Illusies en boot gingen in rook op
HIM
MISLUKTE JACHT BAKKER OP BRONS
£J
„BRONS BETEKENT VOOR MIJ EVENVEEL ALS HET GOUD VOOR DIE HONGAREN
„De Soling is een schip waarin je oud kunt worden"
Montreal 1976
s
K
e
I
i
J*1
28
WOENSDAG
JULI
1976
SPORT
1.4
(Van een speciale verslaggever)
Niet catastrofaal
Uitblinker
r
1
OES
koop
■oud,
F.
2Z?
boek
int ie I
'4 juH\
Verplichtingen
MONTREAL. „Ik heb er 182 wedstrijden op
moeten wachten voordat dit ding om m’n nek hing”.
Evert Kroon, de aanvoerder-doelman van het bronzen
Nederlandse waterpoloteam, kon zijn vreugdetranen
niet bedwingen. „Deze, zwaarbevochten, bronzen me
daille betekent voor mij net zo veel als bijvoorbeeld
11
-
het goud voor de Hongaren. Wie had ditdurven
hopen? Ik wist dat het mogelijk was, maar ik wist
ook dat we al zo vaak in het zicht van de haven waren
gestrand. En dat dreigde nu ook weer. Ik ben echt
verschrikkelijk blij. Voor hetzelfde geld word je im
mers slechts vierde”.
v, "w
door
Bort
Brovoord
1
Sexiest?
het mooi geweest
Kroon
op
zich
"9-
rame,
we
■W
zestigd
>uw,
jrmay
jen. En
mssn
en
:ware
is dus
diets
zelfs
Warmond, die met zijn vijfde plaats
overigens wel voor de beste prestatie
van de Nederlandse delegatie in King
ston zorgde.
„Voordat de wedstrijden begonnen,
hadden we zonder meer voor een plaats
bij de eerste vijf getekend. Een klasse
ring bij de eerste tien moest er zonder
meer in kunnen zitten, vonden we, maar
overklaste zijn tegenstander volko
men, maar werd toch met 5-0 tot
verliezer uitgeroepen. Het was geen
wonder dat Botos in tranen uitbarst
te. Zijn trainer Laszlo Papp diende
een officieel protest in, hoewel hij er
weinig vertrouwen in had. Daarom
ging Papp met het Hongaarse Olym
pisch comité praten over de terug
trekking van de volledige Hongaarse
ploeg van het Olympisch bokstoer-
nooi.
Omdat zij verschillende anonie
me bedreigingen had ontvangen is de
drie-voudige Olympische turnkampi-
oene Nadia Comaneci een week eer
der dan de bedoeling was naar haar
vaderland Roemenië teruggevlogen.
De 1.52 m lange turnster Olga Korbat
en de 2.05 m lange Poolse bokser An
dres Biegalski.
Haarlem
1. 320431
jelijk
t
nden
-
nog In
irbtj
ice
is.
it
>erd,
t
an
aren
n
9.
- dus
ilOtot
op
orm.
kan
larry
an. Ga
Een succes, dat niemand voor moge
lijk had gehouden toen naar Canada
werd afgereisd. Een succes ook dat ver
plichtingen geeft voor de toekomst. Een
onzekere toekomst overigens omdat acht
1
9 Tijdens de voetbalwedstrijd tus
sen de Sovjetunie en Oost-Duitsland
in de halve finale heeft de Canadese
politie een demonstrant, die oorspron
kelijk uit de Oekraine komt, gearres
teerd, omdat hij het veld was opgelo
pen en een vlag uit de Oekraine in
brand had gestoken.
Volgens Kroon behoeft zijn afscheid
en dat van zijn teamgenoten niet direct
een ernstige terugval te betekenen- „Als
ze maar doorgaan op de manier die Ivo
Trumbic aangeeft. Als ze zijn ideeën
blijven volgen, blijven we met het Ne
derlands waterpolo beslist op de goede
weg. Er is bier in Montreal bewezen dat
zijn denkbeelden goed zijn. Wat mijzelf
Uitgerekend Jan Evert Veer, een van
de drie belangrijkste pijlers waarop de
poloploeg in Montreal steunde, was er
de oorzaak van dat de Italianen afstand
konden nemen van Nederland. „Ik heb
nog nooit zo slecht gespeeld tegen De
Magistris als vandaag”, gaf de Hagenaar
eeriijk toe. ,.Toen ik 17 jaar was, lag ik
al tegenover hem en toen had ik hem in
m’n zak. Maar nu ging het helemaal
fout. Jammer, maar het is gelukkig niet
catastrofaal voor ons geworden”. Trum
bic nam Veer direct in bescherming.
„Voor mij is De Magistris de beste
KINGSTON (ANP). De Britse
zeilers Allan Warren en David Hunt
wairen zo ontevreden over him veer
tiende plaats in de tempest-klasse
van de Olympische zeilwedstrijden in
Kingston dat zij vlak voor het einde
van de laatste race hun boot in brand
staken en overstapten in een begelei-
dingsschip. De boot, die 10.000 gulden
heeft gekost, brandde volledig uit
waarna de resten naar de diepte zon
ken. Warren en Hunt eindigden tij
dens de Spelen van ’72 in Kiel nog
als tweede en waren vol hoop en
goede moed, maar ook beladen met
een doos lucifers, naar Canada ver
trokken.
SS.
De gebroeders Robert en Joop van Werkho
ven kwamen in de zevende en laatste race
van de 470-klasse niet verder dan een zeer
trieste negentiende plaats. Het Bloemendaalse
duo bezet in het eindklassement de dertiende
positie.
Erik en Sjoerd Vollebregt finishten in de
zevende en slotwedstrijd als negende. De
broers uit Warmond voldeden evenmin aan
de verwachtingen door in de eindklassering
de veertiende plaats in te nemen.
In de Tempest-klasse kon Ben Staartjes,
naast Geert Bakker de andere „veteraan” in
de zeilafvaardiglng, wel voldoen aan de NOC-
eis: minimaal een achtste plaats. In de laatste
race eindigde hij met bemanningslid Ekels als
elfde, goed voor de achtste positie in het
slotklassement.
Nu het einde van het Olympisch
bokstoemooi nadert worden de beslis
singen van de scheids- en ringrech-
ters steeds discutabeler. Tijdens de
kwartfinale-wedstrijden, waarin de
winnaars zeker werden van op zijn
minst een bronzen medaille, werden
drie beslissingen bekritiseerd en werd
er een zelfs „schandalig” genoemd.
Dat was de overwinning van Solomin
(SOV) op Botos (HON). De Hongaar
Het Olympisch vuur heeft giste
ren enkele minuten niet gebrand.
Door zware wind, die aan een hevige
betreft, ik blijf er bij dat ik nu moet
stoppen. Dit was toch een mooi hoogte
punt. Ik heb er ook de leeftijd voor
(Kroon wordt in september dertig jaar
red.) en ik kan al die trainingsarbeid
ook niet meer opbrengen. Voor mij is
het mooi geweest. Vooral nu we met
brons naar huis kunnen terugke
ren”.
Amerikanen,
veel baat bij
De Amerikaanse journalist Dick
Young heeft beweerd dat prinses An
ne van het Britse militairy-team de
enige vrouwelijke deelneemster aan
de Spelen was, die zich niet heeft
hoeven onderwerpen aan het ge-
slachts-onderzoek,
van de elf spelers min of meer
zeker niet meer voor het Nederlandse
team beschikbaar stellen- „Nu is het niet
het moment om met die spelers te gaan
praten om te kijken of er voor hen toch
nog mogelijkheden zijn. Enkelen stoppen
in ieder geval. We moeten dus aan een
nieuw team gaan bouwen. Daarna zien
we wel weer”, aldus Trumbic.
speler van dit toernooi. Jd, beter nog
dan Farago (de Hongaarse topscorer in
Montreal red.). Ik heb vroeger zelf
tegen hem gespeeld en weet dus precies
welke bewegingen hij maakt om vrij te
komen- Met Veer heb ik daarover ge
sproken. Het ging een enkele keer-fout,
maar dat was niet alleen zijn fout.
Doordat anderen hun tegenstanders niet
voldoende afdekten kon De Magistris
vrij gemakkelijk worden aangespeeld. Ik
vind dat Jan Evert het vandaag goed
heeft gedaan”.
Evert Kroon tilde evenmin zwaar aan
de fouten- ,.Het is een verschrikkelijk
zwaar toernooi geweest en dan worden
er in de Jaatste wedstrijd natuurlijk,
fouten gemaakt. Maar ik vond dit nu
geen probleem. Iedereen heeft hier in
Montreal zich voor de voile honderd
procent ingezet. En daar gaat het om.
Daardoor ook kon ik me nu op m’n
eigen taak concentreren. Dat is vroeger
wel eens anders geweest. Hoe het komt
dat we het nu wel op hebben kunnen
brengen om in elke wedstrijd te knok
ken? Ik denk dat het een kwestie van
zelfvertrouwen is. Vanaf verleden jaar
wist ik dat we een goede kans hadden.
In Wenen (1974) toen we tijdens de
Europese titelstrijd vierde werden, wa
ren we gelukkig. Maar toen zat de
mogelijkheid op meer er toch ook al in.
Tijdens het trainingskamp in Maastricht
zijn de laatste puntjes op de i gezet.
Daar hebben we praktisch alle tactische
concepten nog eens doorgenomen en ook
onder de knie gekregen. Daar danken
we dit succes voor het grootste deel
aan”.
in onze prognoses was een vijfde plaats
toch wel de absolute top. We zouden dus
ontzettend tevreden moeten zijn, en dat
zijn we ook, maar dat neemt niet weg
dat we alle drie nog wel eens terug
zullen denken aan die laatste dag. We
hebben ons zeker niet het hoofd op hol
laten jagen door die derde plaats, maar
onwillekeurig ga je rekening houden
met de kans dat je een medaille wint.
Dat is menselijk”.
Het zou een geweldige bekroning zijn
geweest voor het eerste Olympische op
treden van Geert Bakker, die vier jaar
geleden (volgens insiders ten onrechte)
door het NOC te licht bevonden werd
om in Kiel zijn kwaliteiten met die van
de internationale concurrentie te meten.
Dit jaar was de uitzending geen pro-
„Een goede verstandhouding is ook
wel noodzakelijk. Zoals nu in Kingston
ben je toch een aantal weken op elkaar
aangewezen. Dan is het natuurlijk een
eerste vereiste dat er sprake is van een
goede teamgeest. En die is er ook”.
Voor Geert Bakker is het zeilen op
Internationaal niveau een bezigheid
waarmee hij pas heel laat, op 47-jarige
leeftijd, begon. „Ik heb heel lang in de
Regenboog-klasse gezeild en dat heb ik
altijd met ongelooflijk veel plezier ge
daan. Vooral de wedstrijden tussen Hol
land en Friesland tijdens de Kaagweek
en de Sneekweek waren hoogtepunten.
Maar op een gegeven moment wilde ik
toch wel eens wat anders. Ik vond dat
ik in een te klein kringetje belandde.
Toen in 1967 de Soling als nieuw bootty-
treat tot de wereldtop konden doordrin
gen. Maar je hebt kunnen zien hoe groot
vandaag de belasting was. Door de angst
overal naast te grijpen, speelden we in
de eerste drie periodes niet zoals we
normaal kunnen. Pas in het laatste spel-
deel werd er weer voldoende bewogen.
Toen ook liep de aanval beter”.
(Van onze speciale verslaggever)
KINGSTON Welke indruk Geert
Bakker ook maakt na zijn mislukte
jacht op een bronzen medaille, niet die
van een teleurgesteld man. „Het zou
leuk geweest zijn, zo’n plakkie”, is het
commentaar van de nestor onder de
Olympische zeilers die „hun” Spelen
woensdagavond met een speciale cere
monie afsloten.
De opgeruimde indruk die Geert Bak
ker, ontspannen nippend aan een enor
me plastic beker vol bier, maakt, is
eigenlijk karakteristiek voor de ontspan
nen sfeer in het Olympische zeilmekka
in Kingston, een uiterst fraai aan de
oever van het Ontario-meer gelegen uni
versiteitsstad van 60.000 inwoners. King
ston en Montreal, het is een wereld van
verschil. Tegenover het jachtige tempo
van de miljoenenstad de bijna landerige
rust van de als toeristenplaats snel aan
populariteit winnende zeilstad. waar ei
genlijk alleen de Olympische vlam bij de
jachthaven doet denken aan een Olym
pisch evenement.
Geert Bakker tilt niet zwaar aan het
verlies van het brons, dat hij na de
zesde race theoretisch in handen had.
Hij begon de slotwedstrijd als nummer
drie in het klassement, maar zijn voor
sprong op de Amerikaan Kolius en de
Rus Budnikov was zo gering, dat een
minimale tegenslag op het woelige zeil-
water van het Ontario-meer al fataal
zou zijn.
Die tegenslag kwam in de vorm van
een slechte start, waarvan met name de
Amerikaanse boot profiteerde door via
een overwinning het zilver te veroveren
en Bakker en zijn bemanning (Piet
Keijzer uit Amsterdam en Harald de
Vlaming uit Baam) van het erepodium
te drukken. Ook Budnikov klasseerde
zich nog voor de 55-jarige ingenieur uit
pe werd ingevoerd, heb ik een paar
proefwedstrijden gezeild, en een jaar
later ben ik in die klasse gaan varen.
Het was precies de boot die ik zocht. Ik
was al wat ouder, en dan moet je je
realiseren dat niet elk boottype nog
geschikt voor ie is. De Soling voldeed in
alle opzichten aan mijn wensen. Het is
een schip waar je oud in kunt wor
den”.
Een bewijs van de theorie van Bakker
is het feit dat tal van topzeilers die
zichzelf te oud vonden voor de bootty-
pen die veel van het atletisch vermogen
eisen, in de loop der jaren zijn overge
stapt naar de Soling. In Kingston kende
deze nog piepjonge klasse maar liefst
zeven deelnemers die bij vorige gelegen
heden in andere klassen eremetaal in de
wacht sleepten. Aan vakmanschap ont
breekt het derhalve niet in de Soling-
groep in Kingston bestond het veld
uit 24 boten hetgeen de prestatie van
Bakker alleen maar meer reliëf
geeft.
Het is voor Geert Bakker (al zijn vrije
tijd wordt opgeslokt door zijn sportieve
passie) een uitgemaakte zaak dat zeilen
op het niveau waarop hij en zijn be
manning zich bevinden, pure topsport is.
„Ja, dat is voor mij geen punt. Laat ik
vooropstellen dat het voor mij in de
eerste plaats een geweldige ontspanning
is. Eigenlijk de enige echte vorm van
ontspanning. Maar topsport, jaze
ker”.
„Een zeilei moet, behalve over atleti
sche gaven en spierkracht, over een
gezond stel hersenen beschikken. Het
varen van een wedstrijd vraagt een
combinatie van die drie factoren. En als
je dan ziet wat er aan training op het
water en aan conditietraining gedaan
wordt, nou dan zeg ik dat een zeiler
zeker zoveel topsporter is als menig
ander sportman”.
veel overleg gepleegd tussen ons, maar
als er echt een beslissing moet worden
genomen, en dat moet uiteraard nogal
eens, dan neem ik die. Het is trouwens
een normale zaak dat de stuurman dat
doet. Meestal zijn we het wel eens, maar
niet altijd. Tot scheldpartijen of ruzies is
echter nog nooit aanleiding ge
weest”.
„Voor mij is
Als de Olympische Spelen zijn
afgelopen zal het aantal werkelozen
in Montreal stijgen met 25.000.
Slechts 3.000 op de Spelen arbeidzame
mensen vinden na 1 augustus een
nieuwe baan.
Nico Landeweerd, de grote uitblinker
in dit duel, bracht Nederland terug in de
race. Toen Roldano Simeoni op de kant
zijn zonde zat te overdenken, nam hij
het risico zonder dat de Italiaanse ver
dediging met een combinatie uit positie
was gespeeld, te schieten. Zijn schot
bleek onhoudbaar. „Ik had toch geen
andere keus”, vond de Hilversumse
dienstplichtige militair. „We hadden ge
woon geen tijd meer om lang te combi
neren”. Zijn daaropvolgende poging ge
lijk te maken mislukte. Met het mense
lijk oog was niet of nauwelijks waar te
nerneii of de bal nu wel of niet geheel
de doellijn had gepasseerd- De grens
rechter besliste in ieder geval negatief,
maar ook die tegenslag wisten Kroon en
de zijnen te overwinnen. Achttien secon
den voor tijd, toen Nederland weer een
numerieke meerderheid had, toonde Ton
Buunk over stalen zenuwen te beschik
ken. Vanuit vrij ongunstige positie haal
de hij doeltreffend uit: het karwei was
geklaard: het feest kon beginnen.
Ivo Trumbic, tijdens dit kapitale duel
heel wat rustiger dan in voorgaande
wedstrijden, kon zijn geluk niet op.
„Niemand, ook jullie niet, heeft ver
wacht dat wij een medaille zouden win-
nn- Ik wist dat het wel kon, maar ik
kon dat niet vertellen, omdat ik de
spelers niet onder de druk van een kans
op een medaille mocht plaatsen. Ik heb
ook twee jaar moeten vechten tegen het
ongeloof bij de jongens, dat zij in Mon-
Het gelauwerde afscheid van Evert
Kroon, ’s werelds beste doelverdediger,
zal niet licht worden vergeten. Met
klamme handen heeft heel Nederland
via televisie en radio de bijzonder ener
verende strijd tussen Oranje en de veel
meer geroutineerde Italianen gevolgd.
Nederland gokte op het hoogst bereikba
re, de tweede plaats achter Hongarije,
maar dreigde met niets (een vierde
plaats) naar huis te worden gestuurd.
Met een 1-3 achterstand werd begonnen
aan het laatste speldeel. waarin het
keurkorps van coach Ivo Trumbic zich
op karakter wist terug te vechten naar
de, gezien het sterk gespeelde olympi
sche toernooi, dikverdiende derde posi
tie.
De vraag of er misschien toch nog
wat meer heeft ingezeten, is niet meer
relevant. Het duel tussen de Nederlan
ders en de Italianen kan men namelijk
onmogelijk zuiver klinisch analyseren.
Het ging niet om wie de meeste capaci
teiten in zijn bagage meesleepte; het
ging om wie de sterkste zenuwen had.
En op dat punt waren de Nederlanders,
die sinds de bronzen medaille op de
Spelen van 1948 in Londen niet meer tot
de absolute wereldtop behoorden, duide
lijk in het nadeel. Terecht merkte
Trumbic op: ,,Mijn spelers zijn niet zoals
de Italianen gewend om onder de druk
van de kans op eremetaal te spelen. Die
belasting vormde voor ons het grootste
probleem”.
Drie periodes lang waren de Neder
landers inderdaad door hun zënuwen
verlamd- Weüswaar was de start niet
ongunstig via een door de uitstekende
Cubaanse scheidsrechter Martinez toege
kende strafworp zorgde Hans van Zee
land voor een 1-0 voorsprong maar
als gevolg van de grote nervositeit kreeg
Italië volop gelegenheid het initiatief tot
zich te trekken. Dat resulteerde in twee
treffers van Gianni de Magistris. die
ondanks de speciale bewaking van Jan
Evert Veer opnieuw zijn geweldige kwa
liteiten kon demonstreren.
Op hun tandvlees zwoegden de Neder
landers voort. Er werden enorme risico’s
genomen, die in het begin van de laatste
periode fatale gevolgen leken te krijgen.
Nadat Hans van Zeeland een niet te
missen kans toch had verprutst („ik
dacht dat niet Hans Smits maar ik de
vrije worp moest nemen en daarom
schoot ik niet”) loodste Marcello del
Duca de Italianen met een geraffineerd
boogje in veilige haven: 1-3. Het pleit
voor de Nederlanders dat zij ook daarna
nog tot het uiterste wilden gaan om hun
zeer gereduceerde kans op olympisch
eremetaal te verdedigen. Roemenië, dat
in zijn laatste wedstrijd met 5-3 de
Westduitsers had geklopt, waande zich
op dat moment al zeker van het brons,
maar vergiste zich toch in de veerkracht
van Oranje.
bleem. Bakker, die nu twee jaar een
koppel vormt met De Vlaming en Keij
zer, diende zich overtuigend aan als
Olympia-ganger.
Bakker, eigenaar van de Cadans
(nieuwwaarde plusminus 20 mille): „In
derdaad zit er de laatste tijd een be
hoorlijke progressie in onze resultaten.
We hebben lange tijd nog een beetje
tegen de top aangehangen, maar we
hebben nu wel bewezen dat we er
helemaal bij horen”.
Met een eerste, een tweede, tweemaal
vijfde, een negende en een veertiende
plaats plus een niet-klassering afgelo
pen vrijdag beëindigde hij vrijwillig de
race na een aanvaring met de Fransman
Naegeli bevestigden Bakker c.s. hun
opmars naar de top overtuigend.
Pieter Keijzer, een sportmasseur-stu-
dent van wie de gezondheid afstraalt,
daarover: „We hebben vooral veel baat
gehad bij twee trainingsweken die de
Amerikaan Buddy Melges de kampioen
van Kiel in 1972. voor ons heeft ver
zorgd. Vooral op het gebied van de
„boat-handling” (een technische term die
zich nauwelijks laat vertalen, maar
waarmee de totale beheersing van de
boot wordt bedoeld) zijn zijn aanwijzin
gen van enorm belang geweest. Melges
heeft er ook voor gezorgd dat we een
soort middenweg hebben gevonden tus
sen het tactische varen dat de meeste
Europese zeilers eigen is, en het varen
dat vooral op snelheid is gericht, de
specialiteit van de Amerikanen. Ook
daar hebben we veel baat bij ge
had”.
De samenwerking tussen de oude zeil-
rot Geert Bakker hij heeft een orga-
nisatie-adviesbureau met vestigingen in
Amsterdam en Rotterdam en zijn
veel jongere bemanningsleden verloopt,
zo verzekeren zij eenstemmig, „redelijk
probleemloos”. Bakker: „Er wordt erg
regenbui vooraf ging, waaide de
vlam, die in het stadion op een alu
minium schaal brandt, uit. Enkele
minuten later brandde de vlam weer.
Het werd opnieuw aangestoken met
het uit Griekenland afkomstige vuur,
dat tijdens de duur van de Spelen in
een speciale ruimte wordt aangehou
den.
