aanwinst
Werkcentrum Dans
Laatste deel van uitstekend
jongensboek over Noormannen
toneelgroep Centrum
Vormingstoneel van
voorlopig stopgezet
Beeldenexpositie
Paleis op de Dam
Vivian Lampe aangrijpend
„Een waanzinnige omdat hij vecht voor rechtvaardigheid”
„Cricket”
BRINK Luchtverwarming
Uw installateur:
PREMIERES GAVEN ONDERKOELDE INDRUK
TONEELSCHUUR SPEELT FRANZ XAVER KROETZ
„DE NIEUWE VRIJHEID” VAN TONY VOS
Ook problemen bij N. Compagnie en Theater
4t/ml3maart
Vrijheid en vrede
Eenling
1 9 7 "J
ZATERDAG
MAART
5
10
KUNST
1
door Ko van Leeuwen
I
Zelf Don Quichote
AMSTERDAM ral
I Tre
UNIEBOEK-TOP-TIEN
LUCOTHERM B.V.- ALPHEN a/d RIJN
AMSTERDAM. - „Eigenlijk
vind ik het verhaal van Don Qui
chote vrij vervelend om te lezen.
Maar de figuur zelf, die heeft me
altijd uitermate geboeid. De mens
Don Quichote vind ik ongeloof
lijk goed. Al tien jaar geleden
speelde ik met de gedachte daar
eens iets mee te doen. Het kwam
er niet van. Tot anderhalf jaar
geleden, toen zijn we gewoon
begonnen met het nemen van
schermlessen. Dat was de eerste
aanzet dus, nou ja, vanaf toen is
het langzaam verder gegroeid.
Don Quichote is een strijder
tegen onrecht. Hij is een symboli
sche figuur. Weet je dat zijn boek
in Chili momenteel verboden is?
Niet zo vreemd natuurlijk, teke
nend voor de politieke sfeer daar,
zou ik zeggen. Tja, ’t is een idea
list, een individualist hè, die het
opneemt tegen machthebbers
wanneer ze iets onrechtvaardigs
doen. Dat moeten ze niet in Chili.
(ADVERTENTIE)
CONRAAD VAN DE WEETERING
16,90
55,
49,50
29,50
27,50
T. VOS-OAHMÊN VON
(Van onze kunstredactie)
(ADVERTENTIE)
bibliotheek
l
AMSTERDAM. Bij toneelgroep Cen
trum in Amsterdam, bij Theater in Arn
hem en bij De Noorder Compagnie in
Drachten zijn problemen ontstaan rond
de groepen die zich binnen deze gezel
schappen bezighouden met vormingsto
neel. Vier van de acht medewerkers van
het scholenprogramma van Centrum zul
len het nieuwe seizoen niet meer meewer
ken. Coördinator Aard Janszen heeft van
de leiding van het gezelschap opdracht
gekregen na te gaan of er andere moge
lijkheden zijn het vormingstoneel voor
het voortgezet onderwijs te kunnen con
tinueren. Drie van de acht medewerkers
zijn nu zonder werk en voor hen is een
ontslagvergunning aangevraagd. De drie
hebben daartegen protest aangetekend.
Menso Carpentier Alting, zakelijk lei
der van Centrum, heeft laten weten dat de
samenwerking met de scholen nog niet zal
worden opgezegd, al ziet het gezelschap
geen mogelijkheid voor het nieuwe sei
zoen nog een programma te maken.
VIVIAN LAMPE heeft het zichzelf niet
gemakkelijk gemaakt met de keuze van
dit stuk. Zij speelt er een zwijgende rol in.
Een vrouw van ongeveer 35 jaar, alleen
wonend op een huurkamer. Zij is van een
tergende degelijkheid, irritant ordelijk,
proper als vim maar vooral van een droe
vige ongereptheid. Het leven heeft haar
niets meer geboden dan haar kuipje Bona,
een eenzame leven op die huurkamer,
waarin met behulp van stoere eiken meu-
Nee, ik ben niet echt gelovig. Het zal m’n
katholieke opvoeding zijn dat ik zo praat.
Kijk nu naar een man als Van Agt, die met
een scepter als het ethisch reveil zwaait,
met kracht en intimidatie en zonder de
minste tolerantie”.
„Een waanzinnige, dat is Don Quichote,
omdat hij vecht voor rechtvaardigheid. Is
dat niet droevig? Maar het is helaas reali
teit. Iemand die anders denkt dan de
belangen van machthebbers aangeven is
waanzinnig, want hij verliest het”.
BEGELEID door haar docent Krijn ter
Braak heeft Vivian Lampe die meelijwek
kende vrouw aangrijpend laten zien. Een
spel waarbij woorden overbodig zijn,
waarin elke handeling een bevestiging is
van een droefheid van eindeloze diepte.
De stevige knip op de kamerdeur, het
eenzaam eten, het gepunnik aan het smyr-
,na wandkleed, dat er toch evenals de
weelderige bloemmotieven op de bank-
stelbekleding zo vrolijk uitziet, dat alles
behoort tot de ingrediënten van haar sur-
rogaatbestaan.
„Geef Rob iets van mij te drinken”,
roept een man aan de bar. „Leuke man”,
beis, bankstel-bergmeubel-eethoek en een
sprei over het divanbed, tevergeefs gezel
ligheid geforceerd is. Haar bestaan is uit
zichtloos, haar leven ruikt naar een leegte
die benauwend is.
zegt Rob, „ik weet niet hoe ie heet”. Dan
concentreert hij z’n gedachten weer op de
komende première. Zegt ernstig: „In
wezen ben ik misschien zelf wel een Don
Quichote. Al meer dan vijfentwintig jaar
ben ik met het theater bezig. Steeds vallen
en weer opstaan. Bloed, zweet en heel veel
ellende heeft het me gekost. Ik was heel
lang een eenling, pas de laatste jaren krijg
ik een beetje erkenning. Geeft niet hoor,
ik heb nergens spijt van. Nu heb ik een
groepje jonge mensen om me heen. Het
kost ze misschien moeite het vol te houden
naast mijn uithoudingsvermogen, maar ze
doen het geweldig fijn. Ik ben geen
bekwame leider, dus ik moet mensen om
me heen hebben die ook zelf graag Willen.
Dan lukt het”.
Nu heeft Rob van Reijn een gezelschap
dat uit zes spelers en drie technici bestaat.
Voor Don Quichote is er ook een kleedster
bij en Robs echtgenote Paula doet alle
zakelijke kanten van zijn onderneming.
Begin februari heeft Rob van Reijn voor
het eerst in zijn leven een volle week een
schouwburg gehuurd. Van Reijn: „Dat
was in Den Helder. We moesten hoogno
dig het theater in om te repeteren. We
hebben daar enorm fijn gewerkt. Maar
ook in Haarlem, waar we onwaarschijn
lijk veel steun krijgen. Ik geloof dat het
mooi wordt. Don Quichote wordt gespeeld
door Ron de Koning, nou, daar boffen we
mee. Hij is er voor geboren. Zelf doe ik
Sancho Panza. Heerlijk. Dulcinea blijft in
onze voorstelling bijna een droombeeld
van Don Quichote. Bijna niet Hjfelijk aan
wezig. Soms alleen maar even opgelicht
door een spotje. We suggereren heel veel”.
komt in „De nieuwe vrijheid” aan bod en
de titel krijgt daarmee een dubbele
lading.
Olaf, die op Angia is opgegroeid, ziét
het zinloze van de bloedwraak van de
Noorse Noormannen en het gevaar dat
op die manier steeds meer van de weini
ge gezinnen zonder kostwinner komen te
zitten. De rechtspraak zal van de grond
geholpen moeten worden. Maar de kolo
nisten kunnen hun godi (priesterhoofd-
man) die de geschillen moet bijleggen,
niet vertrouwen omdat hij in het geheim
de nieuwe kolonie verkwanselen wil aan
de Noorse vorst Harald Schoonhaar,
voor wie de vrije boeren juist van het
vaste land gevlucht zijn.
menten. Tony Vos heeft die niet uitge-
melkt om er het traditionele avonturen
verhaal van stoere voorvaders van te
maken. Zij verlegde het accent naar een
veel groter gevaar dat de eerste kolonis
ten bedreigde: de bloedvete.
Het zal niet alleen die talrijke jongeren
van de Haagse Kinderjury, die in 1972 de
„Wiking van Walacra” bekroonden; en
de kinderen van de Leidse Kinderjury,
die in 1975 „Arenden vliegen alleen” als
het beste jeugdboek eruit pikten, plezier
doen dat er nu een derde deel versche
nen is.
Met de velé sprekende, maar rustig
gehouden illustraties van Reint de Jonge
(die ook in de buitenlandse vertalingen
zijn vergenomen!) is het een raadsel hoe
dit boek van 184 bladzijden voor nog
geen 15,- gebracht kon worden. Wat
wel een compliment aan uitgeverij West
Friesland waard is.
Naast alle bewondering voor het gede
gen stuk vakwerk moet ik constateren
dat de te gedragen taal soms storend
werkt. Modernismen passen natuurlijk
niet in de dialogen van zo’n historisch
verhaal. Maar de beschrijvende gedeel
ten kunnen zeker lichter van toon zijn,
zoals in die schitterende passage over
het erkennen van een kind.
MIEP DIEKMANN
Trem-foegang-biljetten bij NS-stations
Geopend van 10-17 en 19-22 uur,
zaterdag en zondag 10-17 uur
toegang f 6,- kinderen tot 14 jaar 14.
Met „De nieuwe vrijheid” (Uitg. West
Friesland, f 14,90) heeft Tony Vos-
Dahmen von Buchholz het laatste deel
geschreven van haar drieluik over de
Noormannen. Het eerste deel „De
Wiking van Walacrd” speelt op ons Wal
cheren in de 9e eeuw. Hoofdpersoon is
de jonge Sven, een bastaardwiking,
ongewenst bij de stam van zijn vader en
die van zijn moeder. In „Arenden vlie
gen alleen” (in 1975 bekroond met een
Zilveren Griffel) bouwt deze Sven een
eigen bestaan op op Angia (het tegen
woordige Jersey). Als bastaard kan hij
remmende tradities doorbreken en het
nieuwe minder achterdochtig tegemoet
treden. Juist deze grondgedachte maakt
Tony Vos’ boeken zo aanspreekbaar
voor onze jeugd van 13 jaar en ouder.
OP UW VERZOEK wordt gespeeld in
een even naturalistisch interieur dat
geleend is van een postorderbedrijf. Ook
het publiek zit op gemakkelijke stoelen
daarvan. Bijna beschamend riant en zo
opgesteld in de ruimte dat de geestelijke
afstand tussen toneelspel en toekijkers
bijzonder gering is.
KO VAN LEEUWEN
AMSTERDAM (ANP) In het
Koninklijk paleis op de Dam in Amster
dam zal de komende zomer een tentoon
stelling worden gehouden, gewijd aan de
beeldhouwkunst waarmee dit gebouw
van binnen en van buiten is opgesierd.
(ADVERTENTIE)
De tien meest gekochte boeken in februari
1977
I .Rien Poortvliet en Wil Huygen
Leven en werken van de kabouter
49,50
Voor de decors en de aankleding op
het toneel riep Van Reijn de hulp in van
de beeldend kunstenaar Louis' Fileer: „Ik
ken hem al jaren. Kreeg eens een prent
van Don Quichote van hem. We gingen er
over praten en onze ideeën grepen volko
men in elkaar. Hij heeft daardoor een
heel sterke inbreng bij de hele produktie
gekregen”.
Rob van Reijn: In wezen ben ik misschien zelf wel een Don Quichote
(Foto: Poppe de Boer).
weinig geschikte bomen heeft, heeft zij
er ook niet met de haren bij gesleept.
Toen was het al niet anders, en ook toen
verklaarde het merendeel die ene onheils
profeet voor gek.
die woensdag en donderdag in de Lan
taarn vertoond werden waren er twee van
Hans Tuerlings, Trein en Harem.
(De Gooise Uitgeverij)
9.Saul Bellow
Humboldt's nalatenschap
(Agathon)
10. Leonard de Vries
Bloempjes der vreugd
(Fibula-Van Dishoeck)
(Verkrijgbaar in elke boekhandel)
Toneelgroep Theater wil het vormings
werk „Theater op school” gewoon door
laten gaan, maar heeft onlangs wel een
aanvraag ingediend bij CRM om een
extra subsidie voor het scholenprogram
ma. Theater wil het bestaande aantal
speldocenten-acteurs (vijf personen) ver
dubbelen. Het gezelschap heeft bij de pro
vincies Overijssel en Gelderland aange
drongen op garanties dat „Theater op
school” ook bij de uitvoering van de
Toneelnota van minister Van Doom kan
blijven voortbestaan.
Dat IJsland het eerste parlement van
Europa had (930), waar de macht bij de
gemeenschap lag; dat het in 1263 zijn
onafhankelijkheid aan Noorwegen ver
loor en pas weer in 1944 een onafhanke
lijke natie werd, zijn gegevens die Tony
Vos los bijgeleverd heeft in een
nawoord, zodat we deze voor ons volsla
gen onbekende republiek beter kunnen
plaatsen.
Maar hoe het tot dat eerste parlement
kon komen, beschrijft zij in de lotgeval
len van Olaf in de negende eeuw. Zijn
grootvader koopt voor hem een aandeel
in een schip, zodat hij als vrije man aan
de expeditie van de vrije boeren onder
de Noormannen kan deelnemen. De bar
re tocht naar het'onbekende IJsland, de
harde eerste winter, wanneer de groep
door zijn voorraden heenraakt, de
natuur als mogelijke vriend of als vijand
(aardbevingen) zijn vrij bekende ele-
Het materieel overleven (strijd tegen
de natuur) en het geestelijk overleven
(strijd tegen onrecht, eigen angst, con
servatisme) is in „De nieuwe vrijheid”
helder, overzichtelijk geanalyseerd en in
een logisch menselijk handelen verpakt.
Die groei naar eenheid komt ook hier
in tot uitdrukking dat veel fragmenten
wel vanuit Olaf gezien zijn, maar dat in
beslissende situaties (de overtocht, de
krachtmeting met Einar, de liefde tussen
Hèlga en Olaf) de anderen de leidende
rol overnemen en Olaf op dat moment
één van, in en met de groep is.
Zonder ergerlijke nadruk of scham
perheid van ”er is niets nieuws onder de
zon” brengt Tony Vos ook het rollenpa
troon en milieubeheer ter sprake. Haar
aandacht is sterk gericht op de inbreng
van de vrouwen in de groep, die het volk
draagt. „Maar invloed die onjuist wordt
aangewend, kan rampzalig worden”
voegt zij er wel fijntjes aan toe. En
dat Olaf zich zorgen maakt over het
kortzichtig houtkappen voor de bouw
van langhuizen, daar waar het eiland
Met name de Burgerzaal en de omlig
gende galerijen van het voormalige
Amsterdamse raadhuis zijn voorzien van
een groot aantal marmeren beelden en
reliefs, die de macht en het goede bestuur
van de stad symboliseren. Het beeldhouw
werk dateert, evenals het paleis zelf, van
het midden van de zeventiende eeuw en
kwam tot stand onder leiding van de Ant
werpse beeldhouwer Artus Quellien.
Veel van de beelden zijn door de hoge
plaatsing in normale omstandigheden
moeilijk te zien. Een werkgroep bestaan
de uit onder meer Dick Elffers en A. F. E.
van Schendel zal daarin met behulp van
verhoogde stellingen, toneelkijkers, foto
grafische vergrotingen en een speciale
verlichting verandering brengen. Ook zul
len in terracotta uitgevoerde schetsont
werpen van de kunstwerken te zien zijn.
Het paleis op de Dam is gedurende de
maanden juni, juli en augustus voor het
publiek geopend, iedere dag behalve zon
dagmorgen. De toegangsprijs bedraagt,
ook gedurende de tentoonstelling een gul
den per persoon.
DE VOORSTELLING die in gebouw De
Liefde aan de Da Costakade wordt
gespeeld, is van een uiterst geperfectio
neerd naturalisme. Huiveringwekkend
Omdat Tony Vos een jarenlange stu
die aan het boek vooraf liet gaan, plus
een reis naar IJsland en vele interviews
met wetenschapsmensen heeft zij
bereikt dat haar boek niet is blijven
steken in een brok oude geschiedenis,
maar veeleer een bewijs is geworden hoe
traag beschaving vordert.
ROTTERDAM. Het Werkcentrum
Dans bestaat pas anderhalf jaar en
beschikt nog niet over een groot repertoi
re, daarom laten ze ook zoveel balletten
maken. Dat is niet allemaal even boeiend,
maar als er per set van vier premières, één
werk is als Cricket, dan is dat toch een
verheugende zaak. Van de vier premières
Het nieuwste deel over Olaf, de klein
zoon van Sven, die samen met de vrije
boeren onder de Noormannen als eerste
kolonist naar IJsland trekt, rondt de
grondidee van deze serie perfect af.
Wanneer je tenminste dieper leest dan
het spannende verhaal over gevaar en
dreiging en naast de vele nauwkeurig
verantwoorde feiten uit die oude
geschiedenis de feiten zet, die wij dage
lijks via het journaal voorgezet krijgen.
Onderdrukking, moeten vluchten, een
nieuw land met onbekende moeilijkhe
den, verdeeldheid in de eigen groep,
verder kijken dan het realiseren van
welvaart maar meer oog hebben voor
toekomstig welzijn, afhankelijk zijn van
natuurlijk hulpbronnen dit alles
Kalkovenweg 58. Postbus 337, Telefoon (01720) 2 03 00
Don Quichote, daarover gaat het nieu
we theaterprogramma dat mimespeler
Rob van Reijn rond de dolende ridder van
La Mancha heeft gemaakt. Het beroemde
boek van Miguel Cervantes dient als uit
gangspunt, maar is voor de loop van het
stuk dat Van Reijn met zijn groep gaat
opvoeren niet zaligmakend. Cervantes’
schepping is alleen de grote inspiratie
bron.
Rob van Reijn: „Dit is voor ons in wezen
een gigantische onderneming. Voor een
beetje flink gezelschap zal het misschien
een peuleschilletje zijn, maar bij ons moet
alles van omgekeerde dubbeltjes komen.
Op 9 maart is de première in de Stads
schouwburg in Haarlem. Tot nu toe is er
een serie van bijna vijfentwintig voorstel
lingen door het hele land verkocht. Er zijn
altijd schouwburgdirecties die zeggen:
Eerst moet ik het gezien hebben. Terwijl
je al zo lang bezig bent. Maar ja, ik ben al
blij dat we in Haarlem de première heb
ben. Dat is altijd een soort bijgeloof van
me geweest.de première in Haarlem.
Of het dan altijd goed gaat (klopt ver
schrikt onder het ruwe hout van de caféta
fel, waaraan we onze consumptie drin
ken). laten we het hopen.”
„Wij hebben in ons stuk ook de schrij
ver Cervantes op het toneel ingevoegd.
Daar begint het mee en dan gaat het
langzaam over in het Don Quichote-
verhaal. Maar niet als een naspelen van
het boek. We hebben het waar dat moge
lijk was op deze tijd geënt. Don Quichote
zelf is ook van deze tijd. Je moet dat
ridderverhaal zien in de geest van de tijd
waarin het werd geschreven, maar het
onrecht is altijd blijven bestaan. Er is
geen Don Quichote die dat wegkrijgt. San
cho Panza is er natuurlijk bij. Hij is de
nuchtere karaktertrek van Don Quichote,
degene die zijn onwaarachtigheden voor
het publiek vertaalt. De molens waarte
gen gevochten wordt, dat zijn bij ons meer
figuurlijke molens, ambtelijke molens,
papiermolens. Het afslachten van Don
Quichote gebeurt door de machthebbers”.
„Het wordt eens iets heel anders dan ze
van mij gewend zijn”, zegt Rob van Reijn
over de produktie, waarvoor Jan Willem
Holsbergen de tekst schreef. „Holsbergen
heeft het briljant gedaan. Door alles heen
blijft die vechtende ridder de eenling die
vertrapt wordt en die toch steeds weer
opstaat. Zoals in onze tegenwoordige
samenleving ook gebeurt met individua
listen. Iedereen die een bepaalde toon of
richting wil aangeven, of niet in de grau
we massa wil ondergaan, moet dat duur
betalen. Zulke mensen hebben allemaal
iets Don Quichote-achtigs. Steeds weer
ontmoet je de grote machten die met
geweld trachten te overwinnen. Ik denk
aan het christendom, dat altijd te vuur en
te zwaard moest worden verdedigd
terwijl Christus zelf toch liefde predikte.
nauwkeurig tot in details een nietszeg
gend leven. Daarvoor heeft Vivian Lampe
met haar knappe creatie gezorgd. Zij
toont een mens in een alledaags en volko
men kleurloos bestaan. Aan het slot is zij
met haar glimlach die een mengeling van
sarcasme en opluchting lijkt, aandoénlijk
in de zelfmoordscène. Zoals ook in de
inleiding van het programmaboekje valt
te lezen, is er geen enkele overgang waar
te nemen van de gewone dagelijks terug
kerende bezigheden naar de voorberei
dingen tot de zelfmoord. Vivian Lampe
onthoudt zich in haar spel dan ook van
elke toespeling op het dramatische einde.
Het vormingstoneel, dat De Noorder
Compagnie verzorgde in de provincies
Groningen, Friesland en Drente, ligt
geheel stil. Bij dit gezelschap hielden vijf
medewerkers zich met het vormingsto
neel bezig. Twee ervan zijn wegens onvol
doende artistiek niveau ontslagen, twee
acteurs willen binnen het gewone reper-
toiretoneel aan het werk, een vijfde wil de
groep verlaten om in Amsterdam te gaan
spelen.
Het zijn twee volstrekt onderkoelde
danscomposities, bestaande uit reeksen
kleine bewegingen, die als stukjes van een
meccanodoos aan elkaar geschroefd zijn.
Alles verloopt uiterst traag en past eigen
lijk niet bij de swingende muziek waarop
dé werken gezet zijn. Beide stukken doen
nogal gepasseerd aan.
Dan was er een choreografie van Kate
Flatt onder de titel: Foto-album, op 5
muziekstukken van de Hot Club de Fran
ce (omstreeks 1930). Het mooiste vond ik
het eerste deel waarin drie paren een
soort charleston dansen tot ze er letterlijk
bij neervallen, de grap is dat ze dan ook op
de grond liggend nog doordansen. Alle
andere deeltjes wilden niet meer dan
enigszins oude foto’s tot leven brengen,
maar bij oude foto’s kun je meteen door
bladeren als er één je verveelt, in dit geval
moet je wachten tot het de choreografe
verveelde (of tot de muziek op was), Wel
fraai‘overigens die oude aankleding met
iets te wijde broeken voor de heren en
jurken die het meest op onderjurken lij
ken voor de meisjes.
Maar toen was er Cricket van Janet
Smith/ Ik moet bekennen dat ik absoluut
niets van cricket afweet en dit is een
persiflage op dat typisch Engelse balspel.
We zagen hoe een publiek reageert op het
spel, hoe spelers zich voelen met hun
waanzinnig grote beenschermers, hoe een
leerling cricketer reageert op aanwijzing
via de luidspreker en wat men doet als de
bal zoekt raakt, het gaat regenen enz.
Vooral het feit dat de maakster van dit
werk de dansers gebruikt als gewone
mensen, met een tikje humor en met veel
liefde geobserveerd, maakt dit nieuwste
werk van Janet Smith tot een aanwinst
voor het werkcentrum Dans.
(Van Holkema Warendorf)
2.Pierre Heijboer
Klamboes, klewangs, klapperbomen
(De Haan) 19,50
3 Hubrecht Duijker
De complete wijnliefhebber
(Van Dishoeck)
4. Dick Laan
Pinkeltje en de Blbelebonse pap 6,50
(Van Holkema Warendorf)
5. Grote godsdiensten
(National Geographic Society-De Haan)
6 Maritieme geschiedenis der Nederlan
den, deel 1 95,—
(De Boer Maritiem)
7 Rien Poortvliet
Hij was een van ons
(Van Holkema Warendorf)
8 Lee Mackenzie
De gebroeders Hammond, 3 delen
p.d. 13,50
AMSTERDAM. Over zelfmoorden
wordt officieel het liefst gezwegen.
Iemand die aan het eigen leven een einde
maakt omdat het een te grote last om nog
verder te dragen is geworden, daarover
praten we niet. De Duitse toneelschrijver
Franz Xaver Kroetz heeft er een stuk over
geschreven en ook daarin wordt geen
woord gesproken. De titel is Wunschkon-
zert en deze week is het elke avond
gespeeld door Vivian Lampe, als werk
stuk voor haar eindexamen aan de
Toneelschool Amsterdam. De Nederland
se naam luidt „Op uw verzoek". De naam
van Kroetz toneelwerk, dat in 1971 werd
geschreven, heeft betrekking op een ver
zoekplatenprogramma op de radio.
Rob van Reijn over Don Quichote
z
71
Tl
k
