n
m
Misschien
later spijt
van mijn
houding nu.
Eenzaamheid de orijs die ik
voor zelfstandigheid betaal
Rf atX
I
door Peter Huysman
Populair
Grote rollen
Verpletterend
Femme fatale
Discipline
Emancipatie
Goede vrienden
H
V
„Die mars door het centrum van Londen, al die vrouwen die demon
streerden voor vrede In Noord-lerland. Zulk soort acties hebben mijn
volledige sympathie. Ze maken veel los. Ze brengen regeringen tot andere
inzichten. Maar ik moet toegeven dat ik er niet aan heb meegedaan.
Enerzijds, omdat ik Ierse ben en dus moet oppassen, in de eerste plaats
voor mijn zoon die het nog niet zonder moeder afkan. Anderzijds ben ik niet
iemand die de straat opgaat om zijn mening kenbaar te maken. Ik heb er het
lef niet voor. Bovendien zijn protestmarsen niet altijd eerlijk. Voor velen
betekenen demonstraties een vorm van eigen publiciteit, zichzelf in de
schijnwerper plaatsen. Ik kan dat niet. Overigens heb ik met die Ierse
vrijheidsman wel mijn solidariteit betuigd door middel van een handteke
ning. Dat Is mijn plicht, vind ik”.
'O
■jb
heeft net als ik veel energie
Trouwens, ook moeder weet wat praten is.
Ze vertelt dat wij in Holland ongeveer
■4.
Kate O’Mara: Jane
Kate O’Mara, 10 augustus 37 jaar
geworden, thuis in haar 250 jaar oude
boerenarbeiderswoninkje aan de First
Cross Road in het Londense voorstadje
Twickenham, beroemd om zijn reus
achtige rugbystadion. Haar 14-jarige zoon
Dickon kan er uitgebreid over verhalen.
Ja, wij zijn met ons tweeën. Ik ben
gescheiden. Mijn ex-echtgenoot is theater
directeur en acteur”
vier Hammond-afleveringen achter zijn
bij Engeland. Over de verwikkelingen
binnen het transportbedrijf zegt ze: „Jane
Maxwell heeft inderdaad veel aantrek
kingskracht op mannen. Eigenlijk is de
hele serie een verhaal over mannen, die
graag gedomineerd worden door hun
vrouwen. Jane Maxwell is zo’n overheer
sende vrouw. Jennifer en moeder Mary
zijn dat óók”.
„De Brothers zijn hier erg populair. De
problemen van een transportmaatschap-
pij spreken erg aan. Het publiek kan zich
identificeren met de mensen in dit tv-
programma, die deze problemen hebben.
Kate stamt uit een geslacht van toneel
spelers. Haar ouders, grootouders en
overgrootouders hebben op het toneel
gestaan. Haar moeder trouwens acteert
nog steeds. Haar zuster speelde de hoofd
rol in „Upstairs, downstairs”. Kate zelf is
al meer dan 15 jaar professioneel aan het
werk in tientallen films, voor televisie en
op het toneel (ze heeft een complete dra
matische opleiding gehad).
Volgens Kate, die een erg nauwe spij
kerbroek om de zeer smalle heupen
kreeft zijn. Zo wit als deze muur ben ik
eigenlijk. Echt Iers. Witte huid, rood haar,
sproeten, blauwe ogen. Maar de drogist
heeft wondermiddelen”.
„Om half zeven ’s morgens sta ik naast
m’n bed. Ik moet wel, om Dickon naar de
dure kostschool te brengen. Een school
waar de kinderen wat discipline wordt
bijgebracht. De jeugdcriminaliteit heeft
in Engeland afschuwelijke vormen aange
nomen. Op een school, waar Dickon aan
vankelijk studeerde, is kort geleden een
leerling vermoord. Vermóórd!!”
„Als een man wil eten, zeg ik dat de
keuken daar is. Als zijn overhemd vies is,
kan hij zelf een sopje maken. Ik ben niet
geïnteresseerd in de keuken Ik maak er
zelf nauwelijks gebruik van ik eet rauw
voedsel Ik vind het prettig om mijn reke
ningen zelf te betalen, zelf auto te rijden,
zelf te verdienen. De prijs die je voor zo’n
standpunt betaalt, is eenzaamheid. Mijn
huwelijk is eraan onderdoor gegaan. Ik
heb wel veel vrienden. Maar oppervlakki
ge. Zodra ze mij in de rol van huismoeder
willen duwen, kunnen ze echt beter weg
gaan”
„Door mijn bekendheid als Jane Max
well is het wel eens moeilijk om te winke
len. Je wordt constant aangehouden.
Meestal voor een handtekening. De mees
te mensen zijn erg aardig. Maar ’t is wel
vermoeiend. Ik krijg zo’n 50 brieven per
week. Een jongen van een jaar of 19 uit
Holland is verschrikkelijk verliefd op me:
als ik naar Engeland kom, wil ik je zien,
schrijft hij, ik speel prachtige, romanti
sche muziek. Verder krijg ik veel bloe
men: met name in Engeland, waar de
kranten vooral aandacht aan mijn schei
ding schenken, weten ze dat ik alleen ben.
„Nee, het is bij ons wel een „happy
company”. Dat komt natuurlijk ook,
omdat wij geen sterrensysteem bij de
Hammonds kennen. Iedereen komt aan
zijn trekken. Het is niet één man of vrouw
waarop voortdurend de schijnwerper
staat. Het best ga ik om met Golin Baker
die Merroney speelt. We spelen samen in
het theater. Het is fijn om met hem op het
toneel te staan, omdat de onderlinge com
municatie zo goed is. Met een Richard
Easton (Brian Hammond) is het ook pret
tig spelen, maar de vonken vliegen er niet
zo hard af als met Colin. En Jean Ander
son, moeder Mary, is natuurlijk een onge
looflijk lieve vrouw. Ze luistert altijd
geduldig naar alle problemen van de jon
geren onder ons”.
En, niet te vergeten, zien ze me in de
dagbladen soms in een sexy pose. Dat
verhoogt de belangstelling waarschijnlijk.
eikaars kleren aan. Kijk”, en ze drukt
haar zoon dicht tegen zich aan, „met wat
fantasie zouden we broer en zus kunnen
zijn”.
Kate zou, denkt ze, het gelukkigst zijn
geweest als man „Ik stel mijn werk ook
op de eerste plaats. Het grappige is dat de
rol, die ik nu speel in de Hammonds,
eigenlijk bestemd was voor een man Pas
later werd besloten dat toch beter een
vrouw de vliegtransportonderneming kon
leiden. Men had aanvankelijk het oog
gericht op een forse, blonde meid Nou,
dat is niet doorgegaan, want de keus viel
op mij. Ik ben 1 meter 60 En m het geheel
niet fors Dickon en ik trekken vaak
Ovei emancipatie en haar rol van Jane
Maxwell zegt ze „Ik krijg ook wel eens de
indruk dat ze kapot is van het werk Maar
ze neeft. net als ik zelt, veel energie Ze
werkt hard pakt alles aan, is vrijheidslie
vend. Haar man je weet wel die piloot
is aan die zakelijkheid, die zelfstandig
heid stuk gegaan. Hij ging er door aan de
drank Zo zie ik het tenminste. Ik word
door veel fans, vooral vrouwen van rijpe-
Kate’s energie is verpletterend. Ze rent
voortdurend van de ene hoek van haar
huisje naar de andere: om een fles wijn te
halen uit de keuken, om zoon Dickon te
vragen zijn mooie tekeningen te laten
zien, om een schilderij van de muur te
pakken dat precies de geheimzinnige,
sombere, historische atmosfeer tekent,
waarin Kate graag haar verdere leven zou
doorbrengen. „Ik ben erg geïnteresseerd
in het oude Engeland. In archeologisch
belangwekkende streken. Daar zou ik
graag een huisje willen hebben. Ver weg
van het drukke Londen. Ik moet het in
deze buurt nog zo’n twee jaar zien uit te
houden. Dan kunnen Dickon en ik weg.
Trouwens, hoe zien de vrouwen m Hol
land eruit? Ik heb gehoord: fris, roze
wangetjes, en soms een beetje Rubens-
achtig.
Kate O’Mara heeft in 36 afleveringen
van de Hammonds gespeeld. Zij heeft er
nog een aantal voor de boeg. Behalve dat:
de titelrol in Mata Hari („Geen Fries,
maar een beetje Duits accent probeer ik
me aan te leren”) in Londen, een aantal
andere shows daartussendoor In februari
naar Hongkong voor filmopnamen. Een
erveus bestaan kortom”.
Dat vroege opstaan is ook noodzakelijk,
omdat de repetities vooi de Hammonds,
waai de BBC overigens verschrikkelijk
weinig” vooi betaalt om tien aui al negin-
nen „Dat is allemaal tot daai aantoe.
Maar aan het eind van de dag moet je van
de studio naar huis Precies in het spits
uur. Ik beloot je dat dat een ramp is Je
bent uren onderweg ’s Avonds ga ik zel
den meer uit Af en toe bezoek ik eens een
film- of toneelpremière. waar ik echt niet
van kan wegblijven”
De onderlinge verhouding tussen de
acteurs en actrices die in de Hammond-
Brothers spelen is goed. Kate O’Mara
zegt: „Het ligt natuurlijk voor de hand dat
de band het grootst is tussen de mensen
die het langst meespelen. Ik doe van de zes
jaar dat de Hammonds er zijn nog maar
twee jaar mee. Je zou kunnen zeggen dat
er een serieuze poging wordt ondernomen
om als goede vrienden met elkaar op te
schieten. En dat is al heel bijzonder, de
vaak zeer emotionele situatie tijdens de
opnamen van zo’n aflevering tussen de
tien acteurs en actrices in aanmerking
genomen”.
re leeftijd, in telefoontjes en brieven bena
derd over m’n onafhankelijk en geëman
cipeerde houding als Jane Maxwell. Ze-
zijn er eigenlijk een beetje jaloers op,
begrijp ik. Zelf willen ze en durven ze niet.
Het kost veel tijd een man ervan te door
dringen dat een vrouw niet voor hem
onderdoet- Dat ze van precies hetzelfde
niveau zijn. Ik heb hetzelfde probleem
gehad, hoewel ik pas op mijn 31e trouwde
en beter had kunnen weten”.
Veel komedies, veel serieuze stukken
ook, waarin zij bijna altijd de femme
fatale, de sexy lady gestalte geeft. Kate
heeft zij-aan-zij gestaan met Peter
O’Toole, Omar Shariff, Jeanne Moreau en
Jack Palance. In toneelstukken, films en
tv-series als „De koopman van Venetië”,
„Macbeth”, „Of Mice and Men”, The
Saint, The Persuaders, Jason King, The
Avengers, Z-Cars, Department S. Ook
griezelrollen in „The Horror of Franken
stein” en „The Vampire Lovers”.
Kate O’Mara zegt ten slotte: „We moe
ten alleen nog de delen 15 en 16 van de
Hammonds opnemer. Dan zit ’t erop. Het
hangt van de BBC af of de serie wordt
voortgezet. Tussen twee haakjes: mijn
vader, de enige in onze familie die niet aan
toneel doet, heeft mij als Jane Maxwell,
vooral in het begin, toen ik nog de
vliegtuig-transportfirma leidde, met grote
interesse op het tv-scherm gevolgd. Hij zit
zelf namelijk ook in de luchtvaart. Van
daar”
,Ik denk wel eens: misschien zal ik op
latere leeftijd veel spijt van mijn houding
krijgen Misschien kom ik dan tot de ont
dekking dat ik te veel mijn eigen principes
heb gevolgd en te veel alleen aan mijn
carrière heb gedacht. Heus, ik wil graag
een metgezel, in de ware zin van het
woord Ik wil graag alles delen. Maar het
moet niet van één kant komen Dat kan ik
niet opbrengen. Daarom: de rol van Jane
Maxwell is mij op het lijf geschreven”.
Even na achten ’s avonds staan wij voor
de verkeerde deur. Een sombere
man in hemdsmouwen doet open. Nog
voordat hij kan zeggen dat hij niets met de
Brothers te maken heeft, sist Kate door
het voortuintje dat we bij haar moeten
zijn. Een wat onhandige start van een drie
uur durend gesprek dat een steeds amica
ler karakter krijgt en dan ook met stevige
afscheidskus wordt afgesloten.
Haar tomeloze geestdrift. Kate, gek op
regenachtige landschappen, zegt dat het
met haar leefwijze te maken heeft. Ze
snelt weer weg, komt terug met een pot
rauwkost. „Kijk, dat is ’t geheim. Geen
vlees, geen vet. Alleen basis-voedsel, zoals
wij dat in Engeland noemen. Groenten,
fruit, noten. Geen dieet, hoor. Ook niet
principieel macro-biotisch. Nee, gewoon
goed eten voor je body. Ik voel me er
prima bij. Vele keren op een dag kleine
hapjes. Ik rook en drink ook niet. Een tijd
lang heb ik regelmatig alcohol gebruikt.
Maar dat ging fout. Last van mijn nieren.
Het viel de mensen op dat ik steeds met
mijn handen tegen mijn rug gedrukt zat.
Ik ben weer de oude, nu. Mede door mijn
yoga-oefeningen”.
Afgezien van het onderwerp dat in de
Brothers aan de orde komt, kan Kate
O’Mara zich niet voorstellen dat ook Hol
land zo blij is met de Hammonds. „Jullie
moeten toch steeds de ondertitels in het
oog houden. Hoe is het dan mogelijk dat je
tegelijkertijd de beelden volgt? Hoe is in
vredesnaam die combinatie te verwer
ken? Maar ja, een feit is dat jullie conti
nentaal zijn. Maar wij zitten op een eiland,
bemoeien ons met niemand, willen dat
ook niet. Wij voelen ons erg bijzonder, erg
onafhankelijk, met alle nadelen van
dien.”
Een prettige bijkomstigheid van een rol
in de Hammond-Brothers, ook voor Kate
O’Mara, is dat de Britse toneelwereld voor
geruime tijd wijd voor je open staat. Kate:
„Het zorgt ervoor dat je grotere rollen
krijgt aangeboden. Daar is Jane!, roepen
ze als je aankomt. Maar je moet er wèl
voor uitkijken dat je niet louter een
„Hammond-actrice” wordt. Daarom,
zodra de serie is afgelopen, is het:
„Straight back to the stage”.
9 9 w Wf^99 9 9 99.99?9/9 9* 9)^99 90^99^99.-.9. 9t^r 9ê^9f WF “w 99
Alleen al haar excuses voor de rommel in
verband met de verbouwing van haar een
jaar geleden gekochte huisje, toveren een
stortvloed van woorden te voorschijn. Het
is snel duidelijk: Kate O’Mara lijkt in
bijna alles op de doortastende, felle, zelf
standige en geëmancipeerde Jane Max
well uit de Gebroeders Hammond.
Men is sterk geïnteresseerd in hun situa
tie, al is die dan iets „overbelicht”. Maar
daar is het ook een tv-spel voor. Kijk, met
een grote, beroemde filmster, een vrouw
als Sophia Loren of Brigitte Bardot, daar
kunnen de mensen zich maar moeilijk van
voorstellen dat zij dat ook zouden kunnen
zijn. Claudia Cardinale, van haar weet
men zeker dat men haar niet op straat
tegenkomt. Van Edward Hammond of
Paul Merroney wèl: van dit soort heren,
die onder stress in hun bestaan moeten
voorzien, kom je er iedere dag minstens
honderd tegen”.
draagt, met daarboven een witte bloes die
haar indrukwekkende borstomvang nau
welijks verhult, koos men haar voor al die
uiteenlopende rollen vanwege haar onge
wone, niet erg Britse uiterlijk. „Ik heb iets
Spaans, iets Zuidamerikaans in mijn
gezicht, zegt men. Maar ik antwoord daar
in het algemeen onmiddellijk op dat dit
voor een groot deel uit een flacon met
bruin-zonder-zon-spul komt. Je weet wel:
dat is die pigment-vormende make-up. Ik
een uurtje aan de Rivièra in de zon liggen?
Maak me niet ongelukkig. Ik zou als een
S:
V.
s
w
