Hans Boskamp: ’t lijkt niet
op een ordinaire live-show
gerestaureerd
Sex-musical kon met
minder naakt beter
en
Ladislav Cerny
overleden
Magistraal orgelspel
door Anton Heiller
01!
9.00
■DEZE WEEK InTI^IÖ
Werk „Meester
van Alkmaar”
Nostalgisch tekenen
door Gerrit Dekker
«SO
a
Roth op Cavaille-orgel
Gilbert op clavecimbel
w
t
I.
I
Terug in Rijksmuseum
WAARD OM BEWAARD TE BLIJVEN
In Haarlemse Orgelmaand
Op Müller-orgel in Sint Bavo
V
F
I
4
Jazzdrummer Singleton
overleden
EEN GOLF HUREN?
Bij Bouwens sturen!
Bouwens Autoverhuur
een ster die al 20 jaar straalt
Film over leven
Josephine Baker
„LET MY PEOPLE COME” IN AMSTERDAMS FRASCATI
O: te
'Tal
(Hl
WOENSDAG
1 6
JULI
1975
9
KUNST
lv
R
r
Biefstuk
Wilt u abonnee worden? Bel dan overdag 020 - 5411345.
illi,
KW
1 l
(Van onze kunstredactie)
(ADVERTENTIE)
Een der scenes uit „Let my people come”
Voor alle duidelijkheid: het Engelse
ROLF STALLINGA
H.S.
Daniël Roth voor het orgelklavier.
heeft
Anton
Heiller
(ADVERTENTIE)
HAARLEM. De befaamde Oosten
rijkse organist Anton Heiller, al sinds
1952 in veelzijdige muzikale zin mede
werker aan de Haarlemse Orgelmaand.
heeft dinsdagavond weer het Müller-
orgel van de Grote of Sint-Bavokerk be
speeld tijdens een gemeentelijk orgelcon
cert.
bouwj.
1975
m. Stroganoff-sauce
RESTAURANT
Grote Houtstraat 21
Kampervest 23 - Haarlem
Telefoon 31 26 38
Gina Lollobrigida:
STOCKHOLM. (AP) Greta Garbo,
de vermaarde Zweedse filmster uit de
jaren dertig, heeft onlangs voor het
eerst in 12 jaar een bezoek aan haar
land gebracht. Zij logeerde er in het
zomerverblijf van graaf Johan Berna
dotte, in het zuiden van het land. Maar
dal was alras bekend en hierop is de
actrice in het geheim uitgeweken naar
vrienden in Stavanger, aan de zuidwes
telijke kust van Noorwegen.
In september wordt Greta Garbo 70
jaar.
PARIJS (AP). De Amerikaanse
filmproducenten Hank Kaufman en Gene
Lerner hebben hier dinsdag meegedeeld
een overeenkomst te hebben getekend
over de rechten tot het maken van een
film over de onlangs overleden revue-
ster Josephine Baker.
De andere ondertekenaar was de man
van Josephine van wie zij de laatste
jaren gescheiden had geleefd Jo Bouil
lon, de Franse orkestleider, arrangeur
en componist.
NEW YORK (DPA). Zutty Singleton,
een van de beroemdste, uit New Orleans
afkomstige jazzdrummers, is maandag
op 77-jarige leeftijd in een ziekenhuis in
New York overleden, zo is dinsdag, be
kend geworden.
Singleton behoorde tot de eerste drum
mers die „brushes” (borsteltjes) gebruik
te. Hij wordt ook gezien als de uitvinder
van de drumsolo.
Zutty drumde bij vele bekende jazz
musici, zoals Louis Armstrong, Earl
Fatha Hines, Jimmy Noone, Roy Eldrid
ge, Fats Waller, Charley Parker en Dizzy
Gillespie.
Vijf jaar geleden werd hij door een be
roerte getroffen waardoor hij zijn muzi
kale loopbaan moest beëindigen
Ik ken hem een heel klein beetje,
zijn vrouw ook, want ze schildert,
Daarom weet ik dat hij zijn boek
met nadrukken van zijn journalistie
ke prenten terecht aan haar heeft
opgedragen. Ze deelt zijn voorliefde
voor oude boerderijen, kerkjes en
landschappen- Nog maar tien of vijf
tien jaar geleden zou zoiets voor
uiterst burgerlijk en kwalijk-traditio-
neel zijn versleten, maar tegenwoor
dig sta je met die voorliefde weer
helemaal vooraan in de rijen van
actiegroepen die het milieu bescher
men, oude huisjes restaureren en zich
installeren in opoe-spulletjes. En zo
vinden generaties een brug naar el
kaar, naar het verleden en hopelijk
een gerestaureerde toekomst.
hun leven ervan afhangt. Het is de
generale repetitie van Let my peo
ple Come, een Amerikaanse „sexual
musical”, direct vanuit New York’s
Village Gate overgevlogen naar
Holland, waar het parodistische,
maar vrolijk-schaamteloze seksge-
beuren het twee maanden moet uit
houden.
w
AMSTERDAM (ANP). Het schilde
rij „De zeven werken van barmhartig
heid” is na een langdurige en gecompli
ceerde restauratie weer opgesteld in het
Rijksmuseum te Amsterdam. De zeven
eikehouten panelen werden in 1504 ge
schilderd voor de Sint Laurenskerk te
Alkmaar. Omdat de naam van de kun
stenaar niet is overgeleverd, wordt hij
doorgaans „De meester van Alkmaar”
genoemd.
sa. aaSëSsiaffl
maken. Men kan er rustig met het hele
gezin naar toe. Wat in deze musical ge
beurt, is een satire op de seksualiteit.
Werkelijk alle kanten van het sexleven
worden erin belicht. Recht voor z’n raap,
toegegeven, maar het is geen porno, het
is niet aanstootgevend, niet beledigend,
voor welk volksdeel dan ook. Trouwens,
van de 22 nummers zijn er maar acht
naakt”.
Boskamps hulp wordt ingeroepen voor
de door Earl Wilson jr. (tekst en muziek)
en Phil Oesterman (regie) oorspronkelijk
gemaakte musical, die meer weg heeft
van „Hair” dan van „Oh Calcutta”. Spe
ciaal ten behoeve van het Nederlandse
publiek moet een aansprekend synoniem
voor een „red light district” worden ge
vonden. Hans Boskamp roept enthousiast
uit „Seadike, of course”. Hulpregisseur
en producers zijn er tevreden mee. Sea-
dike past uitstekend in de tekst.
Geen van de Amerikanen kan zich er
op beroemen een toonaangevende ster te
zijn. Volgens een insider veroorzaakt dat
juist zo’n aangename sfeer in de cast.
Dit is typische een „company”-musical:
ieder is even belangrijk.
Een danseresje, Dorothy Chansky, ver
telt: „Ja, we zijn direct vanuit New York,
via Brussel, naar Amsterdam gekomen.
Heerlijke stad. Er is alles verkrijgbaar
Anton Heiller kende het orgel reeds
uit de jaren, die vooraf gingen aan de
grote restauratie, die in augustus 1959
begon en die in juli 1961 voltooid werd.
Daarna had het orgel met zijn „nieuw”,
weer oorspronkelijk klankkarakter spoe
dig voor hem geen geheimen meer.
Heiller kon het instrument laten be
antwoorden aan zijn interpretatie - ide
aal voor verschillende orgelmuziek -
stijlen en speciaal de orgelstijl van Jo
hann Sebastian Bach. Hij heeft steeds
bij zijn vertolkingen van Bach composi
ties op het prachtige orgel, dat gebouwd
werd in de tijd, dat Bach te Leipzig
werkte, een verrassende synthese van
muziek en instrument tot stand ge
bracht.
Dinsdagavond
HAARLEM. De Franse organist
Daniel Roth, docent aan de Internatio
nale Zomeracademie voor organisten in
Haarlem, zal vrijdagavond 18 juli a.s.
om acht uur een concert geven op het
Cavaille-orgel van het Concertgebouw.
Roth zal een programma uit de Franse
orgelliteratuur spelen dat voor een groot
deel bestaat uit diverse werken van
Alexandre P. Fr. Boëly (1785-1858).
wat we graag willen hebben. We zijn
hier nu drie dagen en waar ik eigenlijk
het meest enthousiast over ben, dat is de
uitstekende kwaliteit van de Nederlandse
yoghurt. Dat is het heerlijkste wat ik
ooit geproefd heb”.
Zo ziet men maar weer: ook medewer
kers aan een sex-musical zijn op z’n tijd
hongerig. Nadat het laatste nummer voor
de pauze „I believe in my body” (ik ge
loof in mijn lichaam) ér uit is geknald,
is het eerste wat wordt gevraagd: „Gan
we eat, now?” Dat kan, maar voor slechts
tien minuten, Een stukje kaas, een co-
laatje. Het is zo weggehapt. En dan is het
weer de beurt aan de Grote Boodschap:
„Alle mensen zijn seksueel ingesteld, om
dat zij menselijk en sterfelijk zijn”, aldus
de hoestekst van een elpee die tegelijk
met de produktie wordt uitgebracht. De
slogan bezorgt ons een wereld vol onbe
grip.
Hans Boskamp, wijzend op het frivole
tafereel op het toneel zegt losjes: „Ach,
joh, deze mensen draaien hun hand er
niet voor om. Die stappen even makke
lijk in als uit de broek. En mag het soms,
’t Is toch niet slecht?! 't Is parodie. Daar
om mikken we op een doorsnee-publiek.
Trouwens, de kaartjes zijn verkrijgbaar
via VW’s en banken. Netter kan het
niet”.
GERRIT DEKKER, PERSTEKE
NAAR, staat er broodnuchter in de
telefoongids onder Santpoort. Een
kwalijke grap eigenlijk zo’n aandui
ding, al heeft hij misschien zichzelf
onder die titel opgegeven bij de tele
foondienst. Want Gerrit Dekker is
geen broodnuchtere tekenaar. Hij is
zelfs geen typische journalistieke te
kenaar, al werkt hij dan al jaren
voor een bekend ochtendblad. Uit
zijn door Teleboek b.v. in Amsterdam
uitstekend uitgegeven „Tekeningen,
een journalistieke zwerftocht door
Nederland” blijkt hij de man te zijn,
die bij uitstek een nostalgische teken-
stift hanteert. Hij legt er verdwijnen
de landschappelijke en architectoni
sche realiteiten mee vast.
weer een integraal Bach-programma
tot uitvoering gebracht en hiermede de
zeer talrijke toehoorders op zijn concert
geconfronteerd met gesublimeerde orgel-
kunst van een verinnerlijkte, edele
schoonheid. Zij werd vrijwel steeds geo
penbaard met de haast intieme zilver-
heldere timbres van met uiterste zorg
gekozen registers, die een bijzondere
duidelijkheid van het contrapunctische
stemmen-weefsel tot stand brachten en
hiermede de essentie van de muziek,
verfijnd en lenig-ritmisch bewegelijk
met contrasten van ingetogen klank
voor de Trio-sonate in C grote terts,
uitdrukkingsrijk en zelfs mystiek voor
de zes Koraalbewerkingen, die naar hun
uitgever, „Schübler-chorale worden ge
noemd.
Deze orgel-juwelen vertegenwoordig
den, evenals de Partite diverse sopra
„Sei gegrüsset, Jesu, gütig”, op deze
avond de geniale koraal-variatie-kunst
van de grootmeester van het orgel.
De laatste variatie van deze reeks
vormde met de ter inleiding van het
concert gespeelde voorname Fantasia in
C kleine terts de imposante hoekpijlers
van deze onvergefelijke manifestatie van
de Haarlemse Orgelmaand.
P. ZWAANSWIJK.
Deze componist, organist en pianist is
sterk beïnvloed geweest zowel door
Bach als door Beethoven. Hij compo
neerde meer dan 300 werken. Verder
staat op het programma het eerste Cho
ral van César Franck en de Symphonic
Gotique van Charles M. Widor.
Daniel Roth geeft tijdens de zomera
cademie de specialisatiecursus in Franse
orgelliteratuur. Hij is in 1942 in Mul
house geboren en studeerde daar aan het
conservatorium, later in Parijs, bij onder
meer Maurice Duruflé. Hij kreeg ook les
van de in Haarlem zo bekende Franse
organiste Marie-Claire Alain. Verschei
dene internationale prijzen werden zijn
deel.
In 1972 was hij deelnemer aan de
jurylid tijdens de improvisatiewedstrijd.
improvisatiewedstrijd in de Haarlemse
orgelmaand. Dit jaar trad hij op als
Hij componeerde voor orgel en voor
koor en is organist Van de Sacré Coeur
in Parijs, tevens docent in Marseille en
aan de universiteit van Washington.
Kenneth Gilbert zal zaterdagavond a.s.
om acht uur een clavecimbelconcert ge
ven in de Oude Ned. Herv. kerk in
Bloemendaal. Op zijn programma staan
vijf delen uit Ordre 5me van Francois
Couperin, verder werken van Bach en
Rameau.
Ook Gilbert is docent aan de zomera
cademie in clavecimbelmuziek. Hij is
ook docent aan de conservatoria in
Montreal, Londen, Parijs en Antwerpen,
jsr zijn veel radio- en plaatopnamen van
hem gemaakt.
AMSTERDAM Niet ver van de
plaats waar op broeierige grachten
in schreeuwerige neonletters de
pornografie aan de man wordt ge
bracht, is het schamele Amsterdam
se veilinggebouw Frascati geves
tigd. Er dartelen veertien jonge
mannen en vrouwen op het toneel
rond, die in hoog tempo in en uit de
kleren schieten, ongedachte eroti
sche standen nabootsen en daarbij
zingen en dansen, begeleid door een
formidabel viermansorkest, alsof
AMSTERDAM. Mensen, die poep
vies vinden, doen er in verband met het
overvloedige schaamrood dat zij stellig
zullen morsen verstandig aan de gang
naar de kassa te besparen. Maar eigen
lijk was het allemaal heel plezierig en
bij vlagen meeslepend en knap. Ik be
doel de sex-musical „Let my people
come” die gisteravond in Frascati in
première ging.
De nostalgie van Gerrit Dekker
blijkt niet alleen uit de zeer ver
trouwde wijze waarop hij tekent
topografisch juist en toch nergens
kil maar ook uit de onderwerpen,
die voor een deel uit deze omgeving
zijn gekozen. En dan gaat het niet
alleen om landschap en architectuur,
maar ook om een onderwerp als het
graf van Godfried Bomans of de
bekende verzameling antieke „gapers”
van de heer A. J. M. van Os, eigenaar
van de oer-Haarlemse „Firma A. J.
van der Pigge”.
Nog meer streekgebonden onder
werpen? In Haarlem tekende Gerrit
Dekker het poortje van het Bakenes-
serhofje en het Goudsmidspleintje; in
Zandvoort de Noordbuurt; in Bloe
mendaal de holle boom bij Kraantje
Lek; in Velsen de ruïne van Bredero-
de en Beeckestijn; in Beverwijk het
tuinhuisje waar Betje Wolff en Aagje
Deken hun „Sara Burgerhart” schre
ven; een straatje in Spaarndam en
het oude kerkje van Spaarnwoude.
Toch is dit boek, voorzien van een
dankbaar voorwoord van de oud-
hoofdredacteur J. J. F. Stokvis, geen
hulde aan oudheden en merkwaardig
heden uit deze streek alleen. Men
vindt er bijzondere plekjes en merk
waardigheden in terug uit het hele
land, dingen waarvan ik met Gerrit
Dekker hoop dat ze nog lang zullen
worden in stand gehouden.
Het theekoepeltje van Betje Wolff en Aagje Deken, waarin ze hun „Sara Bur
gerhart” schreven. Het staat in Beverwijk achter het vroegere buiten Lommer-
lust, thans St. Josephrustoord. De tekening is, als alle andere door Gerrit Dekker
voorzien van een lang onderschrift met bijzonderheden.
woord „come” heeft iets met orgasme te
maken en daar draait het om in deze
door „Hair” geïnspireerde rock-opera.
Sinds we Mary Zeldenrust hebben, we
ten we dat sex lang niet slecht hoeft te
zijn en met de filmkeuring is het al
evenmin zoals vroeger.
In „Let my people come” wordt op dit
thema lustig en ironisch voortgebor
duurd. De tegenstelling tussen wat vader
en moeder thuis niet vertelden maar
wat je van de „straat” hebt op te
pikken, wordt met alle varianten in de
menselijke relatie dansend en zingend
geserveerd. Als een parodie op de frus
traties, waaraan de sexbaronnen in het
Amsterdamse pikant genoeg leunt
Frascati tegen de Wallen aan een
dikke boterham verdienen.
Tegen een glitter-decor en daardoor
nog meer schitterende lichteffecten da
vert de show in snel tempo over de
planken. Gemakkelijk en erg direct. De
veertien jonge artiesten van de Ameri
kaanse groep, die onmiskenbaar enkele
talenten herbergt maar indruk achter
laat door zijn homogeniteit, zoeken al
voor hun optreden contact met het pu
bliek („How are you?”) en van een
afstand is na afloop ook geen sprake
meer.
De musical wordt gedragen door en
kele ijzersterke songs, die evenals de
tekst echter niet altijd goed te volgen
zijn. Een ander zwak punt was dat het
naakt soms niet meer functioneel werd
gebruikt. En dan gaan uitkleedscènes en
suggestieve bewegingen gauw vervelen.
Maar verder was het net zoiets als een
wandeling langs de beelden van Rodin
in de Parijse Tuilerieën. Alleen zat er
nu meer beweging, enthousiasme en ple
zier achter.
Het schilderij dankt zijn roem voorna
melijk aan de levendige weergave van
het dagelijks leven in de middeleeuwen,
aldus de directie van het Rijksmuseum.
Het werk werd in 1918 voor het Rijks
museum verworven met steun van de
Vereniging Rembrandt.
Bij de verwijdering van latere aanvul
lingen en overschilderingen bleek de
restaurateurs, dat het schilderij ernstig
had geleden, ten dele door moedwillige
beschadigingen ten tijde van de zestien
de eeuwse kerkhervormingen, ten dele
door verfverlies ten gevolge van water
schade. Bij de restauratie werd niet
gepoogd de gehavende staat van het
werk te maskeren, daartoe ontbrak te
veel van de schildering. Wel werden,
waar mogelijk, de beschadigingen enigs
zins bijgewerkt.
De terugkeer van „De zeven werken
van barmhartigheid” in de vaste opstel
ling wordt in het Rijksmuseum begeleid
door een aantal restauratiefoto’s en door
een Nederlandse en Engelse tekst, waar
in de behandeling van het schilderij
wordt verantwoord.
Hans Boskamp, die kapitale internatio
nale betrekkingen overhield aan de Ne
derlandse produktie van Fiddler on the
Roof, is door de Amerikaanse eigenaar
van Village Gate, Art d’Lugoff, en de
twee Israëlische producenten -Pasha
Deshe en Noam Semel in de gelegenheid
gesteld „Let my people Come” de titel
is een speelse variant op de bekende
Amerikaanse negro-spiritual uit te
brengen in Amsterdam.
Boskamp, zich 24 uur voor de première
het zweet in tropisch Holland van het
voorhoofd wissend, zegt: Ik denk wel dat
er genoeg publiek op af zal komen. In
Amerika is de musical, die daar draait
sinds januari 1973, enorm aangeslagen.
Je zult het direct zien: dat zijn schitte
rende artiesten, die alles kunnen: acteren,
zingen, dansen. En men moet vooral niet
denken dat men met dit avondje Frascati
op de wallen terecht is gekomen. Dit
heeft niets met ordinaire live-shows te
PRAAG (AP). De vermaarde alt
violist Ladislav Cerny is naar hier dins
dag is bekendgemaakt, zondag op 84-
jarige leeftijd gestorven.
Cerny, de stichter van het Praagse
Kwartet en professor aan de Praagse
muziekacademie, was een groot vriend
van Paul Hindemith die, nadat hij hem
in 1922 in Donauschingen (Duitsland) had
horen spelen, een sonate voor altviool,
opus 25, voor de kunstenaar heeft ge
schreven en aan hem opgedragen.
Cerny is zeer veel opgetreden in
West-Europa. In de Verenigde Staten
kende men hem feitelijk alleen maar van
.zijn grammofoonplaten, onder meer van
zijn prachtige vertolking van Hindemiths
“„Trauermusik”.
I Als leraar is Cerny actief geweest tot
■niet lang voor zijn dood.
Hij is overleden in het staatssanato-
rium te Dobris, ten zuiden van Praag.
