LEERZAAM VOOR SOFTBALTEAM
OOK TWEEDE TEAM SUCCESVOL
team Kennemerhof
Precies! Philips Precisieklokken en-wekkers
i
Naast trainingen speelt nationaal negental twintig wedstrijden
TRAININGSKAMP IN AMERIKA
Periodetitel voor
Europese juniorentijd
atlete Elly van Hulst
Van der Kuyl
won Heeswijk
bokaal 1977
Westerhout gepromoveerd
99,99981% nauwkeurig.
Dat is kwarts! Van Philips!
De andere precisieklokken
en-wekkers van Philips.
dinsdag
Formaliteiten
Snelheid
Sober
MONSTERNEDERLAGEN VOOR UVO
Blessure
PHILIPS
10:09] Ij
Verlegen
21
19 7 7
JUNI
SPORT
20
BAR BODEGA
Ged. Oude Gracht 34 HAARLEM
I
The Coach
House inn
Vijf voorbeelden van de
28 stipte klokken en wekkers,
die Philips voor u heeft.
Stille netspannings-wekker.
Met 12-uurs weksysteem.
HR 5284. Bruto adviesprijs f42.50
Philips kwarts - wekker.
Klein, robuust en matzwart.
Met repeteer weksysteem.
HR 5590. Bruto adviesprijs
f99.50.
1
Vochtbestendige keukenklok.
Doet ’t een jaar op een
1,5 V batterijtje. Oranje of wit.
HR 5470. Bruto adviesprijs
f47,50.
"WÉ
1
Philips kwarts-wandklok. In bruin,
zwart of wit. Ook met datum verkrijgbaar.
HR 5574/75/76. Bruto advies
prijs f 109,-/f 119,-.
Digitale sluimerwekker.
\Wekt een uur lang om de 10
=2=2^ minuten. Geel, beige-wit
en rood. HR 5272.
Bruto adviesprijs f75,—
DRIES DE ZWAAN
8.
(Van onze sportredactie)
ADVERTENTIE
BB.
aar-
ADVERTENTIE
PHIllPSj
n
i
(Van onze sportredactie)
BEVERWIJK. De tennisvereniging
BLTC Westerhout heeft haar doel bereikt.
Door een 7-2 overwinning op ’t Stort uit
Amersfoort promoveerde de Beverwijkse
vereniging naar de overgangsklasse A.
Ook het tweede team boekte een goed
resultaat. Een zwaarbevochten 5-3 over-
IJMUIDEN. In het voetbaltoernooi
om de strandtrofee ’77 is de ploeg van
Kennemerhof er, ondanks een 1-0 neder
laag tegen de IJmuidense Reddings Bri
gade, in geslaagd om het periodekampi-
oenschap voor zich op te eisen.
Lange Nieuw haalde vernietigend uit
tegen UVO, dat in de afgelopen weken al
meerdere keren op grote achterstand werd
gezet. Enkele wedstrijden moesten vanwe
ge de weersomstandigheden worden uitge
steld.
Programma, di. 14-6: Zuidpier-FC Bas
cule, V&D-Lange Nieuw Jesa. Do, 16-6:
Halve Zool-Bie Boys, IJRB-Vomar. Vrij,
17-6: Smul Snacks-Dolfijn, UVO-’t Swaen-
tje. Ma, 20-6: V&D-IJRB, Zuidpier-Lange
Nieuw Jesa.
zo optimaal mogelijk voor te bereiden.
Vaak waren het echter de weergoden die
een spaak in het wiel staken. Wil Dekker
over deze handicap: „Onder gunstiger
weersomstandigheden zou het rendement
van alle trainings-arbeid ongetwijfeld gro
ter zijn geweest. Het is echter een gegeven
waar we nauwelijks enige invloed op uit
kunnen oefenen.”
„Het internationaal softbal zal dan moeten
wijken voor de studie,” aldus de EDO-
speelster. Als geen ander heeft Marian van
Ginhoven al het mogelijke gedaan om zich
de geheimen van de pitching eigen te ma
ken. „Dankzij een goede controle en veel
variatie (als één van de weinigen in Neder
land beschikt zij over een goede curve-bal)
heb ik dit niveau weten te bereiken. Van
nature mis ik de kracht om grotere snel
heid te ontwikkelen. Alleen een gerichte
krachttraining mits goed begeleid
zou hier misschien nog iets aan kunnen
veranderen. Een grote handicap voor de
Nederlandse werpsters blijft echter ons
klimaat. De scherpte verdwijnt tengevolge
van de kou en de vochtigheid vaak uit je
worpen.”
Dat er ten opzichte van het Amerikaanse
topsoftbal altijd een achterstand zal blij
ven bestaan lijdt voor Marian van Ginho
ven geen twijfel. „Ook moeten we ons in
Japan goed realiseren dat wij een belang
rijk voordeel kwijt zijn. In Stratford wer
den we beschouwd als die boerenmeiden
op klompen, die kwamen softballen. Een
volgende keer zal de instelling van onze
tegenstanders ongetwijfeld beter zijn. Een
voordeel van een wereldkampioenschap is
echter dat men meestal je zwakke kanten
niet direct kent.”
Vrijwel nog onervaren is Christian Ou
dendijk, die in de Terrasvogels-jeugd ooit
als tweede honkvrouwe en verreveldster
met softballen begon. De schijnbaar onbe
wogen opererende Santpoortse werpster
(maar ook hier bedriegt de schijn) ziet
voor iedere werpster in een team een
grote taak weggelegd. „Het is de steunpi
laar waar het team om draait.” Veel heeft
zij in de afgelopen jaren geleerd van
Bram van der Werf die haar bij Terrasvo
gels de weg naar de „werpheuvel” wees.
Tot op heden gaat het spelen in het Neder
lands team haar gemakkelijk af. Christi
an Oudendijk, die tot op heden in haar
die met de discus uiteraard heel ver kan
reiken. Ja, atletiekend Friesland is in
opmars.
„Omdat ik in Theo Kersten een heel
goede trainer heb, ben ik overigens niet zo
erg betrokken bij die regionale trainingen.
Wel is het zo dat ik in de afgelopen winter
maanden heb kunnen profiteren van de
maandelijkse keuringen hier in Noord. El
ke keer op de fietsergometer, het opnemen
van de bloeddruk, bepalen van het vetge
halte en van de zuurstofopname enzo
voort. Aan de hand van die maandelijkse
gegevens kunnen de clubtrainers dan zien
of de training goed is. Ze kunnen dan ook
het schema aanpassen, als dat nodig is”,
vertelt Elly van Hulst, die over begeleiding
dus niet te klagen heeft. Dat is wel eens
anders in atletiekend Nederland. „Daarbij
komt, dat ik deel uitmaak van de voorlopi
ge selectie voor de Europese jeugdkampi
oenschappen. In de persoon van dokter
Van Bakel is daar ook een vorm van
medische begeleiding”.
Rusland, ze wil er dolgraag heen, maar
is nuchter genoeg om te beseffen dat ze
ondanks haar scherpe tijd niet meer is
dan één van de kanshebsters op een moge
lijke medaille. In de atletiek is het vrijwel
onmogelijk om je aan prognoses te wagen.
Enkele dagen voor haar 2.04,19 zei ze na
veel aandringen nog, dat ze wellicht dit
seizoen nog tegen de 2.05,0 zou lopen. Kort
daarna toonde ze zich al een volle seconde
sneller, na dit seizoen al tot 2.07,6 te zijn
gekomen. Overigens wéér twee seconden
sneller dan vorig jaar. Daarmee zijn we
eigenlijk terug bij de carrière van Olga
Commandeur, die zelfs tot 2.01,6 kwam.
We vragen Elly maar niet of die jeugdwe-
reldrecordtijd er ook voor haar in zit,
want, nogmaals, prognoses doen, is een
uiterst riskante zaak.
Eind vorig jaar voerde de Oostduitse
Huldegard Ullricht met 2.04,7 die Europe
se jeugdranglijst aan. Een halve seconde
minder snel dan Elly, maar in één seizoen
kan veel veranderen. Elly ondervond dat
zelf al deze weken. In het buitenland kan
dat ook gebeuren. Voor haar hoeven al die
enthousiaste en ook goed gemeende voor
spellingen die richting Europese jeugdtitel
gaan, niet zo erg. Natuurlijk is ze ermee
bezig, maar bovenal wil ze plezier in haar
sport houden. Datzelfde zei twee jaar gele
den ook Olga Commandeur. Conclusie:
plezier in de sport en in de training kunnen
ook zonder een stringente wetenschap
pelijke begeleiding leiden tot grote suc
cessen. Olga Commandeur bewees dat
twee jaar geleden; Elly van Hulst wil dat
dit jaar graag wéér aantonen.
>20-
alef.
Voor vrijwel iedereen in de softbalselec-
tie geldt, dat softbal in Nederland niet die
aandacht krijgt, die het verdient. Marian
van Ginhoven: „In feite is softbal aantrek
kelijker dan honkbal.” Ook coach Nol
Houtkamp ziet het softbal binnen de
KNBSB naar het tweede plan geschoven.
„We hebben in Nederland geweldig veel
talent, maar de begeleiding ontbreekt ten
enen male. Het onlangs in Zeist gehouden
jeugdkamp heeft weer geleerd, dat ook
buiten het softbalwerk van Haarlem veel
getalenteerde jeugdspeelsters rond lopen.
Voor het aanleren van de basistechnieken
ontbreekt echter voldoende geschoold ka
der. Wellicht is de tijd in Nederland rijp
voor de aanstelling van één technische
man, die zich met het totale softbalgebeu-
ren gaat bezighouden. Dat dit bepaald niet
een Amerikaan behoeft te zijn, onderstre
pen de woorden van Marian van Ginho
ven. „In het land van Uncle Sam leert
iedere softbalster de basistechnieken net
zo gemakkelijk als het Nederlandse voet
ballertje, dat Johan Cruijff tot voorbeeld
heeft. In Nederland daarentegen zou een
Amerikaan van de grond af aan moeten
beginnen. En juist dat is voor een Ameri
kaan een moeilijke, zo niet een ónmogelij
ke taak.”
isti-
van
Li-
!5,-.
3E-
~eg
de
ost-
Keuken open tot 2 uur 's nachts.
Zondags open vanaf 15.00 uur.
Tel. 312760
123-
«7
lD
O)
O
CM
CD
WAALWIJK. De Haarlemmer Ron
v.d. Kuyl van de Jeugdbiljart-vereniging
Haarlem-Noord heeft in het Jeugdbiljart-
centrum „Waalwijk” de Wethouder van
Heeswijk-bokaal 1977 gewonnen. Met de
ze prestatie plaatste hij zich naast Christ
v.d. Smissen, die zich in 1971 winnaar
mocht noemen. Andere prominente win
naars waren: Jos Bongers, Nico Tuyn,
Henk de Jong, Pieter Adrichem en Jan
Amauts.
Reeds in de eerste ronde wist hij zich
door een overwinning op Leo v.d. Sanden
aan de kop te nestelen. Ook Raymond
Burgman wist zijn partij met winst te
beëindigen. Deze twee spelers zouden ook
de rest van dit toernooi domineren, wat als
resultaat had dat zij elkaar in de finale
zouden ontmoeten. Beide spelers startten
traag, maar in de derde beurt demareerde
Burgman met een serie van 82 carambo
les en was de stand 98-4 in zijn voordeel.
Donkere wolken pakten zich voor de Haar
lemmer samen, maar ineens in de vierde
beurt was daar het ritme: uitermate be
heerst stuurde hij het super aramit naar
de band, en puntgaaf scoorde hij 235 ca
ramboles. Burgman verstarde en liep vol
komen vast. V. d. Kuyl ging hard door en
drie beurten later beëindigde hij de partij
in zijn voordeel met het ongelooflijke moy
enne van 50.00 en kon hij de felicitaties van
zijn trainer en vader G. v.d. Kuyl in ont
vangst nemen.
Eindstand: Punten, moyenne, serie. 1. R.
v.d. Kuyl 12, 18.97, 235; 2. R. Burgman 10,
16.40, 198; 3. H. v.d. Ven 10, 23.65, 238; 4.
H. Boom 10, 12.90, 257; 5. A. Klijn 8, 16.76,
363; 6. W. Smolders 4, 10.64, 205; 7. L. v.d.
Sanden 2, 9.01, 172; 8. H. Adriaanse 0,
8.53, 109.
ploeg de concurrentie op de werpplaat
nog mist, is altijd extra geïnspireerd als
het publiek in groten getale naar de soft-
balvelden komt. Afgemeten aan de tijd,
die zij bij haar vereniging en in de selectie
aan softbal besteedt, wil ze best kwijt dat
deze vorm van softbal voor haar een vorm
van topsport is. Evenals Marian van
Ginhoven moet Christian Oudendijk het
niet van pure snelheid hebben. „Variatie
moet mijn sterkste wapen worden”.
kunnen zijn. De vraag is echter enerzijds
of de financiële middeleij aanwezig zijn en
of anderzijds Stratton beschikbaar is. Ook
Marian van Ginhoven één van de oude
getrouwen onder de werpsters en
Christien Oudendijk, die het nog helemaal
moet gaan maken, juichen een dergelijk
initiatief toe.
Voor Marian van Ginhoven, die op be
trekkelijk late leeftijdnegentien jaar
met softballen bij SEC Flyers in Soest
begon, moet Japan het hoogtepunt in haar
carrière worden. Via UW en HHC hielp
zij haar huidige vereniging BMZ EDO
weer aan een plaats in de hoofdklasse.
Deze lerares Engels, die haar sport zeer
serieus beoefent, zal na Japan een streep
onder haar internationale loopbaan zetten.
Haar nuchtere benaderingswijze van de
atletiek is een meer reële. Een finaleplaats
is voor een kleine atletieknatie als Neder
land al mooi. Alles wat er meer uitkomt, is
natuurlijk meegenomen. Daarbij komt dat
op dit moment nog weinig bekend is over
de verrichtingen van de jonge buitenland
se concurrentie, al ligt er wel de „weten
schap” dat vorig jaar niemand van de
eventuele Donetzk-kandidaten sneller was
dan Elly nu.
Dat doet Elly van Hulst deugd. Ze geeft
toe wat verlegen te worden nu de publici
teitsmedia haar hebben gevonden. „Voor
mezelf hoeft het allemaal niet zo nodig,
maar door die interviews krijgt de atletiek
meer bekendheid. Dat is belangrijk. Op
school heb ik al een paar meisjes naar
mijn vereniging, Leonidas, gehaald. Dat is
erg leuk”, vindt ze. Overigens is het niet zo
heel vreemd dat de noordelijke atletiek in
de lift zit. Elly: „Het heeft natuurlijk te
maken met het trainingsplan dat we hier
in „Noord” hebben”, waarmee ze doelt op
een vooruitstrevende aanpak van de
noordelijke bestuurderen, juist in een peri
ode waarin de KNAU zonder bondstrai-
ners en dus zonder centrale trainingen zat.
Aan het woord de 18-jarige Elly van Hulst. De van geboorte Gelderse„Dat was in Culemborg”
die via veel omzwervingen richting Enschede, II den en Maastricht enkele jaren geleden neerstreek in
l^euwarden. Dit om er zo bleek voorat In de afgelopen weken toe bij te dragen de bepaald niet zo
hoog aangeslagen Friese atletiekprestaties nationale allure te geven.
Coach Nol Houtkamp en zijn assistent
Wil Dekker hopen in Amerika met de
steun van Thelma Keith de trainer
coach van de Saints drie weken inten
sief te werken aan de zwakke punten van
het vaderlandse softbal. Houtkamp:
„Naast trainingen zal de ploeg nog in een
twintigtal wedstrijden in actie komen. Niet
alleen voor de pitching kan deze trip van
onschatbare waarde zijn, maar ook het
spelen onder druk zal een ervaring zijn,
die ons in 1978 in Japan goed van pas zal
komen.” Ook al staat het winnen van wed
strijden niet direct voorop, op de trainin
gen van de selectie die al vanaf begin april
buiten plaatsvinden, hebben de beide trai
ners niets onbeproefd gelaten om de ploeg
Voor Nol Houtkamp was het bepaald
niet eenvoudig zijn selectie samen te stel
len. Nauwelijks veertien dagen na de
start van de competitie moest de ploeg in
verband met allerlei formaliteiten aange
wezen worden. De kritiek, die hier en
daar de kop op stak, weet Houtkamp
gemakkelijk te pareren. „Ook ik heb wel
gezien dat nog niet alle speelsters in vorm
zijn, voor mij is dat echter nog geen reden
om tot drastische wijzigingen over te
gaan. Ieder moet een eerlijke kans heb
ben. Bovendien zijn de speelsters, die nu
nog niet hun oude vorm bereikt hebben,
juist in de afgelopen jaren de steunpila
ren van het nationale team geweest. Het
spelen voor Oranje heeft tot op heden op
deze speelsters altijd inspirerend ge
werkt.” Overigens beseft Houtkamp wel,
dat er de laatste jaren veel talent naar
voren gekomen is. In korte tijd braken
achtereenvolgens Hilde Foks, Gerda
Treuren, Christian Oudendijk en Fredy
van Offeren door. Houtkamp: „Een be
langrijk punt missen deze speelsters ech
ter allen. Gebrek aan routine is een niet
weg te cijferen factor. In belangrijke ma
te is softbal een routinesport. Via een
mogelijke stelselmatige verjonging rond
om een geroutineerde kern moet het mo
gelijk zijn om in 1978 een optimaal voor
bereid team aan de start te krijgen.”
Naast het bouwen aan een evenwichtige
ploeg hopen Houtkamp en Dekker vooral
de werpsters aan kwaliteit te doen winnen.
Houtkamp: „Snelle pitching is niet meer
voldoende. Veel belangrijker is de variatie
waarover onze werpsters moeten kunnen
beschikken. Een ijzeren controle en varia
tie kan het ons tegen zwakkere landen heel
wat gemakkelijker maken dan wij het in
1974 in Stratford hebben gehad.” Met dit
belangrijke gegeven voor ogen is Wil Dek
ker dan ook een vurig voorstander van een
centrale pitcherstraining. Een belangrijke
bijdrage kan in dit opzicht wellicht ook
John Stratton de grote man van de
Raybestos Brakettes leveren. Een keer
eerder bezocht deze Amerikaan reeds Ne-
.derland om in een tijdsbestek van enkele
weken een positieve bijdrage aan de Ne
derlandse pitching te leveren. In het kader
van de Nederlandse opbouw zouden trai
ningsstages in november en februari met
het oog op Japan van grote betekenis
Uitslagen: Dolfijn-T Swaentje 3-2, Aste-
rix-Halve Zool 2-2, Lange Nieuw-UVO
12-1, Bie Boys-V&D afg., Kennemerhof-
IJRB Beach In 0-1, Bie Boys-Zuidpier 2-1,
Dolfijn-V&D 1-3, FC Bascule-Smul
Snacks 7-0, Vomar-Zuidpier afg.
(Van onze sportredactie)
ARNHEM. „Ik vind het wel een beetje logisch dat ze me met Olga Commandeur
vergelijken. Ook bij haar ging het allemaal erg snel. Bovendien kan Olga op het laatste
stuk ook hard sprinten. Toch voel ik me eigenlijk veel meer Elly de Eerste dan Olga de
Tweede”.
(Van onze softbalmedewerker)
HAARLEM/SANTPOORT. Voor de
nationale softbalploeg is de voorberei
ding op het wereldkampioenschap in
1978 vanmiddag pas goed van start ge
gaan met het vertrek van de selectie naar
een drie weken durend trainingskamp in
Arizona, waar de formatie de gast zal zijn
van de Sun City Saints, die vorig jaar
Nederland bezochten. Een trip, die aan
het begin van dit jaar nog van het pro
gramma werd afgevoerd omdat de
KNBSB niet over de noodzakelijke finan
ciële middelen bleek te beschikken, die
een dergelijk trainingskamp nu eenmaal
vergen. Dankzij de inspanningen van en
kele softbal-enthousiasten bleek het ten
slotte binnen een week toch nog mogelijk
om sponsors voor het wel en wee van de
softbalploeg te interesseren.
Voorlopig richt alle aandacht zich echter
op de Arizona-trip. Gedurende vierentwin
tig dagen zal intensief gewerkt worden aan
de ploeg, die Nederland in 1978 vermoe
delijk in het Japanse Nagoya nog verder
moet doen reiken dan de gedeelde vijfde
en zesde plaats in Stratford. Houtkamp
kennende zal hij zijn selectie in het voor
Nederlandse begrippen zeer warme Arizo
na niet sparen. Of zoals Houtkamp op de
laatste training voor het vertrek naar
Amerika aan zijn speelsters toevertrouw
de: „Leef sober, blessures zijn toegestaan,
maar ziek worden beslist niet”.
De trip, die vrijdag met de eerste wed
strijd tegen de Sun City Saints begint leidt
via Las Vegas, Los Angeles, San Diego
naar Tucson. Donderdag 7 juli keert de
ploeg ’s morgens om tien uur op Schiphol
terug.
Dat ze hard op weg is in de richting van
die voor een junior geweldige tijd, is duide
lijk. Elly van Hulst, die nu vier vijf keer
per week traint, weet maar al te goed dat
een plotselinge blessure veel roet in het
eten kan gooien. Ze weet het overigens van
anderen, „want zelf ben ik nooit gebles-
seerd geweest,,. Overigens doorstond ze
met glans een „uithoudingsproef”.
Na in Duitsland die 2.04.19 te heb
ben gelopen, verloor ze op Papendal nipt
van de sterk teruggekomen Olga Com
mandeur. Haar tijd van 2.06,8 mocht er
echter weer zijn. „In Rusland moet je in
twee dagen twee wedstrijden kunnen lo
pen. Daar ging het om op Papendal. Nu
gaan we duidelijk pieken op Rusland”,
besluit Elly van Hulst, die weigert zich mee
te laten slepen met gedachten van optimis
ten, die in haar een nieuwe Europese kam
pioene zien.
Zelfs meer dan dat, want haar 800-
metertijd van 2.04.19, die Elly kortgeleden
in Duitsland verwezenlijkte, is tot
nu toe de snelste in Europa, bij de junioren
dan. Daar ligt dan ook eigenlijk de basis
waarop al die vergelijkingen met Euro
pees jeugdkampioene van twee jaar gele
den, Olga Commandeur, stoelen. Dit jaar
is er namelijk weer een Europese jeugdti-
telstrijd en daar nog altijd de wens de
vader van dé gedachte is, ziet men in
atletiekend Nederland wellicht weer een
Europese jeugdtitel in het verschiet. Daar
voor moet in augustus in het Russische
Donetzk de blonde Friese Elly van Hulst
dus zorgen, zoals er ook veel wordt ver
wacht van provinciegenote Bea Wiarda,
winning op Ready uit Maastricht stond
borg voor promotie naar de overgangs
klasse B.
Dat het eerste team het moeilijk zou
krijgen bleek al in de eerste set. Marriëlle
Smit moest toestaan dat haar hard slaande
tegenstandster tweemaal een 5-5 stand be
reikte. Mariëlle kon toch op de kritieke
punten de bal beter in het spel houden en
het eerste punt daardoor veilig stellen.
Evelien van der Wiel behaalde in haar
single vrij gemakkelijk de eerste set, maar
moest daaarna toestaan dat haar tegen
standster de tweede set pakte en in de
beslissende set een 3-2 voorsprong nam.
Op deze stand bleek de conditie de door
slag te geven: Evelien won vier games in
successie, waardoor de eindstand op 6-2,1-
6, 6-3 kwam. Frank Janssen behaalde een
zekere twee-sets-overwinning op de verde
digend ingestelde H. Tjalma. Ronald
Groen kon het dit keer niet bolwerken: hij
verloor op het nippertje van F. de Graaf
die door zijn lengte aan het net bijna niet te
.X
kloppen was. Mauk Smit verloor met klein
verschil. De dubbels werden overtuigend
gewonnen, waardoor BLTC Westerhout
zich het recht verschafte volgend seizoen
in de overgangsklasse A uit te komen.
Het tweede team deelde de overwinnin
gen in de singles, waarbij aangetekend
moet worden dat Hans Germeraad een
kunststukje uithaalde door een 5-1 achter
stand om te zetten in een 7-5 setwinst. Ook
Letta van der Wiel speelde zo goed als
foutloos. Door het verlies van de heren
dubbel werd de toestand voor de Bever
wijkse formatie nog bijna kritiek. De
Maastrichtenaren hadden nu aan één
tweesetsoverwinning genoeg om te promo
veren. In de dubbels rehabiliteerden Eel-
len Henneman en Tim Bootsman waar
door Westerhout promoveerde.
■Na deze overwinningen werden de eer
ste twee teams in de bloemen gezet en in
een korte toespraak resumeerde voorzitter
P. H. Jansen dat BLTC Westerhout op een
geslaagde competitie kan terugzien.
w
Marian van Ginhoven, één van de belangrijkste „heuveltroeven”, die na Japan afscheid
zal nemen van het Nederlandse topsoftbal.
