Ml
O
door John
Oomkes
„IK WIL MENSEN MET MIJN MUZIEK AANRAKEN
De dialoog met de ander, het samenzijn met je
medemusici en het publiek, dat telt?’
Progressieve bink waar. Je bent zelf iemand die
dat in zich heeft. Iedereen heeft
Het gesprek stokt even wat, dat in zich. Herman weet dat
maar ik vertel Harry wat er eer- alleen goed te staven.”
der op de dag op de overeenge- „Sommige reacties ook. Dan
komen ontmoetingsplaats ge- zeggen de mensen: dat je die
beurde. Harry stond niet zoals solo mag spelen. Ze zien niet dat
we hadden afgesproken bij het iedereen zijn eigen functie en
bloemenstalletje, maar wel was plaats heeft. Kwaad word ik er
er vijftien meter verderop een niet meer om. Ze moeten op een
sterk op hem gelijkende jonge gegeven moment maar begrij-
vent met een Telegraaf onder de pen dat het mijn uitingsmoge-
arm geklemd te bekennen. Dat lijkheid is. Zo’n solo moet goed
kan hem niet zijn, was mijn eer- zijn, omdat het een stuk dialoog
ste reactie, tot me in tweede in- inhoudt. Ik kom daar langza-
stantie duidelijk werd dat hij merhand aan toe. Na twee
Vrij Nederland stond te lezen, maanden spelen met Herman
Hef bleek Sacksioni wel degelijk wist ik waar het voor moest
te zÜn Deze lacht schaterend djenen. Het blitse was er snel af.
Voor de ander
Ralph Inbar
Zoef de Haas terug
Inspecteur Van der Valk
Sir Laurence
Vrijheidskwestie
I
„Je moet er willen zijn voor de
Si
«aas
B
SBMI
komen, ik beheers het spreken
niet zo goed. Het klinkt ook
Zoef de Haas (en hier bedoelen we
dan niet Schmidt Hansen van PSV
mee) maakt zijn come back, samen met
alle andere bekenden uit de Fabeltjes
krant, eens een kinderprogramma, dat
Ik was ook zo bang dat die tv-
opnames van het Antwerpse
concert een verkeerd beeld zou-
niet met nieuwe afleveringen, maar de
nieuwe generatie kleuters zal onge
twijfeld ook haar plezier beleven aan
de avonturen van mijnheer de Uil, Ed
en Willem Bever, Bor de Wolf, Zoef,
Lowieke de Vos, Meindert het paard,
Droes de Beer, Stoffel de Schildpad,
Truus de Mier, Ome Gerrit de Postduif
en natuurlijk ook mejuffrouw Ooie
vaar en de gezusters Hamster, dit kin
derprogramma, door Leen Valkenier
geschreven en door Thijs Chanowski
geproduceerd, wordt tot oktober elke
dag om 18.45 uur via Nederland 1 uitge
zonden. Daarna tot het einde van het
jaar vijf maal per week.
De Nederlandse televisie gaat een
aantal bekende, door de Britse Grana-
„Voorlopig zit ik nog als chef”, zei
Inbar gisteren, aan de vooravond van
een vakantie in Israël, waar hij ook
weer televisieprogramma’s zal gaan
maken. „Wat ik wil is een maximale
programmamaker zijn, maar tegelijker
tijd een maximale inbreng in het pro
grammabeleid houden”.
Het is bij de TROS overigens niet
ongewoon dat chefs van televisiesec-
ties zelf volop programma’s maken.
Een geslaagd voorbeeld is de chef
kunst en drama Jan Keja: „Ik weet dat
Ralph meer programma's wil gaan ma
ken, dat heb ik twee jaar geleden zelf
ook gezegd, en dat kon toen. Ik maak
volop programma’s, en ben tegelijker
tijd chef kunst. Daar valt geen enkele
discussie over te voeren".
ging het precies zo; ik was niet te
handhaven.”
„Ja, ik ben nu nerveus. Ik ben
altijd gespannen als ik in dia-
is
Er komen twaalf nieuwe afleverin
gen van de politieserie „Inspector Van
der Valk”. De opnamen daarvoor zijn
tussen oktober en kerstmis 1976 en tus
sen februari en mei van dit jaar ge
maakt. Natuurlijk werd er door de
filmploeg van de Britse „Thames Tele
vision Ltd” druk gefilmd in Amster
dam, waarbij deze ter zijde werd ge
staan door de afdeling Gastvrouwen
van de WV Amsterdam. De serie,
waarin het Amsterdamse decor een be
langrijke rol speelt, werd naar 24 lan
den doorverkocht. Dat betekende en
betekent een aardige toeristische pro
motie voor de hoofdstad. Vandaar dat
de WV blij is met het feit, dat er een
nieuwe serie komt.
A
Ralph Inbar heeft de directie van de
TROS gevraagd hem te ontheffen van
zijn functie van chef gevarieerde pro
gramma’s televisie. Als officiële reden
voor dit verzoek geeft de TROS op dat
Inbar niet zo veel programma’s kan
maken als hij zou willen. Het verzoek
is gisteren ingewilligd, maar Inbar
blijft wel deel uitmaken van de pro-
grammastaf van de TROS-televisie.
da Television gemaakte toneelstukken
aankopen met de befaamde Sir Lauren
ce Olivier in de hoofdrol. Er is bij
verschillende omroepverenigingen gro
te belangstelling voor „Kat op een heet
zinken dak” van Tennessee Williams
(met Olivier, Natalie Wood en Robert
Wagner), „The Collection” van Harold
Pinter (met Olivier, Alan Bates en He
len Mirren) en „Kom terug, kleine She
ba” van William Inge (met Olivier en
Joanne Woodward). Naar verwachting
komen de stukken dit najaar op ons
scherm.
Joni Mitchell heb ik ook gezien.
Ik bedoel het niet zo, het klinkt
zo borsterig, maar in haar kon
ik me ook herkennen.”
Harry Sacksioni groeide op
als een Amsterdams lieverdje, I
dat het in de jeugdelftallen van
„Vaak reageer ik er nog naïef op. Stak ik vorige week een zebrapad
over, zag ik eerst tien mensen kijken. Ik dacht dat er iets was aan mijn
kleding of zo. Maar verdomme, het was de herkenning. Ze zagen j|
diep ingreep in de Nederlandse volks
gewoonten. De vrolijke of chagrijnige
dieren werden volop door jong en oud
te pas en te onpas geïmiteerd. Namen
werden als eretitels gegeven (zie hier
boven de PSV’er).
De Fabeltjeskrant komt per 15 juni
terug op het scherm. Jammer genoeg
den geven van hoe ik ben. Het is
net weer herhaald. Gelukkig, ik
ben het ten voeten uit. Op een
verkeerde film zouden de reac
ties ook niet waardevol geweest
zijn. Ik was verschrikkelijk ge
concentreerd bij de opnames.
Normaliter ontlaad ik me al na
een nummer. Na die toestand in
Antwerpen heb ik anderhalve
dag aan een stuk geslapen”.
„Schouwburgzalen ademen
een bepaalde sfeer uit, maar je
kunt je weinig fouten permitte
ren. In Antwerpen zaten 2000
man. Verdomme, dacht ik even.
Kan ik dat waarmaken met vijf
vingers en zes snaren? Maar als
het licht uitgaat en ik het toneel
Voor Inbar is echter een andere op
lossing gezocht. De „maximale inbreng
in het programmabeleid” die hij wil
houden met het lidmaatschap van de
programmastaf, zonder de leiding over
een afdeling te voeren, biedt op voor
hand een basis voor een conflict met
zijn toekomstige opvolger. TROS-per-
schef Fred Bakker: „We zijn nog in
gesprek met Inbar over de vorm waarin
zijn nieuwe functie gegoten moet
worden”.
„Ja, ja. Het is inderdaad be
langrijk om te weten hoe je nu
bij de mensen overkomt. Ben je
voor hen Sacksioni, de musicus
of is het alleen de herkenning?
Ik krijg nu ook veel meer
brieven, veelal van jonge meis
jes. Ik lees alles. D’r staat in wat
ze van je denken, dat ze met je
uit willen en zo. Toch speelt bij
hen niet alleen het uiterlijk. Mu
ziek zal ze zeker wat doen. Ik
ben er niet bang voor dat de
aandacht door mijn tv-program-
ma nog meer verschoven is naar
het uiterlijk. Nee, er wordt na
melijk goed geluisterd. Doodstil
zijn ze. Bovendien is die waarde
ring voor het uiterlijk natuurlijk
gebonden aan leeftijd. Het is lo
gisch dat meisjes van een jaar of
dertien, veertien gevoelig zijn
voor zoiets. Vaak gaat het ook
om waardevolle reacties, ze we
ten dan heel goed onder woor
den te brengen wat ik heb willen
bereiken.”
„Soms denk ik, hoe is het mo
gelijk dat zo’n simpel instru
mentaal stuk zoveel te weeg
brengt. De mensen brengen die
aandacht op omdat ik van bin
nen uit speel. Het gaat erom dat
je van de monoloog een dialoog
maakt. Dat je mensen met je
imuziek kunt aanraken. Ik heb
dat het eerst bij Herman (van
Veen, JO) gezien. Nadat hij van
die amusementachtige opzet
was afgestapt, werkte hij veel
krachtiger. Hij raakte met zijn
woorden de mensen aan. Het is
met muziek precies hetzelfde. Ik
heb dat ook herkend bij John
McLaughlin en Joni Mitchell.”
„Dat was in de tijd dat Jan
Hammer en Jerry Goodman
deel uitmaakten van het Maha-
vishnu Orchestra. McLaughlin
stond daar volledig zichzelf te
zijn. Hij had iets. De manier
waarop hij toen speelde.... ik
voelde me één met die man. Het
hoofd omhoog, niet naar het pu
bliek. Nee, hoofd omhoog. Die
kon luisteren naar zijn eigen
muziek. Geen zorgen om de
techniek of zo. Daar stond ie
boven. Ik weet niet precies hoe
ik zelf sta. Gebogen, hè? Ha, ha.
Ajax lang niet gek deed. Hij
speelde spits in het interregiona-
le jeugdelftal naast Johnny Rep,
maar hij koos voor de muziek.
,,’t Is eén mentaliteitskwestie,
joh. Hoe verder ik geestelijk
kwam, hoe meer ik over dat
soort zaken ging nadenken. Ik
was echt een lekker voetballer
tje, scoorde veel. Maar een man
in de luren leggen, da’s erg. Dan
voel je je lullig.”
Weldra speelde Harry gitaar
aan de zijde van cabaretier
Sieto Hoving en vervolgens bij
Liselore Gerritsen („Een klein
concert”) en Herman van Veen.
„Ik ben nog altijd lid van Ajax,
maar het laatste jaar heb ik niet
meer kunnen spelen. Tijdge
brek. Ik ben wel een paar maal
uitgekomen in het elftal van
Harlekijn (de produktie-maat-
schappij van Herman van
Veen). Daar speel ik alleen nog
tactisch. Ik mag wel eens een
mannetje passeren, maar alleen
als het concept daarom vraagt.
Het voetbal heb ik dus duidelijk
opgegeven. Ik trainde tien jaar
lang vijf avonden in de week,
moet je nagaan.Nee, ik kom
nooit iemand meer tegen uit die
voebaltijd. Ja, toch laatst zag ik
Hen Grijzenhout toen jeugd
trainer van Ajax (en nu oefen
meester van Cercle Brugge - JO)
op een vluchtheuvel staan en
die keek zó. Die zag zijn mening
dus bevestigd, ha ha.”
„De mulo heb ik niet afge
maakt. Het was een vrijheids- loog ben. Het is het intensiefste
kwestie. Ik kan heel goed zelf- dat mensen kunnen hebben, be-
standig werken, weet wat ik met halve neuken dan. Ik ben bang
bepaalde stof wil doen. Ik maak dat mijn woorden niet goed over
dan mijn eigen indeling. Op die
school leed ik enorm onder de
beperkingen die je werden op- gauw pretentieus, wat ik zeg. We
gelegd. Als ik bij de ene leraar zijn nu met de laatste voorstel-
mijn werk had afgemaakt, dan lingen bezig en als ik dan Her-
moch ik niet al vast aan ander man bezig hoor. Ik kan wel met
werk beginnen. Daar kan ik ab- muziek duidelijk maken wat ik
soluut niet tegen, hè. ,Het Mon- bedoel, maar niet met woorden,
tessori-onderwijs zou wat voor
me geweest zijn, denk ik nu wel
eens. Met de militaire dienst
opeens, hé, daar loopt Sacksioni. Ik kan er nog niet goed tegen, maar
het zal wel wennen”. Druk gebaren makend, enigszins nerveus zijn
woorden kiezend, schuift Harry Sacksioni sologitarist én begeleider
van kleinkunstenaar Herman van Veen heen en weer op zijn stoel in
een Utrechts etablissement. 27 duizend exemplaren zijn er nu
verkocht van zijn eerste elpee, zodat de fors gebouwde gitarist zelf het
eerste gouden exemplaar aan de wand van zijn eenvoudige daglo-
nershuisje in Lienden nabij Tiel heeft kunnen bevestigen. Het succes
lacht hem toe, zijn kostje is gekocht, het zijn de stereotypen die de
mensen hanteren als een Nederlandse musicus plotseling algemeen
gewaardeerd wordt.
prakkizeer daar wel over. Als
alles goed gaat, hoef ik toch niet
„Op het land, daar laten ze je meer de zenuwen te hebben
niet met rust. Zeker niet nu je op denk ik dan. Ik geloof dat het
de tv bent geweest. Iedereen een overblijfsel is uit de jaren
„Neem nou „Thee bij tante schiet je dan even aan. Maar die dat ik nog niet die instelling
Josephine”. Dat heeft een be- sfeer daar, gelukkig wonen mijn had.”
klinkt pretentieus als ik je dat zo wel een rol in mijn ontwikkeling
vertel, maar muziek maken gespeeld. De mensen zeggen
draait daar nu eenmaal om”. dan: o, je ogen zijn door hem
'X/ geopend. Dat is niet helemaal
om het voorval. „Uitstekend, ha- je moet kunnen vertalen naar
ha\Nee, ik kwam nogal laat hier ^e ancjer toe, creatief zijn, daar
gaat het om. In elk beroep gaat
het daarom. Laatst zag ik dat
interviewtje met die metselaar
op de tv. Die jonge knullen staan
maar op de klok te kijken of ze
naar huis mogen, zei hij. Ze heb
ben helemaal niet door waarom
metselen nou zo’n fijn beroep is.
Ik dacht, hé, weer één waarin ik
mezelf herken.”
„Sinds ik dat weet en die in
tentie in mijn concerten probeer
te leggen gaat het niet meer fout.
Ik heb wel eens gehad dat mijn
hand me in de steek liet, maar
de intentie verdween niet. D’r
het totaalbeleid. Het is toch lo- was helemaal niets verprutst,
gisch dat het gedaan wordt Het Nee, het is nog nooit fout ge-
is puur menselijk. Alleen heeft gaan. Die nervositeit? Ja, *ik
niet iedereen zo’n instelling”.
M jes over gitaartechniek. Dan
probeer ik uit te leggen dat het
om méér gaat. Twee jongens ander, al zitten er maar twee
3 voelden opeens dat het om een mensen in de zaal. Herman is
volgend stadium ging. Het daar ver in. Hij heeft natuurlijk
vertel, maar
draait daar nu eenmaal om”.
De schijnbare onverenigbaarheid
van die twee verlangens duiden op
andere achtergronden dan het terugtre
den van Inbar als chef gevarieerde pro
gramma’s, een functie die hij sinds
november 1975 bij de TROS bekleedt.
Inbar zelf vult zijn verklaring daarom
aan met „persoonlijke redenen, en
meer moet je me niet vragen”.
paalde betekenis voor mij. Dat vriendin Leontien en ik daar he-
is een nummer met een hoge lemaal apart, daar kan ik me
gevoelswaarde. Nou mag niet meer mee bemoeien. Die
iemand in het publiek het verta- gereformeerde sfeer daar, ze
len zoals ie het wil. Desnoods zijn daar in de Betuwe allemaal
denkt hij bij tante Josephine zo’n jaar of vijftig. De streek
aan een start op een landings- waar wij wonen had bij wijze
baan, maar d’r móet iets gebeu- van spreken geen pont en geen
ren. Anders zou ik me voor niets brug naar de buitenwereld. Al-
concentreren. Op de eerste drie, les ligt daar vastgeroest.” „Vier
vier rijen zitten vaak van die jaar geleden was ik nog hele-
jongens, die alleen maar naar maal gek van dat ene. Gitaar-
mijn handen kijken. Welke tech- spelen de hele dag. Het slechtste
niek heeft-ie, hoe snel speelt hij wat je kunt doen. Alles wat los
dat nou? Ik probeer over die staat van het totaalbeeld heeft
rijen heen te kijken naar de toch maar een tijdelijke waarde,
mensen die gekomen zijn om te De dialoog met de ander, het
luisteren en te letten op de ge- samenzijn met je medemusici en
B voelswaarde van mijn muziek, het publiek, dat telt. Anders kun
B Ik ben niet alleen de vingers je je maar beter gaan richten op
f namelijk. Na het optreden het geld verdienen. Ik zou niet
L wachten die jongens je op. zo’n hoer kunnen zijn.”
|F Laatst in de Amsterdamse So
il nesta Koepelzaal ook. Meestal
ontstaan er dan van die gesprek-
in Utrecht aan en het was de
enige krant die nog te koop lag.
Maar je vond het feit dat ik de
Telegraaf had strijdig met het
stempel van de progressieve
bink dat me is opgedrukt? Op
een bepaalde manier ben je al-
oploop, ben ik de zenuwen tijd met politiek bezig, daar ben
kwijt. Je hebt namelijk het idee ik me heel goed van bewust. Je
dat mensen, ja.van je gaan voelt je nu eenmaal betrokken
houden door de manier waarop met de samenleving, in eerste
je speelt. Mijn gitaarspel is niet instantie gevoelsmatig.
dialoog met' de' aïïdeï.Teï eigenlijk meet ik zelttegdatrnt
menzijn met anderen. Ik maak
natuurlijk wel eens een paar
fouten, maar het gekke is dat
dat niet zoveel uitmaakt. De wil
om bij elkaar over te komen, is
er nu eenmaal. Het is natuurlijk
logisch dat ik een volgende maal
probeer die foutjes te vermij
den, maar zo heel belangrijk is
het niet.
rMaar
gericht op de techniek, maar de progressief, wat bedoel je daar
als de behoefte om alles te we
gen. Bewust leven betekent dat
je alles afweegt ten opzichte van
Harry Sacksioni
musiceren
Sir laurence Olivier
Ed en Willem Bever
Flalp Inbar
is meer dan gitaartechniek”
I VKXWX VV.X Xl±. XX.XJ I.VV.L XXXXVXXMX XXJXX
■y**/
