Overzichtstentoonstelling in Dordrechts Museum
Verzekeringspremies
nekken exposities
Instanties voor
oude muziek
U WORDT
TOOI U MET GOUD EN
AANBEDEN
i
jsen
I
Beeldend Theater roept te veel
onbeantwoorde vragen op
gaan samen
md!
ïlWBWiïiWl
BOOD
ft
in
o-
SCHAKELJURK
IN BEELD
I
Britse schrijver in
Japan gearresteerd
Marnix Gijsen in
het Zweeds
„Zo doe je dat”
Haags museum
„RIMPELS IN HET GEZICHT” (N MICKERY
lil
WOENSDAG
22
SEPTEMBER
1976
KUNST
15
14
Museumdirecties gaan beroep doen op Financiën en CRM
J
1
LM/©
WELLICHT BENT U, lieve
vriendinnen, aan het begin van
deze nieuwe herfst alweer wat
van uw kostelijke zomerse tint
kwijtgeraakt. Maar daarom niet
getreurd. Want, zoals u uit erva
ring weet, hebben de cosmetica-
fabrikanten altijd nog wel wat
voor u achter de hand om lekker
bij te kleuren en de geuren wor
den evenmin vergeten.
DORDRECHT. Het Groninger
museum voor Stad en Ommelan
den ondergaat momenteel een in
grijpende verandering/ hetgeen als
uitvloeisel heeft dat gedeelten van
het permanente bezit elders in den
lande een tijdelijk onderdak krij
gen. Dat is reeds gebeurd met de
fameuze collectie van dr. Hofstede
de Groot in het Rijksmuseum in
Amsterdam en het gebeurt thans
ook in het Dordrecht museum
waar tot en met 10 oktober een
overzichtsexpositie van de eerste
15 jaar van de Groninger Kunst
kring De Ploeg wordt gegeven.
Lacunes in beeld van De Ploeg
de
V
ook
CEES STRAUS
00,-
Beeld uit Rimpels
in het gezicht, een
voorstelling van het
Beeldend Theater
in Mickery.
3/855101.
37 80 25
11
wr
onder redactie van Bé ter Maat
r 7»
16%
rtrice.
(Foto Bob van
Dantzig)
Is dit
van
zuiver
•cireerwoi
HET
FRANS
ort!
ig
oeft
BIOTHERM HEEFT HAAR creme
Embellissante - ook dat is nuttig te
weten - een naamsverandering doen
ondergaan en is nu Soin du Matin
gedoopt. Nog plezieriger voor ons is
echter de verpakking: de creme zit
nu in een tube en die is aanmerkelijk
voordeliger dan de voormalige pot.
WAKKANAI (AP). De politie in
deze Japanse stad heeft dinsdag mee
gedeeld een Brit te hebben gearres
teerd die had getracht een Japanse
vissersboot plus bemanning te huren
om hem in het geheim te brengen
naar de Sovjet Unie, via de Zee van
Ochotsk.
De man, de 49-jarige Londenaar
Michael William David, zei een
schrijver te zijn „die de rest van zijn
leven wilde doorbrengen in het land
van Aniton Pavlowitsj Tsjechoi”
de 19e eeuwse Russische dramaturg
en schrijver.
David was op 15 september in Ja
pan aangekomen. Wanneer hij zijn
vaderland had verlaten was de politie
niet bekend. De man was aangehou
den wegens schending van de Japanse
.immigratiewet.
EN OVER VOORDELIG gesproken,
let u vooral eens op de zogenoemde
promoties die de diverse huizen te
genwoordig regelmatig hebben. Zij
zijn beslist „portemonnee-vriendelijk”
en daarom voor u een extra vermel-
dinkje waard.
VANDAAG
de klok slaat
GUY LAROCHE WILDE evenmin
achterblijven en heeft bij de serie
produkten met de verrukkelijke geur
Fidji een talkpoeder gevoegd. Voorts
heeft de savon Fidji een nieuw jasje
gekregen. Opdat u het maar even
weet.
BRUSSEL (ANP). Van de bekende
Vlaamse auteur Marnix Gijsen zullen
boeken in het Zweeds vertaald worden.
Vorig jaar al werd door de Stockholmse
uitgever Rene Coeckelberghs, „Joachim
van Babylon” in het Zweeds uitgegeven.
Nu worden „Telemachus in het dorp” en
„Klaaglied om Agnes” in het Zweeds
vertaald.
„Telemachus in het dorp” werd al
vertaald in het Frans, Hongaars en Roe
meens.
Ofschoon De Ploeg samen met De
Stijl tot de meest invloedrijke stromin
gen in het kunstwereld) e van tussen de
twee wereldoorlogen heeft behoord, heb
ben de musea aan dat feit nooit veel
aandacht besteed, met uitzondering van
enkele kunstenaars waartoe Hendrik
Werkman moet worden gerekend. De
tentoonstelling van De Ploeg in Dor
drecht is dan ook een lofwaardig initia
tief, zij het dat het vertoonde beeld niet
een geheel juiste indruk wekt. En dat
zijn het vooral bolvormen die onder
steund worden door rechthoeken. Rood
en blauw als contrasterend element zijn
de meest voorkomende kleuren.
Daarnaast zijn er enkele niet-!.'erken
de kunstenaars die zich verwant voelen
met de uitgangspunten van De P!oc De
componist Daniël Ruyneman was bij
voorbeeld redacteur van het Blad voor
de kunst, ook de dichter Hendrik de
Vries (van wie overigens pentekeningen
in een fantastisch genre te zien zijn)
heeft contact met de kring.
Hoewel de tentoonstelling op het ge
bied van de typografie bij De Ploeg
prachtige voorbeelden geeft, mist het
geheel toch een grote mate van repre
sentativiteit. Werkman bijvoorbeeld is
alleen met constructivistisch werk verte
genwoordigd wat aan deze unieke figuur
nauwelijks recht doet. Dat gaat ook op -
in meer of mindere mate - voor de
andere aangesloten kunstenaars.
(Van onze kunstredactie)
DEN HAAG. De Nederlandse
Bachvereniging, de Haendelvereniging,
de stichting Jacob van Eyck (promotie
van muziek van voor 1750) en het Ne
derlands Vocaal Ensemble gaan samen
werken in de stichting Coördinatie Mu
ziek (COMÜ). Doel van deze samenwer
king in federatief verband is, te komen
tot bundeling van allerlei zakelijke acti
viteiten, onder meer op het gebied van
de publiciteit en het aantrekken van
solisten, hetgeen tot aanzienlijke bespa
ringen zou kunnen leiden. Er zal een
tweemaandelijks bulletin worden uitge
geven.
Directeur van de COMU is Pascal
Rijnders. „Het streven naar behoud van
de oude muziek wordt door deze samen
werking „geprofessionaliseerd”. Tot nu
toe werd veel werk door part-time
krachten worden aangetrokken. We wil
len met de samenwerking ook bereiken
dat we een grotere vuist kunnen maken.
De oude muziek, de kamermuziek in het
algemeen, krijgt te weinig aandacht. We
willen dat de oude muziek behouden
blijft. Op de CRM-begroting is het bud
get dat aan kamermuziek wordt besteed,
een schijntje vergeleken met wat de
symfonie-orkesten krijgen”, aldus Rijn
ders.
De COMU is gevestigd in Utrecht.
RIMPELS in het gezicht, wat wil die
theaterproduktie nu zeggen en hoe
wordt dat gedaan? Op zo’n vraag weet
ik maar ten dele antwoord. Middenop
het speelvlak staat een toren van stalen
steigermateriaal met daarin op verschil
lende niveau’s een platvorm. Gedurende
de voorstelling beweegt daarin een man
van beneden naar boven. Links op het
speelvlak bevindt zich een groepje men
sen, waarvan er enkelen op barkrukken
van niet gelijke hoogte zitten. Zij zijn
allen verstard en dat blijft de hele
voorstelling zo. Rechts in de toneelruim
te staat een steigerbouwseltje met daar
onder een metalen waskuip waarin wa
ter wordt verhit. De eerste tien minuten
van de voorstelling is dit alles heel
gemeen verlicht, zodat alles tot kleur
loos grijs is teruggehouden. Pas als er
normale verlichting gebruikt wordt,
blijkt dat de onbeweeglijke figuratie ge
kleed is in schitterend fel gekleurde
kostuums. Dan spat dat er ineens uit als
een fonkelend vuurwerk tegen een duis
tere hemel. Aan de rechterzijde van de
scene verschijnt inmiddels een man in
witte werkkleding. Hij hangt dode kip
pen aan de poten op aan de steigerbui-
zen en daardoor ontstaat een poeliers-
zaakje. Dan dompelt hij een der nog
gevederde volgels in het hete water,
waarna hij het dier zonder enige terug
houdendheid gaat zitten plukken. Mid
den onder die bezigheid klinkt er ge
murmel en centraal in het beeld gaat er
in de vloer een rond luikje open, waar
uit een besmeurde ontklede mannenfi
guur tevoorschijn klautert. Hij deelt
mee zich daar al geruime tijd in onge
makkelijke houding te hebben opgehou
den en er ontstaat een wat eenzijdige
dialoog tussen hem en de kippenplukker.
Het eind van het liedje is dat hij zich
daar mag wassen, kleding krijgt en dan
de poelier zo manipuleert dat het be-
HET HUIS LANCOME, OOK AL
geen onbekende van u. blijft immer
paraat ons aller schoonheid nauwge
zet in de gaten te houden. Om die
schoonheid nog weer wat te verhogen
krijgen onze oogleden een lijntje met
de nieuwe Crayon-Khól in zwart of
blauwgrijs. De lipstick-kleuren voor
het komende seizoen zijn aangévuld
met Groseille en Passerose, terwijl de
verzorgingsserie van „6” de Lancöme
met een talkpoeder is uitgebreid.
AMSTERDAM. Het Beeldend Thea
ter is een gezelschap dat theater presen
teert vanuit een ontwikkeling uit de
beeldende kunst. Een Nederlandse groep,
die tot en met 30 september in Mickery
„Rimpels in het gezicht” speelt, of beter
gezegd: laat zien. Het is een project van
Justa Masbeck en Wouter Klomp en
daarin zorgen combinaties van gebeurte
nissen voor ongebruikelijke effecten en
beelden. De toeschouwer is anderhalf
uur lang getuige van een reeks opeen
volgende situaties waarvan de samen
hang niet bijster duidelijk is. Boeiend is
het in elk geval wel en beeldend ook.
En er wordt prachtige muziek gespeeld
die mij deed denken aan die van „Once
upon a time in The West”.
brengen, waar hij in contact was geko
men met de Duitser Ernst Ludwig
Kirchner. Door dit expressionisme „ont
dekt” De Ploeg het effect dat schrille
kleuren kunnen hebben die tegenover
elkaar geplaatst worden. Men zou het
een Noordwesteuropese tak van het fau-
visme kunnen noemen.
Voorlopig is het echter Werkman die
buiten ons land de grootste aandacht
krijgt. In 1927 toont de Parijse galerie
Sacre du Printemps maar liefst 80 druk
sels van zijn land. Dat is een half jaar
voor de eerste jubileumtentoonstelling in
het Groninger museum waaraan veel
Ploegleden van het eerste uur zullen
meewerken. De laatste vijf jaar van de
getoonde periode géven het gebruikelijke
beeld van tentoonstellingen (in 1930 is
Werkman opnieuw met druksels in een
galerie in Parijs vertegenwoordigd) tot
de kring in 1933 met een jubileumexpo-
sitie in de Fongersfafiriek in Groningen
een hoogst actieve periode afsluit.
LAAT ALLEREERST DE GEUR
maar eens op ons afkomen. Het fa
meuze Franse huis Guerlain dingt
dan met recht naar onze gunst. Het
heeft weer eens een nieuw parfum
gecreëerd en een typisch vrouwelijke
naam „Parure” meegegeven. Even
verfijnd als de geur is eveneens de
apart gemodelleerde flacon waarin de
extrait u wordt geoffreerd. En let
dan vooral ook op de zeer fantasierij
ke stop; een feest om naar te kijken.
Naast de extrait is er tevens een eau
de toilette in flacons van 50, 100 en
250 cc en een in sprayvorm van 100
cc. Binnenkort zal er net als bij de al
langer bestaande Guerlain-geuren een
volledige Parure-lijn worden gelan
ceerd, waardoor het baden tot een
waar Parure-feest kan uitgroeien.
DEN HAAG (ANP) Van 2 tot 25
oktober wordt in het Haagse Gemeente
museum de tentoonstelling „Zo doe je
dat” gehouden, die de Koninklijke Aka-
demie van Beeldende Kunsten heeft sa
mengesteld om bezoekers in te lichten
over elementen en principes die een rol
spelen in de beeldende kunst. De exposi
tie en het boek, dat tevens de catalogus
van de tentoonstelling is, behelzen een
vormleer. Ze zijn een poging om woor
den te vinden voor gevoslsinhouden en
visuele bewustzijnstoestanden, die op het
eerste gezicht tot het onzegbare lijken te
behoren en waarvoor dan ook tot nu toe
geen taal bestaat, aldus de akademie.
geval wel voor een zekere spanning.
Verrassend vond ik de afwisseling ook.
De hele voorstelling heb ik geboeid en
geamuseerd zitten bekijken. Maar dan
kom ik toch tot de slotsom dat elke
theaterpresentatie een bepaalde duide
lijkheid moet bezitten. Die kan bereikt
worden binnen de scenezetting zelf, en
dat is het prettigst, of door een heldere
beschrijving in een programmablaadje.
Daaraan ontbreekt het bij vernieuwend
theater maar al te vaak en ook nu is
dat zo. Op het programmablad is slechts
een reisbureautekstje opgenomen dat
niets verklaart. Eerder zou je die tekst
kunnen zien als wezenlijk onderdeel van
de voorstelling. Niets op tegen, als het
maar niet een werkelijke uitleg verdoe
zelt. Ik heb lang niet alles begrepen van
dit Beeldend Theater. Mij stoort dat
niet, wanneer ik toch op een bepaalde
manier geïnteresseerd raak, maar toch,
ik kan me voorstellen dat anderen daar
niet zo tolerant tegenover staan, er
worden teveel vragen opgeroepen die
onbeantwoord blijven.
KO VAN LEEUWEN.
Jan Wiegers schilderde in 1925 dit „Intérieur bohémien” dat te zien is op de over
zichtstentoonstelling van De Ploeg in Dordrecht.
WE BLIJVEN IN PARIJS EN DAN
is daar CHRISTIAN DIOR die ons dit
seizoen verblijdt met Les Rouges
d’Or, jazeker, gouden kleuren. Dior
citeert daarvoor Charles Baudelaire:
„De vrouw is een idool en zij moet
zich met goud. tooien om aanbeden te
worden”. En dan aan u de vraag:
Welke vrouw zou nou niet graag
worden aanbeden?” Ik wel als ik zo
onbescheiden mag zijn. Dat kunnen
we dan met goudglanzende lippen en
nagels in vier verschillende tinten,
namelijk met rouge d’or, brun d’or,
gueule d’or en pourpre d’or. De een
zacht van tint, de andere wat bruta
ler of geraffineerder. Aan u de keus.
NU STAPPEN WE BIJ DR. N. G.
PAYOT binnen, eveneens zijn domi
cilie in Parijs hebbend. Hij adviseert
voor de herfst- en wintermaquillage
zachte, tere tinten. Geeft u daar ook
de voorkeur aan, dan zit u goed met
zijn fond de teint Lumimat in de
kleur genaamd Artois. De wangen
worden voorzien van een zachte blos
met de farajou Bols de Rose. Om de
oogleden evenzeer van een verfijnd
tintje te verzekeren heeft Payot de
ombre creme Gris gecreëerd, terwijl
de lippen zich met de cyclaamrode
Ninon tot een lieve glimlach kunnen
plooien.
Het aldus ontstane beeld geeft de
Groningse beweging eerder een provinci
aal karaktertrek je mee dat afbreuk doet
aan de landelijke invloed. Dat trekje is
weliswaar terug te vinden in de uitspra
ken die Johan Dijkstra ten tijde van de
oprichting deed („een lutje warkende
leden binn’n wie al maans” en „wie
hebben groode plann’ veur toukomst-
aigen warkploats-eerst mouten wie van
ons kas nog meer zain kenn’ as boom”)
maar het dekt niet de grote vlucht die
De Ploeg later zou nemen.
AMSTERDAM (ANP). Het is vrij-
ónmogelijk geworden om grote be
langrijke kunsttentoonstellingen in ons
land te houden door de énorme stijging
van de verzekeringspremies. Dit zei mr.
17 'le Wilde, directeur van het Stedelijk
Museum in Amsterdam, op een in de
■'mfdstad gehouden bijeenkomst. Het is
overigens geen probleem van de laatste
*ijd. hoewel de premies vooral de laatste
jaren sterk zijn gestegen. Al tien jaar
werd door de directies van di
verse musea in ons land een beroep op
"edaan om bij te staan in het
i van de hoge premies. Maar toen
-d de regering afwijzend tege
nover het idee.
FRANS MOLENAARS NIEUWE
schakeljurk heeft nogal wat reacties
opgeroepen. Hoewel de verbeeldings
kracht van de meeste lezeressen -
zeker na mijn uitvoerige beschrijving
- groot bleek te zijn, wilden ze toch
ook weleens zien hoe die nieuwe lijn
van Molenaar in de praktijk uitpakte.
Ja, om u dat te tonen was ook mijn
bedoeling, maar op de een of andere
onverklaarbare wijze is die foto bij
mijn verhaal over de collectie van
Frans Molenaar er niet bijgekomen.
Dat speet mij erg. Die omissie wordt
dan nu ongedaan gemaakt.
V' probleem echter steeds nij-
->e-.der wordt, zullen binnenkort enkele
-'vimdirecties, onder meer die van
het Stedelijk Museum in Amsterdam en
het Kröller-Müller-museum op de Velu-
we. opnieuw een beroep op de ministe
ns w>n financiën en CRM gaan doen
voor extra bijdragen ter leniging van de
nood.
Mr. De Wilde zei, dat door die finan
ciële moeilijkheden al belangrijke ten
toonstellingen voor Amsterdam verloren
zijn gegaan. Hij noemde een expositie
van werken van Henri Matisse, waar-
vco’ al bijna een miljoen gulden aan
verzekeringspremie opgebracht moest
worden. „Ons tentoonstellingsbudget be
draagt 675.000 gulden. Het is begrijpe
lijk, dat we dan aan dergelijke eisen
niet kunnen voldoen”, aldus mr. De
Wilde. Ook van tentoonstellingen van
werk van Francis Bacon en Jaspar Jo
nes moest door dit probleem worden
afgezien.
ven rem op het houden van belangrij
ke exnosities is ook het feit, dat musea
en verzamelaars steeds huiveriger wor
den hun kostbare bezit uit te lenen. Het
bezwaar hierbij is vooral de mogelijke
beschadiging van de kunstwerken. Het
stedelijk museum van Amsterdam zelf
heeft een „zwarte lijst” van musea in
het buitenland, waaraan geen werken
worden uitgeleend omdat men er niet
van overtuigd is dat in die musea kunst
werken op de juiste manier worden
behandeld.
Mr. De Wilde zei te hopen dat onze
Het expressionisme vindt in de
kunstkring vooral aanhang bij Jan Al-
tink die met drie hevig kleurige doeken
aanwezig is, bij Johan Dijkstra die de
tegenstelling van licht en donker uit
werkt maar ook van felle kleurstellin
gen houdt en bij Jan Wiegers.
expressionisme een van de pijlers
De Ploeg, de andere is het constructivis
me dat in de typograaf Werkman, maar
in Jan van der Zee en Wobbe
Alkema vurige pleitbezorgers vindt. Bij
Alkema zijn het bollen en driehoeken
die reeksen vormen, bij Van der Zee
komt voornamelijk door de al te frag
mentarische opzet die nu eenmaal ge
bonden was aan het uitgangspunt, na
melijk het permanent museumbezit.
Van die eerste 15 jaar van de geschie
denis van De Ploeg zijn praktisch alle
belangrijke data bewaard gebleven, zo
dat de samenstellers ze netjes op papier
konden zetten. Daar werd een summiere
catalogus bijgevoegd en aldus moest De
Ploeg in kaart worden gebracht. Een
poging tot analysering ontbreekt dus,
hetgeen gezien het belang van de expo
sitie als een jammerlijk manco moet
worden beschouwd. Tekort aan man
kracht en of financiën zullen ongetwij
feld een geldige reden zijn, maar
kunstkring had toch beter verdiend.
De Ploeg werd opgericht tijdens een
bijeenkomst van onder andere Jan Al-
tink, Johan Dijkstra, Georg Martens. All
Pott en Simon.Steenmeyer die op initia
tief van Jan Wiegers en W. F. Reinders
op 5 juni 1918 naar het plaatselijke cafe
„Blauwe Paard” waren gekomen. Het
voornaamste streven werd het samen
bundelen van nieuwe artistieke talent en
het stimuleren van het kunstleven.
In de praktijk bleek dat neer te ka
men op het verzorgen van een jaarlijkse
tentoonstelling, vooral in Pictura, maar
ook wel in de Rode Hel en andere zalen.
Na drie jaar, als reeds diverse exposities
hebben plaatsgehad, wordt het „Blad
voor de kunst” opgericht. De in 1920
toegetreden schilder en drukker Hendrik
Werkman richt zelf een'nieuwe uitgave
op, The Next Call, dat een langer leven
dan Blad voor de kunst beschoren lijkt.
Deze uitgave loopt ongeveer synchroon
met een nieuw blad van de kunstkring,
Het Kouter geheten. Er zijn op de ten
toonstelling in Dordrecht verscheidene
voorbeelden te zien van de in dié tijd
haast revolutionaire druktechnieken
waarin sterke invloeden van de Dada-
beweging zijn terug te vinden.
Verschillende leden van De Ploeg
werken ook mee aan het te Antwerpen
verschenen tijdschrift De Driehoek, zoals
Wobbe Alkema en Jan van der Zee. Een
belangrijke artistieke stimulans onder
vindt De Ploeg vanuit het Duitse ex
pressionisme. Jan Wiegers had namelijk
in het begin van de jaren twintig voor
een kuur een bezoek aan Davos moeten
staan in gevogelte wordt omgebogen in
een meer winstgevend zaakje. Winstge
vend dan voor de uit het niet opgestane
figuur, want de poelier mag slechts
assistent worden. Intimidatie en onder
drukking dus. Er staat rechts achterin
de scene ook nog een sfeervol met
lampenkapjes verlicht optrekje waarvan
het interieur doet denken aan een uit
zonderlijk boudoir. Daarin een altaar
achtige kast die is opgebouwd uit laden,
van groot tot klein formaat. Die laden
dragen opschriften als „Mijn leven met
Kees” of „Ballet” en talloze andere za
ken waarmee de vrouw die zich daar
ophoudt, in haar leven geconfronteerd
zal zijn geweest. De vrouw trekt de
laden er uit, keert ze om en gaat ermee
aan het bouwen. Zij bouwt haar leven
zo opnieuw op. Eenvoudige symboliek
dus. Dan is er ook nog een wat magere
jonge vrouw die van tijd tot tijd met
een blinkende hoela-hoepel in het rond
draait. Zij kijkt dan heel stoicijns, of
leest er ontspannen een krantje bij. De
samenvoeging, opeenvolging, van derge
lijke taferelen zorgde bij mij in elk
regering een zelfde standpunt zal gaan
innemen als die van Engeland, Australië
en enkele staten in West-Duitsland.
Daar wordt van regeringszijde een ga
rantie gegeven voor alle beschadigingen
die uitgeleende kunstwerken bij exposi
ties in die landen oplopen.
Daarom is volgens mr. De Wilde het
aankoopbeleid van de musea (het Stede
lijk Museum heeft daarvoor een budget
van 1,1 miljoen gulden) zo belangrijk.
„Dan wordt het mogelijk om kleine
thematische exposities uit eigen collectie
te houden”.
Er worden overigens het komende sei
zoen in het Stedelijk Museum weer een
groot aantal exposities (ongeveer 30) ge
houden. Daarbij zijn volgens mr. De
Wilde een tentoonstelling van werk van
Bart van der Leek (van 25 september tot
en met 7 november), van daguerro types
van Shinkichi Tajiri (6 november tot en
met 12 december), foto’s van Edward
Weston (30 oktober tot en met 12 de
cember) en Maria Austria (8 januari tot
en met 20 februari), de „vrijgezellenma
chines” van Marcel Duchamp (20 no
vember tot en met 2 januari), tekenin
gen en schilderijen van Adolf Woelfi (19
maart tot en met 1 april) een kinetisch
project van Gerhard von Graevenitz (29
januari tot en met 13 maart) en exposi
ties over textiel (24 december tot enmet
6 februari), vliegers (28 mei tot en met 3
juli) en Japanse affiches (12 maart tot
en met 24 april) de belangrijkste.
Het Stedelijk Museum ondergaat in
tussen een belangrijke verbouwing. Het
80 jaar oude gebouw aan de Paulus
Potterstraat wordt zowel inwendig als
uitwendig geducht onder handen geno
men, waarbij het geheel wordt aange
past aan moderne opvattingen. Naar
verwachting zal dit karwei over onge
veer 3 jaar gereed zijn.
IS VANDAAG ALLES
wat de klok slaat en zo
komen we dan terecht bij Ted Lapi-
dus. Zij naam kent u ongetwijfeld al
van zijn dames- en herenkleding en
accessoires, maar nu heeft hij ook
een geur op zijn naam gebracht. Een
parfum en een eau de toilette met
een profiel, zoals men dat zo fraai
weet te omschrijven, in de stijl van
de prêt-a-porter geënt op de haute
couture. Op z’n alledaags gezegd:
voor alle vrouwen. Nou zie ik alle
vrouwen gelukkig nog niet „gelijk-
geurend” door het leven gaan en met
deze opmerking wil ik beslist geen
afbreuk doen aan Teds geur, die hij
overigens Vu noemde. Ik zal u een
opsomming besparen van de ingre
diënten nodig om houtachtige, frisse
bloemen-, exotische en warme bos
geuren in een watertje te verenigen
Feit blijft dat Vu een bijzonder apart
gekleurde verpakking heeft gekregen.
De parfum is in flacons en in vier
verschillende maten verkrijgbaar,
terwijl de eau de toilette in drie
maten en een atomiseur op de markt
is gebracht.
-
