet ik
zelf zelfs achteraf nog vreselijk
lachen als ik denk aan de juf
frouw in het wit met een witte
hoed en sjaal om, die almaar
stukjes witte zeep uit doosjes
haalt, ze afstoft en ze dan weer
inpakt.
Het geheel is duidelijk opge
zet als een symfonie van klank
en beweging, waarbij de ac
teurs binnen een strak ritmisch
patroon mogen improviseren.
Ieder heeft een speciaal karak
ter maar het zijn wel steeds
huis-, tuin- en keuken-karak-
ters. Waste of time III laat
hierin duidelijk een verfijnde
ontwikkeling zien van eerdere
experimenten van deze groep
en ik kijk dan ook met belang
stelling uit naar wat er zal
volgen.
De voorstelling speelt zich af
zonder pauze en duurt kort,
maar dat is iets wat vaker
voorkomt bij poëzie.
CONRAD VAN DE
WEETERING
PALACE BRENGT nieuwe avonturen
van het Trinity-duo Terence Hill en
Burt Spencer in „Vier Vuisten voor het
geloof”, waarin de komische wildwest-
avonturiers dë rol van missionarissen
niet schuwen. Ditmaal hebben ze zelfs
een ervaren Italiaanse regisseur in Fran
co Rossi die veel serieus werk in zijn
vaderland heeft gemaakt.
DE BESTE en meest spectaculaire on-
heilsfilm van dit seizoen is zonder twij
fel „Towering Inferno”, een dure en
technisch knappe reconstructie van een
helse brand in een pas geopende wol
kenkrabber die in het bovenste gedeelte
als hotel is ingericht. De voorbereiding
tot de feestelijke opening van het hoog
ste gebouw in San Francisco valt samen
met dë eerste onrust als ingenieur Paul
Newman ontdekt dat te zwak materiaal
is gebruikt bij de bedrading van het
gebouw waardoor de kansen op kortslui
ting ernstig vergroot zijn. Tijdens zijn
verdere onderzoekingen blijken in een
der afgelegen vertrekken de zekeringen
doorgeslagen te zijn wat al het begin
van een brand veroorzaakt heeft.
Van dat ogenblik af gaat alles mis.
Tijdens de opening is de brandweer
Het zijn „gewone” onderwerpen, een
wintergezicht met schaatsers, een strand
met spelende mensen, zkeningen aan
bijbelteksten ontleend, stillevens en een
paar uitstekende portretten. Maar de
gewoonheid wordt omgezet in een ande
re realiteit, die dichter bij de geest, dan
bij de stof staat.
Zo op het oog is Cor Dik een impres
sionist, die genoeg heeft aan een stijl,
waarin meer wordt aangeduid dan uit
voerig verteld. Dichtbij bestaat zo’n win
tergezicht uit kleurvlekken in lichte tin
ten en verderaf gezien voegen die zich
aaneen tot een fleurig beeld. In de
portretten spreekt hij zich duidelijker
uit, dichter bij de realiteit, waarin toch
de psychologie van het model dichterlijk
wordt weergegeven. Dat geldt nog meer
in een zelfportret dan in het portret van
Adriaan Roland Holst, dat hierbij wordt
weergegeven omdat het een duidelijker
reproduktie in zwart-wit toestaat.
Wat mime is valt moeilijk
nauwkeurig te definiëren. In
ieder geval mag het niet ver
ward worden met mannetj es
makerij. Etienne Decroux, de
vader van de Franse mime, zei:
„Klassieke dansers gaan altijd
met opgeheven hoofd het leven
door, mimespelers daarentegen
weten dat mensen ook honger
en pijn kunnen lijden en zijn
lang zo zeker niet van zich
zelf”. Zijn opvatting van de
klassieke dans is wel achter
haald, want ook dansers geven
er tegenwoordig blijk van dat
zij vaak gebroken worden door
de omstandigheden, maar het
bovengenoemde citaat laat ons
wel vermoeden wat mime zou
moeten zijn.
De voorstelling van Will
Spoor bestaat uit verschillende
delen die in elkaar overlopen.
Hoewel er verschillen zijn,
hebben toch alle delen een poë
tische sfeer, het gebruik van
snippers dagelijkse werkelijk
heid en een licht surrealistisch
karakter met elkaar gemeen.
Het enige deel dat daarvan af
wijkt is het fragment dat ik
dan maar „ouverture” zal noe
men omdat het gekenmerkt
werd door een enorme ontwik
keling binnen de muziek
(Chaim Levano speelt op piano
een groot aantal variaties op
„Boer daar ligt een kip”, ook
wel genoemd „een étude van
Czerny”) en een groot gebrek
aan ontwikkeling in een film
beeld (we zien zo’n 10 minuten
het portret van een mijnheer
die hoogstens af en toe licht
met de ogen knippert).
Het toneel vormt een huiska
mer of misschien ook wel een
kantoor, waar alles, tot de lam
pen toe bedekt is met lakens.
Iemand haalt de lakens onver
stoorbaar weg. Op één van de
tafeltjes ligt een verpakt brood
waarvan de verpakking opeens
door de lucht vliegt. De lamp
jes op een groot hart met een
pijl erdoor gaan branden, even
maar, dan gaan ze weer uit. Er
gaan een paar boterhammen de
lucht in.
Chaim Levano leest een aan
tal onherkenbare lettergrepen.
Er komen meer mensen: een
werkster met een stofzuiger en
een transistorradio (aan), een
violist, een man met een stapel
DE STRIJKKWARTETTEN
staan centraal tijdens het laat
ste van een serie van 3 resitau-
'atieconceren in de Waalse Kerk,
Begijnhof 30 in Haarlem. Mo
zart, Haydn en Boccherini tvor-
den zateradagavond (aanvang
20 uur) gespeeld door leden van
het Quartetto Esterhazy en de
organist-clavecinist Kees Ro-
senhart.
HET MIMETHEATER van
Will Spoor brengt op 8, 9 en 10
mei in de Toneelschuur, Sme
destraat 23 het programma
„Waste of time III”, de jongste
staat van ontwikkeling van de
ze elf man grote groep.
treden wordt verwacht van de
zangeres Yakoba Takahashi die.
met begeleiding van Hugo van
Neck aan de piano, „Japanse
blues” zal vertolken.
De Brabantse orgelbouwer
Goldtfusz heeft het instrument
oorspronkelijk vervaardigd om
het te laten plaatsen in de
Gasthuiskerk in Delft. Het or
gel in 1657 gebouwd, werd in
1883 overgebracht naar de
nieuwe Gereformeerde Ooster-
kerk, eveneens in Delft en pas
enkele jaren geleden door de
Hervormde gemeente Sassen-
heim verworven.
Zeven jaar geleden wist hij
in Frankrijk het grote publiek
te bereiken met zijn hit Le
Métèque. Een titel die op twee
manieren kan worden vertaald:
métèque betekent zowel het
wegtrekken met de mond ‘avec
ma gueule de métèque zingt
Moustaki) als iemand die uit
zijn land weggaat om elders
betere levensomstandigheden te
vinden. Moustaki doet en deed
beide.
Als Joseph Mustacchi in
Egypte geboren uit Griekse ou-
TONEELGROEP Theater
speelt in de Haarlemse schouw
burg op maandag 12 mei
„Schaften” van Peter Terson,
de huisschrijver van het fa
meuze Engelse jongerentheater
National Youth Theatre van
Michael Croft.
I Voor mijn gevoel tref je de échte Cor
Dik die 68 jaar is en in Ilpendam
woont nog het meest aan in zijn
stillevens Dan zie je een royale achter
grond, amper aangeduid, maar in de
kleurstelling bijna abstract aanwezig
meespelen met het eigenlijke onder
werp, een tenen mandje, een blauw
kruikje of iets anders, dat zich niet
opdringt. Het is aanwezig, maar als een
de
Haarlemse
voort met
van interessante
Vrijdagavond (aanvang 22 uur)
wordt in de Zanderzaal, Groot
Heiligland 47 in Haarlem, de
komst verwacht van de man
nen van saxofonist Herman
Schoonderwalt, te weten Jan
Huydts, fenderpiano; Koos Se-
rierse op bas en Leo de Ruyter,
slagwerk. Schoonderwalt is een
van onze beste en ook bekende
saxofonisten. Hij was de eerste
jazzmusicus die de Wessel Ilc-
kenprijs in ontvangst mocht
nemen.
ders, vertrekt hij al op jeugdige
leeftijd naar Parijs. Daar wordt
hij ontdekt door George Bras-
sens, die dan al op de top van
zijn roem staat. Brassens advi
seert hem door te gaan met
zijn muzikale loopbaan, maar
dat mislukt aanvankelijk. Later
schrijft Moustaki teksten en
Edith Piaf weet met het door
hem geschreven Milord het pu
bliek aan haar voeten te krij
gen.
De zangeres Barbara brengt
hem in contact met Serge Reg-
giani (voor wie Moustaki „Sa
rah” en „Ma liberté” schrijft),
’bezorgt (hem een platencon
tract. Zijn eerste single heet Le
Métèque en het betekent met
een een wereldhit. Een lange
rij liedjes, geïnspireerd door de
liefde, volgt en Moustaki gaat
zich interesseren voor Zuid-
Amerikaanse ritmen en Spaan
se volksliedjes. Tijdens zijn op
tredens wisselt hij de folksongs
af met zijn eigen chansons
weigert overigens regelmatig
zijn meest bekende werk te
brengen.
IN PALACE een nieuw programma:
Yogi dë Beer van het duo Hanna en
Barbera. De eerste hoofdfilm van de
ondeugende maar goedwillende beer.
Studio handhaaft een keuze uit de beste
tekenfilms van de laatste 50 jaar die in
de studio’s van Walt Disney zijn ge
maakt.
uur een concert in de Ned.
Hervormde Kerk in Sassen-
heim, waar onlangs de restau
ratie van Hans Goldtfusz-orgel
is gereed gekomen. Organist is
Hans van Nieuwkoop, de vaste
bespeler van dit orgel. Hij
heeft een keus gemaakt uit de
Nederlandse klaviermuziek die
in de 16e en 17e eeuw is ge
schreven. Na de pauze voert hij
liedbewerkingen en dansen uit.
DE SERIE orgelbespelingen
in de r.k. basiliek aan de Leid
sevaar in Haarlem worden za
terdagmiddag voortgezet door
Marco bij de Vaate. Hij begint
om 15 uur met een drie kwar
tier durend concert dat werken
bevat van Reger, Alain en
Tournemire en dat met een
improvisatie wordt afgesloten
F-’
IJ
3
j
