Mrs. Brown
1
Opera
De Pinto
TOEGANKELIJKHEIDSGIDS VOOR ROLSTOELERS
fc
„AAN DE HAND VAN VOETEN LEREN WE VEEL”
l
iimi
IJ
[NG
helpt
veg
1976
M E I
2 0
donderdag
KOOT NOG EVEN GEZIEN. U
weet wel, Koot van Bie. Hij was
even in de stad om „Spaar me” te
openen, een milieuvriendelijke ten
toonstelling „met een grote bood
schap” in de Spaarbank voor de
Stad Amsterdam, bij de bloemen
markt- Het Simplisties Verbond had
er zijn goedkeuring aan gehecht en
daarom zou Bie eigenlijk ook ko
men. Maar die was, sinds die och
tend elf uur, in de buurt aan het
rondcirkelen. „Op zoek paar een
parkeerplaats”, aldus Koot. Van
daar.
ONDER REDACTIE VAN KEES TOPS
^11
3
I1
de grote boodschap
Koot en
ROSEMARY BROWN
Geheel in stijl arriveert Koot per wit kar.
Wat staat erop?
Amsterdam als barricade
posl-
by
Deze keer gaf Koot een helder college
•over de meer algemene beginselen van
het milieu. Het was volgens Koot alle
maal „een kwestie van innerlijke be
schaving” en voor degene die die „inter
ne schaaf” had was er geen vuiltje aan
Koot iti de Spaarbank, de schoenen in de
hand: „Men moet niet vergeten dat milieu
ook een beetje milieu is”.
Enfin er volgden nog meer voetstan-
den met bijbehorende mensentypes. Dui
delijk was in ieder geval dat de echte
milieuvriendelijke mens door het leven
gaat met „twee recht vooruitwijzende
Wel, het blijkt dat wie het gebouw
heeft bereikt en het tevens heeft betre
den vaak nog even ver is als toen hij
buiten was, omdat hij zich er niet zon
der hulp kan bewegen, of een bepaalde
verdieping niet kan bereiken. Tot slot
van de symbolische aanduidingen geeft
de „bruikbaarheid” aan of zich in het
betreffende gebouw een aangepast toilet,
een bruikbare restauratie en een bruik
bare openbare telefoon bevindt.
de gids duidelijk naar voren. Zoals de
heer Veltmeijer, voorzatter van de AVO-
Amsterdam (vereniging voor arbeids- en
welzijnszorg voor mind er-validen), het
bij de presentatie van het gidsje zei:
En - dit speciaal voor de vele ingezon
den brievenschrijvers - er is een hele
stand ingericht met tegels „Hond in de
goot”.
Die elpee heet natuurlijk „De twee
de...”
steeds
k voor
en.
.sen
„Stilletjes hopen wij, dat alle gebouwen
na 1976 gebouwd, massaal als volledig
geschikt in een opsomming kunnen wor
den vermeld, zonder bijzondere annota
tie”.
„Het 'is een nieuws- en aktualiteiten-
programma, met korte items. Er zitten
vier liedjes bij. De rest .is cross-talk”.
En over het verschil met de eerste
elpee zegt hij grijnzend: „Deze is diet zo
kleuterschoolachtig als de vorige. Ik be
doel. de boog kan niet altijd gespannen
zijn. Hahaha". Waarop hij zich spoor
slags uit de voeten maakt. Want, had hij
al direct opgemerkt, „ik heb geen tijd, ik
moet onmiddelijk naar Purmeremd”. En
weg fs hij.
TOT ZOVER KOOT. Tot slot nog iets
over „Spaar me”. De tentoonstelling is
georganiseerd door de milieucommissde
van de Amsterdamse Vrouwenraad en
het Initiatiefcomite Amsterdam. Er zijn
stands van ’t Amsterdamse Veiligheids
instituut, van Stadsreiniging, het Water
leidingbedrijf en meer (vaak gemeente
lijke) instanties die zich dagelijks met
energie en milieu bezig houden. De ten
toonstelling is te bezichtigen 'tijdens de
kantooruren van de spaarbank.
burgemeester Henk
Utrecht als voorzitter
Contactcommissie
wil
Het is daarom niet ziinvol om in dit
verhaal schoolmeesterachtig met de vin
ger te gaan wijzen naar gebouwen die
nu met veel rood staan vermeld. In
sommige gevallen is hun slechte toegan
kelijkheid het gevolg van hun geschiede
nis. „Die stad is oud en we moeten er
leven met de „versteende” ideeën van
vele generaties over hoe er het beste
geleefd en gebouwd kan worden”’, aldus
burgemeester Samkalden in zijn voor
woord. En, zo schrijft hij daar verder,
„de door de eeuwen heen ontstane ge
bouwen vormen vaak in letterlijke zin
barriè res voor rolstoelgebruikers en an
dere lichamelijk gehandicapten. Infor
matie over het hoe en waar van deze
barriè res kan ertoe bijdragen deze
drempels voor een eventueel bezoek te
verlagen”.
PER GEBOUW er is in de eerste
uitgave een tweehonderdtal opgenomen
worden gegevens verstrekt over de
bereikbaarheid, de toegankelijkheid, de
doorgankelijkheid en eventuele bijzonde
re voorzieningen. Al bij de eerste cate
gorie beginnen in sommige gevallen de
moeilijkheden (geen of geringe parkeer
gelegenheid, hoge stoeprand, en diergelij
ke), maar in het algemeen valt het met
die bereikbaarheid wel mee.
am
(feffl
Zoals bekend zijn de besprekingen
met het Rijk over de bouw nog niet
afgesloten. Voor investeringen in der
gelijke projecten is toestemming van
het Rijk nodig. Amsterdam wil in
aanmerking komen voor de subsidië
ring van het theater in het kjder van
de werkloosheidsbestrijding.
doorgankelijkheid, opgesplitst in twee
symbolen die aangeven of er zich obsta
kels hoger dan 3 centimeter bevinden en
of er een (voor de gehandicapte) bruik
bare lift aanwezig is. Wat dat laatste
betreft, een normale, bruikbare lift kan
voor een rolstoeler volkomen onbruik
baar worden doordat bijvoorbeeld het
bedieningspaneel te hoog is aangebracht.
Van Kopten: „De tweede langspeel
plaat van het Simplisties Verbond, ja”.
En zo demonstreerde Koot aan de
hand van de voeten, en dan met name
van de stand van de voeten, hoe iemand
zich gedraagt ten opzichte van het mi
lieu. Voeten die met de hielen tegen
elkaar en met de neuzen van elkaar
worden neergezet, dliiden - zo leerden
we - op „een brutale, agressieve figuur,
die niet op z’n mondje is gevallen”. „Zo
iemand laat Vijf minuten zijn auto loei
en als hij even een boodschap moet
doen en keert zijn asbakje op straat
om”.
HET COLLEGE VAN B. EN W.
heeft de gemeenteraad toegezegd
spoedig met een voorstel te komen
ter subsidiëring van de bouw van het
muziektheater aan de Fredinand Bol
straat. Dit in antwoord op een schrif
telijke vraag van achttien raadsleden
van PvdA, CPN, WD, CDA en
D’66. De raadsleden, bijna de helft
van de gemeenteraad, vragen het col
lege hun de verzekering te geven, dat
nog vóór het zomerreces een voor
dracht tot het verstrekken van het
(aanvullende) krediet in de raad zal
woi'aen behandeld. ,Jn verband met
het feit dat daarmee een groot belang
voor de sitad is gemoeid”. Een van de
ondertekenaars, VVD-fractievoorzitter
Jacobse, lichtte toe dat de vraag moet
worden gezien als een gebaar om een
eind te maken aan de bestaande on
zekerheid over de bouw van de opera.
„We willen volstrekte duidelijkheid
hebben. Een verder uitstel van de
beslissing is onaanvaardbaar”, aldus
Jacobse.
Een in vele gevallen al funest strui
kelblok is de ontoegankelijkheid, voor
namelijk door trappen met hoge treden.
Men is er in de gids vanuit gegaan dat
de rolstoelgebruiker het gebouw zelf
standig moet kunnen binnen- en door
gaan. Wanneer dit niet het geval is
wordt achter het betreffende symbool in
het (standaard)schema een toelichting
geplaatst. Zoals: „Houten plankier aan
wezig”, „Hulp aanwezig”, „Melden bij de
portier”.
redden van verkrotting, verstikking
door verkeersoverlast, doorbraken en
hoogbouw. In de lacune, gevormd
door te geringe kennis van oplossin
gen die elders zijn gevonden en de
methoden die daarbij zijn toegepast,
wil „De Levende Stad” voorzien. In
haar aanloopperiode wordt de stich
ting gesubsidieerd door de Fondation
Européenne de la Culture.
WIE DE GIDS doorbladert (wanneer
er iets „mis” is, is het symbool tegen een
rode achtergrond afgedrukt), komt al
gauw tot de conclusie dat het voor
rolstoelers vaak een afvalrace is. Het
barst, om het even losjes te zeggen, van
het rood. En daarmee komt de, in de
aanhef al even aangestipte functie van
de lucht. Men moet meer beseffen, zo
betoogde Koot, „dat milieu ook een beet
je milieu is.” En „een zaak voor allen en
meer”.
VOOR 14.000 AMSTERDAMMERS is
een groot deel van de hoofdstad een
onneembare veste. Een barricade die ze
niet zonder de hulp van anderen te lijf
kunnen. Veertienduizend mensen dat
is een half gevuld Ajax-stadion. We
hebben het over gehandicapten die func-
tiestoriugen hebben bij het lopen. Rol
stoelers, zoals de hulpverleners ze voor
het gemak noemen. Voor die mensen,
maar ook voor diegenen die de barricade
voorzichtig zouden kunnen afbreken, is
nu de Toegankelijkheidsgids van Am
sterdam verschenen. Die gids getiteld
„Waar kan ik in?” wijst genadeloos
aan welke gebouwen de boosdoeners
zijn.
IEMAND DIE DE VOETEN plaatst
met de neuzen tegen elkaar (hielen van
elkaar) is daarentegen bescheiden, be
deesd en wel op z’n mondje gevallen.
„En dat klopt wel”, aldus Koot, „want
op die manier val je ook eerder op je
mondje". „Deze man keert zijn asbakje
niet op straat om, maar van hem valt
evenmin harde actie te verwachten te
gen het eerste type”.
HET BROUWERS WAPEN, eens een gerenommeerd restaurant, dat met zyn
fraaie werkgevel het destijds gezellige Rembrandtsplein sierde en waar
je bovendien nog heerlijk kon eten ook wordt geveld door slopershand. Wat
ervoor in de plaats komt, is nog niet zeker; er wordt onder meer gedacht
aan een serie winkeltjes. De hierbij afgedrukte foto toont het al tijden leeg
staande Brouwers Wapen, met op de voorgrond de mobiele sloopketen, in zijn
inmiddels danig onttakelde hoekje van het Rembrandtsplein.
DE HEER VELTMEIJER hoopt dat er
spoedig een nieuwe druk nodig zal zijn.
„Ieder borelinkje heeft niet alleen het
recht op een doopfeest, maar ook het
recht om te kunnen groeien”. De gids,
samengesteld door vrijwilligers van een
aantal instellingen die zijn belast met de
zorg voor gehandicapten, is te verkrijgen
door een rijksdaalder te storten op post
giro 10781, ten name van AVO-Neder-
land, Amsterdam, met de vermelding
„Toegankelijkheidsgids".
neuzen in de wind”. Waarmee de ten-
toonistelling was geopend en goedge
keurd en Koot dringend om enige mi
lieuvriendelijke versnaperingen verzocht.
GELEIDELIJK WERD KOOT daarop
weer Kooten, en Via Heer Kooten weer
gewoon Kees van Kooten. Het onttake
len van het Verbondsuniform - eerst het
verwijderen van de baret, vervolgens
van de pompeuze bril, om tenslotte „in
burger” weer tevoorschijn te komen -
hing daar nauw mee samen.
En zo kon hij als Kees van Kooten
melden dat fans van het Simplistisch
Verband de tweede elpee begin juni
tegemoet kunnen zien. De single „De
Nee-reggae”, met. als flip-side de Pieter
van Vollenhoven-satire „I wanna fuck
you”, is inmiddels uit.
MRS. ROSEMARY BROWN, 45-
jarige weduwe uit de Londense achter-
afbuurt Balham, speelt piano. Niet
zomaar deuntjes, op bruiloften en
partijen, maar werken van Beetho
ven, Shubert, Chopin, Lizt en Bach.
Het bijzondere is dat het niet om
bestaande werken gaat, maar om
composities die naar zij zegt
haar vanuit het hiernamaals door de
reeds lang overleden componisten
worden gedicteerd. Dat verhaal is
niet nieuw.
Wè 1 nieuw, zijn sommige fragmen
ten uit een TV-programma over Mrs.
Brown, die de Studievereniging voor
Psychical Research (parapsychologie)
zaterdag in de St. Janszaal van Kras-
napolsky voor haar zevenhonderd le
den vertoont. Carel Enkelaar, hoofd
TV van de NOS, die voor opnamen in
Londen is geweest, geeft in Kras een
toelichting op het fenomeen Brown,
evenals prof. dr. W. H. C. Tenhaeff
dat in het theoretische vlak doet. Ook
aanwezig is de paragnost Gerard
Croiset, die eveneens ter bestudering
naar Londen is gereisd.
Enkele van de composities die Mrs.
Brown zegt te hebben doorgekregen
van de grote componisten worden
zaterdag vertolkt door de Haarlemse
pianist Anton Treffers, student aan
het Amsterdamse Conservatorium en
door (op video) de Brit Peter Keaton.
Leden van de SPR hebben gratis
toegang, introducées zijn welkom en
voor inlichtingen en aanmelding van
nieuwe leden belle men (023) 312163.
De bijeenkomst begint zaterdagmid
dag om half drie.
WIE IN DE ROLSTOEL eenmaal het
gebouw binnen is gekomen, is er na
tuurlijk nog niet. Vandaar het onderdeel
GEHEEL IN STIJL was de directeur
van het Simplisties Verbond naar de
microfoon komen rijden irr een witkar,
belangeloos ter beschikking gesteld door
de eveneens aanwezige Luud Schimmel-
penninek. Koot stapte uit, heette de
aanwezigen met een kort „Dames, heren
ook” welkom, verontschuldigde zijn me-
de-directeur en trok beide schoenen uit.
Want „aan de hand van voeten kun
nen we veel leren”.
HET PAS GERESTAUREERDE
Huis de Pinto, momenteel niet eng
rustiek gelegen middenin de metro-
zandbak aan de Sint Antoniebrees-
traat, wordt vermoedelijk nog dit
jaar het onderkomen van de, deze
maand opgerichte stichting ,De Le
vende Stad” Europees informaitie-
en documentatiecentrum over monu
mentenzorg en historische bebouwing.
De stichting opgericht door onder
meer burgemeester Henk Vonhoff
van Utrecht als voorzitter van de
Nationale Contactcommissie Monu-
mentenbescherming wil in de
nieuwe ruimte studiezalen en een bi
bliotheek openen, waarin materiaal
aanwezig is over de problemen en de
herlevingskansen van de oude bin
nensteden in Nederland en de rest
van Europa.
Aan een dergelijk instituut blijkt
grote behoefte te bestaan. Het Euro
pese monumentenzorgcongres van ok
tober jongstleden en de gelijktijdig
gehouden tentoonstelling in het
Rijksmuseum hebben aangetoond dat
er allerwegen gezocht wordt naar
middelen om de historische kernen te
Goed, Koot opende dus de müieu-
vriendelijke tentoonstelling. Want mi
lieu, daar weet hij alles van. Zo droom
de hij zich in de vorige HP al af over
het vraagstuk van de hondedrol. Een
onderwerp waar we zo langzamerhand
helemaal beroerd van worden - niet
zozeer door het dampende voorwerp zelf,
maar door het vele geschrijf erover.
Koot hield in zijn rijk geïllustreerde
artikel een vurig pleidooi voor de terug
keer van de trottoirband met rechte
hoeken, opdat we de smurrie snel kun
nen verwlijderen teneinde ..opgelucht
verder” te gaan.
'i
I
IX
