Europees basketbal gedeklasseerd
AMERIKA MAAKTE
JOEGOSLAVIË IN
ALEXEJEF
SUPERIEUR
Kampioen vijfde
Rel in ruiterequipe
maar net gesmoord
CUBA EN VS BEHEERSEN BOKSEN
ÈJ
Montreal 1976
FJ
rj
I
lil
|M
NOOREN 13E OP ZWAAR PARCOURS
HANDBAL
„KNOL METEEN IN HET VLIEGTUIG”
WOENSDAG
2 8
17
JULI
1976
SPORT
af
55
MONTREAL (ANP). Er bestaat
nog iets anders dan het basketbal
dat in Europa wordt gespeeld. Hoe
verschillend dat is heeft Joegosla
vië dinsdagavond ondervonden in
de eindstrijd van het olympische
basketbaltoemooi. De Joegoslaven
werden aan het eind van een uiterst
succesvolle reeks wedstrijden in
Canada (eerste in het voor-olym-
pisch toernooi van Hamilton, be
dwinger van de Sovjet-Unie in de
halve finale in Montreal) wegge
speeld door de Verenigde Staten:
95-74.
Ongelijke strijd
o
I.
n
Alwin Schockemöhle, de superieure winnaar van het goud, in actie op Warwick.
Schockemöhle
zonder fouten
1
(Van onze speciale verslaggever)
Cfrl
De Verenigde Staten en Cuba zagen vier boksers letterlijk en figuurlijk doorstoten
MONTREAL (ANP). Cuba en de Verenigde Staten zijn het sterkst vertegen
woordigd in de halve finales van het bokstoernooi van de Olympische Spelen in
Montreal. Daarbij moet worden opgemerkt dat de groep halve finalisten nog niet
compleet is. Woensdag wordt het tweede deel van de kwartfinales afgewerkt. Dinsdag
werden er zes gehouden, in de zes lichtste klassen.
125303
27049
73863
53892
177439
5784
137666
167326
131596
Henk Nooren liet zich echter niet van
de wijs brengen, wamt met Jagermeester
een 13-jarige Hannoveraan, bereikte hij
als enige van de drie Oranjeruiters de
laatste 20.
Ook de Joegoslavische tcpspeler Da
mir Solman kon het Amerikaanse
geweld in de finale niet keren.
ast
ied
am
de Verenigde Staten en Joegoslavië (112-
93) in groep b tegen elkaar speelden,
werd door Ford, Buckner en Dantley als
kwajongen gebruikt.
Slavnic zag ballen uit zijn vingers
getikt, zijn gewoonlijk zo slimme plan
nen helemaal doorzien en zijn tegen
standers aan alle kanten langs zich heen
vliegen. Dat kwam zijn eer te na. Hij
ging jagen op een schim, liep zichzelf
een aantal keren voorbij, sloeg in totale
onmacht een paar maal tegen de grond
omdat deze tegenstanders niet te intimi-
door hem gestelde voorwaarde zou wil
len voldoen, weigerde Henk Visser Iwan
F. af te staan voor de landenontmoeting
en hem onmiddellijk naar Nederland
terug te halen.
Toen Henk Visser echter eenmaal de
mededeling had bereikt dat Ben Arts
niet voornemens was Rob Eras voor het
individuele springconcours in te zetten,
zocht hij onmiddellijk telefonisch con
tact met Rob Eras en de NOC-delegatie
in Montreal. In dat gesprek met Eras
eiste hij van de nog jeugdige Brabantse
ruiter, dat hij met Iwan F. zou rond
gaan. In het geval Ben Arts niet aan die
Afgaande althans op een uitlating van
Ben Arte. „De combinatie Nooren-Jager-
meester is inmiddels al zo ver gevorderd
in de training, dat die combinatie onmo
gelijk meer kan worden verbroken”.
(Van onze speciale verslaggever)
BROMONT. Dankzij de toegeeflijkheid van Ben Arts is een rel binnen de ruiter-
équipe maar net in de kiem gesmoord. De chef d’équipe van de vaderlandse ruiter-
afvaardiging in Bromont zwichtte maandagavond laat voor het (telefonische) dreige
ment van Henk Visser uit het Gelderse Gorssel, de eigenaar van Iwan F., om „de
knol onmiddellijk in het vliegtuig te laden” (citaat Visser) wanneer Rob Eras dinsdag
niet zou worden ingezet voor de indivduele Grand Prix. Aanvankelijk waren Anton
Ebben, Johan Heins en Henk Nooren voor dit klassieke springconcours aangewezen,
door een spiert>lessure van Romantico S. moest Johan Heins van deelneming afzien.
Inzet van het conflict: het al dan niet
meedoen van Rob Eras.
Voor de landenontmoeting van zondag
heeft Ben Arts voor een niet gering deel
zijn hoop gevestigd op Johan Heins, die
vermoedelijk echter ook dan nog niet
kan beschikken over de licht geblesseer
de Romantico S.
naar de medailles. De vier Cubanen zijn: Herrera, Hernandez, Duvalon en Aldama.
De vier Amerikanen: Randolph, Mooney, Davis en Leonard.
Overigens had volgens de Amerikaanse trainer Roily Schwartz de stand 5-3 voor
de Verenigde Staten moeten zijn, want volgens hem werd zijn pupil Davey Arm
strong de zege in zijn partij tegen de Cubaan Angel Herrera ontstolen door de
scheids- en ringrechters.
Maar omdat de scheidsrechter uiteindelijk beslist ook in het boksen verloor
Armstrong en mag Herrera straks met op zijn minst een bronzen medaille naar
Cuba terug.
Het pijnlijkst in de laatste anderhalve
minuut toen Phil Ford en Bill Buckner
de sterkste Europese ploeg - tot onein
dig genoegen van ruim 17.000 toeschou
wers finaal voor aap zetten. Het
eindsignaal was een nog altijd zilveren
verlossing van een duel dat geen kracht
meting, maar een demonstratie van
slechts een ploeg was.
Een jonge ploeg van universiteitsspe-
lers, gemiddelde leeftijd net 21, die pas
na Montreal gehoor zullen geven aan de
roep van de profclubs. En daar nu
wordt weer een heel ander soort basket
bal gespeeld. Met andere woorden, het
Europese topbasketbal is, na de gewon
nen finale van München (De Sovjet
Unie zorgde er toen voor het eerst voor
dat het goud niet naar Amerika ging,
51-50) weer op zijn plaats gezet.
Door een formidabele Amerikaanse
ploeg, dat wel. Een team dat bovendien
geïrriteerd raakte door de bonkige speel
wijze van de Joegoslaven en door de,
niet geheel misplaatste, gedachte dat de
Canadese scheidsrechter Foxcroft bezig
was het minderwaardigheidscomplex van
een ganse natie uit te leven in dit duel.
Arbiter Piet Leegwater die koel als al
tijd bleef, liet zich gelukkig niet verlei
den tot compensaties, maar kreeg het
door zijn partner wel moeilijk.
SAS
Gezien de zwaarte van het parcours
en de tamelijke onervarendheid van
Iwan F. oordeelde Ben Arts het daarom
beter Rob Eras niet in actie te laten
komen, maar Iwan F. te sparen voor de
landenontmoeting van zondag. „Voor die
wedstrijd zijn we tenslotte naar Montre
al gekomen”, lichtte Ben Arts dinsdag
middag zijn beslissing toe. „We hebben
ons destijds in Aken als team voor deze
Olympiade gekwalificeerd en niet indivi
dueel. Op basis van die prestatie heeft
het NOC ook besloten ons naar Montre
al uit te zenden”.
Johngey het Britse amazonesucces
van de laatste twee Olympische Spe
len (beide keren brons) niet kon pro
longeren.
Die laatste hindernis bestond uit
een drievoudige oxer, waarvan de
laatste een breedte had van twee
meter en 1,70 m hoog was. Daar,
waar de Engelse Debby Johngey haar
kansen op olympisch zilver verspeel
de, bleef Alwin Schockemöhle even
eens foutloos. Als enige van de 20
combinaties was de Westduitser, die
pas na een onderlinge wedstrijd in
Canada alsnog tot de Westduitse
ploeg was toegelaten, opnieuw fout
loos gebleven. Dezelfde prestatie le
verde de inmiddels 39-jarige Duitser
ook in de eerste manche.
Eerder verklaarde Rob Eras echter:
„Ik geef grif toe dat dit een erg zwaar
parcours is. Maar voor mezelf en Iwan
F. was het gewoon goed dat ik een keer
voor zo’n mensenmassa kon rijden. Zon
dag in het olympisch stadion zitten er
nog meer mensen. En daaraan moeten
toch zowel het paard als de ruiter toch
even wennen. Toen maandagavond een
maal de beslissing was genomen dat ik
alsnog zou starten, heb ik wel tegen
Henk Visser gezegd, dat ik eerst het
parcours wilde verkennen om zodoende
te weten of het verantwoord was om
rond te gaan. Toen heb ik pas definitief
besloten aan de start te komen. En
geloof me nou maar, als het parcours
toch te zwaar zou zijn geweest voor
Iwan F., was ik er heus wel halverwege
mee gestopt”.
Tijechoslowakije had in de wedstrijd
om de zevende plaats niet veel moeite
met Denemarken, Japan had het in de
flauwe strijd om de negende plaats at
even gemakkelijk tegen de Verenigde
Staten, 27-20. Canada veroverde zonder
te spelen de elfde plaats. Tunesië had
zich immers voor de spelen begonnen,
teruggetrokken.
Die chef d’ëquipe moest op die vraag het
antwoord schuldig blijven: „In principe
heb ik de samenstelling van de ploeg
wel in m’n hoofd, maar op dit moment
geef ik die liever nog niet prijs”. Of
schoon het eigenlijk al dagenlang vast
staat dat Johan Heins in geval Ro
mantico S. niet beschikbaar is zondag
inderdaad met Jagermeester zal rijden
en Henk Nooren met Pluto, dreigt in die
situatie toch weer verandering te komen.
Op het moment dat de uitbundig
door de 18.000 toeschouwers toege
juichte olympisch kampioen de ring
verliet, vielen de eerste regendrup
pels, weldra gevolgd door een stort
vloed. Terwijl de regen met bakken
tegelijk uit de inktzwarte lucht naar
beneden viel, moest een barrage tus
sen de Engelse Debby Johngey de
Canadees Michel Vaillancourt, en de
Belg Francois Mathy de winnaars
aanwijzen van het brons en het zil
ver. Alle drie hadden een totaal aan
tal strafpunten van 12. De daardoor
noodzakelijke barrage eindigde na
een ongemeen boeiend gevecht in het
voordeel van de Canadees. Het brons
was voor de Belg, waardoor Debby
deren waren en botste na een kwartier
zo ongelukkig tegen Dantley, die niet de
kant opliep die Slavnic verwachtte, dat
hij met een stevige enkelblessure naar
de bank moest. Voorgoed. Een afschu
welijk ontwaken uit een olympische
droom die hem alleen maar onmachtsvi-
sioenen had gebracht. Dragan Cikanovic
leek dezelfde kant op te gaan, provo
ceerde een aantal knalharde botsingen
en begreep toen dat de Amerikanen niet
alleen beter konden basketballen, maar
tevens geen enkele confrontatie schuw
den. Hij werd na rust de speler die de
nederlaag binnen de proporties hield,
samen met de beste man uit zijn ploeg
Drazen Dalipagic en de koele Kresimir
Cosic, die zelf vier jaar in Amerika
gebald heeft en ongeveer wist wat hem
te wachten stond.
De Joegoslaven wilden dan desnoods
wel berusten als het maar met ere ging.
Omdat de Verenigde Staten echter in de
tweede helft even een wat minder ster
ke periode kenden, sloeg de vlam weer
in de pan. Door Kicanovic en Dalipacic
(samen na rust goed voor 28 punten)
slonk de achterstand tot maar tien pun
ten, 56-66 na negen minuten. De Bal-
kanploeg gooide er nog een schep kracht
bovenop, maar die had in het belang
van een eervolle vrede achterwege moe
ten blijven. De Verenigde Staten werd
echt boos en haalde 'nog even vernieti
gend uit.
Johan Heins ging er dinsdag bijna
stilzwijgend vanuit, dat hij zondag met
Jagermeester zou rijden. „Dat lijkt me
tenminste erg aannemelijk. Maar het
fijne weet ik er ook niet van. Dat zul je
aan de chef d’equipe moeten vragen”.
BROMONT Uitgerekend op het
moment dat Alwin Schockemöhle
zijn tot dusver grootste succes als
springruiter praktisch niet meer kon
ontgaan, kondigde zich een hevige
onweersbui aan. Inktzwarte wolken
pakten zich razendsnel samen boven
het landelijk gelegen, schitterende
hippisch centrum van Bromont. Op
dat moment moest de regerende Eu
ropees kampioen beginnen aan de
voor hem beslissende jacht op het
olympisch goud. Felle bliksemschich
ten schoten omlaag toen de inmiddels
al schatrijke paardenhandelaar met
Warwick, het vroegere eigendom van
Leon Melchior, op de laatste hinder
nis afstevende.
MONTREAL (ANP) Vasily Alexe-
jev uit de Sovjet-Unie heeft dinsdag
andermaal bewezen de sterkste man ter
wereld te zijn. De superzwaargewicht
bracht bij het stoten het wereldrecord-
gewicht van 252,5 kilo omhoog- Zijn
totaal was 35 kilo meer dan de Oost-
duitser Gerd Bonk bereikte. De reus uit
Arjazanj is sinds 1970. toen hij voor de
eerste maal wereldkampioen werd, niet
meer verslagen. Zijn suprematie duurt
nog steeds voort. De 34-jarige Alexejev
bracht het wereldrecord stoten op 255
kilo en het olympisch record trekken op
185 kilo. Het totaal van de bijna 160 kilo
zware Rus kwam daarmee op 440 kilo-
Bonk won zilver met 405 kilo enzijn
landgenoot Helmut Losch greep met
387,5 kilo het brons.
Dat van de in totaal 49 deelnemers
alleen Alwin Schockemöhle met
Warwick foutloos rondging, is een
voldoende bewijs voor de zwaarte
van het parcours. Zelfs naar olympi
sche maatstaven gerekend was een
onmogelijk zwaar parcours uitgezet.
De moeilijkheidsgraad lag hoger dan
bij welk ander concours hippique dat
de laatste jaren is gehouden. Daarop
voerden een groot aantal ruiters ook
het forse aantal strafpunten toe. Rob
Eras daarover: „Dit is het zwaarste
parcours dat ik ooit heb gezien.'Toch
ben ik niet ontevreden. Iwan F. was
vandaag alleen erg nukkig. Hij sloeg
steeds met de benen achteruit. Dat is
zijn temperament, maar vandaag wil
de hij toch meer dan anders’
Ofschoon Ben Arts dinsdagmiddag om
standig uitlegde, dat de NOC-leiders
hem beslist niet hadden overreed te
zwichten voor het dreigement van Henk
Visser, klonk zijn verklaring allerminst
geloofwaardig en was zelfs volkomen in
tegenspraak met eerder gedane uitlatin
gen van Rob Eras. Ben Arts echter: „Ik
heb toch zeker niks met Visser te ma
ken. Goed, ik vond het parcours inder
daad te zwaar voor Iwan F. Daarom heb
ik Rob uiteindelijk ook zelf laten beslis
sen. Van dat dreigement had ik me
trouwens niks aangetrokken. Maar zoiets
is natuurlijk wel van invloed op zo’n
jongetje van 22”.
De ongelijke strijd wend in wezen al
in de beginfase beslist. In de eerste
minuten faalde de kleine Joegoslavische
„guard” Zoran Slavnic, Adrian Dantley
en Bill Buckner misten niet. Die 8-0 van
de eerste tweeëneenhalve minuut heeft
lang nagewerkt. Slavnic werd door co
ach Mirko Novosel naar de kant gehaald
en van dat moment ging het iets beter
met de Joegoslaven die niet langer vol
ledig werden overspeeld, hoewel het
tempo hun eigenlijk voortdurend boven
het hoofd groeide.
Maar het was niet de snelheid van
bewegen die de Joegoslaven zo ver
schrikkelijk pijn deed. Het was de ma
nier waarop de Amerikanen, wanneer zij
dat wensten, buiten de greep van hun
tegenstanders bleven. Wie de drives van
Bill Buckner, de rebounds van Ken Carr
en Scott' May en de passes van Phil
Ford heeft gezien, zal misschien begrij
pen hoe ongelukkig, hoe weerloos, de
spelers van de sterkste Europese ploeg
zich hebben gevoeld.
Coach Dean Smith van North Caroli
na, die het laatste jaar de kern van de
ploeg van de Verenigde Staten onder
zijn hoede had, werkte volop mee aan
de ontluistering van de Joegoslaven. Niet
voorzichtig een of twee mannetjes wis
selen, geen sprake van. Gewoon de hele
ploeg er uit en vijf nieuwe mannen er
in en doorgaan op hetzelfde niveau.
Vijftien minuten lang hielden de Ameri
kanen hun tegenstanders op de halve
score, 40-20. De kleine driftkikker Zoran
Slavnic die tijdens de Canadese tour
steeds de wedstrijden naar zijn hand
had kunnen zetten en daarin ook nog
gedeeltelijk slaagde in de wedstrijd die
if
De originele handelwijze van een Amerikaanse supporter bij de basketbalfinale. De
vlag van zijn land in top, dat is duidelijk. Vastgebonden aan een kruk, symbool voor
de Joegoslavische ploeg?
Datzelfde dreigement bereikte ook
Bram Leeuwenhoek, de chef de mission
van de vaderlandse ploeg in Montreal.
Verklaarde Ben Arts onomwonden,
dat er nooit sprake van was geweest dat
Henk Nooren de individuele wedstrijd
op Pluto zou rijden, Nooren daarentegen
maakte er geen geheim van dat er in de
morgenuren de nodige druk op hem was
uitgeoefend om niet met Jagermeester
(na de Spelen weer Jagermeister), maar
met Pluto in de ring te verschijnen.
De uiteindelijk als 13e geklasserde
Henk Nooren na de eerste manche
stond hij op een gedeelde tiende
plaats ondervond in de tweede
manche zo mogelijk nog meer pro
blemen. Tot drie keer toe ging Jager
meester in de fout, terwijl de 13-
jarige Hannoveraan bovendien nog
eens een weigering had. Na de acht
strafpunten uit de eerste manche
kwam Henk Nooren daardoor op een
totaal van 26 punten. Een zeker niet
onverdienstelijke klassering. Interna
tionaal gevestigde ruiters als de Itali
aan Graziano Manchinelli, de olym
pisch kampioen van vier jaar geleden,
de Duitser Paul Schockemöhle en de
Brit William Browne overleefden bij
voorbeeld niet eens de eerste man
che.
MONTREAL (ANP). Olympisch
handbal kampioen van München’ 72,
Joegoslavië, is in Montreal uiteindelijk
vijfde geworden. Dinsdagavond wonnen
de Joegoslaven de wedstrijd om da vijf
de en zesde plaats van ■ongarije met
21-19 na een ruststand van 11-9. De
Joegoslaven, die in hun mars naar de
medailles door West-Duitsland werden
tegengehouden, hadden in Serdarusic
hun beste schutter.
Van het Nederlandse drietal drong
alleen Henk Nooren tot de laatste 20
door, Anton Ebben (16 strafpunten)
en Rob Eras (20 strafpunten) bleven
duidelijk achter bij hun landgenoot
(8 strafpunten). Door die twee fout-
sprongen in de eerste manche was
Henk Nooren reeds bij voorbaat
kansloos voor een topklassering. De
Emmeloordse ruiter onderkende dat
reeds tevoren: „In de tweede manche
kon ik mij nog nauwelijks een fout-
sprong veroorloven. Die fout op de
driesprong was misschien niet nodig
geweest, maar voor mij stond de
middelste hindernis er net iets te
dicht op”.
4
