Concert in Carré met calypso-songs van tijdloos karakter
aan kunst als amateur
ENGELS TONEEL MET BITTERE HUMOR
0
De Utrecht handhaaft
haar toppositie op het gebied
van winstdeling.
Nieuw: Floxil
de keelpijnstiller.
Éénderde van Nederland doet
g
I
Onderzoek Boekmanstichting wijst uit:
X
Robert Long treedt
vanavond niet op
Falumi Prince
Calypso
,,When did you last see my mother” van Christopher Hampton
I
MJTWR- ft**
2
19 7 6
NOVEMBER
DINSDAG 9
KUNST
13
til
1
UTRECHT
AMTERDAM Frank Sinatra, Shirley MacLaine
en Sammy Davis junior, er is de laatste tijd geen
gebrek aan Amerikaanse beroemdheden die in de
hoofdstedelijke theaters in levende lijve zijn te aan
schouwen. Sinds gisteravond kan daar ook Harry
Belafonte aan worden toegevoegd, op wie zo’n 20 jaar
moest worden gewacht (zoals een bezoeker terecht
vanuit de zaal riep) voordat hij in theater Carré
hernieuwd kennis kon maken met het Nederlandse
publiek.
Bijna een vijfde deel van de premies voor levensverzekeringen
(in vaktermen- individuele kapitaal- en renteverzekeringen) komt
over het afgelopen jaar als winstdeling aan verzekerden
ten goede.
Daarmee handhaaft de Utrecht zich aan de top op
het gebied van winstdeling. (Dat mag ook wel als je
het al sinds 1883* doet.)
HAARLEM. Een groepje acteurs en actrices van het Royal Court
Theatre uit Londen is tot medio december in ons land op toernee met
het toneelspel „When did you last see my mother”. De opvoering van
dit stuk dat geschreven is door Christopher Hampton, is voor Neder
land tot stand gekomen in samenwerking met Wikor, het bureau voor
kunstzinnige vorming van de jeugd. Het waren dan ook bijna alleen
scholieren die maandagavond naar de Stadsschouwburg kwamen om
naar dit Engelstalige stuk te kijken. En al was het niet eenvoudig om
alle bittere humor van Hampton tot in finesses te volgen, toch werd er
over het algemeen direct en goed gereageerd op het spel van de
Londenaren.
i
Harry Belafonte is perfect
(ADVERTENTIE)
doordrukstrips, f 3.95.
Het optreden begon, onconventioneel.
(ADVERTENTIE)
(A D VER TENTIE)
Daar staat AMEV achter
De Utrecht legde als eerste en enige N V het recht op winstdeling bij de oprichting (1883) in de statuten vast
Het leek erop alsof Belafonte met zijn
verrassende goede show die hele lange
periode van afwezigheid wilde goedma
ken. Hij gaf zich althans volkomen in een
programma dat tweeëneenhalf uur duur
te en waarin hij zelf praktisch voortdu
rend op het podium stond.
Opvallend is echter wel dat Belafonte,
die jaren op Jamaica heeft gewoond, de
aldaar gewortelde reggae-muziek onbe
roerd heeft gelaten, temeer daar het poli
tieke karakter ervan Belafonte die zich
altijd positief heeft opgesteld voor de
neger-bewustwording zal moeten aan
spreken. Zijn calypsomuziek heeft een
tijdloos karakter bewaard, juist mis
schien wel omdat hij zich vrijwaart van
eigentijdse tendensen. Dat mede gaf de
indruk dat er bij Belafonte niet zo heel
veel is veranderd, maar ook dat hij jaren
lang in staat is dezelfde kwaliteit te hand
haven zonder noemenswaardig gas te
moeten terugnemen.
Harry Belafonte is in ons land vooral
bekend vanwege een behoorlijk aantal
overbekende songs (Banana Boatsong,
Mathilda, Island in the Sun, There is a
hole in the bucket. Coconut Woman) die
hij met zijn hese stem uitvoert en veel
minder om zijn acteerprestaties. Wat deze
show aantoonde, was dat Belafonte nog
steeds zo zingt als van zijn platen vanouds
her bekend is (en met exact dezelfde kwa
liteit hetgeen hoogst ongebruikelijk is) en
dat hij bovendien een avond lang uitste
kend het publiek kan bezighouden zonder
een spoor van verveling.
Leef met plezier
Rook de échte Pall Mall Export
Wereldbekend aroma
Pall Mali Export
liste die voordien in de band de percussie-
instrumenten had bespeeld met wie Bela
fonte in het tweede gedeelte van de show
There’s a hole in the bucket voordroeg.
Uitsluitend bij uw
drogist en apotheek.
Driekwart van de Nederlanders van 16
jaar en ouder gaat nooit naar een concert,
opera of operette: 12 percent gaat eens per
jaar of minder.
DEN HAAG (ANP). Van de Neder
landse bevolking doet 69 percent op geen
enkele wijze aan amateuristische kunst
beoefening. De overigen doen er wel op
de een of andere manier aan en soms
beoefenen ze meer dan één kunst.
De dr. Boekmanstichting heeft deze
gegevens gepubliceerd. Ze werden verza
meld bij een onderzoek in maart van dit
jaar naar de culturele activiteiten van de
Nederlandse bevolking van 16 jaar en
ouder. Het werd verricht door de NV v/h
Nederlandse Stiching voor Statistiek. Er
werden 3068 personen ondervraagd.
(Van onze kunstredactie)
HAARLEM. De cabaretshow „En
dat is twee” van Robert Long en Nelleke
Burg, vanavond in de Stadsschouwburg,
gaat door technische omstandigheden
niet door. De overige voorstellingen van
Robert Long’s programma zullen nor
maal doorgang vinden.
Het zou oneerlijk zijn Falumi Prince
met Odetta te vergelijken omdat het liedje
over de tot activiteiten aanzettende Liza
en de luie Henry bij de laatste in een heel
andere versie populair is geworden. De
opnieuw getoonzette uitvoering die Bela
fonte met Falumi bracht was meer dan
verdienstelijk omdat het ruimte bood aan
alle komische capaciteiten die miss Prince
in overvloed bezit.
Dat liedje vormde het hoogtepunt in een
gedeelte dat veel meer showwerk bevatte
dan voor de pauze het geval was. De
schaarse choreografieën werden nu beter
uitgediept en Belafonte toonde zich een
echte entertainer door het publiek vaak
bij zijn liedjes te betrekken. De vrijwel
uitverkochte zaal (prijzen van vijftig tot
125 gulden) met als opvallende afwezige
de hoofdstedelijke jetset, reageerde op
dat alles met grote dankbaarheid. De
vaak gesignaleerde kritiekloze houding
van het publiek dat alles maar accepteert
wat het door artiesten van naam onder de
pet wordt gefrommeld, ook als het die
faam niet verdient, was dit keer eens.
terecht. Belafonte is perfect.
CEES STRAUS
Daarbij kwam ook aan het licht dat 64
percent van de bevolking nooit naar
musea en tentoonstellingen gaat, 9 per
cent gaat minder dan eens per jaar en 19
percent gaat vaker. Naar toneeluitvoerin
gen gaat 39 percent van onze bevolking: 8
percent gaat minder dan eens per jaar, II
percent hooguit een keer per jaar en de
overigen gaan vaker. Balletuitvoeringen
zijn minder in trek: 92 percent van de
bevolking gaat er nooit naar toe. Drie
percent gaat minder dan eens per jaar en
nog eens 3 percent hooguit één keer per
jaar naar een balletvoorstelling.
De grootste groep werkt met textiel.
Deze groep omvat 10 percent van de
Nederlanders. Zeven percent gaf op te
tekenen, schilderen of grafiek te maken.
Nog eens 7 percent filmt. Vijf percent
bespeelt een toetsinstrument, 3 percent
een snaarinstrument en 1 percent een
blaasinstrument. Telkens 1 percent staat
er voorts genoteerd voor: toneelspelen,
balletdansen, volksdansen en proza- of
poezieschrijven. Overigens werd nog
becijferd, dat 3 percent fotografeert, en
dat 2 percent beeldhouwt, boetseert, kera
miek of sieraden maakt.
Island in the Sun, door Belafonte
onsterfelijk gemaakt, was tevens de eerste
song waarmee hij de calypso een wereld
wijde bekendheid gaf. Sedertdien heeft
hij zich in tal van concerten een hartstoch
telijk propagandist voor deze West-
Indische muziek getoond en het optreden
in Carré was daarop uiteraard geen uit
zondering.
koste van de karaktergevoelens. Waar
nodig wordt de speelsnelheid getemperd.
DE JONGENSROLLEN worden voor
treffelijk bezet door Sean Scanlan als lan
en Stuart Fox als zijn kamergenoot Jim
my. Scanlan is schitterend aanstellerig in
beheerste nichterigheid. Zijn cynische
houding komt duidelijk over als een pose
die een vlucht uit de werkelijkheid
inhoudt. Stuart Fox is vooral aan het slot
ontroerend, wanneer hij lan de dood van
zijn moeder komt meedelen. Patricia
Heneghan speelt Jimmy’s moeder geloof
waardig door een gemakkelijk aantastba
re gereserveerdheid uit te dragen. De twee
kleinere rollen zijn bij Andrew Burleigh
en Brenda Cavendish van een kwaliteit
die goed bij die van de belangrijkste spe
lers aansluit.
ER WORDT geacteerd in een heerlijk
slordig kamerdecor dat ontworpen is door
Jan Kieboom. Deze Nederlander heeft
voorheen vooral bij onze toneelgroep The
ater gewerkt en verbleef enige tijd in
Engeland als decorontwerper. Zonder
overdrijving heeft ook Kieboom bij deze
aantrekkelijke voorstelling zijn inbreng
gehad om de juiste sfeer te bepalen.
KO VAN LEEUWFw
zonder voorprogramma. En wat eveneens
weinig voorkomend is, het duurde tot na
de vijfde song vooraleer Belafonte zijn
inleidende praatje tot het publiek had
gehouden. Een opkomst zonder enig ver
toon, hoogstens onderbroken door het
langdurige applaus. Een zeer geconcen
treerde artiest die door een vlekkeloos
spelende band (The Kilimanjaro geheten)
op zijn muzikale wenken werd bediend en
met een geluidsapparatuur die op een zeer
aanvaardbaar volume stond afgesteld en
bovendien een prachtige balans liet
horen.
Belafonte is niet dol op uiterlijke effec
ten. De muzikale kwaliteit moet *t doen
zoals ook bleek uit het repertoire dat
beurtelings snelle rocksongs en intieme
folksongs bevatte. Die folkliedjes, sinds
lang zijn specialiteit, vormen steeds een
rustpunt. Ze worden veel minder crooner
achtig dan het andere werk gebracht en
verraden een sterke voorkeur voor een
romantische benadering. Zoals Streets of
London, dat helaas mierzoet klonk. Zeker
voor Belafonte die tot heel wat pittiger
werk in staat is zoals hij meermalen
bewees, was dit branchevervagend mate
riaal.
Nog voor de pauze introduceerde hij de
niet onverdienstelijk zingende maar soms
te onzeker overkomende Rhetta Hughes
met wie hij sinds 1974 vrij succesvol
optreedt. Toch was het een andere voca-
Floxil zuigtabletten helpen snel, vóórdat uw keelpijn
erger wordt. Twee krachtig werkende antiseptica bestrijden
uitbreiding van keel- en mondholte-infecties.
U kunt weer slikken en praten zonder pijn.
Floxil. Aangenaam zacht van smaak.
s' 24 Zuigtabletten in handige
Pall Mall
Export
Harry Belafonte
temidden van enkele
artiesten die hij op
zijn tournee mee
neemt. Links Falumi
Prince, rechrts het
voltallige achter
grondkoortje.
(foto Gijsbert Hane-
kroot)
WHEN DID you last see my mother
behandelt de problematiek van jonge
mensen die sinds kort de school achter de
I rug hebben. Jongeren die op eigen benen
I staan middenin een wereld vol onzekerhe
den. Hun gevoelens zijn gelardeerd met
bi-sexualiteit en hunkering naar houvast.
In deze komedie waarin eenzaamheidsge
voelens door galgenhumor gemaskeerd
worden, gaat het om twee jongens die
samen een kamer bewonen. lan, de oudste
van de twee, is ogenschijnlijk de meest
volwassene in de zin van voorgevende
zelfverzekerdheid. Maar lan stamt uit een
I arbeidersmilieu en daarmee heeft hij het
1 moeilijk. In de venijnig prikkelende con
versatie die hij met zijn kamergenoot Jim
my voert is dat afkomst-syndroom steeds
voelbaar. Zijn schijnbaar nonchalant
gedrag steunt op gespeelde vrolijkheid
waarbij sarcasme de boventoon voert.
Dat leidt via gevoelens van jalouzie tot een
I uitbarsting die het definitieve vertrek van
Jimmy, die uit wat de Engelsen noemen
„middle class” komt tot gevolg heeft. Er
ontstaat een nauwelijks gewilde verhou
ding tussen de alleen achtergebleven lan
en de moeder van Jimmy. Wanneer zij
echter aan lan komt vertellen dat zij haar
relatie met hem als een vergissing
beschouwt, wreekt deze zich door haar
j koeltjes mee te delen dat hij tijdens hun
samenzijn alleen maar aan haar zoon
gedacht heeft. Door die abrupte bekente-
I nis geschokt rijdt Jim’s moeder zich dood.
HET IS NIET voor het eerst dat Hamp
tons stuk in ons land wordt opgevoerd.
Acht jaar geleden had Centrum er al
succes mee onder de titel „Wanneer heb jij
m’n moeder voor het laatst gezien?”
Christopher Hampton moet het stuk op
achttienjarige leeftijd hebben geschreven.
Zonder meer een prestatie, want hande
ling en dialoog liggen dramatisch mooi in
balans. De voorstelling van de Royal
Court-spelers werd geregisseerd door
Roger Croucher en deze heeft er soepel
lopend geheel van gemaakt waarin elke
neiging tot melo-dramatiek is uitgeban
nen Er wordt in een uitstekend tempo
geacteerd waardoor de dialogen zo flit
send overkomen dat je op het puntje van
je stoel moet zitten om dit Engels in race-
tempo steeds te Kunnen blijven volgen.
Maar het is zalig te ervaren hoezeer deze
spelers de toneelspeelkunst beheersen.
Hun spel is van een hoog artistiek gehalte
en het acteertempo gaat beslist niet ten
Sean Scanlan en
Patricia Heneg
han als lan en mrs.
Evans, de moeder
van Ian’s kamer
genoot Jimmy, in
„When did you
last see my
mother’. (foto
Kuno Grommers).
wereldbekend aroma
