Leo van der Kroft vreest zelfs
in Montreal de Duitse hetze
MENIG PAARD MISHANDELD
VOOR ROEM VAN RIJDER
24
Rook en vuur
door Joop van den Berg
I
I
door
Joop van den Berg
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
Vervormingen
In het land waar hij zijn internationale scheidsrechterscar-
rière met het fluiten van Olympische voetbalwedstrijden zou
afsluiten, toert Leo van der Kroft (47) met zijn vrouw nu rond als
toerist. Maar als we bij een hockeywedstrijd van het Nederlands
team naast hem op de tribune zitten, kan Leo het toch niet laten:
„Dat zijn toch lelijke overtredingen waar die arbiter weinig aan
doet”, roept hij uit als Wouter Leefers onderuit wordt gehaald.
Maar zelfs Van der Kroft blijkt plotseling in een „normale”
toeschouwer te zijn veranderd, wanneer de scheidsrechter nota
bene aangeeft dat Wouter Leefers zelf de overtreding heeft
gemaakt: Nou krijgt-ie hem nog tegen. Dat is toch onverstelbaar”,
roept de Haagse voetbalarbiter.
I
I
I
Ben Arts
zijn
Leo van der Kroft. samen met chef de mission Bram Leeuwenhoek
wij. Hij kan het beter zien. Waarom zou
hij geen gelijk hebben?”. Men merkt
het: zelfs een voetbalscheidsrechter
valt een hockeyscheidsrechter niet af.
scheidsrechter staat er beter voor dan
Kijken naar de olympische hockey
wedstrijden ervaart Leo van de Kroft
als een verademing: „Er zijn ook bij
het hockey echt wel harde wedstrijden,
waarin het pittig toegaat, maar nog
nooit en ik heb nu al heel wat wed
strijden gezien zag ik een speler die
een weg-werp-gebaar naar de scheids
rechter maakte. Voetballers hadden
dat allang gedaan. Hockeyspelers
accepteren veel gemakkelijker beslis
singen van de scheidsrechter”
commercie zeggen de schijnhei
lige officials en dus moest het
paard Jaegermeister nu Jager-
meester heten
Maar de 45-jarige Anton Ebben,
die voorbestemd is met Jumbo
Design kansrijk over de olympische
hindernissen te gaan, wil wel toege
ven dat als er rook is er ook vuur
moet zijn: „Ik vermoed wel dat er
dingen gebeuren. Ikzelf heb dat niet
nodig. Van dat smeren op de benen
heb ik ook wel eens gehoord, maar
ik heb het nog nooit gezien”. Maar
niet te discussiëren: „Flauwe kul. Ik
zou niet eens weten wat het is”.
Nog altijd vreest Leo van der Kroft
de Duitse hetze dus. Dat blijkt ook als
we vragen of zijn dochter Yvon (19) en
zijn zoon Leo (16) nu voor zichzelf
zorgen: „Nee, die zijn voor het eerst in
hun leven nu ook alleen met vakantie”,
zegt Van der Kroft lachend. Maar als
we vragen waar z’n kinderen dan wel
precies met vakantie gingen, aarzelt hij
en zegt tenslotte: „Spanje, maar ik
noem de naam bever niet, want ik wil
dat zij ook in de anonimiteit blijven.
Vlak voor we weg gingen, kregen we
nog weer scheldtelefoontjes uit Duits
land en ze zijn opgewonden genoeg om
zelfs m’n kinderen lastig te vallen.
Daarom laat ik niemand weten waar
Yvon en Leo met vakantie zijn”.
De bikkelharde voetbalwedstrijd
tussen Mexico en Israël, waarbij drie
Leo van der Kroft ervaart zijn ver
blijf zelf ook puur als vakantie: „We
zitten hier in een schitterend hotel met
een zwembad bij de hand. Iedere mor
gen na het ontbijt duiken we er in.
Maar we staan altijd vroep op om zo
weinig mogelijk van de Spelen te mis
sen. Mooier nog dan hockey vind ik het
wielrennen. Dat is al begonnen toen ik
als jongen van 18 jaar in 1948 de
wereldkampioenschappen wielrennen
in Amsterdam zag en Gerrit Schulte
tegen Fausto Coppi zag rijden. Die
sport heeft me altijd geboeid door het
enorme karakter dat een renner moet
hebben”.
Van der Kroft die zes weken bij de
mariniers in Den Helder onder de
wapens was („toen werd ik al snel
afgekeurd wegens een voetbalknietje”)
weet nog als de dag van gisteren welke
spreuk er aan de kazerne in Den Hel
der hing: „Kennis is veel, karakter
meer”. En dat heb ik altijd tot mijn
eigen motto gemaakt Alleen met
karakter kom je ver in de sport”. Als
officieel waarnemer voor de KNVB is
Leo van der Kroft overigens niet aan
wezig.
bestempelt. Maar hij moet niet kla
gen. Nee, als voorzitter van de inter
nationale ruiterfederatie moet hij
de problemen bij de kop pakken en
zorgen dat er scherpere reglemen
ten komen”.
Als voorbeeld noemt Ben Arts,
dat het officieel verboden moest
zijn om paarden jonger dan vijf
jaar al hoge sprongen te laten
maken: „Dan krijg je vervormingen
van het kraakbeen en als je die
jonge paarden over twee meter laat
gaan beschouw ik dat wèl als mis
handeling. Bij de Olympische Spe
len in Mexico en bij de Europese
kampioenschappen waren er ook
hindernissen die levensgevaarlijk
waren voor de paarden. Daar is
toen tegen geprotesteerd en er zijn
De Nederlanders zijn wel als de
dood zo bang dat lieden uit een
vijandelijk kamp stiekem verboden
middelen in het voer van de paar
den gooien. Ben Arts: „We hebben
de voerbakken, die eerst aan de
buitenkant van de stallen zaten.
104
net.
Tel.
„Topsport voor één pk”, vlak voor
de Spelen uitgezonden, logen er niet
om; stangen worden gebruikt om
door een schrikreactie het paard de
voorbenen nog hoger te laten optil
len, bijtende zalf is zelfs wel eens op
de voorbenen gesmeerd om de huid
zo gevoelig te maken dat het paard
er zich wel voor lioedt zijn benen te
stoten. Johan Heins uit Almelo (met
Romantico S een van de belangrijk
ste Nederlandse troeven in het
Grand Prix springtoernooi dat
dinsdag in de olympische arena
begint) wenst over dit onderwerp
spelers uit het veld werden gestuurd
heeft Van der Kroft niet gezien: „Van
wat ik op de televisie heb gezien en van
wat Joop Niezen, de voetbalverslagge-
ver, mij heeft verteld, heb ik wel de
indruk dat veel scheidsrechters hier uit
de losse pols fluiten. En veel te veel
toelaten. Dan kan het natuurlijk in zo’n
belangrijk toernooi wel eens uit de
hand gaan lopen”, zegt Leo van der
Kroft. Ongetwijfeld gaat hij nog veel
voetbal zien, maar ik wil vooral zoveel
mogelijk van de atletieksport zien. Het
voetbal is hier zeker niet mijn eerste
keuze. Gelukkig hebben mijn vrouw en
ik geen enkele moeite om aan kaartjes
te komen, want het Nederlands Olym
pisch Comité helpt ons daar altijd mee
Maar Leo wil op de hockeytribune
wel bekennen: „Toch ging er wel iets
door me heen, toen ik in Montreal al
m’n internationale collega’s zag, die
hier wel fluiten. Ik dacht even met
spijt: zo had ik er hier ook bij kunnen
lopen in het officiële tenue van Olym
pisch arbiter. Maar daar heb ik me snel
overheen gezet”.
Zelfs heeft Leo van der Kroft gepro
beerd zo anoniem mogelijk in Canada
rond te toeren, maar omdat hij met de
Nederlandse Olympische ploeg mee
vloog naar Canada, kon hij natuurlijk
niet aan de aandacht ontsnappen. Hij
iwil echter incognito blijven: „Ik zou
niet graag willen dat alle Duitse ver
slaggevers die hier zitten, wisten dat ik
ook in Montreal zit. Dan beginnen ze
misschien opnieuw met die hetze tegen
me”.
„Ja, ik heb gehoord dat het blad
Bildzeitung hier met 200 journalisten
is. Toen ik in een perscentrum was,
herkende een van die heren me. Hij
kwam onmiddellijk naar me toe en
vroeg om een interview, maar ik had
een afspraak met Bram Leeuwenhoek.
Toen vroeg die Duitse verslaggever:
wil je überhaupt niet meer met Duit
sers spreken? O jawel, zei ik, ik heb
ook spontaan geapplaudisseerd voor
de Westduitser Braun, die Ponsteen
heeft verslagen”.
EN
>m-
00
lar-
AL,
ns-
,N-
tte
net
len
te-
itte
>99
5ks
het
nat
Mi
lan
sa-
03-
se,
;te-
M.
09
09-
ier-
lis-
W
ou-
Lang niet alle
paardemiddelen
heiligen het doel
Maar als de lichte verontwaardiging
is verdwenen, relativeert Van der
Kroft onmiddellijk weer rustig: „Ik
ben geen kenner van de regels van het
hockeyspel en dus zal hij wel gelijk
hebben”. En als even later de Neder
landse kolonie op de tribune heftig
protesteert, omdat Nederland ten
onrechte van buitenspel-lopen lijkt te
zijn beschuldigd, houdt Leo zijn opge
wonden landgenoten rustig voor: „Die
Ook bij de paarden worden
voor de olympische dopingcon
troles urine-monsters genomen.
Vraag aan Ben Arts, chef
d’equipe van de Nederlandse
springruiters in Canada: „Hoe
breng je een paard aan zijn ver
stand dat hij kort na de wed
strijd een fikse plas moet
doen?” Antwoord van Arts:
„Net als bij de mensen, bij wie
het niet wil lukken. Je gaat
flink fluiten of je laat een kraan
hard lopen. Als paarden het
water horen kletteren beginnen
ze meestal direct Lukt het niet,
dan worden er bloedmonsters
genomen, maar niemand is daar
een voorstander van”.
Voor het eerst sinds 1948 ne
men weer Nederlandse spring
ruiters deel aan de Olympische
Spelen. Nederland is deze
week aan de strijd met nestor
Toon Ebben (ondanks zijn 45
jaar steevast „Toontje”
genoemd) op Jumbo Design.
Rob Eras op Iwan F, Johan
Heins op Romatico S en Henk
Nooren en Jagermeester. Geen
als er op dat punt problemen zijn”.
En tenslotte wil Leo van der Kroft
nog wel kwijt dat hij wat vreemd aan
keek tegen het verschijnsel van ballen
meisjes bij de hockeywedstrijd: „Ik
ben alleen maar ballenjongens
gewend. Ze zouden bij het voetbal in
Nederland ook eens ballenmeisjes
moeten inzetten. Nou, ik beloof je, de
heren voetbalprofs zouden zelfs die
mgisjes heel wat verwensingen laten
horen als ze ook maar een bal verkeerd
teruggooien. Want ik heb, vooral op de
Nederlandse velden, de laatste jaren
wat krachttermen gehoord”, zegt Leo
van der Kroft, die in Wouter Leefers,
„de werkelijke Cruijff van het Neder
landse hockey” heeft ontdekt.
Ter verwerving van menseli|ke roem wordt menig paard mishandeld. Dat is een van de stellingen van
dokter Németh. stafmedewerker aan de veterinaire faculteit van de Utrechtse universiteit En deze veearts,
die met afkeer, om niet te zeggen met weerzin naar het olympisch paardespringen zit te kijken, stelt ook:
„Zuiver anatomisch is een paard met eens gebouwd om te springen Als de 60-jange Ben Arts, chef
d'equipe van de Nederlandse springruiters bij de Olympische Spelen, in het vriéndelijke Canadese
plattelandsdorpje Bromont met deze uitspraken wordt geconfronteerd, krijgt hij echt geen woedeaanval,
maar stelt nuchter vast ..De grootste boeven op aarde vind je niet onder de dieren, maar onder de mensen
En dus zal er echt wel eens een paard mishandeld worden Ook in de ruitersport
Leo van der Kroft heeft er zich nu
wel mee verzoend dat hij deze Spelen
als toeschouwer er niet als actief voet
balscheidsrechter meemaakt. Men
weet het nog: maanden geleden al
werd hij aangewezen als een van de
topscheidsrechters voor het Olym
pisch voetbaltoernooi, maar na enkele
dubieuze beslissingen in de Europa-
Cupwedstrijd Real Madrid-Borussia
Mönchengladbach viel hij in ongenade,
werd van de Olympische lijst
geschrapt, werd later echter gerehabi
liteerd en weer op de lijst gezet. Toen
hoefde het voor Van der Kroft niet
meer: „Ze zagen me toch niet meer als
dezelfde arbiter van voor die wedstrijd
in Madrid. Ik was hier in Canada mis
schien afgescheept met de opdracht
om enkele keren als grensrechter op te
treden”.
komen. Dat is geen regel, alleen
maar een verwerpelijke uitzonde
ring. De paarden die hier bij de
Olympische Spelen starten, zijn
allemaal een kapitaal waard. Er
zijn er bij die vier of vijf ton kunnen
opbrengen. Een topruiter past er
wel voor op om zo’n dier kapot te
maken”.
Maar ook in de olympische paar-
desport is nauwelijks meer van
amateurisme sprake. Enorme
financiële belangen staan op het
spel en de paarden kunnen enorm
in waarde stijgen als ze in de olym
pische piste opvallende hoogvlie
gers zijn. Het dier kan de dupe
worden van de risico’s die dan
genomen worden. Ben Arts relati
veert ook dat gevaar: „Een ruiter
zal er wel voor waken een nog vrij
onbekend paard in de vernieling te
rijden. Al wint zo’n paard goud, dan
Ben Arts is het allerminst roerend
met dokter Németh eens: „Een
paard is er juist wel op gebouwd om
te springen. Iedere leek kan dat
bedenken, want in de natuur heeft
het paard maar één afweerwapen
en dat is vluchten als er gevaar is,
net als een hert Daarom zijn de
spieren van de achterbenen zo
geweldig ontwikkeld”. Maar
Németh heeft niet zo zeer zijn
bezwaren tegen de af sprong van het
paard voor een hindernis van twee
meter of meer, maar wel tegen de
landing: .Paard en ruiter vliegen
met zo’n snelheid weer naar de
grond, dat de voorbenen bij de lan
ding zeker met 3,5 a 4 tón worden
belast en dat is te gek”.
Ben Arts is in het olympische
ruiterdorp bij Bromont niet onder
de indruk van die uitlating: „Een
toppaard heeft niet alleen kracht,
maar ook souplesse en veerkracht
om de landing op te vangen. Boven
dien wordt er tegenwoordig leer of
rubber in het hoefbeslag verwerkt,
waardoor je een extra veerkracht
krijgt. Ik ben in Nederland de eer
ste geweest die over een hindernis
van twee meter ging. Dat was met
het paard Tatjana en die is 27 jaar
oud geworden en ook het legendari
sche paard Kairouan van Anton
Ebben geniet nu ongeschonden van
een welverdiende oude dag in
Soest”.
Toch is het een publiek geheim,
dat er ook in de topsport sommige
discutabele praktijken worden toe
gepast om een paard zo hoog moge
lijk te laten springen. Openhartige
uitlatingen in de radio-uitzending
Oothout uit Soest zegt
,Jk heb er zelfs over
gedacht twee herdershonden aan te
schaffen hier in Bromont. Maar
zover zijn we toch maar niet
gegaan".
Ben Arts ten slotte: „Nederland
heeft als eerste land aangedrongen
op een scherpere dopingscontrole
en we hopen alleen maar dat het
hier in Montreal en Bromont inder
daad zal geschieden”.
S|
i
I
I
I
I
I
I
I
weer in ae arena, ivien weet net:
later werd Codex afgekeurd voor
de Spelen en Hans Hom kon thuis
blijven. Met onder meer dit voor
beeld voor ogen is het zo verbazing
wekkend dat nu plotseling butha-
solidine en nog twee middelen uit
dezelfde groep (cortico stereoiden
en androgene steroiden) van de lijst verplaatst naar een binnenmuur,
met verboden middelen, zijn zodat niemand er bij kan. En de
geschrapt. laatste dagen slaapt er steeds
Schijnheiligheid ten top, want iemand bij ieder paard”. Trainer-
vooral butha-solidine is zo’n enor- coach
me blussende pijnstiller, dat het lachend:
dier zelfs felle gewrichtspijnen niet
meer voelt. Zogezegd een paarde-
middel dus! Je hoeft niet eens een
cursus EHBO te hebben doorlopen
om te beseffen dat een paard op die
manier een toch al kreupel been
nog verder vernielt. En topsporters
als Codex, Romantica S en Jumbo
Design kunnen niet zoals bijvoor
beeld ex-topsporter Jan Mulder
kun je hem toch niet na de Spelen
als een wrak verkopen. Als er ton
nen op het spel staan wordt een
paard voor het gekocht wordt, eerst
zeer scherp medisch onderzocht.
Alle gewrichten worden doorge
licht. Nee, een wrak is ook in de
paardesport niets meer waard”.
Wel is Ben Arts („ik ben een paar-
degek”) er heilig van overtuigd dat
er scherpe voorschriften moeten
komen om de mishandeling en ver
ruwing uit te bannen: „Het is een
pure, natuurlijke sport, die niet
besmet mag worden. Daarom heb
ik ook mijn bezwaren tegen prins
Philip van Engeland, die alleen
maar ach en wee roept, die de
wreedheid aanklaagt en die wille-
zelfs de olympische ruiters kun je
nauwelijks het voordeel van de
twijfel geven als je bijvoorbeeld
weet dat de Nederlandse ruiter Jan
Maathuis (die overigens niet bij de
Montreal-gangers is) enkele weken
geleden ruiterlijk toegaf: ,Jk heb
wel eens een keer een stangetje
voor een boom gehangen. Iedereen
in de topsport doet dat wel eens”.
Chef d’equipe Ben Arts is realist’
genoeg om toe te geven, dat er wel
eens met een stang wordt gewerkt:
„Maar bij de topruiters is er geen
sprake van dierenmishandeling.
Nogmaals: er zijn ook in de paarde
sport boeven, maar die vind je voor
al onder die ruiters, die de top niet
kunnen halen, maar die ten koste
van alles toch bij die top willen
er enkele weggehaald. Grote beton
nen ringen waren erbij met vlijm
scherpe kanten. Dan kun je een
paard net zo goed over messen laten
springen. Dat zijn allemaal zaken
die zwart op wit verboden moeten
worden”.
Vol goede wil is Ben Arts dus.
Maar hoe denkt hij er dan over dat
de kreupele paarden soms met pijn
stillende middelen de piste worden
ingestuurd. Zo liep het paard
Codex van Hans Hom bij de lande
lijke wedstrijd in Aken enige tijd
geleden enigszins „trekkebenend”
door de ring, maar verscheen even
later ongenschijnlijk kerngezond Stioköm
Anton Ebben en Johan Heins (rechts) bij zeggen: „Voor mij geen pijnstilten-
Johan's paard Romantico de spuiten”. Een paard is willoos.
Ben Arts is er zelf ook verbaasd
over dat butha-solidine nu ineens
wel weer mag: „Sterker nog: op de
lijst staat zelfs nadrukkelijk ver
meld: „butha-solidine wel toege
staan” en dat is dan nog eens onder
streept. Maar doping is het niet. Het
is voor een paard wat aspirine ia
voor een mens, alleen wat sterker.
Toch vermoed ik dat officials, die
geen medische kennis hebben, zich
hebben laten ompraten en er ver
antwoordelijk voor zijn. Je zou het
middel niet in handen van leken
mogen geven. Alleen veeartsen zou
den het mogen toedienen”.
