Iwaki leidt NPO bijna
abstract-muzikaal
Stuttgart-ballet
stuurloos na dood
van John Cranko
Diverse foto-exposities
B
ME
PROPAGANDA
AVOND HSL
NOVA-cursus
tl
voor beginners
Mn
3l
uit Dinslaken in Haarlem
Oscar Espla overleden
Beroemd leider blijkt onvervangbaar
Wandtekeningen ontdekt
van Michelangelo
Valeri Gradow revancheert zich in toegift
Archeologische vondst
,Die neuen Leiden des jungen W.”
WOENSDAG
197 6
11
7
JANUARI
KUNST
10
4
Onder redactie van J.P. Bos
VsK.3
door Conrad van de Weetering
HAARLEM. Het concert, dat
dinsdagavond door het Noordhol-
lands Philharmonisch Orkest in het
Haarlemse Concertgebouw werd
gegeven, stond onder leiding van de
Japanse gastdirigent Hiroyuki Iwa
ki.
STUTTGART. Het Stuttgart-
ballet is het beste van Duitsland.
Dit is te danken aan John Cranko,
die er in 1961 de leiding van kreeg.
Drie jaar geleden overleed John
Cranko. Zijn ballet is echter nog
steeds het beste van Duitsland,
maar het is de vraag hoe lang dat
zo blijft.
IN ONZE OMGEVING zijn
verscheidene foto-exposities te
bezichtigen en worden manifes
taties op foto- en filmgebied
voorbereid.
van jeugdfotoclub
HET OGENBLIK
O
ZillfeJ
k
W
Oostduitse maatschappijkritiek
gaat in spijkerbroek gekleed
P. ZWAANSWIJK.
JAC. HEIJER
heeft Cranko te danken
JOHN CRANKO
groep terugbracht
Amerikaanse tourney
Hoekje in Amsterdam uit de collectie
van Harry Kleyn.
Edgar is niet prodüktief. Werkschuw
tuig. Dat is in een socialistische staat
niet zozeer een randverschijnsel als wel
een hoofdzonde. Het stuk van Plenzdorf
heeft in de DDR een veel zwaardere
lading dan in het Westen. Het heeft daar
MADRID (AFP). Gisteren is in Ma
drid de Spaanse componist en musico
loog Oscar Espla op 86-jarige leeftijd
overleden. Espla, die cantates, psalmen,
balletmuziek en opera’s heeft geschre
ven, kreeg bekendheid door de ontwik
keling van een Arabisch aandoende octo-
tonale toonladder.
De blauwe grot heet zo vanwege unie
ke belichting die wordt veroorzaakt door
reflecterend licht dat de 30 meter hoge
grot van onder het wateroppervlak bin
nenvalt. De grot kan alleen vanuit zee
door een kleine opening worden betre
den en werd ontdekt in het begin van
de negentiende eeuw.
De vondsten van dinsdag bewijzen dat
de oude Romeinen de grot kenden en
dat zij deel uitmaakte van een keizerlijk
villacomplex.
10849,
omen
rems,
liden.
De bezoekers wordt de gelegenheid
geboden de in hun ogen „beste foto”
aan te wijzen. De maker van deze
foto ontvangt na afloop van de ten
toonstelling de door de gemeente
Heemstede beschikbaar gestelde wis-
selbeker, terwijl de betreffende foto
onder degenen, die erop gestemd heb
ben, wordt verloot. Geëxposeerde fo
to’s kunnen ook worden aangekocht.
De officële opening wordt verricht
door de burgemeester van Heemstede,
jhr. W. H. D. Quarles van Ufford, op
vrijdag 9 januari om acht uur ’s
avonds. De tentoonstelling is daarna
dagelijks geopend van 11 tot 17 en
Mede door het verwerken van folklo
ristische thema’s uit Espla’s geboorte
streek, komt zijn werk cp de niet-
Spaanse luisteraar weinig Spaans over.
Espla was behalve componist ook mu-
sicograaf en ingenieur. Hij was lid van
de Spaanse Academie van schone kun
sten en gaf zijn naam aan een internati
onale muziekprijs.
EEN FILMCURSUS VOOR begin
ners wondt op drie maandagavonden
georganiseerd door de NOVA (Neder
landse Organisatie van Amateurfil-
mers) in de ontspanningszaal „Onder
de Hanebalk”, Peperstraat 36 in Be
verwijk.
De eèrste avond heeft reeds plaats
gehad, de beide andere zijn op 12 en
19 januari. Cursusleider is de ervaren
amateurfilmer A. K. Kooy, die de
deelnemers vertrouwd zal maken met
de mogelijkheden van voornamelijk
vakantie- en familiefilms. Er is gele
genheid tot het stellen van vragen.
Op de laatste avond kunnen ook
zelfgemaakte filmpjes worden méege-
bracht, die gezamenlijk worden be
sproken. Aan het eind van de cursus
krijgen de deelnemers een schriftelij
ke samenvatting van alle behandelde
punten mee. De totale kosten bedra
gen 25.
Als een trein met een enorme vaart
raast de groep nog voort maar dan wel
zonder locomotief. De nieuwe locomo
tief, Glen Tetley (die ook enige tijd
artistiek leider was van het Nederlands
Dans Theater), heeft de grootste moeite
de trein voor te blijven en weet tot nu
toe nog maar weinig aan de vaart toe te
voegen.
nauwgezetheid en door zorgvuldige aan
klacht voor de betekenis van de instru
mentale timbres, die herinneringen op
riepen aan het wezen van meester-orga-
nist en improvisator César Franck.
gedachte bij
doorgaan op dezelfde voet,
wel zonder
Hierdoor
In het radioprogramma NOS-cultuur
vrijdagavond 9 januari op Hilversum
II zal na een concert uit Stuttgart
aandacht worden besteed aan de won
derbaarlijke ontwikkeling die het bal
let in Stuttgart de laatste 15 jaar
onder leiding van John Cranko heeft
beleefd.
vieler
zijn
g en
„Wie niet eet, werkt niet” is de stelling van Edgar Wibeau en hapt in een gevonden
groene kool. Op de foto Rimbert Spielvogel als Edgar en Karin Gehrung als Charlie
in „Die neuen Leiden des jungen W.” van Ulrich Plenzdorf.
HAARLEM.„Leven zonder spijker
broek is toch niet mogelijk”, roept de
jonge Edgar Wibeau uit, wanneer hij
zich voorstelt aan het publiek. Hij is de
hoofdpersoon uit het toneelstuk „Die
neuen Leiden des jungen W.” van Ulrich
Plenzdorf. Het stuk wordt in ons land
gespeeld door de Burghof Bühne uit
Dinslaken (Bondsrepubliek) op touroee
voor het WIKOR. Gisteren ging het stuk
in een met scholieren gevulde stads
schouwburg te Haarlem. Leven zonder
spijkerbroek is al weer enige jaren mo
gelijk in ons land, maar deze hippe
Edgar is een Oostduitse jongen, burger
in een socialistische staat, waar de spij
kerbroek nog steeds het meest begeerde
teken is van onafhankelijkheid en indi
vidualisme.
zijn vele prijzen en onderscheidingen
toegekend, onlangs nog in het kader
van „Amsterdam 700”. Drie van zijn
werken werden in het Van Goghmu-
seum ten toon gesteld; deze zijn nu
ook in Hotel Schiphol Frommer te
zien. Nog tot 10 januari, de hele dag
door.
In het Oude Slot van Heemstede
(Ir. Lelylaan) geeft traditiegetrouw de
bekende piaatseliijke jeugdfotoclub
„Het Ogenblik” allen die de amateur-
fotografie een goed hart toedragen in
de maand januari de gelegenheid
kennis te nemen van datgene, wat er
op dit moment door haar leden wordt
gepresteerd. En die prestaties zijn
veelomvattend. Op deze expositie, die
van 10 t.m. 25 januari wordt gehou
den, is deze keer een opvallend groot
aantal kleurenfoto’s te zien, die door
de (jeugdige) leden geheel zelf zijn
afgewerkt. Daarnaast is er het tradi
tionele zwart-wit-werk tezien, zowel
van enkele bijzonder getalenteerde
leden als van een groep beginners. In
totaal worden circa 100 foto’s geëxpo
seerd.
Nieuw op deze tentoonstelling is de
vertoning van een aantal korte ge-
luidsdiaseries, vervaardigd door in to
taal 15 a 20 leden, in leeftijd varië
rend van 12 tot 20 jaar. Deze series
kan een bepaalde educatieve waarde
niet ontzegd worden. We noemen in
dit verband de serie „Van op de bus
tot in de bus” (afgestemd op leerlin
gen van de eerste klassen van het
basisonderwijs) en een reeks opgeno
men in een bejaardentehuis. Hoe „Het
Ogenblik” werkt wordt de bezoekers
duidelijk bij de projectie van de serie
„Een blik op Het Ogenblik”.
In het bekende AVRO-televisiepro-
gramma „Stuif-es-in”, dat zaterdag 10
januari a.s. vanuit Roermond wordt
uitgezonden, wordt dez eserie getoond
(Ned. I, 16.30 uur).
van het communisme. Hip nonconformis-
me en „werkschuwheid” heeft hier een
heel andere zin en functie. Het gevaar
bestaat dat Plenzdorfs maatschappijkri
tiek een heel andere betekenis krijgt
dan bedoeld is. Het werkt de opvatting
in de hand dat wij ons hier nu ook
maar niet meer druk hoeven te maken
voor het socialistische ideaal, omdat de
jeugd hier zoveel lijkt op de jeugd daar
in het Oostblok.
Het gezelschap uit Dinslaken geeft
overigens een aantrekkelijke voorstelling
van Plenzdorfs stuk. Op het toneel staan
alle stukken decor gereed om de ver
schillende lokaties waarin het spel zich
af speelt kleur te geven. De spelers sjou
wen ze zelf af en aan. De hoofdfiguur
staat voortdurend in direct contact met
de zaal. Dat geeft het geheel een sym
pathieke onnadrukkelijkheid. De manier
van spelen past zich daarbij gemakkelijk
aan. Rimbert Spielvogel en Karin Geh
rung spelen de hoofdrollen heel kundig
en met zichtbaar plezier. Regisseur Jo-
hannes-Erwin Backhaus heeft het geheel
prima in scène gezet, waarbij vooral de
liefdesscènes zo origineel en natuurlijk
geregisseerd zijn, dat de 18e-eeuwse
vormelijkheid, waaraan Werther en
Charlotte zich bij Goethe moesten hou
den (één kusje slechts), heel aannemelijk
worden bij de eigentijdse Edgar en
Charlie.
duktiviteit en een conformistisch gedrag
in een consumptiemaatschappij, die zich
ook in Oost-Duitsland heeft ontwikkeld.
In het stuk, dat gebouwd is met de
techniek van een filmscenario waarin
heden en verleden door elkaar lopen,
zien we hoe Edgar maatschappelijk
vastloopt. Hij pleegt geen zelfmoord zo
als de jonge Werther, maar sterft min of
meer per ongeluk. Wanneer hij een
elektrische verfspuit wil monteren, elec-
trocuteert hij zichzelf. Heel knap heeft
Plenzdorf de mentaliteit van Goethé’s
Werther in het heden vertaald. De ont
ploffing bij het monteren van die verf
spuit heeft een wijdere betekenis dan
een toevallig voorval. Het is of Plenz
dorf een ontploffing voorstelt als oplos
sing van een vastgeroeste samenleving
waarvan volgens hem sprake is in Oost
Duitsland. Zonder een spoor van gewild
snobisme laat Plenzdorf zijn hoofdfiguur
teksten van de oorspronkelijke Werther
citeren in een bandrecorder, waarvan hij
de bandjes opstuurt, naar zijn vriend
Willie. Edgar heeft de voor hem onbe
kende roman van Goethe bij toeval
gevonden op een wc, of all places.
Ik twijfel echter aan het nut om het
stuk van Plenzdorf in het Westen op te
voeren, omdat er een wezenlijk verschil
is tussen de socialistische staat, waarin
het zich af speelt, en onze burgerlijke
samenleving die (zo heel anders dan
Edgar denkt) wel degelijk en in meer
derheid twijfelt aan het bestaansrecht
De overrompelde toehoorders reageer
den met langdurige, laaiende bijval, wel
ke Valery Gradow ertoe bracht een
solo-vioolcompositie van de beroemde
Belgische virtuoos Eugène Ysaye als toe
gift te spelen. Met dit uiterst veeleisende
stuk kon de solist zich zelf zijn in een
ongedwongen contact met de muziek en
zo kwam hij tot een waarlijk schitteren
de prestatie, die zijn uitzonderlijke kwa
liteiten als vioolvirtuoos in het volle
licht plaatste.
Na de pauze leidde Hiroyuki Iwaki
met grote beheersing de uitvoering van
de Symfonie d kleine terts van
César Franck. Ook nu viel zijn directie
op door een haast abstract-muzikale be
nadering van de muziek en haar wer
king met toegespitste geweldige dynami
sche expansies en monumentale opbouw
met zakelijk artistieke berekening.
De uitvoering muntte daardoor uit in
van 19 tot 21 uur. De toegang is vrij.
Het Oude Slot te Heemstede is vanaf
het Haarlemse NS-station te bereiken
met buslijn 1 (richting Heemstede,
uitstappen eindpunt Slotlaan).
In het Singer Museum in Laren is
„The Best Hamilton” ten toon gesteld,
een collectie foto’s van de beroemde
Engelse fotograaf David Hamilton. De
collectie is de jongste aanwinst van
de Peter Stuyvesant Stichting, die
tracht beeldende kunst te integreren
in de dagelijkse werksfeer.
Het thema van Hamiltons werk is
de broze en boeiende schoonheid van
ontluikende vrouwelijkheid in een
geheel eigen werkelijkheid in beeld
gebracht.
Toen de collectie dichter bij huis is
geëxposeerd, hebben wij er in deze
rubriek al aandacht aan besteed. Wie
haar alsnog wil zien, kan nog tot en
,met 18 januari in het Singer Museum
terecht. Dagelijks (behalve maandag)
van 10 tot 17 uur. -
CAPRI (Reuter). Duikers hebben
gisteren van de bodem van de „blauwe
grot” bij Capri een aantal Romeinse
beeldhouwwerken aan de oppervlakte
gebracht. Onder de vondsten zjjn een
marmeren beeld van een zeegod, waar
schijnlijk Neptunus en een offertafel.
De romantiek was niet een exclusief
voor de negentiende eeuw bestemd ver
schijnsel, getuige bijvoorbeeld ’t sprook-
jesblijspel „Midzomernachtsdroom”, dat
Shakespeare in 1597 schreef en waar
voor Felix Mendelssohn Bartholdy de
toneelmuziek componeerde, waarvan
Iwaki de Ouverture, het Scherzo, de
Nocturne en de Bruiloftsmars ter vertol
king had gekozen.
Bij de Interpretatie van deze delen
heeft de dirigent uit "Mendelssohns mu
ziek het sfeerbrengde element gebannen
en in muzikaal-objectieve zin het orkest
geleid en gebracht tot uitvoeringen, die
een onverhulde klankenrealiteit werden
bij de overwogen opbouw van de struc
tuur. De romantische fantasie trad hier
voor bescheiden terug op de achter
grond, zelfs bij de Nocturne, waarvan de
hoornsolo met sonore toon door hoornist
Ronald Applegate gespeeld werd.
Na de uitvoering van de „Midzomer-
nacht”-muziek betrad de Russische vio
list Valery Gradow het podium voor de
vertolking van het geliefde Vioolconcert
in e kleine terts van Mendelssohn. De
violist gaf blijk van een nogal gespan
nen, onevenwichtige relatie tot het toch
zo fijnzinige werk, waarvan de muziek
nu schade leed door onzuiverheid en
verrafelde tekening als gevolg van een
nerveuze, bezeten virtuoze aanpak, die
het orkest voor een onmogelijke begelei-
dingstaak stelde.
wikkelingen van de hedendaagse dans-
middelen.
Ten derde: John Cranko was in veel
opzichten een onmatig mens. Onmatig in
de drank (toen na een verkeersongeluk
een bloedproef bij hem een promillage
van 1,8 opleverde, was zijn reactie: „Wat
een geluk, het was maar 1,8, ze hadden
geen gunstiger avond kunnen vinden”).
Onmatig in de liefde, die op het laatst
bijna ontaardde in doodsdrift, wat in al
zijn balletten in kleuren en gebaren aan
het licht komt (het eindeloze onverbid
delijke gevecht tussen Katharina en Pe-
truchio in De getemde feeks, de ideale
liefde in het begin en de keiharde afwij
zing aan het slot tussen Tatjana en
Onegin in Eugen Onegin, enz.).
Het publiek vindt dit soort felle lief
desuitbarstingen altijd verrukkelijk,
vooral als ze met zoveel lichamelijk
geweld gepaard gaan als bij Cranko. In
zijn ballet Spuren (gemaakt naar aanlei
ding van een bezoek aan de Sowjet-Unie
waar hij zich erg opgewonden had over
het lot van de Panovs, twee Joodse
dansers die in Leningrad ontslagen en
gepest werden omdat ze een uitreisvisum
naar Israël hadden aangevraagd en dat
de relatie weergeeft tussen familieleden
thuis en een man in een concentratie
kamp dat zowel in Rusland, Duitsland
als bijvoorbeeld in Chili zou kunnen
liggen) zien we onder andere de span
ning tussen de doodsdrift van de man in
het kamp en zijn aan zijn familie thuis
ontleende levensrang.
John Cranko is nu dood. De eerste
zijn medewerkers was:
maar dan
steeds nieuwe balletten,
zou het Stuttgart-ballet een
museum worden en dat wilde men niet.
De leerlingen van Cranko, John Neu-
meyer (die nu artistiek leider van het
ballet in Hamburg is) en Jiri Kylian (nu
bij het Nederlands Dans Theater) zouden
in hun werk te veel op Cranko lijken en
steeds met hem vergeleken worden, wat
niet gunstig zou zijn. Maar een man als
Glen Tetley, die al een gastchoreografie
bij de groep gemaakt had, maar op een
totaal andere manier werkt dan Cranko
hij is van huis uit een moderne danser
terwijl Cranko van oorsprong een klas
sieke danser is) gaf men goede kansen.
Hij had voor andere groepen al een
groot aantal balletten gemaakt waaruit
hij kon putten en hij had internationaal
een bekende naam.
Ik zag van Tetley in Stuttgart een
voorstelling met de hier bekende chore
ograaf Pierrot Lunaire, dat ver boven
alle eerder geziene versies uitsteeg door
de menselijke interpretatie vol zelfspot
en aangrijpende dramatische clownerie
van Egon Madsen. Een tweede ballet op
het programma is „Greening” op muziek
van Arne Nordheim waarin Tetley tot
schitterend doorgecomponeerde combi
naties kwam, die ik nooit van hem
verwacht had en die hij vermoedelijk te
danken heeft aan het schitterende in
strument dat John Cranko van het
Stuttgart-ballet heeft gemaakt.
Het derde werk, een soort uitsmijter,
was zo beneden ieder aanvaardbaar peil,
dat het door alle critici in de grond is
geboord. Ik wil er de naam niet eens
van noemen. Er wordt over gekankerd.
Verschillende mensen verlaten de groep.
Tetley is niet vriendelijk voor iedereen
van ster tot werkster zoals Cranko,
maar men houdt hem de hand nog boven
het hoofd, er is immers voorlopig nog
niemand anders en het Stuttgart-ballet
is nog steeds het beste ballet van Duits
land.
Men weet van deze orkestleider, dat
hij een bijzonder grote belangstelling
heeft voor muziek van onze tijd en dat
hij zelfs een der voorvechters van de
avant-garde genoemd kan worden. Voor
dit concert echter had Iwaki zijn aan
dacht gericht op werken uit de negen
tiende eeuw, waarin de romantiek het
karakter der muziek nadrukkelijk zou
gaan bepalen, alsmede de ontvankelijk
heid hiervoor van de muzikale mens.
aan zijn avondvullende balletten zoals
„Romeo en Julia”, „Eugen Onegin” en
„De getemde feeks”, maar ook onze
sterren Marcia Haydée, Richard Cragun,
Birgit Keil en Egon Madsen zijn hier
geweldig geliefd. Toen Cranko omkwam
hij stikte in 1973 in het vliegtuig dat
de groep terugbracht na zijn derde
Amerikaanse tournee was de hele
stad in de rouw. M^ar de groep heeft
besloten alle krachten samen te bunde
len en verder te gaan, ook al is de
nieuwe directeur natuurlijk geen Cran
ko”.
Wat was nu de kracht van deze John
Cranko, die in Zuid-Afrika werd gebo
ren, in Engeland zijn balletopleiding
kreeg en in Duitsland één van de vele
stedelijke opera-balletgroepen tot wereld
roem bracht?
In de eerste plaats de enorme inzet en
liefde die hij voor zijn medewerkers
had, die blindelings op hem vertrouwden
en voor hem door het vuur gingen. Hij
zag kans het kleinste snippertje talent in
iemand te herkennen en op te kweken.
Ten tweede: zijn vertellerscapaciteiten.
Zijn grotere balletten zijn nauwelijks
modern van vorm te noemen. Het zijn
gewoon vertellende, goed gecomponeerde
choreografieën waarvoor hij, omdat er
zo weinig avondvullende muzieken be
staan, eenvoudig door zijn dirigent kor
tere stukken van bekende componisten
(Scarlatti, Tsjaikovski) met elkaar liet
combineren. Zijn voor het vertellen ge
bruikte techniek is echter wel uiterst
modern en maakt gebruik van alle, ont-
ROME (DPA). In het complex van
de kerk van San Lorenzo in Florence
zijn onder een verflaag grote wandteke
ningen aangetroffen, die volgens kenners
waarschijnlijk gemaakt zijn door Michel
angelo.
De tekeningen werden gevonden in
een kelderruimte onder de apsis van de
„nieuwe sacristie” van San Lorenzo,
waarin zich de beroemde door Michelan
gelo vervaardigde grafmonumenten voor
de Medici’s bevinden.
In een van de tekeningen menen des
kundigen een opgestane Christus te her
kennen en in een andere Zacharias. In
een andere ruimte van de apsis waren
enige tijd geleden al wandtekeningen
ontdekt die worden toegeschreven aan
leerlingen van Michelangelo.
Dat is hem niet kwalijk te nemen
want het overnemen van een ballet in
volle vaart is niet eenvoudig we we
ten dat van het Nationale Ballet toen
Sonia Gaskell vertrok, van het Engelse
Royal Ballet toen Ninette de Valois de
teugels overgaf, en iedere balletkenner
houdt zijn hart vast wat er met het
New York City Ballet gaat gebeuren als
George Balanchine er niet meer is, of
met het Ballet van de twintigste-eeuw uit
Brussel als Maurice Béjart er de brui
aan zou geven.
Zijn roem heeft Cranko te danken
dan ook heftige discussies ontketend. Tot
voor enige jaren was het in de DDR niet
mogelijk openlijk te erkennen dat er zo
iets als een spijkerbroek-mentaliteit be
stond, laat staan kón bestaan.
Plenzdorf bewerkte voor het stuk, dat
ook als roman is verschenen, de bekend
ste roman van Goethe over „het lijden
van de jonge Werther”, een vroeg-ro-
mantische held. Werther pleegt zelf
moord, omdat hij zijn geliefde Charlotte
niet kan krijgen die met een ander
trouwt. Die ander heet in de bewerking
Dieter en is een oppassende jonge DDR-
burger die studeert en de werken van
Marx, Engels en Lenin in de boekenkast
heeft staan. In het Westen zou dat
andersom zijn. Daar zou Edgar dergelij
ke werken op de plank hebben. Nu is
het opmerkelijk dat deze kritische jon
gen niets tegen Marx en Lenin heeft.
Hij zegt zelfs, dat geen zinnig mens
meer iets tegen het communisme kan
hebben. Edgar heeft echter kritiek op
wat hij noemt „al het andere”, dat wil
zeggen een automatisch geloof in pro-
HOTEL SCHIPHOL FROMMER
(Oude Schipholweg 181, Badhoeve-
dorp) stelt elke maand een kunste
naar in de gelegenheid in zijn hoofd
gebouw te exposeren. Niet in een
afgescheiden ruimte, maar midden in
het volle bedrijfsleven. De bedoeling
is dat deze exposities er toe bijdragen
kunst te integreren in het dagelijks
leven. In de laatste maand van het
jaar waarin Amsterdam zijn zeven
honderdste verjaardag vierde, begon
een tentoonstelling van een fraaie
collectie opnamen van de hoofdstad
van fotograaf Harry Kleyn.
De expositie omvat een zestigtal
foto’s van Amsterdams meest sfeer
volle plekjes alle in zwart-wit om
dat Kleyn dit meer dan de kleuren-
techniek, als een uitdaging aan zich
zelf beschouwt en meent dat dit de
toeschouwer meer mogelijkheden
biedt de eigen fantasie te laten mee-
splen. Harry Kleyn, die met zijn
studio in Amsterdam gevestigd,
OP DE AGENDA van de Haarlem
se Smalfilm Liga staan voor deze
maand twee belangrijke bijeenkom
sten. Op vrijdag 9 januari ’s avonds
om acht uur, houdt de dlub in de
zaal van het Jeugdhuis aan de Don-
kerelaan in Bloemendaal een propa-
ganda-avond. Deze heeft een vierledig
doel. Amateurs die reeds langer fil
men, doch nog wat meer van hun
hobby willen weten, kunnen een toe
lichting krijgen, waarbij films van
HSL-leden worden geprojecteerd.
Men kan zelf films meebrengen die,
indien men dat wil, besproken kun
nen worden. Verder wordt getoond
hoe lassen worden gemaakt en wat er
mogelijk is op het gebied van geluids-
toepassing. Tenslotte zal er propa
ganda worden gemaakt voor het lid
maatschap van de HSL. Aan het
bezoeken van deze avond zijn geen
kosten verbonden.
De tweede bijeenkomst van de HSL
is op 23 januari de filmmanifestatie
„Cinefleur” in het wijkcentrum ’t
Schalkererf aan de Bernadottelaan.
Aan deze wedstrijd nemen amateur-
cineasten uit Aalsmeer, Noordwijk en
de Bollenstreek deel. De films wor
den door een jury van HSL-leden
beoordeeld. Drie clubs zenden elk
drie films in met totaal 30 minuten
projectietijd als maximum.
r
tób
