Afscheid na 20 jaar dienst bij Nationale Ballet
Repertoire
zette Snijders buitenspel
Weer Wim
Vellekoop
1
Frans tekenaar Dubout overleden
Hotel Sacher 100 jaar
Ml
Lesje van
de kampioen
m
I
I
J
F
I
■r I
j®'/
,Y Y
Ai
|pf|O
1 i f
ft
Yifal
ilR
w
■1
mjuTpaarbank
-uue/t naderland
II
tl
al
k
K
GASTENBOEK
a
I
Lezingen transcedente
meditatie 5 en 9 juli
g
tWl
IN DUIGEN VALLEN
LAAT UW VAKANTIE
NIET
VERZEKER TIJDIG
UW CARAVAN
lp*
i
g
Sol
- Joü' udo J Buys i
a
8
MAANDAG
2 8
JUNI
19 7 6
9 f
KUNST
door Conrad van de Weetering
Internationaal niveau
sil
II
Bi
üj
*7\
Hein
Beeld
schrift
'<r
AMSTERDAM. „In ieder ge
val ben ik nu die zware depressies
kwijt, die slopende onzekerheid of
je nog ooit een rol krijgt of dat je
werkeloos aan de kant moet blijven
toekijken”. Dit zei Ronald Snijders
vorige week tegen mij aan het eind
van een interview in verband met
zijn afscheidsvoorstelling afgelopen
zondag. Die afscheidsvoorstelling
waarin Ronald de Nar in het Zwa
nenmeer danste met Maria Aradi
als koningin en Zoltan Peter als de
prins, is bedoeld als eerbetoon van
het nationale ballet aan een groot
dansvirtuoos, die door zijn beperkte
lengte toch slechts een beperkt re
pertoire kon dansen. Onder de
hoogtepunten uit die carrière moet
ik noemen: de „Pirouetten en
springsolo’s” uit „Etudes” van Ha
rald Lander.
Kennemer Balletschool
-
V.
I s
Ronald Snijders:
krijgen word je
doodmoe.
Er zijn
De afscheidsvoorstelling: als de nar in het Zwanenmeer.
(ADVERTENTIE)
Zusjes Nike en Jola raceten naar
W’’
van smeken zon
der antwoord te
Prinses Gracia van Monaco
.in Sachers gouden boek
door
Steehouwer
die opvielen door een grote mate van
humor, waren geïnspireerd op het leven
aan boord van een aftands treintje op de
lijn Montpellier-Palavas dat thans niet
meer in gebruik is.
spaarspec/alisten sinds 1817
een derde en zevende plaats in het
skelterfestijn, dat door hun weder
helften Ed Henfling en Anne Storm
was georganiseerd. Als eerste en
tweede finishte Marian Hulshoff en
Ingrid Samson. Het was een racedag
met veel stofwolken en enkele cras
hes. Van Velzen die de strijd vanuit
zijn „kroeg” volgde zei me: „Het gaat
best goed. Iedereen is reuze enthousi
ast. Alleen jammer dat dat meisje in
de fout ging”. Met dat meisje bedoel
de kampioen Van Velzen Marijke
Pieterse die in haar allereerste ronde
van de baan raakte, ongelukkig te
recht kwam en met een dubbele
armbreuk in de Mariastichting moest
worden opgenomen.
school. Moeder Natuur heeft me sterke
benen gegeven en daarmee kwam ik op
mijn 14e op de Kennemer Balletschool
in Haarlem, waar ik mijn echte oplei
ding van vier jaar dagelijkse training
kreeg. Om die opleiding te betalen heb
ik in de school allerlei huishoudelijk
werk gedaan, want mijn ouders hadden
niet zoveel geld. Mijn vader was glazen
wasser. Toen bestonden er nog geen
beurzen voor dansopleidingen, zoals nu”.
In 1955 kwam ik bij het Nederlands
Ballet in Den Haag, dat later, in 1961,
door fusie overging in het Nationale
Van gelijke aard is een groot aan
tal nieuwe pentekeningen, die in het
platte vlak dezelfde voorstellingswe-
Dubout, afkomstig uit Marseille en in
1905 geboren, heeft meer dan 80 boeken
geïllustreerd Daaronder bevinden zich
de Don Quichote, de Drie Musketiers,
een Franse versie van het Oosterse lief-
desboek Kamasoetra en een werk van
Rabelais.
ANNA GAF OOK GELEGENHEID
en had een twaalftal „afzonderings-
vertrekken” laten inrichten, die voor
al door paartjes voor heimelijke ont
moetingen gebruikt werden. Voor de
genen die de onrust door het bloed
voelen jagen: ze bestaan nu niet
meer.
Ballet in Amsterdam. In de tijd dat
mevrouw Gaskell de leiding had tot
1968). is er vooi' mij altijd goed repertoi
re geweest. Ik kreeg veel rollen, ook al
ben ik erg klein voor een danser. De
fijnste dingen vond ik karakterrollen
met veel techniek. Maar de laatste vijf
jaar was er steeds minder voor me. En
vorig jaar zelfs helemaal niets meer.
Toen ben ik dan teruggekomen met de
Nar in het Zwanenmeer, maar dat is
wel het enige dat ik de laatste paar jaar
heb gedaan. Dat ligt aan het artistieke
beleid binnen de groep”.
JOLA VAN HEIJNSBERGEN
(rechts) en Nike Henfling. respectie
velijk uit Haarlem en Santpoort, po
seerden zaterdagmiddag met groot
plezier aan de zij van Europees skel-
terkampioen Ben van Velzen. Op zijn
baan in Uitgeest gaf Van Velzen een
groep jonge Haarlemmers een lesje
skelterrijden, en rondde daarmee een
wedstrijddag af, waarop de vrouwen
het met gemak en dikjes wonnen van
het „sterke” geslacht.
■BBMI
ill
Over de Haarlemse kunstenaar
Wim Vellekoop schreef ik in october
van het vorge jaar ter gelegenheid
van zijn expositie in Galerie Bon Art.
Thans exposeert hij weer, nu t.e.m.
23 juli in de hal van het Gebouw
Noord-Holland, J. J. Hamelinkstraat 4
in Haarlem. Om niet in herhalingen
te vervallen nu dus heel kort iets
over deze expositie, die royaler van
opzet is en behalve ouder werk ook
veel nieuw toont.
„Kijk, aan mijn inzetbaarheid is noodt
getwijfeld. Dat is me diverse malen
verzekerd, maar hun keuze aan repertoi
re is zodanig veranderd, dat er voor mij
steeds minder bij was. Het is enorm
frustrerend voor een danser om maar
dag in dag uit te trainen, zonder ooit op
het toneel te komen, want je danst niet
om in de studio te oefenen, maar om op
het toneel te staan. Daar heb je voor
gekozen. Er is een bepaalde groep die
altijd erg veel danst. Een groep waar ik
vroeger ook toe behoorde, maar de an
deren staan met lege handen. Ik heb er
wel met de directie over gesproken,
maar op en gegeven momnt word je
doodmoe van het vragen van: ,,Heb je
alsjeblieft wat voor me te doen?” Daar
word je doodmoe van. an dat smeken
zonder enig antwoord te krijgen”.
t
reld tonen, maaar dan aangevuld met
andere elementen. „Ogen kijken u
aan” uit wervelingen, cirkels en ellip
sen, die daardoor op eieren gaan
lijken. Soms zijn het complete ge
zichten en een enkele keer land-
schapsfragmenten in die planetaire
wereld. Menselijke geest, natuur en
kosmos ontmoeten elkaar binnen die
bladen en dat geeft ze en irreële
betekenis, die soms sterk treft.
Een andere glansrol was de tamboer
in „Graduation Ball” van David Lichine
en ook „De verloren zoon”, maar toch
vooral „Petroesjka” van Fokine. Ronald:
„Petroesjka en de Nar zijn alletwee
clowns, maar wel twee heer" verschillen
de clowns. De een Petroesjka, is een
pop en de Nar is een gewoon mens.
Petroesjka probeert menselijk te zijn en
dat wordt erg dramatisch, omdat hij als
mens niet geaccepteerd wordt.
De Nar is gewoon een vrolijke Frans,
de link tussen de prins en de rest van
1 het gezelschap. De Nar heeft elke situa
tie in de gaten en ziet het drama
aankomen, zonder er iets aan te kunnen
■doen. In de groep zie je ook een hele-
boel dingen gebeuren met het drama dat
I daaruit voorkomt. Er zijn situaties waar
1. je mensen mee kunt helpen en er zijn
F situaties waar je mensen niet mee kunt
I helpen. Dan sta je met lege handen, net
"als de Nar”.
„Ik kom oorspronkelijk uit Alkmaar,
f Daar ben ik geboren en daar heb ik tot
l mijn 13e jaar gewoond. Daar begon ik
aan een opleiding als bakker, maar volg-
t de ik ook al danslesjes op een amateur-
(Van onze stadsredactie)
HAARLEM Het Haarlemse cen
trum voor transcedente meditatie ver
zorgt maandag 5 juli weer een inleiden
de lezing over de TM techniek. Vrijdag
9 juli kunnen belangstellenden een ver-
volglezing volgen. De lezingen worden
gehouden in het TM centrum aan de
Hazepaterslaan 26 en beginnen om 19.30
uur. De toegang is gratis.
nu, behalve een eerder
besproken grote olieverf, polyester
plastieken en metaalreliëfs, ook re
liëfs van polyester, zoals er hierbij
een is gereproduceerd. Die reliëfs
suggeren bodemstructuren, zoals je
die op de maan of de planeten zou
kunnen tegenkomen. Het zijn reliëfs
in rimpelige e.n oneffen „landschap
pen”, waaraan ze ook doen denken
door de grijze en soms bruingrauwe
tinten. In al zijn (schijnbare) eenvoud
is dit type werk heel boeiend.
(Van onze kunstredactie)
MONTPELLIER. Gisteren is in het
dorpje Saint-Aunes nabij Montpellier in
Frankrijk, de vermaarde tekenaar en
illustrator Albert Dubout op 71-jarige
leeftijd overleden. Dubout’s merkwaardi
ge figuren, die niet meer zo piepjonge
dames voorstelden met indrukwekkende
boezems, werden internationaal bekend.
Lange tijd zijn ze nauw verweven ge
weest met de Franse folklore.
Veel van Dubout’s dwaze tekeningen,
Sfc
HOTEL SACHER BEWEERT in
het bezit te zijn van de enige handte
kening, die ooit buiten de Britse ei
landen is geplaatst door koning Ed
ward VIII, de latere hertog van
Windsor. Tijdens zijn kortstondige
bewind gaf hij een diner in het hotel.
Het gouden boek van het hotel bevat
nog veel meer beroemde namen: van
Jean Cocteau en Eleanor Roosevelt,
prinses Gracia van Monaco en Leo
nard Bernstein, Orson Welles en So
merset Maugham.
In oorlogstijd huisden er heel an
dere namen in het hotel, in 1945
stalden de Russische troepen die We
nen van de nazibezetting bevrijdden,
hun paarden in dezelfde bar van het
hotel, waar ooit de wereldelite het
glas hief.
HET HOTEL is nu eigendom van
Peter Guertler, wiens vader de advo
caat van mevrouw Sacher was. Hij
strijdt voor een blijvende onafhanke
lijkheid van het hotel en de Sacher-
torte helpt hem daar een handje bij.
Ronald:„Ik vond Etudes aan de ene
kant vreselijk spannend om te doen en
aan de andere kant niet fijn. Je kunt er
niets mee doen, alleen maar die techniek
^demonstreren en je eigen persoonlijk
heid er achter zetten, daar was ik altijd
zeer nerveus over, of ik nou werkelijk
’wel al die pirouetten zou halen of al die
sprongen precies in de muziek zou kun
nen passen. Als je bijvoorbeeld de Nar
danst, wat een echte rol is, dan kun je
in je spel veel technische fouten weg
werken of verbeteren, of er mee spelen,
maar met Etudes heb je geen enkele
uitweg, je hebt alleen maar die passen
te doen en dat dan zeer correct want
anders is er helemaal niets”.
■A..K - -
„Nu is de knoop doorgehakt. Ik heb
een afscheidsvoorstelling gekregen, als
de tweede danser van het National
Ballet die die eer ooit t beurt is geval
len. De eerste was degene die me nu zit
te interviewen en ik bn, inderdaad al
weer negen jaar later, de tweede die het
20 jaar heeft uitgehouden. Er zijn veel
mensen opgehouden door ernstige bles
sures. Wat vaak komt door een onvol
doende basistraining. Anderen gingen
trouwen of gingen het land uit, of
hadden geen zin meer en kozen een
ander beroep. En ik ben blij dat ik
gebleven ben, gewoon omdat het ballet
in die 20 jaar. in de tijd dat mevrouw
Gaskell het heeft ontwikkeld, zo’n hoge
vlucht heeft genomen, dat het zich in
ternationaal kan meten”.
„Sonia Gaskell heeft inderdaad was
lijsten van mensen aangevoerd. Van
choreografen, van leraren uit Amerika,
uit Rusland, Engeland en Frankrijk. Ze
zijn allemaal hierheen gekomen door
mevrouw en ze heeft ons dat, zoals ze
dat noemt, in de schoot geworpen. Nu is
dat veranderd en ik wil er niet te veel
over zeggen, maar ik vind wel dat je
niet alleen een repertoire kunt opbou
wen uit een paar traditionele balletten
die we al hebben en een aantal Balan
chines, met verder uitsluitend huis-cho-
reografen, ook al zijn dat intussen weer
beroemde mensen geworden”.
Over de toekomst zegt Snijders:: „Ik
ben altijd al geïnteresseerd geweest in
het opleiden van mensen en ik heb
cursussn gevolgd onder andere bij ma
dame Nadasy. Bij haar heb ik een jaar
lang in Den Haag methodiek meegedaan,
want lesgeven is iets totaal anders dan
dansen. Door die studie ben ik bewuster
geworden van mijn eigen bewegingsmo
gelijkheden en van hoe alles in elkaar
zit, en dat heeft me enorm geholpen bij
het zelf verder danse. Ik gaf nu al
vijf jaar regelmatig les aan de academie
in Arnhem en dat blijf ik ook twee
volle dagen in de week doen. Verder
geef ik nog wat gastvoorstellingn van
de Nar tot februari en andere dingen
heb ik nog niet op het oog, want ik wil
de vrijheid hebben om eens een jaar
rond te kijken zonder me meteen weer
bij een of andere instelling vast te
leggen. Ik wil mezelf de tijd geven om
te ontdekken welke mogelijkheden ik
nog meer heb om te verwezenlijken”.
DE HANDTEKENING van keizer
Franz Joseph van het Oostenrijks-
Hongaarse rijk en die van 400 leden
van de oude Europese aristocratie
staan op een servet, waarvoor door
de jaren heen een ereplaats is inge-
ruimd in het wereldberoemde Hotel
Sacher in Wenen. Het hotel bestaat
dit jaar precies een eeuw en is een
van de laatste „herbergen” met 4 of 5
sterren, die nog in handen is van
particulieren.
ONVERBREKELIJK is de naam
ook verbonden aan de „Sachertorte”
een chocoladegebak waarvan het ho
tel het monopolie heeft. Het recept is
nog ouder dan het hotel zelf, wordt
beschermd door een patent en is een
van de best bewaarde geheimen ter
wereld. De eerste torte zou zijn ge
bakken door prins Metternich, die in
de !9de eeuw kanselier en minister
van buitenlandse zaken van Oosten
rijk was.
HOTEL SACHER ligt aan de rand
van de sjieke winkelwijk aan de
Kaernterstrasse. Eduard Sacher open
de het in 1876. Zijn vrouw Anna
verwierf een mogelijk nog groter be
kendheid dan de Sachertorte. Zij re
geerde het hotelpersoneel met een
legendarische tucht, rookte grote ha-
vana’s en „spaarde miniatuur bull
dogs. waar ze er honderd van had. De
favoriete hond werd onthaald op ka
viaar en pruimejam, nadat het dier
door de ober-kelner een servet om de
nek geknoopt had gekregen.
JS! ivSï;L... '>V
