Waterpoloërs opgelucht na zege op Westduitsers
Russen spelen toch
BRONS HAD OOK ZILVER KUNNEN ZIJN
Amerikaans
zwemgoud
Alles loopt nu
als een
trein
Droomdebuut
Japan blijft
ongeslagen
I
Enith Brigitha: „Babashoff kon niet meer op de laatste meters”
Montreal 1976
I-
I -
V R IJ D A G
23
JULI
19 7 6
19
SPORT
18
4
o
o
o
te
Inzet
Onaantastbaar
Vreugde
W,
Cfrl
Zege ondanks angst
F
Eerder kwam de Sovjet Unie niet
Ludger Weeke en keeper Günther Kilian de bal proberen te blokkeren.
De stand in de finale-poule is:
(Van onze speciale verslaggever)
uit de voeten.
STOPPER
de
A i
V
90 D
16
92
MONTREAL, (ANP). De triomf in
het floretschermen van de Italiaan Fa
bio dal Zotto was een verwezenlijking
van een droom. De vijf dagen geleden 19
jaar geworden Italiaan maakte zijn de
buut als Olympisch schermer en greep
meteen de hoogste eer. Na een barrage
met de Russische wereldkampioen Alek
sander Romankov.
twee-minutengrens te duiken, te realise
ren. „Het zal moeilijk worden, want als
ik terug kom uit Montreal, moet ik eerst
examen voor Zwemonderwijzeres doen.
Daarna komt dan de Europa Cup in
Londen. Mijn verdere toekomstplannen?
Lekker met vakantie gaan, en verder
wil ik nu nog niet denken. Nee, het is
beslist niet zeker, dat ik stop met zwem
men, zoals hier en daar al is gesugge
reerd. Het zit er meer in dat ik nog een
poosje doorga".
uitgerekend tegen „Angstgegner” West-
Duitsland in het water bracht. Achteraf
bleek die angst ongegrond, want het
werd een vrij regelmatige 32-zege, die
zelfs ruimer had kunnen uitvallen. Over
dat laatste maakten de spelers en coach
Ivo Trumbic zich echter niet druk. Ze
voelden zich bevrijd van een flinke last,
die blijkbaar inherent is aan het spelen
tegen de Westduitsers.
MONTREAL (ANP). Het respect,
dat de vertegenwoordigers uit de Sovjet
Unie en Japan, in het Olympische vol
leybaltoernooi blijven afdwingen, wat
ook donderdag weer volop aanwezig. De
herenploeg van Japan, Olympisch goud
delver bij uitstek, had in de wedstrijd
tegen Brazilië slechts in de eerste set
enige tegenstand (15-13), maar was daar
na zonder al te veel inspanning te moe
ten leveren ongenaakbaar: 15-8 en 15-9.
1. Hongarije
2. Nederland
3. Roemenië
4. Joego-Slavië
5. West-Duitsland
6. Italië
1
1
1
1
1
1
1
1
0
0
0
9
0
0
1
1
0
0
9
1
1
IA W
0.
8-5
3-2
5-5
5-5
2-3
5-8
2
2
1
1
0
MONTREAL Voor de vierde achte
reenvolgende maal stapten de Neder
landse waterpoloërs donderdagavond jui
chend uit het olümpische zwembassin.
Op de gezichten stond voldoening te
lezen, of beter nog opluchting, want ze
hadden opgezien tegen deze eerste wed
strijd in de finalepoule, die de ploeg
I
Het bestuur van de FINA heeft
zijn voldoening uitgesproken over, het
voornemen van de Russen aan het
oernooi te blijven deelnemen.
Nadat Enith Brgiitba ’s morgens met
de veelbelovende tijd van 2.01,45 als
eerste de eindstrijd was binnengezwom
men. leek zij bereid op het hoogst haal
bare een tweede plaats achter de
fenomenale Oostduitse Kornelia Ender
te gokken. Vol zelfvertrouwen keek
ze'de finalestrijd tegemoet, daarbij in de
rug gesteund door haar zege op Babas-
hoff in de eerste rechtstreekse confron
tatie, de race naar eremetaal op de 100
meter. De vlaggedraagster van de Ame
rikaanse zwemequipe sukkelde ook met
een aangevreten moreel, want nadat zij
op de sprint uit de boot was gevallen,
mislukte ook nog haar coup op de 400
meter vrije slag. Meer dan ooi* was zij
rijp voor een knock-out, maar waar
Enith weigerde het initiatief te nemen,
trok Shirleü onbevreesd ten aanval.
(Van onze speciale verslaggever)
MONTREAL Op het beslissende moment kreeg dt angst Enith Brigitha toch in
zjjn greep. De angst voor Shirley Babashoff, de 19-jarige Amerikaanse studente, die
in het verleden Enith steeds met onaangename verrassingen confronteerde. Nu tchter
had de Nederlandse de beste troeven in handen, maar zjj verzuimde die tijdig uit te
spelen, omdat ze toch vreesde de laatste slag dan te zullen vtrliezen. Erger nog, ze
was bang helemaal met lege banden uit het water te moeten komen. Dat gebeurde
ten slotte niet; de 200 meter vrije slag leverde Enih haar twetde bronzen medaille op.
Maar het had zilver knunen en ook moeten zjjn.
al geïmponeerd door zich met een tijd
van 2.03,1 (niet minder dan 2,26 sec.
onder haar toptijd) als vierde voor de
finale te plaatsen. Boven verwachting
wist zij die fraaie positie in de eindstrijd
te behouden, waarvoor ze nog wel 0,45
sec. sneller diende te gaan. Haar opzien
barende vooruitgang wekte zelfs inter
nationaal verbazing. Eerder al had ze op
de 400 meter vrije slag de aandacht op
zich gevestigd. Niet alleen door haar
onverwachte finaleplaats, maar zeker
ook door haar perfecte stijl.
„Dat en haar keiharde training vor
men de basis voor deze successen”, ana-
lüseerde bondscoach Bert Sitters. „Deze
vooruitgang zat er bij haar ook in,
gezien haar prestaties in voorgaande ja-
ren. Het is zeker geen abnormale groei
voor een meisje met zo veel talent als
Annelies”.
Ook Ineke Ran heeft grote toekomst
mogelijkheden. Weliswaar was ze nog
niet in staat op de 200 meter het selecte
finalegezelschap tb bereiken, maar met
2.05,01 (goed voor een twaalfde plaats)
zette ze toch weer een belangrijke stap
(1,83 sec.) vooruit.
Ivo Trumbic gaf dat na afloop grif
toe: „Het was de slechtste wedstrijd van
de vier die we hier speelden. De spelers
Waren n erveus, wat ook werd veroor
zaakt door het tempo-arme spel van de
Westduitsers. Natuurlijk geef je de jon
gen* de opdracht mee om te voorkomen
dat ze ingekapseld worden d oor dat
trage Duitse ritme. Het is echter heel
moeilijk spelen tegen zo’n tegenstan
der”.
Enith Brigitha kijkt naar het scorebord, na haar race op de 200 meter vrije slag,
waarop zij een bronzen medaille veroverde.
Rik Thoonen (8) neemt het Westduitse doel onder vuur, terwijl Hans Simon (3),
edtaa-
JAF 3S
)AF H
690(
pstr j.
MONTREAL (ANP). - Het Russi
sche waterpoloteam zal verder mees
pelen in de Olympische troostronde.
Bovag
ANWB
iruil er
-mit er
9-4-12
>54779
opdagen voor het eerste troostduel
tegen Cuba, omdat teveel spelers ziek
of geblesseerd zouden zijn. De Rus
sen, die in de voorronde zo verras
send werden uitgeschakeld door Ne
derland en Roemenië, kregen daarop
een reglementaire nederlaag van 0-5.
Dal Zotto versloeg in deze extra wed-
I strijd de rus met 5-1. Dezelfde score
I behaalde hij ook tegen de Fransman
I Fredric Pietruska, die met 1973 finalist
I was bij de jeugdwereldkampioenschap-
pen. Na zijn zege op de Franse favoriet
I scoorde de Italiaanse student in de klas-
sieke letteren, die woonachtig is in Me-
I stre, een voorstadje van Venetië,een 5-4-
I triomf op de australier Gregory Benko
I en Vassily stankovitsj, die in 1971 voor
I de Sovjet-Unie de wereldtitel greep. In
I zijn laatste partij werd Dal Zotto echter
I gegrepen door nervositeit. Hij trok hele-
I maal wit weg, maar hij herstelde zich
I vrij snel en overwon in een briljante
Partij zijn tegenstander, waarmee hij de
jongste Olympische kampioen in
Olympische schermgeschiedenis is.
In groep B gaan Japan en de Sovjet
Unie ongeslagen aan de leiding, zodat de
onderlinge ontmoeting zaterdagavond,
uit moet maken wie groepswinnaar gaat
worden.
Alleen in de periferie van de Spe
len gaat nog van alles mis. De men
sen van Studio Sport lopen geestelijk
in een dwangbuis rond, omdat ze
nagenoeg geheel aan de luimen van
de Canadese tv-keuzecommissie zijn
overgeleverd, en daarnaast niets zelf
kunnen of mogen doen, want dan
komen ze op het jachtterrein van de
De vrije-slagspecialiste heeft in Mon
treal de tweede plaats aan de nationale
top van schoölslagzwemster Wijda Ma-
zereeuw overgenomen. Wijda heeft gis
teren nog wel met een bewonderens-
waardige inzet voor een kleine revanche
gevochten, maar zij slaagde er toch niet
in de enorme teleurstelling van woens
dag over het missen van de eindstrijd op
de 200 meter wat te verzachten. Inte
gendeel, nadat ze in de serie nog een
hoopvolle, gedeelde achtste plaats had
bemachtigd (met 1.14,81 kwam ze einde
lijk weer eens i n de buurt van haar
vorig jaar in Cali gevestigde Nederland
se record van 1.14,18), viel ze in de halve
finale weer door de mand: twaalfde in
1.14,86.
Maritzka van der Linden bleek nog
niet in staat te zijn op korte termijn de
nu verloren gegane vooraanstaande posi
tie op de schoolslag van Wijda over te
nemen De 14-jarige Amsterdamse
zwemster stelde namelijk enigszins te
leur, door met 1.16,76 (0,99 sec. boven
haar toptijd) op de negentiende plaats te
blijven steken. Ook Henk Elzerman, nog
niet geheel hersteld van zijn knappe
race als laatste man een dag eerder op
de 4 x 200 meter vrije slag estafette,
slaagde er niet in op de 400 meter zijn
nationale record (4.01,65) scherper te
stellen. De Hagenaar finishte als zestien
de in 4.02,16. Renë van der Kuil beland
de met 4.03,14 (0,09 sec. onder zijn top
tijd) op de 21e plaats.
Ik laat ze morgenavond bezorgen”
was het inmiddels klassieke ant
woord.
Maar nu de Spelen eenmaal zijn
begonnen, lijkt alles geruisloos te lo
pen, ondanks de handicap van de
weggelopen Afrikaanse landen, waar
door allerlei wedstrijden moeten ver
vallen. De olümpische busdiensten lo
pen heel behoorlijk, de wedstrijden
beginnen op tijd, in het brievenbusje
in onze perskamer worden om de vijf
minuten hele 'pakken kersverse uits
lagen van series en dergelijke gewor
pen, dus de „technische organisatie”
loopt uitstekend.
Gistermiddag hebben de Russische
leiders het bestuur van de internatio
nale zwemfederatie laten weten dat
de ploeg bereid is het wedstrijdpro-
gramma af te werken.
1 31
ar alle
d. Ook
chtee»
en a
Jim
a 82.
5643 en
33, Hil-
■20221
sportkringen dat er niets of zo weinig
mogelijk gezegd wordt. Je gaat eerst
naar de coach, en vraag hem beleefd
of het waar is wat je gehoord hebt,
dat de bal rond is? „Wie beweert dat
dan?”, is eerste zijn wedervraag. Je
mompelt iets over een stuk in The
Gazette, en hij begint smakelijk te
lachen. „Dat zijn tiipische Canadese
opvattingen", zegt hij dan. „Maar is
de bal dan niet rond?” vraag je. „Dat
heb ik niet gezegd”, zegt hij, „maar
hij is minder rond dan algemeen
gedacht wordt, althans in onze
ploeg”. Gelukkig komt net Joke Bol
leboos voorbij. „Hé Joke, hoe gaat het
met je knie?" Joke kijkt vragend
naar haar coach, die onmerkbaar nee
schudt. „De knie is rond”, zegt Joke
geschrokken, en maakt zich haastig
Dat was in de tweede periode. Hans van
Zeeland rondde bij een numerieke meer
derheid al heel gauw een pass van Nico
Landeweerd af, waarna Jan Evert Veer
Nederland heel knap naar 2-0 schoot.
Ook de Westduitsers hadden echter geen
moeite om te profiteren van de noodge
dwongen afwezigheid van Nico Lande
weerd: 2-1.
Een voorsprong die traditiegetrouw
ook weer de verdienste was van doel
man Evert Kroon, die in de met 0-0
eindigende eerste periode weliswaar
steun had van het houtwerk, maar in
het tweede kwart resoluut ingreep bij
knappe schoten van Wolf en Simon.
Die magere voorsprong was niet vol
doende om het angstcomplex geheel te
overwinnen. ZeMs niet na een wat ge
lukkige treffer van Veer, want na de 3-
1-voorsprong moest Evert Kroon tot
twee maal toe ingrijpen. Dezelfde Veer
had de wedstrijd dus kunnen beslissen,
maar het pakte heel anders uit, omdat
Andü Hoepelman voor een minuut het
water moest verlaten.
De Westduitsers zagen geen kans hier
uit voordeel te putten, ook al door het
vaak voortreffelijke op de bal verdel
gen van Nederlandse zijde. Toch zou
West-Duitsland dank zij een man meer
nog tot een aansluitingstreffer komen.
Met nog 65 seconden te spelen verdween
Rik Toonen op arbitraal gezag naar do
kant. Even stuitte het Westduitse vuur
werk nog op Kroon en de verdedigers,
maar Stiefel had na 20 seconden succes:
3-2. Met nog 46 seconden te gaan had
Nederland de gelegenheid om de wed
strijd via balbezit uit te spelen.
„Dat is dan wel niet leuk voor het
publiek, maar in een dergelijk toernooi
onvermijdelijk”, vond Ivo Trumbic, dio
alleen nog even de adem moet hebben
ingehouden toen Wolf in de laatste se
conde vanuit het achterveld hard in
schoot en Simon de bal door-, maar ook
over tikte.
„De vijfde plaats lijkt nu zeker. Tegen
de Roemenen gaan we proberen weer
een stapje hoger te komen”, aldus
Trumbic; die in dit stadium besist nog
niet over medaillekansen wil praten.
De twee Amerikaanse zwemmers klet
sten honderduit na hun formidabele ge
vecht op de 400 meter. Een wereldrecord
kwam eruit, maar dat is, met 20 verbe
teringen tot nu toe. eigenlijk al niets
bijzonders meer.
De rest van het veld werd gedegra
deerd tot een stel krabbelaars, die echter
nog verschrikkelijk hard gaan, want
Djan Madruga (Brazilië, Stephan Hol
land (Australië) en Sandor Magy (Hon
garije) bleven eveneens onder de vier-
minutengrens. Daarmee zouden ze Brad
Cooper in Muenchen van het goud heb
ben gehouden.
De Amerikaanse heren, de onbetwiste
heersers, demonstreerden hun superiori
teit gisteren nog eens (ten overvloede).
Op de 4 x 100 meter wisselslag estafette
oordeelde hoofdcoach James Counsilman
het niet nodig zijn sterkste team in het
water te zetten toen er series aan bod
waren. Peter Rocca (18), Chris Woo (18),
Joe Bottom (21). en Jack Babashoff (21,
de broer van Shirleü haalden het we
reldrecord even naar beneden tot 3.47,23
(ruim een seconde), waarna het a-team
’s avonds de finale mocht afwerken.
John Naber, John Hencken, Matt Vogel
en Jim Montgomerü dreunden de toptijd
nog eens in elkaar. 3.42,22. En, Counsil
man was niet eens tevreden, omdat de
wissels niet vlot verliepen. Tegen de
49,57 van slotzwemmer Jim Montgo
merü kon hij niets inbrengen. Onder de
50 seconden.
MONTREAL „HIJ ging gewoon te
hard voor mij. Hij is kampioen en ik
heb zilver. Simpel nietwaar?». Tin»
Shaw, de 19-jarige student aan de uni-
versiteit te Long Beach, streek goudwin-
naar Brian Goodell over de kort geknip
te haren. „Echt, ik kon hem niet bijhor
den, ook niet als mijn laatste keerpunt
iets soepelar was verlopen”.
Ook de langverwachte tafels en
bureaus kwamen die ochtend, evenals
onze „zendapparatuur”, al werd die
pas na het twaalfde misverstand op
maandag geïnstalleerd. De voor de
hand liggende gedachte dat al die
kleine werkzaamheden ook een week
eerder verricht hadden kunnen wor
den, ligt voor ons voor de hand, maar
de Canadezen gaan er blijkbaar van
uit dat „all’s ivell, that ends well”. De
Olümpische Spelen beginnen op za
terdag, welnu, dan hoeft er vóór
zaterdag dus niets klaar te zijn. „We
hebben nog niet genoeg stoelen”
vroegen colleges’ aan de stoelenorga-
nisator. „O, maar dat is geen enkel
probleem, die kan ik direct leveren.
West-Duitsland is vooi’ poloënd Oranje
altijd een lastige tegenstander geweest.
De Nederlanders, die vier jaar geleden
ook in München speelden, moeten vaak
terug hebben gedacht aan die 44 tegen
diezelfde Westduitsers. Een resultaat dat
Nederland toen uit de finalepoule hield,
zoals de Westduitsers vorig jaar bij de
wereldkampioenschappen in Cali zij
het na een nederlaag tegen Nederland
wel de rechtstreekse plaatsing voor
Montreal via een zesde plaats afdwon
gen. Nederland werd achter de equipe
van de geroutineerde tweelingbroers Ki
lian zevende.
Overigens had Nederland al eerder
een voorsprong van twee doelpunten.
Ik had er in de aanloopperiode van
de week voorafgaande aan de ope
ningsceremonie (toen alles nog mis
ging: Taiwan, de Afrikaanse landen,
de chaotische organisatie) al een on
heilspellend voorgevoel van, en nu de
Spelen vijf dagen op stoot zijn, is dat
voorgevoel bewaarheid: alles loopt als
een trein. Canadezen zijn blijkbaar
last-minute-workers. Nadat we bij
voorbeeld op onze perskamer een
week lang tegen zes vage, flikkeren
de, niets onthullende tv-toestellen
hadden aangekeken, waardoor we
prachtige baseballwedstrijden en hon
derden quizzes jammerlijk misten
kwam op zaterdag, de ochtend van de
opening, een tweetal mannen lako-
niek langs. Ze trokken wat aan dra
den en de zes apparaten werkten.
Het is duidelijk dat Enith Brigitha de
ongelijke strijd tegen Kornelia Ender
nog niet moe is. De onaantastbare positie
van de Oostduitse studente is gewoon
aanvaard. Was d e Australische Shane
Gould vier jaar geleden in Muenchen
met een beetje geluk nog wel te klop
pen, Ender is niet stuk te krijgen. Ze
draait er zelfs haar hand niet voor om
als ze, zoals gisteravond, binnen een half
uur twee keer in een finale aan de start
moet verschijnen. „We hebben de tijd
tussen die twee finales gewoon zo goed
mogelijk gebruikt om mijn spieren weer
los te maken. En dat is goed gelukt”,
merkte ze laconiek op, toen haar werd
gevraagd hoe het in ’s hemelsnaam mo
gelijk was dat ze zich zo snel had
hersteld.
Het lachende gezicht van het Oostduitse zwemfenameen Kornelia Ender. Zij be
haalde tenslotte vier gouden medailles en zwom evenveel wereldrecords.
Erg veel tijd voor de verzorging had
Kornelia namelijk niet. Op de 100 meter
vlinderslag had ze zoals verwacht haar
tweede individuele gouden medaille bin-,
nen gehaald. Door een zwak keerpunt
slaagde ze er niet in die prestatie met
een nieuw wereldrecord te onderstrepen,
maar ze kwam met 1.00,13 wel tot een
evenaring van haar eigen toptijd. Alsof
haar dat helemaal geen kracht had ge
kost, snelde zij, nadat zij ook nog voor
de ceremonie was opgedraafd, op de 200
meter vrije slag opnieuw onhoudbaar
door het water, en nu bracht ze wel een
nieuw wereldrecord op de chronometers:
1.59,26, liefst 0,52 sec. onder haar oude
record.
Op een wat lager niveau, maar zeker
zo sensationeel, was het optreden van
Annelies Maas. De 16-jarige scholiere uit
Wageningen had ’s morgens in de serie
De vreugde over het brons maakte de
IJ-zwemster aanvankelijk enigszins
blind voor de realiteit. Schoorvoetend
gaf ze toe dat er voor haar „misschien
wel wat meer had ingezeten”. Het waren
niet haar zenuwen („Ik heb nu wel
zoveel ervaring, dat ik daar geen last
meer van heb”) die haar ervan weerhiel
den de gok te wagen. „Ik vond het risico
te groot. Voor hetzelfde geld word je
namelijk vierde of vijfde. Ga je snel van
start, dan weet je niet of je op de
laatste baan nog voldoende over hebt.
Daarom zwom ik net als de honderd
meter mijn eigen race”.
Na enig aandringen kwam ten slotte
toch de aap uit de mouw. „Ja, ik heb
inderdaad gedacht a an de wedstrijden
tijdens de wereldkampioenschappen vo
rig jaar in Cali en drie jaar geleden in
Belgrado. Daar ging ik steeds wel snel
af, maar daar werd ik in de eindsprint
telkens door Shirleü geklopt. Ik was
daar nu ook bang voor, en ik had me
voorgenomen dat me dat beslist niet zou
gebeuren. Het vreemde is, dat zij nu te
snel was vertrokken. Dat vertelde ze me
ook na afloop. Zij kon niet meer op de
laatste meters, terwijl ik nog zoveel over
had, dat ik volop kon sprinten. Als de
race nog een paar meter langer zou zijn
geweest, had ik haar ook beslist ge
pakt”.
Enith Brigitha kwam in de slotfase
inderdaad steeds dichterbij. Na 1500 me
ter lag zij nog in vijfde positie, met een
achterstand van 1,19 sec. op Shirleü
Babashoff. Van die marge bleef ten
slotte maar 0,18 sec. over: zilver voor de
Amerikaanse in 2.01,22, en brons voor
Enith in 2.01,40; 0,15 sec. boven haar
Nederlandse record.
Nog ëën keer dit seizoen krijgt de 21-
jarige tüpiste de kans om haar ideaal, na
Ender als tweede onder de magische
CBC. Daarbij schijnt niet alleen spra
ke te zijn van gebrek aan begrip voor
de verlangens van de Europese lan
den, maar ook van gebrek aan tech
nische mogelijkheden. De schrijvende
pers heeft het uiteraard wat gemak
kelijker (evenals de radio trouwens),
maar behalve de zeer gedetailleerde
door de computer gevoede wedstrij-
duitslagen die dagelijks in een handig
krantje van zo’n bladzij of 36 worden
bijeengeveegd, hoef je niet te rekenen
op andersoortige informatie, zoals,
welke landen zijn naar huis gegaan
wanneer is er een persconferentie,
wat heeft het IOC besloten, en derge
lijke. Dat laat het perscentrum ge
makshalve over aan de vrije nieuws
garing, waar op zichzelf niet eens
zoveel op tegen zou zijn, als er een
reële mogelijkheid was om die infor
matie in te zamelen. Maar dat wordt
weer sterk bemoeilijkt door de veilig
heidsmaatregelen, de afstanden, etce
tera.
Nog afgezien van de traditie in
Sterk overdreven? Natuurlijk. Hoe
wel... Gisteren kwam de Russische
waterpoloploeg, die niet tot de laatste
zes wist door te dringen, niet opdagen
tegen Cuba. Wegens overstelpende
ziekte. Wat dan de vertaling zal zijn
van: ze hadden de ziekte in. Iemand
van ANP liep even binnen bij het
Russische agentschap TASS, om te
horen hoe of wat. Die deden of hun
neus bloedde (ook ziek dus). „Ons
waterpoloteam niet opgekomen? Wat
vertelt u ons nou? Wegens ziekte?
We weten er niets van, maar we
zullen eens informeren”.
