VAN SCHULD EN BOETE
MS
THE GAMBLER: MODERN SPEL
CRM-werk in roulatie
F
TV KAN TERUGKEER BEKENDE FILMS IN BIOSCOOP BEVORDEREN
Karei Reisz grijpt terug op oude uitgangspunten
4$
w
it
Ik
DECEMBER
19 7 5
KUNST
13
Dokter Pulder
Haaien
Ma Grissom
Kato
Orson Welles
Pasolini
Matinees
Ben Hur
Hervormde taak
Stripheld
Tiroler bed
Free Cinema
N achtvoorstell i ngen
Nachtvoorstellingen
in Amsterdam
Walter de Buck
jfj
I
t si M
1
Rjgi
B
j
succes
Kerstprogramma vervalt in herhalingen
geert.
DE ENIGE TIJD terug overleden ka
rate-expert Bruce Lee is als wreker der
den”) van Yves Boisset noemen en er de
aandacht op vestigen dat in Ciné D de
Amor Club „Het zondige Bed” prolon-
Daarbij komen wel enige haaien te
pas, maar gevaarlijker zijn daarna de
bandieten die zich van het bergingsvaar-
tuig meester maken, net als het geld
binnen is. Daarna volgt het bekende
spelletje van wisselende kansen dat de
toeschouwer tot het verrassende eind
moet bezighouden. Het geheel is ge
schreven en geregisseerd door de eertijds
nogal beroemde acteur Cornel Wilde die
ook de schipper van de boot ispeelt en
nogal te koop loopt met zijn fysiek die
inderdaad nog wel gezien mag worden,
gezien zijn leeftijd van om en nabij de
zestig.
IN STUDIO blijft op de matinees van
zaterdag, zondag en woensdag het Po-
peye-Festival geprolongeerd.
Hoewel het voor iedereen duidelijk zal
zijn dat met deze mededelingen, hier en
James Caan als de ongeneeslijke gokker
samen met zijn vriendin (Lauren Hutton)
in The Gambler.
gerechtigheid terug in „Kato”, een ver
haal dat gebaseerd is op een bekende
Amerikaanse tv-serie. In Frans Hals.
LIDO BRENGT een reprise van de in
1959 door William Wyler gemaakte en
met IJ, Oscars onderscheiden „Ben Hur”
met o.a. Charlton Heston en Jack Haw
kins. Een groots spektakelstuk met de
beroemde paarderennen in het Romeinse
arena als opwindende climax.
OP EEN ANDERE manier dan pro
ducent Matthijs van Heijningen deed
door vier verfilmde verhalen van
Heere Heeresma samen te bundelen
in een bioscoopfilm onder de titel
„Zwaarmoedige Verhalen voor bij de
Centrale Verwarming”, is het Fugiti
ve Cinema gelukt door CRM gesubsi
dieerde korte films praktisch direct
onder het publiek te brengen.
IN ROXY wordt het succes van Bert
Haanstra’s „Dokter Pulder zaait papa
vers” voortgezet. In de nachtvoorstellin-
gen de reprise van een on ver getelijke
Hitchcock, diens „North by Northwest”
die in ’59 gemaakt werd en sindsdien
voortdurend terugkeert op het program
ma. Het achtervolgingselement, bekend
uit zijn „The 39 Steps” speelt opnieuw
een grote rol met ditmaal Cary Grant
als de eeuwig achtervolgde. Zijn reeks
avonturen en benauwde momenten
wordt afgesloten met een beklimming
(in gezelschap van zijn assistente in het
avontuur, Eva Marie Sant) van Mount
Rushmore, waar z oals men weet de
profielen van enige belangrijke Ameri
kaanse presidenten zijn uitgehöuwen.
Uiteraard is bij de opzet van de
films rekening gehouden met hun
taak in het circuit, ze moesten con
tact hebben met een thans bestaande
actualiteit en een soort functie heb
ben in het geheel van kritische en
„hervormende” taken waaraan het
circuit behoefte heeft. Films met een
handvat dus, waarover gediscussieerd
kon worden en die geen vrijblijvende
amusementsfunctie bezaten.
Dat op deze voorwaarden boeiende
filmpjes kunnen worden gemaakt die
voor een breed publiek op z’n minst
EVENALS de Verenigde Staten zelf is
Hollywood van oudsher een wonderlijke
vermenging van allerlei nationaliteiten
geweest. De filmpioniers en vooral de
oorspronkelijke stichters van de grote
filmmaatschappijen waren meestal oost-
Europese emigranten en in de verdere
ontwikkeling van Hollywood heeft de
hele west-Europese filmindustrie veel
talent aan de Californische droomfabrie-
ken moeten afstaan, waar het in een
snel aanpassingsproces min of meer ge
lijkgeschakeld werd, althans ingesteld
werd op de Amerikaanse smaak.
interessant zijn, bewees een drietal
produkties van Fugitive Cinema dat
kort geleden aan de pers getoond
werd. „Een manier van Opvoeden”
van Juri Voogd bijvoorbeeld, die al
rouleert in Filmhuizen, biedt, behalve
geestige en onthullende informatie
over spelende kleuters in een sterk
alternatief georiënteerde creche, een
prachtige registratie van de reactie
van de betrokken ouders op dit geto
lereerde vrije spel van krachten,
waarmee sommige moeders het moei
lijk hebben.
DE NACHTVOORSTELLINGEN van
Palace bieden meer sensatie. „De Bende
van Ma Grissom” heeft een historische
naam in de, annalen van de Amerikaan
se misdaad. Ditmaal is de inzet van een
luguber-boeiende intrige een miljonairs-
dochter die gekidnapt wordt en in af
wachting van een hoge losprijs de ge
vangene is van Ma Grissom en haar
gangsterachtige bende.
OPNIEUW, na „Murder on the Orient
Express”, is er een boek van de bekende
detective-schrijfster Agatha Christie
voor de film bewerkt, ditmaal „Ten
little Indians” en thans te zien in Studio.
Het is het verhaal over een tiental
personen die uitgenodigd worden voor
een luxueus verblijf in een gerenom
meerd hotel dat eenzaam in de Perzische
woestijn ligt. In het verloop van hun
verblijf blijken de gasten die elkaar niet
kennen, één ding gemeen te hebben, zij
hebben allen eens een moord begaan die
ongestraft is gebleven.
FLESH GORDON, held van een be
kende Amerikaanse tekenstrip is nu in
levenden lijve te zien in een film die
Howard Ziem maakte en waarin hij
Jason Williams als 'de onoverwinnelijke
held Flesh Gordon een uitstapje laat
doen naar de Porno-Planeet.In Luxor.
Skolimowski’s, twee nieuwe Wajda’s, een
nieuwe Jean Eustache („Mes petites
Amoureuses”) en twee compilatiefilms,
„The Best öf Laurel en Hardy” en het
beste van Gene Kelly en Fred Astaire
dat echter „That’s Entertainment too”)
heet, twee films die al bijna in staat
zijn een slecht seizoen goed te maken.
Beeld uit Gejaagd door de Wind, nog
altijd goed om opnieuw in roulatie te
worden gebracht.
Voor de filmpers is het interessant te
weten wat haar ongeveer in het komen
de seizoen te wachten staat en om na te
gaan of bepaalde films, waarvan de
vakbladen al hoog hebben opgegeven,
binnen afzienbare tijd in onze bioscopen
te verwachten zijn. „Wordt Ver
wacht. is dus zuiver voor intern
gebruik, al zijn uit deze ogenschijnlijk
droge catalogus van filmtitels toch wel
conclusies te trekken en voorspellingen
te doen die ook de buitenwacht zou
kunnen interesseren.
BEHALVE DE OP DEZE PAGINA
wat uitvoeriger beschreven „Gambler”
van Karei Reisz, is er nóg een première
in Amsterdam te signaleren, namelijk
„Alice in the Cities” in de Mini-Movies,
een film die ondanks zijn Engelse titel
uit een Nederlands-Duitse samenwerking
is ontstaan, waarbij de Duitser Wim
Wenders als regisseur en scenarioschrij
ver is opgetreden, de Nederlander Robby
Muller als cameraman.
De vroegere wrok tegen het zoge
noemde CRM-werk was dat het, na
in een voorstelling voor genodigden
getoond te zijn, op de plank ver
dween en op enkele uitzonderingen
na geen kans kreeg op een confronta
tie met het bioscooppubliek. Van
Heijningen vond een eenmalige oplos
sing (die hopelijk herhaald wordt)
door van vier korte films die anders
geen kans in de bioscopen zouden
krijgen, een avondvullende film te
maken die met redelijk goed
bij het publiek ontvangen is.
Fugitive Cinema heeft het anders
gedaan. Ze produceerde met CRM-
subsidie drie korte films die onmiddel
lijk in circulatie konden gaan omdat
ze opgenomen konden worden in het
programma dat in het vrije circuit
van Filmhuizen zijn „outlet” vindt.
IEDER JAAR geeft de Nederlandse
Bioscoopbond tegen het einde van het
seizoen dat voor de bioscopen op 31
december afgesloten wordt, een boe
kwerk uit- dat toepasselijk „Wordt Ver
wacht. heet en dat een overzicht
geeft van wat het komende jaar ons op
filmgebied gaat brengen. Gerangschikt
naar de verhuurkantoren, te beginnen
met Acuteel Film en eindigend met
Warner Bros, geeft het naslagwerk reek
sen filmtitels met vermelding van regis
seurs en acteursnamen die het betrok
ken kantoor denkt uit te brengen in dit
geval gedurende 1976.
kondigd met Willeke van Ammelrooy en
Roij Ferrol. Tussen haakjes, Willeke zal
komend seizoen ook nog te zien zijn in
twee Franse films, beide van J. M.
Pallardy die resp. „L’Arière Train siffle-
ra trois Fois” en ’’Réglement de Femme
A O, Q.Corall” gaan heten.
IN TIROL blijft het seksuele leven stof
voor steeds meer opwindende films leve
ren. Ditmaal is onder de titel „Dolle
Pret in een Tiroler Bed” weer veel
landelijke erotiek te beleven. In Rem
brandt
DE FILM „HAAIEN” die in Cinema
Palace loopt, heeft niets te maken met
de befaamde „Jaws” die pas tegen kerst
mis in onze bioscopen te zien zal zijn.
Het is een eenvoudige avonturenfilm,
niet zonder de nodige spanning gemaakt,
waarin een stelletje gelukszoekers hun
leven in de waagschaal stellen om een
historische schat vdn gouden dukaten
van de zeebodem op te vissen.
dan hem tot
gelukt was.
Iets dergelijks zou ook gezegd kunnen
worden naar aanleiding van de eerste
Amerikaanse film die de Engelsman Ka
rei Reisz onlangs voltooide en die nu
onder de titel „The Gambler” in Calypso
in Amsterdam vertoond wordt.
Karei Reisz, in Tsjecho-Slowakije ge
boren, maar sinds zijn jeugd opgevoed in
Engeland, was een van de mannen die
aan de wieg van de Engelse filmver-
nieuwing, de „Free Cinema”, gestaan
heeft. Hij begon als filmcriticus en theo
reticus, maakte korte „geëngageerde”
films als „We are the Lambeth Boys”
(1958) en kreeg naam met zijn lange
film „Saturday Night and Sunday Mor
ning”. Zes jaar later, in 1966, regisseerde
hij „Morgan, a suitable Case for Treat
ment” en in ’68 „Isadora” over het leven
van de beroemde en tegelijk tragische
Isadora Duncan.
Na dit zwakke werk, vergeleken bij
zijn krachtige inzet, betekent „The Gam
bler” toch een aanzienlijke herovering
van Reisz’ vroegere terrein. Men kan
zeggen dat hij zijn Amerikaans debuut
veilig heeft gesteld door een onderwerp
als gokken te kiezen en op het ogenblik
erg „in” is („The Sting”, „American
Split”) en als hoofdrolspeler de momen
teel erg populaire James Caan te enga
geren die na „Rollerball” geen kwaad
meer kan doen bij het Amerikaanse
publiek. Maar Reisz heeft zich zowel in
de behandeling van het gegeven als in
de behandeling van James Caan een
persoonlijkheid getoond met een eigen
visie op onderwerp en op acteurspresta-
tie.
De hoofdpersoon in „The Gambler” is
een begaafd jong docent aan een univer-
siteit en tegelijk een ongeneeslijk gokker
op Dostojeyskiaanse manier.
Het is bij hem een vorm van versla
ving die bijna pathologische vormen
Guns of Naverone” uit ’61. Walt Disney
krijgt trouwens een uitvoerige reprise.
City Verhuur Maatschappij brengt niet
alleen zijn „Sneeuwwitje” uit, maar
kondigt verder in de paastijd „Alice in
Wonderland”, en „The Best of Disney’s
True Life Adventures aan. In de zomer
maanden „Fantasia” en „Marij Poppins”
en met kerst ’76 „Cinderella”. Maar ook
De Sica’s „The Women” met Sophia
Loren en Jean-Paul Belmondo, „King of
Kings” van Nicholas Ray „Sunset
Boulevard” van Billy Wilder met Gloria
Swanson en Erich von Stroheim, Felli
ni’s „La dolce Vita” en ,,Le Gendarme de
St. Tropez” met Louis de Funès komen
weer in vertoning en niet te vergeten
enige oude Hitchcocks („Spellbound”
bijv, met Ingrid Bergman en Gregory
Peck), de meest bekende Russische film
„Als de Kraanvogels overvliegen” en Si-
odmak’s „The spiral Staircase”.
De meeste van deze „re-issues” zijn
ooit al eens op televisie te-zien geweest,
misschien dat nu ook hier het begrip bij
de exploitanten doorbreekt dat in dit
soort gevallen televisie slechts stimule
rend kan werken. In het buitenland en
met na mein België en Duitsland is men
er allang achter dat beide media heel
goed en in het voordeel van de biosco
pen kunnen samenwerken en die samen
werking gaat dan zelfs veel verder dan
het terugbrengen van films die dank zij
hun ouderdom al op het televisiescherm
te zien zijn geweest.
Een aparte vermelding verdient de
terugkomst van de „Sissi”-serie in drie
delen met Romy Schneider en Karl-
Heinz Böhm die Goflex in zijn pakket
van 1976-films heeft opgenomen' In dat
pakket zitten ook de nieuwe jeugdfilm
van H. van der Linden (Rex Film) „Pim
Pandoer in ’t nauw” en „Dik Trom weet
Raad”, waarvan de eerste al met kerst
mis uitkomt. Er zijn dan meer Neder
landse films aan bod zoals „Elckerlyk”
van Jos Stelling en „Sherlock Jones”
van Nikolai van der Heyde, terwijl voor
mei of juni de Surinaamse film „Wan
Pipel” van Pim de la Parra staat aange-
GEEN NIEUWS op het nachtelijk
front dat in herhalingen blijft vallen, al
willen we wel „R.A.S.” („Niets te mel-
Het Hollywood-systeem heeft echter
in de laatste jaren een grondige wijzi
ging ondergaan. Met het ontstaan van de
kleinere produktie-units kreeg de zelf
standigheid van de filmmakers meer
kansen en konden buitenlandse gasten
een grotere individualiteit en vrijheid
van handelen behouden. De Tsjech Milos
Forman bijvoorbeeld was in zijn eerste
Amerikaanse film „Taking Off” herken
baar als de maker van „Liefde van een
Blondje” en van „Het brandt, mijn Lief
je”. En al kon nauwelijks verband ge
legd worden tussen de Italiaanse films
van Michelangelo Antonioni en zijn
Amerikaans debuut „Zabriskie Point”,
een zeer Europese visie op de Ameri
kaanse samenleving was aan die film
niet te ontzeggen. Zoals ook „Midnight
Cowboy” hoewel spelend in New York,
on-Amerikaanse aspecten vertoonde.
Hij was dan ook gemaakt door de
Engelsman John Schlesinger die in
plaats van gelijkgeschakeld door zijn
nieuwe omgeving, juist hele nieuwe im
pulsen aan zijn nieuw werkterrein ont
leende en sterker voor de dag kwam
dan hem tot dan in zijn vaderland
daar geplukt uit 40 pagina’s filmtitels
niets wezenlijks gezegd is over de kwali
teit van het voor ons liggende seizoen,
hoogstens wat anecdotische bijzonderhe
den. Daaraan verandert zelfs niet de
vermelding dat we bij het doorbladeren
van „Wordt Verwacht.een nieuwe
film van Orson Welles zijn tegengeko
men „F for Fake”), een nieuwe Chabrol
(„Follies bourgoises”), een nieuwe Mike
Nichols, een nieuwe Borowczyk („La
Marge”, met Sylvia Kristel) twee nieuwe
aanneemt en hem in onderwereldkrin-
gen brengt en moreel steeds dieper doet
vallen. Het is niet moeilijk overeen
komst te vinden tussen de karakters uit
Reisz’ vroegere films en de figuur van
de Amerikaanse gokker. Steeds is er
sprake van mensën die op de rand van
de waanzin leven en krankzinnige risi
co’s durven te nemen (de hoofdpersoon
uit „Saturday Night”, Morgan, Isadora
Duncan en nu Axel als de „gambler”
(James Caan). Hij kan geen rustig be
staan leiden maar moet het gevaar op
zoeken ten einde op de rand van de
zelfvernietiging te kunnen leven. Als hij
bij het gokken in het speelhol zijn
schulden laat oplopen tot 45.000 dollar,
weet hij dat hij op gruwelijke manieren
gedwongen kan worden het geld op
korte termijn terug te betalen.
Maar als hij het geld bijeen heeft
weten te krijgen en van alle narigheid
af kan komen, weet hij de verleiding
niet te weerstaan om met het hele
bedrag opnieuw, nu op de paarderennen,
te gokken. Waarbij hij al het geld ver
speelt. Hij kan nu alleen zijn leven nog
redden door een neger-student tot slecht
spel om te kopen bij een basketbal-
wedstrijd, waarbij ook grote bedragen
op het spel worden gezet. Waarmee Axel
een moreel dieptepunt heeft bereikt en
ter delging van zijn schuld de negerwijk
ingaat om daar zijn gerechte 'straf uit te
boeten.
Reisz heeft dit moderne spel van
schuld en boete prachtig opgebouwd en
met grote spanning de dramatische cli
max voorbereid. Tegelijk heeft hij een
actueel drama van menselijke onzeker
heid en gespletenheid in duidelijke con
touren aangegeven.
Als Ma’s psychologische zoon boven
dien verhefq wordt op de rijke erfdoch
ter en een moord weet te voorkomen,
komt er geen eind aan de „trhills” die
regisseur Aldrich knap over het geheel
verdeelt.
Eenmaal geïnstalleerd horen ze via
een stem op een bandrecorder dat ze
alsnog hun gerechte straf zullen krijgen
en een voor een zullen sterven. Men
denkt eerst aan een practical joke, maar
als de 'eerste doden vallen begint de
waarheid tot de nu geïsoleerde bezoekers
door te dringen. En iedereen begint ie
dereen te wantrouwen. Op basis van
deze lugubere gebeurtenissen heeft Peter
Collinson een redelijk spannende film
gemaakt, daarbij geassisteerd door een
uitstekende cast, bestaande uit acteurs
als Oliver Reed, Charles Aznavour, Ri
chard Attenborough, Gert Fröbe, Her
bert Lom, Stephane Audran en Elke
Sommer.
FRANS HALS brengt onder de drei
gende titel „De Maffia vergeet nooit”
een sterke misdaadfilm op vrijdag- en
zaterdagnacht. In Lido kan men een
science fictionfilm zien waarin dinosau
russen de wereld gaan overheersen: „Di
nosaurussen begeerden de Wereld” en in
Luxor voor de laatste maal Polanski’s
„Met jouw tanden in mijn Nek”.
Achttien verhuurkantoren stellen ons
voor het komende jaar 317 nieuwe films
in het vooruitzicht, van de nieuwste
karatefilm uit Hongkong tot de laatste
film van Pasolini toe, met daartussen
alle gradaties van erotisch amusement
als „Heisser Mund auf feuchte Lippen”
tot meer serieus bioscoopgenot als „Het
Huwelijk” van Alexander Wajda”.
Opvallend groot is het aantal z.g. „re
issues”, dit is het terugbrengen van ge
dateerde films in normale bioscoop-rou-
latie.
Zo komt Chaplin’s „Limelight”, zijn
laatste Amerikaanse film uit 1952 al met
kerstmis in onze bioscopen, evenals Dis-
ney’s „Sneeuwwitje en de Zeven Dwer
gen”, Selznick’s epos „Gone with the
Wind (’39) en Lee Thompson’s „The
EWFlin
„Het nieuwe Paradijs” van Tom
d’Angremond geeft weer een heel
ander aspect van onze actualiteit.
Zijn onderwerp is de herleving van
de geëngageerde volksmuziek, waarbij
de traditie voortgezet wordt door
Walter de Buck in Gent die zich laat
inspireren door een arbeidszanger uit
het einde van de vorige eeuw, een
zekere Karei Waeri.
Diens teksten en liedjes zijn dank
zij de nu 70-jarige Jerome Rieux, een
aartsverzamelaar, bewaard gebleven
en Walter de Buck maakt van dit
materiaal dankbaar gebruik als hij
optreedt in café-chantants en op ker
missen. Een volks en schilderachtig
gebeuren dat door de regisseur dank
baar en met overtuiging in beeld is
gebracht.
De derde film, „Abortus doe je niet
zo maar”, van Hillie Molenaar is een
vrije productie die Fugitive in distri
butie heeft genomen en meer de
vorm van een tv.-film heeft gekre
gen, waarbij vrouwen over haar er
varingen bij het ondërgaan van een
abortus spreken en problemen aan de
orde stellen die in verdere discussies
uitgewerkt kunnen worden. Bij el
kaar een mooie aanwinst van het
roulerende contingent circuitfilms.
OP DINSDAG vertoont het Neder
lands Filmmuseum „Gertrud” van Charl
Th. Dreyer in 1965, e en gestyleerd en
met grote eenvoud gemaakt vrouwen
portret, de laatste film tegelijk van de
in ’68 gestorven Deense r egisseur die
vooral door zijn „Passion de Jeanne
d’Arc” uit ’28 onsterfelijk zal blijven.
Woensdag is gereserveerd voor filmp
jes uit de begintijd van de cinémato-
graphie, werk van Lumière en Méliès en
uit Denemarken, Engeland en de USA
die tussen 1910 en 1914 primitieve
kluchten, drama’s en sensatiefilms van
geringe lengtes maakten. Donderdag een
meer dan l'/s uur durende avonturen
film uit 1929 van Allan Dwan met de
grote Douglas Fairbanks in de hoofdrol
als d’Artagnan een van de drie muske
tiers. „The iron Mask” heet de vrij naar
Alexander Dumas gemaakte film, waar
over een criticus van de New York
Times destijds schreef: „De actie in deze
film is snel en de fotografie (het werk
van Henry Sharp) artistiek, speciaal in
de scènes waarin de kleine figuren enor
me schaduwen op de muren werpen.”
Een charmante, zij het wat lange (110
minuten) film over een Duitse journalist
die in Amerika op reportage is, maar
zijn schrijverij verwaarloost, omdat het
land hem meer inspireert tot het maken
van foto’s. Als hij ontgoocheld teruggaat
naar zijn vaderland, komt hij op Kenne
dy-Airport in contact met een jonge
Duitse vrouw die hem vraagt haar 8-
jarig dochtertje mee naar Nederland te
nemen en daar op haar te wachten. Zij
zal het volgende Ujnvliegtuig nemen.
Die afspraak loopt mis en Philip Win
ter, de journalist zit opgescheept met het
meisje dat zich vagelijk een grootmoeder
ergens in West-Duitsland herinnert. Er
volgt een speurtocht, eerst in Wuppertal,
daarna in het Ruhrgebied, totdat de
politie uiteindelijk uitkomst brengt.
Regisseur Wenders (hij noemt zijn
produktiemaatschappij „Willum Fillum”)
weet boeiende lokaties uit te zoeken
voor de wonderlijke zwerftochten van
de cynische journalist en het vroegrijpe
meisje, waardoor zijn film levendig
blijft en vol afwisseling.
Maar hij munt vooral uit door zijn
spelregie die in het bijzonder opvalt bij
de natuurlijke actie van het Hollands
sprekende meisje Yella Rottlander. Niet
voor niets heeft hij bij het laatste film
festival in Berlijn de „Bundes Filmpreis”
gekregen voor zijn regie van „Falsche
Bewegung”. Zoals Robby Müller die in
Willemstad op Curacao geboren werd,
datzelfde jaar voor dezelfde film dezelf-
prijs kreeg als beste carmeraman van
het jaar.
Fugitive Cinema brengt „Alice in den
Stadten” in roulatie én The Movies is
het eerste theater dat van deze roulatie
profiteert. Overigens is alles bij het oude
gebleven op de Amsterdamse bioscoopa
genda, hoewel als opvallende reprises
„De Slag om de Pacific” („In Harm’s
Way”) van Otto Preminger in Cinerama
genoemd moet Worden, evenals „Casque
d’Or” met Simone Signoret en onder
regie van Jacques Becker (uit 1952) die
in City 4 te zien is. Rivoli brengt nog
eens Bunuel’s ,,Le Fantome de la Liber
te” uit en C(neac Damrak 2 herhaalt
Andy Warhol’s ,,L’Amour” dat als „Po
po” aangekondigd blijft.
X 1
nH f
1
i'
W;'
w*" w
r TR& ■■■■aS
