f
li
I
Schuifdeurenpret
bestaat niet meer’
door
Wouter
Hendrikse
Elsa als steun
Terug van weggeweest
Germaine popvrouw 77
n”
9
j
Hollywood
Snobisme aanpakken
Mr Wagenaar
over omroep
Jan Blaaser
heeft zich
helemaal
op cabaret
toegelegd
JAN BLAASER
Germaine Groemei
onge)
it met
zaam-
bij de
jnhuis
Is het
en en
liet te
bijgedragen. Blaaser is momenteel hard bezig zijn imago als de man van de
schuifdeurenpret om te toveren in dat van serieus cabaretier, wat volgens
Blaaser goed schijnt te lukken. In zijn one-man show 'Bruinbrood” liet hij zich
voornamelijk inspireren door zelfgemaakte rijmen. Na een aarzelende start heeft
Blaaser nu elka avond een uitverkocht huis. Iets waar hij zelf nog steeds van te
kijken staat.
”De eerste avond hadden we 17 mensen in de zaal. Binnen 20 dagen was ik
uitverkocht. Men is laaiend enthousiast over m’n cabaret. Er zijn mensen die al
drie keer zijn teruggeweest. Eigenlijk loopt het helemaal uit de hand. Gelukkig
maar.
Voor de rest beperk ik me tot cabaret.
Ik zie het als een soort Europacup.
Alleen de bekeruitreiking moet jaren
duren. Dat is mijn streven”.
Mijne heren.
Iedere eerste maandag de sirene’s
proberen,
stel je voor ze zijn verroest,
dan wordt de'wereld verwoest,
zonder huilen.
Han van der Meer zelf gaat samen
mei Frans Stultjens naar Portugal.
Griekenland wordt gedaan door Joost
Tholens en Dolf Reijmers, terwijl An
dré Truijman en Ben Wamelink Spanje
voor hun rekening nemen. De reeks van
artikelen en programma's wordt gepre
senteerd onder het motto Terug vlan
weggeweest”
plaats eindigde Ria Beckers, lijsttrek
ker van de PPR
Elsa verzorgt tijdens de show van
Blaaser het licht en fungeert als trou-
Jan Blaaser heeft feitelijk op ac-
teergebied alles gedaan wat God toes
taat, zoals hij dat zelf noemt. Na wat
cabaretoefeningen met Joke Bruys
dacht Blaaser dat hij dat wel .kon.
”Het zat alleen nog teveel tegen het
vermaak aan en dat wilde ik per sé
niet. Later zag ik een paar cabaretiers
en dacht: Nou dat kan ik toch ook. Ik
ben vanuit mijn gedichten gaan wer
ken. Uit mijn jarenlange ervaring heb
ik leuke en ernstige dingen gehaald en
gecombineerd met zaken uit het he
den. Het was wel eng. Tenslotte stond
ik daar als debutant. Mijn enige voor
deel was dat ik natuurlijk een zeer
ruime ondervinding heb op toneelge
bied. En wat belangrijk is, is dat de
mensen me hebben gepikt. Veel zien
me nog steeds als die man die ’’Mijn
tante heeft een olifant” zong. Dat lied
is de grootste vergissing die ik ooit
heb begaan. Oorspronkelijk had ik
het geschreven voor iemand anders,
maar die wilde het niet hebben. Voor
de gein heb ik het zelf maar gadaan,
niet wetend dat het zo uit de hand zou
lopen. Mies Bouwman zei me een keer
dat vaak uit een grap de meest afgrij
selijke dingen kunnen groeien en ze
had gelijk”.
De drie publicitaire poten van de
KRO, de televisie, de'radio en het pro
grammablad Studio, gaan in de zomer
maanden samen een experiment uit
voeren. Drie programma’s, in principe
uit te zenden op 15 juli, 1 augustus en
12 augustus, waarin een buitenlandse
Nederlander gevolgd wordt tijdens een
vakantiebezoek aan zijn geboorteland.
De opzet is dat van het bezoek verslag
wordt gedaan in een televisieporgram-
ma, via de radio en in Studio. Versla
gen die ieder op zichzelf staan, maar
elkaar niettemin aanvullen en verster
ken. „We zullen zien en horen wat een
Nederlander in een vakantieland met
zijn „Neckermann-oogjes” en „Lisso-
ne-Lindeman-oortjes” nooit te zien of
te horen krijgt. Aan de hand van een
buitenlander door het „wonderland”
reizen verklaart Han van der Meer, een
van de televisiemensen van het project,
de opzet van het experiment. Met be
hulp van drie journalistieke discipli
nes, zullen een voor dat doel geselec
teerde, in Nederland wonende Portu
gees, Spanjaard en Griek het hoe, wat
en waar van drie aspirant-lidstaten
van de EEG laten zien.
we steun als hij zijn tekst kwijt raakt.
”Af en toe zit ik helemaal vast. Dan
stop ik maar en ga mijn veter van m’n
schoen vastmaken, dan weet Elsa au
tomatisch dat ik een geheugensteun
tje nodig heb. Als je gaat nadenken
over wat je nou moet zeggen gaat het
fout. Dan breekt het zweet me uit,
maar het publiek weet meestal van
niets, dus zo erg is het niet. Ze denken
dat het bij het programma hoort. Met
liedjes ligt dat wat moeilijker. Dan
kan Elsa me niet toesissen. Dan rijm
ik maar wat en ga een beetje binnens
monds praten. Dan denken de men
sen in de zaal dat ze het verkeerd
verstaan hebben. Ook wel eens gehad
dat de microfoon het niet deed, maar
dat had ik helemaal niet door. Pas na
tien minuten bleek dat de mensen
achterin niets gehoord hadden. Ik
ben toen maar overnieuw begon
nen. Dat geeft dan gelijk een leuke
band met het publiek. Dat is trouwens
iets waar ik veel aandacht aan be
steed: een beetje de mensen uit de
zaal erbij betrekken. Ik kan het ook
nooit laten om iemand een beetje te
pakken. Die keer dat die microfoon
het niet deed toen zat er een vent
vooraan keihard te lachen toen ik het
voor de tweede keer deed. Ik heb
tegen hem gezegd dat hij niet zo moest
overdrijven omdat hij het al een keer
gehoord had. Dat zijn wel leuke
dingen.”
is van
bruto
aagse
Han van der Meer: „Je kan ér alle
kanten mee op, en wat er uitkomt is
nog niet te zeggen. Als het goed gaat
hebben de mensen die zeggen dat het
een toeristisch programma wordt, ge
lijk, maar dan niet meer dan degenen
die het een politiek of een sociaal geën
gageerd programma vinden. Het idee
om alle journalistieke mogelijkheden
van een omroep te benutten is eigenlijk
gepikt van de VARA, die dit soort
aanpak al een paar keer heeft laten
zien voor andere onderwerpen. Je be
reikt op deze manier een waanzinnig
groot publiek. De bladen Studio en
Micro-gids hebben samen een oplaag
van veel meer dan 500.000. Een docu-
mentaire-televisieprogramma heeft al
gauw een kijkdichtheid van zes of ze
ven percent, dat is toch 7 of 800.000
kijkers en een luisterdichtheid van
tien is toch ook 100.000 luisteraars".
dat die moppentapper eigenlijk een
heel trieste figuur is. Ik vind het jam
mer dat het zo gegaan is.”
Op 28 mei is Blaaser gestart met
een bewerkt programma in de Am
sterdamse Suikerhof, een café-chan-
tant. ”Dat zal nog een hele bevalling
worden. Ik moet dan in drie dagen
m’n hele programma herschrijven in
verband met de verkiezingen.”
Wat heb je zelf gestemd»
”Nou dat doet er niet zó toe. Ieder
een heeft zijn voorkeur en ik ook,
maar ik vind het onzin om dat naar
buiten te gaan uitdragep.”
Wegens de openhartige en integere
wijze waarop zij in haar radioprogram
ma op de vrijdagavond ingaat op pro
blemen van luisteraars is VPRO-mede-
werkster Germaine Groenier uitgeroe
pen tot popvrouw van het jaar. De
tweejaarlijkse onderscheiding werd
eerder toegekend aan koningin Juliana
en aan minister Irene Vorrink. De
stichting Sociaal Jongerencentrum in
Nijverdul heeft Germaine Groenier uit
genodigd tijdens het popfestival in het
openluchttheater in Nijverdal de on
derscheiding in ontvangst te nemen.
Bij de verkiezing tot popvrouw wees de
jury ook op het aandeel van Germaine
Groenier in het programma „De J J A.
Goevemeurstraat waarin het wel en
wee van een volksbuurt in de schijn
werpers wordt gezet Op de tweede
merkt dit alles te kunnen zeggen om
dat hij toch weg gaat. De omroepwet
noemt hij „honds moeilijk om te bele
ven en niet voor mensen, maar voor
engelen gemaakt”, omdat deze wet
deugden van verdraagzaamheid, in
schikkelijkheid en tegemoetkomend
heid veronderstelt, die in Hilversum
niet veelvuldig aanwezig zijn. Mr. Wa-
genaar typeert de omroepwet door
Marga Klompé, de moeder er van,
Maarten Vrolijk, de vader, en de om
roep het kind van de rekening te
noemen. z
Het zit er niet in dat Blaaser nog aan
nieuwe televisieprodukties zal gaan
meewerken het komend seizoen.
HRIS-
en
(enne-
i dins-
langs
iaties.
tingen
er no.
res is.
lenne-
Tijdens het gesprek gaat een paar
keer de telefoon. ”Dat zal Hollywood
wel weer wezen”, zegt Blaaser elke
keer. Het was echter iemand anders.
”Ik heb wel een paar keer opgetreden
in Hollywood. Voor de Amerikaanse
Nederlanders daar. Ze wilden me dol
graag houden, maar dat kan nu een
maal niet”.
Over Jan Blaaser zijn een hoop ge
ruchten in omloop. ”Ja, het is soms
niet fe geloven. Dan lees ik weer in de
krant dat ik een hart-infarct heb ge
had of ik blijk aan een oorlogssyn-
droom te lijden. Hoe ze eraan komen,
Joost mag het weten.”
Blaaser woont nu enige tijd in Le
lystad met zijn vrouw Elsa. ”Je kan je
afvragen wat iemand er nu toe brengt
om in een plaats als deze te gaan
wonen. Ik was meteen helemaal weg
van Lelystad. Ik kwam hier een keer
optreden en wat me opviel was dat de
mensen zo aardig waren. We hebben
gelijk maar een flat hier gehuurd. En
de rust, hè, ideaal. Het is zelfs zo stil
dat ik opspring als ik een auto hoor.
Verder krijg je bij wijze van spreken
pijn in je oren van het lawaai dat de
vogels maken.”
Naast een rol in Hollands Glprie, die
al is opgenomen, zal Jan Blaaser niet
veel meer op de buis te zien zijn. ”Het
enige wat ik nog doe is een televisiese
rie schrijven voor de KRO. Het is een
humoristische documentaire, die gaat
over vier mannen die al twaalf jaar op
een onbewoond eiland wonen. De tijd
is voor hen al die tijd stil blijven
staan. En dan komen ze weer met de
bewoonde wereld in aanraking. Dat
kan wel koddige situaties opleveren.
In zijn cabaret tast Jan Blaaser
vooral het snobisme aan. ’’Leuk, pla
vuizen op de vloer, dan kunnen de
kinderen binnen op straat spelen.
Afschuwelijke digen vind ik dat. Het
is net zoiets als elektrische olielampen
of bistro’s. Sommige van die dingen
zijn net fietsenstallingen. Je denkt
toch niet dat ik daar ga eten. Met
antiek is (jat net zo. Het is toch onzin
om antiek mooi te vinden omdat het
nou toevallig vreselijk oud is. Op dat
soort dingen haak ik in met mijn
programma.”
Jan Blaaser is met al zijn andere
werk gestopt om zich zoveel mogelijk
te kunnen toeleggen op het cabaret.
Mensen die hem willen hebben voor
bruiloften en partijen kunnen het wel
vergeten.
”Dat is zo’n ontzettende misvatting
in Nederland, dat ik altijd op dergelij
ke festijnen zou optreden. Ik heb het
wel eens gedaan. Een personeelsa-
vond van de AMRO-bank, maar dan
werd wel even de Ahoy-hall afge
huurd en stond je op te treden voor
3000 mensen. Bovendien bestaat de
schuifdeurenpret niet meer. Door de
televisie hoef je de mensen niets meer
wijs te maken. Maar ik treed zeker
niet op tussen de aardappelen en de
spersiebonen”.
Naast zijn werk als acteur en caba
retier is Blaaser een süccesvol schrij
ver van televisiestukken Een van zijn
beroemdste stukken was ’De huisk
necht’ met Joop Doderer in de hoofd
rol. ’n Serie van Blaasers hand'was
Concordia. Dat is door de pers werke
lijk afgemaakt. De kritieken lieten
geen spaander heel van ’t program
ma. Ze begrepen 't gewoon met Ik
wilde nu weleens de andere kant van
het artiestenleven laten zien Hoe ze
avond aan avond moeten werken en
„Een programmaman moet in Hilver
sum de macht hebben volgens ons om
roepbestel misschien een beelheid^van
programma-mannen. Warit de ióp-
macht is aan het programma”. Dit zegt
mr. W. J. A. Wagenaar,' die de Raad van
Beheer van de NOS waarin hij pro-
gramma-Commissaris Radio is, verlaat
om met pensioen te gaan. Hij deelde
zijn zienswijze mee aan het personeels
blad voor de omroep „Spreekbuis". Hij
voegt er aan toe dat het de programma
man moet zijn die bepaalt hoeveel
geld, invloed en medewerkers er gaan
naar de diensten die voor het program
ma in het leven zijn geroepen. Een
programma-man kan de techniek en de
buitenlandse betrekkingen prachtig
vinden, maar zal daarvan alleen aan
vaarden wat hij voor het programma
nodig heeft. „Als wij praten over direc
teuren in het kader van het advies
Berenschot, dan denk ik: dat is alle
maal mooi, maar bij de BBC is het pas
de goede kant uit gegaan toen een
programma-man directeur-generaal
werd”, aldus mr. Wagenaar, die op-
Jan Blaaser is nog steeds voor veel mensen de ongekroonde koning van de
onderbroekenlol. Liedjes als ’’Mijn tante heeft een olifant hebben daartoe
ir
Han van der Meer
■'-J
