lUIMM
Cor Hak, Hubert van Lith en Peter Vos bij „Zijlstraat
cartoonisten
naar Knokke
Drie premières bij Nederlands Dans Theater
Kreeftendans sportief en energiek
Nederlandse
Redelijk niveau eigen
werk Joyce Trisler
„Scrim” van Bijl
in Het Melkwoud
Philips batterijen
die gaan lang mee.
Huider voor SieMatic keukens
tg!
13
Haarlems accent
AANGENAAM BALLET-AMUSEMENT
PHILIPS
Voor alles dat heel goed
spelen draaien bewegen verlichten moet....
12
KUNST
19 7 7
JUNI
DINSDAG 21
99
NOORDHOLLANDS PHILHARMON1SCH ORKEST
PHILIPS
HIM
KENNEMERLAAN1
BIJ DE BRUG IJMUIDEN TEL.Q255O-22
to»-
T
’J
Exposanten geven glans
X
aan jubileum galerie
V.’
(ADVERTENTIE)
CEES STRAUS
(ADVERTENTIE)
IPHIUPS
Dansers en danseresen van het NDT in The Lobster Quadrille.
(Foto Jaap Pieper)
(ADVERTENTIE)
NO
Dat niveau is redelijk voor normaal ge
bruik maar niet voldoende opvallend voor
een festival. Toch zaten er verrassingen in.
Het eerste ballet, Dance for six, was een
choreografie van Joyce Trisler voor zes
dansers op muziek van Vivaldi. Eigenlijk
is het een klassiek ballet uitgevoerd door
moderne dansers (op blote voeten). Opval
lend was het die dansers, die we een dag
eerder nog volledig ontspannen in de De-
nishawn techniek hadden zien spartelen,
nu met een enorme veerkracht in het li
chaam aan het werk te zien. Bijzonder in
het oog springend was het snelle lichte
bewegen van de Japanner Leslie Watana
be. Als een tennisbal veerde hij over het
toneel. Ook was er een liefdesduet waarbij
het zonder omwegen uitsluitend om paring
ging. Na de daad op zes manieren te heb
ben vertoond verdwijnt de jongen naar
links en het meisje naar rechts. Adieu.
Dit ballet was met zijn eenvoudige strak
ke witte kleding plezierig om naar te kij
ken, meer pretendeerde het ook niet. Het
tweede ballet was een al wat oudere solo,
die Joyce Trisler (die nu niet meer danst)
vroeger zelf vaak uitvoerde. Het heet
„Journey” en werd ontworpen op „Unan
swered question” (vraag zonder antwoord)
van Charles Ives. Deze keer werd het
prachtig uitgevoerd door Nancy Colahan,
gekleed in het wit met voiles. Het was het
mooiste van de hele avond omdat deze
dans bestond uit eindeloos lange getrok
ken zinnen die perfect aansluiten bij de
brede adem van de muziek.
Wel geslaagd was het slotnummer, Little
Red Riding Hood, (roodkapje) dat Joyce
Trisler maakte op een paar bekende stuk
ken van Duke Ellington (Flamengo, A
train, Solitude enz.) Het laat zien hoe een
onschuldig roodkapje in de slechte stad
New York, met toffe meiden, toffe jon
gens, een vrouwelijke clochard, een „Flas
her” (iemand die er plezier in vindt naakt
onder een regenjas rond te lopen en men-
Als derde stond er een werkje op het
programma van een jonge choreograaf die
zelf een dansgroep heeft in Boston, Rael
Lamb. Hij maakte op electronische mu
ziek van Mortin Subotnik iets over veel
kleurige vlinders, die elkaar met een rijk
scala aan gevoelens te lijf gaan, variërend
van koele liefde tot heftige agressie. Er
zaten wel enkele grappige vondsten in
maar het vertoonde toch te weinig eenheid
en lijn om geslaagd te mogen heten. Het
mooiste vond ik de oranje vlinder Kate
Johnson.
SCHEVENINGEN. In een circus ver
wacht je allerlei dieren, maarniet zo gauw
kreeften. Toch vertoonde het Nederlands
Dans Theater zaterdagavond in het Cir
custheater een Lobster Quadrille, een vi
taal werk van Louis Falco met vooral een
erg mooi decor van William Katz. Iets wat
ook nog maar zelden voorkomt is een
uitvoering van de „Lieder Ohne Worte”
van Mendelssohn. Maria Bon speelde daar
op de piano tien van achter elkaar, Hans
van Manen liet zijn dansers daar glijdend
bij lopen, horizontale beenzwaaien bij ma
ken en veel poseren. En dan was er ook
nog een betoverend mooi ballet van Jiri
Kylian op muziek van Ame Nordheim, dat
soms deed denken aan de verleidelijke
zang van sirenen voor twee zangeressen,
bandrecorder en orkest.
Zij is ook, nu geheel opgeknapt, degene
die met deze galerie is begonnen. Het werd
haar hobby: na 30 jaar werkzaam te zijn
geweest als bibliothecaresse en na een jaar
van stilzitten en nadenken hoe de tijd door
te komen, besloot ze een expositieruimte te
starten. Ze wilde kunstenaars brengen van
buiten Haarlem, want, zo vindt ze, de
Haarlemmers en andere Kennemers heb
ben in het Frans Halsmuseum met zijn
Vis- en Vleeshal een uitstekende exposi
tiemogelijkheid.
Veel van haar exposanten kwamen uit
Amsterdam of Den Haag en Voorburg,
twee kunstcentra met geheel verschillende
In 1967, het beginjaar, was Zijlstraat niet
de enige. Er zouden er in de loop van de
jaren veel meer bijkomen, maar Galerie T,
Bon-Art, Aquarius en El Lotus om er enke
le te noemen, verdwenen allemaal. Zijl
straat, zo leek het erop, was sinds augustus
vorig jaar ook al praktisch verdwenen.
Maar dat was toe te schrijven aan een
ziekte van mevr. R. J. J. Degenaar die de
galerie leidt.
Het decor stelt achtereenvolgens voor
een zeer abstracte zee, drie gestileerde
kreeften in een rood veld, vorken en mes
sen, en een gouden lijstje versierd met
zeedieren. De muziek is serieel en klate
rend speels, de dans sportief, gevaarlijk,
energiek en soms humoristisch.
„Lieder ohne Worte” is sterk vanuit de
muziek gedacht, met eenvoudige logische
lijnen tegen een grijs decor met ruitjes als
op een wafelijzer. Het derde nummer met
snelle kleine bewegingen voor een man
alleen, is verrassend gaaf. Het werd met de
voeten virtuoos uitgevoerd door Gerard
Lemaitre, maar kostte deze danser kenne
lijk zoveel inspanning, dat zijn hoofd en
schouders er totaal door verkrampt raak
te. Ook erg goede dansers moeten helaas
hun carrière op een gegeven moment af
breken.
Wat het ballet betreft, verdere verrassin
gen bleven uit. Hoewel het publiek na
ieder nummer opnieuw in juichende ova
ties uitbarstte, zelfs nadat de acht dansers
een heel „Lied ohne Worte”, al luisterend
naar de pianiste ook vrijwel „ohne Bewe-
gung” hadden uitgevoerd, vond ik het der
mate melig worden, dat het me moeite
kostte mijn aandacht er bij te houden.
Vermoedelijk komt dat omdat Nan Manen
al zijn toch al korte zinnetjes zo afgemeten
neerzet, wat voor de doorzichtigheid van
de structuur erg goed is maar voor de
grote lijn moordend.
In dit opzicht vormde het laatste ballet,
Ariadne, van Jiri Kylian een totale tegen
stelling tot het vorige. De techniek van
Kylian biedt de mogelijkheid om eindeloos
ontwikkelingen. Ze heeft ze vaak tegen
elkaar geplaatst om al die verschillen dui
delijk te laten zien. Vaak betrof het ook
figuratief werk want verkoopbaarheid
staat bij deze galerie voorop, al behoeft dat
niet te betekenen dat grote concessies aan
de commercie worden gedaan. Het werk
moet volgens mevr. Degenaar echt kwali
teit bezitten, ambachtelijk onvermogen
wordt zoveel mogelijk geweerd.
Om het lustrum ook een Haarlems ac
cent te geven, werd Cor Hak gevraagd
nieuwe aquarellen te exposeren. Hij doet
dat met een lange rij feestelijke werken.
De inhoud van „Scrim” komt in het kort
neer op het volgende: Maria, een fotografe
van beroep, komt in de stad van haar
vroegere vriend Jim. In zijn appartement
vindt ze Jims vrouw Anne in een volledige
verwaarloosde staat. Jim zit in de gevange
nis. De plotselinge aanwezigheid van Ma
ria is voor Anne opwindend en beangsti
gend.
Bloemstillevens, stadsgezichten en land
schappen, allemaal zijn ze met zwier opge
zet. Cor Hak is met waterverf duidelijk
losser en vrijer bezig dan met olieverf
zoals onlangs nog was te zien op een
groepstentoonstelling in de Vishal. Hij be
heerst beide métiers, begrijpt ook de speci
fieke eisen die beide stellen. Zijn aquarel
len hebben niet het wat bedachte element
van de schilderijen, ze zijn transparant en
moedig neergezet.
(Tot en met zondag 10 juli, dagelijks van
12.30-17 uur, bovendien op woensdaga
vond van 20-21.30 uur. Zondags vanaf
14.30 uur tot 17 uur).
Beheerst in het detail, helder van lijn en
nog altijd knap door de psychische inhoud
zijn de tekeningen en litho’s van Peter Vos.
Hij is bezig zich te vernieuwen, maar in de
Zijlstraat is daar jammer genoeg te weinig
van te zien om al een definitief oordeel te
vellen over welke weg hij zal inslaan. In de
litho’s gebruikt Peter Vos nu ook een twee
de kleur naast het zwart en wit (en de
tussentinten) als steunkleur. Heel licht ge
houden, niet meer dan een ondersteuning
van de soms heel vet aangezette tekenin
gen, maar toch zeer essentieel omdat het
de afbeelding loshoudt van haar achter
grond.
Hubert van Lith uit Edam is een beeld
houwer van vormen die krachtig, zonder
veel poespas worden neergezet. Hij werkt
figuratief, tenderend naar het naturalisme
zoals een bronzen portret laat zien. In
andere plastieken overweegt echter een
zekere logheid, althans een aardse gebon
denheid. Er is een streven naar monumen
taliteit, wat niet vreemd is bij deze kunste
naar.
ne Baylis en een opvallend mooie belich
ting van John Davis. De muzikale verzor
ging was in handen van het Nederlands
Balletorkest dat onder leiding van Jan
Stulen tot sprankelende prestaties kwam
in de Lobster Quadrille samen met de
zangeres Erica Greve, en tot meeslepend
spel in Ariadne samen met dezelfde zange
res en Anne Haenen bandrecorder.
CONRAn VAAT PP WVFTF’VTATr'.
programma:
Cherubini - Ouverture Anacréon Mozart - Pianoconcert no 20 KV 466
Dvorak - Symfonie no 9 „Uit de nieuwe wereld”.
Bij alle activiteiten speelt Nederland dit
jaar een bijzondere rol, hetgeen eveneens
tot uitdrukking komt in de weken van 25-
30 juli en 22-27 augustus, wanneer een wat
genoemd wordt klein festival wordt gege
ven van teken- en animatiefilms van leden
van „Holland animation”, waar internatio
nale premières en exclusieve produkties te
zien zullen zijn.
Deze tentoonstelling, die dit weekeinde
door de Nederlandse ambassadeur in
Brussel, mr. H. Scheltema is geopend, is
verbonden aan de 16de Wereldkartoenale,
waaraan pok door Nederlandse tekenaars
werd meegedaan, maar die niet in de prij
zen zijn gevallen.
KNOKKE. (ANP) Nederlandse teke
naars van politieke prenten, strips en
cartoons, onder wie Opland, Frits Beh-
rent, Peter van Straaten, Wim Boost, Jan
van Wessum, Ton Hoogendoom, Stefan
Verwey, Arend van Dam, Harry Larnmer-
tinck (beter bekend als Yrrah) en Frans de
Boer, zijn de belangrijkste leveranciers
op een expositie, die onder de naam „Hu
mor, satire en strip in Nederland” is inge
richt in de Humorhal in Knokke-Heist.
WOENSDAG 22 JUNI
TONEEL
AMSTERDAM. Mickery (20.30 uur):
„Vox Populi, Vox Dei” van Ritsaert ten
Cate.
DINSDAG 21 JUNI
TONEEL
AMSTERDAM. Mickery (20.30 uur):
„Vox Populi, Vox Dei” van Ritsaert ten
Cate.
Het gaf de dansers kansen te over tot
fraaie typeringen met vooral weer Nancy
Colahan als grootmoeder, Anne-Marie
Hackett als roodkapje en Laurie Kaplan
als de clocharde (Bag Lady). Verder dan
aangenaam amusement kwam het niet,
maar om dat goed te doen is al geen
kleinigheid.
CONRAD VAN DE WEETERING
Louis Falco liet zich inspireren door een
fragment (The Lobster Quadrille) van een
opera die David del Tredici aan het maken
is over „Alice in Wonderland”. Een qua
drille is een dans met zodanig ingewikkel
de figuren, dat iedereen zich regelmatig
vergist wat met veel botsingen en pijnlijk
getrap op de tenen gepaard gaat.
In de versie van Louis Falco is het een
formele paardans waarin de paren elkaar
tegelijkertijd intens beminnen en lekker
oppeuzelen. Dat laatste is namelijk de ge
woonte bij kreeften, die één keer per jaar
hun schalen verliezen omdat die te klein
geworden zijn. Als ze zo poedelnaakt rond
scharrelen, als zachte weekdieren, dan
houden ze zoveel van elkaar, dat het vrijen
en vreten wel eens met elkaar verward
sen te shockeren door zijn jas voor ze open
te doen) haar grootmoeder (een hoerenma-
dam) op gaat zoeken temidden van brutale
hoeren en een prachtige pooier van Leslie
Watanabe (zoiets als „Sportin’ Life”) en
dan toch haar onschuld weet te bewaren.
Dit tweede lustrum wordt gevierd met
een heel attractieve expositie van beelden
de kunstenaars die ogenschijnlijk niets
met elkaar van doen hebben. Toch vullen
ze elkaar goed aan. Ze hebben hun kwali
teit gemeen, hun geschoolde vakmanschap
dat soms academische trekjes verraadt,
maar een academisme ook dat overwon
nen is, waar een eigen wereld tegenover
staat.
zelfs een lichtelijk benevelend effect heb
ben, hetgeen in overeenstemming is met
het thema, Ariadne was de lieveling van
Dionisos, de god van de wijn. Er zijn zeven
danseressen, die zeven verschillende as
pecten van de ideale vrouw Ariadne voor
stellen, waarvan er steeds één in het volle
licht staat, terwijl de anderen er kleurend
omheen zwermen.
Deze expositie zal tot en met 4 september
te zien zijn als onderdeel van een aantal
activiteiten in deze Belgische badplaats,
die op het gebied van de humor liggen. Zo
zal van 17 tot 20 juli het jaarlijkse Humor-
festival worden gehouden, waar het Ne
derlandse figurentheater Triangel van
Henk en Ans Boerwinkel zal deelnemen,
evenals drs. P.
Ook te zien in Galerie Zijlstraat is dit bronzen beeld van Hubert van Lith uit Edam,
getiteld „Meermin”
Pr AXfpron nvor'bticro Irnc+inirr»c
HAARLEM. Tien jaar bestaat Galerie Zijlstraat, genoemd naar de straat waar ze is
gevestigd op no. 31 tegenover het postkantoor. Het mag relatief een korte tijd zijn, maar
voor een galerie is het behalen van zo’n tweede lustrum het bewijs dat heel wat
moeilijkheden konden worden overwonnen. Met haar tien jaren is Galerie Zijlstraat
trouwens de oudste van Haarlem, maar ook de enige. Want de economische situatie voor
de kunst is al jaren zo slecht dat de meeste kunstzaken het hier maar heel korte tijd
kunnen uithouden.
Dat heeft tot goede exposities geleid,
tientallen in de loop der jaren, van wie hier
genoemd zijn John Raedeker, Elias en
Wibo Hartman, Sondaar Dobbelman, Ro
nald Lindgreen, Tosca van der Haak, Mar
jan Gobius, Frits Stapel. Geen revolutio-
nairen in hun soort zijn het, wel maken ze
in meerderheid doorwrocht werk waar
technisch niet veel op valt af te dingen.
Deze „Rozen in glas” is een van de mooiste aquarellen die CorHak momenteel exposeert
in Galerie Zijlstraat.
(Van onze kunstredactie)
HAARLEM In tegenstelling tot eerdere
berichten zal Filmhuis Het Melkwoud
woensdagavond niet „Loving Couples"
van Mai Zetterling vertonen. In plaats
daarvan wordt „Scrim” van Jacob Bijl
gedraaid met Geraldine Chaplin en Jessa
min Starcke in de hoofdrollen. Vrijdag-,
zaterdag- en zondagavond wordt Loving
Couples wel vertoond. Aanvang van de
voorstellingen telkens 22 uur.
Concertgebouw Haarlem
vrijdag 24 juni 1977 20.15 uur
ZOMERCONCERT
dirigent: LEX VEELO
solist YOURI EGOROV - piano
DEN HAAG. Joyce Trisler werd in het Holland Festival gehaald om er haar
historische reconstructies van de Denishawn techniek te demonstreren maar liet
maandagavond in de Koninklijke Schouwburg ook één keer in dit festival zien op welk
niveau de groep zich met eigen werk beweegt. Hierdoor kregen we tevens de gelegenheid
te zien hoe een gemiddelde Amerikaanse dansgroep werkt.
BALLET
AMSTERDAM. Stadsschouwburg
(20.15 uur): Nederlands Danstheater
onder artistieke leiding van Hans Knill
en Jiri Kylian met Lieder ohne Worte in
een choreografie van Hans van Manen
en „Acqua Femina” van Jiri Kylian.
entrée f 6,— c.j.p. geldig
Voorverkoop aan de kassa van het Concertgebouw. Lange Begijnestraat 13,
Haarlem vanaf 17 juni van 10-15 uur; telefonisch 32 09 94 van 12-15 uur.
BALLET
AMSTERDAM. Stadsschouwburg
(20.15 uur): Nederlands Danstheater
onder artistieke leiding van Hans Knill
en Jiri Kylian in „Lieder ohne Worte”
in een choreografie van Hans van Ma
nen en „Acqua Femina” van Jiri
Kylian.
MUZIEK
AMSTERDAM., Concertgebouw
(12.30 uur): Lunchconcert door James
Bowman, countertenor en Alan Cuck-
ston, klavecimbel met hoogtepunten uit
de vroeg 17e-eeuwse Italiaanse
monodie.
Concertgebouw (20.15 uur): Amster
dams Philharmonisch Orkest onder lei
ding van Antpn Kersjes met Ann-Maria
Vera, piano in werken van Beethoven
en Bruckner.
Concertgebouw (20.15 uur): Dorothy
Dorow, sopraan, en een instrumentaal
ensemble onder leiding van Reinbert
de Leeuw met werken van Schönberg,
Dallapiccola, Stravinsky, Dorow en
Loevendie.
DEN HAAG. Nederlands Congresge
bouw (20.30 uur): Nederlands Kameror
kest onder leiding Vladimir Ashkena
zy, viool, met werken van Mozart.
Diligentia (20.15 uur): Pro Cantione
Antiqua onder leiding van Mark Brown
met medewerking van The Restoration
Academy in een programma van „thea-
termuziek en liederen van Purcell en
tijdgenoten”.
UTRECHT. Stadsschouwburg (20
uur): „II Tabarro” en „Gianni Schic-
chi”, eenakters van Puccini door de
Nederlandse Operastichting onder lei
ding van Edo de Waart en in een regie
van Lotfi Mansouri.
MUZIEK
AMSTERDAM. Concertgebouw
(20.15 uur): Nederlands Kamerorkest
onder leiding van Vladimir Ashkenazy,
viool met Mozart-programma. Sonesta
Koepelzaal (20.15 uur): Pro Cantione
Antiqua onder leiding van Mark Brown
met eenstemmige en polyfone Composi
ties uit Engeland en Spanje.
DEN HAAG. Nederlands Congresge
bouw (20.15 uur): Internationaal Koor-
festival.
Diligentia (20.15 uur): Paco Pena en
zangers met flamenco’s. Remonstrant
se Kerk (20.15 uur): Dorothy Dorow,
sopraan en een instrumentaal ensem
ble onder leiding van Reinbert de
Leeuw met werken van Schönberg,
Dallapiccola, Stravinsky, Dorow en
Loevendie.
Met die opvatting heeft mevr. Degenaars
talloze talenten naar de Zijlstraat gehaald,
hen hier geïntroduceerd bij een breed pu
bliek dat de galerie makkelijk „binnen
wipt” om naar het nieuwste werk te kij
ken. Niet altijd kwamen ze van buiten deze
streek: de allereerste expositie toonde
werk van Wim Steyn uit Bentveld en de
Haarlemse schilder en etser Poppe
Damave.
