Op stap
Mozes' baard
Symposium
Een druk bezochte receptie
„LEEFBAARHEID AFHANKELIJK VAN KWALITEIT PILS”
VAN HET BRUINE CAFÉ”
w
I
I
„DIT IS HET TIJDPERK
1
1
CT
hl
Wij
sa
Mig
UT
F
HET DRIEVOUDIGE JUBILEUM VAN HORECA,EXPERT GEZINUS BRALS
1
MMMM
17
19 7 6
fR IJ D A G
2 8
M E I
,1
>L
7 1
UN-
'7
ONDER REDACTIE VAN KEES TOPS
HOEWEL HIJ ER ZELF zelden
meer dan vijf per dag nuttigt, heeft
hij indirect de consumptie van vele
duizenden pilsjes op zijn geweten.
Hij handelt namelijk in horeca.
Dinsdag heeft hij zijn vijftigste,
in eigen beheer opgezette horeca
bedrijf geopend: café-bistro Rokin
100 op het gelijknamige adres,
schuin tegenover rederij Kooij. Het
is tevens het duizendste dat zijn
handelskantoor heeft verkocht. En
daarbij heeft hij kort geleden ook
nog zijn vijftigste verjaardag ge
vierd. Een drievoudig jubileum dus.
We praten met Gezinus Brals, hore
ca-expert.
■j
OsJ
AV
•kÏ|
«W:
L.;
Miüt:
maar over op
RINSE, ROMIGE EN RONDE BIEREN
in de
tie in
-«MMIW
Gezinus Brals kijkt vergenoegd rond.
..Dit pand heb ik op 7 januari gekocht",
vertelt hij. ..Er was helemaal niets. De
ruiten waren dichtgetimmerd. Ik dacht:
dit wordt een bruin café. Voor de kan
toormensen hier in de buurt. Ze zullen
hier komen lunchen. Let maar op; kom
morgen maar langs: het zal hier elke
dag vol zitten. Deze soort cafe’s verkoop
ik het meest. In de middenklasse. Dit is
het tijdperk van het bruine café’’.
Klanten die ik tien jaar geleden had. die
heb ik nog. Kijk, het heeft natuurlijk
ook een nadeel, dit vak. Als ik veertien
dagen op vakantie ga, dan ligt de zaak
op z’n oor. Maar ik heb nu eenmaal een
zwak voor dit vak
waar nu de bistro is, was een magazijn.
Daar werd niets mee gedaan".
w
-tMft ■*SS5I
DE AMSTERDAM-PAGINA van deze week staat in het teken van het bier.
De koele pils, de kouwe klets, de goudgele rakker. Daarvoor zou geen speciale
reden zijn, ware het niet dat deze week toevallig enige Amsterdamse gebeur
tenissen samenvielen, die alles met het kostelijk vocht te maken hebben. Neem
de internationale biertentoonstelling in de Spiegeltent, waar de dorstigen tot
en met zaterdag kunnen kiezen uit maar liefst vijfenveertig verschillende bie
ren. Voeg daarbjj het verhaal van Gezinus Brals, horeca-expert, die dinsdag
zijn vijftigste, in eigen beheer opgezette horecabedrijf (tevens het duizendste
dat zijn kantoor heeft verkocht), opende. En dat terwijl diezelfde dinsdag vele
Amsterdammers op de pils kwamen bij Loe Lap. Om kort te gaan: wjj zwierven
voor u van tap tot tap. Proost!
DIT GEVAARTE IS er de oorzaak van, dat de argeloze adspirant-kampeerder, die
dinsdag het pand van Loe Lap binnenwandelde met geen ander doel dan zich een
rubber tenthamer en twee geëmailleerde mokken aan te schaffen, deze attributen
niet mocht afrekenen voordat hij een gratis pilsje had genuttigd. Daags tevoren was
iedereen” dan ook, middels een advertentie in de Amsterdamse bladen, uitgenodigd
om bij Loe op de pils te komen. De tekst: „Morgen voltrekking van het huwelijk
'tussen Loe en Stella”. En die laatste naam duidt natuurlijk op dat pilsje. Het ging
allemaal om de vervanging van de aloude North State-lichtreclame door die van het
Belgische bier een gevaarte met een diameter van zes meter, dat ’s ochtends vanuit
Ouderkerk, via de Amstel naar de Munt was gevaren om vandaar met een gigantische
I kraan op het dak van Lap te worden geplaatst. Dat was een hele klus en om daar
nog eens extra de aandacht op te vestigen was dat gratis biertje bedoeld. En u weet
hoe het is met Nederlanders; als het gratis is Met andere woorden, de receptie
werd druk bezocht.
HET INRICHTEN VAN zijn nieuwe
aanwinsten is een zaak van hem alleen.
Brals: „Dat moet ik helemaal zelf besls-
sen. Als ik door dat hok loop, dan denk
ik: hier kan het toilet, en hier de
keuken. Kijk, wij lopen met meters in
ons hoofd. Zoals jullie met regels in je
hoofd lopen. Vooral hier op het Rokin
zijn de huren zo hoog, dat elke vierkan
te meter zo rendabel mogelijk moet
worden besteed. Hierachter bijvoorbeeld.
categorie hooggegiste bieren. Het begint
al met de mollige Aerts en de lichtvoeti
ge Palm, beide behorend tot de Belgi
sche categorie spectates". Omtrent het
bekende trappistenbier Dubbelbruin van
Wesrtmalle haalt Van der Pas Wina Born
aan, die er eens over heeft geschreven
dat „de paters er al hun sensualiteit in
hebben gelegd”. Zelf noemt hij nog „de
rijpe, romige, volle” Tripel van West-
malle.
HET KANTOOR VAN Gezinus Brals
aan de A. J. Ernststraat wordt behalve
hemzelf bemand door een accountant en
een secretaresse. Voor steeds terugkeren
de werkzaamheden wordt gebruik ge
maakt van een vaste aannemer. Tijdens
ons bezoek wordt er nog koortsachtig
geklust. Zo ongeveer om de vijf minuten
komt iemand iets vragen aan ons tafel
tje. Waar dit moet komen en waar dat
moet komen. En of er „keuken” op de
keuken moet. Dit laatste van de letter
schilder.
Wat de zakelijke kant van zijn nering
betreft, is Gezinus Brals van mening dat
contracten er zijn om in een kast op te
bergen en ze er niet meer uit te halen.
„Het contract is er voor de twee partijen
om de plichten na te komen. Meer niet.
Als er verschil van mening is moet je
als bonafide zakenman kunnen zeggen
wie er gelijk heeft".
GEZINUS BRALS: „Ik heb een sterk
sociaal contact met mensen”.
bier is. „De opdracht die aan de techni
sche medewerkers in de brouwerijen
wordt gegeven, is een pils te maken
waarvan de consument nog net niet zegt
dat hij niet te drinken is. En dat tegen
een zo laag mogelijke kostprijs”, aldus
dr. Van der Pas. Waarop hij een vurig
pleidooi hield voor het in ere herstellen
van het echte Pilsener bier. En. niet te
vergeten, van de nu tentoongestelde bij
zondere biersoorten.
DIE LAATSTE NAAM zegt veel over
de reden waarom ik bij nader inzien
maar niet ben overgegaan tot het maken
van een van de vijf voorgestelde bier-
trips (elk bestaande uit het naar binnen
gieten van vijf kloeke bieren). Met het
oog op de overige aktiviteiten van deze
dag (zie de overige verhalen) en gezien
het middel van vervoer (de automobiel)
zou voor het leven van de verslaggever,
en dat van een eventuele mede-wegge-
bruiker, moeten worden gevreesd. Voor
wie op het gebied van het vervoer iets
kan regelen, of wie gewoon het open
baar vervoer gebruikt, is een bezoek aan
de Spiegeltent warm aanbevolen. Tegen
betaling van een tientje kan men de trip
langs vijf bieren maken. Tot en met
morgenavond.
EEN SYMPOSIUM over regionale
omroep wordt er 3 september, in het
kader van de Firato, gehouden in de
RAI. Het symposium is georganiseerd
door de Stichting Amsterdamse
Draadloze Omroep (STAD), de Stich
ting Regionale Omroep Brabant
(SROB) en de NOS. ’t Gaat er volgen»
STAD om. belangstellenden voor te
lichten over de functie van regionale
omroep en het beleid ten aanzien van
die omroep. Er zijn twee hoofdthe
ma’s: de regionale omroep als onder
deel van het totale pakket van media
in Nederland en de relatie tussen
regionale omroep en de regionalisatie
in Nederland in het algemeen, aldus
STAD. Daarnaast wordt nog een uit
gebreid ovèrzicht gegeven van de
ontwikkeling van regionale omroep in
Engeland.
DE LEEFBAARHEID van een samen
leving is afleesbaar in de kwaliteit van
haar kroegen. Aldus citeerde bierkenner
dr. J. H. R. van der Pas een stelling uit
het proefschrift „De eeuwige kroeg”
waarop drs. Gerrit Jansen op 7 mei
promoveerde. Zelf voegde de bierkenner
eraan toe: „De kwaliteit van de kroegen
is afleesbaai in de kwaliteit van het
bier’’. Waarop hij concludeerde: „De
leefbaarheid van de Nederlandse samen
leving wordt bepaald door de kwaliteit
van de pils”.
HET GEGOOCHEL met losse stellin
gen had deze week plaats tijdens de
opening van de internationale bierten
toonstelling, die tot en met zaterdaga
vond in de Spiegeltent op het Museum
plein wordt gehouden. Vijfenveertig
biersoorten van lage, hoge, en sponta
ne gisting zijn daar bijeengebracht.
Bierkenners zullen er likkebaarden. Zo
als de heer Van der Pas, want die heeft
iets tegen pils.
Wat hij in hoofdzaak tegen pils heeft,
is dat pils geen pils is. Dat wil zeggen
dat het bier, dat in ons vaderland voor
pils gesleten wordt, geen echt Pilsener
Wat wij altijd erg knap vinden, is het
in woorden uitdrukken van de smaak
van alcoholische dranken. Wina Bom is
befaamd om haar omschrijving van wij
nen. Dr. Van der Pas doet iets soortge
lijks met betrekking tot zijn geliefde
bieren. Van de laaggegiste bieren kan hij
dat zal uit het voorgaande duidelijk
zijn niet erg lyrisch worden. Hij doet
de Limburgse Brand Up, de Pilsner
Urquell, de Budweisser, de Doppelbock,
de Spatenbrau en de Tsing Tao met een
simpele vermelding af.
CONTRACTEN MAKEN, taxeren (in
het geval van Brals vaak voor officiële
instanties) dat is een kant van zijn
werk. „En direct daarna moet je weer
gaan praten met heel eenvoudige men
sen in de Jordaan. Dat bedoel ik met
sociaal contact. En wat ik er ook mee
bedoel: het geval van twee jonge men
sen die hebben gespaard. Die kan je zo
een oor afsnijden, maar dat wil ik niet.
Wat je nu krijgt, is een goede relatie.
Dat ze zich veilig voelen”.
EEN HORECA-EXPERT wat is
dat? Gezinus Brals, druk aanwijzingen
gevend aan werklieden, in de laatste
uurtjes voor de opening: „Kijk, je hebt
makelaars en makelaars. Ik ben als
gewoon makelaar begonnen. Dan komt
er een periode dat je een café moet
verkopen. Dat is nu zestien, zeventien
jaar geleden. En dan blijkt dat je er wel
enige kijk op hebt. Nou, dan krijg je op
dat terrein ineens veel te doen. Je rolt
er vanzelf in”.
bleek dat Carmiggelt zich bij het begrip ging Jansen van Galen
„leefbaar” niets kon voorstellen. Toen Kronkels geboortestad, Den Haag.
DAAROVER HEEFT dr. Van der Pas
heel wat te melden, getuige zijn bijdrage
aan de biercatalogus. In die catalogus
wil hij „geen kwaad woord over ons
pilsje als ons plezierig, licht gealcoholi-
seerd, alledaags dorstlessei-tje” horen,
maar daarentegen nadrukkelijk „enige
goede woorden over bepaald veel inte
ressanter en lekkerder bieren die wij
niet of nauwelijks meer kennen”. En dat
zijn dande bieren van hoge gisting en
die van spontane gisting, de geuzetam-
biks. (Op de vaktermen zou een tech
nisch verhaal kunnen volgen; in het
kort komt het erop neer dat hooggegist
bier sterker en aromatischer is dan laag-
gegist bier).
Al deze bieren zijn te proeven in de
Spiegeltent. Evenals een aantal West-
vlaamse rinse bieren, en de bitter-zoete
Duvel van Moortgait, (van Breendonk bij
Medhelen) nergens onder te brengen,
maar volgens Van der Pas bijzonder
stoer en ondefinieerbaar Lekker. Uit
Duitsland zijn in de hooggegiste sector
verkrijgbnaaj. Diebels Alt, Küpers-
Kölsch. de rinse witbieren Kindl en
Edelweizen en de rariteiten Bauem
Schwarze en Rauchbier. Uit Engeland
beveelt de bierkenner Theakston Best
Bitter en Old Peculier en uiteraard
Guinness uit het vat aan. En tot slot in
de categorie geuzelambiksGirardin en
Mort Subite.
DE RAADSCOMMISSIE voor
Volkshuisvesting gaat maandag onder
leiding van wethouder Kuijpers op
stap. Doel van de trip: de Noordhol-
landse groeikernen Alkmaar, Hoorn
en Purmerend. De commissie wordt
op haar oriëntatiebezoek vergezeld
van een aantal ambtenaren.
N. A
AAN DE BAARD van Alley Oop
beweert het Cocktail Trio dat er zich
een nest jonge katten heeft gevestigd.
De baard van Mozes bood onlangs
onderdak aan een halfaapje ter
grootte van een muis, muismaki ge
heten. Ter verduidelijking: de Baard
van Mozes is een kamerplant die
officieel Helexine wordt genoemd en
de gebeurtenis had plaats in Artis.
Het halfaapje, dat zonder toestem
ming aan het passagieren was gesla
gen, ontketende onder het Artis-per-
soneel een zoekactie die vele uren
heeft geduurd. Alle kleren werden
binnenste buiten gekeerd, schoenen
een voor een uitgeklopt, stoelen on
dersteboven gezet en langzaam het
hele huis overhoop gehaald. Succes
bleef echter uit en de muismaki on
vindbaar. De oppassers grepen naar
beproefde middelen, zoals het beken
de lokaas (in dit geval een bakje
melk en voer). Niets. Toen een van
de moedeloos geworden Artis-mannen
bij toeval ontdekte dat er aan een
van de vetplanten was geknabbeld en
dat er zelfs een heel blad ontbrak,
was de ontknoping nabij. Een paar
bloempotten verderop zat de kleine
dondersteen doodgemoedereerd naar
het gedraaf en gedoe te kijken. Zon
der moeite kon hij worden ingere
kend.
VAN VEEL GEHOORDE klachten, als
zou het in de horecasector erg slecht
gaan, wil Gezinus Brals niets horen.
„Onzin. Het gaat niet slecht in de hore
ca. Als je maar zorgt voor de juiste man
op de juiste plaats. In een bepaalde
buurt moet je een bepaalde soort men
sen in het bedrijf hebben. Neem Rokin
100. Hier komt eerste-klasse publiek
lunchen. Nou, dan moet je zorgen dat je
er een stel keurige mensen in zet. Zoals
hier het echtpaar Hesseling.
„Met die juiste plaats bedoel ik ook de
plaats waar je café is gevestigd. Je moet
met je tijd meeleven. Buurten die ver
pauperen moet je op tijd weten te
verlaten. En ik noem nooit iemand een
kastelein. Ik spreek altijd van horeca
ondernemer. Ik bedoel, alles moet goed
geregeld zijn”.
DE WERKWIJZE van Gezinus Brals
is in het algemeen, dat hij soms uit
faillisementen een pandje overneemt,
het inricht en het op poten zet. Brals:
„Deze bistro heb ik bijvoorbeeld een
half jaar. Daarna stoot ik hem af”. Met
de verkoop van de duizend horecabedrij
ven door het handelskantoor van de
heer Brals is een gezamenlijke waarde
van ruim honderd miljoen gulden ge
moeid.
Is er behalve dat geld ook nog iets
van liefde voor het vak? Gezinus Brals:
„Wat de horeca voor heeft op andere
bedrijven is het menselijk contact. In de
loop der jaren krijg je een grote vak
kennis op het gebied van mensen.
HET IS ZOALS een leraar
tegenover zijn leerlingen. Een leraar
heeft een groot sociaal contact met
kinderen. Ik heb een sterk sociaal con
tact met mensen. Kijk, je helpt ze hun
ex- en interne problemen op te lossen.
VOORAFGAANDE AAN de opening van
de biertentoonstelling, demonstreerde
STAD Radio Amsterdam dat het wat de
techniek betreft nog niet helemaal koek
en ei is. Niet dat die demonstratie op het
programma stond, in de Belgische Spie
geltent. Het kwam er zomaar van. Wat
namelijk wel op het programma stond,
was een interview, voor de toehoorders
in de tent en voor de luisteraars van
STAD, tussen HP-redacteur John Jansen
van Galen en Simon Carmiggelt. Wel,
dat verliep aanvankelijk niet zo gladjes
als iedereen wel wilde en toen het
gesprek eenmaal was begonnen, bleek de
gedachtenwisseling van beide heren
slechts te verstaan voor wie dicht bij
een speaker zat. En diegene kon dan ook
duidelijk horen dat Carmiggelt op zijn
geestigst was wanneer, dwars door het
gesprek heen, enige schrille fluittonen of
interne dienstaanwijzingen hoorbaar
werden. Trouwens, het thema van het
gesprek „Is Amsterdam leefbaar”
ging al bij voorbaat niet door, omdat
HIJ KOMT EVENWEL LOS
I
x' i
