Boek dat met moeite door de censuur kwam Matti Golans kijk op geheime i F De Mens van nul tot nu Mooi zegt ook niet alles in (vertaalde) prentenboeken F Lagere dieren en vissen vormen boeiende wereld I F te I I"'-. I Teksten zijn al te vaak bijzaak Hans Kirst over SScommando Naslagwerk voor het grijpen A I BIBLIOTHEEK Z Destructieve denkwijze educatieve Elsevier-serie In Over Carl Larsson Kg W HET IS NOG MAAR vijftien jaar geleden dat er in ons land sen schreeuwend tekort was aan prentenboeken van niveau goed verzorgd en met teksten, die niet steeds het herkauwen van oud repertoire waren, of ge makshalve maar sprookjes. En nu? Er verschijnen zoveel mooie prentenboeken dat je je afvraagt hoe de uitgevers het financieel volhouden, en hoe het publiek een keus moet maken. U' ii HET IS MOEILIJK om Matti Golan, diplomatiek correspondent van het Israëlische dagblad Ha’ aretz, een anti-Israëlische hou ding te verwijten. Toen de Jom Kippoer-oorlog uitbrak, bevond Golan zich in Londen. Enkele uren nadat het nieuws van de vijandelijkheden bekend was ge worden, was Golan weer terug in Israel om zich voor militaire dienst te melden, en tegen de avond van dezelfde dag rukte luitenant Golan al op naar het slagveld. Ironisch genoeg heeft dezelfde Golan echter méér tegenwerking te verduren gehad van zijn eigen regering dan hij ooit van de Arabieren ondervond. Want zijn eerste boek, „The Secret Conver sations of'Henry Kissinger”, werd door de Israëlische censuur on voorwaardelijk verbannen. Een „gewijzigde” versie van het uit eindelijk tóch gepubliceerde boek is thans in Nederland verschenen, onder de titel „Kissingers Gehei me Diplomatie”. (Uitgeverij Aga thon, ƒ19,90). Er is „mooi” in alle stijlen daar niet van, maar net als vroe ger zijn de teksten zelden van formaat. Voor een produkt dat zo’n smak geld kost in de aan maak, zo’n stoot energie en vak manschap, is dat een eeuwige misser. Uit Oost-Duitsland II I i muzikanten n&g iweefnaal zoveel berrie maakten. c diplomatie van Kissinger RON BROWN f <3* van H. R. H.R. H.R. 'ai Niet minder dan 95 percent van alle dieren behoren tot de ongewer velde categorie (vanaf de zeepokken tot de delicatessen als oesters, krab- Over naar de vissen, waarvan we ook nog lang niet alles weten. Nu de belangstelling voor het leven onder water toeneemt (en de techniek voor de observatie verbetert) krijgen we in de gaten wat voor een verscheiden heid buiten onze normale gezichts kring huist. Er zijn tenslote meer dan twee keer zoveel vissen als vogels. Ze zijn zeven keer zo talrijk als zoogdie ren. Whitehead geeft een uitstekend overzicht van het visseieven, van de merkwaardigheden (zoals die van de forensenvis de remora die zich vast hecht aan andere dieren en zo mee reist en eet), van de overlevingstac- tieken van de vissen (afweermiddelen, kleuraanpassingen, camouflage), van het ontstaan van nieuwe soorten, pa- ringsmanieren enz. Evenals „Hoe dieren leven” is „Vis sen” royaal voorzien van tekeningen en prachtige kleurenfoto’s. De boeken kosten per stuk 22.50. Premier Jitzak Rabin ging zelfs zo ver om tegenover het Israëlische ka binet te verklaren dat Kissinger zou hebben moeten aftreden als het boek in zijn originele vorm gepubliceerd zou zijn. nog tijd is bij alle veranderingen in het onderwijs. Een pagina uit „De bruiloft van de Pauw” met prachtige illustraties van Klaus Ensikat. 4H, Bt< l e c V s hij da* mi st€ de ov ar m di IK in di ra on Zeil wé sp lil’ be ye G< W VI h< b< sc hi d k F d d h d jc g z: 1 ben en garnalen die we op onze tafel liefkozen). Er zijn heel wat vreemde en bizarre kostgangers onder de ever- tebraten zoals dit ongewervelde volk je heet. Zoals de dieren, die hele dieren- of botanische tuinen op hun lijf meesjouwen. Ze vormen een in gewikkeld wereldje van leven en la ten leven. De heremietkrab is een bekende zonderling, die zijn zachte achterlijf al groeiend steeds in een grotere kokkel of kamschelp stopt. Het is nog niet helemaal duidelijk waarom het boek niet langs de cen suur kwam. Het verbod kwam van het hoofd van de censuur-afdeling, brigade-generaal Walter Bar-On. De officiële verklaring meldde dat het boek vol „geheim en zeer geheim” materiaal stond. Maar voor de hand liggend is het feit dat de hoofdfiguur in het boek de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken is. Daar is de pijlinktvis, die achter waarts zwemmend een soort straal aandrijving hanteert. Daar zijn de zeekomkommers en zeesterren, die bij een achtervolging hele darmkana len uitstoten als afleidingsmanoeuvre (de achtervolgers storten zich op deze lekkernij; de eigenaar daarvan heeft enkele weken nodig om zijn darm- huishouding weer op peil te brengen). Het zijn slechts enkele voorbeelden. Een cartoon in een Arabisch blad toonde vorig jaar Kissinger als een gooche laar met een mislukkende truc. •LM »H'4ï Uitgeverij Brun heeft met „Ons Huis” van de belangrijke Zweedse schilder Carl Larsson (1855-1919) ze ker iets puntgaafs gebracht wat de aquarellen van de meester betreft; de tekst van Olive Jones (waar in de vertaling door Dinke van Damme weinig eer aan te behalen viel), is een nauwkeurig oplepelen van wat er op de platen is te zien. De aanvullende informaties over het leven van een schilder en zijn gezin zijn hooguit nuttig voor kinderen van de derde, vierde klas die een project moeten maken over een schilder. Voor verza melaars is dit boek een aanwinst, voor kinderen alleen maar zeurderig gedoe. i." Het verbannen van Golans werk veroorzaakte een storm van protesten over de' gehele wereld, die waar schijnlijk de Israëlische regering en Kissinger meer in verlegenheid bracht dan het boek ooit gedaan zou leid. Hij betoogt dat Kissinger altijd dacht dat detente ten gunste van de VS werkte, terwijl de Russen hem weliswaar vertelden dat ze alles de den om vrede te bewerkstelligen maar ondertussen steeds meer be trokken raakten in de oorlog. Het duurde heel lang voordat Kissinger door had wat de Russen aan het doen waren. Ironisch genoeg, zo schrijft Golan, was het Nixom die het eerst bij Kissinger aan de bel trok omdat hij inzag wat voor een spelletje de Sovjet-Unie speelde. Voor hen die het ongeloofwaardig vinden dat de ongetwijfeld briljante Kissinger zo naief kon zijn, stelt Golan dat Kissingers hele buitenland se beleid op detente gebaseerd was. Als Kissinger toegaf dat detente niet werkte, zou hij toegeven dat zijn ziet, en dan als een minister van buitenlandse zaken. En misschien is zijn denkwijze een luxedie een ge schiedkundige zich kan veroorloven, maar ik geloof niet dat de minister van buitenlandse zaken van de Vere nigde Staten zich die kan veroorlo- veri”. Golans wérk biedt een fascinerende blik achter de schermen van Kissin gers befaamde vredesmissies en pen- del-diplomatie. Golan stelt Kissinger verantwoordelijk voor het feit dat Israel de Oktober-oorlog niet kon afronden met een klinkende militaire overwinning Het Israëlische leger had de Egyptische troepen geheel omsin geld en kon te allen tijde toeslaan. Kissinger beloofde Israel geen staakt- het-vuren te regelen zonder vooraf te overleggen met de toenmalige Israëli sche premier Gölda Medr. Toch kwam hij zonder waarschuwing tot een der gelijke overeenkomst in Moskou. Go lan: „Eerder had Israel drie keer om een staakt-het-vuren gevraagd. De Russen en de Arabieren negeerden die verzoeken. Die vroegen slechts om een staak-het-vuren wanneer zij zelf in moeilijkheden zaten. Toen de Ara bieren met hun verzoek kwamen, haastte Kissinger zich dit te regelen uit vrees dat anders detente en de Amerikaanse betrekkingen met de Arabieren geschaad zouden worden”. Matti Golan is duidelijk niet erg onder de indruk van Kissingers be- Elsevier, specialist in o.a. encyclo pedische uitgaven, heeft een (betrek kelijk) klein naslagwerk samenge steld, een soort superpocket, met de titel „De Kleine Encyclopedie”. In vierhonderdvierenzestig pag. geeft de Winkler Prins-redactie zo’n 16000 trefwoorden waarbij in zeer kort be stek wordt aangegeven om wie of waarom het hier gaat. De onderwer pen zijn gekozen uit het gehele ken nisgebied van de mensheid, politiek, wetenschap, sport, cultuur enz. In deze ééndelige encyclopedie staat een korte bondige aanduiding voorop. Wil men meer over een onderwerp weten dan moet men andere naslagwerken raadplegen. Het is gewoon een vorm van snelle informatie voor het eerste moment. Dus een boekje om in de. bureaula te hebben liggen of voor het grijpen te zetten in de boekenkast. De redactie heeft in deze mini-WP ook wat zogeheten moderne termen inge last als repressieve tolerantie psyche delica en kantoortuin. Specifieker, het boek beschrijft Kissingers rol in de onderhandelingen die de Jom Kippoer-oorlog tot een einde brachten en ertoe bijdroegen dat ook het Syrisch-Israelisch staakt- het-vuren tot stand kwam. De New York Times berichtte indertijd: „Het originele manuscript bestond hoofd- zakelijk uit zeer vertrouwelijke offi ciële documenten en notulen van vergaderingen tussen Kissinger en Is raëlische autoriteiten”. WE ZIJN IN GOED GEZELSCHAP als we zeggen, dat „De mens van nul tot nu” een prima geschreven tekst bevat over het ontstaan van het heel al, van het leven, de vorming van de continenten, de evolutie van het we zen dat nu mens heet. Francois Crick winnaar van de Nobelprijs voor ge neeskunde (onderzoek moleculaire bouw van DNA), prijst het werk van de schrijver Malcolm Ross Macdo nald. hebben. De oplossing van het netelige probleem kwam toen Golan een „ge deeltelijk herschreven” versie van het manuscript bij de censuur-afdeling indiende. Deze versie werd na nog enkele kleine veranderingen goedge keurd. 4 In een interview zei Golan nader hand: „Gedeeltelijk herschreven bete kende dat ik ongeveer tien percent van de directe citaten moest her schrijven”. Voor de overgrootouders van de 4- 6jarigen is het best nog eens leuk om de prentjes van Zweedse Elsa Beskow terug te zien. Haar „Hansje in Bessenland”, uit 1904, werd klas siek. Maar van „Het jaar rond”; „Ol ies Skitocht”; „Het huis van mijnheer Petér”; en „Flinke Annika” (Stan daard Uitgeverij) boeien de prenten toch meer dan de teksten. En dan nog is de kans groöt dat kleuters die afgebeelde kindertjes van vroeger sloom eruit vinden zien. Met recht houdt de uitgever geheim wie de vertalingen maakte. Een modernere aanpak, wat beter aansprekende beel den en woorden - eventueel een vrije bewerking, zoals zovaak gedaan wordt - hadden Elsa Beskow de eer gegeven waarop ze toch zeker recht heeft. beleid niet werkte. Ook het Arabisch olie-embargo speelde bij het afhou den van de boot natuurlijk een rol. Golan 'gelooft dat Kissinger het nu niet meer zo zou spelen; hij zou de Russen meer wantrouwen. „Kissingers geheime diplomatie” is een boeiend „ander” beeld van de „vredesbrenger”een allesbehalve gunstig beeld van een ambitieuze, weinig betrouwbare manipuleerder dié beleidsprincipes en beloftes even snel overboord gooit als hij ze toe zegt. Golan heeft een prettige, onge compliceerde stijl die geen enorme achtergrondkennis van de politiek in het Midden-Oosten vereist van de lezer. Hij roept slechts de vraag op of „vrede” deze prijs waard is. De uitgeverij Omniboek in Den Haag vindt het niet nodig de namen van zijn vertalers te vermelden. Geen aardig trekje. Wel staat er royaal gedrukt dat ze „Het huisje i n de want”, door Heidrun Hegewald, en „De Bruiloft van de pauw”, door Könner, met razend mooie illustraties van Klaus Ensikat, aangekocht heb ben van Altberliner Verlag Lucie Groszer, in de DDR. En dat is wel weer aardig. Want Groszer is de eni ge nog bestaande familieuitgeverij in Oost-Berlijn en Lucie zeilt met een bewonderenswaardige energie tussen alle ambtelijke klippen door om nog iets van een produktie op de markt te brengen. Ze heeft een paar bijzon dere tekenaars in huis gebracht met Hegewald en Ensikat, en bij ons zijn ze te koop voor maar 6,75 - de helft van wat gemiddeld een prentenboek kost. Een unieke kans om van deze Vooral als je het legt naast „Ik zie ik zie wat jij niet hoort”. Dat blijkt een verzameling gefotografeerde schilderijtjes van Almut Gernhardt, waar Robert Gernhardt de prachtige en speelse teksten bij maakte, die niet altijd even gemakkelijk te vatten zijn. En van vertalingen zoals Willem Wilmink ze maakt (o.a. in „Als de hazen” en „Kijk, 3 varkens welge teld willen we wel een boekenkast vol. Een uitschieter, deze bundel vol versjes, die kinderen van 8-10 zelf kunnen voordragen, als er voor zoiets r - Ogenschijnlijk zou je denken, dat er weinig spectaculairs of interessants is te beleven aan de lagere dieren (een rare benaming overigens, want wat is tenslotte lager), maar dat ligt wel anders. Als je het boek over die diersoorten begint te lezen kun je nauwelijks stoppen, omdat het ene fascinerende verhaal na het ander volgt. Beschouw je deze animale par tij ongeregeld eerst als een verzame ling van louter griezels, later kom je tot de conclusie dat het wonderlijke, boeiende wezens zijn. Voor filmers overigens een heerlijk gebied om thrillers te maken. Maar terzake. Natuurlijk speelt de chemische en biologische totstandkoming van de aarde en de mens een belangrijke rol in dit overzicht, maar gelukkig be perkt Macdonald zich niet alleen tot de „stoffelijke” zaken, maar wijdt hij ook aandacht aan datgene, wat de mens uittilt boven de andere creatu ren op deze planeet, zijn verstand, zijn cultuur. Wanneer de mens uit de evolutie naar voren is gestapt komt er (door het boek) de draad van het DNA te lopen. Dat DNA is enorm belangrijk, omdat het de drager van de erfelijke eigenschappen is en het unieke van elke mens bepaalt. „De mens van nul tot nu” is uitgegeven door Zomer en Keuning (prijs 17,50) Het lijkt ons een uitstekend leerboek, voor op school ook. boekjes eventueel platen voor de kin derkamer te maken. Want de ver haaltjes zijn bijzaak. Als grootvader zijn want verliest, trekken daar zeven dieren in, van een muis tot en met een beer. (Of bedoelt Hegewald toch iets met die beer?) Grootvader vindt zijn want weer, na dat de dieren bij zijn naderende voet stappen de benen hebben genomen. Het andere boekje gaat over een eet-, drink- en feestgelag dat er niet om liegt. Opmerkelijk is in Ensikats platen, dat alle dieren op menssnbe- nen en schoentjes staan, zodat we veilig de conclusie kunnen trekken dat Könner met zijn tekst op de fabel mikt en via het dier de mens zijn lesje wil leren. Loeki van de Sterreclame is al voor kinderen van drie de held op de TV, en voor ouderen ook een bron van veel gegrinnik. Uitgeverij Van Goor bracht een Loeki-ABC, 26 blad zijden ieder met een plaatje of vijf, dat een dier of voorwerp voorstelt, waarin een van die alfabetletters voorkomt. Zo’n spelletje is leuk voor 4/ 5jarigen, maar knap als die eruit halen wat het moet zijn: aar, ark, „Rap de hamster” door Luis Mur- schetz, vertaling Dieneke Corvers, valt qua illustraties in twee delen uiteen: de wat kille, harde platen daar waar het gaat over de uittocht van de hamsters uit de stad, waar de kindereneigenaars hen verwaarlo zen. En de overvloedig, uitbundig mooie over de natuur, waar de ham sters een nieuw leven beginnen. Leuk voor 4-6jarigen, als je tenminste het woord „tetrachloor” (echt iets voor hummels), dat Rap in de apo theek ruikt, vervangt door iets her kenbaars. cadeau, gorilla, gier, inktvis, insekt, jacht, jakhals, mammoet. En wat is de tweede prent bij 0? Urn en valk zijn ook dagelijks te aanschouwen zaken. En om bij Y ijs en ijshockey te zetten, maakt dat die kinders later altijd overhoop zullen liggen met het worodenboek. Want daar staat IJs onder I. Enfin, Loeki is populair ge worden omdat alles bij hem altijd verkeerd uitpakt. MIER DÏEKMANN Hoewel het boek hoofdzakelijk handelt over de onderhandelingen in het Midden-Oosten, gaat de toepas sing van Kissingers beleid verder dan dit onderwerp. Golan: „Ik geloof dat Kissingers denkwijze destructief voor het Westen is. Hij komt altijd tot de conclusie dat de Westerse wereld concessies moet doen om de Russen of de Arabieren rustig te houden of zelfs de Noordvietnamezen. De ervaring leert echter dat je mensen niet stil kunt houden door concessies te doen. Als je een consessie doet moet je er nog een doen, en nog een, en nog een, enz. enz. Golan denkt niet dat het feit dat Kissinger een joo dis, iets te maken heeft met zijn houding ten opzichte van Israel. „Ik geloof dat hij zichzelf allereerst als een geschiedkundige Hij zegt in zijn voorwoord: „Dit is een opwindend verhaal voor iedereen met enig voorstellingsvermogen, maar vooral voor jonge mensen. In tegen- stelling tot de weinig geïnspireerde manier waarop de natuurwetenschap pen vaak op de scholen wordt onder wezen is het bijzonder stimulerend te zien hoe deze belangrijke onderwer pen kunnen worden uiteengezet op een manier, die noch onbegrijpelijk technisch, noch kinderachtig vereen voudigd is. Het is zelfs verfrissend, dat de auteur zo nu en dan door zijn enthousiasme wat op hol slaat.” Het nieuwste boek van Hans Hell- mut Kirst „De nachten van de lange messen” geeft in romanvorm weer tot welke dingen de speciale SS-macht in het Nazi-Duitsland van Hitler in staat was, alleen om de Nieuwe Orde van het Duizendjarige Rijk te beves tigen en in stand te houden. Kirst, die beroemd werd door zijn 08/15 cyclus, beschrijft in dit boek heel precies de opleiding van een klein SS-commando, bestaande uit zes geselecteerde SS-ers, die zowel geestelijk als lichamelijk getraind worden op het ten alle tijde on voor waardelijk uitvoeren van elk bevel. Die opleiding slaagt volledig. De zes, die elk gevoel kunnen uitschakelen maar door hun opleidingsachtergrond toch niet voldoen aan het begrip robot, volbrengen elke opdracht per fect, meedogenloos en sadistisch. Ze werken ook mee aan de arrestatie van en de moord op Ernst Rohm in 1934. De titel van het boek zou er op kunnen wijzen dat deze roman van Kirst uitsluitend over deze gebeurte nis handelt, maar dat is geenszins het geval. De schrijver heeft de roman boeiend weten te maken door ver schillende leden van de SS-groep na de oorlog in heel andere hoedanighe den en functies te laten opduiken. De plot die hij daarbij bedacht heeft is wat vreemd. Niettemin is „De nach ten der lange messen” 23,90, De Boekerij in Baarn) voor mensen die nog steeds van dit soort boeken hou den een interessant stuk leeswerk. T. K. IN DE SERIE „Hoe dieren leven” van Elsevier zijn twee nieuwe delen verschenen: „Vissen” van P. White- head en „Lagere dieren” van dr. Kaye Mash. III

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

IJmuider Courant | 1976 | | pagina 10