i
Groep Budgie: professionele live-act
die hard-rock eerlijk presenteert
I
willen nog WW-uitkering
TOM KEMPERMAN NU ZANGER
ralstonöverf
SPEKTAKELBEURS IN BREDA
Jubileum van het
Bolsjoi-theater
wereldwijd op tv
I
raistoQ
Expositie over
het notariaat
Voormalige Family-acteurs
4
M
II
r
Koop en lees ’m. Gewoon dóen.
Omdat het fijn is om jezelf te zijn.
André van Duin is’s serieus
in de jongste Viva nieuwe stijl. En:
Zoektu
Ideur?
n Philips Hoogtezon zorgt o.a.
voor weerstand JB
n
,1»
II w®
LANDELIJKE TOURNEE OOK LANGS HAARLEMS JEUGDCENTRUM TIVOLI
PHILIPS
niet
Uit abattoir naar Nederlandse Operastichting
Vrijwillig ontslag of
11
KUNST
19 7 6
DONDERDAG
2 2
J ANUARI
<e-
Ji
7:
s
s
f
i
Bs uÜ
J
F X
Liefde als medicijn; Luieren langs de Loire; carnavals-mode;
kleren ruilen zonder huilen; en nog veel, veel meer; alweer gezonde
afwisseling, nieuws en gezelligheid op z’n anders in de jongste Viva.
saffraangeel
indiaanrood
pauwblauw
pikzwart
lentegroen
berebruin
koninklijkoranje
olifantsgrijs
citroengeel
staalblauw
kastanjebruin
hagelwit
gifgroen
koraalrood
etc. etc.
(Van onze kunstredaktie)
HAARLEM. Stug en stevig
stoomt dezer dagen een echte old
timer langs het Hollandse clubnet.
Het fraaie, hardwerkende exem
plaar uit de goeie, ouwe en dove
dagen van de jaren zestig, toen
allerhande hard-rock bands en hea
vy groepen nog volop de aandacht
trokken, is aanstaande zondagmid
dag (Jeugdcentrum Tioli) ook in
Haarlem in vol bedrijf te aan
schouwen. Budgie, afkomstig uit
Wales, spreidt eigenlijk een muziek
ten toon, die méér dan min geldt
als overleefd. Hard-rock, althans in
zijn meest rauwe vormen, „ligt”
niet zo lekker in de pers. Dit drie-
mans groepje echter, trekt in Enge
land en sinds kort ook in Amerika
veel aandacht en, maar dat was
altijd al zo, erg grote aantallen
publiek.
f i
ff J
-,£i
(ADVERTENTIE)
».HiH
i#-
(ADVERTENTIE)
(Van onze kunstredactie)
(ADVERTENTIE)
(Van onze RTV-redactie)
I
1
Wanwert
Het begon voor Kemperman allemaal
zes jaar geleden. Als fervent aanhanger
van klassieke muziek was hij accordeo
nist van de Hilversumse Lucky Boys.
„Er werd plotseling een zanger ziek en
ze hoorden mij toevallig op de gang
zingen: „If I were a rich man”. Je hoort
het zelf niet, maar iedereen zei: je hebt
talent, man. Zo kwam ik bij zangpeda-
gogen terecht”.
Zingen is volgens Kemperman niet
een kwestie van kracht. „Je moet van
spreken over kunnen gaan op zingen.
Dat is een kwestie van gevoel. Ik heb
een ontzettende hekel aan schreeuwerige
zangers”.
Toen hij al zangles had van pedagogen
kwam de mededeling van de medische
dienst van het GAK, dat hij voor het
zware werk van slager werd afgekeurd.
„Ik ging er financieel een stuk op achte-
Ga maar eens kijken bij uw Ralston
dealer. Hij laat u kiezen uit vele
kleuren.
j
4
1
Het Bolsjoi-theater houdt vooral de
traditie van de Russische opera en van
het klassieke ballet in stand. Vorig jaar
reeds kreeg het theater in verband met
het komende jubileum een grootscheepse
opknapburt. Zo werd een kilo goud
gebruikt om de decoratie een beetje op
te frissen. Bovendien werd 4000 m2 zijde
gebruikt voor de voorhangen en vier ton
verf om het gebouw op te schilderen.
Maar nu prijkt alles dan ook weer in
nieuwe glans en is het toneel, van waar
af Lenin 36 keer het woord tot het
Russische volk richtte, in gereedheid ge
bracht voor het jubileumprogramma
met het ballet Romeo en Julia, dus niet
van Tsjaikwoski, maar van de Sovjet
componist Serge Prokofjef.
ARNHEM. Meer dan twee miljard
televisiekijkers in 110 landen van de
wereld zullen deel kunnen nemen aan
het 200-jarig bestaan van het beroemde
Bolsjoi-theater in Moskou op 28 maart.
Ter gelegenheid van dit jubileum zal het
Bolsjoi-ballet Prokofjef’s Romeo en Ju
lia dansen. Van deze gala-opvoering
wordt een televisieopname gemaakt, die
de Russen de wereld aanbieden.
Tom Kemperman zang oefenend aan zijn
piano.
Budgie, zoals ze in ons land optreden
met van links naar rechts sessie-gitarist
Myf Isaacs, Steve Williams, Burke Shel
ley en Tony Bourge.
(Foto Hanneke Drees)
«Lfeiigik
AMSTERDAM (ANP/. Vier voor
malige leden van de eind 1974 opgehe
ven toneelgroep „Family”, Cockie Ra-
ven-Boonstra, Frank Raven. Huib Broos
en Wim Kouwenhoven, hebben zich tot
de Raad van beroep in Amsterdam ge
wend met een verweer tegen de beslis
sing van de Nieuwe Algemene Bedrijfs
vereniging, dat ztf niet in aanmerking
zouden komen voor een WW-uitkering.
Het ging hier om de periode na het
ontslag op 1 december 1974 tot voor
ieder een andere datum. De bedrijfsver
eniging had haar besluit gegrond onder
meer op de overweging dat het ontslag
niet onvrijwillig zou zijn geweest.
Bij de behandeling woensdag voor de
raad werd uitvoerig uit de doeken ge
daan hoe de liquidatie van „Family” tot
stand was gekomen. Huib Broos, die in
het seizoen 1974-’75 het stuk „Bezoek
uur” van Harrie MulisCh zou regisseren
en die ook zitting had in het stichtings
bestuur, vertelde de raad dat er ener
zijds moeilijkheden over het stuk binnen
de groep was ontstaan en dat anderzijds
de groep door allerlei omstandigheden
was ingekrompen tot zeven acteurs en
||ite
'L'
i M|
1
wat op direkte, sompele muziek kickt,
groter wordt. Kijk maar naar Status
Quo. Op onze laatste Britse toer trokken
we een gemiddeld toeschouwersaantal
van 2000 per concert. Budgie is een
groep met een live-reputatie. Na deze
toer volgen opnames voor een nieuw
album, daarna staan een Britse en een
Amerikaanse tournee gepland. Wat de
hard-rock betreft, voor een eerlijk ge
luid is er een toekomst. Niet voor de
heavy-metal trucs van Blue Oyster Cult
of Aerosmith”.
Dat is Budie. Een professionele live-
act die hard-rock eerlijk presenteert.
Opwindend genoeg om het es onbevoor
oordeeld te gaan bekijken.
BREDA. Nederlandse en Vlaamse
producenten en consumenten van vooral
klein theaterwerk hebben elkaar woens
dag ontmoet in het Bredase congrescen
trum Het Turfschip. Daar werd de
’Spektakelbeurs voor de Nederlanden’
gehouden, een informatiemarkt waar
ruim 60 theaterbureau’s, impressariaten
en gezelschappen uit Nederland en Bel
gië aanwezig waren om via folder- en
ander materiaal bekendheid te geven
aan hun aanbod. De beurs was georgani
seerd door de culturele raden van
Vlaanderen, Noord-Brabant en Limburg
HILVERSUM. Ton Kemperman uit
Hilversum is omgeschoold. Drie jaar ge
leden werkte hij nog als slager in het
abattoir en hij legt nu de laatste hand
aan zijn studie aan het conservatorium
in Amsterdam. Als heidenbariton is hij
deze maand inmiddels aangenomen door
de Nederlandse Operastichting. Hij
maakt er deel uit van het operakoor.
Ion eigenlijk zelf die solo, die ik dus
letterlijk voor hen opknap, eruit persen.
Als dan het gevoel van identificatie en
herkenning wederzijds overkomt, ben je
d’r”.
Ondanks de variatie op Bandolier
brengen jullie niet de (semi-) akoesti
sche nummers live”.
„Wat miag je van een optreden van
100 pond verwachten? Om die songs live
te kunnen brengen hebben we het dub
bele aan installatie nodig. Hetgeen weer
neerkomt op een grotere truck en ga zo
maar door”. Het zit Tony dus wel hoog.
Burke zwakt zijn agitatie wat af door te
vertellen dat de groep spoedig over zo’n
installatie hoopt te beschikken”.
„Wat zijn de plannen? Hoe zie je de
toekomst van hard-rock?”
Shelley: „Kijk, de tijd werkt wel wat
in ons voordeel. Er is een duidelijke
tendens waarneembaar, dat het publiek
en door
Breda. Sinds de eerste manifestatié vorig
jaar hebben zij een toenemende belang
stelling voor dit gebeuren geconstateerd,
zowel bij theaterproducenten als bij de
afnemers, onder andere schouwburgen
en volksuniversiteiten. De beurs ging
vergezeld van een gevarieerde voorstel
ling door Nederlandse en Belgische
kleinkunstgroepen. De belangstelling van
zowel aanbod- als vraagzijde was van
daag zo groot, dat de beschikbare ruimte
eigenlijk te klein was.
Te gek al die leuke kleuren van
Ralston om de dingen in uw huis 's
met verf een opfrissertje te geven.
U kunt b.v. kiezen uit:
Namens Cockie Raven-Boonstra (zij
zei ter zitting stralend: „ik heb een
beeld van een baby gekregen”), haar
man en Huib Broos betoogde mr. J. van
Veggel, dat naar zijn oordeel de be
drijfsvereniging in deze kwestie een te
star standpunt heeft ingenomen en zon
der inzicht in de gang van zaken in de
toneelwereld heeft gehandeld. Hij noem
de het „irreëT’ de spelers de schuld va<n
de moeilijkheden binnen „Family” te
geven en concludeerde dat het drietal
niet vrijwillig werkloos was geworden
en dus alsnog een WW-uitkering dient
te krijgen. Daarbij sloot zich namens
Wim Kouwenhoven de beleidsmedewer
ker van de Nederlandse Vereniging van
Toneelspelers aan.
Tijdens de behandeling van, deze zaak
sprak de voorzitter van de raad, me
vrouw mr. W. M. G. Eekhof-de Vries,
van een „warboeltje” toen onder meer
bleek, dat Martine Crefcoeur na de op
heffing van „Family” wel een WW-
uitkering had gekregen. Volgens de ver
tegenwoordiger van de bedrijfsvereni
ging was dat gebeurd omdat zij in
Rotterdam woont. „En het komt wel
vaker voor dat de diverse kantoren er
een verschillende mening op na houden.
Als dat geval aan het bestuur van de
bedrijfsvereniging zou zijn voorgelegd
had zij beslist geen uitkering gekregen
aldus de vertegenwoordiger van de be
drijfsvereniging. Hij zei ook uit de notu
len van de opheffingsvergadering de in
druk te hebben gekregen, dat het be
stuur van „Family” zich voor het blok
gezet voelde door de situatie binnen de
spelersgroep en concludeerde tot ver
werping van het verweer.
De raad zal over ongeveer drie weken
schriftelijk uitspraak doen.
Voor vitamine D en energie. jLf j
'n Philips Hoogtezon is goed voor u en uw kinderen.
Philips, Hoogtezon, voor een zomerse kleur
in de winter. Raadpleeg vooraf uw arts.
AMSTERDAM (ANP). Van 24 ja
nuari tot en met 15 februari wordt in de
zalen van het Koninklijk Oudheidkundig
Genootschap in het Rijksmuseum te
Amsterdam een kleine tentoonstelling
gehouden ter gelegenheid van het 25-
jarig bestaan van de Stichting tot bevor
dering van de notariële wetenschap.
Deze stichting heeft tot taak het nota
riaat van dienst te zijn met een uitge
breide bibliotheek, standaardcontracten
en dergelijke, alsook met het verzamelen
van prenten, tekeningen en voorwerpen
die betrekking hebben op het vak. Voor
deze tentoonstelling is een keuze ge
maakt onder meer uit de verzamelingen
van de stichting en verscheidene musea.
Èr is naar gestreefd een beeld te
geven van de wijze waarop kunstenaars
door de eeuwen heen de notaris hebben
gezien.
Vlak voor het optreden in Delft neemt
Burke Shelley alle tijd om zijn bas „op
te tjoenen” (is stemmen), ondertussen
trachtend me, zo goed en zo kwaad als
het gaat, te woord te staan. Zonder
moeite formuleert hij waarom ie het
vak instapte. „Je weet hoe dat gaat. Ik,
sorry wij, behoren allemaal nog tot de
Beatle-generatie. Overal werden er toen
jongetjes gegrepen door het voorbeeld
van die lui. Je moet rekening houden
met het feit dat door de enorme publici
teit die door groepen als de Beatles,
Animals, Stones en dergelijke werd aan
gezogen, de kids wel geconfronteerd
moesten worden met de eredienst van de
gitaar. Dat wilde ik ook, dat teke'er gaan
met zo’n steel in je handen. Voor je ’t
weet noemen ze je dan een „axe-freak”
(gitaargek). Je oefende de hele dag. Gi
taar spelen, dat was het. Zodra je dat
wat onder de knie had, wilde je het
podium op. Als je echt fanatiek bent is
die weg terug er niet.” Even later, als de
nieuwe snaren eindelijk willen klinken
zoals het moet, concentreert Burke
klein en bedrijvig zich meer op het
vragenspel, „Tja, na een tijdje ga je het
als je beroep zien, weet je. Zeker nadat
we wat naiam kregen. Bij de gewone
jongens sloeg dit soort muziek toen ook
al goed aan. Toegankelijk, he? Dat ge
voel van recht voor zijn raap heeft iets
eerlijks”. En weg moet Shelley, die dat
kennelijk zelf wat te abrupt vindt, om
zijn contractuele verplichtingen na te
komen.
Het geeft ons echter wat respijt om' de
geschiedenis van Budgie onder de loep
te nemen. Daarbij vallen wat zaken op:
de bemoeienis van Black Sabbath-pro-
ducer Rodger Bain bijvoorbeeld. Verder
een discografie die al een vijftal albums
omvat, waarvan de eerste twee alleen
ten gerieve van de heren statistici opge-
somd dienen te worden: Budgie (1971)
en Squawk (1972). Het derde album
(Never Turn Your Back On A Friend
’73) levert een grotere belangstelling op.
Budgie timmert dan al vijf jaar in
dezelfde bezetting aan de weg: Shelley
(bas en zang) vormt met Tony Bourge
(leadgitaar) het componerendè duo; Ray
Phillips drumt dan nog. Het jaar daarna
brengt men (Burke: „Actually it’s shit,
don’tcha think?”) het drukverkochte al
bum In for the Kill uit, wat Budgie
elpeelijstnoteringen, een eigen tournee
en een intensieve t.v.-promotie oplevert.
Moeilijkheden met het management en
bij het aantrekken van een geschikte
vervanger voor Phillips verhinderen tot
twee keer dat Amerika kan worden
bezocht. Met uiteindelijk (Pete Boot vol
deed niet) fellow-Welshman Steve Willi
ams achter de drumkit wordt in vrij
korte tijd het tot nu toe beste album
(Bandvlier ’75) gefabriceerd.
Na het optreden blijkt er wel tijd om
te praten. Bourge: „De variatie van Ban
dolier heeft sterk de aandacht getrok
ken. De pers had ons tot dan telkens
afgeschilderd als een tweederangs for
matie, een kruising tussen Sabbath en
Zeppelin. Men wierp ons domweg voor
de voeten alles te willen kopiëren of
geen vooruitgang na te willen streven.
Nou, als vooruitgang in de heavy rock
betekent dat je tot in het tienvoudige
moet aan overdubben of met behulp
van synthesizers voor een voller geluid
meit zorgen, dan hoeft het voor mij
niet. Hard-rock moet simpel en eerlijk
zijn”.
„Je werkt met weinig vervormers?”
„Alleen wah-wah, reverb en een echo
unit”.
„Als je jullie bezig ziet, kan je niet
aan de indruk ontkomen dat Burke en
Tony een tweepolige eenheid vormen.
ruit, maar door de hulp van diezelfde
medische dienst kon ik aan het conser
vatorium komen. Ik heb in die tijd,
avond aan avond zitten studeren
Ton Kemperman kon van zijn hobby
zijn beroep maken. „Maar je moet wel
veel voor het operawerk laten staan.
Niet roken, weinig drinken, vroeg naar
bed en goed in conditie blijven. Ik vind
het heerlijk om te trimmen, maar daar
naast rust ik pok erg goed uit van
autorijden. ,Als ik moe ben, ga ik een
uurtje rijden, dan voel ik me weer fit”.
Wanneer Ton Kemperman zijn studie
aan het conservatorium beëindigd heeft
dat zal de komende zomer zijn
wil hij zijn activiteiten op zanggebied
gaan uitbreiden: musicals, operettes, ora
torium. Maar „ik voel er niets voor om
als de zingende slager door het leven te
gaan”.
De muzikale voorkeur Van de zanger
is veelzijdig. „Ik heb veel platen, van
alle klassieke componisten, maar ik
houd ook van jazz of folkmusic. Alleen
hard-rock vind ik afschuwelijk'
Binnenkort verhuist Kemperman van
zijn kleine flatwoning naar een wat
ruimer huis in een nieuwbouwwijk.
„Met de buren hier hebben we nooit last
gehad, maar met mijn harde stem kan
ik hier eigenlijk nooit voluit gaan. Ik
doe het wel eens, dan hoor je de volgen
de dag dat mensen aan het eind van de
flat dachten dat de buurman zong. Zo
hard gaat dat. Niets is penetranter dan
een menselijke stem en zo interessant is
het natuurlijk niet om mij steeds maar
weer toonladders te horen oefenen”.
actrices, van wie Cockie Raven-Boonstra
hoogzwanger was. „Het kwam er op
neer dat ik het stuk, waarvoor Frank
Raven de decors al klaar nad, niet kon
doen”.
Een rol bij de moeilijkheden binnen
de groep speelde ook het feit, dat Bode
wijk de Boer, die een stuk „Saloon” zou
schrijven, daartoe niet in staat bleek
omdat hij zoals Broos ter zitting zei,
volkomen leeg was nadat hij in een
jaar vier stukken voor „Family” had
geschreven”.
Op 7 oktober 1974 werd in een verga
dering van stichtingsbestuur en directie
het besluit tot opheffing van „Family”
genomen. „Maar bij dat besluit hadden
de acteurs en actrices geen inspraak”, al
dus Broos.
'i
fch"1'
Burke als de agressieve extrovert en
daartegenover Tony als de bedachtzame
introvert”.
Ik ben me ervan bewust dat ik min
der beweeg dan Burke, maar dat ligt
voor een deel in het feit dat in de hard
rock veel neerkomt op de schouders van
de sologitarist. Dus daar gedraag ik me
ook naar. Vanavond ging het trouwens
helemaal mis. Tijdens de openingssong
blies ik mijn halve box op. Je speelt dan
automatisch de rest van de set onder
stress, laat staan dat je aan swingen
toekomt. Techniek speelt dan een grote
rol, evenals ervaring trouwens”. Shelley
voegt daaraan toe dat velen lang niet
alles hadden opgemerkt. „Dan merk je
het voordeel van een tweede gitarist.
Myf (Isaacs, een sessiegitarist - red.)
ving alles keurig op. „Bourge, op herha
ling: „Ik raak er steeds meer van over
tuigd dat de mensen, dié naar je komen
kijken, gefrusteerde musici zijn. Zij wil-
-7®/
I
het Cultureel Centrum van
