André
FELICE GIMONDI
Gevers
groot kampioen
wil niet
ORANJE-EQUIPE WERKTE GOED SAMEN
KUIPER
ME NU BERE STERK
I
Beloftevol brons van
ongestuurde twee
NOOREN IS TITEL KWIJT
meer op
Spelen
wachten
„IK VOELDE
Kuiper is een
Heins maakte zijn
fouten snel goed
lil
I
MEDAILLE VOORKWAM ROEIDEBACLE
1975
SEPTEMBER
SPORT
MAANDAG
1
Bere-sterk
Balans
rt-
sc
1
pil
Gi-
Roger de Vlaeminck: goed kampioen.
(Van onze sportredactie)
André Gevers wordt uitbundig gefeliciteerd door zijn vriendin Ingrid.
(Van onze sportredactie)
1
Hennie Kuiper wordt na afloop bijna onder de voet gelopen door het publiek.
rij
Nico de Vries, directeur van Frisol
tijdens de koers: „Wat rijdt die Kui
per verschrikkelijk dom, die wordt
was
de
z.t., 19. Rodriguez (Col) z.t., 20. Dierickx
(bel z.t., 21. Maertens (Bel) z.t., 22. Allan
(Aus) z.t., 23. Lloyd (Eng) op 8.59, 24.
Perurena (Spa) z.t., 25. Casa (Spa) z.t.,
26. Lopez Cairil (Spa) z.t., 27. Le Guillou
(Fra) z.t., 28. Pronk (Ned) op 11.31.
De overige renners van de 79 deelne
mers staakten de strijd.
eveneens
om
6
6
5
4
4
4
4
4
3
3
3
2
1
1
1
1
0
0
am
it
iaf-
nte
aag
io.
af-
le
rs-
jse,
?n-
.e-
iu-
1-1.
in
;m
10.
eg
►or
js:
try
er-
n-
L'T-
;ed
ni-
>-2,
m-
er-
1.
3.
i-7.
sia
in-
ers
FC
na
96
1
Sp.
Mi
no
rs -
10.
eg
n-
en
56,
ijs
5e
A
en,
FC
TV,
een winnen en dan zeg ik het liefst
Kuiper als ik het niet ben. Ik was
misschien iets dichterbij geëindigd als
Kuiper niet was weggesprongen. Nu
heb ik keer op keer anderen moeten
terugpakken, maar die afspraak had
den we van te voren gemaakt en
daar heeft iedereen zich aan gehou
den.”
YVOIR. Hennie Kuiper, de
nieuwe wereldkampioen der profs
op de weg. Hij bleef, na zijn weer
galoze solo in de eindfase van een
langdurige en enerverende titel
strijd, een toonbeeld van kalmte.
Geen spoortje van opwinding of
uitgelaten blijdschap. Terwijl Kui
per na zijn pas behaalde triomf
meermalen overspoeld dreigde te
raken door de losgebroken massa,
terwijl een kordon van Rijkswach-
ters de grootste moeite had de klei
ne renner uit Ossendrecht heel
huids naar het podium te „slepen”,
riep hij trots als een pauw uit: „Nog
nooit reed ik zo sterk als vandaag.”
De inmiddels tot elf renners (onder
wie Nilsson) uitgebreide kopgroep ver
speelde steeds meer van de voorsprong
op de groep achtervolgers, met daarin de
Polen Szurkowski, Mytnik en Barcik.
Alert reageerde Gevers halverwege de
voorlaatste omloop (van elk 14 kilome
ter) op de vluchtpoging van Nilsson en
overbrugde in zijn eentje de kloof met
de Zweed. Het betekende de beslissende
ontsnapping in dit daarvoor monotone
titelgevecht. Immers, in het geval de
9
9
7
6
6
6
6
5
4
l 4
4
3
4
4
4
4
3
2
O
aldus Grevers. „Ik reed vandaag ook
geweldig sterk. Voor die Zweed had ik
ook geen moment angst gehad. Toen ik
bij hem was gekomen, had ik ook ge
makkelijk alleen door kunnen gaan.
Maar ach, dacht ik meteen, waarom zal
ik dat doen. Ik kan hem in de sprint
gemakkeUjk aan. Door bij hem te blij
ven kon ik bovendien krachten sparen”.
Voor Joop Middelink is de regenboog-
trui van Gevers wel degelijk een scha
duwkant. Serieuzer dan ooit overweegt
Gevers nu de sluimerende prof-plannen
definitief gestalte geven. Ondanks de
door hem van zijn handtekening voor
ziene NOC-verklaring, waarin hij toe
zegt tot de Olympische Spelen van Mon
treal amateur te zullen blijven.
„Want”, oordeelt de werkloze timmer
man uit Schijndel, „wanneer mij in de
komende weken een leuk contract wordt
aangeboden, ga ik onmiddellijk over.
Als wereldkampioen hoef ik mij nu niet
meer waar te maken of te introduce
ren”.
Uitslag amateurs: 1. André Gevers
(Ned) 182 km in 4 uur, 18 minuten en
1 seconde, 2. Sven Ake Nilsson (Zwe)
z.t., 3. Roberto Cerutti (Ita) op 57 secon
den, 4. Garry Clively (Aus) z.t., 5. Herve
Inaudi (Fra) z.t., 6. Vittorio Algeri (Ita)
z.t., 7. Leif Hansson (Zwe) z.t., 8. Jean
Luc van den Broucke (Bel) op 1.06, 9.
Karl Diers (Odl) op 1.13, 10. Erik Lalou-
ette (Fra) z.t., 11. Vikenti (Sov) z.t., 12.
Hartnick (Odl) op 1.21, 13. Martinez
(Spa) z.t., 14. Blaudzun (Den) z.t., 15.
Wolfer (Zwi) z.t., 16. Hermann (Lie) z.t.,
17. Schmid (Zwi) z.t., 18. Wellens (Bel)
z.t., 19. Andresen (Noo) z.t., 20. Marcus-
sen (Den) z.t, 21. Kuhn (Zwi) z.t., 22.
Blandon (Fra) z.t., 23. Matousek (Tsj)
z.t., 24. Lefevre (Bel) op 1.31., 25. Ko
walski-(Pol) op 1.39, 38. Tak (Ned) op
4.02, 55. Dohmen (Ned) op 7.47, 56. Pi-
rar’d (Ned) z.t.
Een afgeslagen aanval van Tour de
France-winnaar Bernard Thevenet luid
de ten slotte de solo van Hennie Kuiper
in. Op bijna dezelfde wijze als hij het
Olympische (1972) en het nationale kam
pioenschap (1975) won, haalde de 26-
jarige Hennie Kuiper de wereldtitel naar
zich toe. De solistische krachtsexplosie:
dat is Kuipers waarmerk. Kuiper zélf:
„Ik wist dat ik in vorm was. Maar aan
een wereldtitel had ik voor de start niet
durven denken”.
Kuiper: „Toen ik sprong, twijfelde ik.
Logisch, je bent pas weg, en je rijdt op
volle kracht zonder op of om te zien.
Die twijfel duurde niet lang, want ik
merkte spoedig dat ik alles kon. Ik hoefde
me niet te forceren. Alles ging gemak
kelijk. Klimmen en dalen, omhoog en
omlaag. Ik voelde me bere-sterk. Hoe
langer ik wegbleef, hoe meer ik begon
te denken dat er niets meer kon mis
gaan”. Bleef Kuiper zélf een toonbeeld
van kalmte, zijn prestatie en zijn triomf
waren vruchten van topvorm en on
beperkte zelfovertuiging. Kuiper: „Als ze
me hadden teruggepakt, geloof ik dat ik
het opnieuw geprobeerd zou hebben”.
melk en Gerrie Knetemann mengden
zich nadien in aanvallen die niet veel
meer dan schermutselingen betekenden.
Die Poolse trilogie werd nu verhin
derd door het tweetal Nilson-Gevers.
Vooral in dat opzicht onderscheidde de
23-jarige Nederlander zich op het mo
torcircuit van Mettet. Door zijn gebrek
kige koersmzicht verspeelde de Braban
der bijvoorbeeld eerder dit seizoen de
zege in Olympia’s Ronde. Van die fouten
heeft hij duidelijk geleerd, evenals hij
leergeld heeft betaald voor zijn eigenge
reide optreden in voorgaande jaren.
Ploegleider Jan Gisbers: „Gevers is
geestelijk moeilijk in bedwang te hou
den. Aanvankelijk was niemand in staat
hem van zijn ideeën af te brengen. Toen
hij drie jaar geleden bij ons in de ploeg
kwam, "had hij van tactiek totaal geen
verstand. Hij reed toen al verschrikke
lijk hard, maar maakte steevast een
paar tactische blunders. Technisch,
maar vooral tactisch heeft hij dit sei
zoen een enorme evolutie doorgemaakt”.
Dit seizoen behaalde Andre Gevers
reeds 18 individuele triomfen, waaronder
de ook internationaal hoog aangeschre
ven overwinningen in de Ronde van
Oost-Zwitserland, de Granitier Bretagne
en de Driedaagse van Zeeuws-Vlaande
ren. Zelf schrijft de inmiddels ook inter
nationaal erkende tijdritspecialist zijn
triomf in Mettet voor een niet gering
deel toe aan die veranderde instelling.
„Ik fiets nu met een duidelijk andere
instelling. In voorgaande jaren ging het
allemaal wat op de amateuristische toer.
Ik ben nu ook veel meer wielrenner. Dit
seizoen voelde ik gewoon, dat ik een
vuist kon maken, dat ik ook internatio
naal meetelde. Daarom had ik ook erg
veel vertrouwen in dit kampioenschap”.
NOTTINGHAM (ANP) Het brons
werd begroet als was het goud. En dat
was niet zo vreemd. Immers, de periode
waarin de Nederlandse roeiers na een
FISA-toemooi hun eremetaal op indruk
wekkende wijze naar believen konden
rangschikken, behoort reeds lang tot het
verleden. Na het goud, zilver en brons
van de Olympische Spelen in Mexico,
waarmee het succesvolle tijdvak van
1963 tot en met 1968 werd afgesloten,
was enkel tijdens de Olympische regatta
van München Oranje nog een bronzen
medaille ten deel gevallen.
De internationale balans werd in het
Holme Pierrepont nationale watersport-
centrum niet al te zeer verstoord. Keer
de Oost-Düitsland uit Luzern terug met
zesmaal goud en tweemaal zilver, in
Engeland bleek de ploeg goed voor vijf
keer goud, twee zilveren en een bronnen
medaille. Als men dan bedenkt dat de
Noorse gebroeders Frank en Alf-John
Hansen tweede in de double scull in
1971, 1972 en 1974 hun rivalen Dreif-
ke/Bertov vrijwel op de streep het goud
ontnamen, dan wordt nog duidelijker
dat de DDR niet aan kracht verloren
heeft. Ook de Russen handhaafden zich
geheel. De belangrijkste verschillen met
1974 zijn, dat de gebroeders Hansen en
de sympathieke Westduitse skiffeur Pe
ter-Michael Kolbe, op de Bosbaan win
naar van de Holland-beker, nu titels
naar West-Europa brachten.
Bijna een half uur later, gestoken in
een Frisol-trui om herkenning door het
publiek zoveel mogelijk te vermijden,
reed Hennie Kuiper op de fiets naar de
dopingcontrole. Links en rechts manoeu
vrerend langs naar huis en haard terug
stromende mensen, ergens op een smal
en stoffig weggetje in de buurt van
Yvoir. Bijna niemand viel het op dat
daar de nieuwe wereldkampioen als een
toerist over dat paadje kriskraste.
Hennie Kuiper; de verpersoonlijking
van Nederlandse macht in een koers die
op een Belgische overwinning had die
nen uit te monden. Nationaal kampioen
Kuiper: de eerste en laatste aanvaller.
Kwajongensachtig was hij in het prille
begin van de koers met de Belg Teir-
linck, de Fransman Hézard en de Itali
aan Cavalcanti meegegaan in een speelse
vlucht. In de eerste ronde (van de in
totaal 20 over een moeilijk en door het
opdringende publiek zelfs gevaarlijk
parcours van 13,2 kilometer) was dat
geweest. Geen greintje scherts viel echter
bij hem waar te nemen toen hij in de
voorlaatste ronde die alles beslissende
demarrage plaatste. Geen moment van
verslapping, van onzekerheid plaagde
hem vervolgens tijdens de lange rush
naar het goud.
drie Polen aansluiting zouden hebben
gekregen en daarop speculeerde de
passieve Kowalski overduidelijk zou
vermoedelijk opnieuw een Pooi in de
regenboogtrui zijn gestoken.
De overwinning van Heins kwam
op vrij sensationele wijze tot stand.
Nadat hij en titelverdediger Henk
Nooren na de eerste dag, toen er een
jachtspringconcours en een progres
sief concours waren afgewerkt, sa
men de leiding deelden met ieder 50
punten, nam Nooren gisteren na de
eerste manche van het finale con
cours een voorsprong van drie pun
ten. Kwam de titelverdediger met
zijn paard Funest foutloos rond op
het vrij lastige klassieke parcours,
Heins maakte met Windsor twee fou
ten. Fouten, die naar zijn mening
mede waren toe te schrijven aan een
op dat mpment laag over vliegende
Jumbo Jet.
In de tweede manche nam Heins
echter goed revanche. Rijdend in een
zeer snel tempo, kwam hij foutloos
rond, daarmee Nooren voor de op-
METTET. Het enthousiasme
was niet te remmen. Terwijl zijn
ploegleider Jan Gisbers vergeefse
moeite deed de op drift geslagen
vaderlandse wielerkolonie op af
stand te houden, bleef de hevig
transpirerende André Gevers de
nuchterheid zelve. „Rustig nou
maar aan jongens. Ik ben wereld
kampioen. Straks gaan we die we
reldtitel wel vieren.” Zo doodkalm
als Gevers zaterdagavond in het
zonovergoten Mettet reageerde op
de zoëven door hem behaalde we
reldtitel, zo ijzig kalm en professio
neel aandoend beraamde hij de
machtsgreep die uiteindelijk zou
uitmonden in Oranjes vijfde regen
boogtrui tijdens deze WK.
Tweehonderd meter voor de eind
streep had de Brabander Svend Ake
Nilsson alle eventueel nog sluimerende
illusies op de mondiale wegtriomf bij de
amateurs ontnomen. Met een laatste,
forse pedaalslag passeerde Gevers de
Zweed, die vervolgens vanuit de verte
machteloos moest toezien hoe de don
kerharige Nederlander de hand in triomf
omhoog stak. Die wereldtitel betekende
niet alleen de bekroning van een tac
tisch formidabel gereden race, maar
vormde bovendien de bevestiging van
het ongelimiteerde vertrouwen dat zijn
ploegleider Jan Gisbers en wegcoach
Joop Middelink nu al jaren in hem
hebben. De mondiale triomf van Gevers
was de vierde na-oorlogse wereldtitel bij
de amateurs, nadat eerder Henk Faan-
hof (1949), Frans Mahn (1956) en Evert
Dolman (1966) wereldroem voor Oranje
oogstten.
De wereldtitel van Gevers was echter
bovenal een triomf van de tactiek. Die
tactische triomf is des te opmerkelijker
omdat hem jarenlang terecht een ont
hutsend gebrek aan koersmzicht werd
verweten. In Mettet leverde Gevers ech
ter het overtuigende bewijs, dat de wiel
renner Gevers vooral op dit punt dit
seizoen enorme vorderingen heeft ge
maakt. Zaterdagmiddag in Mettet beging
de ex-judoka bijvoorbeeld niet de fout
om rustig af te wachten wat er zou
gebeuren. In plaats daarvan nam hij zelf
het initiatief. Op het juiste moment.
Verzeild geraakt in een kopgroep van
zeven, waartoe slechts een Pool (de
regerende wereldkampioen Janusz Ko
walski) behoorde, onderkende Gevers
tijdig het gevaar van hetgeen zich ach
ter hem afspeelde.
Het was niet de enige, zelfs niet de
voornaamste reden, waarom zaterdag in
Nottingham op de slotdag van de we
reldkampioenschappen de derde plaats
van Jan van der Horst en Willem Boe-
schoten zo uitbundig werd gevierd. Veel
eerder omdat de 26-jarige Van der
Horst, juist afgestudeerd als arts, en de
vier jaar jongere Boeschoten een combi
natie vormen met mogelijkheden voor
de toekomst. Bij het aankomstvlot
kwam chef d’equipe Gerrit Meester dan
ook niet alleen met de gebruikelijke
gelukwensen, maar tevens met de mede
deling dat nu vaststond, dat de Amster
dammers een olympische toekomst tege
moet gaan.
Vijf meter was de baan te lang of
misschien ook wel weer te kort om
met zilver gelauwerd te worden. De
Bulgaren Valentin Stoev en Gueorgiu
Guergulev, negende in 1974 in Luzern,
stelden in hun laatste halen nog juist
hun zilveren medaille veilig. Boeienver-
schil? Het woord dat in de roeierswereld
eenvoudig niet meer kan worden gemist,
was ook nu op veler lippen. De Bulga
ren roeiden op de hoogste boei en waren
nog beter tegen de wind beschermd dan
de naast hun varende Nereus twee zon
der stuurman. „Er was zeker sprake van
boeienverschil”, was de mening van
coach Eijmert van Manen, die er echter
direct aan toevoegde: „Maar daarvan
hebben ook wij geprofiteerd. Onder ge
lijke omstandigheden waren we vermoe
delijk vierde geworden. Dan hadden we
de Bulgaren wel gepakt, maar zouden
we de Finnen en Polen hebben moeten
laten gaan. Ik vind het niet erg dat het
brons is geworden. Het is zelfs wel beter
zo. Anders wordt er voor volgend jaar
zo erg veel van je verwacht. We hebben
een ploeg die bijzonder stabiel is, die
beslist nog meer mogelijkheden in zich
heeft”.
Eén wens hadden Van der Horst en
Boeschoten slechts, toen de roeibond-
leiding hun vroeg waarmee de eerste
medaille voor de Nederlandse heren
sinds 1972 kon worden gevierd: introduc
tie bij een Engelse club om de zondag al
golvend te kunnen doorbrengen.
De derde plaats bij de ongestuurde
twee heeft de Nederlandse herenploeg
van een debacle weten, af te houden. De
Nereus/Laga acht, waarvan het uitzen
den op zijn minst zeer discutabel kan
worden genoemd, werd ook in de kleine
finales kansloos laatste. De Nereus/Nau-
tilus vier zonder stuurman, die alleen
een goede herkansing heeft gevaren,
vertoonde in de kleine finales voor de
klassering van de zevende tot en met
twaalfde plaats het oude euvel. De com
binatie vormde geen eenheid en viel
toen het er om ging weer uiteen in
tweeën.
nooit wereldkampioen.” Felice
mondi, na de wedstrijd: „Kuiper is
zonder twijfel een groot kampioen.
De man die hier in Yvoir een zo
sterke ploeg als die van de Belgen
kan verslaan, moet wel een grote
zijn.”
Joep Zoetemelk: „Ik ben niet te
leurgesteld. De ploeg heeft geweldig
gereden. Ik was de eerste man, maar
als ik niet zou winnen moest ik alles
doen om het toch een Nederlander te
laten zijn. Hennie Kuiper heeft de
enige manier gepakt waarop hij de
wedstrijd kon winnen. Blijft hij bij
de groep dan wordt hij in de sprint
misschien derde of vierde. Met deze
uitslag is de Nederlandse wielersport
gediend. Kuiper heeft een geweldig
sterke finale gereden. Ik kan er in
berusten, er kan er tenslotte maar
Voor de Belgen liep deze titelwedstrijd
uit op een teleurstelling, die zich al
aftekende toen Eddy Merckx al snel bij
een valpartij betrokken raakte. Tijdens
de klim vanuit het dorpsplein van
Yvoir, omhoog naar de finish, moest de
Spanjaard Tamames plotseling voor toe
schouwers opzij. Eddy Merckx kon Ta
mames niet meer ontwijken en sloeg
tegen de grond. Hij diende van fiets te
verwisselen, reed rondenlang met een van
pijn vertrokken gezicht rond, en riep
zelfs de hulp van de dokter. Later nam
de toen nog heersende wereldkampioen
weer volop deel aan de strijd. Maar ook
hij bleef in de eindfase hangen op 17
seconden van zijn opvolger: Henie Kui
per.
Roger de Vlaeminck, berustend in de
nederlaag, riep uit: „Er kan er maar
eentje winnen”. Een Francesco Moser
ventileerde zijn boosheid met de woor
den: „Dit was geen koers, dit was een
circus”. Ook voor Dietrich Thurau liep
het wereldkampioenschap op een enor
me deceptie uit. Hij werd het slachtoffer
van een lekke band, verwisselde zijn
fiets met zijn ploegmakker Günther Ha-
ritz en werd omdat dat reglementair
tijdens wereldkampioenschappen verbo
den is onverbiddelijk uit de koers
genomen. Huilend ging de jonge West-
duitser af.
De uitslag: 1. Kuiper (Ned) 266 km in 6
uur 29 minuten en 19 seconden, 2. R. de
Vlaeminck (Bel) op 17 sec., 3. Danguil-
laume (Fra) z.t., 4. Torres (Spa) z.t., 5.
Zoetemelk (Ned) z.t., 6. Thevenet (Fra)
z.t., 7. Ovion (Fra), z.t., 8. Merckx (Bel)
z.t., 9. Van Impe (Bel) z.t., 10. Knete
mann (Ned) z.t., 11. Moser (Ita) z.t., 12.
Oliva (Spa) op 3.33 min., 13. Verbeeck
(Bel) op 4.06, 14. Salm (Zwi) z.t., 15.
Bourreau (Fra) z.t., 16. Gimondi (Ita) z.t.,
17. Poggiali (Ita) z.t., 18. Poulidor (Fra),
AMSTERDAM (ANP) Johan
Heins, de 28-jarige ruiter uit Alme
lo, is gisteren op de terreinen van de
Amsterdamse manege in het Amster
damse Bos gekroond tot nieuwe Ne
derlandse kampioen bij de springrui
ters. Het was voor de eerste maal dat
Heins, al sinds enkele jaren een in
ternationaal topruiter, de Nederlandse
springtitel veroverde.
zonder
de titel te
dracht plaatsend
fouten te blijven
kunnen prolongeren.
Voor de anders zo safe rijdende
Nooren was de spanning klaarblijke
lijk te groot geworden. Hij maakte
eerst een fout op de dubbelsprong,
om vervolgens juist toen opnieuw
een Jumbo Jet overdaverde een
drietal weigeringen op de wal te
krijgen, waardoor hij moest worden
gediskwalificeerd.
„Jachtspringconcours*’ (Lengte parkoers
580 meter, 12 hindernissen, 18 springen): 1
Harry Wouters van den Oudenweyer (Eist)
met Salerno 78,9 seconden, 2 Johan Heins
(Almelo) met Windsor 84,1, 3 Henk Nooren
(Zwolle) met Funest 86,6.
„Progressief Springconcours”: (Lengte
parkoers 500 meter, 7 hindernissen, 7
sprongen, maximale tijd 85 seconden,
maximale hoogte in barrage 1,80 meter): 1
Nooren met Funest 28 punten, 54,4 secon
den, 2 Heins met Windsor 24 50,5, 3
Heins met Romantico S 24 53,0.
„Springconcours Tabel A" 150 meter,
over twee manches volgens de Grand
Prlx-formule, met een barrage op tijd
(lengte parkoers 680 m, 12 hindernissen, 16
sprongen, max. tijd 102 sec.).
1 Huub Bergmans met Henriette, 0
strafp., 53,8 sec. (in de barrage), 2 Anton
Ebben met Jumbo Design, teruggetrokken
in de barrage, 3 Johan Heins met Wind
sor, 8 strafp., 168.3 sec. (over de twee
manches).
„Eindklassement”: 1 Johan Heins 97 pun
ten, 2 Anton Ebben en Huub Bergmans 92,
4 Henk Nooren 90, 5 Harry Wouters van
den Oudenweyer 86,6 Jan Broek 90.
Uitslagen
„Finale Skiff”: 1 Peter-Michael Kolbe (Wdl)
7.10.08, 2 Sean Drea (Ier), 3 Martin Winter
(Odl).
„Finale twee zonder stuurman”: 1 B. en J.
Landvoigt (Odl) 7.06.40, 2 Georguiev-Soev
(Bul), 3 Van der Horst-Boeschoten (Ned)
7.11.49.
„Finale twee met stuurman”: 1 Lucke-
Gunkel (Odl) 7.16.24. 2 Stadniuk-Stallak (Pol).
3 Hitzbleck-Jager (Wdl).
„Finale dubbel twee”: 1 F. en A. Hansen
(Noo) 6.34.49, 2 Dreifke-Bertow (Odl). 3 Bail-
lieu-Hart (Eng).
„Finale vier zonder stuurman”: 1 Oost-
Duitsland 6.13.81, 2 Sovjet Unie, 3 Roemenië.
„Finale vier met stuurman”: 1 Sovjet Unie
(Esjlnov, Ivanov, Sema en Klepikov) 6.31.46, 2
Oost-Duitsland, 3 West-Duitsland.
„Finale dubbel vier”: 1 Oost-Duitsland
5.57.44 2 Tsjechoslowakije, 3 Sovjet Unie.
„Finale Achten”: 1 Oost-Duitsland 5.39.01, 3
Sovjet Unie. 3 Nieuw Zeeland. 4 Tsjechoslo
wakije. 5 Verenigde Staten. 6 Australië.
YVOIR (ANP). Roger de Vlae
minck, de zilveren medaillewinnaar
van het wereldkampioenschap 1975
zei na afloop van die titelstrijd over
de nieuwe drager van de regenboog
trui: ,Toen Kuiper weg was in de
voorlaatste ronde kon ik hem niet
meer gaan halen. Als ik dat had
gedaan, zou Zoetemelk weer aange
vallen hebben. Nadat Kuiper
ontsnapt zaten de Belgen in
schaar. Hoe goed wij alles ook had
den geregeld. In de vijfde ronde al
had Merckx mij toegezegd voor mij
te zullen koersen omdat hij zich niet
machtig genoeg voelde. Dat was nog
voor zijn, val”
Kuipers overwinning stoelde niet al
leen op topvorm en overtuiging, maar
óók op solidariteit. In de mate van het
mogelijke stopten Zoetemelk (Hennie
ging er als een raket vandoor”) en
Knetemann tijdens een hevig woedende
finale de acht rivalen af: de Belgen
Merckx, De Vlaeminck en Van Impe, De
Fransen Danguillaume, Thevenet en
Ovion, de Italiaan Moser en de Span
jaard Torres. Dat was die verdediging
van Zoetemelk en Knetemann geen
sinecure. In de allerlaatste ronde knet
terden de demarrages (van Moser, Dan
guillaume, Thevenet en Merckx) als
vuurwerk. Ploegleider Jan Janssen: „De
gehele ploeg heeft formidabel gewerkt.
Ik ben trots op iedereen. Wij hebben het
buitenland weer eens wat laten zien”.
De oranjetruidragers domineerden het
wereldkampioenschap van begin tot ein
de. Het begon met die speelse aanval
van Kuiper en zijn drie gezellen. Het
ging verder met Gerben Karstens en de
Fransman Francis Camparek. Ruim 90
kilometers bleven zij, met als hoogste
voorsprong drie minuten en 28 seconden,
uit de greep van de meute. Jan Raas,
Hennie Kuiper (twee maal), Joop Zoete-
ï’v-
K
