Erich von Daniken begint meer
erkenning te krijgen
Zoeken
ior i
aan buitenaardse beschaving
Theorie van Zwitser bestaande orde aan het wankelen
■gig
•taOr «O
r
I
door Mare Serné
Bijbel klopt niet
V
t
1
i
llihx.
Erich von Daniken is van mening, dat de afbeelding
Maya-god Kukulkan, die gevonden werd in een graf in
k
Erich von Daniken
Volgens Von Daniken is dit een afbeelding van een harttransplantatie bij de Maya s
de mathematische en
jaar oud zijn. In China is
hun
kunnen fotograferen. Aanteke
ningen van ruimtevaarders? Een
geschenk van kosmonauten?
Niet ver van Cairo staat de
pyramide van Cheops. In de py-
ramide zijn de resultaten ver
werkt vah een wetenschap waar
van wij de oorsprong en werk
wijze niet kennen. Wij vinden er
het getal Pi in terug, de exacte
berekening van de duur van een
zonnejaar, van de middellijn en
het gewicht van de aarde, de
waarde van de lengtegraad, het
ware noorden en talloze andere
gegevens, die we nog niet eens
kunnen ontcijferen. De hoogte
van de Grote Pyramide verme
nigvuldigd met één miljard geeft
ongeveer de afstand tussen de
aarde en de zon aan. Waar ko
men die gegevens vandaan? Hoe
hebben de Egyptenaren die ge
vonden. Of gekregen? En in het
laatste geval van wie?
wicht zou instorten. Hoe en waar
om werden zij gemaakt? Bij Gi-
zeh zijn stukken steen van hon
derden tonnen op de millimeter
nauwkeurig gevoegd. Mysterieus
zijn ook de overal ter wereld aan
getroffen grottekeningen. Er is
bepaald geen oververhitte fanta
sie voor nodig om in deze teke
ningen en beeldhouwwerkjes in
ruimtekostuum gestoken astro
nauten te herkennen. Ook de bij
bel wordt er door Von Daniken
bijgesleept om zijn theorieën te
staven. Een boek dat vol wonder
baarlijke en technische gegevens
staat.
Ik kan me echter voorstellen da»
de kritiek op Von Danikens boeken
In Amerika worden ook Von Da-
niken/Travels georganiseerd. Hele
groepen toeristen spoeden zich met
hun bijbel („Waren de góden kosmo
nauten”) naar Zuid-Amerika. Vrij
duur en betrekkelijk zinloos. Want
de monumentale beelden en pyrami-
den zwijgen als het graf over hun
herkomst.
Voordat de eerste druk van „Wa
ren de góden kosmonauten” (in
1968) het daglicht zag was er al heel
wat in het leven van Erich von
Daniken gebeurd, <n zijn kleine
comfortabele villa in Bonnstetten,
in de buurt van Zurich waar Von
Daniken met zijn vrouw en dochter
woont, lopen de rillingen de Zwit
ser nog over de rug als hij terug
denkt aan waar hij in de loop der
jaren van beschuldigd is. Hij zou
een oplichter en charlatan zijn, pla
giaat hebben gepleegd en is zelfs
een fascist genoemd. Het enige con
crete dat zijn tegenstanders hebben
overgehouden is een arrestatie van
Von Daniken.
part een afzetten tegen die strenge
leefgemeenschap, waardoor ik ver
der zelf ben gaan zoeken en op
steeds fantastischer terreinen te
recht kwam”.
In het begin van de zestiger jaren
lukte het Von Daniken om zijn voor
die tijd zeer wonderlijke en nauwe
lijks gangbare theorieën periodiek
te publiceren. Vooral het tijdschrift
Die Weltwoche gaf de amateur-
archeoloog de gelegenheid om af en
toe iets te schrijven. Von Daniken:
„Daarom zijn de boeken ook vrij
snel een succes geworden. Het
grootste probleem is namelijk het
vinden van een uitgever geweest.
Niemand wilde er aan beginnen om
zoiets revolutionairs uit te geven.
Hoewel Von Daniken zijn be
zoeker ervan probeert te overtuigen
dat deze inhechtenisneming („ik heb
in voorarrest gezeten zonder aan
klacht terwijl ik mijn advokaat al
had laten regelen om alles te be
talen”) op een justitieel misverstand
berust, hebben de Zwitserse autori
teiten hem zes maanden vastgehou
den op de beschuldiging van een
belastingachterstand van 7000 Zwit
serse franken' Niet zo verwonderlijk
als je de enorme bedragen in aan
merking neemt die Von Daniken
heeft moeten uitgeven om de wereld
af te reizen op zoek naar materiaal
voor zijn boeken
Von Daniken: „Maar het was uit
gerekend in de tijd dat mijn boeken
juist aardig begonnen te lopen. Ik
had dat geld gewoon tot mijn be
schikking. Oorspronkelijk kom ik
uit de hotelbranche. Dat is in Zwit-
serland, een land van toerisme, een
belangrijke industrie. Ik ben van
alles geweest. Kelner, barman, hote
lier en ik heb zelfs een tijdje een
hotel gepacht. Ik ben ook nog als
barman werkzaam geweest bij de
Holland Amerika-lijn"
Palenque, wijst op de tocht van een ruimtevaarder. De
figuur, die de aarde verlaat, zou met de handen knoppen
bedienen en zijn voet op een pedaal houden. De „raket" zou
uitlaatvlammen vertonen. Volgens de archeoloog Paul Rivet
is het een afbeelding van een Indiaan in zittende houding op
een offeraltaar. Von Daniken heeft er in zijn boeken ter
vergelijking een foto van een astronaut bijgeplaatst.
Hoe is dan het idee ontstaan om
boeken te gaan schrijven? Von Da
niken: „Het is eigenlijk al begonnen
op het gymnasium. Een katholieke
school waar het in die tijd zeer
streng toe ging. Ik vroeg me toen al
allerlei zaken over godsdienst en we
tenschap af, die in mijn ogen zeer
vreemd waren. Maar als je al te
kritische vragen stelde werd je de
mond gesnoerd. Noem het voor mijn
Het boek dat Blumrich hier aan
gewijd heeft heeft een schok veroor
zaakt in de Verenigde Staten. Daar
om weet Von Daniken ook: „Die
theorie van Herr Blumrich is na
tuurlijk een aardig succes voor mij.
Het bewijst wat ik allang wist. Dat
onze aarde bezoek heeft gehad van
vreemde kosmonauten. Blumrich
heeft me ook geschreven dat hij
mijn boek eerst wilde ontzenuwen
maar dat hij zelden een nederlaag
heeft geleden, waar hij zo verheugd
over was. De berichtgeving van
Blumrich beschouw ik zo n beetje
als de kroon op mijn werk”
Grof geschetst komt het hier
op neer dat de interstellaire
ruimtevaart volgens Von Dani
ken reeds te allen tijde heeft be
staan. Al duizenden jaren gele
den werden onze voorouders op
aarde door onbekende astronau
ten bezocht. Door de primitiéve
bevolking werden zij als góden
vereerd. Von Daniken wordt ook
geobsedeerd door de vraag wel
ke sporen en invloeden deze gó
den (kosmonauten) hebben ach
tergelaten. In 1954 was hij voor
de eerste keer in Egypte en begon
naar vertalingen van hiëroglyfen
te zoeken. Dit was het begin van
een grote reeks wereldreizen, tij
dens welke hij een immense hoe
veelheid materiaal verzamelde
om alle mogelijke facetten van
historische vondsten te onder
zoeken. De bewijslast die Von
Daniken aanvoert om zijn specu
latieve theorieën omtrent het be
zoek van buitenaardse wezens
aan de aarde kracht bij te zetten
is overstelpend. Hoewel niet al
tijd nieuw. Er zijn stellig auteurs
(bijvoorbeeld Pauwels en Ber-
Erich von Daniken (41 jaar) is de schrijver van
bestsellers als „Waren de góden kosmonau
ten”, „Terug naar de sterren”, „Goud der gó
den” en „Verschijningen”. Zijn boeken zijn in 26
talen vertaald, onlangs ook in het Japans en het
i Arabisch, terwijl zijn Boodschap van de góden
1 zeer recent zelfs in het China van Mao is
verspreid. In ruim zeven jaar zijn er nu overal ter
s wereld 321 miljoen exemplaren van zijn boeken
verkocht. Alleen al in Nederland hebben de
oplagecijfers het bepaald niet kinderachtige ge
tal van 250.000 ruimschoots overschreden. Het
materiaal dat deze Zwitserse auteur aan draagt
mag dan ook als uiterst wonderlijk worden
bestempeld
Vooral in Amerika is Von Dani
ken een begrip geworden. Uitgerust
met ere-doctoraten van verscheide
ne universiteiten waar hij lezingen
heeft gehouden („ik heb er stempels
op laten zetten zodat u kunt zien dat
ze echt zijn”) verhaalt Von Daniken
trots over zijn Amerikaanse succes
sen. De wetenschap neemt sinds eni
ge jaren aan dat het al te onwerke
lijk zou zijn dat alleen de aarde
leven herbergt, gezien het rekenkun
dige feit dat er miljarden zonnestel
sels zijn en dus nog veel meer plane
ten en zonnen. Maar het is voor Von
Daniken na alle tegenwerking uit
wetenschappelijke kringen toch
geen gering succes dat zelfs een pro
fessor als Werner von Braaun. de
geestelijke vader achter het Ameri
kaanse ruimtevaartprogramma.
zijn theoriën niet alleen voor mo
gelijk. maar zelfs voor meer dan
waarschijnlijk houdt. Het heeft lang
geduurd. Tenslotte ging het maar
om een simpele gymnasiast. Von
Daniken: „Ik ben blij dat ik geen
akademicus ben. Dat stelt me in
staat om vrijer te denken. Om onbe-
vangener tegenover allerlei zaken te
staan. Want de goede voorbeelden
niet te na gesproken ontwikkel je je
als akademikus al gauw in één rich
ting. Een beetje eenzijdig ook. Dat is
een groot gebaar”.
uit theologische kringen enorm
moet zijn. Want als je de stellingen
uit zijn boeken wel voor juist houdt,
dan blijft er van de scheppingstheo
rie, god en de bijbel weinig of niets
over. Von Daniken: „Dat is zo. Oth-
mar Keel, een professor in het Oude
Testament in Freiburg, heeft een
boek geschreven dat mijn theorieën
in „Terug naar de sterren" moet
ontzenuwen. Ik wil nieinand kwet
sen. Ik begrijp ook best dat het voor
al voor de oudere generatie een
moeilijk verteerbare zaak is om te
accepteren dat de bijbel gewoon niet
klopt. Als je vijftien jaar geleden
iets kwaads over de bijbel zei dan
werd je als een soort misdadiger
gezien. Ik heb natuurlijk de tijd
denigszins mee gehad. Er is nu een
Totdat ik in 1968 een uitgever in hele jongere generatie, die wat vrij-
Düsseldorf vond die zeer voorzich
tig 3000 boeken wilde drukken. Die
waren tot grote verbazing van die
uitgeverij al snel verkocht, omdat er
toch meer mensen met de dingen
waarover ik schreef vertrouwd wa
ren dan zij verwacht had. Over het
succes van mijn boeken hoeven we
het verder niet te hebben. „Waren de
góden kosmonauten” is alleen in
Amerika anderhalf jaar lang het
best verkochte boek geweest. Op
merkelijk is dat het boek ook goed
loopt in landen (bijvoorbeeld Tur
kije) waar je het niet zou verwach
ten. In India is het zelfs in vier
dialecten geschreven”. Maar on
danks al deze commerciële succes
sen is Von Daniken een voorzichtig
man. Het interview wordt nauwkeu
rig op de band opgenomen, maar
dat heeft weinig effect als hij later,
meegesleept door zijn enthousiaste
verhalen, de tapes vergeet te wisse
len. Hij legt uit dat hij pas weer in
Amerika een teleurstellende erva
ring met het Amerikaanse maand
blad Playboy heeft gehad. Twee ver
slaggevers trokken drie dagen met
hem op, kregen interressante infor
matie, maar schreven alleen maar
over zijn arrestatie.
er denkt. Ook over dit soort zaken"
Maar hoe staat het met andere
wetenschapsmensen? Zelden zal
een schrijver met zoveel hoon en
scepsis begroet zijn als Von Dani
ken. Von Daniken: „Toen „Waren de
góden kosmonauten” uitkwam was
er zeer veel kritiek. Daarna is het
enige jaren stil geweest. Maar de
laatste twee jaar is het hele klimaat
veranderd. Steeds meer weten
schapsmensen geven mij gelijk”.
Vooral in Amerika heeft een op
zienbarend voorval daar sterk aan
meegewerkt. Het begon allemaal
met een telefoongesprek tussen
Christopher Blumrich en zijn vader
Josef Blumrich, hoofd van de afde
ling constructie en research bij het
Amerikaanse bureau voor ruimte
vaart (NASA). De zoon vertelde zijn
vader dat hij zojuist een fantastisch
boek had gelezen van ene Von Dani
ken. Met een milde glimlach hoorde
Blumrich senior het verhaal aan en
vertelde zijn zoon dat hij het boek de
volgende keer als hij naar huis
kwam maar eens mee moest nemen.
Eenmaal in het bezit van Charriots
of the gods veranderde de glimlach
van Josef Blumrich zelfs in een on
derdrukt gegniffel. Zoveel wilde on
gecoördineerde fantasie had de ra
ketgeleerde nog nooit gelezen. Tot
hij bij het hoofdstuk kwam waarin
Von Daniken de ontmoeting be
schrijft van de profeet Ezechiël met
god. Het was alsof er een elektrische
schok door het lichaam van Blum
rich ging. Plotseling las de geleerde
In de Poul Vuh, het heilige
boek van de Amerikaanse Qui
ches. wordt gewag gemaakt van
een oeroude beschaving, die op
de hoogte was van de nevelvlek
ken van het gehele zonnestelsel.
„Degenen van het eerste ras wa
ren in staat alles te weten”, staat
er. „Zij onderzochten de vier
punten van de horizon, de vier
punten van de hemelboog en het
ronde aanschijn van de aarde"
Als Columbus dat eens had
geweten.
Ook atoomexplosies waren in
de oudheid al geen onbekend
verschijnsel. In de Mausala Pur-
va troffen etnologen in de 19e
eeuw een zeer vreemd verhaal
aan. Voor ons is het dat allang
niet meer. Het luidt als volgt:
„Een onbekend wapen, een ijze
ren bliksem, een reusachtige
boodschapper des doods deed al
le leden van het ras der Wrisjni’s
en Andhaka’s tot as vergaan. De
verbrande lijken waren zelfs niet
meer te herkennen. Haren en na
gels vielen uit, aardewerk brak
zonder enig aanwijsbare oor
zaak. vogels werden wit. Na ver
loop van enkele uren was alle
voedsel oneetbaar geworden.
Van de bliksem bleef een fijn
poeder over”.
Het is natuurlijk altijd moge
lijk dat er vroeger hogere be
schavingen zijn geweest dan de
onze die op eigen kracht een der
gelijke hoge beschaving hebben
bereikt. Maar dan is het vreemd
dat er nooit enig werktuig is op
gegraven dat een dergelijke
hooggeciviliseerde cultuur enigs
zins begrijpelijk maakt. Wat
overeind blijft staan zijn de on
begrijpelijke bouwwerken, de
honderden sprookjes, sagen en
legenden over zonen van de zon.
reizen door het luchtruim, ver
nietiging door wapens die een
scherper licht verspreiden dan
de bliksem, wonderlampen,
schilderingen van in astronau
tenkostuum gestoken góden, me-
taallegeringen die voor die tijden
onbestaanbaar waren etc.
Daarom blijft Von Daniken er
rotsvast van overtuigd dat onze
planeet meerdere keren is be
zocht door wezens van andere
sterren, die grote beschavingen
enkel museum te be
omdat alles onder
Gelijkwaardige monumentale
bouwwerken staan in Zuid-
Amerika. Helemaal een conti
nent van archeologische vraagte
kens. Hier bloeiden de hoge be
schavingen van de Inca’s en May
a’s in een grijs verleden. De
Spaanse conquistadores waren
stomverbaasd toen zij in de zes
tiende eeuw overal in Zuid-
Amerika op sagen en legenden
stuitten waarin sprake was van
een ras van verdwenen heersers,
die van elders waren gekomen,
góden uit de ruimte, zonen van
de zon. die duizenden jaren gele
den de mensen onderrichtten en
terug zullen keren. De weten
schap van de Maya’s overtrof die
van de Grieken en Romeinen op
velerlei gebied. Zij bouwden ob
servatoria met koepels die mo
derner aandeden dan onze obser
vatoria uit de 17e eeuw. De May
a’s hadden de juiste duur van het
zonnejaar vastgesteld op
365,2420 dagen. Pas na zeer moei
zame berekeningen weten wij nu
dat dit 365,2422 dagen moet zijn
over allerlei gegevens waarmee hij
zelf al tientallen jaren vertrouwd en
bezig is. Iets wat de interpreten van
het Oude Testament niet konden
kon deze Duits-Amerikaanse raket-
specialist wel. Namelijk rekenen en
construeren. Met NASA-collega’s
haalde Blumrich uit het bijbelver
haal van Ezechiël (uit de zesde eeuw
voor Christus!) zoveel technische ge
gevens dat er na enig reken- en
tekenwerk een landingsvaartuig
ontstond. Blumrich was nog stom
verbaasder toen hij constateerde
dat dit landingsvaartuig, dat bij be
schadiging niet meer mee zou hoe
ven in het moederschip, in grote
lijnen exact zo in elkaar stak als de
Amerikanen momenteel bij NASA
ontwikkelen, wanneer zij straks ook
op andere planeten dan de maan
mensen willen laten landen. Eze
chiël was een voor zijn tijd ontwik
keld man. Een zeer knap observator
ook. Zijn fotografische geheugen is
er de oorzaak van dat Blumrich uit
zijn gegevens een ruimtevaartuig
heeft kunnen natekenen. Alleen zijn
Von Daniken en Blumrich er vast
van overtuigd dat Ezechiël, die nog
nooit een vliegend voorwerp had
gezien, niet met god heeft gespro
ken, maar met de commandant van
hét ruimteschip.
is. In Nacza (Zuidamerika)
op een hoogvlakte lijnen ws
neembaar die alleen vanuit
lucht te zien zijn en sterk d<
denken aan de bebakening i
een landingsbaan. Russisi
professoren zijn ervan overtu
dat bij Baalbek in het Mid<
Oosten ook een landingsterr
voor ruimtevaartuigen
geweest.
De mysterieuze beelden
het Paaseiland, waarvan n
ook soortgelijke en talloze vo
beelden in Zuid-Amerika a
gier met hun boek „Dageraad
der magiërs”) die wetenschappe
lijk gefundeerder over deze fan
tastische materie hebben ge
schreven dan Von Daniken. Wel
komt de Zwitser de eer toe dat hij
deze zaken helder op een rij heeft
gezet en voor een breed publiek
toegankelijk heeft gemaakt. Een
slechts zeer kleine greep uit de
fascinerende wereld van Von Da-
I niken: In grotten in Tibet zijn
inscripties gevonden, vergezeld
van astronomische kaarten,
waarop de sterren zijn aangege
ven in de stand, die zij dertien
duizend jaar geleden innamen.
Venus is door lijnen met de aarde
verbonden.
In grote gebieden van de Gobi-
woestijn komen verglazingen in
grond voor zoals men ze exact
waarneemt bij atoomexplosies.
De folklore van Eskimo’s
maakt melding van een verhaal
over stammen die in de aanvang
der tijden door reusachtige meta
len vogels naar het hoge noorden
zijn gebracht.
In het begin van de 19e eeuw
I vond men in Istanboel oude land-
I kaarten die hadden toebehoord
I aan de admiraal van de Turkse
I vloot, Piri Reis. Dit gehele kaart-
1 werk werd in 1952 ter hand ge-
I steld aan de Amerikaanse carto-
I graaf Mallery. Samen met een
I collega projecteerde Mallery de
I kaarten op een moderne globe.
I De uitkomst was sensationeel.
I De kaarten bleken volkomen
I exact. De duizenden jaren oude
kaarten gaven niet alleen de con-
touren van Antarctica (zuidpool-
I gebied) precies aan, maar be-
I vatten ook terreinbijzonderhe-
I den der respectieve binnenlan-
I den. Bergketens, bergtoppen.
I hoogvlakten, eilanden en rivie-
I ren waren haarfijn ingegrift.
I Antarctica is geheel met ijs be-
I dekt en alleen met onze modern
ste instrumenten slaagden wij
I erpasin!952in om al deze zaken
I enigszins vast te stellen die de
I zeer oude Piri Reis kaarten al
lang hadden vastgelegd. Nog sen-
I sationeler was de uitkomst toen
de kaarten, die aanvankelijk een
kleine afwijking vertoonden,
werden vergeleken met huidige
satelhet-opnamen Een foto van
uit de ruimte genomen boven
Cairo was nog niet zo nauwkeu
rig als de Reis-kaarten. De Piri
Reis kaarten zijn kopieën van
kopieën. Maar vast staat dat zij
vanaf extreme hoogten gemaakt
zijn en dat de makers van het
oer-origineel moeten hebben
SF :.^.w.v....
Een zeer oude steen, waann het sterrenstelsel in grote lijnen is gegraveerd
