Velserbeek
Muziektent
voor
i
Rabobank O
OVER IJMUIDEN GESPROKEN
■Hl
1
I
Br
'ippelijke belang zo goea mogelijK
bijvoorbeeld de gelden die binnen
De Rabobank
is een coöperatieve instelling. Zij is ontstaan uit een
initiatief dat tot doel had zowel het individuele als het
gemeenschappelijke belang zo goed mogelijk te dienen.
Zo worden bijvoorbeeld de gelden die binnen ons
werkgebied aan ons worden
toevertrouwd, ook weer
binnen dat werkgebied
geïnvesteerd. Die coöpera
tieve gedachte vindt u
voortdurend terug in de
opstelling van de Rabobank.
Vandaar die prettige sfeer
en die gunstige
voorwaarden.
Iedereen heeft zo z’n eigen redenen om geld te lenen; de
een wil een auto kopen, de ander een kleurentelevisie,
weer een ander een caravan. Velen willen gewoon geld
achter de hand hebben om de dingen te kopen, waar men
tegenaan loopt. De Rabobank heeft voor iedereen wel een
geschikte mogelijkheid. Kijk maar! «Het Doorlopend
Krediet, waarbij U één keer ’n
bedrag afspreekt met de
Rabobank en daar verder over
beschikt hoe en wanneer het U
uitkomt. Het Salaris Krediet,
wanneer U even krap zit, U
kunt daarmee een maand
salaris rood staan op uw privé-
rekening. De Persoonlijke
Lening, ook een manier om de
aankopen van vandaag te
financieren: Het Rabobank
Bestedingsplan, voor verbete
ringen aan Uw woning, voor
Uw tuin, voor Uw caravan e.d.
meer duurzame goederen.
Wat voor U de meest passende
financieringsvorm is, daarover
willen wij graag met U praten.
De Rabobank, voor geld en
goede raad. I
WOENSDAG
1 6
FEBRUARI
19 7 7
IJMOND
6
Ros-6
Ros-4
Ros-5
N
Ros-7
-
i
Ros-2
Ros-3
Ros-1
geld en goede raad
1
if**1
4
Step Nuijen, 12. Jop Heere, 13. Piet
(ADVERTENTIE)
,rt->buori‘ 3
nribiM tf<n*
Geld Nodig
De Rabobank
j
I
1
Ansje van Straten is erg gelukkig met de nieuwe stoel.
I
l
i
I
I
l
l
I
ging en niet aan sterkedranke gewend
was moest wel eens op de kar wor
den gelegd, bij de vaten en tussen de
groente. Door de Oranjestraat en de
Kanaalstraat werd de wagen vervol
gens teruggeduwd: dat ging van het
ene trottoir naar het andere. Eenmaal
met de boot overgezet de stormladder
op. Ik had een keer een kist met 25
kogelflesjes op m’n schouder. Die kist
schoot los toen ik m’n hand verzette.
Even later volgde er een knal of er
een kanon werd afgeschoten”.
men van: 1. Rinus Lindhout, 2. Klaas
Hogerwerf, 3. Arie van Dongen, 4.
Piet Meijer, 5. Piet Kuijk, 6. Rikus
Otto, 7. Sijp Sterk, 8. Arie Posthu-
ma, 9. N. JJ., 10. Maarten Spruit, 11.
I
I
i
I
De heer M. P. Kocx, Santpoort’
„Voor ons jongens van de buurt was
het feest wanneer Ros zijn winter
voorraad ging klaarmaken. We moch
ten helpen snij- en sperziebonen af te
halen; dat deed je voor je plezier en
je kreeg nog eên mooie appel toe.
M’n broer mocht er op de duui’ niet
meer bij die voerde te veel aan de
kippen van Ros”.
I
i
i
I
l
n
De heer H. Mulder, IJmuiden: Voor
Arie Ros zijn zaak in de Oranjestraat
opende was daar een ouderwets win
keltje van de weduwe Blok, in het
midden een deur, links en rechts een
raam met een grote fles ervoor, met
eieren e.d. Op het keldergat aan de
straatkant lag een ijzeren plaat. Daar
sprongen we als jongens graag op
omdat het veel kabaal maakte. We
schrokken ons lam als we dan in de
kelder waren, vertelde een dochter
van de weduwe Blok me eens. Maar ze
deed het zelf ook”.
De heer G. Ros, IJmuiden: „Ros
had drie zoons. Een ervan, Johannes
Bernardus, was mijn vader. Deze
hielp met de hondekar. Later begon
hij een digen zaak in de Keizer
Wilhelminastraat. In de Eerste Wereld
oorlog werd mijn vader gemobili
seerd op het Fort van IJmuiden. Daar
Werd herhaaldelijk geklaagd over de
leverantie van de groente. Toen zei
mijn vader dat hij regelmatig voor
verse groente kon zorgen. Hij kreeg
de opdracht. De Soldaten kwamen de
spullen in d zaak in de Keizer Wil-
helmstraat halen. Later heeft mijn
vader zijn zaak verplaatst naar de
Trompstraat: hij werd toen ook gros
sier”.
Dat kon aardig uit de hand lopen
want e vissers die er zaten zeiden:
„een rondje vor die jongens”. Nou,
dat bleef niet bij een, twee of drie.
Een soldaat die voor het eerst mee-
Mevr. A. Peeters-Peeters, Texel:
..Wat kan ik me dat winkeltje van
groenteboer Ros in de Zeestraat nog
herinneren, leuk - met die olielamp
jes op de toonbank. En wat heeft Ros
altijd veel voor zijn klanten gedaan”.
school enhet PEN-gebouw om te
kijken of alles wel goed in elkaar
paste. Nadat alles weer uit elkaar was
gehaald ging het materiaal op een
sleperswagen met twee paarden - en
bovenop de wagen zaten wij - om
alles weg te brengen naar de plaats
van bestemming. Het was voor ons
een hele belevenis: een muziektent te
bouwen in Velserbeek. Tijdens het
weer in ejkaar zetten en aftimmeren,
wat' zo ongeveer veertien dagen ge
duurd heeft, kwam menigmaal de
burgemeester of een van de raadsle
den een kijkje nemen. Meestal was
daar een uitnodiging bij om even een
glas limonade te drinken in de thee-
schenkerij. Als de dag om was werd
het gereedschap opgeborgen in het
zogenoemde Jeneverhuisje dat er ook
nu nog staat.
Oud-leerling Maarten Spruit ten
slotte: „als ik nu na vijftig jaar met
mijn kleinkinderen door Velserbeek
wandel zeg ik nog steeds met een
zekere trots: „Die muziektent heeft
opa nog helpen bouwen”.
Een goede school, dat was het van
het' begin in 1919 af, de Ambachts
school. Kennelijk met heel goede
leerlingen.
Wegman, 14. Wim Paardekoper, 15.
Rinus Quack, 16. Arie de Groot, 17.
leraar Kobus, 18. N. N., 19. Gerrit
Zeegers, 20. Din Beenhakker, 21. Piet
Veenstra, 22. Snars van Goethem, 23.
Koos Stolte, 24. Jaap Drijver, 25.
Frits Hanekroot en 26. Engel Krab.
Op 16 april 1919 kreeg IJmuiden
een Ambachtsschool. Er meldden zich
vijfenzestig leerlingen aan, tien die
timmerman willen worden, de ande
ren om als machinebankwerker te
wofden opgeleid.
Het naoorlogse IJmuiden liep nog
op wankele benen. De „gouden tijd”
die velen hadden meegemaakt door
dat de overvloedige visvangsten bui
tensporige prijzen hadden opgebracht
was radicaal voorbij. Duitsland, tot
dusver de beste klant, kon alleen
maar betalen met geld dat aanvanke
lijk met de dag en later zelfs met het
uur minder waard werd. IJmuiden
ondervond voortdurend de nadelen
van het fait dat het economisch een
zijdig gericht was, op zijn visserijbe
drijf. Terwijl sommigen die een paar
jaar als vorsten hadden geleefd
straatarm werden, probeerden ande
ren IJmuiden weer vooruit te helpen.
Er was een ontstellende behoefte aan
woningen. De ene nieuwe straatnaam
pa de andere moest door de gemeen
teraad worden vastgesteld om ge
lijke tred met de bouwers te houden.
Er glipte een naam als „Chappe-
straat” door die in de kortste keren
tot bespottelijke uitspraken leidde,
zodat men er op de duur maar „Va-
reniusstraat” van maakte. In dat
jaar 1919 kreeg het Staatsvissersha
venbedrijf een nieuwe impuls door de
benoeming tot directeur van F. J. H.
Schneiders, een man die het bedrijf
van a tot z kende. Er werd een begin
gemaakt met het grondwerk voor de
nieuwe sluis. Het Bureau Wijsmuller
ging Zich steeds meer voor de moge
lijkheden te IJmuiden interesseren
Een belangrijk jaar voor de gehele
gemeente Velsen was 1919 tevens
door de totstandkoming van de Ver-
eeniging tot Bestrijding der Tubercu
lose die ontzaglijk veel goed werk
zou doen. Het gemeenschapsleven van
IJmuiden kreeg een extra stimulans
door het plaatsen van de muziektent
op het Willemsplein. Sportief IJmui
den had geen injectie nodigStorm
vogels werd in 1919 kampioen van de
De heer M. Spruit te IJrriuiden stelde
ons deze foto van de Ambachtsschool
ter beschikking, de tweede klas on
der leiding van de heer Kobus; de
jongens zouden een jaar later (in
1926) „muziektentbouwers” worden.
De heer Spruit herinnert zich de na-
De heer D. Ros, Santpoort: „Even
een rectificatie. Arie Ros verplaatste
zijn zaak in de Oranjestraat niet al
voor de Tweede Wereldoorlog naar
de Kennemerlaan, zoals u schreef.
Hij bleef tot de evacuatie in de
Oranjestraat. Toen hij zijn zaak
moest verlaten werden zijn vrouw en
kinderen in Drachten ondergebracht.
tweede klas en heel IJmuiden zong
dat Stormvogels er mocht wezen en
dat er nooit een club was als deze.
De Ambachtsschool floreerde direct
goed. In 1920 werden er vijftig nieu
we leerling toegelaten; ze konden
toen ook leskrijgen in elektrotech
niek. De huisvesting had aanvankelijk
problemen opgeleverd maar deze
werden opgelost doordat de militaire
barak aan de Kanaalstraat ter be
schikking kwam. Na het vertrek van
de gemobiliseerden was het de bedoe
ling er een opslagplaats van te ma
ken maar de leiding van de Am
bachtsschool legde zulke sterke troe
ven op tafel dat ze het pleit won.
1921: vijfenvijftig nieuwe leerlingen
1922: de school kon diploma’s gaan
uitreiken, aan zesentwintig jongens,
er meldden zich meteen weer achten
zestig leerlingen aan, zodat de barak
met een stuk van 13 bij 26 meter
moest worden vergroot. Hierdoor kon
men de theorielessen en d^ afdeling
timmeren aan de Kanaalstraat blij
ven huisvesten: voor de elektriciens,
de smeden e. d. had men de beschik
king over een hulpgebouw op het
terrein van de gemeente aan de Vel-
serduinerweg.
In deze rubriek hebben oud-leerlin-
gen van de Ambachtsschool al dik
wijls herinneringen opgehaald. Van
daag het woord aan de heer M.
Spruit te IJmuiden over een werk
stuk waarvan nog maar weinigen we
ten dat het aan de Ambachtsschool te
danken is.
M(aarten) Spruit: „In de jaren ’24.
’25 en ’26 was ik op de Ambachts
school om het vak van tirnmmerman
te leren bij de vakleraren Van Roest
en Kobus. Een van de werkstukken
die we toen gemaakt hebben is nog
steeds, al is het in een wat verwaar
loosde toestand, te zien in ons mooie
park Velserbeek, namelijk de mu
ziektent.
„In de timmerwinkel werden door
ons de spanten pasklaar gemadjet. Ze
werden later in elkaar gezet óp het
stuk terrein tussen de Ambachts-
Fam. J. Ros-Rustemeijer, IJmui
den: „Arie Ros begon na de oorlog
opnieuw in de Conradstraat, met een
groentefhal. Omdat hij een opbouw-
plicht had wegens het verloren gaan
van zijn zaak in de Oranjestraat ves
tigde hij zich op de duur in de
Kennemerlaan. Deze nieuwe zaak
werd in 1955 geopend”. (Reacties:
Schriftelijk bureau van dit blad, tele
fonisch 023-378601).
ymuiden.^
wat vertel je me nou?
Arie Ros probeerde in IJmuiden zijn
handel nog wat voort te zetten. Na
de bevrijding begon hij opnieuw in
de Conradstraat, in een pakhuis
waarvan hij een groentehal maakte.
De heer A. van den Berg, Overveen:
„Toen ik op het Fort van IJmuiden
gelegerd was, in de Eerste Wereldoor
log, werden er regelmatig mannen
aangewezen om met de „inkoperswa-
gen” IJmuiden in te gaan. Je was
dolgelukkig al je er bij was. We
gingen dan groente halen bij Ros,
voor zo’n 230 a 250 man, allemaal
flinke eters. Ros leverde het goed
koopst en had tevens de beste spul
len. We moesten ook naar Wouden
berg op het Willemsplein om vaten
bier, flessen jenever en kogelflesjes
te halen. Daarna namen we even tijd
om een borrel voor ons zelf te pak
ken in een café bij de spoorhoogte.
Nadat Zwart in de Kennemerlaan
winkels had gebouwd betrok Arie
Ros een daarvan”.
B s
