Werkloosheid bestrijden door
invoering betaalde vrije tijd
J
1
Hobby
Boy
Emmerij wil leer- en.
werkhokken afschaffen
Met koffer op karwei
K f
Brei-klavarskribo
REVOLUTIONAIRE
KNOOP
u
Houten tegels
Informatie
20
I
door Fred Sanders
0 0 0
O
I
aan
<ten,
ig
:ie
omslaan
recht verdraaide steek
i
EU
r
„Vijftien jaar geleden ging ik weg uit Nederland. In die tijd had
iedereen de mond vol over de techniek, de automatisering. Fantas
tisch, machines nemen het werk over, iedereen hoeft steeds minder
te werken, eindelijk krijgen de mensen tijd om interessante dingen te
doen. Nu, na vijftien jaar, kom ik terug en de zaak is volkomen
omgeslagen, paniek, men wil de technologie gaan terugdringen. En
waarom eigenlijk? Omdat iedereen zo graag zo veel mogelijk uren wil
werken? Het lijkt wel alsof iedereen plotseling is geobsedeerd door
werk en werkloosheid, zelfs als het inkomen behouden zou blijven
Het is duidelijk dat het aanbod op
de arbeidsmarkt (dus de werkloos
heid) vermindert als men mensen m
staat stelt in een door hen zelf te
kiezen periode van hun leven nog
eens wat te gaan leren, of iets ander
nuttigs te doen. Maar het is ook
duidelijk dat zoiets geld kost.
„Natuurlijk kost dat geld”, zegt
Emmerij. „Maar wat dacht je dat de
Het is nauwelijks na te gaan in
welke mate de mensen geneigd zul
len zijn gebruik te maken van hun
vrije keuzemogelijkheid ook via
enquêtes is dat moeilijk na te gaan,
omdat men zich nog moeilijk kan
voorstellen hoe men zich zal opstel-
len in een totaal nieuwe situatie.
Daardoor is het zeer moeilijk de
kosten te schatten.
„Maar goed. Stel, het komt duur
der uit, als je de mensen volledig
vrij laat. Dan kun je een systeem
invoeren, waarbij iedereen recht
heeft op een bepaald aantal jaren
onderwijs, die hij kan opnemen
wanneer hij wil meteen als hij 16
tot 17 jaar is, of later. Wie meer
jaren wil moet betalen of pensioen-
jaren inleveren, zodat hij ofwel lan
ger moet doorwerken, ofwel een
lager pensioen krijgt”
Het plan is niet geheel verenig
baar met de carrièremaatschappij
voor- en achterkant
averecht breien
I
I
Louis Emmerij, joviaal, ontspan
nen en vlot formulerend, maar ver
vuld van de zendingsdrang van
iemand die meent het antwoord
gevonden te hebben, heeft wel enig
begrip voor de alom te signaleren
paniekreacties op het werkloos
heidsvraagstuk. „Jarenlang heeft
men rechtdoor gelopen op de weg
van technologische ontwikkeling,
industriële groei. Nu staan we aan
het einde van die weg, maar een
mens wil altijd rechtdoor, of hij
loopt terug en gaat een kleinschali
ge boerderij beginnen, lekker in de
ijzige kou op het land werken. Als
je. zodra je merkt dat je op de oude
weg niet verder kunt, even onder
een boom gaat zitten, aan iets
anders denken, dan ontdek je soms
een heel nieuw pad, dat beter is”.
Volgens Emmerij bestaat er ook
voor het werkgelegenheidsvraag
stuk een dergelijke oplossing, een
weg die alleen in het oog springt
wanneer men niet redeneert vol
gens de oude, gladgeschuurde scha-
blonen van het arbeidsmarktbeleid,
maar de ogen opent voor andere
mogelijkheden. Óp een dergelijke
manier gepresenteerd lijkt het bij
na alsof Louis Emmerij het Neder
landse publiek aan het Zen Boed
dhisme wil hebben, maar in feite is
„zijn” oplossing in één zin weer te
geven: verminder het aanbod van
arbeidskrachten door een doorbre
king van het hokkensysteem, waar
in het leven van de mensen is opge
deeld.
Die hokken: van 0 tot ongeveer 20
jaar opleiding, van 20 tot 65 jaar
werken, van 65 jaar tot de sterf
dag: pensioen. De wanden van de
hokken zijn bijkans ondoordring
baar wie eenmaal zijn opleiding
heeft afgesloten en aan het werk is
gegaan, moet en zal doorwerken tot
zijn pensioen of. tot het moment
dat hij werkloos wordt, overbodig.
Maar waarom zou men het aanbod
aan werkkrachten niet verkleinen,
door mensen die daar zin in hebben
de gelegenheid te geven iets anders
te gaan doen, studeren bijvoor
beeld? Ook iemand die 40 jaar is
kan gemotiveerd zijn om een studie
aan te vatten. Hij maakt een plaats
vrij voor iemand anders, die nu
werkloos is en hij verrijkt zijn eigen
leven, door zijn studie
Emmerij: „die paniek van nu,
over de werkloosheid, is natuurlijk
wel te verklaren. Zelfs als je een
halfjaar 80 procent, twee jaar 75
procent en dan het minimumloon
krijgt, dan loop je nog wel met een
etiket op je kop: werkloos. Maar
wanneer je zegt: die man is niet
werkloos, die heeft zich voor een
paar jaar teruggetrokken en als hij
terugkomt is hij beter geschikt
(voor de arbeidsmarkt), dan klinkt
dat, heel anders”
het blok klemt, een nogal veel
voorkomend euvel Dit glijlager
is bestand tegen vocht, houdt
altijd dezelfde afmetingen. De
prijs is 9.90.
beeld voor het vastmaken van
een boot aan de kant in een sluis
dan kan men het uiteinde van
het touw twee keer door het
touw steken en vervolgens in de
holte vastzetten. Eenvoudig
maar afdoende. De trekkracht is
drie ton en het Nylon Splice
Cord heeft een breekpunt van
anderhalve ton.
Waar moet de maatschappij
heen met al die afgestudeerden
Sylglas (Mauritsstraat 1, Haar
lem) heeft zich faam verworven
door zijn dichtingsmateriaal
(standaardtape, watervaste tape
en uitlaattape). Tot nu toe waren
er slechts vrij brede stroken ver
krijgbaar. Van de zelfklevende,
waterafdichtende band met een
geperst-aluminium voorzijde is
nu een viertal breedtes verkrijg
baar: 25, 50, 75 en 100 mm voor
de resp. prijzen van 7,10,
14,20, 21,30 en 28,40. De rol
len zijn acht meter lang. Dit
materiaal is vooral geschikt voor
afdichtingen die in het gezicht
liggen. Men kan het zowel onge
schilderd als geschilderd gebrui
ken. De caravan-dakgoottape
heeft men bij Sylglas nu ook in
kortere afmetingen: er zit twee
meter op een rol. Een andere
nieuwigheid bij Sylglas: men
heeft stickers voor het opsieren
van keukens, badkamers enz. in
de afmetingen 10 bij 20 centime
ter of 15 x 15, de afmetingen dus
van de normale tegeltjes. Er zijn
diverse dessins. (10 stuks 5,95).
Wie zijn huis een oplichtend
nummerbord wil geven kan ook
bij Sylglas terecht. De cijfers
zijn in reliëf aangebracht op een
ondergrond van mat-zwart-
acryl. De platina-kleurige parel-
reflectie werkt bij het geringste
licht. De uitvoering is weerbe
stendig.
maanden, daarna wordt het
paleis geschikt gemaakt om
weer door het hof te worden
gebruikt) is gevestigd. Vanuit
- van
(„Het
huidige werkloosheid kost? En de
uitkeringen bij ziekte, ziekte die
soms wordt veroorzaakt door span
ningen, ontevredenheid over de
werksituatie of angst voor werk
loosheid? Ik ben bezig een bereke
ning te maken, dat moet nog verder
worden uitgewerkt. De grote vraag
is natuurlijk hoeveel mensen van
een dergelijke mogelijkheid
gebruik zullen maken. Ik denk, dat
het net zo zal gaan als met snoep, na
de oorlog. Tijdens de oorlog en kort
erna kon je 1 ons snoep per week
krijgen. Dat at je ook op. Later, toen
het snoepgoed van de bon ging, was
er eerst een rush op de snoepwin
kels, maar korte tijd later taalde je
niet meer naar snoep, at je ook geen
ons per week meer”.
„Op die manier bouw je een pla
fond in, voor de kosten. Maar ik
betwijfel of het nodig zou zijn. Net
als met die snoepjes, ik ben niet zo
bang dat iedereen onmiddellijk met
vakantie gaat, als het mag, dat ver
veelt toch. Bovendien: iemand die
niet gemotiveerd is om te gaan stu
deren, die goed zit waar hij zit, op
zijn werk, die zal ook heus niet
jaloers zijn op de collega naast hem
die ermee ophoudt en wel aan de
studie gaat. Als iedereen weet dat
de mogelijkheid er is, ook voor hem
(of haar), dan is er ook geen reden
om jaloers te worden op iemand die
er gebruik van maakt”.
Wat niet wegneemt dat Louis
Emmerij en zijn (nog schaarse)
medestanders nog heel wat weer
standen zullen moeten overwinnen
voordat het plan werkelijkheid kan
worden. Enkele problemen:
Voor kleinbehuisden en voor degenen, die hun gereedschap mee
willen nemen, is een kist met een „duidelijk overzicht” van de
spullen een eerste vereiste. Je kunt zo’n gereedschapskist zelf
maken natuurlijk - en dat is nog een leuk karwei ook - of je kunt er
kant en klaar aanschaffen. Amtor (Steurendaal 66 Den Haag) heeft
een zogeheten kluskist - een al bestaande naam, want Skil voerde
die al enige tijd - op de markt gebracht. Er kan door een slimme
indeling veel materiaal in opgeborgen worden en dan ook overzich
telijk. Dank zij een dubbele bodem. De Kluskist is gemaakt van
multiplex. De verschillende delen zijn aan elkaar gelijmd met twee
componentenlijm en daarna geniet. De kist is zo sterk, dat je er op
kunt staan en het dus als opstapje kunt gebruiken. De inwendige
afmetingen van de Kluskist bedragen 50 bij 40 bij 16 cm. In de bodem
en in het deksel is gaatjesboard aangebracht, waarop het gereed
schap middels bijgeleverde klemmen kan worden vastgedrukt. In
het midden is een uit twee delen bestaande uitneembare plaat
aangebracht, waarop eveneens gereedschap kan worden bevestigd
De adviesprijs is f 79,59
Wie eens wat anders wil dan
een betonnen of stenen tegel kan
zich houten tegels aanschaffen.
Bergenco (Frankhuisweg 12A,
Zwolle) produceert een hard
houten tegel van 50 bij 50 cm. De
prijs was aanvankelijk in ver
houding tot de andere concurre
rende produkten aan de hoge
kant. Men heeft een nieuw pro
cédé ontwikkeld, waardoor het
houten exemplaar goedkoper is
geworden en het de strijd kan
aanbinden met de vanouds
bekende soorten. De houten
tegels zijn licht van gewicht, erg
gemakkelijk om te leggen en ze
zien er aantrekkelijk uit. Ze zijn
geïmpregneerd. Het is overigens
wel verstandig om ze toch nog te
lakken
De vooruitgang houdt niet stil
bij het handwerkmandje. Het
volgende toont dat aan. Er zijn
heel wat breiboeken, van allerlei
slag en soort, met en zonder
patronen. Maar kijk, nu is er ook
al een hiëroglyfenschrift voor
breisters. De in Feldkirch
wonende Maria Natter heeft een
symbolentaal uitgedacht,
waarmee ze alle steken en
patronen op simpele wijze kan
noteren. En die al even simpel dor
breisters waar ook ter wereld
kunnen worden vertaald in
wollen vesten, hansoppen, dassen
en tassen. Maria hoopt dan ook
dat haar vondst zoiets als het
esperanto voor breien wordt.
Ingrid Nijkerk-Pieters heeft ABC
der Strickmuster vertaald en zo
ligt er een boekje „ABC van het
breien” voor ons. Elk
steeksymbool wordt duidelijk
uitgelegd en voorgedaan (via
foto’s). Als dat gebeurt is krijg je
in het door Canteeleer uitgegeven
boekje (prijs 24.50) symbool-
patronen plus dat patroon in
fotografische natura Je zou
eigenlijk ook kunnen spreken van
een brei-klavarskribo
Simpel, maar daarom zo’n pri
ma vondst, is het vastzetten van
nylonkoord, nylontouw, dat uit
Engeland geïmporteerd wordt
door Went handelsonderneming,
postbus 155, Schagen. Normaal
moet men touw vastzetten met
stevige knopen dan wel door
middel van splitsen en vervol
gens inwerken. Een Engelse
ingenieur, die in zijn vrije tijd
een verwoed watersportbeoefe-
naar is, peinsde erover om een
handige en gemakkelijke manier
van bevestigen zonder knopen of
splitsen te krijgen. Hij vond het
door een zesdelig gevlochten
nylon-touw te maken van 14 mm.
dat van binnen „hol” is. Een
rondgeweven touw dus. Het
uiteinde van het touw, dat door
smelting een stompje is, kan nu
gewoon door de buitenkant van
het touw in de holte gestopt wor
den Als men nu aan de lus trekt,
wordt het uiteinde vanzelf vast
getrokken. Wil men een extra
zekerheid hebben bijvoor-
wie zijn arbeidsplaats verlaat
kan moeilijk verwachten dat zijn
stoel enkele jaren wordt warmge-
houden, zodat hij, gesterkt door zijn
studie, de draad weer kan
opnemen.
Het lijkt nauwelijks mogelijk de
totale vrijheid van keuze tussen stu
die en werk geleidelijk in te voeren,
per sector van overheid en bedrijfs
leven de verhoudingen op de
arbeidsmarkt zouden al gauw wor
den scheefgetrokken.
^HHiiiiHHiiiHiiiiHmiiiiiiiiiiiiiHHiiiiiminiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiiimiimiiiii.£
gaten voor bankpennen. Kr zit
een klem aan en een mini-
aambeeld voor metaalbewer
king. Allerlei apparatuur kan er
aan vast gekoppeld worden.
Behalve als werkbank is de
Hobby Boy ook te gebruiken als
tafel om te naaien, te schrijven
of knutselen. Uitgebracht door
Nooitgedagt-Eegracht 12-IJlst.
De prijs is 295. Dezelfde firma
heeft ook een verbeterde versie
van het aloude kruishout
gemaakt. Men vindt daarin
namelijk een kunststof glijlager.
die voorkomt dat de maatlat in
zullen er nog mensen overblijven
voor, de „lagere” baantjes?
Toch lijkt het idee van Emmerij
de moeite van nadere uitwerking
waard de aantrekkelijkheid van
een oplossing van het werkloos
heidsvraagstuk, gepaard gaande
met groter vrijheid en meer per
soonlijke ontplooiingskansen, is
groot.
Emmerij: „Het is een „positive
sum game”: we worden er aan bei
de kanten beter van En vergeet
niet, er is al een ontwikkeling gaan
de in deze richting. Zie het succes
van de moedermavo’s. In Zweden
worden er ook steeds meer moge
lijkheden geschapen voor mensen
die op latere leeftijd aan de studie
willen gaan De spontane trends
gaan al in deze richting We moeten
begrijpen dat een oplossing van het
werkgelegenheidsprobleem. die
ervan uitgaat dat de vraag naar
arbeidskrachten moet groeien, niet
meer mogelijk is”
de vroegere slaapkamer
koningin Wilhelmina i
schijnt dat op de plaats waar
wij hier zitten te praten Juliana
geboren is”) lanceert hij zijn
provocerende, dikwijls origine-
le en in elk geval hoogst actuele
ideeën over de oplossing van het
werkgelegenheidsvraagstuk in
een post-industriële maatschap-
pij, in Nederland dus.
^imiiiiiiiiiiimiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiimniiiiiiiiiimiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiW
Wereld Werkgelegenheidsconfe
rentie in juni 1976 werd het rap
port door vertegenwoordigers
van werkgeves- en werknemers
organisaties uit arme en rijke
landen overgenomen.
Emmerij: „Daarmee was een
fase in mijn werk afgesloten, de
fase van onderzoek. Het leek mij
een goede gedachte op dat
moment weg te gaan. Terug
naar het land waar ik vandaan
kom. Ik wil dicht bij het besluit-
vormingsproces zitten. Dat kan
niet in een internationale orga-
nisatie, daarvoor moet je terug
naar je eigen land”.
Zo kwam Louis Emmerij
terecht in het Haagse Paleis
Noordeinde, waar het Institute
for Social Studies (nog enkele
Louis Emmerij (43 jaar) is
sinds de herfst van 1976 rector
van het Institute for Social Stu
dies in Den Haag, een instelling
die zich met name bezighoudt
met onderwijs aan studenten
uit ontwikkelingslanden. Na
studie in Parijs en aan twee
Amerikaanse universiteiten
(Columbia en John Hopkins)
trad hij in 1963 in dienst bij de
Organisatie voor Economische
Samenwerking en Ontwikke-
E ling (OESO) in Parijs, waarin de
rijke geïndustrialiseerde landen
samenwerken, voornamelijk op
economisch terrein. Emmerij
hield zich daar bezig met pro-
blemen van onderwijs en werk-
gelegenheid.
Van 1970 tot 1976 was hij
directeur van het wereld werk-
geiegenheidsprogram van het
Internationale Arbeids Bureau
(IAO) in Genève, een van de
gespecialiseerde organisaties
van de Verenigde Naties. Dat
werk vond zijn afsluiting in het
rapport Employment, Growth
and Basic Needs, waarin voor
de arme landen een ontwikke-
lingsstrategie werd aanbevolen
die zich in de eerste plaats richt
op het verschaffen van de
belangrijkste levensbehoeften
(voedsel, huisvesting, gezond
heidszorg, onderwijs). Op de
Een stevige werkbank is in een
hobbyruimte natuurlijk een eer
ste vereiste. Natuurlijk kun je er
zelf een maken, helemaal op
maat en met alle vernuftighe
den, die je je maar denken kunt.
Je kunt ook eens in een goede
winkel voor doe-het-zelvers gaan
rondneuzen. Een nieuwe aan
winst op het gebied van pasklare
werkbanken is de Hobby Boy
van Nooitgedagt. Om misver
standen te voorkomen: het gaat
hier om een „vaste” tafel, dus
geen opklapbaar of meeneemat-
tribuut. De Hobby Boy ziet er
klein uit, maar men kan er veel
mee en op doen. Hij neemt 60 bij
72 cm vloeroppervlak in, heeft
twee grote voortangen, een weg-
draaibare zijtang en zestien
St-2fc
