Met onder meer twee spectaculaire oorlogsfilms Dolle Ken Russell 1 M 5 Fums L O F F Nachtvoorstellingen Ingewikkeld moordgeval Jeugdvoorstellingen - BiV. V R IJ D A G Teleurstellin i toning van één film uit het pakket van zeven. Die relatief geringe be langstelling voor hier onbekende films uit Polen valt wel enigszins te begrijpen als men weet dat het hier gaat om produkties die vrij gedateerd zijn (de jongste is uit 1974) en bovendien nogal verschil len van kwaliteit. Het voordeel van de keuze die in opdracht van ’t mi nisterie van CRM gemaakt is door Frank Visbeen (van Film Interna tional) en de filmer Fons Grasveld is dat men met sterk uiteenlopend werk te maken heeft dat vrijwel alle bestaande filmgenres dekt en dus toch wel een goed inzicht geeft in de veelzijdigheid van het Poolse filmen. EEN BESCHEIDEN Pools film festival trekt komende week door ons land, doet daarbij verschillen de steden aan, wat echter weer niet wil zeggen dat in iedere aanleg plaats alle aangeboden films ze ven in totaal vertoond worden. Alleen Rotterdam vertoont in Film huis en Utrecht in ’t Hoogt het vol ledige programma. Maar het Film museum in Amsterdam heeft bij voorbeeld een keuze van vier films gemaakt en Groningen (Camera Theater) en Huizen (Theater De Boerderij) bepalen zich tot de ver- Oorlogsdramatiek N ac htvoorstellingen ,3 1 Ér 4* •tai1 16 «o?; Poolse Filmweek op tournee blijkt wel veelzijdig met groots maar J Roger Daltrey in Lisztomania. komt r trjj?J Een beeld uit „Pas de Problèmes”, die in Studio draait. „Lisztomania” Orient Express” steeds, beter in de markt komt te liggen en nu zijn beste film van de laatste tijd heeft afgeleverd. te en italon lTIJD ik). voor s. In door enstr Alles bij elkaar geen grootse demon stratie van Poolse filmkunst, wel boei end door de veelzijdigheid van kunnen die gedemonstreerd werd en het tech nisch hoge peil waarop gewerkt wordt. Maar die kwaliteiten kenden we al uit vroegere kennismakingen met de Poolse film die nog altijd begeleid wordt dooi- filmaffiches van de allerhoogste kwali teit. PROLONGATIES en reprises in over vloed! „Jaws” in Lido, „Elckeriyk" in Roxy en „Rollerbalf” in Palace, terwijl Frans Hals de oude „Quo Vadis” van Mervyn Le Roy weer eens op het pro gramma heeft genomen en Luxor de onsterfelijke „Doktor Zjivago” heeft in gezet. Lachen, gieren, brullen verder in Rembrandt met „Ik heb mijn onschuld in Heidelberg verloren.” DE AARDIGSTE, lichtelijk naar het tragische neigende filmcomedie die de Amsterdamse bioscoopagenda te bieden heeft, is „Dog Day Afternoon” van Sid ney Lumet die na de successen van den Daniël, Anita’s toegewijde vriend, wordt de achtervolging ingezet en begint een serie verwikkleingen die niet altijd even origineel zijn, maar voldoende spanning en amusement bevatten om zich een avondje mee te vermaken. K van donkere (zo om- Bohdan ook in volk op deze interessante Franse film terug komen. „East of Eden”, de bekende film van Elia Kazan uit ’55 met het debuut van James Dean komt opnieuw in rou latie in Alhambra 2, evenals Bergman’s „Wilde Aardbeien” in Cineac Reg. Breestraat. Met „Sunset Boulevard” in Calypso Club en „La dolee Vita” nog steeds in Kriterion blijken de vijftiger jaren goed in de filmmarkt te blijven liggen. Terwijl „De Klokkenluider van de Notre Dame” van William Dieterlee en met Charles Laughton” in Calypso, „eGjaagd door de Wind” in Victoria en Disney’s Sneeuwwitje” in Flora de films uit de dertiger jaren ook nog niet hele maal uitgespeeld zijn. in onze bioscopen en men zal dit laatste product van een losgeslagen ontdekker van filmmogelijkheden o.a. kunnen vergelijken met zijn speelfilmdebuut „Women in Love” dat een veelbelovend talent onthul de. Weinig grote veranderingen in de nachtprogramma’s. Visconti’s „The Dam ned” gaat zijn tiende week volmaken in Studio K, evenals „Women in Love” van Ken Russell in Alhambra 2. „La dolee Vita” begint aan zijn zevende week en Bullitt van Peter Yates doet hetzelfde in Rialto. Fassbinder’s „Wildwechsel” is gebleven in The Movies, terwijl de Mini- Movies voor de vijfde week Bertold Brecht’s „Drei Groschen Oper” in de filmbewerking van G. W. Pabst vertoont. Terwijl als enige Nederlandse film die „überhaupt” nog op de filmagenda voor komt, „Angela” genoemd moet worden die ’s nachts in Victoria draait. Uiterst gecompliceerd, vol diepe wijs heid, ambitieus van opzet en moeilijk op het eerste gezicht te doorgronden is bijv. „Sanatorium der Herinnering” door Wojciech J. Has gemaakt naar twee verhalen van de gerenommeerde Poolse schrijver Bruno Schultz (1892-1942). De wereld van dromen en herinneringen, van mogelijkheid de tijd terug te draai en of een blik in de toekomst te slaan zoals Has die oproept, is gecompliceerd en fascinerend, maar schept tegelijk zo veel mogelijkheden tot bizarre uitwei dingen en tot fantasiebeelden uit het onderbewustzijn dat de toeschouwer In Frans Hals een spaghetti-western „Django, de Bastaard” met Anthony Steffen, een griezelfilm, „From Beyond the Grave” in Lido, terwijl van de vorige weken .The Graduate” in Roxy en „Butch Cassidy and the Sundance Kid” in Luxor overgebleven zijn. Palace heeft gekozen voor „Scorpio”, waarin Alain Delon opnieuw de eenzame killer speelt, ditmaal in een doolhof van CIA- intriges, waarin Burt Lancaster een be langrijke rol speelt. Een film met de geroutineerde spanning, zoals verwacht mag worden van een oppervlakkige veel-filmer als Michael Winner. In Studio op zaterdag-, zondag- en woensdagmiddag de tekenfilm „De ge laarsde Kat als Sheriff”, in Rembrandt op dezelfde tijden nog steeds en terecht „Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen” en in Palace „Winnetou in de Dodenvallei”, een spannende Indianenfilm. In Engeland, althans in het maandblad .Films and Filming", is „Tommy”, Russell’s voorlaatste film, uitgeroepen tot beste Engelse film- prestatie van het afgelopen jaar. Het Leidseplein Theater heeft daar op „Tommy” weer op het program ma genomen en daar treft men dan ook Roger Daltrey aan .in de bizarre titelrol. zoals Sonny en Sal zich hadden voorge steld, en dat tenslotte de politie de hun toegestane aftocht met de gevraagde som geld weet te verhinderen (waarbij Sal om het leven komt) lag in de aard der dingen. Het levert een tragische afloop op van een niet misdadige en naïef opgezette gijzeling, waarbij de daders en de verde digers van het recht mensen blijven die doen wat ze nodig achten. Wat een uiterst genuanceerde film met wisselen de gezichtspunten en wisselende kansen oplevert, realistisch verbeeld in de wijk waar de authentieke overval destijds plaatsvond en met humor en begrip gespeeld door alle betrokkenen. Het gaat hier om een jongeman die bezeten is van toneel en tot driemaal toe een wanhopige poging doet het toela tingsexamen van de toneelschool te ha len. Het meest boeiende in de film is het verblijf van de toneelminnaar. weinig overtuigend gespeeld door Marian Opa- nia, bij vrienden die een amateurgezel- schap leiden en waar hij hoopt de kunst meester te worden. De grote teleurstelling werd „Het Spel” van Jerzy Kawalerowicz, omdat de .regisseur, bekend uit voortreffelijk werk als „Moeder Johanna van de Engelen” (’61), „Nachttrein” en „Pharao”, (’70) nu modieus voor den dag komt in een huwelijksprobleemfilm die weinig diep graaft maar met stijlfiguren die op het einde van de zestiger jaren nieuw wa ren, de leegte tracht te vullen. „Het Spel” is trouwens van 1968 en dus alleen interessant voor wie de figuur Kawale rowicz compleet wil kennen. Weinig in druk maakte ook „De Vinger van God”, in ’73 gemaakt dooi’ Antoni Kreu ’.e E” is hier sprake van een debuut en van daar misschien de onhandige manier van vertellen en een tekort aan spelregie waardoor het gegeven zwak óverkwam. Dit is Roger Daltrey in een paro die op de Hongaarse pianist-compo- nist Franz Liszt uit „Lisztomania" van Ken Russell, een waanzinnige film vol caricaturen van beroemd heden als Richard Wagner, Cosima Wagner, George Sand, Lola Montez, Hans von Bulow en de Paus. Ken Russell is de enige grote troef die Engeland op filmgebied nog kan uitspelen en de reclame die rond deze fantast en dolle grappenmaker gemaakt wordt, gaat dan ook alle perken te buiten en heeft weinig meer te maken met de geldverslin dende maniakale films die hij wenst te maken- Binnenkort Jean Rochefort leert kennen. Een banale driehoek dus. Banaal ook in de wijze waarop de gelieven zich van de hinder lijke dronkaard willen ontdoen. Maar Chabrol weet de meest triviale stof tot een adembenemende film om te werken en hoewel tegen het einde de geloof waardigheid van de intrige ernstig op de proef wordt gesteld, komt Chabrol met een prachtig gemaakte film voor den dag, goed in beelden verteld en met een juiste dosering van spanning die ons voor steeds nieuwe en onverwachte situ aties weet te plaatsen. „Duel op de Weg” (White Line Fever”) is een Amerikaans-Canadese co-produk- tie die te keer gaat tegen de corruptie in de „longhaul trucking business”, zoals het daar heet en wat wij zouden noe men het lange-afstandsvervoer met grote trucks De jonge, pas getrouwde oorlogs veteraan Carol Jo Hummer wil in die business zelfstandig beginnen om dan te ervaren dat een deel van de truck- handel leeft van het vervoer van verbo den waar- Dat bezorgt hem veel narig heid en het publiek enige sensationele terreurdaden op de weg waarbij nu niet het kleine goed van personenwagens maar de grote trucks, de giganten van de weg, aan verkeersacrobatiek mee gaan doen. Veel opwinding dus in City 1. De persvoorstelling van „Mes petites Amoureuses” van Jean Eus-Tache („La Maman et la Putain”) werd enkele uren voora de première van de film in Studio K gehouden zodat we de volgende week Van eenvoudiger en huiselijker „Het Elfde Uur” van Jerzy Stefan Sta- winski die het veranderende leven be en die In Daartegenover staan twee spectaculai re oorlogsfilms, „De Zondvloed” Jerzy Hoffman, spelend in een periode uit Polens geschiedenis streeks 1650) en „Hubal” van Poreba die in 1939-1940, dus sombere jaren voor het Poolse plaatsvindt. Vooral „De Zondvloed”, ge maakt naar een roman van Henryk Sienkiewicz („Quo Vadis”) is een overda dig en sterk chauvinistisch schouwspel, waaraan 45.000 figuranten hebben mee gewerkt en dat overloopt van zwaard en degengevechten en cavalerie-aanval- len en met recht het technische pronk stuk van de Poolse filmindustrie ge noemd wordt. „Hubal” is de naam van een bekend Pools ruiter, Henryk pobr- zanski die nog deel, uitmaakte van het Poolse team dat in 1928 meedeed aan de Olympische Spelen in Amsterdam. Hij is 43 jaar als Duitsland in oktober ’39 Polen onverhoeds binnenvalt en in en kele weken (samen met de Sovjet-Unie) het land onder de voet loopt. Met zijn regiment weigert Hubal het einde van schrijft van een succes vol zakenman een minder geslaagde huisvader denkt aan maagkanker te lijden, diezelfde sfeer ligt „Kardiogramhel verhaal van een dorpsdokter in voor spelbare moeilijkheden, goed en sobe-- gemaakt door Roman Zaluski en uitste kend gespeeld door Tadeusz Borowski als de kort aangebonden maar tegelijk toegewijde dokter-voor-alles in een ach terlijk dorp. Voor de nieuwe film van Claude Cha brol, nog altijd een naam vol attracties voor de filmliefhebbers, moet men naar Saskia, waar „Onschuldigen met Vuile Handen” in het Engels vertoond wordt. Want dooi’ bovendien Rod Steiger in de hoofdrol te plaatsen, wil Chabrol met „Innocents’,’ zijn pad naar Hollywood plaveien. Naast Rod Steiger is vooral Romy Schneider de grote attractie van een ingewikkeld moordgeval. waarin tenslotte geen slachtoffer valt. Zij is getrouwd met de drankzuchtige en impotente maar schatrijke Rod Stei ger, woont in St. Tropez en vindt haar amant als ze de jonge, knappe schrijver voortdurend naar beeldexplicaties zoekt, terwijl hij niet de tijd krijgt ze te vinden. Hij ondergaat dit bezoek van een jongeman aan zijn stervende vader in een sanatorium, waarbij gedachten over dood, jeugd, leven en tijd in surre alistische zin ontwikkeld worden, als een boze droom, beklemmend en onwezen lijk en toch rakend aan de wezenlijke dingen die ons in het leven bezighouden. De enige première vindt men deze week in Studio en dat is bovendien nog een erg amusante en onderhoudende thriller, „Pas de Problèmes” van Georges Lautner. De intrige begint als bij Anita, een meisje met een dubieus verleden (Miou- Miou) die op een Parijse flat woont, aangebeld wordt en een zwaargewond slachtoffer van de 'onderwereld binnen strompelt. Anita heeft weinig behoefte de zaak in handen van de politie te geven en zoekt een vriend op om haar te helpen van de inmiddels overleden man af te helpen. Zij vindt haar vriend niet in de bars waar hij gewoonlijk op dit nachtelijk uur verkeert maar ont moet een sullige student in de rechten Bernard Menez die dronken is, maar voldoende amoureuze toenadering zoekt om hem bij de hulpactie in te schakelen. Samen weten ze het lijk in de koffer ruimte te deponeren van de auto die de student van zijn vader geleend heeft. Wat verwacht kan worden gebeurt. Terwijl Menez thuis de autopapieren gaat halen, pakt vader de van hem geleende auto ermee naar Zwitser- lii de oorlog te erkennen en zich in 1. gevangenschap te begeven. Hij cn zijn makkers blijven doorvechten en v.ckn zeven maanden lang de Duiters in hun verdere opmars te hinderen met lasT.-x guerrilla-tactieken en bovendien de grondslag voor het ondergronds verzet te leggen. Zijn lijk wordt naar onbekende bestemming gebracht om legendevor ming tegen te gaan. Een tragisch en boeiend gegeven dat echter door Poreba te weinig strak en met te gering inzicht in wat dit „laatste regiment” moti veert, verfilmd is. „Dog Day Afternoon” die in Alhambra I en Tuschinski 2 gaat lopen, berust op een ware gebeurtenis, een mislukte bank overval die het nieuws voornamelijk haalde omdat als eigenlijke reden tot de roof werd opgegeven het nodige geld bijeen te krijgen voor een operatie, waardoor een vriend van de bankrover van geslacht zou worden veranderd. De film maakt van deze pikante bij-om standigheid een spaarzaam gebruik en concentreert zijn kracht op de incongru entie tussen de poging tot bankroof via gijzeling door twee volstrekte amateurs (Al Pacino en John Cazale), een poging die bij voorbaat tot mislukken gedoemd is, en het massale politie-optreden dat automatisch op gang komt zonder te kunnen weten wat de andere partij waard is. Al Pacino, bekend door zijn rollen in „The Godfather” en ook in „Serpico” waarin hij een mislukte politieman speelt, is met zijn vriend het bankge bouw binnengedrongen, heeft op de be kende manier met wat automatisch schiettuig gedreigd en is eigenlijk ver baasd over de onmiddellijke resultaten van hun dreigementen waaraan zonder enige vorm van tegenstand of tegen spraak gehoor wordt gegeven,. Bij beiden stijgt het machtsgevoel per minuut en ook later, bij de onderhandelingen met de politie die hen op redelijke manier tracht te bepraten, wordt het vooral Al Pacino als Sonny duidelijk dat zij alle troeven in handen hebben. Binnen het bankgebouw dat in een volkse buurt ligt, is het personeel bijeen gedreven, maar alleen de directeur in zijn afdeling met telefoons staat onder gewapende controle van Sonny’s kame raad in de misdaad, de laconieke Sal. Pas als Sonny zich buiten het gebouw waagt, na veel vertoon van witte vlag gen en bewijzen van ongewapend-zijn, komt hij onder de indruk van wat hij veroorzaakt heeft scherpschutters op de daken, politiecordons op het tegen overliggend rottoir, een opgewonden mensenmassa en een compleet leger van fotografen, verslaggevers en televisie- mensen maar hij leert al gauw zijn kracht kennen als hij op zijn geringste wensen bediend wordt- Als hij nerveus wordt van al te dichtbij zijnde gewapen de politie is maar een enkel handge baar van zijn kant nodig om een bevel tot terugtrekking van hogerhand los te krijgen en hetzelfde geldt voor opdrin gende mensenmassa’s of voor de al te nieuwsgierige dienaren der massamedia. Sonny krijgt bij zijn trottoir-optreden, zijn heftige discoursen met politie-in- spekteur Dunning, zijn steeds brutaler wordende bevelen en voorwaarden het applaus van de menigte. En ook binnen het gebouw waar de pseudo-bankrovers zich menselijk en meevoelend gedragen, winnen ze ieders sympathie. Dat tenslot te de gemaakte afspraken niet aflopen i Een scène uit „Hubal”, een der Poolse films. on the ;.y yjr Romy Schneider vermoordt haar man in „Innocents with dirty hands’’. LIJ 3 3 i i .--Jg AT A'S»

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

IJmuider Courant | 1976 | | pagina 17