ina
1
ACTRICE DORA VAN DER GROEN:
I
f
-V
I
Ten C.C.
1T
-
V
door
KLAAS
PIETER
RIEKSEN
I IIlllll-lI
r
L
Voorzichtig.
Mysterie.
Houseband
Popkenner
Politiek
Een telefoontje, om het misverstand uit de wereld te helpen. Het ging om een
vraaggesprek, niet om een zelfgeschreven opstel. „Een interview aldus
mevrouw Van der Groen, „heeft voor mij slechts de functie van de promotie van
de serie (Tussen wal en schip, red.) Anders zou ik het niet doenJawel.
Hierbij toch maar het oorspronkelijke verhaal.
Dora van der Groen had het niet helemaal begrepen. Krabbelde het haar
toegezonden interview met potlood vol krassen, halen, sterren en strepen.
Verwijderde, veranderde, voegde toe. Haalde alle aanhalingstekens weg en
verving alle ik’s door zij’s. Schreef zo ongeveer een geheel nieuw verhaal. En
stuurde de bekladde kopij terug met een briefje. „Vriendelijke groeten, Dora van
der Groen”. Stomme verbazing alom.
4 plus 3
Nico Haak
s.
’Mi
'tj
1
w
ll
zei
is de drang
meer te zijn
10 CC met v.l.n.r. Graham Gouldman, Lol Creme, Eric Stewart en Kevin Godley.
or één
(Hds),
>1 023-
Dora van der Groen is populair in
België, evenals haar man Wies Ander
sen (ooit nog eens te zien geweest op
de Nederlandse televisie in onder
meer „Vic Singel”), die naast zijn
filmbedrijf een wekelijkse show op de
Belgische buis verzorgt. Dora zegt
wat lacherig: „Ja....eh....ik ben nou
eenmaal de beste actrice van België.
Het zijn drukke weken voor haar.
Het vertonen van de serie „Tussen
wal en schip” op de Belgische en
Nederlandse televisie dwingt haar tot
interviews. Ze zegt: „Je doet het vak
altijd tekort door erover te praten.
Het is zoiets vols, prachtigs, dat kan je
niet uitleggen. Als je Kees Brusse in
het programma bij Sonja ziet en hij
vertelt over zijn werk, weet je dan
meer van het vak toneelspelen? Bijna
niets. Dat is heel moeilijk over te
brengen”
De sfeer van het gesprek is gemoe
delijk. Zeer gemoedelijk zelfs. Dora.
„Hoe vindt u mijn stropdas”?
„Schoon, zeer schoon”. Dora lacht.
Terug naar het lesgeven, waarover
Dora zegt: „Het is de mensen bekend
maken met zichzelf en het is geloof ik
ontzettend belangrijk wie ze bij die
ontdekking helpt. Het is net zoiets als
voor het eerst met iemand naar bed
gaan. Daarbij is het ook van groot
belang wie dat is”.
„Ik ben een voorzichtig mens en wil
niet graag kwetsen. Het publiek heeft
volgens mij niet het recht alles te
weten wat ik te vertellen heb. Er zijn
vast wel mensen onder de lezers met
wie ik nooit een woord zou willen
wisselen en die hoeven het dan ook
niet te lezen”.
Er zijn nieuwe ontwikkelingen te
melden rond de veelal als vernieuwend
beschouwde Engelse formatie Ten
CC., die tot schrik van de talloze
liefhebbers van hun komische geluids-
mixages eind vorig jaar in twee duo's
uiteenviel. Het ene paar, Kevin Godley
en Lol Creme, werkt aan de vervolma
king van een door hen uitgevonden
instrumentje, „the gizmo", waarover
erg geheimzinnig wordt gedaan en dat
om iemand anders te zijn. Een koning
of een heks, iets meer dan jezelf. Ac
teurs zijn daar nooit vanaf gekomen”.
„Mij interesseert het acteren als het
een mysterie is, als ik op speurtocht
kan gaan in een rol. Dat trekt me
enorm. Dan maakt het voor mij ook
niet uit wat ik speel. Op die manier is
het enorm boeiend, ondanks alle el-
„Bij de televisie kan je ’t overdoen.
Je kan toch min of meer een pro
duct bereiken waar je grotendeels
achter staat. Tv. en film is in vergelij
king met toneelspelen een totaal an
der beroep. Je hebt onder meer met
een close-up te maken en daarbij kan
je niets camoufleren. Je moet het vak
dan wel heel goed kennen wil je dat
goed doen. Dat is iets heel subtiels”.
„Maar wat moet ik nou praten over
mijn vak. Zeven jaar heb ik als stu
dente aan het toneelspelen gewerkt en
ik ben er nu dertig jaar mee bezig.
Sinds enkele jaren kom ik er zelf pas
achter waar ik mee bezig ben. Wat
moet ik er dan over vertellen?”.
„Ik begrijp het niet. Discussiëren na
een toneelstuk en zo. Wel over politiek
discusiëren na een voorstelling, dat
vind ik best, maar niet over het toneel
stuk. De mensen komen naar het the
ater om een illusie te beleven. Dan
„Bij het toneel ben je natuurlijk
enorm afhankelijk van de mensen die
met je samen werken. Een kleine be
zetting vind ik dan ook altijd het lek
kerste. Maar toch, het blijft een collec
tieve kunst waarbij bijvoorbeeld een
lichtman je kan maken of breken. Als
die niet een beetje aanvoelt hoe de
sfeer van een bepaald stuk is, dan is
dat heel lastig werken”.
moet je er achteraf niet over gaan
praten. Je ontluistert de illusie en dat
mag je het publiek niet af pakken.
Daar betalen ze hun goede geld niet
voor”.
In de Verenigde Staten is de single
„Dancing Shoes” van de Nederlandse
formatie de Houseband erg goed ont
vangen. Dit nummer van de onlangs
verschenen debuut-elpee „Sympatico”
werd aangeprezen door Billboard ter
wijl het blad Record World de elpee
Pick of the week maakte (een soort tip-
elpee dus).
Bij een voorronde in Hilversum heeft
de NOS Frans Steensma uit Amster
dam gekozen als Nederlands kandi
daat voor de internationale popkwis
van de Europese Radio Unie, die op 7
mei in Oslo wofdt gehouden, De NOS
selecteerde voor de voorronde twaalf
gegadigden uit 350 inschrijvers. Als de
kwis een succes wordt wil de EBU
voortaan tweemaal per jaar een derge
lijk evenement organiseren.
men. De nieuwe hitparade begon met
het lied „Ich glaube an das Wunder”
van de Duitse musical-, jazz- en schla-
gerzangeres Inge Briick. Misschien een
aardig idee voor de EO om van de
Muzikale Fruitmand op Hilversum 3
een Gospel top 10 te maken.
„Toneel is een vak waar je geen
flauwekul over moet maken. Het is
gewoon werken en ik hou niet van
acteurs die vinden dat ze zulke be
langrijke dingen doen. Maar dat is
misschien wel het acteurs eigen. Het
bewust hanteren van je gevoelens, dat
is nogal wat. Dat is vreselijk moei
lijk”.
„Toneelspelen is de drang om een
beetje meer te zijn dan jezelf. Als kind
heb je dat al. Dan ga je je verkleden
„Ik zeg niet veel als de mensen er
niet om vragen. Ik maak geen opmer
king over je das als je er niet naar
vraagt. Dat is toch niet nodig?”.
„Als je de mensen iets duidelijk wil
maken dan vind ik alle middelen
goed. Maar een hoop mensen hebben
een verkeerd uitgangspunt. In Italië
had men de politiek en is men om dat
uit te gaan dragen-toneel gaan spelen.
Hier gaat het vaak andersom. Mensen
spelen toneel en merken dan opeens
dat ze aan politiek doen. In „Tussen
wal en schip” speel ik een rol, maar ik
probeer zeker niets uit te dragen. En
die rol, daar sta ik helemaal achter. Ik
ga geen rollen spelen waar ik niet
voor honderd percent achter sta. Dan
zou ik de boel belazeren, maar ik heb
niets te vertellen met die rol van Mar
tha Seinen. Ik doe gewoon mijn
werk”.
„Toneelspelen is een emotie, terwijl
werktheaters en zo zich bezighouden
met krampen. Als die mensen mij een
nieuwe vorm kunnen brengen waar
door ik geroerd wordt, dan ben ik
daar enorm blij mee. Maar die men
sen hebben vaak niets te vertellen.
Mime, dat vind ik ook al zo’n dubieuze
cultus. Het is net een danser die niet
dansen kan en een acteur die niet kan
spreken. Iedere keer als ik dat zie, dan
denk ik: man zeg toch wat. Ze doen
alle mogelijke moeite van de wereld
om meensen die niet kunnen spreken
praten te leren en dan houdt zo’n zot
zijn mond dicht. Dat kan ik maar niet
begrijpen.”
Kritieken vindt Dora van der Groen
alleen belangrijk als ze weet wie er
achter staat. „Als de man me een
beetje kent en genoeg van het vak
afweet, dan vind ik het interessant om
te lezen. Dan trek ik het me ook wel
aan, maar voor de rest doet het me
niet zo veel. Toen ik de film „Dokter
Pulder zaait papavers” (samen met
Kees Brusse, met wie ze na „Tussen
wal en schip” weer een nieuwe film
gaat maken) ging maken, dacht ik:
nou, dat komt dan voor de ogen van
Anton Koolhaas, de schrijver van het
verhaal, en dan ziet hij me als juf
frouw Mies. Dan moet ik het wel zo
doen dat hij het goed vindt. Het was
zijn creatie. Die man moet niet ge
kwetst worden. Toen ik merkte dat hij
er tevreden mee was, was ik erg blij.
Dat vind ik dan de beste kritiek die je
kan hebben”.
„Ik werk liever in Nederland. Het is
daar veel zakelijker en professione
ler. Er is natuurlijk wel een menselij
ke relatie, maar die is exacter. Ik ben
eigenlijk ook een beetje Hollands.
Mijn beide grootvaders kwamen uit
Holland en ik voel me ook met jullie
verwant. Van niet veel toch iets ma
ken, dat lijkt me typisch Hollands, dat
heb ik ook een beetje. Dat vind ik
gezellig. Een Nederlander loopt over
de aarde, de Belgen zitten er met hun
wortels in. Dat is het verschil zo’n
beetje Daarom is een combinatie van
die twee fijn om mee te werken. Die
mengelmoes, die doet het wel goed.
Dat hebben we gemerkt bij het wer
ken aan „Tussen wal en schip”.
„Bij die serie vind ik de teksten niet
zo sterk. Er zijn eigenlijk geen goede
Nederlandstalige serieschrijvers. Ze
zouden eens een paar mensen naar
het buitenland moeten sturen om het
daar te gaan leren. Maar dat zal wel
weer te duur zijn. Bij „Tussen wal en
schip” waren vier schrijvers betrok
ken, die van elkaar eigenlijk niet wis
ten wat ze maakten. Op die manier
kan je natuurlijk moeilijk karakters
gaan maken. Maar een serie heeft
eigenlijk altijd succes. De mensen
kennen een gezicht gauw en als je dan
niet een te moeilijk verhaal maakt
vinden ze het wel best
Ruim 15 jaar geleden verdween Do
ra van der Groen uit de schouwbur
gen en ging lesgeven aan het Konink
lijk Vlaams Muziekconservatorium,
waar zij de leerlingen de voordracht
kunst trachtte bij te brengen. Dora:
„Ik wil ook niet meer terug naar het
theater. Ik had een te snelle carrière
aan het toneel en dat ging niet goed.
Als het doek open ging, dan voelde ik
dat ik niet alles kon geven. Ik heb er
ook geen behoefte meer aan. Het les
geven vind ik enorm fijn omdat ik
daarmee jonge mensen mijn ervarin
gen kan overdragen”. Dora van der
Groen geeft naast het Koninklijk
Vlaams Muziekconservatorium (waar
zij sinds verleden jaar lerares in de
toneelspeelkunst is) ook les aan het
Hoger Instituut voor Dramatische
Kunst en werkt daarnaast mee aan tv-
en filmproducties.
Dora van der Groen samen met Diane de Ghouy in „Tussen wal en schip”.
lende erom heen”. Plotseling vraagt
Dora zich af hoe zo’n uitspraak óver
komt bij het publiek. „Als je dat zo in
de krant zet dan denken ze: Dora
vindt alles ellende. Maar dat is het
niet, het hoort er gewoon bij”. Dora
glimlacht.
zij aangekondigd op tournee te zullen
gaan, na het uitbrengen van hun
nieuwe elpee, die de titel' Deceptive
Bends draagt. Over de samenstelling
van de groep die straks gaat toeren,
gaan de nodige geruchten, maar drum
mer Paul Burgess de vroegere extra,
vijfde man van de groep - is er in ieder
geval bij
dpi qAL
a c n t e r1
een nog grotere „vernieuwing” teweeg
zou brengen als de uitvinding van de
synthesizer halverwege de jaren zestig.
Eric Stewart en Graham Gouldman, de
andere helft, gaan gewoon door met het
ontplooien van aktiviteiten onder de
naam van Ten C C. Enige tijd terug
hadden zij met ..The Things we do for
Love" een bescheiden hitje Nu hebben
dan jezelf”
Nico Haak
Onder de titel „4 plus 3” is Radio-
Monte Carlo begonnen met een maan
delijks programma, waarin telkens ze
ven Duitse liedjes met een christelijke
inhoud worden gepresenteerd. Vier van
de liedjes worden door de luisteraars in
de hitparade geplaatst. Een christelij
ke hitparade, om het zo maar te noe-
Zi. oCcr
speelt fp een rol,
T rol, daar st^fiL helemaal
voor.100 percent
!- .-
r;- frêles,
is'"* enotie, terwijl 'ne, f,
1 ,l—wfrJ s üp was en mij een nieuwer''-
‘sLcvxacsA ’WuOlU.-» x K
Vorm kunnen brengen waardoor ik geroerd word, dan W&
blij inee,F*w»rJtfie mensen hebben ■yank nieto te veptel-
eer. danser die niet dansen kan en een acteur die niet kan
e - JAt-
Toneelspelen
In "Tussen wal en schip"
Een Westduits muziektijdschrift
heeft Nico Haak uitgeroepen tot beste
schlagerzanger van het jaar 1976. De
redactie van het blad heeft als graad
meter de gegevens van platenhandela
ren en j.ukeboxbezitters gebruikt.
Frank Fahrian (hij zong één van de
versies van het nummer „Rocky”) ein
digde op de tweede plaats.
1111 I i II
