de redactie en
het Oude Jaar
te- B
:w
Vera Beths
Jan Blokker
100 jaar Noordzeekanaal
god gemaakt worden”. Of de
H.R.
II. De wijkraad wilde nu wel ééns een»
originele huldiging van Ome Jaap op
touw zetten. Ome Jaap, die in de loop
van 25 jaar in de speeltuin, zijn tanden,
gemoedsrust en haren verloren had.
Ome Jaap, die, hoe dichter hij gijn
zilveren jubileum naderde, steeds meer
de pest had gekregen aan al die
ontzettend vervelende, treiterende
jongetjes en dreinende meiden, aan die
temende, kifterige moeders en die vaders
met losse handen (als het niet om hun
eigen kinderen ging). Nu zat ome Jaap
dus op de schouders van langharig tuig,
.dat vroeger in de tuin, op de glijbaan,
Men ziet het: je kunt met zo’n tekening
alle kanten op. Met zo’n meervoudige
keus ook, om van de meervoudige uitleg
maar niet te spreken. We denken er dan
ook ernstig over om in de nabije toe
komst u, de abonnees aam het woord te
laten als bedenker van meervoudige
opgaven bij merkwaardige illustraties.
Wellicht staan de de H.H. Examinatoren
dan in de voorste rij. Zij zijn tenslotte
experts in multiple choice. Overigens,
laat ome Jaap, Diagoras, onze hoofd
redactie en het Oude Jaar maar schuiven.
Die hebben verder niets met dit
voornem ente maken.
humor bloeit
tussen links
en rechts
bekijkt politici
met argwaan
populair in
Sao Paulo
IV. Diagoras. van Rhodos geniet hier als
oude winnaar op de Olympische Spelen
van zijn intocht. Op de schouders van
zijn- deugdzame zonen, onder toejuiching
van het opgetogen volk, wordt hij
geëerd. Zijn, grijze kruin wordt bestrooid
met bloemen. Een kleinkind deelt in de
hulde. Een dichter schrijft de
onsterfelijke woorden: „Sterf thans,
Diagoras, want onmogelijk kunt gij een
In ieder geval wensen Hans Rombouts,
eindredacteur van Erbij, en Wim
Wijnands, vormgever van Erbij,
iedereen
wenst u
voorspoed
Vragen, vragen, maar daar krijg je geen
antwoord op.
„ik altijd met
die viool”
Peter
Knegjens
IV. Een winnaar op de
Olympische Spelen wordt
door zijn zoons naar het
ereschavotje gebracht.
„nooit ergens
spijt van”
Gaston
Roelants
I. Het Oude Jaar wordt
afgevoerd, het Nieuwe Jaar
wordt ingehaald.
II. Ome Jaap van de
speeltuinvereniging wordt
op ludieke (speelse) wijze
gehuldigd bij zijn zilveren
jubileum.
orthodoxe
monnik
in Brabant
Neem nou de tekening hierboven. Stel
dat er bij een examen gevraagd wordt
wat het voorstelt. Trouwe lezers van
deze krant weten natuurlijk dat het hier
gaat om de traditionele jaarlijkse
huldiging van de hoofdredactie door de
redactie. Maar een benadering via het
meerkeuze-systeem zou er als volgt
hebben uitgezien:
Ton van
Duinhoven
Simon
Carmiggelt
I. Dat deze tekening de jaarwisseling zou
voorstellen ligt zozeer voor de hand dat
dat niet de oplossing kan zijn.
Bovendien: zoals men weet valt
oudejaar op 31 december en dat is geen
dag om in zwemkostuum buiten te lopen
met een oude heer op de nek. En: wat
moet dat schrijvende baasje, rechts? Een
kroniekschrijver, zegt u slim. Dus toch?
Van de andere kant: wat moet die
kapper met die man met die tak?
Broeder
Pachom
Het is een goede gewoonte om bij de
jaarwisseling eens ergens over na te
denken. Daar wil ik niet van afwijken.
Nu krijg ik trouwens eindelijk de kans
iets te zeggen over de vervlakking van
het examenwezen. Heeft u daar ook wel
een over nagedacht, overdat verfoeilijke
systeem van de Multiple Choice, de
meervoudige keus. Je hoeft
tegenwoordig niets meer op eigen kracht
te weten. Nee, je vindt op je tafeltje een
examenbiljet (de bureaucratie ten top,
nietwaar) met de vragen plus het goede
antwoord. Dat goede antwoord moet je
alleen vissen uit de ongein van nog drie
andere (scherts-)antwoorden. Wie een
goede gokker is kan zo jaren studie
uitsparen. Trouwens, ik hoorde laatst
van een studie-instituut, dat bij de
examenopgaven en -antwoorden een
klein dobbelsteentje voegde. Voor direct
gebruik, speciaal gemaakt, met slechts
de cijfers 1, 2, 3 en 4 er op.
zinvoller, symbolischer en
democratischer zijn om de leerlingen op
de schouders te nemen? De dit jaar
vervaardigde redactiesignatuur geeft er
geen uitsluitsel over. Voorlopig blijft het
bij het oude. De kunstredacteur (links)
werpt zijn hoofdredactie ook dit jaar
dus. nog bloempjes uit eigen en
andermans tuin naar het hoofd.
III. Onze redactie gaat
traditiegetrouw met de
hoofdredactie op de
schouders door de
krantelokalen.
nooit naar hem had willen luisteren.
Gasten, die toentertijd stiekum een been
hadden uitgestoken en hem hadden laten
donderen. Hij had er nog een litteken
van over gehouden. Nu liepen die gasten
flink te doen. Eentje gooide zelfs hoe,
kwam-ie op het idee? met b.loemë::
naar hem. Die bloemen had hij zeker uit
het bloemperk van de speeltuin gejat.
En zag je Jopie: dat nare knulletje
kwam vroeger altijd met een keurig
hesje aan en een scheiding in'zijn haat
op de tuin en jankte als de meiden zijn
haar door mekaar deeien. Zijn verloofde
rommelde nu nog even wat in zijn
krullen. Als die gasten hem, ome Jaap,
maar niet lieten vallen. Hij vertrouwde
ze niks - Wat zouden ze hem geven
trouwens?
I. Een voorspoedig 1976
II. Succes met de oudej aarspuzzel
III. Een wijze kater op nieuwjaarsdag
IV. 52 lekker leesbare Erbij’s op
zaterdag.
zonen van
"de grijsaard ook Olympisch kampioen
zijn geworden (bijv, in de estafette
wisselslag of moderne vijfkamp) is niet
bekend. Zeker is dat Pindar vierde
van rechts het record speerwerpen
heeft verbeterd.
III. Hef is een zeer oude traditie bij onze
krant, dat de redacteuren eens per jaar
de hoofdredactie door de lokalen dragen.
In de begintijd was dat een serviele
geste. De leerlingjournalisten moesten,
zoals gebruikelijk, het vervelendste werk
dom. Zij moesten dus sjouwen. Eentje
had er geluk. Die hoefde niet mee te
doen,,,wear moest wel een zg. lopend
verslag van het gebeuren voor de laatste
edities maken. Men ziet hem rechts op
le tekening 'aan het werk. Het is
overigens overdreven van de
sportfëdacteür (vierde van rechts) om
een oude Ajax-helm op te zetten. De
laatste jaren is er wel wat gemor op de
redactie ontstaan, De vraag is: kunnen
we dit nog wel doen? Zou het niet
