Eva Ionesco superdiva van
haarlem
omsterdam
J
luier-erotiek”
i
Bi
.-F
15
Gangsterfilm
Tel. 023-320885
Peter Cuyper Taverne,
Harde actiefilm
c
14
VRIJDAG
8
JULI
19 7 7
door Fred Raadman
5/KJ
1
Kleine Houtstraat 70 Haarlem
(dichtbij parkeergarage „De Kamp”)
Gastheer: K. Zwemmer
M.i.v. dinsdag 12 juli 1977 gewijzigde
openingstijden:
dinsdag t.m. zaterdag van 17.00-24.00 uur.
Gesloten op zon- en maandag.
Bij mooi weer specialiteiten van de houtskoolgrill
op ons unieke terras.
Op afspraak: lunches, diners, recepties, e.d.
op alle dagen van de week (ook op zondag)
voor gezelschappen vanaf 25 personen.
AMSTERDAM. De jongste
verleidster, ooit op het scherm
verschenen, in een film zoals ook
nog niet eerder in de bioscoop was
te zien, maakt op het ogenblik
sensatie in Italië en Duitsland. Bij
ons zal „Maladolescenza” met de
amper 12-jarige Eva Ionesco wan
neer hij tegen het najaar in de
Nederlandse theaters komt even
eens veel stof opjagen; die zeker
heid kon een voorbezichting
daags na de import wel geven.
„Spielen wir Liebe” heet de Duit-
'se versie van deze door de Itali
aanse auteur Pier Giuseppe Mur
gia geschreven en geregisseerde
film en daarmee is echt niet het
vertrouwde vadertje-en-moeder-
tje-spel uit onze onschuldige kin
dertijd bedoeld. De jongen en zijn
twee kleine vriendinnen, die tij
dens hun zomervakantie in het
luisterrijke Böhmische Wald een
met sadisme vermengde drie
hoeksverhouding aangaan, weten
al precies waar Abram de sterk
gekruide mosterd haalt. En de ca
mera zit hen daarbij dicht op de
blote huid.
1
Pubers verkennen rijk der zinnen
(ADVERTENTIE)
Art Cartney en Lily Tomlin in The Late Show van Robert Benton.
i
CHARLES BOOST
EWBMi
A
i
i
Op maandag en in de nachtvoorstellin-
gen, heeft Studio als gebruikelijk en min
of meer ongebruikelijke film op het pro
gramma staan. Ditmaal is het de uit 1975
Voor de jeugd draait er ’s middags in
Palace een heerlijke Disney-speelfilm, „De
Appelbollenbende”, een echte wildwest-
film maar dan komisch en zonder al dat
bloedige geweld en toch niet kinderachtig.
Norman Tokar heeft ’m geregisseerd en er
spelen echte goede acteurs mee die het
geheel een professioneel tintje geven. Zo
dat de ouderen zich niet minder zullen
amuseren dan de kinderen.
CHARLES BOOST
Chabrol heeft een perfecte gangsterfilm
gemaakt volgens Amerikaans voorbeeld
en tegelijk de kans gegrepen om zijn cyni
sche maatschappijbeschouwing te luch
ten. Een mooie parabel over het geweld.
Maar wie dat niet wil zien, houdt aan
„Nada” nog altijd een stevige en goedge
maakte sensatiefilm over. Een film „a dou
ble usage” dus om met de Fransen te
spreken. In Lido tenslotte, een vierde pre
mière, Budd Spencer en Terence Hill als
twee politiemannen. „Twee door het dolle
heen” is dan ook terecht de titel. Prolonga
ties in Luxor („Een brug te ver”), in Roxy
(„Once upon a Time in the West”) met in de
nachtvoorstelling „Turks Fruit”); en over
dag in Studio („Donald Duck in het Wes
ten”) en’s avonds („Reis naar het Middel
punt der Aarde”).
Robert Shaw speelt de Scharlaken Boe
kanier. Deze week in Frans Hals.
Gezegd moet worden, dat de kleine nimf
met haar door een overdaad aan blonde
lokken omlijst arrogant snoetje best pittig
acteert. Maar als type past ze dan ook
Het smeuïg geïllustreerd rumoer hier
over in buitenlandse bladen, is vooral inge
geven door het aandeel van Eva Ionesco,
want haar reputatie als „mama’s eigen
naaktmodel” was deze vroegwijze Kathe
Kruse-pop allang vooruitgesneld. Moeder
Irina, Roemeense fotografe in Parijs, die
ooit nog eens met de Nederlandse schilder
Corneille getrouwd is geweest, heeft inter
nationaal naam gemaakt met haar bizarre,
in een sfeer van decadentie en nostalgie
gedrenkte opnamen, en voor veel van die
overigens eerder macabere dan erotische
foto’s staat dochtertje Eva met een geraffi
neerde „aankleding” van haar bloot al jaar
en dag model. Beiden hebben daar blij
kens hun uitlatingen in reeksen interviews
niet de minste moeite mee en beschuldigi-
gen van kinderexploitatie zal platinablon
de Irina dan ook met kracht van de hand
wijzen. Zij beoefent met onbetwist ta
lent een artistiek handwerk en is er vast
van overtuigd, dat haar pril model aan
foto- en filmarbeid in het kostuum, dat bij
haar naam past, geen trauma zal over
houden.
precies in de rol van het boosaardige heks
je Sylvia, dat een andere lolita veel
zachter en gewilliger, maar niet minder
sensueel haar vakantievriendje aftrog
gelt. En daarna van harte meedoet aan de
sadistische spelletjes, waarvan de door
Martin Loeb (17) met iets feldwebelachtigs
uitgebeelde knaap deze Lara de dupe
maakt.
Ei>a Ionesco doet veel stof opjagen met
haar rol in „Madolescenza”.
zullen ook bij ons straks de meningen
daarover mét de maatstaven, die men voor
zichzelf wil aanleggen, verschillen.
weg via een knokploeg neemt op haar
vriend Billy (David Carradine).
Een goed script, een camera die dank
baar gebruik maakt van het wisselende
landschap waarin de actie zich afspeelt,
goed spel van Carradine en Barbara Her
sey als Boxcar Bertha maken van „Boxcar
Bertha” een boeiende introductie tot de
latere Scorsese van „Main Streets” en
„Taxi Driver”.
Romeinse Lara Wendel (12) kostte het,
net als Eva, kennelijk geen moeite om in
en uit de weinige kleren bij wijze van
spreken de natuurlijkheid zelve te zijn en
verleidelijkheid te spelen. Ook weet zij niet
onaardig de warme gevoelens te suggere
ren, die de gevarieerde amoureuze activi
teiten haar heten te bezorgen. Maar zodra
deze actrice in zakformaat weer tot ang
sten en smarten is geroepen - en dat
gebeurt nogal eens breedvoerig in dit
traag verlopend filmverhaal is het arme
kind hopeloos verloren.
Art Carney, hier vooral bekend uit „Harry
and Tonto”, heeft niet de minste moeite
om bij zijn gevaarlijke naspeuringen het
meeleven van het publiek aan zijn kant te
krijgen. En voor de verstrooiing zorgt dan
wel de geestige Lily Tomlin, wier weggelo
pen kat de aanleiding tot deze spannende
komedie is geweest.
In Tuschinski kan men een misdaadfilm
van heel andere allure tegenkomen, „Box-
Van Murgia moeten we in „Maladole-
scenza” een allegorie van de puberteit her
kennen, vol symbolen en metaforen. In het
persboek voegt hij er nog zoveel bla-bla
aan toe, onder aanroeping van beroemde
schrijvers, dat een mens er behoorlijk ach
terdochtig van wordt. Want natuurlijk
heeft hij óók, en wel in de eerste plaats een
erotische film willen maken, die enerzijds
de seksuele verkenningen door pubers van
het rijk der zinnen realistisch tracht weer
te geven, anderzijds vrijwel voortdurend
het voyeurisme van dienst probeert te zijn.
Dat had Murgia best ruiterlijk mogen toe
geven, want zijn film is daarmee nog niet
automatisch tot platte porno verklaard. Al
daterende film „Nada” van Claude Cha
brol. In het begin is er sprake van een
keiharde thriller, als wilde Chabrol laten
zien dat hij daar ook zijn hand niet voor
omdraait. „Nada” is namelijk de naam van
een terroristenbende die zich uiteraard
keert tegen de bestaande orde. Besluit een
daad te stellen door de Amerikaanse am
bassadeur uit Parijs te ontvoeren. Van een
bordeel waar hij overvallen wordt, ver
huist deze naar een boerderij op het platte
land.
De aardigste aanwinst van het Amster
damse filmprogramma deze week is te
vinden in het Leidseplein Theater waar
„Fun with Dick and Jane” vervangen is
door een andere Amerikaanse comedie,
’’The late Show”. Onder toeziend oog van
Robert Altman heeft regisseur Robert
Benton (Die onder meer meegewerkt heeft
aan het script van „Bonnie and Clyde”)
zijn eigen scenario verfilmd waarin hij
met veel succes het klassieke type van de
„private eye” uit de boeken van Raymond
Chandler doet herleven.
Er is langzamerhand een hele reeks
films te noemen (bijvoorbeeld „The long
Goodbye”) waarin iets dergelijks met aan
zienlijk minder scuces ondernomen is.
Daarom is het verheugend in „The late
Show” acteur Art Carney bezig te zien het
type Philip Marlowe uit de jaren dertig te
imiteren, ditmaal onder de naam Ira Wels.
Wels heeft zijn vroegere roem als detective
overleefd. Hij is over de middelbare leef
tijd, woont in een droevige huurkamer en
krijgt sociale bijstand. Er blijft hem niet
veel meer over dan op de TV in de „late
nightshow” naar oude films te kijken uit
de gloriedagen en te beginnen met het
schrijven van een autobiografie.
Op een avond komt zijn oude collega
(Howard Duff) stervend aan zijn deur. Hij
was bezig aan een zaak die echter misliep
en nu moet hij dit met zijn leven bekopen.
Hij sterft in Ira Wells’ armen en deze voelt
het oude vuur bovenkomen. Ira neemt van
de stervende diens onderzoek in een mis
daad over die er op het eerste gezicht nogal
onschuldig uitziet. Duff heeft namelijk ge
probeerd een geroofde kat van een zekere
Lily Tomlin op te sporen maar is er achter
gekomen dat er meer op het spel staat dan
een vermist huisdier.
De oude Ira Wells krijgt een uiterst ge
compliceerde zaak op te knappen, waarbij
veel mensen betrokken zijn en hij moet
alle zeilen bijzetten om zijn vroegere vorm
te herwinnen. De sympathieke grijsaard
Intussen is „Maladolescenza” met de
„superdiva van de luier-erotiek”, zoals een
Franse journalist Eva Ionesco doopte, het
zoveelste en meest extreme bewijs, dat bij
het voortdurend verschuiven der grenzen
weer een taboe voor de bioscoop sneuvel
de. Het fenomeen van de kindersex is
natuurlijk ook in het verleden uiterst
delicaat wel in films aangeroerd, zoals
in het Engelse „Melody” en het Zweedse
„Karlekshistoria”. Maar sinds Linda Blair
(12) door de duivel bezeten in „The Exor
cist” een oneigenlijk gebruik van een cru
cifix maakte en met Tatum O’Neal en het
verbazingwekkend natuurtalent Jody Fos
ter een nieuw type kinderster naar voren
kwam, is duidelijk sprake van een trend, al
zal die zoals elke trend in filmland vermoe
delijk niet zo’n lang leven zijn beschoren.
car Bertha”, een vroege film van Martin
Scorsese (uit 1972) die van „Bonnie and
Clyde” en vooral van „Bloody Mama” van
Roger Corman voldoende geleerd heeft
om zelfstandig met een harde actiefilm
voor de dag te komen. Als haar vader bij
een ongeluk om het leven is gekomen,
begint Bertha Thompson te zwerven, komt
in contact met allerlei mensen langs de
weg de film speelt in 1930 gaat trei
nen beroven en is getuige van de afschu
welijke wraak die de leiding van de spoor-
Waren in „The Bad News Bears” Ta
tums vele zinspelingen op haar „groei naar
groter” nog van een ontwapenende on
schuld, Jody daarentegen speelde al een
twaalfjarig hoertje uit de jungle van New
York in „Taxi Driver”, ging in de door
Een modem, maar eveneens spectacu
lair avontuur, levert „The Big Bus”, een
super autobus met atoom-aandrijving en
zelfs voorzien van een zwembad, een bar
en een biljartzaal. Wat er allemaal gebeurt
als een dergelijk verkeersmonster op de
weg komt en bovendien belaagd wordt
door de concurrentie die het slagen van de
proefrit wil voorkomen, dat laat James
Frawley zien in een film die te kluchtig is
gemaakt om nog echt boeiend te worden.
De rampen en dreigende ongelukken zijn
niet van de lucht maar alles is gericht op
goedkope kluchteffecten en de film moet
het tenslotte hebben van een oude dame
met een hond vol krachttermen en van een
afvallige priester. Maar bij dit weer hoe
ven de eisen niet al te hoog gesteld te
worden.
Het gezag neemt tegenmaatregelen.
Achter de schermen van de regeringsge
bouwen wordt beslist dat de anarchisti
sche bende moet worden opgeruimd. Dat
de ambassadeur bij de overval ook zou
kunnen sneuvelen vormt geen bezwaar.
Een dergelijk zwaarwegend feit kan alleen
maar dienen om de subversieve elementen
ongeliefd bij het volk te maken. En zo
gebeurt het. De boerderij wordt met veel
geweld overvallen, allen op een na worden
gedood. De bloedige gebeurtenis heeft rel
letjes in Parijs tengevolge en om die te
sussen wordt de commissaris van politie
de laan uitgestuurd. Zo eenvoudig liggen
die zaken.
Eva was nog geen elf toen ze in „Sper-
mula” van de filmende schilder Matton
haar eerste rolletje mocht spelen en zij
ging daarbij met zoveel overgave in zich
zelf op, dat de geschrokken censor er ij
lings de bewuste sexscène uit liet knippen.
Voordat „Maladolescenza” werd gedraaid
in Oostenrijk omdat je in Italië voor
erotische rollen minstens vijftien moet zijn
was het meisje al even in Polanski’s „De
Huurder” te zien. En nu wil die andere in
het westen werkende grote Pool Borowc-
zyk haar in een film laten optreden.
kinderen gespeelde musical „Bugsy Malo
ne” zwoel rond als een van wanten wetend
gangsterlitefje en had als dertienjarige vrij-
buitster in „The little girl who lives down
the lane” haar eerste naakt- en bedscène.
Ook Klaus Kinski’s dochter Natasja (14),
stond publiekelijk in haar blootje (in „To
the devil a daughter”), terwijl Hem
mingways kleindochter Mariel (13) in „Lip
stick” door haar muziekleraar werd aan
gerand. Nederland wierp zijn eigen lolita
in de arena met de veertienjarige Carolien,
die een volwassen en getrouwde vriend
des huizes voor haar „Debuut” uitkiest.
Zelfs de Spanjaarden hielden zich al
en dat nog wel vóór Franco’s dood voor
hun doen vrijmoedig met puberale perike
len bezig in Manuel Sumners „Ik ben nu
een vrouw”. En eind deze zomer wacht ons
David Hamiltons lyrisch opus over de
liefdesverkenningen van een veertienjari
ge, „Bilitis”. De vermaarde Britse foto
graaf, die met hyper-romantische en su-
per-sensuele platen van prille meiskes
meervoudig miljonair werd, recruteerde
voor zijn eerste, en naar hij beweert ook
laatste film, een compagnie bloedjonge
Scandinavische schonen, bij wie na de
filmopnamen in Saint Tropez echt niet
meer was te zien, waar nu precies hun
bikini had gezeten.
Wanneer men dan nog weet, dat de echt
niet van dubieuze bedoelingen te verden
ken grote regisseur Louis Malle momen
teel te New Orleans in zijn „Pretty Baby”
de ginds van tv-spots voor toiletzeep be
kende elfjarige Brooke Shields een aller
minst passief bordeelkind laat spelen, is
wel duidelijk, dat de jongen steeds harder
piepen naarmate de ouden op het filmdoek
wat uitgezongen raken.
Shirley Temple is in elk geval nu wel
helemaal prehistorie geworden.
De dochter van een edelman die juist in
een kerker is gegooid door de wispelturige
en onbetrouwbare gouverneur (Peter Boy
le) en dreigt gedood te worden, roept de
hulp in van de losbandige zeerover die wel
wat avontuur wil. De 'listige acties die
uiteindelijk leiden tot de dood van de gou
verneur en tot hereniging van Geneviève
Bujold, de pittige dochter en haar onrecht
vaardig behandelde vader, vullen een
boeiende, soms zelfs wel spectaculaire
avonturenfilm die handig gemaakt is. Al
blijft het tenslotte bij „spieken” in het
verleden toen al dit swashbucklen met een
grotere natuurlijkheid en meer rechtlijnig
heid gebeurde.
In de „Scarlet Buccaneer”’ die deze
week in Frans Hals is ingezet, probeert
regisseur James Goldstone een oud genre
te doen herleven dat vroeger met „swash
buckling" werd aangeduid. Het genre
draait om heldendaden, galant vechten en
degenduellen in een milieu van edel
lieden, piraten en eenzame ridders. De
beide Douglas Fairbanksen, senior en ju
nior wisten er weg mee en Roland Colman,
en natuurlijk Errol Flynn. Met deze voor
beelden voor ogen heeft regisseur Goldsto
ne van de tegen middelbare leeftijd aan
leunende Robert Shaw een Scarlet Bucca
neer gemaakt die in het Caraïbische ge
bied opereert, samen met zijn donkere
handlanger James Earl Jones.
«ar
*3^
..3S3F,4.,,
W.:: xZ a
S
