RUSSISCHE TRAINER BEGINT
VAN VOREN AF AAN
Albert Asarjan
gelooft in batere
tijden voor het
heren-keurturnen
De morele tik
op Bugner’s ziel
I
I
T
I
'i
Rendement
door Jan Blijboom
Geen wonderdokter
Ontmoedigend
FE
,1
25
1
I
Henk Wery
1
I
Bedisseld
Matthews
Van der Ruit
IC BV
1
lan uit
n van
i kan
irj
I
-
i i
f i
j;
le
ereist
ichten
antoor
na en
a ver-
Joris
inge-
zou
STOPPER
wel
we
nu
en en
ren is
Een
van
land tegen Noorwegen heeft laten
zien dat er nog steeds geen termen
aanwezig zijn haar af te schrijven
--tegenover mij zijn nood ge
klaagd over deze discriminatie die
klap op je kin kom je blijkbaar
gauwer te boven dan een klap op je
ziel.
vakantie)
/akantiei
■-
Het Koninklijk Nederlands Gymnastiek Verbond
heeft eindelijk redelijke vooruitzichten om over
enige jaren op het gebied van het heren-keur-
turnen wat meer in de belangstelling te komen.
Geen overbodige luxe, want sinds jaar en dag is
het zo dat slechts twee namen de internationale
pers (en dan nog in zeer bescheiden mate) hebben
gehaald: de veelvoudige nationaal kampioen Cor
Smulders (PSV) en ztfn clubgenoot Hans Gunne-
man. Van hen heeft laatstgenoemde enige tijd
geleden afscheid genomen van de wedstrijdsport,
terwijl Cor Smulders nog steeds onbedreigd de
sterkste in de nationale selectie is. maar bij een
gezonde doorstroming vanuit talentvolle jeugd al
geruime tijd van deze vooraanstaande positie ver
drongen of toch op zijn minst: ernstig be
dreigd had moeten zjjn. Wat geen miskenning
inhoudt van Cor Smulders’ respectabele eerzucht
om in zjin langdurige sportloopbaan zo lang mo.
geljjk de toon aan te geven. Maar het is wél een
indicatie van de bloedarmoede, die er in de sectie
keurturnen heren van het KNGV heerst. Een
bloedarmoede, die men hoopt op te heffen met
het contracteren van de Russische oefenmeester
Albert Wagarssakovitsj Asarjan. die tot en met
1978 onder contract staat bij het KNGV en in die
periode het bewijs zal moeten leveren dat hij
voldoende capaciteiten heeft om veelbelovende
jongeren op te leiden voor een plaats in een se-
lectieploeg, die voldoende niveau heeft gehaald
om Nederlands toekomst bij de heren op inter
nationaal niveau te tillen.
Wat kan een volslagen vreemdeling als Albert Asarjan gaan
doen als hij met echtgenote is neergestreken in een land waar
van hij nauwelijks méér denkt te weten dan dat er hoogstwaar
schijnlijk voldoende talent schuilt om mettertijd een redelijk
sterke keurturngroep heren te kunnen formeren? Zoveel moge
lijk inlichtingen inwinnen bij personen binnen het KNGV die
misschien een hint in de goede richting geven? Goed bedoelde
adviezen niet bij voorbaat in de wind slaan om zo een aantal
aanknopingspunten te vinden die enige houvast bieden?
Zo turncoach Albert Asarjan al overwogen mocht hebben het
in die richting te gaan proberen hij laat zich hierover niet
uit dan heeft hij in ieder geval voor zichzelf de conclusie
I getrokken dat het beter is uit eigen waarnemingen een oordeel
I te vormen en daarnaar te handelen. Vanuit deze gedachtengang
opperde Asarjan bij de sectie keurturnen van het KNGV het
idee jonge turners, in leeftijd variërend van 9 tot en met 18 jaar,
op een zondag in een sporthal in de gelegenheid te stellen hem
te laten zien wat ze aan mogelijkheden bieden. Als enige voor-
waarde stelde Asarjan dat clubtrainers moesten beoordelen
welke jongens hiervoor in aanmerking zouden komen en of de
gegadigden bereid en in staat zijn meerdere uren per week in
tensief te trainen.
te zware
Asarjans
Maar goed, dat zijn natuurlijk al
leen maar halfzachte verdachtmakin
gen, die ik niet hard kan maken. Een
derde mogelijkheid is, dat Joe Bugner
zozeer door Mohammed AH. werd
overklast, dat hij na alle klappen op
zijn kaak ook die morele klap niet te
boven is gekomen. Misschien heeft
hij zich, als Europees kampioen, wel
een nietige worm gevoeld tegen AH
en heeft hij die schok niet kunnen
verwerken. Hij zou de eerste niet zijn
in de topsport. Beroemd is het geval
van de Zwitserse linkshalf, die in de
wedstrijd Zwitserland-Engeland tot
taak kreeg rechtsbuiten Stanley Mat
thews het spelen ónmogelijk te ma
ken. Maar Matthews had dat niet in
hij weet het zich nog héél goed te
herinneren: „Het heeft mij ver
schrikkelijk veel training gekost
om zo ver te komen. De internati
onale contacten waren in die tijd
nog niet zo intensief als tegen
woordig en daarom kon het ge
beuren dat deze stand aan de
ringen voor iedereen in Rome een
volslagen verrassing was. Voor de
ze oefening kreeg ik twee maal
een tien, een keer 9.90 en eenmaal
9.70, wat een eindcijfer van 9.95
opleverde”.
selectie beland, onvoldoende ge
motiveerd om ten koste van veel
opoffering de top te bereiken.
Want wat betekende deze top?
Nationaal gezien een knappe pres-
tatie, maar internationaal een ni
veau dat nauwelijks aanspraak op
de aanduiding „klasse” kon maken.
Waarmee tevens de vraag gerecht
vaardigd is, waar een Cor Smul
ders de laatste der Mohikanen
altijd de energie en wilskracht
vandaan heeft gehaald om onder
sterk beperkte omstandigheden te
blijven streven naar het hoogst
bereikbare. Zijn antwoord hierop:
„Mijn geweldige liefde voor de
turnsport”.
Dat brengt mij op Henk Wery. Hij
kreeg van FC Utrecht-trainer Jan
Rab een dergelijke klap op zijn ziel,
toen deze hem eruit haalde tegen
NAC, bij een 0-1 -achterstand. Wery
is de enige oud-international, althans
Nederlandse oud-international van
FC Utrecht (Panovic speelde in het
Joegoslavische nationale team). Hij,
de oud-Feyenoorder en oud-internati
onal werd uitgerekend tegen de me-
dekandidaat voor de onderste plaats
ingewisseld voor de jeugdige Tem
ming.' Ik zeg niet dat Jan Rab onge-
lijk had, in de eerste plaats heb ik de
wedstrijd niet gezien, en in de tweede
plaats maakte dezelfde Temming de
kostbare gelijkmaker, dus het onge-
lijk van Rab is bijzonder moeilijk
aan te tonen. Maar ja, voor eigen
publiek de ex-vedtte eruithalen ter
wijl die toevallig niet tot het type
van de slabakkers alias lijntrekkers
alias hoofdhangers behoort, is een
wel erg drastische ingreep. Het, al
thans gedeeltelijke, ongelijk van Rab
werd wel bewezen door de reactie
van Wery, die een leeg bierkratje ih
de richting van de dug-out schopte of
gooide. Een speler die niet wil, die
niet vooruit te branden is, die het lot
van zijn club onverschillig laat, gaat
schouderophalend en met een drafje
het-veld af, terwijl Wery juist verwe
ten wordt dat hij te langzaam het
veld verliet en ook zijn ongenoegen
toonde. Dat pleit voor hem als werk
willige en clubman. Hij zou 4 0 0
gulden toe moeten krijgen.
Een bemoedigende uitspraak van
een man die op internationaal
turngebied een héél grote naam
heeft en vooral als vedette in de
Russische keurturnploeg tussen
i 1953 en 1964 een reputatie op
bouwde die bij ingewijden nog
steeds respect afdwingt. Beroemd
uit die tijd is vooral het „Asarjan
kruis”, een breedtestand aan de
I ringen waarbij de armen volko
men horizontaal gestrekt zijn. Dit
presteerde hij in 1954 tijdens het
toernooi om de wereldkampioen
schappen in Rome. Een enorme
ervaring, óók voor hemzelf, want
vidéb-opnamen getoond van de verrich
tingen in Zoetermeer. Het is Asarjans be
doeling tweemaal per jaar een openbare
selectie te houden; de enige manier, vol-
gens hem, om er goed van op de hoo1
gekregen. Op die bijeenkomst werden blijven hoe dei turnjieugd ontwikkel
de gaten en heeft die verdienstelijke
international de volle anderhalf uur
lopen „dollen”. De ene keer ging hij
hem rechts voorbij, de volgende keer
links voorbij, de derde keer draaide
hij eens om hem heen en de vierde
keer viel de Zwitser al van pure
verbazing over een schijnbeweging
over zijn eigen benen, enzovoort en
zovoort. Ik zie dat wel ongeveer voor
me. Engeland won. Matthews was-dé
ster van het veld en zijn speciale
bewaker hing daarna zijn voetbal
schoenen meteen aan de wilgen: hij
had nu pas begrepen dat hij eigenlijk
niet voetballen kon!
waarom Joe Bugner stopt, maar niet
waarom hij speciaal na zijn laatste
gevecht met Ali zijn liefde voor de
bokssport heeft verloren. Dat ver
meldt het krantebericht namelijk
niet. Er zijn verschillende mogelijk
heden. Bugner beschouwde, en niet
ten onrechte, Mohammed Ali als de
grootste bokser van deze tijd, hij
heeft twee keer tegen hem gebokst,
dus wat kan hij dan nog verder
tegemoet zien in zijn bokscarrière?
Matches tegen mindere tegenstanders,
tegen boksers als Coopmans bijvoor
beeld. Als hij die verliest is hij de
risee van Engeland en omstreken, en
als hij die wint kijkt niemand er blij
verrast van op, want iemand die van
Mohammed AH heeft verloren, mag
toch geen enkele moeite hebben met
iemand die kampioen van België is,
of wel zulle?
i
Een andere mogelijkheid is, dat hij
Zijn liefde voor de bokssport verloor
omdat zijn promotor en die van Ali
tevoren onderling bedisseld hebben
dat Ali koste wat kost moest winnen,
U zult het waarschijnlijk niet willen
geloven, maar zulke dingen komen
wel eens voor in de bokssport. Ster
ker nog: het schijnt ook wel eens
voor te komen dat een boksmatch
tevoren niet bedisseld wordt door de
promotors, al worden de voorbeelden
daarvan nooit openlijk genoemd.
Maar je hoort weleens zoiets fluiste
ren. Heel in het geniep natuurlijk,
want zoiets zou er op wijzen dat de
promotors niet voor hun taak bere
kend zijn, hebben zitten luiwamme
sen, of een vuil spelletje hebben ge
speeld door hun pupillen maar in het
duidelijk belemmerend op het
doorstromen van jong talent heeft
gewerkt. Elke jongen met een ge
zonde eerzucht voelde zich, een
maal in de buurt vaii de nationale
Wilde weg de ring in te sturen, zon
der keurig netjes af te spreken wie
hem wint, en in welke ronde, via
welke gereglementeerde stoot. Stel
dat Bugner tijdens de match tegen
Ali voelde dat hij de sterkere was,
maar dat hij niet mocht door stoten
vanwege de afspraken, dan kan ik
me voorstellen dat hij de liefde voor
de sport verloren heeft.
er alles op zette, verloor zij terrein.
Zijn voorsprong werd al groter en
groter, hij voelde zelf dat hij sterk
reed en het begon in hem te juichen
„dat de course gestreden was”. Maar
wat was dat? Helemaal uit het twee
de gelid kwam een renner opzetten.
Moederziel alleen haalde deze de
kopgroep in, moederziel alleen stoof
deze langs de kopgroep heen en moe
derziel alleen kwam hij in een dui
velse vaart op Van der Ruit toe. Het
was Gerrit Schulte, die in een van de
dolle buien verkeerde welke hem de
naam van „Le Fou Pédalant” hebben
bezorgd en die na deze performance,
na dit kapitale stuk krachtwerk, zon
der hijgen of blazen tegen Van der
Ruit een gemoedelijke boom begon
op te zetten.
Joris van den Bergh vermeldt ver
volgens, dat Van der Ruit na deze
wedstrijd begon weg te zakken, hij
maakte niets meer klaar en vroeg
zich af wat er toch aan kon makeren.
„Tot zoveel maanden later Van der
Ruit mededeelde, dat hij de wielren
nerij eraan gaf. En toen.Toen zei
hij ons: Dat het dat met Schulte was
geweest wat hem de knock-down had
gegeven. Lang had hij naar de oor
zaak gespeurd, maar meer en meer
was hem duidelijk geworden, dat hij
die „schok” niet te boven had kunnen
komen.”
Tot zover dit verhaal van Joris van
den Bergh. Gerrit Schulte heeft u
nog even kunnen zien als voormalig
sportman van het jaar bij de verkie
zing van Jos Hermens en Diana de
Leeuw. Het zou me niet verbazen als
ook Joe Bugner zijn liefde voor de
bokssport verloren had door een zelf
de morele „knock-down” als waarvan
Joris van den Bergh spreekt ten aan
zien van Gerrit van der Ruit. Een
ander voorbeeld geeft
den Bergh in „Mysterieuze
krachten in de sport”. De wielrenner
Gerrit van der Ruit had een goed
seizoen achter de rug, schrijft Van
den Bergh. Hij had zeven eerste prij
zen gewonnen. In de Ronde van
Eindhoven zat hij steeds bij de leiders
e nna enige toetsende ontsnappings
pogingen ondernam hij een serieuze
poging en kreeg daarbij de koers in
handen. In zijn eentje stormde hij
naar voren en alhoewel de kopgroep
De Engelse zwaargewicht Joe Bug
ner heeft zich uit de bokssport terug
getrokken. Een opmerkelijke stap van
iemand die pas 25 jaar is en kan
bogen op de Britse, Europese en Ge-
menebest-titels. Gij stond vorig jaar
zijn Europese titel al vrijwillig af, t
omdat hij niet tegen de Belg Coop-
mans wilde boksen. Geef hem eens
ongelijk! Zou u tegen een Belg willen
boksen met het risico dat deze u met
een ongewilde rechtse hoek tegen het
canvas slaat? Knock-out gaan tegen
een Belg, ik kan zo gauw niet iets
vernederenders bedenken!
Het zal een ieder duidelijk zijn
dat speculeren op deze eigenschap
pen en hoedanigheden onvoldoen
de mogelijkheden biedt ooit nog
eens uit de impasse te raken. Het
dames-turnen heeft het overduide
lijk aangetoond: wanneer uit het
buitenland een zeer goede trainer
coach kan worden aangetrokken,
die bereid is vanaf de grond op te
bouwen, dan moet dat vroeg of
laat merkbaar rendement afwer
pen. Al ontstaat in een volgend
stadium dan al weer gauw de
vraag van de technische leiding, of
bereikte trainingsfaciliteiten niet
kunnen worden uitgebreid.Eer^
verzoek dat al enige tijd bij het
dames-kernturnen hoogst actueel
is.
Maar zover is het bij de heren
nog op geen stukken na. Daar
moet de nationale top nog de
vreugde verwerken over de komst
(eindelijk) van een gerenommeer
de full-time trainer die bereid is
alles aan te pakken om aan hoog
gestemde verwachtingen in Neder
land zo veel mogelijk te voldoen.
Zegt hij hierover: „Het is natuur
lijk ondoenlijk binnen de periode
dat mijn drie-jarige contract loopt
een sterke ploeg op de been te
brengen. Ik zie het méér als mijn
eerste taak mijn kennis zo snel
mogelijk over te dragen. Niet al
leen aan jongé turners, maar óók
en dat lijkt mc het voornaam
ste aan trainers die willen le
ren. Zij zullen mijn werkwijze in
eigen kring moeten uitbouwen om
zo tot een algemeen hoger peil te
komen. Beschouw mijn werk
maar als ontwikkelingshulp".
De tijd zal leren in hoeverre er
een mogelijkheid bestaat de ener
giek gestarte Albert Wagarssako
vitsj Asarjan. afkomstig uit Arme
nië, voor een tweede periode te
cont’-wtr t - Maar zover is het
nog lang niet. Centraal staat nu
het mikken op deelname aan de
Spelen van Moskou in' 1980. Visie
van KNGV-voorzitter J. Tielrooy
op deze zaak: „Zoals de eerste
selectieprocedure, op verzoek van
Asarjan zelf in gang gezet, al
aantoont beginnen we van onder
Uit ris eerste seIoc c uë Aioert Asar
jan vorige maand heef. gsmaakl zijn 61
jongens aangewezen voer een tweede
proef, die 11 januari op het nationale
sportcentrum in Papendal zijn beslag heeft
Op deze Albert Asarjan (vader
van twee dochters en twee zonen)
heeft het KNGV zijn hoop geves
tigd. De hoop op het doorbreken
van de ontmoedigende traditie dat
het heren-keurturnen in Neder
land nooit of te nimmer op enig
internationaal peil is te brengen
en altijd in de schaduw werkt van
het dames-keurturnen dat nu een
maal binnen het verbond een
„pré” geniet. Niet ten onrechte
voelden de keurturners zich des
tijds in de steek gelaten, toen voor
de dames de Hongaarse „topper”
Eva Bartha werd aangetrokken en
zij het met de mededeling (of
uitspraak van soortgelijke strek
king) moesten doen „dat het, ge
zien de weinige talenten bij de
heren, tegenover de bondsvergade
ring niet te verkopen was om ook
nog een peperdure trainer aan te
trekken”. Meer dan eens heeft de
nationale kampioen Cor Smulders
echtgenoot van Ans van Ger-
wen die vorige maand in de inter-
af aan met de opbouw. Alleen al
hierom is Montreal voor de heren
niet haalbaar gebleken. Dus moe
ten we ons doel verleggen en op
Moskou gaan mikken. Dat is ge
woon de realiteit. We zaten voor
heen helemaal in een vicieuze cir
kel. Je kwam vrijwel telkens de
zelfde gezichten in de selectie te
gen en slechts zelden brak er een
jongere door. Daar wordt nu echt
ingrijpend verandering in aange
bracht. Langs de weg van de ge
leidelijkheid”.
Dit laatste is nu door Asarjan
ingezet met genoemde voorselectie
in Zoetermeer Een beproefd re
cept voor hem, want toen in 1964
een eind aan zijn sportloopbaan
als actief turner was gekomen
ging de Armeniër zich bekwamen
als trainer. Hij kreeg van de sport-
autoriteiten de opdracht in het
plaatsje Erevan een turnschool te
stichten. Albert Asarjan bewaart
aan dat begin van zijn trainer-
schap prettige herinneringen. Hij
zegt: „Ik begon met twintig jon
gens en meisjes. Er was niets,
alleen de medewerking in Erevan
om iets op te bouwen”. Dat „iets”
is inmiddels uitgegroeid tot een
turninstituut met 450 leerlingen en
liefst 25 gespecialiseerde leraren,
waarvan hij directeur is. Asarjan:
„De leerlingen volgen een halve
dag onderwijs en de andere helft
wordt besteed aan turnen. De, eni-
ee manier om tppturners en -tdrn-
ste-'S van internationaal formaat af
te leveren”.
Geen al te zware normen -
wat precies Asarjans bedoeling
was die er overigens wel toe
leidden dat enige weken geleden
I in de (véél te kleine) gymnastiek-
I zaal van de Academie voor Licha
melijke Opvoeding in Zoetermeer
ruim 200 jongens letterlijk en fi
guurlijk stonden te trappelen van
ongeduld om de stoïcijnse Rus te
laten zien wat ze allemaal (wel of
niet) in hun mars hebben. Zou
Asarjan later na bijna zeven uur
i haast onafgebroken observeren
verklaren: „De opkomst was gro
ter dan ik had durven hopen. Ik
heb op deze voorselectie verschei
dene leuke talentjes ontdekt. Je
moet natuurlijk altijd af wachten
hoe die jongens zich verder ont
wikkelen. Maar er is, alles bij
elkaar, méér uitgekomen dan ik
had verwacht”.
Getoetst aan (amateuristische)
opvattingen in Nederland reali
seert Albert Asarjan zich terdege
dat zo’n aanpak in ons land tot de
onmogelijkheden behoort, al
meent hij dat( er toch moet wor
den gezocht naar een mogelijkheid
de situatie bij het dames-keurtur
nen. zoals die op Papendal als
internaat gestalte heeft gekregen,
ook voor de heren zoveel mogelijk
te benaderen. Gezien de sportieve
inslag van Asarjan zal hij er zeker
alles aan doen, tot een optimale
begeleiding van de aankomende
heren-turngeneratié té geraken.
„Maar”, zegt hij waarschuwend,
„beschouw me alsjeblieft niet als
een wonderdokter die op korte
termijn enige sterke turners gaat
afleveren. Ik wil en zal mijn ken
nis overdragen. Verder zullen de
kandidaten het voor het grootste
deel zelf moeten doen. Keihard
werken is voor geselecteerden een
eerste vereiste om internationaal
mee te willen tellen. Als dat ge
daan wordt zie ik zeker perspec
tief voor het heren-keurturnen in
Nederland”.
1 \l'.r ■j'-J-'S
Als iemand zich uit de bokssport
terugtrekt, juich ik dat van ganser
harte toe, wat ook zijn motieven
mogen zijn. Het is net zoiets ontroe
rends als een prostituee die zich „uit
het leven terugtrekt” en met haar
melkboer trouwt, of een aanhanger
van een totalitair regime die op late
re leeftijd opeens beseft dat hij altijd
gedwaald heeft en dan lid wordt van
de tegenpartij. Prachtig, prachtig! Als
reden voor zijn afscheid noemt Bug
ner, dat zijn liefde voor de sport
verdwenen is na het gevecht tegen
Ali. Ali is niet zijn vroegere verloof
de, zoals enkele lezers die onbekend
zijn in de bokssport wellicht zullen
denken, maar is de achternaam van
Mohammed. En Mohammed is weer
de reïncarnatie van Cassius Clay wat
toch ook geen slechte naam was, als
je bedenkt dat Clay behalve Klei,
Leem en Aarde ook Stoffelijk Om
hulsel kan betekenen. Vermoedelijk
zou ik ook mijn liefde voor de sport
verliezen, als ik tegen Stoffelijk Om
hulsel had gebokst en daarvan twee
keer had verloren, één keer in een
vriendschappelijk partijtje en één
keer voor de menens.
Ondertussen weten
•i:
»'W”'
ïh
-ïfit L
AjjsOSA
jgfjggJ
