FILMWEEK ARNHEM BEGONNEN
van elitaire pornograaf
ALLEGORISCHE WILD WEST-FILM
BLIJFT RAADSELACHTIG
EL TOPO
Be’aarden gaan
on reductie
Speelfilm over
verhouding met
arme landen
HUMS
graag naar film
„La bete": omstreden film
iSflWSS
I
Ton van Duinhoven in:
É-sSi®
16
V R IJ D A G
California Split
Royal Flash
Het land van belofte
Pas si méchant
La béte
Jaws
Jaar van de kreeft
Nieuwe films
Zachte bedden
Kinderfilms
ISSSi
IN VERBAND met het Engelse karakter van de film waarmee de tiende
Arnhemse Filmweek gisteravond feestelijk geopend is, speelde de band
van de „Life Guards” buiten het Rembrandt Theater toepasselijke muziek.
De „Life Guards” is niet zomaar een muziekkapel. De band dateert uit
1660, is in Engeland beroemd als muziekgezelschap dat bij vele feestelijke
en officiële gelegenheden optreedt en is momenteel in West-Duitsland ge
stationeerd, zodat het geen verre reis behoefde te maken om de bezoekers
van deze eerste festival-avond in de stemming te brengen voor de hoofd
films, Richard Lesters „Royal Flash” met Malcolm McDowell, Oliver
Reed en Alan Bates.
Nachtvoorstell ingen
Herhalingen
Nachtvoorstell ingen
Erfgenamen van Cabral
El Topo
Vroegere successen
KUNST
w.
-*1
te
ten
De haai die de hoofdrol speelt in „Jaws”.
(ADVERTENTIE)
r
CHARLES BOOST.
„THE GETAWAY” van Sam Packin-
pah met Steve McQueen en Ali Mac-
Graw wordt door Nöggerath vertoond en
„Les Violons du Bal” van Michel Drach
met Jean-Louis Trintignant en Marie-
José Nat is na een te kort verblijf in de
bioscopen nu te zien in de nachtvoor-
stellingen van Studio K.
graag
wezens
meer
van Ammel-
acteertalent.
klooster gekozen en de enige attractie
wordt geleverd door Peter Sellers die
zes rollen speelt en achtereenvolgens een
Franse generaal, een Engelse majoor, de
Franse president, Hitler, een Japanse
prins en een loslopende Duitser voor
stelt. En daar valt zo tussenbeide wel
om te lachen. In Rembrandt.
«huis
set
in 2.
idse-
sdt|k
dreigend onheil (ook met de angst van
zijn publiek) meesterlijk speelt. Hij weet
een sfeer van afgrijzen en schrik op te
roepen, waarbij hij op de juiste momen
ten zijn schrikeffecten plaatst. Na veel
spanning vindt hij nog een apotheose
door drie man in een versterkt vissers
vaartuig met modern schietgerij, harpoe
nen en een ijzeren kooi de haai in volle
zee te laten opzoeken om een moordend
gevecht te voeren, dat urenlang onbeslist
blijft.
sadistische en gruwelijke trekjes uit Ar-
tands „theater van de wreedheid” waar
mee Jodorowsky vroeger geëxperimen
teerd heeft. Door het soms al te mooie
camerawerk van Raphael Corkidi is het
fraaie uiterlijk van de film gegaran
deerd en de wreedheden extra geaccen
tueerd, maar dichter bij de waarheid
achter die mooie beelden brengt het ons
niet.
Of de keuring een soortgelijke opvat
ting is toegedaan, staat nog te bezien.
Zoals het ook nog onzeker is of de
Belgische film „Vase de Noce” die even
eens over copulatie tussen mens en dier
gaat, door de keuring zal komen. Maar
dan is er nog altijd de oplossing van de
„besloten voorstelling”. Waarover in een
volgend bericht uit Arnhem.
Boven: Malcolm McDowell als charmeur in „Royal Flash”.
Onder: een scène uit „Het land van de grote belofte” van Wajda.
„Royal Flash” is een woordspeling met
de naam van de hoofdpersoon, kapitein
Harry Pagat Flashman, een vermakelij
ke lafaard en vrouwenjager die uit ge
brek aan zwaarte omhooggeklommen is
in het leger en door zijn handige manier
een geliefde gast is in het Londense
uitgaansleven in het begin van de vorige
eeuw. Het toeval brengt hem in contact
met Graaf Otto van Bismarck die dan al
bezig is aan de groot-Duitse gedachte te
het huwelijk in haar droom het beest
gedood heeft, blijkt in werkelijkheid ook
haar a.s. echtgenoot gestorven te zijn.
Zonder aanwijsbare reden. Tenzij men
in de ontdekking dat de gestorvene het
product is van sexueel verkeer tussen
mens en dier verband ziet tussen droom
én werkelijkheid die bij Bórowczyk
voortdurend in elkaar overlopen.
In het hartje van Bloemendaal.
Eerlijke en originele gerechten
in een geheel eigen sfeer.
Dagelijks geopend van 5-12 uur.
Op maandag en dinsdag gesloten.
Reservering aanbevolen.
Mangerie „La Fine Fleur”.
Bloemendaalseweg28, Bloemendaal.
Telefoon 023-254939.
werken en die voor een van zijn politie
ke intriges Flashman kan gebruiken <üe
hij via een list naar Beieren weet te
lokken.
NOG TWEE NIEUWE films: een
thriller in Calypso van Patrice Chereau,
„Het Vlees van de Orchidee” met Char-,
lotte Rampling, bekend uit „De Nacht
portier”; en „Hammond” met Donald
Sutherland als een „private eye”, jacht
makend op de koele Jennifer O’Neill
waardoor de oorspronkelijke titel „Lady
Ice” beter op z’n plaats is.
Walt Disney’s „Heksen en Bezemste
len” is natuurlij kg geprolongeerd op de
woensdag-, zaterdag- en zondagmidda
gen in Studio, terwijl Palace de jeugd al
wat hoger aanslaat door ze Jerry (Le
wis) als Babysitter” voor te zetten.
Daar vinden dan een reeks avonturen
plaats met veel degengekletter en wisse
lende kansen die herinneringen oproepen
aan oude avonturenfilms als „Zorro” en
„The Prisoner of Zenda”, een genre dat
Lester, evenals hij deed bij „De drie
Musketiers”, op nogal luidruchtige ma
nier parodieert. Hij wordt dan van een
vaak vermoeiende grappigheid die echter
niet.zal nalaten de juiste vrolijke stem
ming op te roepen die bij een openings
voorstelling past.
STUDIO HEEFT de Nederlandse film
„De laatste Trein” geprolongeerd. Luxor
heeft nog eens gegrepen naar Victor
Hugo’s onsterfelijke „De Klokkeluider
van de Notre Dame” in de klassieke
versie van- William Dieterle met Charles
Laugton, Maureen O’Hara en Cedric
Hardwicke. Palace heeft ook een oud
paardje van stal gehaald, nl. „De Val
van Rome” met Sophia Loren, James
Mason, Alec Guinness en Stephen Boyd,
een van de grote in Spanje opgenomen
Samuel Bronston-produkten uit de jaren
zestig, waartoe ook „El Cid” behoorde.
Spielberg is niet karig in het etaleren
van bloedige details, maar het moet
gezegd dat hij zijn spel met angst en
HET SPEELFILMDEBUUT van Her
bert Curiël, „Het Jaar van de Kreeft”,
naar een roman van Hugo Claus hebben
we onlangs naar aanleiding van zijn
Amsterdamse première gedeeltelijk mis
lukt genoemd door het zwakke, om niet
te zeggen afwezige spel van Rutger
Hauer die met Willeke van Ammelrooy
een „Turks Fruit”-achtige verhouding
heeft. Uit Claus’ verslag ^van een au
thentiek liefdesavontuur dat op niets
uitloopt, zijn nogal wat typerende details
weggelaten, zodat de verfilming van het
boek in een wat moeizaam tempo ver
loopt en als voornaamste winst het be
wijs levert van Willeke
rooy’s indrukwekkend
Daarvan getuige te zijn is een gang naar
de film al waard. In Lido.
Karatefilms in Frans Hals („The Kil
ler”) en Lido (De 13 Zonen van de Gele
Draak”), „Wait until Dark” over het
blinde meisje Audrey Hepburn in moei
lijkheden is te zien in Luxoi en voor
Burt Lancaster als de meedogenloze
wreker Valdez moet men naar Palace.
Zijn film zit vol sexuele symbolen en
in de rauwheid, waarmee hij een en
ander op het gebied van bezeten erotiek
laat zien, ontpopt de filmer meer dan in
zijn vorige films (waartoe ook „Goto.
File d’Amour” en „Blanche” behoren) als
een pornograaf van de oude stempel
Dat wil zeggen: een verfijnde, elitaire
pornograaf die zijn perverse fantasieën
in kunstzinnige vorm verbeeldt, daarmee
een Franse traditie (De Sade, De Lautré-
amont) voortzettend.
IN THE MOVIES gaat een Nederland
se première en wel van een film van
Roeland Kerbosch, „De Erfgenamen van
Cabral” over de toekomst van de Afri
kaanse staat Guinee Bissau na de moord
op de inspirerende leider Amilcar Cabral
in ’73. Kerbosch heeft interessant mate
riaal meegebracht (met Fred van Kuyk
aan de camera) uit het verre land en
veel interviews afgenomen onder de
nieuwe leiders en mensen uit het volk,
maar hij heeft weinig model in het
materiaal aangebracht. Er wordt veel
gepraat over de toekomst van Guinee
Bissau, men valt herhaaldelijk in herha
lingen en het heeft er de schijn van of
de filmer alles gebruikt heeft wat hij
ter plaatse opgenomen heeft, zonder zin
vol te hebben kunnen monteren.
Vooraf een stripverhaal op film over
de problemen die onze aarde bedreigen,
gemaakt door de Toonder Studio’s. Alle
bekende waarheden over de huidige si
tuatie worden voo’- kinderen herhaald in
een ouderwetse tekenfilmstijl met een
zo verwarrende tekst van Bert Kroon
dat weinig kleine kijkers op het einde
zullen weten hoe het allemaal in elkaar
zit. De optredende mensheid wordt voor
gesteld door seksloze wezens in diverse
kleuren die meer lijken op Marsbewo
ners zoals cartoonisten zich die
voorstellen dan op menselijke
die de tragische werkelijkheid
diepte zouden hebben gegeven.
„ZACHTE BEDDEN, Harde Gevech
ten” is een flauwe klucht van Roy
Boulting die als voornaamste grap een
pil introduceert die in Champagne opge
lost bij de drinker van die drank een
oprisping, een wind en daarna de dood
veroorzaakt. De film speelt zich af tij
dens de Tweede Wereldoorlog, als plaats
van handeling zijn een bordeel en een
MET „EL TOPO" heeft Roxy een ui
terst merkwaardige wildwestfilm op het
programma genomen, een allegorische
western die de vreemdste verwikkelin
gen aaneenvoegt tot een geheel vol sym
bolische bedoelingen. Wat natuurlijk on
gewoon is bij dit genre dat leeft bij de
gratie van een rechtlijnig gegeven en
van overzichtelijke karakters. „El Topo”
heeft dan ook een wonderlijke voorge
schiedenis.
De film werd vier jaar geleden ge
maakt door Alexandro Jodorowsky, een
Chileen uit Pools-Russische ouders die
zich in Parijs en New York met experi
menteel toneel had beziggehouden en
daarna Arrabal verfilmde („Tar Babies”).
„El Topo” was zijn tweede film die
vooral aanhang vond bij de New Yorkse
Underground, waarna hij, steunend op
dit succes voor normale bioscooproulatie
werd aangekocht.
DE MEEST CONTROVERSIËLE film
in Lux is in- die eerste dagen „La Bete"
van Walerian Borowczyk, oorspronkelijk
bedoeld als een onderdeel van zijn
„Contes immoraux”, maar nu opgeno
men in een ander geheel, waardoor een
duidelijke scheiding is ontstaan tussen
het moderne toegevoegde gedeelte en
wat aanvankelijk bedoeld was onder de
titel „De ware Geschiedenis van het
Beest van Gevaudan” als een van de
immorele vertellingen te fungeren.
INTUSSEN HEEFT zich in Lux met
zijn alternatief programma ook het een
en ander afgespeeld. Om maar iets te
noemen, „Pas si mechant que ca” van de
Zwitser Claude Goretta, een charmante
tragi-comedie over een jongeman die als
zijn vader sterft achterblijft met een
bijna failliete meubelfabriek. Uit liefde
voor het verdwijnend handwerk, zoals
dat op zijn fabriekje nog bestaat en uit
respect voor de paar schrijnwerkers, die
hij in dienst heeft, gaat de jongeman
(hij is getrouwd en heeft ’n kind), uit
stelen
voorkomen. Hij overvalt met veel geluk
en grote koelbloedigheid enige kleine
banlken en postkantoren in afgelegen
plaatsjes. Hij krijgt tijdelijk als assisten
te een van zijn slachtoffers, die bij de
overval is flauwgevallen, door hem ver
zorgd wordt en verliefd op hem wordt.
Met veel humor en grote speelsheid
heeft Goretta dit gegeven tot het drama
tische einde toe luchtig en aandoénlijk
weten te houden.
Elke Nederlandse bioscoop geeft aan
personen van 65 jaar en ouder geredu
ceerde toegang op maandag, dinsdag of
woensdag. Plaatselijk kunnen afwijken
de regelingen gelden, bijv, indien een
bioscoop op genoemde dagen geen voor
stellingen redacties aan bejaarden ver
leent. De gereduceerde toegangsprijs
voor alle rangen bedraagt per bioscoop
de helft van de entreeprijs van de
duurste rang van de desbetreffende
voorstelling. Tal van bioscopen hebben
tegenwoordig slechts één entreeprijs
voor alle rangen en ook in dat geval
wordt die entreeprijs ten behoeve van
de 65-nlussers gehalveerd.
Zij die van de reductieregeling wensen
te profiteren dienen zich bij de ingang
van de bioscoop te legitimeren. Om het
de bejaarden zo gemakkelijk mogelijk te
maken wordt elk legitimatiebewijs geac
cepteerd dat is voorzien van een pasfoto
en dat de leeftijd vermeldt, zoals b.v.
bejaardenpas, paspoort, postidentitiets-
kaart of rijbewijs.
„El Topo’” (letterlijk vertaald „De
Mol”) wordt gespeeld door Jodorowsky
zelf die als een sombere wreker in zwart
leer gekleed met zijn naakte zoontje van
zeven jaar door het westen trekt. Het
kind laat hij achter in een nederzetting
die hij beschermd heeft tegen de terreur
van een boevenbende en gaat zelf verder
om de vier „meesters van de woestijn”,
vier wijsgeren te doden, waarna hijzelf
de dood vindt dank zij een sadistische
lesbienne. Twintig jaar later komt hij
weer tot leven m een grot, waarin de
samenleving alle mismaakten en dwer
gen heeft ondergeoracht om ze aan het
oog van de „normale” mensen te ont
trekken. El Topo bevrijdt ie ongelukki-
gen, maar dat is niet in hun voordeel.
Ze worden uitgemoórd door de bewoners
van een naburig stadje ei El Topo
wiens zoontje inmiddels priester in dat
stadje is geworden, steekt zichzelf in
brand. Waarna de zoon, ook in zwart
leer gekleed de woestijn intrekt.
Een raadselachtige film dus met als
mogelijke leidraad de betekenis van El
Topo. De mol is nl. een dier dat zich een
weg graaft door de aarde naar het
zonlicht om daarna door dat licht blind
te worden. En verder zijn er allerlei
invloeden aan de film te ontdekken die
afkomstig zijn van surrealisten als Bu-
nuel en Arrabal en vermengd zijn met
Een mooi meisje wordt in een bos
achtervolgt door een monster, een krui
sing van een everzwijn en een beer, dat
haar verkacht, waarna zij het dier sexu
eel zo uitput dat het dood blijft. Het
verhaal is nu als droom of erotische
fantasie opgenomen in het verhaal van
een rijke Amerikaanse die volgens de
laatste wil van haar vader met een
adellijke Fransman moet trouwen. Haar
aanstaande echtgenoot die ze nooit ge
zien heeft, is in het begin van de film
bij ons geïntroduceerd als een zonderling
die er behagen in schept het paren van
raspaarden aandachtig te volgen. Als het
Amerikaanse meisje in de nacht voor
DEN HAAG (ANP) Roeland Ker
bosch, bekend van zijn tv-documentaires.
heeft de opnamen voltooid voor een
speelfilm die over de verhouding gaat
tussen arm en rijk in de wereld. De film
is voor het grootste deel gefinanciend
door de voorlichtingsdienst ontwikke
lingssamenwerking. Roeland Kerbosch
maakte samen met Ton van Duinhoven,
die ook meespeelt, het scenario. Cineast
was Hein Groot.
AMSTERDAM. (ANP) Ongeveer
650.000 personen hebben in de afgelopen
vier jaar gebruik gemaakt van de reduc
tieregeling voor bejaarden, die de Neder
landse Bioscoopbond medio 1971 instelde.
Voor de Nederlandse film blijken de
bejaarden veel belangstelling aan de dag
te leggen.
i
OM WEER ENIGSZINS bij te komen
brengt zondag twee ontspannen films
„California Split” van Robert Altman
over twee gokkers die op verschillende
manier verslaafd zijn aan het spel en
dan ook geheel verschillend reageren op
verlies en winst. Met veel humor en
menselijke trekjes spelen Elliott Gould
en George Segal de spelers die de toe
schouwers naar alle mogelijke plaatsen
brengen besloten clubs, speelzalen, ren
banen en kleine gokgelegenheden, waar
het geluk op de proef kan worden
gesteld.
ALS TOEGIFT op dit gevarieerde
weekend komt Woody Allen samen met
zijn getrouwe tegenspeelster Diane Kea
ton de Amhemganger amuseren met
zijn dolle eenmansshow „Love and
Death”.
Het verhaal speelt in de nabije toe
komst, wanneer Europa verenigd is en
de arme landen zich een machtspositie
hebben veroverd door hun grondstoffen.
Nederland heeft werklozen en behoeft
extra-grondstoffen. Een gefingeerd
Europees parlement moet beslissen over
de vraag of één miljoen Nederlandse
werklozen overgeplaatst moeten worden
naar enkele arme landen, in ruil voor
extra leveranties. De achtergrond van
deze film is een toestand, die er over een
paar jaar kan zijn omdat de ontwikke
lingslanden de hoop hebben opgegeven,
dat rijke landen werkelijk tot verande
ring bereid zijn.
In de film spelen behalve Ton van
Duinhoven ook mee Gees Linnebank,
Huib Broos, Piet- Hendriks, Ansje van
Brandenburg e.a.
ALS TWEEDE GROTE speelfilm
brengt Rembrandt vandaag, na ’s mid
dags „Royal Flash” herhaald te hebben,
de drie uur durende film van Andrzej
Wajda, een van de oude garde uit de
Poolse filmschool die direct na de oorlog
de aandacht trok („Kanal”). „Het land
van de grote Belofte” heet zijn groots
opgezet werkstuk dat de industriële op
komst van de stad Lodz tot onderwerp
heeft. Hij brengt drie vrienden samen,
een Jood, een Duitse Pool en een Pool
van adel die geld bijeenbrengen om een
grote weverij op touw te zetten in de
hoop er schatrijk van te worden.
Voor Wajda aanleiding om alle intri
ges en schelmerijen breed uit de doeken
te doen van het kapitalisme dat dan
helft vorige eeuw, in opkomst is en de
nieuwe morele wetten dicteert van een
groeiende industrialisatie. Het einde, als
de politie wordt ingeschakeld om de
stakende arbeiders een lesje te geven en
er doden vallen, kondigt het verzet van
het proletariaat aan dat tot een sociale
revolutie in deze eeuw zal uitgroeien. Er
zijn enkele goede typeringen. Verder
weet de film het realistisch beeld op te
roepen van een stad in opkomst, tijdens
de industriële revolutie, zoals de vorige
eeuw ze bij tientallen zag ontstaan.
Daardoor kan „Het Land van de grote
Belofte” hier en daar wel boeien. Maar
Wajda die zijn stof ontleende aan een
roman van de Poolse Nobelprijswinnaar
Wladyslaw Stanislaw Reymont (1868-
1925) is te breedsprakig. Hij geeft in de
opbouw van zijn in wezen boeiend dra
ma zo veel verwarrende details dat het
verhaal met moeite te volgen is.
ER IS, WAARSCHIJNLIJK in ver
band met de Arnhemse Filmweek. wat
rust gekomen in de Amsterdamse film
agenda. Het teruggrijpen naar vroegere
successen is tenminste opvallend. Tu-
schinski I komt met een James Bond uit
’69, „On her Majesty’s Secret Services”,
toen Sean O’Connery voor het eerst
vervangen moest worden en de ongeluk
kige keuze op George Lazenby viel.
Twee theaters, Leidseplein en Kriteri-
on brengen „Belle de Jour” van Bunuel
terug, Du Midi heeft „Cleopatra” met
Burton-Taylor uit ’62 weer voor de dag
gehaald, „Easy Rider” is terug in Rialto.
Rembrandtplein Theater probeert nog
eens het succes van „Een Dollar met een
Gaatje”, Cineac Damrak heeft „Keetje
TippeF’na haar groot, maar relatief kort
succes nieuwe kansen gegeven.
ZATERDAG IS DE DAG van „Jaws”,
de schrikaanjagende film van Steven
Spielberg „Duel” („The Sugerland Ex
press”) over een mensetende haai die
een kleine badplaats aan de Amerikaan
se westkust terroriseert. De plaatselijke
politie-agent wil na een eerste dodelijk
ongeluk hetstrand sluiten, maar dat
druist in tegen de plaatselijke belangen
van de middenstand die bevreesd is een
mooi badseizoen te moeten missen. Via
de burgemeester die opkomt voor de
reputatie van zijn plaats, kan men het
politiebesluit ongedaan maken. Tot er
meer slachtoffers vallen.
einde het faillissement
