Van bakkersknecht, via toneelcriticus, tot journalist
Jan van Dam zegt IJmuider Courant
na kwart
eeuw hard werken, vaarwel
160;
225; 180;
F'
SI 4
4
Donateursconcert
Kort IJmondnieuws
b
van Die Wijckers
C&tlutbcfi
B» O Él z »I
F*
Ir t
14
o»
NIEUWS UIT STAD EN STREEK
19 7 6
2 4
MAART
WOENSDAG
Harry Mulisch
Totale om zet
VELSEN Een man, die meer
dan vijfentwintig jaar zijn beste
krachten heeft gegeven aan de
IJmuider Courant, sluit woensdag
31 maart definitief de deur van ons
redactiekantoor aan de Lange
Nieuwstraat 427 achter zich. Het is
onze collega Jan van Dam, redac
teur-verslaggever in dienst van
Damiate Pers, uitgeefster van onder
meer de IJmuider Courant. Het
tijdstip van zijn afscheid zou ander
half jaar geleden moeten hebben
plaats vinden, op de dag waarop hij
de 65-jarige leeftijd bereikte, maar
iemand die een kwart eeuw in „het
vak” zit kan over het algemeen
maar moeilijk van de ene dag op de
andere eruit stappen. Daarom dat
collega Van Dam om een soort
„ontwenningskuur” vroeg en deze
ook kreeg van hoofdredactie en di
rectie. Nu is het echter zover dat hij
definitief uit het vak stapt, maar of
datzelfde vak hem zomaar zal los
laten valt te betwijfelen.
1 -'A 4 I
/Hu/:
B: B'
j W-
RW
Vlotte sportieve Trenchcoat Klassieke Engelse Trenchcoat
Royale snit, met rugsplit, epauletten. Met praktiese accessoires als dubbel
mouwlummels en steekzakken.
Sterke polyester gabardine in
de modekleur zwart!
vA
VA
kl
Speciaal grote maten
Klassieke regenjas in een
mooi afkledend model, met
steekzakken en blinde
sluiting. Sublieme kwaliteit
polyester/katoen.
Sportieve Engelse raglan
Bijzonder stijlvolle regenjas,
vlotte ruime snit, klein kraagje,
blinde sluiting en steekzakken.
Zware polyester/katoen
110;
V i
Nieuwe trend-Trenchcoat.
Exclusieve aksenten als taille-
schouderstuk,mouwriempjes, epauletten aanduiding,steekzakken met opgestikte
en steekzakken. Zeer goede kwaliteit klep, mouw- en kraag-lip en het juiste
polyester/katoen. slanke, lange silhouet in zwart.
liiB
A. WETSELAAR
Maar ook al is die ommekeer in de
1
fan van Dam was ook de man, die als
f Even kijken of C&A’n goeie jas heeft
Het resultaat waren zeven uitverkoch
te voorstellingen in de Haarlemse Stads
schouwburg. Een ander stuk van zijn
hand „Het eeuwige monster” kwam in
produktie bij het beroepstoneel „Het
Amsterdamse Toneel” en draaide daar
onder regie van Pierre Myin een vol
seizoen met groot succes.
eerste in dat Heemsteedse huis-aah-huis
blaadje stukken opnam van de hand van
Harry Mulisch. „Ik onderkende toen al
zjjn talent. En Harry was dolbljj een
knaak voor een stukkie te krijgen. Nu
blijkt, dat ik toen in de roos had ge
schoten,” vertelt hij met gerechtvaardig
de trots.
Journalist Jan van Dam achter zijn bu
reau in het vernieuwde redactiekantoor
van de IJmuider Courant, bezig met zijn
dagelijkse arbeid.
Dit alles resulteerde tenslotte in au
gustus 1962 tot zijn vaste aanstelling in
IJmuiden als redacteur-verslaggever bij
de IJmuider Courant. „Man wat was ik
blij met die aanstelling”, herinnert hij
zich. „In die na-oorlogse jaren reed ik
op mijn motorfiets van de ene toneel
voorstelling naar de andere. Ik maakte
in de weekeinden soms vier toneelrecen
sies voor allerlei bladen Maar vergeet
niet, dat ik geen vakantiegeld had, geen
ziektegeld kreeg en mijn gezin moest
leven. In die tijd was het overal echt
wérken geblazen.”
Die vaste aanstelling bij de IJmuider
Courant betekende voor hem bepaald
niet minder werken. Alleen maar zeker
heid. En dat was heel wat waard. Sinds
augustus 1962 betekende die vaste aan
stelling een totale inzet voor de IJmui
der Courant. Dus: overdag en ’s avonds
in touw om het nieuws te vergaren, de
vergaderingen te bezoeken en alles uit te
werken, met daarbij het legio aantal
toneelrecensies van zijn hand. Hij zwierf
op zee met de VI. 90; hij trok op met de
IJmuider Harmonie; hij ging op bezek
bij de partner van Hoogovens: „Hoesch”
om maar enkele zaken te noemen.
In de oorlogsjaren was hij bakkers
knecht. In die tweede wereldoorlog zeker
een baan van aanzien, want wie in een
periode van bonnen en met name van
schaarste aan bonnen, goed overweg kon
met de bakker of diens knecht, die kon
er verzekerd van zijn dat er brood op de
plank kwam.
De laatste veertien jaar heeft hij on
afgebroken in IJmuiden gewerkt. In het
verenigingsleven, maar ook in politieke
kringen en aan „de kant” bij de havens
kent men Jan van Dam van de IJmuider
Courant. De altijd evenwichtige mens,
die welke arbeid dan ook voor de krant
doet met eenzelfde levensblijheid als
waarmee hij iedere dag de redactie bin
nenstapt. Een man, die niet of nauwe
lijks uit zijn evenwicht is te brengen.
Een eigenschap die hem zeker in vroeger
jaren geholpen heeft het hoofd te bieden
aan de moeilijkheden waarmee een
mens nu eenmaal in zijn leven heeft te
kampen. Jan van Dam heeft de journa
listiek namelijk bepaald niet cadeau ge
kregen.
In die na-oorlogse tijd 1945 tot
1950 kwam hij in contact met de
heer Chr. van Wit, die hem vroeg
toneelrecensies voor dit advertentieor-
gaan te schrijven. Van lieverlee groeide
dat uit tot het volschrijven van ook de
overige „witte” stukken in het adverten
tieblad en dat werd weer een dagtaak.
De handbalvereniging „K.I.C.” uit
Velsen-Noord zal zaterdagavond in haar
nieuwe kantine op het sportpark „Roos-
wijk” een grote open klaverjasdrive
houden, waarvoor een aantal aantrekke
lijke prijzen beschikbaar is. Voor de
niet-kaarters is de nieuwe ruimte groot
genoeg om te kunnen sjoelen. De avond
begint om acht uur.
De amateur-toneelvoorstellingen wer
den minder. Het karakter van het be
roepstoneel veranderde. „Vroeger was
het bezoeken van een toneelvoorstelling
voor het publiek een avond van hartelijk
lachen of gebannen worden in een stuk
romantiek en verdriet. Tegenwoordig
lijkt het wel of zoiets „besmet” is. Nu
maatschappij en alle maatschappelijke
schakeringen voor hem een soms wel
wat moeilijk verteerbare zaak, toch
Jan van Dam was in Heemstede goed
ingevoerd en kwam regelmatig met pri
meurs. Het gevolg daarvan was, dat
nieuws jager en redactie-chef destijds
van Haarlems Dagblad: Joop Bartman
hem benaderde om correspondent te
worden van dit dagblad. In oktober 1950
was het zover. Jarenlang heeft hij op
die wijze pal gestaan voor de lezers van
Haarlems Dagblad en destijds de Kenne-
mer Courant, later IJmuider Courant.
Dat en zijn karaktereigenschap van
evenwichtig zijn, stempelden hem tot
een integer journalist, die al die jaren
met buitengewoon plezier zijn werk
heeft gedaan. Hij zet er nu, voor wat
zijn dagelijkse arbeid betreft, een punt
achter. Maar of diezelfde joumalistitke
arbeid hem zal loslaten is iets, wat
alleen maar in de schoot van de toe
komst verborgen is.
Dat was de tijd van schaarste aan
alles. De tijd van ’s avonds zitten bij
een kaars of in het donker. De mensen
gingen dan wat lezen, kaarten, figuurza
gen, of dutten. Jan van Dam niet. Bij
het licht van een waxinelichtje schreef
hij een toneelstuk, dat als titel kreeg
„Achter de wallen en poorten”. Hij was
namelijk in die tijd een verwoed ama-
teur-toneelspeler, was voorzitter-regis-
seur van de amateur-toneelvereniging
„Door Inspanning Uitspanning” (een
naam, die honderd jaar geleden werd
bedacht en waarover we vandaag de
dag niemand meer kpnnen kapittelen
aldus de oud-voorzitter) daarnaast
bijzonder geïnteresseerd in de historie
van zijn stad Haarlem. Toen hij het
klaar had, werd door de „Kulturkam-
mer” verboden het te spelen omdat de
Hollandse verzetsgeest er te sterk tot
uitdrukking in werd gebracht. Direct na
de oorlog hoorde hij van de viering van
„700 jaar Haarlem” en zocht hij contact
met de toenmalige toneelcriticus van
Haarlems Dagblad J. B. Schuil, die zit
ting had in de feestcommissie en bood
zijn toneelstuk aan.
moeilijk verteerbare zaak,
heeft hij altijd zijn taak als journalist
uitstekend verstaan: „Het objectief
weergeven van hetgeen hij ziet en
hoort”. Die objectiviteit heeft hij altijd
naar buiten uit in zijn vaan gedragen.
moet je persé worden geconfronteerd
met de hedendaagse tijd, met de ver
drukten in de wereld. Met Angola en
Vietnam. Met Chili en met Spanje. Nee,
geef mij maar de mensen die met vrije
produkties het land ingaan, zoals Ko van
Dijk en Mary Dresselhuijs” is zijn
standpunt.
verstaan: „Het
van hetgeen hij
WIJK AAN ZEE. Zaterdagavond 3
april wordt in café De Zon de jaarlijkse
donateursavond van drumband Die
Wijckers gehouden. Ook het B orkest
van de Hoogoven Harmonie treedt die
avond op. Wie met openbaar vervoer
komt kan na afloop van het concert met
een zogenoemde bórrelbus weer huis
waarts keren.
M39
sa
'B.
B
ran
i.
