Cordon Bleu-producer
F
Gus Dudgeon gewaagt
van grote kansen
Bryan Ferry's rol als tekstschrijver
krijgt veel te sterke nadruk
KJ
r
Andy Mackay en Eddie Jobson (Roxy Music) weerleggen kritiek:
I
T’
10
DINSDAG
1975
30
DECEMBER
MUZIEK
Amerika
Disco-shows
door Cees Straus
Anti-climax
door John Oomkes
Voor vier mensen neme men vier dun gesneden kalfskote
letten, vier plakken belegen kaas, vier plakken ham, een snuifje
zout, een ei afkomstig van een scharrelkip, paneermeel en een
flinke klont boter. Men snijde vervolgens de koteletten in de
lengte open tot op het been. Vul ze met de plak kaas waar de
hamplak omheen is geslagen, druk dan de helften weer op el
kaar en hecht ze met een draadje vast. Haal de koteletten door
het zout en even door een ei en het paneermeel en bak ze lang
zaam in bruine boter gaar en bruin. Voor het serveren de
draadjes verwijderen.
'r: '1
ffliL,
ft
F J
:J|
-r’
iH
Van links naar rechts Willem Ennes, Guus Willemse, Tom Barlage en Hans Waterman.
a r
EDDIE JOBSON
ANDY MACKAY
BRYAN FERRY
m
si
Wordt de promotie van Cordon Bleu
ondersteund met een tournee door ons
land?
Willem Ennes: „We hopen alleen dat nu
de plaat in de winkel ligt er meer vraag
naar optredens komt. Op het ogenblik
spelen we gemiddeld twee keer in de
week, dat is eigenlijk te weinig”.
Barlage: „De optredens zijn momenteel
niet dikgezaaid voor groepen als
Solution, Kayak en Alquin, de bands dus
met een concertmatige instelling. Wij
Wat bij een gesprek met beiden
dadelijk opvalt is de haast
natuurlijke wijze waarop ze elkaar
aanvullen en in paradox daarmee de
vrij grote mate waarin ze van elkaar
verschillen. Andy is een goed
articulerende, keurig pratende
dertiger, die de indruk maakt dat hij
weet wat hij wil. Als je vervolgens
de persoonlijkheid van Eddie tegen
die van Andy afzet, kom je in eerste
instantie tot de conclusie dat hij
onzekerder, voorzichtiger is in zijn
reacties. Al na de eerste vraag blijkt
verstaan. Het werd tijd voor
soloproducten en aandacht voor
Ferry en Manzanera. De eerste met
een tweetal albums vol met
popevergreens, de tweede met
nevenactiviteiten op allerlei gebied.
Het leek mede daardoor zinvol eens
te praten met de wat meer in de
schemer staande Andy en Eddie.
zitten door onze omvangrijke
apparatuur, technici en transport met
veel te hoge onkosten. Onze honoraria
zijn zodoende voor de ongesubsidieerde
zaaleigenaar nauwelijks op te brengen”.
watt; Solution heeft nooit tot de harde
groepen behoord. Het is misdadig vind
ik, om met een geluid te worden
geconfronteerd, zodanig dat je hoofd er
bijna afgeblazen wordt. Dat getuigt van
agressie om de mensen de mond te
snoeren”.
Ennes: „We kunnen alleen maar blij
zijn dat onze muziek onze gevoelens
weerspiegelt. Daarom zullen we nooit
keiharde muziek maken”.
mer
zijn
de
miè'.
na i
Pre'
Stat
thee
tis
m:
ee
de
Or
in
Ec
he
hc
ga
de
w
st:
be
ril
di
tel
le
ml
Pt
te
de
d;
ge
F
v<
negatieve effecten. Een platenshow heeft
een formidabele technische perfectie, die
live erg moeilijk haalbaar is”.
Groepen gaan steeds vaker hun
kwaliteiten zoeken in het grootst
mogelijk aantal watts.
Barlage: „We proberen echt te kiezen
voor hooggekwalificeerde maar weinig
volumineuze apparatuur. Ik vind dat de
installaties echt wel beperkt mogen
worden. Vaak kan je 90 procent
thuislaten. We draaien op het ogenblik
met een P.A.-systeem van twee keer 300
Cordon Bleu, een gerecht waarbij het
water je uit de mond loopt. Zo ook de
vier leden van Solution die een paar
maanden geleden in de Rocket-studio’s
in Wales zaten voor opnamen voor hun
nieuwe grammofoonplaat. Die elpee zou
oorspronkelijk de titel Chappaqua
krijgen, maar Rocket had daar zo zijn
twijfels over. Er heeft enkele jaren
geleden een behoorlijk slechtgevallen
film met die titel gelopen en zeker in
Amerika zou onbedoeld een relatie
kunnen worden gelegd tussen film en
plaat. Dus moest in korte tijd een
nieuwe titel voor de plaat worden
gevonden en omdat de jongens van
Solution danig onder de indruk waren
gekomen van de kookkunsten van een
der dames uit het studio-restaurant, die
met name uitblonk in het opdienen van
een uitstekende Cordon Bleu, werd deze
naam fluks voor de elpee gekozen. „Als
een soort van onderscheiding voor de
bewuste dame”, vertelt Tom Barlage, die
zoals bekend in Solution de saxen, fluit
en percussie-instrumenten hanteert.
Andy brengt het gesprek
vervolgens op het grote succes van de
Amerikaanse toernee. „In Engeland,
onze thuishaven, zijn we altijd
verzekerd van een grote opkomst.
Vaak groter dan die bij formaties als
Uriah Heep, die bij voorbeeld niet in
staat bleken het Hammersm th Odeon
(groot theater in Londen, J(
gedurende twee avonden achtereen
Solution gaat in januari voor een
nieuwe tournee naar Engeland. En
Amerika? Sommige groepsleden blijken
er toch wel tegen aan te kijken. Ze
verwachten voordeel van het feit dat ze
bij Rocket staan gecontracteerd. Elton
John’s platenlabel is daar bij een
onlang! gehouden poll uitgeroepen tot
„de meest populaire maatschappij van
buiten de Verenigde Staten”. Al zegt da
volgens Willem Ennes niet zoveel want
„de beste” maatschappij wordt door he
publiek gekozen omdat ze toevallig ook
hun favoriete groepen op de bewuste
platen hebben”.
Barlage: „Gus vertelde ons dat hij in c
Verenigde Staten goede insidie-reacties
had gehoord op onze nieuwe
langspeelplaat. Letterlijk zei ie: „This
your golden moment boys”.
Voor Dudgeon klonk ons geluid af in
zijn oren. Vergeet niet dat we hem
confronteerden met nummers die al veel
vroeger tot stand waren gekomen. Ik
weet bijvoorbeeld dat hij met Elton
John (de voornaamste trekker op dit
label waarvan hijzelf de eigenaar is)
heel anders werkt. Dudgeon gaat met
hem vanaf het begin uit van een kleine
basisgroep en maakt er dan zelf de
arrangementen en de verdere afwerking
voor. De taak van Dudgeon was in ons
geval om onze groep zo goed mogelijk
op de plaat te registreren”.
Waterman vult hem aan: „We worden
niet door concrete onderwerpen geleid.
Bij echte tekstmusici zal veel meer een
bepaald gegeven de leidraad zijn”.
Willemse verzucht: „Was het maar zo,
dan had je een houvast. Het is misschien
niet zozeer inspiratie die bij ons voor
goede nummers zorgt, maar een goede
repeteerruimte zie ik wel als een
voorwaarde voor het welslagen”.
Gus Dudgeon heeft jullie plaat
geproduced. Hoe kwam dat contact tot
stand?
Barlage: „Door middel van een band die
ze van ons toegestuurd kregen, hebben
we interesse bij Rocket gekweekt.
Dudgeon is toen twee keer naar
Nederland gekomen, hij werd steeds
enthousiaster, ’t Is een groot vakaman,
als persoon heeft hij een positieve
invloed op ons. Op het techpische vlak
werkt hij erg inspirerend, niets dan lof
hoor, waarbij je ook zijn gevoel voor
humor niet uit het oog mag verliezen”.
Muzikale invloed?
„Nee, maar dat was ook zijn opzet niet.
Ennes: „We merken nu ook goed het
effect van de disco-shows. Die zijn
waanzinnig populair geworden. De
zaaleigenaar wil een zo groot mogelijke
opbrengst voor zo min mogelijk
onkosten. Bovendien kan je met zo’n
disco-avond voldoen aan de smaak van
het publiek dat graag een bepaalde
deejay van de radio in levende lijve wil
zien. Het gevolg van dit alles is
waarschijnlijk dat er groepen ontstaan
die alleen nog maar platen voor de
disco-shows gaan maken.
Aan de andere kant verwacht ik dat het
publiek spoedig de maximale graad van
indolentie bereikt, zodat misschien de
behoefte wordt ontwikkeld om de
groepen live bezig te zien”.Barlage: „Als
dat gebeurt krijg je misschien ook
Ondanks zijn jonge leeftijd, nog
geen 21 jaar, blijkt Jobson alweer
enige tijd bij Roxy Music
ondergebracht te zijn. „Two and a bit
years”. Zijn voorgeschiedenis verdient
alle aandacht. „Ik heb een
behoorlijke, klassieke scholing, net
'H
Vier jaar geleden kreeg het Roxy-
sprookje zijn „Er was eens Roxy
Music had toen juist, in een voor
elke in- en outsider volkomen
onbekende bezetting, zijn eerste
optreden achter de rug, na een
nerveus jaar vol van wisselingen in
de bezetting en van een angstig
voorbereiden in de geest van „wie zit
er nu op ons te wachten?”. Uit de
groep was onder andere David O’List
(laatstelijk nog bij Jet) bijtijds
verdwenen en vervangen door Phil
Manzanera. De eerste Roxy albums
(Roxy Music, For Your Plesaure en
Stranded) bezorgden de groep, die
zijn optredens zozeer peperde met
een oogverblindende make-up,
extravagante kledij en een nichten-
rockerige act, inderdaad de reeds
genoemde en ook gewenste naam van
een avant-garde groep. Het vertrek
van Eno, de opvallende en fragiele
synthesizerist van Roxy, vormde voor
de rest (Bryan Ferry, zanger en
belangrijkste componist; Phil
Manzanera, gitarist; saxofonist-
hoboïst Andy Mackay en drummer
Paul Thompson) een geldig excuus
om een tijdje te pauzeren. Na het
afronden van de Stranded-elpee met
behulp van Eno’s vervanger, Eddie
Jobson, en na het nakomen van de
contractuele verplichtingen wel te
het tegenovergestelde: „Ik ben nog
steeds niet hersteld van onze korte
Amerikaanse herfsttoernee. Behalve
dat het succes van ons laatste album,
Siren, een rechtvaardiging voor het
voortbestaan van Roxy Music diende
te zijn, waren er evenredig grote
belangen verbonden aan die toer. We
stonden onder een erg grote stress; in
sommige streken in de States
moesten we het vanaf de grond af
waarmaken. Achttien gigs in drie
weken. Ik ben na afloop een weekje
in New York blijven hangen, heb wat
gelogeerd bij oude kennisen. Eenmaal
terug in Engeland kreeg mijn
lichaam door een opkomende griep
geen kans zich van de vermoeidheden
te herstellen. Het was net of mijn
lichaamsklok nog op Amerikaanse
tijd geprogrammeerd was. Eigenlijk
ben ik nu nog geen lOO’/o.”
uit te verkopen. Ik denk dat dat te
danken is aan de verschillende wijzes
waarop een act als Roxy het publiek
aanspreekt. We trekken
concertbezoekers die afkomen op ons
artistieke of bohémien-achtige
karakter, of op het progressieve
image van onze muziek, maar hoe
dan ook op het feit dat we city-
muziek maken. We zijn het meest
populair in de industriële gebieden.
Datzelfde is ook van toepassing op
Amerika gebleken. Onze concerten in
New York, het gebied van de grote
meren, met name in Detroit, en in
het Midden-Westen waren
ongelofelijk succesvol, dat verplicht
ons er naar te streven om ons
albumwerk weer op hetzelfde hoge
niveau te brengen, als laten we
zeggen dat van Stranded”.
Andy stopt, vraagt vervolgens naar
de verkoop van Siren in Nederland
en de perskritieken. Als hij
geconfronteerd wordt met één,
waarboven de kop „Bryan Ferry
knap vastgelopen” prijkt, laat hij
zowel als Eddie zich behoorlijk in de
kaart kijken. Eddie: „Siren is meer
dan welk eerder Roxy-album het
werk van de hele groep geweest. Het
doet wat stupide aan te moeten
constateren dat een gedeelte van de
pers telkens weer de neiging vertoont
de rol van Bryan als tekstschrijver
onevenredig sterk te benadrukken.
Componeren is bij ons steeds vaker
een zaak tussen Ferry enerzijds en
Manzanera, Mackay en ikzelf
anderzijds. Bovendien verandert de
groep als regel in sterke mate het
arrangement, soms zelfs zodanig dat
een bepaalde song onherkenbaar
wordt voor degene die de melodie
heeft geleverd.”
Waaraan Andy snedig toevoegt dat
het hem zinvol lijkt te
benadrukken dat Ferry altijd pas een
tekst maakt nadat de melodie van de
song tot stand is gekomen. Dat is een
extra moeilijkheid. Een melodie is
namelijk vaak nauw verweven met
de omstandigheden waaronder je
haar schrijft. Ik moet zeggen dat
Bryan haast over een zevende zintuig
lijkt te beschikken; hij weet
opvallend vaak in zijn teksten je
eigen gevoel weer te geven, zonder
dat daarover gesproken is’’.
Cordon Bleu is Solution’s derde
langspeelplaat, na „Solution” en
„Divergence” respectievelijk in 1970 en
1972 uitgebracht. In vergelijk met
Divergence is de muziek op de nieuwe
plaat wat strakker geworden,
eenvoudiger ook, althans voor de
doorgewinterde Solution-freaks lijkt het
wat minder puur. „We spelen niet zo
elitair meer”, zegt Barlage zelf. Later
vult hij zijn opmerking aan door te
zeggen dat Solution graag meer
werkende jongeren onder zijn publiek
zou willen zien.
Barlage kan „moeilijk ja of nee
antwoorden” op de vraag of Solution
zijn sound drastisch heeft gewijzigd.
„Vind je dat eigenlijk niet een vraag
voor de mensen die de plaat kopen?”,
vraagt hij terug. „Laat ik dit zeggen dat
de zang een grotere plaats bij ons is
gaan innemen. Misschien is dat wel
toeval”. Later in het gesprek blijkt dat
het met dat toeval wel meevalt. Door de
komst van Chiel Pos (inmiddels alweer
verdwenen om via de Rob Hoeke Group
terecht te komen in The Wankk
Orchestra) had Solution al eerder een
sterker vokaal accent gekregen. „De
stem neemt nu eenmaal een bijzondere
plaats in de popmuziek in. Je merkt bij
volledig instrumentale nummers ook een
grote accentverschuiving, zang trekt
relatief erg veel aandacht”, aldus Tom
Barlage.
Barlage, Willem Ennes (toetsenborden),
Guus Willemse (basgitaar) en Hans
Waterman (drums) zijn het er allen over
eens dat de echte Solution-identiteit op
de nieuwe plaat volledig gehandhaafd
bleef. „Er zitten in onze composities
bepaalde momenten dat het publiek
verwacht dat we er lekker tegenaan
gaan. Dan volgt een wending waar
niemand op rekent. Met andere woorden,
we maken een anti-climax als je een
climax verwacht. Daar is vaak kritiek
op geweest, maar het is ook Solution’s
charme”, aldus Barlage die samen met
Willemse de meeste nummers schreef.
In het nederpopwereldje waarin jong
talent met soms de meeste exotische
geluiden een nieuwe „sound tracht te
maken, is de muziek van Solution na
vele jaren (de oprichtingsdatum ligt
halverwege de tweede helft van de jaren
’60) nog steeds uniek te noemen. „Je
merkt aan deze plaat” aldus Tom,” dat
onze conceptie nieuw is gebleven,
namelijk door het niet gebruiken van
een gitaar als sound-bepalend
instrument. De gitaar is niet essentieel
voor onze muziek, ze wordt hoogstens
gebruikt ter accentuering van een
bepaalde melodie. Wat me met onze
bezetting doen is in feite de zeer breed
opgezette uitwerking van een muzikale
lijn die melodieus blijft en
compositorisch toch verrassende
wendingen heeft. Onze muziek
appelleert aan verschillende richtingen,
je vindt op Cordon Bleu zowel invloeden
van jazz als van rock. Overigens vind ik
wel dat onze composities evenwichtiger
en harmonieuzer zijn gaan klinken”.
Solution’s muziek heeft altijd filmische
aspecten gehad.
Barlage: „Inderdaad. We zouden er niet
vies van zijn om in de toekomst
filmmuziek te maken. We zijn eigenlijk
altijd illustratief bezig. Ik zou het
bijzonder leuk vinden om op éen visueel
gegeven muziek te maken”
En film als inspiratiebron?
Barlage: „Zeker noet voor de muziek die
we tot nog toe hebben gemaakt”.
Sinds kort werkt de Island-
machinerie op volle toeren om ons
het ware zeventigerjaren-geluid weer
wat beter in de oortjes te splitsen.
Vorige week nog stond Roxy Music
in de Van Speykshow en gedurende
de maand januari zal hun naam de
argeloze treinreiziger aanstaren.
Affiches op alle stations, de nieuwste
ontwikkeling. Dientengevolge zal
Roxy Music volgens plan op 7 en 8
februari a.s. voor volle zalen kunnen
musiceren. De laatste ontwikkelingen
worden bereidwillig toegelicht door
blazer Andy Mackay en toetsenman
Eddie Jobson, de man die door het
leven gaat als de vervanger van-Eno.
Roxy Music is van meet af aan
door de pers het etiket van de
„sounds of the 70’s” opgeplankt. Het
lichtend voorbeeld voor de muziek
van deze tijd. Hun voorlaatste album,
Country Life, betekende voor velen
dat het met dat sprookje binnen de
kortste keren afgelopen was. De
hoogopgeschroefde verwachtingen
resulteerden dan ook in een algemeen
gevoel van diepe teleurstelling, met
als vervelend bijverschijnsel het
oeverloze geschrijf ovr de
institutionalisering van de pap, die de
muziek zou verlammen en
stabiliseren.
als Andy, en zowel wat betreft de
piano als de viool. Vrijwel per
ongeluk ben ik in de popmuziek
terechtgekomen. Het Northern Ar
Music Panel (een soort regionale
CRM met de nadruk op de M va
muziek) had de beschikking over en
oefenen”. Via plaatselijke
synthesizer, waarop ik mocht
muziekgroepen wordt Jobson
onverwacht uitgenodigd (1972) v<r
Curved Air, de groep van zange:s
Sonja Kristina, die in het jeugdfi
talent een geschikte vervanger zt
voor zowel violist Darryl Way a
organist Francis Monkman. „Je.'eet
niet wat het is voor een
zeventienjarige om zijn beide
muzikale idolen te moeten vervigen.
Het is een geweldige stimulans oor
je zelfvertrouwen. Overigens v:d ik
dat Curved Air momenteel op et
verkeerde spoor zit. De gitarisis
hard-roch minded. Sonja word
weggedrukt, ze heeft geen al t
krachtige stem”.
Via Ferry komt Eddie in Riy
Music terecht. „Ik hielp mee ai zijn
soloalbum Thes Foolish Thing Het
kontakt was er dus. Het lag 4j voor
de hand dat Bryan me zou »agen
Eno te vervangen. Ik nam mechter
voor me niet te laten affichen als
Eno, tweede editie, maar mie
gedragen als een Jobson. Dat J
aardig gelukt. Ik voel me ooop
mijn plaats bij de groep”.
„Kun je de tijd vinden orrie solo
album al te ronden?’’
„Moeilijk. Zoals je weet h) ik op
Western Justice (een muzikll
project van de Amerikaanse
Nederlander Jack Rieley) a)
synthesizerparti jen gedaan.-Is het
überhaupt nog in het komen» half
jaar ervan kan komen, wiR hem
graag als producer. Jack heft een
Beach Boys-achtige aanpaldie ik
fabelachtig goed vind. Maazoals het
er nu uitzietDe komen» tijd is
voor de groep Roxy”.
meer elitair”
„Solution speelt niet langer
r-
1
'“f--
'T'
