Kleine, maar boeiende expositie
fenomeen
over
Er’ella Talmi toont
te weinig expressie
I
in ons land
Peetvader van de Punk
Volksverhalen
bewaard in
kaartsysteem
Elly Jens verbeeldt
liederen met overgave
Lou Reed boeit nog steeds
door zijn onevenwichtigheid
Johnny Boltini
op stap met
Circusmuseum
ralstonü
a
Damiate feilen
MENEER!
Te
lange recital in Concertgebouw
!t
Recital in het Heemsteedse Raadhuis
Piet Veenstra benoemd
tot artistiek leider
Residentie-Orkest
>0r
I interstylerT'Xe
Ralston.
De verf voor
iedereen
■raai
WOENSDAG
l
6
APR II
KUNST
19 7 7
k)
door Louis Ferron
JOHAN VAN KEMPEN
JOHN OOMKES
JAAP STORK
Verzameling Jacques Sinninghe
RE
organiseert op
19 augustus
een 28-daagse reis naar:
INDONESIË,
BANGKOK en
SINGAPORE
ploegstoffen
n KADETT HUREN?
SOUWENS AUTOVERHUUR
talon
)r
Reissorn: f 3995.-
f
t
AMSTERDAM. Nauwelijks
is het gerommel rond de honderd
ste geboortedag van Thomas
Mann verklonken, of onze aan
dacht wordt gevraagd voor de vol
gende coryfee der Duitse letteren,
Hermann Hesse.
Op 2 juli a.s. zal het eveneens
honderd jaar geleden zijn dat de
ze, vooral in Amerikaanse studen
tenkringen uiterst populaire au
teur te Calw (Württemberg) werd
geboren. Reden voor het Goethe-
Institut te Amsterdam om, in sa
menwerking met een aantal Ne
derlandse uitgeverijen en de Stif-
tung Pro Helvetia een herden
kingstentoonstelling van de vijf
tien jaar geleden overleden No
belprijswinnaar te organiseren.
Ged. Oude Gracht 82 Haarlem, tel. 31 31 50
het reisburo is elke werkdag geopend van 13 00 17.00 uur.
Herman Hesse in
woord en beeld
Herman Hesse
1
I
(ADVERTENTIE)
Lou Reed
(ADVERTENTIE)
c
I ADVERTENTIE)
Zoals kon worden verwacht droeg de
avond een overheersend romantisch muzi
kaal karakter. En al was de introductie
daartoe qua klankentaai geworteld in de
periode van de vroeg-barok (liederen van
Dowland, Campian en Pilkington), in de
woordelijke inhoud van de liefdesverkla
ringen lagen de gevoelsuitingen niet min
der veelzeggend besloten, zij het dat ze
hoofser gericht waren. In hun juichende,
dan wel smartelijke ongekunsteldheid
werden ze door Elly Jens met overgave
verbeeld.
Met de gave uitvoering van drie lieflijke
liederen van Britten, alsmede het hartver-
22.50 per dag, inkl. 100 km en verze
kering, ekskl. BTW en benzine
Langere huurtijd op aanvraag
BREDA (ANP). De 45.000 volksverha
len die in de afgelopen 45 jaar verzameld
zijn door de Bredase auteur Jacques Sin
ninghe zullen binnenkort worden onder
gebracht bij het Provinciaal Genoot
schap voor Kunsten en Wetenschappen.
Minister Van Doorn heeft besloten 35.000
gulden subsidie te verlenen voor de aan
koop van de collectie. De inmiddels 73-
jarige auteur vindt dat daarmee een
kroon wordt gezet op wat hij zelf zijn
levenswerk noemt.
De tentoonstelling in Arti et Amicitiae te
Amsterdam is tot en met 22 april dagelijks
te zien van 10.00 uur tot 17.00 uur, behalve
op zondagen.
Zowel voor de vele lezers van Peter
Camenzind, Narziss en Goldmund, De
Steppenwolf, Demian etc. als voor hen die
door het fenomeen Hesse op zich geïntri
geerd worden, een interessante tentoon
stelling.
(Reed concerteert vanavond en morgen
avond nog in de Amsterdamse Jaap
Edenhal en aanstaande zaterdagavond in
de Groningse Evenementenhal).
rol speelt. Fluitspel, waarvan de zoete en
in principe ook wel gevoelige klank het
tegenover het hier bij 18de eeuwse sona
tes gebuikte klavecimbel dynamisch goed
aankan. Maar die in de programmawer-
ken waarbij middels de vleugel tegenspel
werd gegeven, nog al eens (met name in de
lage regionen) in de verdrukking kwam.
Om die reden moest je in het benedenoc-
taaf alle gewenste accenten ontberen en
was er over het geheel genomen in dit
technisch uiterst correcte spel, dat geen
echt „forte” kent, soms te weinig uitdruk
king.
DEN HAAG (ANP). Het eerste Neder
landse circusmuseum begint in Den Haag
een „tournee” door Nederland. De start
van het rijdend museum ondergebracht
in twee oude vrachtwagens is voor de
ex-clown Johnny Boltini een belangrijk
moment, aldus een van de bestuurders van
de stichting „Nederlands Circus, Clowns
en Kermismuseum” dinsdag in Den Haag:
geveld door een hartaanval moet Johnny
een broer van Tony Boltini het'zaag
sel van het circus verlaten. Om toch in de
circussfeer te kunnen blijven wilde John
ny zijn in de jaren opgebouwde circusre
kwisieten onder brengen in een museum.
Bouwjaar
77
Kampervest 23 - Haarlem
Telefoon 31 26 38
(Van onze kunstredactie)
DEN HAAG. Met ingang van het
komend concertseizoen is de heer Piet
Veenstra door het bestuur van de Stich
ting Het Residentie-Orkest benoemd tót
artistiek directeur van het Residentie-Or
kest. Samen met dirigent Ferdinand Leit
ner en zakelijk directeur mr. H. B. van der
Meer zal hij met de uitvoering van het
beleid van het orkest worden belast; zijn
specifieke taak zal de artistieke vormge
ving zijn.
verkrijgbaar bij de vakhandel
DEN HAAG. Lou Reed blijft wat in
het Engels een „cultfigure”, een symbool
voor een hele generatie, wordt genoemd.
En ook al blijven zijn bedoelingen voor
een deel onbegrepen en is veel van wat hij
zou voorstellen het gevolg van een per
soonlijke identificatie, Reed is nog steeds
in staat om een publiek te boeien op een
meer dan ongewone manier, zo bleek
gisteravond in het vrijwel tot de laatste
plaats bezette Congresgebouw. Vooral de
onevenwichtigheid, het toepassen van ex
tremen in zijn show wekt verwondering en
daarna grote waardering.
Het is met Hesse, zoals de inleider van de
tentoonstelling, Dr. Siegfried Unseld, ook
constateerde, een vreemde zaak. De offi
ciële kritiek heeft zich altijd wat afkerig
getoond van deze wat zweverig overko
mende schrijver die, puttend uit de bron
nen van romantiek en oosterse filosofie,
tot een puur individualistische levensvisie
trachtte te komen. Zijn lezers hebben zich
om die afkeuring nooit bekreund. En zo
kon het gebeuren dat, toen de vooroor
logse Hesse-adepten eenmaal uitgestorven
leken, een nieuwe garde het vaandel over
nam. Met name Hesse’s roman „De step-
penwolf” bleek een werk waarin een jonge
Amerikaanse generatie, moe van het poli
tieke engagement en op zoek naar een
sterk innerlijk en individueel beleven, zich
uitstekend scheen te herkennen.
Unseld gaf drie redenen aan voor Hes
se’s hernieuwde populariteit die met name
in crisisperiodes een opvallende piek lijkt
Ralston
lekker goedkoop. Dat
merkt u vanzelf wanneer
u zo n super-voordeel-bus
in huis haalt
(ADVERTENTIE)
Darius Milhaud vertrouwt de luisteraar
in zijn „Poèmes juifs” een aangrijpend
persoonlijk credo toe, een onwankelbaar
geloof in de vergankelijkheid van de gees
telijk en maatschappelijk ballingschap der
joden. Van een ontroerende sfeerschilde-
ring getuigde Elly Jens' herschepping van
ondermeer het bemoedigende „Chant de
nourrice”, dat wondermooie wiegelied,
van de martiale opstandigheid in „Chant
du Laboureur" en van de bezeten opflak
kerende werklust in „Chant du Forgeron”
met die onvergetelijke metafoor: „Que
fais-tu la, O Forgeron?” „Je suis en
train de preparer le fer pour le cheval du
Messie”. Thom Bollen verdient vermel
ding voor zijn subtiel verzilverde piano
partij, vaak gekenmerkt door schrijnend-
dramatische tooncumulaties.
„gevuld” klinkt. Dat laatste is logisch om
dat de gitaar, de sax en de toetsen elkaar
niet zelden aanvullen, of zelfs unisono
lopen.
Tijdens de tweede helft van zijn optre
den imponeert Reed vrijwel voortdurend.
De toegift loopt zelfs erg uit en laat met
Kicks en Charlie’s Girl ruimte open voor
interessant musiceren, wat op een moment
zelfs „free-achtig” gebeurt. Getuige het
laatste crecendo heeft Reed nu alles zij
het dan telkens anders, het geluid was
vaak slecht in ieder geval zijn musici én
zichzelf volkomen in de hand. Hij staat
namelijk zijn vaste slagwerker te vertellen
hoe hij door middel van een krachtig einde
meer effect sorteert. Een peetvader van de
punk waardig.
o verende en uitgelaten vertolkte „Yar
mouth Fair" van Peter Warlock was de
atmosfeer rijp voor de bijzonder geestige
finale: een overrompelend gezongen Iers
wijsje over twee geliefden, die behalve dat
„heilig vuur” ook de handicap van het
stotteren gemeen hebben.
I
Te lang, omdat de door hem betrouw
baar (maar overigens zonder enige char
me) begeleide fluitiste over te weinig ex
pressiemiddelen beschikt. Je hoort bij Er
’ella Talmi een ietwat „vettige” maar
mooie kleine toon, met weinig kern. Het
geen er op wijst dat het hier om fluitspel
Reed, die nu de eretitel „Godfather of
punkrock” (peetvader van de punk) torst,
heeft nooit bekend gestaan als een stabiele
persoonlijkheid. In de Velvet Under
ground gold hij wel als de meest bepalende
persoonlijkheid, maar het evenwicht met
betrekking tot de eveneens sterke karak
ters van Nico en John Cale was wankel.
Lou verliet deze baanbrekende Ameri
kaanse band in 1970, maar pas dankzij de
steun van zijn Engelse evenknie David
Bowie en de begaafde gitarist Mick Ron
son boekte hij succes. Reed gold even als
een van de groten van de nichtenrock,
maar elk volgend album veranderde het
beeld van Reed ingrijpend. Metal Machine
Music, een afschuwelijk dubbelalbum vol
electronische rariteiten, werd zelfs be
schouwd als de slechtste elpee die een
De volksverhalen komen uit het Neder
lands taalgebied, dat wil zeggen Neder
land, Noord-België, Frans Vlaanderen en
Zuid-Afrika. Om de verhalen te verzame
len ging Sinninghe naar hij zegt „de boer
op”. Hij liet de mensen praten en vertel
len en legde alles vast Aanvankelijk op
papier, later, toen de techniek dat moge
lijk maakte, met behulp van een bandre
corder. „Ik ben de sagen, sprookjes en
legenden gaan verzamelen nadat mijn va
der was overleden. Hij was een geweldig
verteller en het zoeken naar volksverha
len was voor mij een soort compensatie”.
Bij die speurtocht ondervond hij met na
me in het Belgisch Vlaanderen grote
steun van studenten van de universiteiten
van Leuven en Gent.
Ook na de pauze rake en mooi contraste
rende typeringen, zoals je die meteen al
ervoer in de wezenlijk divergerende lijnen
van Rachmaninofs en Dvoraks folkloristi
sche liederen.^ De zinderend-uitbundige
voordracht van de Zigeunermelodieën,
opus 55 van Dvorak gaf het publiek aanlei
ding tot een opgetogen ovatie.
AMSTERDAM.De naam Yoav Talmi
zal bij een flink deel van het muziekmin-
nende Haarlemse publiek nog vers in het
geheugen liggen, vanwege de opmerkelij
ke vertolkingen (onder andere van Debus
sy’s „La mer”) die deze Israëlische diri
gent onlangs samen met net Noordhol-
lands Philharmonisch Orkest wist te be
werkstelligen. Gisteravond liet Yoav Tal- gaat waarbij de middenrifsteun geen grote
mi zich kennen als begeleider van zijn
echtgenote, de fluitiste Er’ella Talmi, met
wie hij een te lang recital gaf in de
Kleine Zaal van het Amsterdamse Con
certgebouw.
HEEMSTEDE. De alt-mezzo Elly
Jens is een uiterst veelzijdige, artistieke
persoonlijkheid. Door middel van een ma
teloos boeiend recital gisteravond in de
Burgerzaal van het Heemsteedse Raad
huis bewees zij dit predicaat ten volle
waard te zijn. Gesteund door pianist
Thom Bollen stelde zij haar technisch
optimaal geschoolde, omvangrijke en
gloedvolle stemgeluid in dienst van op
Engelse, Franse, Tsjechische en Russische
tekst gezongen liederen van merendeels
20e-eeuwse componisten
Dat was vooral merkbaar in „La flüte de
Pan” van Jules Mouquet, een driedelige
sonatine die zeer gechargeerd dient te wor
den voorgedragen om de half vergane,
enigszins academisch gepresenteerde fri
voliteit nieuw leven in te blazen. Als er
dan, zoals in dit programma het geval was,
nog eens aangenaam-meditatieve, maar
ontegenzeggelijk naar het „goedkope” nei
gende stukken van Ben-Haim aan vooraf
zijn gegaan, zit je juist dubbel en dwars op
een pittig temperament te wachten.
En als je dan zo’n „onvrije” realisatie te
horen krijgt van Debussy’s fluitsolo „Sy
rinx”, zodat je in gedachten de maatstre
pen voor je ziet staan; en als bovendien
alle mogelijkheden tot reliëf-geven in de
andantino-inleiding van Fauré’s Ballade
onbenut worden gelaten, bij een ongemoti
veerd toepassen van rubati in het aanslui
tende allegro; dat begint zo’n programma
werkelijk lang aan te doen. En als tenslot
te, na Mozart’s Zesde sonate KV 15, nog
eens Poulenc’s Sonata (of het niet opkan)
met zo’n sneltreinvaart wordt wegge
speeld dat er van het door de componist
bedoelde „malincolico”-karakter weinig o-
verblijft, beweegt de ervarings-intensi-
teitscurve van de luisteraar zich op zo’n
recital onwillekeurig in dalende lijn.
Terugblikkend was dan vooral positief
van uitwerking geweest; niet zozeer de
weliswaar vanuit een grote innerlijke rust
gespeelde sonate in G van Handel met een
merkwaardig slepend voorgedragen an
dante en nog minder de Tweede sonate
van Blavet van het type waarvan er twaalf
in een dozijn gaan; maar wel de solo-
Fantasie in a van Telemann, waarin de
fluitiste ongehinderd haar gang kon gaan
om binnen het kader van haar dynamische
mogelijkheden, alle speelse lijnen en mo
tieven contrastrijk tegenover elkaar te
plaatsen.
Piet Veenstra is 53 jaar. Hij kwam in
1945 als cellist in het Residentie-Orkest,
maar vanaf 1969 heeft hij zich steeds meer
beziggehouden met artistieke zaken. Sinds
1971 bekleedde hij naast zijn cellotaken de
functie van programmacoördinator, waar
door de programmering van het orkest
mede zijn duidelijke signatuur draagt. Het
lopende seizoen was de heer Veenstra al
vrijgesteld van zijn orkestdient om zich
geheel aan zijn taak te kunnen wijden. Het
besluit om de heer Veenstra te benoemen
zal ter goedkeuring worden voorgelegd
aan het college van B W van Den Haag
I lutterman b.v. wonen
Sinninghe heeft als schrijvend verteller
ruim 60 boeken op zijn naam staan, het
merendeel volksverhalen. Binnenkort
verschijnt er weer een van zijn hand:
namelijk een tweede gebundelde serie
volksverhalen uit Noord-Brabant. Het
volksverhaal zal nooit uitsterven, daar is
Jacques Sinninghe van overtuigd. Het
wordt echter wel schromelijk onderge
waardeerd. „Hoe je het ook bekijkt, de
volksverhalen zijn een begin van alle lite
ratuur”. Hij voegt daaraan toe dat de
belangstelling toeneemt nu in deze tijd de
nostalgie steeds tastbaarder om zich
heengrijpt.
Een stichting werd opgericht en mede
met steun van het Prins Bernhardfonds is
het rijdend circusmuseum er gekomen: vol
met affiches, posters, beeldjes,
schilderijenen talloze andere circuszaken
uit lang vervlogen tijden en ook van latere
datum hebben een plaatsje in de vracht
wagens gekregen. Het museum zal van 7
tot 13 april in Den Haag staan. Daarna
gaan de vrachtwagens achtereenvolgens
naar IJmuiden, Haarlem, Beverwijk, Gou
da, Dordrecht, Breda en Tilburg. Het mu
seum is iedere dag van 10 tot zeven uur
open.
Het verbluffende uithoudingsvermogen
van de sympathieke Elly Jens had met de
afsluiting van het veel vergende recital
nog geen grens bereikt. Zij schonk de
talrijke aanwezigen nog twee toegiften,
waaronder een wiegeliedje voor een neger-
kindje, loom kabbelend op een Habanera-
ritme
te vertonen. In de met de collectivisering
van het denken gepaard gaande ontwikke
ling van de industriële maatschappij zet
Hesse een contrapunt, waarbij de nadruk
ligt op de trouw van het individu aan
zichzelf, om vanuit deze trouw een ethisch
verantwoorde houding tegenover de me
demens te vinden. Een visie die, volgens de
inleider, veel later en in andere bewoordin
gen ook door Alexander Mitscherlich ge
deeld zou worden. Een tweede reden voor
Hesse’s populariteit ziet Unseld in het
wantrouwen van de schrijver tegen de lege
autoriteit en, daaruit voortvloeiend, diens
sympathie voor de revolterende jeugd.
Veel van Hesses hoofdpersonen zijn dan
ook de vleesgeworden opstandigheid te
gen de gevestigde orde, al zoeken zij de
opstandigheid dan in een vorm van ro
mantisch escapisme. Het blijkt in ieder
geval die oedipaal georiënteerde revolte te
zijn die met name jongere lezers sterk
aanspreekt. Bovendien zou het door Hesse
omschreven proces der individualisering -
„Wie werde ich ichselber?” - aan de jonge
lezers van nu een spiegel voorhouden.
Tenslotte trok Unseld nog een parallel
tussen Hesse en Brecht omdat beiden de
beweging als een vitaliserende kracht van
een cultuur opvatten.
Wat er ook van zij, Hesses roem is niet
gering. Alleen al in de Verenigde Staten
werden ruim 13 miljoen exemplaren van
zijn verschillende romans verkocht en me
nige Nederlander heeft hem dan ook in
Engelse vertaling leren kennen, om pas
later te ontdekken met een Duits/Zwitser-
se schrijver van doen te hebben. Inmiddels
zijn ook in ons land zo’n dertig van zijn
werken in vertaling verschenen.
De tentoonstelling bevat, naast een aan
tal foto’s „van de wieg tot aan het graf",
brieven, gedichten, tekeningen en natuur
lijk een aantal eerste drukken en vertalin
gen. De tekeningen zijn, in hun technische
beperktheid, vooral opvallend door de be
hoefte zo dicht mogelijk bij de traditie te
blijven en verraden een sterke voorkeur
voor de landschappelijke idylle. Ze vor
men ongetwijfeld een treffende illustratie
van de weinig tot revolutie geneigde ge
aardheid van de auteur, voor wie de enige
omwenteling inderdaad in de inkeer gele-
Ralslon Wg
de verf
waarmee
het makkelijk
schilderen is. die
zuinig uitstrijkt
en te krijgen is in
ongelooflijk veel
kleuren. Ja. keus
genoeg. Ralston
in n wip klaar.
Ralston ge
maakt voor j
de Doe Het J
Zelver die
probleem
loos wand
plafond,
binnen-
of buiten
muur wil
omtoveren
tot 'n
kleurig
fleurig
aanzicht
diepgang dat Hesse meer dan eens ge
maakt is.
Is Hesse dan een ten onrechte gevierd
genie? Uitgever Martin Ros, die de Hesse-
revival voor een flink deel geëntameerd
heeft, stelt het, in een de tentoonstelling
begeleidend schrijven, iets genuanceerder.
Hij constateert weliswaar dat Hesse niet
kon halen bij zijn leermeester Jean Paul;
dat hij de techniek van een Fontane en een
Mann miste en dat hij maar al te dikwijls
zijn toevlucht nam tot het al te voor de
hand liggende, maar rekent hem toch tot
de reuzen van de tweede garnituur. En wat
Hesse bovenal siert: politiek heeft hij
steeds de juiste keuze gedaan. En dat is
voor iemand die au fond een hekel aan de
politiek heeft en liever voor de „vlucht
naar binnen” kiest een opmerkelijk ver
schijnsel. Hesse mag dan geen literaire
gigant zijn geweest, hij beschikte zeker
over een intuïtieve zuiverheid, waarvan
men mag hopen dat ook zijn lezers er mee
behept zijn. Want wie voor de „Magie der
Liebe” kiest kan, als zijn argeloosheid gro
ter is dan zijn intuïtie, in vreemde valkui
len terechtkomen.
gen is. Nog sterker geldt dit voor de ge
dichten die poëtisch gezien alles vertegen
woordigen wat er clicheematig en stoffig is
aan de Duitse literatuur en waarin op zijn
best wat kalenderwijsheden naar boven
borrelen Ze ondersteunen op krachtige
wijze het verwijt van een gebrek aan
artiest van naam ooit had uitgebracht en
alleen verdedigd als een daad van artis
tieke zelfmoord.
Bijna twee jaar geleden verdrongen zich
zo’ryslordige tienduizend jongeren voor de
deuren van de Leidse Groenoordhal, waar
Reed als de grote ster zou optreden in het
kader van wat bombastisch als het „BTM-
Startrucking Festival” was aangeduid. Hij
verscheen niet, was vrij ernstig ingestort
Vorig jaar kwam er weer een aanvaard
baar product (Coney Island Baby) op de
markt en kortgeleden scheidde Reed zelfs
een vrij commercieel erg rockerig album
(Rock and Roll Heart) af. De band die hem
op deze schijf begeleidde, is ook de bege
leidingsgroep op zijn huidige Europese
toemee en bestaat uit Michael Fonfare
(toetsen), Bruce Yew (bas), trouwe kracht
sinds jaar en dag Michael Suchorsky
(drums) en Marty Fogel (tenorsax en per
cussie). Toegevoegd is gitarist Jeffrey.
Niet alleen op zijn albums maakt Reed
weer een „cleane” indruk. Ook op het
podium weet hij weer wat te doen, al is de
samenhang tussen de verschillende onder
delen van zijn show niet direct voor de
hand liggend. Lou weer getooid met een
zonnebril, komt energiek, hardwerkend en
enigszins afstandelijk over. Voortdurend
merk je dat hij als een nauwgezet dirigent
zijn band leidt, met hoofd- en handbewe
gingen aanmaant tot accentrijk spel en
soleren. Niet aldoor echter bepaalt hij al
het mogelijke. Saxofonist Fogel krijgt erg
veel ruimte, die hij overigens ruimschoots
waard blijkt Na sublieme versies van Ber
lin en Satellite of Love ontdoet Lou zich
opeens van zijn bril en gitaar en zet zich op
de rand van het podium om gedurende een
vijftal minuten zijn muziek met behulp
van allerlei drumbewegingen en met een
groot enthousiasme visueel te maken en
een intieme relatie met het publiek alsnog
op te bouwen. Niets is bedriegelijker. In
White Light-White Heat zet Lou zijn don
kere glazen weer op en hanteert dezelfde
afstandelijkheid van daarvoor. De geluids
kwaliteit en de ondeugdelijke geluids-
mixage doen Sweet Jane en Waiting for
my Man de mist ingaan, Rock and Roll
Heart en vooral Heroin (wat een versnel
ling) krijgen prachtige uitvoeringen. Born
on the Wild Side loopt iets te snel, maakt
vernuftig gebruik van een fender en een
high hat om het oorspronkelijke vioolar-
rangement te kunnen compenseren, Vici
ous kent weinig raffinement, wel ritme en
Coney Island Baby dat wel eens wat te
-
Inlichtingen en reserveringen voor deze reis uitsluitend via
Hoyman Schuurman
in het stadskantoor van Haarlems Dagblad
U hebt volkomen
gelijk. Ook wilt
mooie, kwalita
tieve, artistieke en eksklusieve
gordijnen. Uit de ’Ploeg’ kollek-
tie uiteraard. Kom mee kijken.
