Retrospectieve Paul van Hoeydonck
in Den Bosch
Vocale schoonheid
Gedenkteken voor
menselijke evolutie
uit de Renaissance
Nieuwe Komedie protesteert op
Energieke zang van Natalie Cole nog geen publiektrekker
Generator” op punt van doorbreken
artistiek verantwoorde wijze
Gedegen spel zonder reliëf
J
Muzikaal weekeinde in Waalse Kerk
Vibratie-loze toon
Twents Consortium in Heemsteedse St. Bavo
Het tedere geweld
in Amstelveen
Paul McCartney voor
Unesco in Venetië
Niet gepolijst
i
ij&s
Kostwinner, wat is dat, pa?" voor Burgwalbuurt
’s-HERTOGENBOSCH. Als
onderdeel van het Festival Beel
dende Kunst Vlaanderen-
Nederland, dat een uitwisseling
van exposities beoogt, is de
retrospectieve Paul van Hoey
donck in het Noordbrabants
Museum in Den Bosch direct al
een hoogtepunt. Van Hoey
donck’s toekomstvisie laat niet na
op aangrijpende wijze een lang
durige indruk te maken, zo zelfs
dat hij nog steeds in staat is om te
kunnen shockeren. En ook al is
de kracht van het protest in zijn
kunst uit de jaren zestig aan die
tijd voorbehouden, Van Hoey
donck’s mening over de toekomst
en de futurologie heeft een tijd
loos karakter dat het waard
maakt zijn kunst in de galerij der
allergrootsten van onze eeuw te
plaatsen.
KUNST
ft
P ZWAANSWIJK
CEES STRAUS
;e
s,
le
6
k.
n-
KO VAN LEEUWEN
JOHN OOMKES
Het
lange
wachten
daarna
element: een roos op de plaats van het
afwezige, dode hart van de Russische kos
monaut of een krans van rozen om het
hoofd van de anonieme astronaut.
wordt beschouwender, ingetogen en haast
lieflijk
Deze fijne manualiter orgelcomposities
stammen uit de Clavierübung III, evenals
de zeer geïnspireerde koraalbewerking
Vater unser im Himmelreich”, die op het
Friedriehs-orgel werd vertolkt. Een juiste
keuze van tempo en registratie, waardoor
het stemmenverloop steeds zijn helder
heid behield, maakte de uitvoering van dit
cathechismuskoraal tot een speciale bele
venis.
Dat was trouwens ook zo met de aan
sluitend ten gehore gebrachte Prelude en
fuga in C; monumentaal van opzet, met
zijn steeds weerkerende, heerlijk knor
rende basmotief in het pedaal en het span-
mngsrijke en majestueuze, 1 ugatische ver
volg, dat uiteindelijk in een bevrijdend
besluit culmineert.
Twee fkatsonates die in g met uitge
schreven clavecimbelpartij en de sonate
m e met basso continuo, werden door hen
gedrieen m goed samenspel uitgevoerd.
Anneke Phennmg combineert haar soepe
le vmgertechniek met een vloeiende,
vibrato-ioze loon Dooi het ietwat slappe
karakter van de klankproduktie en het
achterwege blijven van een pittige articu
talie, is (waarschijnlijk bewust; aanslui
tmg gevonden bij de geaardheid van de
traverso. In elk geval lijkt de fluitiste geen
optimaai-expressieve loonvorming na te
streven; anders was zij wel tijdens haar
spel gaan slaan (de voor hel differentiëren
van de loonintensiten benodigde midden
ritteen mek kan ui zittende houding met
maximaal benut wórden).
In dat verband is het opmerkelijk dat
Van Hoeydonck tot een schitterende syn
these kan komen van stijlen uit tal van
uiteenlopende perioden. Van Hoeydonck
is een Italianisant in zijn Triptiek van de
Ruimte, een middeleeuwer, een renaissan
cist, maar ook een twintigste eeuwer die in
zijn visie de nieuwste opvattingen der
futurologen registreert en becommentari
eert op een manier die uniek is. Bij Van
Hoeydonck is de mens een profeet van de
moderne techniek die (zoals in Cybernetic
Christ) als Christus aan het kruis gena
geld, aanbeden moet worden. Die mens is
ook de Icarus die een god wil worden,
althans hem evenaren, maar daar jam
merlijk in faalt. En al lijkt dat een pessi
mistisch beeld, er is ook een verzoenend
Deze retrospectieve geeft geen over
zicht van het totale oeuvre van Paul van
Hoeydonck, maar wel een beeld van een
periode die aan het eind van de jaren ’50
een aanvang neemt en tot op heden voort
duurt: Van Hoeydonck’s visie op de ruim
tevaart in enge zin en de reis van de mens
door alle tijden heen in de ruimste zin.
Kya Hengstmangers tracteerde het
publiek voor de pauze nog op de solo-
voordracht van Bachs uitgebreide Tocca-
De periode van de monochromen (overi
gens met diverse inbreuken daarop, want
soms wordt een gekleurde bril voor de
landschappen en toekomststeden gehou
den) wordt verlaten om het inwendige van
de kosmonauten met een letterlijk bloed
rode kleur te laten zien. De astronauten
pakken prachtig clean chroom zijn
dan harnassen die alleen nog een vlezige
inhoud bevatten. Het leven wordt door de
techniek omsloten en gedood. Alleen in
die staat kan het nog uit zijn kooi stulpen.
Het aardige van deze tentoonstelling is
dat zij in relatief kort bestek een breed
overzicht geeft van Van Hoeydonck’s ont
wikkeling in stijl van werken die zich in de
afgelopen jaren zeer gevarieerd heeft aan
gediend. Ze begint met een protest tegen
de kritiek die Van Hoeydonck kreeg op
zijn „witte kunst”, de monochrome maan
landschappen, de mutants en andere
reliëfs die nauwelijks een andere kleur
dan wit hebben. Want wit is voor hem de
verzameling van alle kleuren, maar ook
de oneindigheid, het begin en de onschuld
Om de monochromen beter te kunnen
zien biedt Van Hoeydonck zijn kritikas-
ters een serie Boïtes a monocles, glaasjes
die bij nadere bestudering gouden vlek
ken hebben of venijnige spijkers bevat
ten. Het is de enige keer op deze expositie
dat de kunstenaar een actief-agressieve
houding laat zien. Waar agressiviteit
vaak met een zeer ingehouden span
ning verder aanwezig is, kan ze eerder
als zelfdestructief worden beschouwd.
Verschillende keren wordt dit thema
geïllustreerd in de Icarusmythe en in
Group-7. een reeks van zeven stadia waar
in een ruimtevaarder van mens tot stof
vergaat. Als een soort omgekeerde trans-
substantia ontstaat dan een serie kruisin
gen. Het protest tegen de uitwassen van de
futuristische maatschappij, ontdaan van
haar eigen identiteit, is afgenomen en
In vergelijking met vorig jaar komt Van
Der Graaf Generator als minder zwaar
moedig over. Hammill heeft driftig aan
zijn presentatie gesleuteld en straat! een
groter zelfvertrouwen uit In de eerste
nummers, When she comes en Masks van
World Record en in La Rossa van Still
Life, is zijn gitaarspel beter aan ooit De
immer extravagant uitgedoste Jackson
scheurt er op twee saxen tegelijk al dade
lijk een solo uit dat het eerste volk bij het
podium te hoop doet lopen. Het slotak
koord van La Rossa maakt de spanning al
voelbaar de sfeer stijgt, Hammill zwaait
zijn armen als in een gymnastiekoefening
heen en weei
Van Der Graat Generatoi weet niet van
ophouden Het onheilspellende begin van
Meurglys Ill. The Songwriters, Guild,
kondigt een nieuwe serie aan. waarin zelf
Gog (van Hammill' solo-album) en Sleep
walkers elkaar opvolgen Telkens wee>
schept Van Der Graaf Generator uit de
Van Hoeydonck’s politieke stellingna-
me is op de retrospectieve duidelijk aan
wezig. Zo maakt hij een serie van stereo
tiep lachende, onpersoonlijke „vrede
stichters” met vlinders en vogels in de
hand die niets anders dan hun luidkeelse
bla-bla hebben aan te bieden. Hun handen
zijn geschoeid, „wij maken geen vuile
handen Ook de serie „gijzelaars" bena
dert de politieke actualiteit, maar steeds
opnieuw is dat element ondergeschikt aan
een opvatting waarin de mens in al zijn
(agressieve) doen en laten zijn universele
plaats in de wereldgeschiedenis krijgt.
grootste tegenstellingen een niet meer ver
wachte eenheid en Hammill lijkt daarbij
een steeds meer vermoeide stimulator
Er zaten nogal wat haken en ogen aan
dit concert Allereerst doet de keus van
het Concertgebouw niet erg verstandig
aan Redelijkerwijs was na te gaan dat
Natalie Cole in Nederland (nog) geen
publieksmagneet is. Het gevolg is dat een
schamele vijfhonderd aanwezigen het
vuur uit hun handen moeten klappen om
het applaus nog ergens op te laten lijken.
Dirigent Jan Heijmink Liesert leidde
zijn kamerkoor van uitgelezen stemmen
eerst bij de vertolking van liturgische
werkjes: een „O salutaris hostia” van
Pierre de la Rue (ong. 1500), het „Super
flumina Babylonis” van Orlando di Lasso,
drie gedeelten uit het Hooglied op muziek
van da Palestrina (Canticum canticorum)
en van Claudio Monteverdi het Sanctus en
Benedictus uit de „Messa a quattro Voci'
Glaszuiver was de samenklank van deze
jeugdige, gave stemmen en beheerst de
Het consortium bestaat uit twaalf jon
ge vocalisten, acht zangeressen en vier
zangers, waarvan enkele hun opleiding
ontvingen aan het Twents Conservatori
um in Enschede. Hun artistieke voorlief
de gaat uit naar de vocale muziek uit de
Renaissance
HEEMSTEDE Een klein kamerkoor
uit het oosten des lands, het Consortium
Vocale Twente, bracht zondag een bezoek
aan de Sint Bavo-kerk in Heemstede,
’s Morgens verleende dit ensemble daar
zijn medewerking aan de hoogmis en
’s middags gaf het hier een concert, waar
op a capella-composities uit de Renais
sance ten gehore werden gebracht.
Het was op verzoek van de wijkraad
van deze buurt dat De Nieuwe Komedie
beloond Natalie daalt in een strak
oranje leren geheel gehuld stralend de
trap naar het podium at waar haar vijf-
mans groep en twee extra vocalisten juist
Keep Smiling hebben ingezet Uiterlijk
heeft ze wat weg van een Diana Ross of
een Sandra, maar muzikaal valt dadelijk
een grote overeenkomst met het genre van
Aretha Franklin waar te nemen. Dezelfde
energieke zang en het gelukkig nog niet
gepolijste gehee) dat ae muziek boven het
niveau van de tabriekssoul uittilt In het
bluesy What ever will be is het arrange
ment bovendien dooizichtig genoeg om de
emoties waarmee Natalie zingt te kunnen
peilen
He’s not here en Inseparable zijn mooie
ballads, die atgelost worden dooi net snel
lere Hey, Mr Melody en een energieke
versie van This Will Be De toegift wordt
verdiend door een schitterende tïnaie-
medtey waarin Natalie haai keel impone
rend weet op te zetten Can t say no en
Sweet, sweet Love kennen veel steervolle
overgangen en tempowisselingen die bij
de merendeels gekleurde bezoekers noga)
wat reacties oproepen Natalie weet er wel
raad mee
Voor het befaamde „Echo”-werkje van
di Lasso was de schoonklinkende echo
wat te gul van reactie. Toen kwam nog een
toegift als bekroning van het concert: Jan-
nequins „Le chant des oiseaux” in een
prachtige, door virtuoze imitaties van
vogelzang opgeluisterde vertolking. Veel
bijval was er voor de Twentse zangers, die
op hun beurt hun erkentelijkheid jegens
Ton Nelissen, de organisator van het con
cert betuigden met een zinrijk cadeau: de
eerste grammofoonplaat, die onlangs van
hun zang werd gemaakt.
Het.concert had,plaats mhet kader van
een Wereld-Venetië-week
:s-
n.
d:
Met haar overigens gedegen spel bracht
zij op die manier wat weinig reliëf aan in
het notenbeeld. Maar er bleef, mede dank
zij de kracht van de composities zelf, en in
esthetische zin ook door de helderdragen-
de akoestiek van de kerk, veel te genieten
over. Zóveel, dat het publiek zich na de tot
besluit van het concert gespeelde sonate
in e, zo enthousiast toonde, dat de concert-
gevers dit met een toegift meenden te
moeten honoreren.
De opinies in de Engelse muziekpers
geven eindelijk blijk raad te weten met
het fenomeen Van der Graaf Generator
Uit de kolommen van de tot dusverre
nogal afstandelijke muziekbladen spreekt
nu pas waardering, verwondering en de
wetenschap dat Van der Graat Generator
wel eens de volgende groep zou kunnen
zijn die gaat doorbreken. De reacties van
de al jarenlang getrouwe Van Der Graaf-
fans hierop variëren tussen een ,’t werd
tijd’ -stemming en een doffe bedruktheid
omdat beseft wordt dat een grotere waar
dering voor Van Der Graaf Generator zal
leiden tot een schaalvergroting die de inti
miteit tijdens de concerten mogelijk nade
lig zal beïnvloeden
Zijn haast schizofrene podiumgedrag
doet hem tijdens Still Life, een macaber
aandoend lied, met het haar in de ogen
ijsberen over het podium. Zijn concentra
tie is at zijn stem breekt telkens. Bevan
gen door het ritme van Wondering wiegt
Hammill wat heen en weer Dan barst hij
plotseling weer theatraal uit in een snelle
stortvloed van woorden De atmosfeer is
afmattend
AMSTERDAM Nadat wat organisa
torische moeilijkheden waren overwon
nen, kon het concert van Natalie Cole
gisteravond in het Concertgebouw door
gaan. Haar naam moet de aandachtige
lezer al tot nadenken stemmen. Ze is
inderdaad de dochter van wijlen Nat
King Cole Die verwantschap was voorde
AVRO alleen al reden genoeg om een tv-
speciai met haar op te nemen. Toch heb je
aan een beroemde vader niet genoeg als je
in de harde Amerikaanse muziekbusiness
overeind wil blijven.
d-
o:
>r
n
AMSTERDAM Zaterdagavond
speelde Van aei Graaj Generator binnen
een tijdsbestek van vijf weken opnieuw
in Paradiso, waar een enigszins teleur
stellend aantal van achteneenhalfhon
derd bezoekers opnieuw kon vaststellen
dat de groep in topvorm is.
16
Q
n-
15
a.
it,
n-
L:
e
i,
i.
n
n
n
e
e
:e
n
ït
o-
•s.
n,
tit
O
O
a-
is-
n-
ri-
wordt
Van Hoeydonck zit nu in het stadium
van een oerwereld waarin de mensheid
staat tevens weer aan het allereerste begin
dat even onbezoedeld is als het wit van
Van Hoeydonck’s eerste werken in deze
periode Dat is zijn optimisme en bood
schap: hoe groot het verval kan zijn, er is
altijd een nieuw vertrekpuht mogelijk
De gamba-speler Eduard Plagge, ten
slotte, zorgde samen met de claveciniste
voor een uitvoering van de sonate BWV
1027. De ingetogen verfijning van Plagges
streek op dit aartslastige instrument,
maakte dat het onderlinge klankeven-
wicht dusdanig verstoord werd, dat het
clavecimbel constant domineerde en de
gamba-passages voor een belangrijk deel
zelfs ternauwernood hoorbaar waren. ïn
de basso-continuopartijen daarentegen,
werd met de beide andere ensembleleden
een bevredigend klankevenwicht bereikt.
Hopelijk zal Eduard Plagge, die zijn spo
ren op het gebied van het gamba-spel in
het verleden al ruimschoots heeft ver
diend. zich gauw weer eens wat gepronon
ceerder laten horen
JOHAN VAN KEMPEN
Op dit laatste, maandelijks gegeven
concert van een serie van zes, waarop
Rosenhart telkens een toccata van Muffat
en een sonate van Mendelssohn voor
droeg. waren ook enige werken van Bach
geplaatst, waarvan een gedeelte op het
kabinetorgel werd gerealiseerd. Kees
Rosenhart zal de (ditmaal weinig talrijke)
toehoorders ongetwijfeld een groot genoe
gen hebben gedaan met zijn frisse spel
van twee duetten, op het zo uiterst licht en
bevallig klinkende kamerinstrument.
De opbrengst van het concert was
bestemd vooi de Unesco, de organisatie
vooi onderwijs wetenschap en cultuur
van de Verenigde Naties, die zich uizet
voor het behoud van Venetië
VENETIE (Reuter). Ruim twintigdui
zend mensen nebben zaterdagavond op
het San-Marcopiem van Venetie een con
cert bijgewoond van ex-Beatle Paul
McCartney en zijn popgroep Wings
Zowel de na de pauze gespeelde Zesde
sonate van Mendelssohn, waarvan het
ingekeerde slot-Andante een grote innig
heid kreeg; alswel de heerlijke toccata,
met bezonken inleiding, van Muffat,
gaven blijk van de veelzijdige bruikbaar
heid van dit orgel, alsmede van het mees
terschap van de bespeler ervan
Zondagmiddag was het dan louter en
alleen Bach wat de klok sloeg. Drie musi
ci; Anneke Phenning, dwarsfluit Kya
Hengstmangers, clavecimbel en Eduard
Plagge, gamba, hadden hun krachten op
dn tweede concert van de Bach-cycius
samengevoegd
Ongeveer twee jaar geleden begon Paul
van Hoeydonck met de serie Archeo’s
Bio’s waaruit deze Bio City komt.
Een tweede punt van kritiek vormt het
voorprogramma. Euson is weliswaar een
aardige dertigei maar hij maakt zelf dat
je hem niet serieus noeft te nemen Hij
presteert net waardering te vragen voor
de gammele prestaties van zijn provisori
sche begeleidingsgroep die slechts twee
keei had gerepeteerd Een zichzelf respec
terend artiest waagt het niet met een twee
weken oude formatie op het podium van
het Concertgebouw,
neer men bedenkt dat deze groep vooral
activerend en maatschappijbetrokken
toneel wil brengen. In „Kostwinner” liegt
dat er niet om. Daarin worden heel veel
misstanden uit de samenleving bijeen
geveegd. Er worden veel kapitalistische
bla-bla-ballonnen knallend doorgeprikt
en dat gebeurde zaterdag tot merkbaar
genoegen van de vele belangstellenden,
waaronder vooral veel buurtbewoners uit
de Burgwalbuurt.
ta in d. BWV 913, waarmee zij, ondanks
een hier en daar optredende nerveuze
onrust, overtuigend haar muzikaal en
technisch kunnen demonstreerde.
Na de pauze volgden er werkjes, spiritu
eel en verfijnd, geestig of vervuld van
ontspannende blijheid van Josquin des
Prés, Orlando di Lasso, Passereau, Mor
ley. Waelrant en Peuerl.
AMSTELVEEN. Chansons, confe
rence, sprookjes en parodie vormen de
inhoud van het theaterspektakel „Het
tedere geweld” van de Belgische kunste
naar Luk Bral. Het gaat op 22 oktober in
het Cultureel Centrum in Amstelveen in
première Vorig jaar kwam Luk Bral voor
het eerst naar Nederland met het pro
gramma „Vrije Vogel”, dat met de
Amsterdamse groep „Album” een seizoen
lang werd gespeeld. Het nieuwe program
ma, uitgebracht door Harlekijn België
wordt geregisseerd door Kurt van
Eeghem.
Niemand kan mee; om Peter Hammill
en de zijnen heen De huidige bloedarmoe
de in de rock doet je automatisch grijpen
naar die transfusie, die een versterkende,
vernieuwende werking zou kunnen heb
ben Van Der Graaf Generatoi maakt ai
jarenlang progressieve en opvallende
muziek, die zowel tekstueel als muzikaal
de argeloze onwetende die er voor het
eerst mee m aanraking komt overdondert
Een korte karakteristiek van hun muziek
is per definitie een onbegonnen zaak
Opvallend is echter de ondergeschikte rol
van de gitaar hoewel hun laatste album
World Record rockachtiger is dan de bei
de vorige elpees, die eigenlijk ook nog
recent zijn het geheel ontbreken van de
bas en het plastisch gebruik van Ham
In de clavecimbelbegeleidingen voldeed
Kya Hengstmangers over het algemeen
goed. Alleen, in die laatstgespeelde sonate
gaf zij de fluitiste niet helemaal genoeg de
ruimte, door in een soort metrische star
heid te vervallen, die de vrijheid (het gaat
hier uiteraard om heel subtiele rubati)
voor de solostem te zeer beperkt.
voordracht bij deze vertolking, waarbij
ook de zegging van de tekst functioneel
werd. Nadrukkelijker was dit zo het geval
voor „Lasciatemi morire’het aangrijpen
de Lamento uit Monteverdis opera „Ari-
anna” en voor „Itene o miei sospiri”, het
harmonisch zo wonderbaarlijke werk van
de geniale vorst Gesualdo di Venosa.
daar kwam spelen. Het gezelschap uit Den
Haag kondigde zijn optreden in Haarlem
aan als landelijke première. Aardig
bedenksel, maar niet meer dan dat, want
De Nieuwe Komedie weet ook wel dat de
echte première pas over een week in het
Haagse Amicitia is. Dat riekt dus naar
evenveel bedrog als het maatschappelijk
kwaad dat De Nieuwe Komedie wil
bestrijden.
Deze jammerlijke vergissing van het
gezelschap daargelaten, kan ik alle
bewondering opbrengen voor dit gezel
schap, dat een bijzonder helder soort vor
mingstoneel speelt. De opvoering in de
Burgwalbuurt was wel uitstekend op z’n
plaats, want in „Kostwinner, wat is dat,
pa?” gaat het vooral om de gebeurtenis
sen in een saneringsbuurt. In de zogehe
ten Vogelbuurt blijkt dertig percent van
de woningen opgekocht te zijn door een
zelfde makelaar. Daar zit een grote bouw
onderneming achter die met de gemeente
en een architekt gemene zaak maakt om
tot winstgevende plannen te komen. Maar
de buurtbewoners zelf blijken wakker
genoeg om dit te voorkomen. Zo maken
we via wijkvergaderingen de ondergang
mee van het grote bouwbedrijf en zien we
de buurtbewoners zegevieren. In relatie
tot deze piot wandelt er door de hele
voorstelling ook nog een familie die zijn
grootste steun vindt bij traditie en geves
tigde gewoonten. Een vader die met reac
tionair gezwets de andere gezinsleden
stralend aan zijn voeten vindt. Behalve
dan zijn zoontje, dat wel pleegt na te
denken.
De Nieuwe Komedie doet over al deze
dingen niet ingewikkeld. Het gezelschap is
via improvisatie aan de opbouw van dit
stuk gekomen, maar de uitwerking van
deze eigen bedenksels zijn duidelijk en
doorzichtig genoeg gebleven. Er wordt
gebruik gemaakt van herkenbare perso
nages, stereotiepen uit de samenleving,
die een wat karikaturale aanzet krijgen
De kracht van de voorstelling schuilt dan
ook vooral in het protest tegen onrecht
matigheid. Niet in het stuk zelf, want de
samenhang van de gebeurtenissen maakt
soms een al te geforceerde indruk. Dat
komt vooral omdat De Nieuwe Komedie
er teveel in heeft willen stoppen.
Artistiek gezien wint dit Haagse gezel
schap het van andere groepen die vor
mingstoneel maken. Hier zijn acteurs aan
het werk die hun vak beheersen en dat
betekent een belangrijke ondersteuning
van het opklinkend protest. De Nieuwe
Komedie wil zijn produktie zo actueel
mogelijk presenteren Vandaar dat de
locatie in het oude gebouw van Sabelis en
Kerrebijn in Haarlem z’n goede keuze
was. De spelers zijn ook ingesteld op
directe improvisatie, wanneer de nood
zaak daartoe aanwezig is. Zaterdag
gebeurde dat uitstekend door de voorzit
ster van de Burgwal wijkraad het woord
te geven tijdens een wijkraadvergadering
die in het spel voorkomt.
De Nieuwe Komedie werkt als een col
lectief gezelschap en voelt zich als totale
groep verantwoordelijk voor een voorstel
ling Vandaar dat ik hier ook geen spelers-
namen zal noemen Het spel van de groep
sprak de bewoners van de Burgwalbuurt.
die zelf met sanenngsprobiematiek zit.
bijzonder aan Oorzaak daarvan is de
toepasselijkheid, maar ook de kwalrtert-
van het spel
Haar typisch Amerikaanse band steekt
jammergenoeg schril ai m het funky
Sophisticated Lady maar beschikt over
erg veel inhoud. De pianiste heeft een
ongelofelijke dynamiek, de ritmesectie is
accuraat en de vokalen mogen er beslist
zijn. Temeer omdat Cole niet steeds maai
doordendert, maar ook terug weet te scha
kelen naar gevoelige! nummers, die overi
gens wel die voor de soul gebruikelijke
mierzoete introducties krijgen
Een scène uit „Kostwinner, wat is dat, pa?” dat zaterdag door De Nieuwe Komedie
werd opgevoerd in de Burgwalbuurt.
mill’s stem. De kleurige kakafonie van de
saxen van David Jackson de off-beat
percussie van de hardslaanae Guy Evans
en kerkgeluiden van toetsenman Hugh
Baton zijn de overige hootdingerediëten
De filosofische achtergronden van Ham
mill’s teksten laten we in dit bestek even
buiten beschouwing.
HAARLEM Toneelgroep De Nieuwe
Komedie uit Den Haag speelt toneel vol
gens een recept dat veel mensen direct
aanspreekt. Na vorig seizoen nog wat
aarzelend naar een eigen vorm te hebben
gezocht, ziet het er in de nieuwe voorstel
ling „Kostwinner, wat is dat, pa? naar uit
dat dit gezelschap ook voor zichzelf dui
delijkheid gevonden heeft. Zaterdagmid
dag gaf De Nieuwe Komedie er een opvoe
ring van in een leegstaande bedrijfsruim
te in de Antoniestraat. Als onderdeel van
de manifestatie „Kijk op je wijk”. Geen
eigenaardige plaats voor theater, wan-
HAARLEM Twee recitals waren dit
weekend te beluisteren in de Waalse
Kerk. Alleneerst een uiterst sfeervol
Restauratie-concert op zaterdagavond
door Kees Rosenhart, die zowel hetFried-
nchsorgel als het onlangs verworven
Vools-kabinetorgel bespeelde.
