in
BLESSURE AAN
JE RELIGIE
I
Olga Commandeur is niet meer
Zelfvertrouwen
moet terug
IK ZIT NU MET SCHEMA’S IN HET HOOFD
ir-
door Pieter Mui
Boze Geels
Rekbare principes
^y
p
B
4
I
Jan Korevaar
en
den,
iver-
Breda
idhove
Heette
negen
i Wee
Kort geleden nog droeg een afknapper op
ander terrein bij aan het rijpingsproces
van de atlete. Een poging om op het CIOS
in Arnhem als leerling te worden aangeno
men mislukte. Uit 300 kandidates kwamen
45 „gelukkigen” te voorschijn. Olga Com
mandeur werd uitgeloot. Zelfs bemidde
ling van Johan van der Haar, door de
Nederlandse Sport Federatie aangewezen
voor de maatschappelijke begeleiding van
topsporters, mocht niet baten.
„Dat ik niet naar het CIOS kon vond ik wel
erg. Vorig jaar heb ik mijn havo-diploma
gehaald en sinds september werk ik halve
dagen op kantoor. Ik baalde verleden jaar
van leren, maar ik wil nu toch iets ac
tievers doen. Maar ja, misschien heeft het
zo moeten wezen. Nu ga ik proberen vol
gend jaar op de Sportacademie in Amster
dam te komen. Mijn broer gaat daar in
september al heen en samen met hem wil
ik alvast wat theorie studeren. En ach, de
academie biedt toch meer dan het CIOS”.
Hoe jong zij ook was bij het veroveren van
de Europese titel, verdedigen kan Olga dat
kampioenschap dit jaar niet meer. Ze is
vier maanden te oud om nog mee te mogen
doen aan de tweejaarlijkse titelstrijd die in
augustus in de Sovjet-Unie wordt georga
niseerd. Samen met een zwager heeft de
Suomi-atlete, ze is de jongste van vijf kin
deren, de afgelopen maanden veel gelopen
in een naburig wandelpark. „Ik ben wel
vijf kilo te zwaar geweest na vorig jaar,
maar ik heb veel aan conditie gedaan. Als
het goed is komt dat er deze zomer wel uit.
En anders volgend jaar, dat moet je maar
afwachten”.
Of neem Ruud Geels. Ik mag hem
graag, als voetballer, als goalgetter, als
Ajacied en als mens. Maar zijn gemel
de, buitengewoon grote woede over de
wijze waarop Ajax hem aan zijn con
tract houdt waardoor hij niet naar An
derlecht kan, kan ik om de waarheid te
zeggen niet au sérieux nemen. Hoe is
de situatie? Geels is de gevierde doel
puntenmaker in een van ’s werelds be-
faamdste voetbalclubs, die na enkele
jaren van malaise weer op de weg terug
is, dankzij een door alle spelers hoge
lijk gewaardeerde trainer die voor het
landskampioenschap en Europa-Cup-
voetbal zorgde. In die club slaagde
Ruud Geels erin drie keer Europees
topscorer te worden, waardoor zijn
prijs natuurlijk behoorlijk omhoog
ging. Reden waarom hij nu weer naar
.Anderlecht wil, na eerst via Brugge
naar Ajax te zijn gekomen, waar hij
dus pas zijn top bereikte. Anderlecht
heeft 1.4 miljoen gulden geboden, maar
Ajax wil Geels niet laten gaan, en
hoeft hem ook niet te laten gaan, om
dat hij nog een contract van een jaar
heeft. Ruud Geels is nu zo boos, dat hij
gezegd heeft dit ene jaar nog te zullen
volmaken, maar dan naar de amateurs
beeld dat je elke zondag in Spakenburg
naar de kerk mag, als je dan maar op
tijd weer in het Ajax-stadion bent, of
in de bus.
Ik heb inderdaad het gevoel dat het veel
moeilijker is nu aan de top te komen. Twee
jaar geleden ging het allemaal spelender
wijs. Nu zit ik veel meer met schema’s in
Tekenend voor 'de uitzonderlijke klasse
van Olga Commandeur is echter dat zij
kort geleden bijna zonder training het
clubrecord verspringen op 5 meter 78
bracht. En dat zij nog een hoogte van 1,60
meter overbrugde. „Ja, dat snap ik zelf
ook niet. Twee jaar geleden heb ik eens
33*
en ofh
ak kun
net de
9189|
i het
em.Mi
aak is
mt.
Belangrijk is dat het zelfvertrouwen
moet terugkomen. Daarom heb ik tests
gedaan op korte afstanden. Honderd,
tweehonderd en driehonderd meter en een
keer de achthonderd. Maar als je aan die
laatste afstand meedoet, zeggen ze al van
tevoren: ga je weer twee minuut twee
lopen? Of ze noemen tijden die daar nog
onder liggen. Daar word ik echt ziek van.
mijn hoofd. En de mensen verwachten wat
van je. Er is inderdaad een hoop veran
derd. Als je moet terugkomen denk je toch
vaak: zal ik het nog kunnen? Vandaar die
kleine wedstrijdjes, want je bent een tijd
weggeweest”.
De belangstelling van de Atletiekunie
hield het vorig jaar niet over. Alleen de
voorzitter van de jeugdcommissie, Joop
van Drunen, informeerde van tijd tot tijd
naar het verloop van haar herstel. Het
huidige rumoer binnen de KNAU gaat dan
ook goeddeels aan haar voorbij. Juist de
benoeming van haar trainer Hans Keizer
als vakgroepspecialist speelt daar een be
langrijke rol in. „Ik kan het allemaal niet
volgen hoor. Wie nou tegen wie is en zo.
Hans is mijn trainer en daar hou ik me
maar aan vast”.
Maar ook dat is betrekkelijk, want Olga
Commandeur is niet meer de schuchtere,
makkelijk te beïnvloeden atlete van twee
jaar terug. „Toen was ik nog jong, nou ja,
nu ook nog wel”, lacht de 18-jarige sport
vrouw. „Er zal toch wel een tijd komen dat
Hans Keizer geen tijd meer voor me heeft
Hij is bijna klaar met zijn studie als arts.
Bovendien wordt hij coach voor de mid
den-afstand Maar los daarvan, het kan
nooit kwaad als je zelf wat inbreng hebt
Je moet toch zelfstandig worden. Je moet
zelf kunnen bepalen wat je kunt en wat
niet”. Die onafhankelijker instelling han
teert zij nu ook in contacten met persmen
sen. „Je hebt er zelf niks aan, aan die
gesprekken. Bovendien krijg je altijd de
zelfde vragen. Je hebt op een gegeven
moment niks meer te vertellen. En van een
paar teleurstellende ervaringen leer je
ook".
Welke mogelijkheid acht u zelf het
meest waarschijnlijk? Voor het C-elftal
heeft Ajax geen Spakenburger nodig,
daar koop je geen (tamelijk) dure spe
lers voor. De eerste mogelijkheid ver
valt dus. De tweede mogelijkheid mag
niet helemaal uitgesloten worden ge
acht, als Ajax Jaan toch maar als een
„pinch-hitter” beschouwt, als een
bruikbare wisselspeler, een Tahamata
zal ik maar zeggen. Maar ja, je zal zien
dat je net op de zondagmiddagen al
door met 1-0 achterstaat, een kwartier
voor het eind, en wat dan? Ivic: „Jaan,
ga je even warm lopen!” Jaan: „Wat
voor dag is het dan vandaag?”. Ivic:
„Zaterdag, geloof ik, of maandag”.
Jaan: „Nee hoor, volgens mij is het
vandaag zondag, ik blijf rustig zitten!”.
Nee, die tweede mogelijkheid zie ik ook
niet zo erg zitten, het zou er op neerko
men dat Ajax een speler koopt die om
de week door een blessure aan zijn
religie is uitgeschakeld'
genezingsproces niet ten goede. Intensieve
behandeling door Hans Glas, fysiothera
peut bij eredivisieclub Telstar, hielp het
IJmuidense talent wel weer op de been
maar verder dan de 2 minuut 8 seconden
reikte verleden jaar haar kunnen niet. Ze
brak met haar Haarlemse trainer Pieter
van Liempt. „Het klikte niet meer tussen
ons. Alles moest zo verschrikkelijk se
rieus, lachen was er niet bij”.
Voor zover ik die Ajax-bestuursleden
ken hebben ze op Jaans eis wat vaag
gemompeld:.Natuurlijk jongen, als jij
naar de kerk moet, houden we je na
tuurlijk niet tegen”. En ondertussen
hebben ze gedacht: „Als jij maar een
maal de kans krijgt mee te spelen, dan
'zullen we nog wel eens zien hoe rek
baar je religieuze principes zijn We
leggen je wel uit dat dominees ook op
zondag hun brood verdienen, op de
kansel, en waarom zou een eenvoudige
voetballer dan niet mogen wat de do
minee wel mag? Trouwens, Joop Kore
vaar van FC Den Haag huldigt ook al
jarenlang zijn principes als Jehovage
tuige, dus niet groeten voor de vlag, en
niet in het Nederlands elftal, maar wel
hands maken en slidings, en dat zijn
toch de dingen waar het op aankomt.
We verzinnen wel wat voor je, bijvoor
contract moeten tekenen, als hij ver
moeden kon dat weggaan zijn liefste
wens zou worden.
Voor Geels ligt het anders. Hij ging
van Telstar naar Feyenoord, van
Feyenoord naar Go Ahead Eagles, van
Go Ahead Eagles naar FC Brugge en
van FC Brugge weer naar Ajax, dus je
kan niet zeggen dat hij nooit iets an
ders heeft gezien. Bovendien: is geld
alleenzaligmakend? Wat me wel eens
verontrust, bij al die verhalen van spe
lers die zo nodig moeten omdat ze
elders meer kunnen verdienen, is dat
de werkomstandigheden blijkbaar zo
weinig voor hen meetellen. Ik zeg niet
eens „clubliefde", maar werkomstan
digheden. Voetballen in een der be
roemdste clubs ter wereld, in een der
leefbaarste steden ter wereld, moet
toch niet de grootste straf zijn die
iemand opgelegd krijgt als hij ook nog
kan trainen ondereen van de aardigste
trainers ter wereld.
Ik ken tientallen journalisten die
met gemak terecht zouden kunnen bij
aildere kranten, weekbladen of tijd
schriften waar ze aanzienlijk meer zou
den kunnen verdienen, maar die dal
niet doen omdat ze zich meer thuis
voelen bij hun eigen, minder draag
krachtige krant. Ik ken ook vele schrij
vers die het dubbele of driedubbele
zouden kunnen verdienen als zij hun
werkterrein van de literatuur zouden
verleggen naar de reclame of de journa
listiek, maar ik ken maar heel weinig
voetballers (het type Jongbloed. Addy
Brouwers) voor wie het Grote Geld niet
alleenzaligmakend is. Het prototype
was natuurlijk Abe Lenstra, die een
Italiaanse, blanco, door hem zelf in te
rullen cheque retourneerde, zoals het
verhaal wil. Je moet zulke dingen ook
weer niet overdrijven natuurlijk, maar
wie zich volledig door het geld laat
regeren is maar een half mens.
STOPPER
acht trainingen voor hoogspringen gehad,
maar techniek heb ik amper. Het zit zeker
in me. De vijfkamp heb ik destijds laten
schieten, omdat ik wat rugproblemen had.
maar dat is over. Misschien dat ik dit jaar
een keer een vijfkamp zal doen. De 800
meter, die de 200 heeft vervangen is wel in
mijn voordeel maar daar staat tegenover
dat ik de techniek van het hordenlopen en
kogelstoten helemaal niet beheers. Dat ko
gelstoten heeft me nooit zo gelegen. Maar
dat kwam misshien omdat ik er niet goed
in was. Als de prestaties komen verandert
dat wel, denk ik".
Brugman. Die man schoot me door het hoofd toen ik de hoorn had neergelegd.
Praten als Brugman was ervoor nodig geweest om Olga Commandeur over te
halen. Een verhaal in de krant. Waar dat nou wel voor nodig was. Eerst moesten
de resultaten maar eens komen, dan kon er altijd nog gepraat worden. De
IJmuidense atlete heeft haar lesje wel geleerd. Een verloren seizoen gunde haar
alle tijd „om na te denken”. Over het grandioze jaar dat daaraan voorafging. Over
de blessures waarmee ze kampte en de naweeën daarvan. Over de publiciteitsor-
kaan die over haar heen viel. Over het afbreken van een loopbaan in de sport die
haar op 16-jarige leeftijd een Europees kampioenschap en een wereldrecord
opleverde. Stoppen op een moment dat atletiekminnend Nederland eindelijk weer
eens een ster in wording aanschouwde.
„Aan het eind van de vorige zomer zag ik
het inderdaad helemaal niet meer zitten”,
herinnert de opgeruimde IJmuidense zich
Ik had er geen zin meer in. Laat in het
seizoen heb ik een keertje een tijd van twee
minuut acht gelopen (ruim zes seconden
boven haar jeugd-wereldrecord), maar
1976 stelde niets voor”. Een bewering die
'de 800-meter loopster doeltreffend illus
treert als ze zich later-in het gesprek ver
spreekt. „Vorig jaar liet ik maar alles met
me doen. Iedereen stond ik maarte woord.
Alles vond ik best”. Om gelijk in de lach te
Schieten: „Nee, ik bedoelde natuurlijk in
|1975. Je ziet, het afgelopen seizoen sla ik
maar meteen over”. Tekenend voor de
hoog opgeschoten atlete met haar fraaie
blonde lokken. Na een seizoen met hoogte
punten die elkaar voortdurend overtrof
fen, ging Olga Commandeur op sportief
terrein door diepe dalen. Een combinatie
die voor onstandvastige types dodelijk is.
Olga Commandeur ontsnapte eraan, ter
nauwernood.
„Ja, 1975. Het leek wel of er nietq fout kon
gaan. Een toch was mijn voorbereiding in
de winter niet zo best. Dan had ik weer dit,
dan weer dat. In m’n trainingsschoenen
kreeg ik steunzolen want ik had last van
een doorgezakte voet. Gunstig was in elk
geval dat het weer dat jaar erg meewerkte,
het was lekker warm”. Op Papendal en
elders snelde de jonge Suomi-atlete van de
ene overwinning naar de andere. Tactisch
gezien was het niet allemaal hoge-school-
werk, maar wat deed dat ertoe. De tegen
standsters werden er gewoon uitgelopen.
Eind augustus waren de Europese kampi
oenschappen voor de jeugd in Athene.
„Eigenlijk heb ik alleen in de laatste we
ken vóór dat kampioenschap hard ge
traind". Olga’s reuzeschreden voerden
haar ook daar als eerste over de eind
streep.
Nog een paar weken later vestigde zij in
België met een tijd van 2.01,6 een nieuw
jeugd-wereldrecord op de 800 meter. Een
tijd die voor Nederland ook een nieuwe
seniorentopper betekende. Dat record had
zeven jaar stand gehouden en was opgete
kend door een andere Suomi-atlete, Ilja
Keizer, wier man Hans nu begeleider is
van Olga Commandeur. Al met al een
triomfreeks die optimisten deed veronder
stellen dat er in Montreal „toch zeker een
medaille in moest zitten”. Maar net als een
andere topper van dat atletiekseizoen,
Frank Nusse, beleefde de sterke hardloop-
ster de Olympische Spelen slechts via de
televisie. Tijdens het schaatsen begin '76
maakte ze een val op het ijs en bëlandde op
haar linkerknie.
„Het was in januari. Ik weet nog goed dat
mijn moeder in het ziekenhuis tegen de
dokter zei: Ja, maar ze moet naar de Olym
pische Spelen. Het antwoord was dat ik
dat maar moest vergeten. Dat vond ik toen
niet leuk natuurlijk, maar ik ben het allang
vergeten. Bovendien, ik zou er toch niks
gemaakt hebben. Ik heb nog tijd genoeg
voor me”. Het scheurtje in de meniscus
moest met rust genezen. Een val met de
brommer een paar weken later kwam het
Jc/ol
De journalistieke arbeid aan de be
richtgeving over mogelijke transfers
van spelers, mogelijke aankopen van
clubs, en de onverkwikkelijke onder-
handelingen tussen spelers en be
stuursleden over een nieuw of aange
past contract, lijkt me van dezelfde
orde van grootte als de journalistieke
arbeid aan de rubriek: „Wat de sterren
zeggen”. Het is allemaal „wind en En
gelse nothing”, zoals Multatuli in een
van zijn prachtboeken schreef. Neem
bijvoorbeeld Jaan de Graaf. Amateur-
mtemational en voorhoedespeler van
IJsselmeervogels. Anderlecht was „in
the picture” voör hem, RWD Molen
beek en Ajax schijnen ook belangstel
ling te hebben. De Graaf (Jaan dus, niet
te verwarren met Jan, dat is zijn broer)
heeft zelfs een gesprek met penning
meester Timman van Ajax gehad, en
schijnt daarover het volgende te heb
ben gezegd:
„Ik heb hem te verstaan gegeven dat ik
eraan vasthoud om uit principe niet op
zondag te voetballen. Bij Ajax zouden
ze dat voor lief nemen.
Wilt u wel geloven dat ik helemaal
kan wegdromen als ik zoiets lees? Het
aanbod van Anderlecht heeft Jaan al
afgewezen, ik neem aan dat het niet zo
hoog was dat hét tegen zijn principes
indruiste, dus we mogen rustig aanne
men dat Ajax eventueel wat meer wil
betalen. Nu zijn er drie mogelijkheden
Ajax wil graag enkele honderdduizen
den guldens betalen om het C-elftal te
versterken, dat immers op zaterdag
pleegt te spelen. Ajax besluit zijn
thuiswedstrijden voortaan op
zaterdagavond te spelen zodat Jaan in
ieder geval in de thuiswedstrijden kan
worden opgesteld, en in enkele uitwed
strijden, zoals tegen PSV. NAC en Go
Ahead Eagles. Ajax denkt, laat 'm nou
eerst maar tekenen, dan zien we dat
van die vervloekte zondag te zijner tijd
wel!
over te stappen, zodat Ajax geen cent
meer voor hem zou kunnen vangen!
Stel nu even dat u voorzitter van
Ajax ,was, zou u, in een periode van
herstel en opbouw, uw Europee? top
scorer dan laten gaan? Het vertrek van
Cruijff en Neeskens is desastreus ge
bleken. het vertrek van Krol en Geels
zoki opnieuw een terugval veroorzaken
Houden dus. Maar hoe? Een redelijke
loonsverhoging (8 percent of zoiets?)
lijkt meniet onredelijk gezien het con
tract dat Geels nog een jaar aan Ajax
bindt Want dat vind ik het tamelijk
irritante in zulk soort affaires: de spe
Iers pezen op lange contracten waar
mee zij hun toekomst kunnen verzeke-
ren, ook bij blessures en een eventueel
teruglopende vorm (Ruud Krol zeven
jaar, Ruud Geels vier jaar), maar zodra
alles op rolletjes loopt en er een kans is
om via een transfer wat extra’s onder
tafel te krijgen, willen ze van dat con
tract af en beginnen ze moord en brand
te roepen.
Behalve als het ze van pas komt
natuurlijk. Van der Korput bijvoor
beeld wil niet door Feyenoord inge
ruild worden voor Aad Mansveld en
beroept zich daarvoor op het contract
dat hij nog heeft. Dat is zijn goed recht.
Contract is contract. Maar dat geldt
dan natuurlijk ook voor de club, die
langjarige contracten sluit om zich
voor langere duur van een speler te
kunnen verzekeren. Als een der partij
en bij ondertekening van het contract
toch al van plan is het als een vodje
papier te beschouwen zodra hem dat
uitkomt, kun je net zo goed geen con
tracten afsluiten. Althans geen langja
rige contracten
Ik begrijp best aat Ruud Krol wey
wil, daar niet van. Van de oudgediende
Ajacieden is hij overigens toch minder
oud dan Suurbier, want de eerste, ver
loren Europa-Cupfinale tegen Panathi-
naikos heeft hij niet meegemaakt, al
hoewel hij in het seizoen 1969-1970 als
opvolger van Theo van Duivenbode al
alle 34 competitiewedstrijden in het
eerste meespeelde. Hij heeft, met ande
re woorden, niet alles meegemaakt
maar toch genoeg om ook nog wel eens
stadions met 90.000 mensen te willen
proeven, voor het te laat is. Maar hij
had natuurlijk nooit een zevenjarig
V’ -
Wi
